Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w dniu 08 listopada 2016 r. (data prezentaty tut. Sądu) strona powodowa(...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. (dalej również jako (...) (...)) wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, iż pozwany A. W. ma zapłacić na jej rzecz kwotę 311,11 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że nabyła na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 10 maja 2016 r. wierzytelność przysługującą (...) Centrum S.A. względem pozwanego, a wynikającą wprost z tytułu umowy sprzedaży energii elektrycznej, gazu i produktów dodatkowych. Strona powodowa stwierdziła, że poinformowała pozwanego o nabyciu w stosunku do niego wierzytelności od (...) Centrum S.A. i wezwała go do dobrowolnego uregulowania zadłużenia. (pozew k. 2-3v.)

W dniu 17 listopada 2016 r. Referendarz sądowy w tut. Sądzie w sprawie II Nc 44021/16 wydał nakaz zapłaty, zgodnie z żądaniem pozwu. (nakaz zapłaty k. 17)

W dniu 29 marca 2017 r. (data stempla pocztowego) pozwany A. W. wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i jednocześnie wnosząc o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu pozwany oświadczył, że podpisał pełnomocnictwo i umowę z (...) Centrum S.A. w dniu 12 lipca 2014 r., na skutek podstępnych i fałszywych informacji przedstawiciela ww. podmiotu. Pozwany stwierdził, że pełnomocnictwo i umowę z (...) Centrum S.A. wypowiedział we wrześniu 2014 r., po uzyskaniu informacji z firmy- (...) Klienta o zablokowaniu przez tę firmę procedury zmiany sprzedawcy energii elektrycznej do dnia 31 października 2014 r. Po upływie tego terminu operator (...) S.A., wstrzymałby pozwanemu dostarczanie energii elektrycznej. Pozwany podniósł, że informacje o zablokowaniu procedury zmiany sprzedawcy (...) Centrum S.A. zataiło przed nim, wysyłając wiadomości tekstowe na telefon pozwanego o pomyślnym toku procedury. Na koniec pozwany podniósł również, że nie był klientem (...) Centrum S.A., które domagało się od niego zapłaty za niewykonaną usługę. Pozwany powołał się również na okoliczność, iż Sąd Rejonowy w Sosnowcu umorzył postępowanie w sprawie z powództwa (...) Centrum S.A. o zapłatę przeciwko niemu. (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 20-21v.)

W odpowiedzi na sprzeciw datowanej na dzień 31 lipca 2017 r. (data stempla pocztowego) strona powodowa podtrzymała powództwo. Wyjaśniła, że pozwany z wierzycielem pierwotnym zawarł umowę sprzedaży energii elektrycznej dla odbiorców indywidualnych w dniu 12 lipca 2014 r. Pozwany wypowiedział umowę przed czasem na jaki została ona zawarta, w związku z czym wierzyciel pierwotny wystawił notę obciążeniową nr (...) w dniu 11 września 2014 r. na kwotę 300 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 25 września 2014 r. Prawo do przedmiotowej wierzytelności strona powodowa nabyła na podstawie umowy z dnia 10 maja 2016 r. Strona powodowa wyjaśniła, że kwota 311,10 zł składa się z: niespłaconej należności głównej w kwocie 300 zł, wynikającej z noty obciążeniowej oraz odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia w kwocie 11,10 zł, obliczonych od kwoty należności głównej, od dnia wymagalności do dnia wniesienia pozwu. Strona powodowa wskazała, że pozwany udzielił pełnomocnictwa w celu zawarcia umowy z wierzycielem pierwotnym. Następnie pozwany z wierzycielem pierwotnym zawarł umowę sprzedaży energii elektrycznej dla odbiorców indywidualnych w dniu 12 lipca 2014 r. Umowa została zawarta na okres 3 lat. Pozwany wypowiedział umowę przed czasem na jaki została ona zawarta, w związku z czym wierzyciel pierwotny wystawił notę obciążeniową nr (...) w dniu 11 września 2014 r. na kwotę 300 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 25 września 2014 r. Strona powodowa stwierdziła, że postanowienie Sądu Rejonowego w Sosnowcu, na które powołuje się pozwany nie korzysta z powagi rzeczy osądzonych. (odpowiedź na sprzeciw k. 34-38)

