Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 sierpnia 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Król-Szymielewicz

Ławnicy: Beata Urszula Dobrucka, Marian Klekot

Protokolant: Magdalena Stankiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2017 r. we W.

sprawy z powództwa R. D.

przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji S.A. we W.

o odszkodowanie w związku z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  zalicza koszty sądowe na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Powód R. D. pozwem wniesionym w dniu 02 listopada 2016r. (data stempla pocztowego, k.3) skierowanym przeciwko stronie pozwanej Miejskiemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji S.A. we W., ostatecznie sprecyzowanym w mowie końcowej przez pełnomocnika powoda na rozprawie w dniu 03 sierpnia 2017r. (k.57) domagał się zasądzenia na jego rzecz odszkodowania w wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia za pracę tytułem niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz zasądzenia od strony pozwanej na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych (k. 2).

W treści uzasadnienia pozwu powód wskazał, że był zatrudniony u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, na stanowisku maszynisty urządzeń oczyszczania ścieków, a od czerwca 2016 r. został oddelegowany do pracy na wadze towarowej do odpadów.

Kolejno powód podniósł, że z dniem 18 września 2016 r. strona pozwana rozwiązała z nim umowę o pracę w trybie natychmiastowym, jako przyczynę wskazując ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych poprzez poświadczenie nieprawdy w dokumentach procesu ewakuacji osadów z (...) Oczyszczalni (...) ( (...)) w dniu 12 sierpnia 2016 r. Powód podkreślił, że w jego ocenie w/w przyczyna podana w oświadczeniu pracodawcy jest nieprawdziwa, a postawione mu zarzuty są niezgodne z prawdą, ponieważ w dniu 12 sierpnia 2016 r. wpisał inną godzinę wyjazdu, gdyż był o to poproszony przez znajomego. W tym miejscu powód zaznaczył, że nie wiedział, jakie są konsekwencje wpisana innej godziny wyjazdu samochodu. Co więcej, powód zaznaczył, że z posiadanej przez niego wiedzy wynika, że takie praktyki były często stosowane przez pracowników w stosunku do prawie wszystkich kontrahentów, natomiast tylko w tym jednym przypadku zostało wszczęte postępowanie dyscyplinarne. Nadto powód podniósł, iż nie przeprowadzono z nim żadnego szkolenia, podczas którego zostałoby mu wyjaśnione, że konieczne jest wpisywanie dokładnych godzin wjazdów i wyjazdów i że ma to tak duże znaczenie. Kończąc powód podał, że w długoletniej swojej pracy w pozwanym zakładzie nie otrzymał nigdy nagany czy też upomnienia.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana - Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S.A. we W. wniosła o oddalenie powództwa w całości jako oczywiście bezzasadnego, w tym złożonego po ustawowym terminie oraz zasądzenia na jej rzecz od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego wg norm przepisanych (k. 17-19).

W uzasadnieniu strona pozwana w pierwszej kolejności podała, iż faktem bezspornym było zatrudnienie powoda w pozwanym przedsiębiorstwie, jak również rozwiązanie z nim umowy o pracę w trybie art. 52 k.p.

Następnie strona pozwana zakwestionowała, jakoby bezzasadnie i z naruszeniem przepisów prawa dokonała rozwiązania umowy o pracę z powodem. Uzasadniając powyższe, strona pozwana podniosła, że okoliczności, jakie doprowadziły do rozwiązania umowy o pracę z powodem w trybie dyscyplinarnym stanowią rażące naruszenie obowiązków pracowniczych przez powoda, a nawet mogą stanowić popełnienie przestępstwa. Nadto roszczenie powoda stoi w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego w myśl art. 8 k.p.

Kolejno strona pozwana podkreśliła, że sam powód zarówno w treści pozwu jak i w ramach pisemnych oświadczeń przyznał fakt sfałszowania protokołów ważenia osadów z (...) Oczyszczalni (...), co wprost jako przestępstwo i bezpośrednie działanie na szkodę pracodawcy stanowi w pełni uzasadnioną podstawę rozwiązania umowy o pracę z powodem w trybie art. 52 k.p.