W piśmie procesowym z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data stempla pocztowego) pozwany podkreślił, że umowa sprzedaży energii elektrycznej nigdy nie doszła do skutku i nie została zrealizowana przez (...) Centrum S.A. z W., z powodu nieudolnie i niedbale realizowanej procedury zmian sprzedawcy. Ponadto, nie dokonano odczytu stanu licznika energii eklektycznej w budynku przy ul. (...), ze strony (...) Centrum S.A. W takiej sytuacji kontynuacja umowy w ocenie pozwanego nie miała sensu, ponieważ skutkowałoby to wstrzymaniem dostarczania energii elektrycznej przez firmę (...) S.A. od dnia 01 listopada 2014 r. Zdaniem pozwanego nota obciążeniowa nr (...) straciła swą moc prawną postanowieniem Sądu Rejonowego Lublin-Zachód z dnia 08 lipca 2015 r. w sprawie VI Nc-e (...). (pismo procesowe k. 50-51)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 lipca 2014 r. A. W. zawarł z (...) Centrum S.A. z siedzibą w R. (dalej jako E.C.S.A.) umowę sprzedaży energii elektrycznej dla odbiorców indywidualnych. Przedmiotem umowy było określenie praw i obowiązków stron oraz warunków świadczenia sprzedaży energii elektrycznej (§ 1 pkt 1). Strony przyjęły, że podstawę do ustalenia i realizacji warunków umowy stanowią postanowienia przedmiotowej umowy, ogólnych warunków umowy oraz cennika (§ 1 pkt 4). Na mocy § 2 pkt 1 A. W. zamówił energię elektryczną czynną dla obiektu wymienionego w pkt 2 a E.C.S.A. zobowiązał się do sprzedaży energii elektrycznej dla tego obiektu. § 2 pkt 2 doprecyzował, że przedmiotowym obiektem jest mieszkanie położone przy ul. (...) w S.. Umowa wchodziła w życie z dniem jej podpisania i miała obowiązywać przez czas oznaczony tj. 3 lata, przy czym okres obowiązywania umowy liczony był od momentu zakończenia procesu zmiany sprzedawcy i rozpoczęcia dostawy energii przez E.C.S.A. dla punktu poboru energii wskazanego w § 2 pkt 2 umowy, do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływał wskazany okres (§ 5 pkt 1). Dostawa energii dla A. W. miała się rozpocząć z dniem skutecznego rozwiązania umowy/umów, na podstawie których A. W. otrzymywał energię od dotychczasowych sprzedawców energii elektrycznych, lecz nie wcześniej niż z dniem wejścia w życie umowy o świadczenie usług dystrybucyjnych (§ 5 pkt 2). Integralną cześć przedmiotowej umowy stanowiły: cennik sprzedawcy wraz z regulaminem oferty, ogólne warunki umowy, pełnomocnictwo, wzór odstąpienia od umowy, zbiór praw konsumenta (§ 5 pkt 4). (dowód: umowa sprzedaży energii elektrycznej dla odbiorców indywidualnych k. 43-45)

Razem z zawarciem umowy A. W. udzielił E.C.S.A. pełnomocnictwa m.in. do zgłoszenia właściwemu operatorowi systemu dystrybucyjnego do realizacji umowy sprzedaży energii elektrycznej lub paliwa gazowego zawartej z E.C.S.A., złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu dotychczas obowiązującej umowy sprzedaży energii elektrycznej lub paliwa gazowego i świadczenia usług dystrybucyjnych, bądź umowy sprzedaży energii elektrycznej lub paliwa gazowego lub złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy sprzedaży energii elektrycznej lub paliwa gazowego i świadczenia usług dystrybucji, bądź umowy sprzedaży energii elektrycznej lub paliwa gazowego na zasadzie porozumienia stron z dotychczasowym sprzedawcą energii elektrycznej albo paliwa gazowego, jak również do cofnięcia złożonych oświadczeń woli. (dowód: pełnomocnictwo k. 40).

Przed podpisaniem powyżej umowy A. W. w zakresie dostaw prądu był związany umową z (...) Sp. z o.o. (okoliczność bezsporna)

(...) Centrum S.A. wystawiło 11 września 2014 roku na A. W. notą obciążeniową nr (...) na kwotę 300 zł, z terminem płatności do dnia 25 września 2014 r. (dowód: nota obciążeniowa k. 39)

Pismem z dnia 16 września 2014 r. (...) Sp. z o.o. poinformował A. W., że nie może przyjąć odwołania oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy kompleksowej. W piśmie tym jako powód braku zmiany sprzedawcy wskazano błąd nazwy TS i typu umowy. (dowód: pismo z dnia 16 września 2014 r. k. 52)

Po uzyskaniu powyżej wiadomości A. W. we wrześniu 2014 r. wypowiedział umowę oraz pełnomocnictwo udzielone z E.C.S.A. (okoliczność bezsporna)

W piśmie z dnia 17 października 2014 r. (...) Sp. z o.o. zawiadomił A. W., że (...) Sp. z o.o. wyraża zgodę w sprawie wycofania wypowiedzenia umowy sprzedaży energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji dla punktu poboru: ul. (...), (...)-(...) S. pod warunkiem złożenia stosowanego oświadczenia do Operatora Systemu Dystrybucyjnego o przerwaniu procesu zmiany sprzedawcy na: wycofanie wypowiedzenia oraz kontynuowanie dotychczasowej umowy kompleksowej. (dowód: pismo z dnia 17 października 2014 r. k. 52v.)