Opisując przebieg wydarzeń, które doprowadziły do rozwiązania umowy o pracę z powodem, strona pozwana podała, że w dniu 29 sierpnia 2016 r. do służby ochrony środowiska wpłynęło telefoniczne zawiadomienie od Starostwa w Ś. o trwającym procederze wywozów osadów z (...) Oczyszczalni (...) (dalej: (...)) na pola w okolicach miejscowości B. i Ź.. Z uwagi na w/w informację, pozwana spółka poleceniem służbowym nr (...) powołała zespół w celu; ,,Zbadania prawidłowości realizacji procesu ewakuacji osadów z (...) Oczyszczalni (...) z użyciem transportu własnego Spółki”. W wyniku prac w/w zespołu sporządzony został raport, na podstawie którego wyłonił się m.in. proceder fałszowania raportów wagowych osadów wywożonych z terenu (...) i ich nie dowożenia do miejsca przeznaczenia. W tym miejscu strona pozwana zaznaczyła, że powyższe okoliczności wyczerpują znamiona czynów zabronionych stypizowanych w Kodeksie karnym jak i w ustawie o odpadach, wobec czego zostało złożone zawiadomienie do Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia-Krzyków.

Co jednak istotniejsze, z analizy raportów wagowych wynika, że były one fałszowane przez pracowników spółki, w tym przez powoda, celowo. Osady wywożone z (...) miały bowiem trafić do miejsca zagospodarowania osadu określonego w decyzji Starosty (...) z dnia 07 listopada 2013 r. , tj. do gminy T. na G., która była oddalona od (...) o około 170 km. Natomiast pracownicy spółki, w tym powód, wpisywali do raportów wagowych inne niż rzeczywiste godziny wyjazdu i przyjazdu transportów realizowanych przez firmę zewnętrzną (...) sp. z o.o. na terenie (...), dodając czas do okresu nieobecności samochodu na terenie oczyszczalni celem zafałszowania okoliczności, że transport nie trwał około 5 godzin, lecz znacznie krócej bo nawet 2 godziny. Z każdego transportu wyjeżdżającego z terenu (...) powstawał protokół jego ważenia, a na koniec miesiąca wagowy rejestr zbiorczy, stanowiący podstawę do wystawienia Karty Przekazania Odpadu oraz faktury za wykonanie usługi. W konsekwencji tego, pracownicy firmy (...) sp. z o.o. oświadczali pisemnie, że dana ilość osadów została zagospodarowana zgodnie z posiadaną decyzją Starosty (...), co jest nieprawdą i jest niezgodne ze stanem faktycznym. Co więcej, różnice w zapisach godzin nie mogły powstać na skutek nieświadomej omyłki powoda lub innego pracownika, na co wskazuje porównanie zapisów z monitoringu z raportami wagowymi.

Wobec tego, strona pozwana podniosła, że fałszowanie dokumentów nie mogło stanowić zwykłej omyłki, natomiast bagatelizowanie przez powoda kwestii poprawności sporządzania protokołów świadczy wyłącznie o nagannej postawie pracowniczej powoda wobec swoich obowiązków, których z całą pewnością nie wykonywał w sposób rzetelny. Zdaniem strony pozwanej równie nieudolne jest tłumaczenie powoda, że nie został przeszkolony w zakresie odczytu zegara i wpisania poprawności godziny w dokument raportu ważenia osadów, tym bardziej, że do obowiązków pracowniczych powoda należało ważenie pojazdów i wypełnianie raportów wagowych.

Na marginesie strona pozwana podała, że za to same rażące naruszenie obowiązków pracowniczych rozwiązała umowy o pracę również z innymi pracownikami.

Nadto strona pozwana zarzuciła, że nieprawdziwe są twierdzenia powoda o jego wzorowej postawie w okresie zatrudnienia, gdyż jak wynika z jego akt osobowych w dniu 07 marca 2012 r. dostał on pisemne upomnienie wobec rażąco niskiej efektywności wykonanej przez niego pracy.

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strona pozwana Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S.A. we W. na podstawie wpisu do Krajowego Rejestru (...), prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie której zajmuje się m.in. odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków, jak również obróbką i usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne.

Dowód: - wydruk z Krajowego rejestru (...), k. 23-24.

Powód był zatrudniony u strony pozwanej od 13 lipca 1992 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, początkowo na podstawie umowy o pracę na okres próbny z dnia 09 lipca 1992 r., a następnie na podstawie trzech umów o pracę na czas określony z dnia 28 sierpnia 1992 r., z dnia 30 czerwca 1993 r. i z dnia 01 lipca 1993 r. na stanowisku ogrodnika.

W dniu 01 lipca 1994 r. strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony, na mocy której powód świadczył pracę od dnia 01 lipca 1994 r. w pełnym wymiarze czasu pracy, w dalszym ciągu na stanowisku ogrodnika.

W okresie całego zatrudnienia u strony pozwanej powód zajmował kolejno stanowisko: ogrodnika, robotnika gospodarczego, kierowcy-montera konserwatora wodomierzy, montera sieci wodno-kanalizacyjnej, konserwatora obiektów i urządzeń hydrotechnicznych, natomiast od dnia 17 lutego 2015 r. wykonywał obowiązki maszynisty urządzeń oczyszczania ścieków.

Dowód: - umowa o pracę na okres próbny z dnia 09 lipca 1992 r., w aktach osobowych powoda,

- umowa o pracę na czas określony z dnia 28 sierpnia 1992 r., w aktach osobowych powoda,

- umowa o pracę na czas określony z dnia 18 grudnia 1992 r., w aktach osobowych powoda,

- umowa o pracę na czas określony z dnia 01 lipca 1993 r., w aktach osobowych powoda,

- umowa o pracę na czas nieokreślony z dnia 01 lipca 1994 r., w aktach osobowych powoda,

- zmiany warunków umów o pracę, w aktach osobowych powoda,

- świadectwo pracy powoda, k. 10.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda ustalone wg zasad jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy z ostatnich trzech miesięcy wynosiło 3.697,00 zł brutto.

Dowód: - zaświadczenie o miesięcznym wynagrodzeniu powoda, k. 25.

W dniu 07 marca 2012 r. powód otrzymał karę upomnienia za wykonywanie pracy w wymiarze znacznie poniżej normy zadaniowej w miesiącu lutym 2012 r.

Dowód: - kara upomnienia z dnia 07 marca 2012 r., w aktach osobowych powoda.

Powód jak i pozostali pracownicy strony pozwanej wielokrotnie uświadamiani byli, że są pracownikami spółki o podwyższonym ryzyku, wobec czego zachowanie wysokich standardów bezpieczeństwa i profesjonalizmu ma kluczowe znaczenie dla funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Zgodnie z obowiązującym w spółce (...), pracownicy spółki zobligowani byli do kierowania się wysokimi standardami współpracy i odpowiedzialności za bezpieczeństwo spółki we wszystkich jej obszarach, w tym przede wszystkim do:

- szczególnej wnikliwości i dbałości o dobrze pojęty interes firmy,

- szczególnej staranności, aby partnerzy biznesowi dotrzymywali swoich zobowiązań wobec przedsiębiorstwa, poprzez m.in. stosowanie zapisów w kontraktach umożliwiających egzekwowanie zobowiązań wobec MPWiK,

- nieopuszczenia do sytuacji, aby własne interesy kolidowały z interesem MPWiK.

Ponadto w Kodeksie Etycznym (...) wyraźnie wskazano, że spółka nie akceptuje łapówek, korupcji i potwierdzenia nieprawdy oraz, że wyznaje zasadę, że zdrowie i życie ludzkie jest wartością bezcenną i nadrzędną, dlatego każdy z pracowników ma przeciwdziałać zagrożeniom zdrowia i życia własnego i innych. Nadto pracownicy zostali zobligowani do zgłaszania przełożonemu każdego dostrzeżonego przypadku szkodzenia środowisku naturalnemu.