W dniu 10 maja 2016 r. sporządzono umowę przelewu wierzytelności pomiędzy (...) Centrum S.A. a (...) (...), na mocy której (...) (...) miał nabyć wierzytelność w stosunku do A. W.. (dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego k. 4, wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy przelewu wierzytelności z dnia 10 maja 2016 r. k. 6, umowa przelewu wierzytelności k. 10-10v.)

Pismem z dnia 10 czerwca 2016 r. (...) S.A., działając w imieniu (...) (...) poinformował A. W. o cesji wierzytelności, jednocześnie wzywając do zapłaty kwoty 302,76 zł w terminie 23 czerwca 2016 r. (dowód: zawiadomienie o cesji wierzytelności k. 5)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dokumentów złożonych w niniejszej sprawie, które Sąd w całości uznał za wiarygodne, gdyż ich rzetelność i prawdziwość nie były przez strony kwestionowane, a okazały się być dopuszczonymi jako dowody niezbędne do ustalenia stanu faktycznego oraz na okoliczności uznane przez Sąd za bezsporne, bowiem albo zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez Sąd ocenione w trybie art. 229 k.p.c. i 230 k.p.c.

Przy konstruowaniu stanu faktycznego tut. Sąd pominął: postanowienie z dnia 12 października 2015 r. k. 22, postanowienie z dnia 08 lipca 2015 r. k. 23, pozew k. 24-24v. Rację należy przyznać stronie powodowej, że umorzenie postępowania na skutek nieuzupełnienia braków formalnych po elektronicznym postępowaniu upominawczym nie korzysta z powagi rzeczy osądzonej, więc przytoczone dowody nie miały znaczenia dla niniejszej sprawy.

Sąd pominął przy tym zgłoszony w pozwie wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego – mieć należało po pierwsze na uwadze, iż sprawa niniejsza prowadzona była według przepisów o postępowaniu uproszczonym, a zatem wyłączona jest na zasadzie art. 505 ⁶ k.p.c. możliwość dopuszczenia dowodu z opinii biegłego. Niezależnie od tego to powód winien złożyć do akt sprawy dokumenty na okoliczność wykazania zasadności swojego roszczenia, a w efekcie nie sposób było uznać, by ustalenie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia, w tym analiza takiej bliżej nieokreślonej pozostającej w dyspozycji powoda dokumentacji, wymagała wiadomości specjalnych – w efekcie wniosek dowodowy jako bezprzedmiotowy i nieadekwatny podlegał oddaleniu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa w niniejszym postępowaniu dochodziła zapłaty kwoty 311,10 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, na podstawie noty obciążeniowej, którą jak wskazała w piśmie z dnia 31 lipca 2017 roku wierzyciel pierwotny wystawił w związku z wypowiedzeniem umowy dot. sprzedaży energii elektrycznej przez pozwanego przed okresem jej obowiązywania.

Stwierdzenia wymaga, iż to strona powodowa powinna wykazać zasadność swego roszczenia wobec pozwanego, a w szczególności powinna udowodnić podstawę prawną - wystawienia noty obciążeniowej na kwotę 300zł w tym okoliczność, iż doszło do niewykonania lub nienależytego wykonania przez pozwanego zobowiązania – w tym iż podstawą wystawienia noty obciążeniowej mogło być wypowiedzenie przez pozwanego umowy. Zdaniem Sądu strona powodowa tym obowiązkom nie sprostała.

Podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia każdej sprawy cywilnej stanowi materiał procesowy (tzn. fakty i dowody) zebrany w toku postępowania, o czym przesądza treść art. 316 § 1 i art. 328 § 2 k.p.c. Jednak zgodnie z art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c. to strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powyższe przepisy stanowią normatywną podstawę zasady kontradyktoryjności, zgodnie z którą ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania, do nich należy gromadzenie materiału i wreszcie to one ponoszą odpowiedzialność za jego wynik (uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 roku, I CKU 45/96, OSNC 1997, nr 6–7, poz. 76, z glosą A. Zielińskiego, Palestra 1998, nr 1–2, s. 204; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 1997 roku, II CKN 70/96, OSNC 1997, nr 8, poz. 113).