Do obowiązków powoda należało przestrzeganie uregulowań zawartych w Kodeksie Etycznym (...).

Dowód: - Kodeks Etyczny (...) MPWiK, k. 51,

- zeznania świadka B. S., k. 55-55.

Od lutego 2015 r. powód wykonywał obowiązki maszynisty urządzeń oczyszczania ścieków, na (...) Oczyszczalni (...) (dalej: (...)).

Do obowiązków powoda na w/w stanowisku należało:

- obsługa instalacji i urządzeń oczyszczania ścieków,

- praca na innych obiektach (...) w wypadku zaistnienia takiej konieczności,

- wykonywanie poleceń mistrza oraz dyspozytorów.

Powód ponosił odpowiedzialność za: powierzone mienie, właściwą pracę urządzeń, rzetelne wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków.

Funkcję kierownika (...) Oczyszczalni (...) pełni B. S..

Dowód: - wniosek o zmianę stanowiska pracy, w aktach osobowych powoda,

- zeznania świadka B. S., k. 54-66,

- przesłuchanie powoda, k. 56-57.

W maju 2016 r. kierownik (...) Oczyszczalni (...), na okres nieobecności innego pracownika, polecił powodowi wykonywanie czynności na wadze towarowej do ważenia odpadów.

Świadczenie pracy na wadze sprowadzało się do rzetelnego prowadzenia protokołów z ważenia pojazdów poprzez wykonywanie przez pracownika prostych, nieskomplikowanych czynności, tj. odczytania wagi z wyświetlacza oraz godziny wyjazdu samochodu z wagi z zegara, a następnie odnotowania tych danych - zgodnych z rzeczywistością - w protokole ważenia.

Powód został przeszkolony z zakresu powierzonych mu czynności.

Pracę powoda na wadze nadzorowała U. B..

Z uwagi na to, że w ocenie U. B. powód rzetelnie prowadził protokoły ważenia, U. B. zwróciła się do kierownika (...) B. S. z prośbą, ażeby powód pozostał na stanowisku wagowego.

B. S. wyraził zgodę na powierzenie powodowi obowiązków wagowego, wobec czego powód został oddelegowany do świadczenia pracy na wadze.

Pracę wagowego powód świadczył zawsze na pierwszej zmianie.

Strona pozwana posiadała całodobowy monitoring nagrywający wjazdy i wyjazdy samochodów ciężarowych z terenu (...).

Dowód: - oświadczenie U. B. o tym, że pracownicy byli instruowani z obsługi wagi, k. 29

- zeznania świadka B. S., k. 54-66,

- przesłuchanie powoda, k. 56-57.

W dniu 30 maja 2016 r. strona pozwana (zamawiający) zawarła ze spółką (...) sp. z o.o.(wykonawca) umowę nr (...), na mocy której (...) sp. z o.o. zobowiązała się do wykonania usługi polegającej na załadunku, transporcie i zagospodarowaniu komunalnego osadu ściekowego ze zbiornika awaryjnego – laguny w ilości 10.000 Mg (§ 2 pkt 1 umowy nr (...), z dnia 30 maja 2016 r.).

W § 2 pkt 2 w/w umowy ustalono, że przyjęcie odpadów do zagospodarowania odbywać się może wyłącznie na podstawie posiadanej przez (...) sp. z o.o. decyzji, w której musi być określony docelowy sposób postępowania z odpadem.

Zgodnie z § 3 powyższej umowy, termin wykonania zamówienia został określony: od dnia podpisania umowy do dnia 31 grudnia 2016 r., jednak nie dłużej niż do wybrania ze zbiornika awaryjnego osadu w ilości 10.000 Mg. Po tym okresie wygasają wszelkie roszczenia wykonawcy z tytułu niezrealizowanych usług.