Podkreślić przy tym należy, iż za dowód wykazujący istnienie wierzytelności nie sposób uznać wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nr (...) z dnia 2 listopada 2016 roku- dokument ten nie stanowi dostatecznego dowodu istnienia i wysokości zobowiązania. W tym względzie wskazać należy, iż art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych, który nadaje ww. wyciągowi moc dokumentu urzędowego, a na który przepis powołał się powód, został uznany przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją RP. Jak wskazał nadto Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 7 października 2009 roku sygn. akt III CZP 65/09, dokument w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nie stanowi samoistnego dowodu ważności umowy przelewu ani istnienia zobowiązania. Dokument prywatny – a za taki ów wyciąg uznać należy, stanowi bowiem wyłącznie dowód tego, iż osoba która go podpisała złożyła zawarte w nim oświadczenie, które nie korzysta z domniemania prawdziwości treści w nim zawartych co do opisanych w zdaniu poprzednim treści.

Przede wszystkim wskazać trzeba, że w ocenie Sądu nie doszło do skutecznego związania poprzednika prawnego powoda w postaci (...) Centrum S.A. i pozwanego umową o świadczenie usług dostawy energii elektrycznej. Stwierdzić należy, iż jak wynika z postanowień umowy wchodziła ona w życie z dniem jej podpisania i miała obowiązywać przez czas oznaczony tj. 3 lata, przy czym okres obowiązywania umowy liczony był od momentu zakończenia procesu zmiany sprzedawcy i rozpoczęcia dostawy energii przez E.C.S.A. dla punktu poboru energii wskazanego w § 2 pkt 2 umowy, do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływał wskazany okres (§ 5 pkt 1). Jak wynika jednak ze złożonego przez pozwanego dokumentu- w postaci pisma (...) sp. z o.o. z dnia 16 września 2014 roku nie doszło do zmiany sprzedawcy z uwagi na weryfikację negatywną- błąd nazwy TS i typu umowy. W ocenie Sądu analizowane postanowienie umowne zawarte w § 5 pkt 1 umowy uznać należało za warunek zawieszający w rozumieniu art. 89 k.c.- zatem brak jego spełnienia skutkował brakiem skuteczności czynności prawnej- brakiem powstania obowiązków i uprawnień stron umowy z dnia 21 lipca 2014 roku. Strona powodowa nie wykazała zatem, iż umowa w ogóle zaczęła obowiązywać- by wywołała skutki prawne. Co istotne powód nie podważył podniesionych tak w sprzeciwie jak i w piśmie pozwanego z dnia 14 sierpnia 2017 roku (odpis doręczono pełnomocnikowi pozwanego 4 września 2017 roku) twierdzeń o braku wykonania umowy przez poprzednika prawnego powoda, jak i nie zakwestionował nawet treści dokumentu – pisma z 16 września 2014 roku z T. wskazującego na brak zmiany sprzedawcy energii elektrycznej i przyczyny tego stanu rzeczy.

Niezależnie od powyższego z materiału dowodowego złożonego przez stronę powodową nie wynika, iż pierwotny wierzyciel był uprawniony do wystawienia pozwanemu noty obciążeniowej jako kary umownej za wypowiedzenie umowy przed terminem. Postanowienia umownego kreującego takie uprawnienie E.C.S.A. brak w złożonych przez powoda dokumentach - zarówno w złożonej umowie (k. 43-45) jak i w jednostronicowym cenniku energii elektrycznej z regulaminem oferty (k. 42) czy oświadczeniach (k. 40-41). Zgodnie zaś z art. 483 § 1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Co istotne strona powodowa nie złożyła do akt dokumentu stanowiącego ogólne warunki umowy. W efekcie nie zostało wykazane powództwo tak co do zasady jak i wysokości.

Wreszcie podniesienia wymaga, iż nawet gdyby strona powodowa udowodniła, iż wierzyciel pierwotny był uprawniony do obciążenia pozwanego karą umowną w wysokości 300 zł, to powinna wykazać, że zaistniała przesłanka wskazana w art. 483 § 1 k.c. w postaci niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez pozwanego. Strona powodowa w tym zakresie nie przejawiła żadnej aktywności procesowej, wobec czego również okoliczność, iż doszło do nienależytego lub niewykonania umowy przez pozwanego musiała zostać uznana przez Sąd za nieudowodnioną. A wręcz przeciwnie z pisma z dnia 16 września 2014 roku (k. 52), wynika, iż do niewykonania umowy doszło z przyczyn leżących po stronie E.C.S.A. czyli wierzyciela pierwotnego, co potwierdza niepodważone przez powoda stanowisko pozwanego, że umowa sprzedaży energii elektrycznej nigdy nie doszła do skutku i nie została zrealizowana przez (...) Centrum S.A. z W. z powodu nieudolnie i niedbale realizowanej przez ów podmiot procedury zmiany sprzedawcy.

Mając na uwadze powyższe powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

(...)

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)