Za wykonanie całego przedmiotu w/w umowy strony ustaliły wynagrodzenie w kwocie 1.140.000,00 zł netto (§ 4 pkt 1 w/w umowy). Zapłata wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy miała nastąpić co miesiąc, fakturami częściowymi (§ 5 pkt 1 w/w umowy).

Następnie ustalono, że podstawą wystawienia faktury będzie protokół odbioru przedmiotu umowy, przygotowany przez zamawiającego na podstawie wagowego rejestru zbiorczego (§ 5 pkt 3 w/w umowy). Wagowy rejestr zbiorczy tworzy się wpisując ilość odpadu z protokołu ważenia (§ 6 pkt 11 w/w umowy).

Zgodnie z treścią § 6 pkt 3 i 4 w/w umowy wykonawca zapewni odbiór odpadu z urządzeń do odwadniania, zapewni transport i zagospodarowanie. Odbiór odpadów miał następować w godzinach od 06:00 do 22:00 codziennie, 7 dni w tygodniu włączając dni wolne od pracy, którego ilość mogła wahać się od 10 Mg do 60 Mg w ciągu doby. Wykonawca przeprowadzał odzysk lub unieszkodliwienie odpadu zgodnie z posiadaną decyzją.

Dowód: - umowa nr (...), załączona do raportu prac zespołu powołanego poleceniem służbowym nr (...), wraz z załącznikami, w aktach sprawy.

W związku z zawartą umową nr (...) sp. z o.o. rozpoczęła wywóz komunalnego osadu ściekowego z terenu (...) Oczyszczalni (...).

Zgodnie z decyzją administracyjną Starosty (...), osady miały być wywożone do miejscowości P., w województwie (...), oddalonej od (...) o około 170 km.

(...) osady ściekowe, które stanowiły przedmiot umowy strony pozwanej i spółki (...), zawierały związki niebezpieczne dla środowiska i dla ludzi.

Adekwatnie do postanowień umowy, podstawą wystawienia faktury na rzecz spółki (...) był protokół odbioru przedmiotu umowy, przygotowany na podstawie wagowego rejestru zbiorczego.

Z kolei wagowy rejestr zbiorczy tworzony był przez stronę pozwaną w oparciu o ilość odpadu wskazaną w poszczególnych protokołach ważenia – a które sporządzał m.in. powód.

Zgodnie z obowiązującym wzorem protokołu ważenia, pracownik strony pozwanej wypełniający ten protokół zobowiązany był podać m.in. nr rejestracyjny ciągnika i naczepy wykonawcy, datę i czas wyjazdu samochodu z wagi, wartość wagi (brutto i netto) oraz zamieścić swój podpis.

W treści protokołu ważenia podana była nazwa odpadu oraz kod odpadu.

Wypełnianiem protokołów ważenia zajmowały się osoby wykonujące czynności na wadze.

Z uwagi na to, że powód został oddelegowany do wykonywania pracy na stanowisku wagowego, stale zajmował się prowadzeniem protokołów ważenia, a co za tym idzie również obsługą spółki (...) sp. z o.o.

Powód nawiązał z kierowcami spółki (...) relacje koleżeńskie.

K. miała miejsce sytuacja, że kierowca zatrudniony w spółce (...) – kierujący pojazdem o nr rejestracyjnym (...) poprosił powoda o zmianę godziny wyjazdu samochodu z wagi w protokole ważenia.

Powód ulegał namowom kierowcy i kilkukrotnie wpisał nierzeczywiste godziny wyjazdu z wagi samochodu w protokole ważenia.

Powyższa sytuacja miała miejsce m.in. w dniu 12 sierpnia 2016 r.

W protokole ważenia nr 20/08/2016 r. z dnia 13 sierpnia 2016 r. powód wpisał w rubryce 1 ważenia datę 12 sierpnia 2016 r. i godzinę ważenia pustego zestawu (...) – 13:20, podczas gdy w/w zestaw został zważony, bezpośrednio po jego wjeździe na teren wagi o godzinie 12:47 – a co wynika z zapisu kamer monitoringu.

Niektórzy z pracowników pozwanej spółki, tj. K. K. (1), Z. Ś., H. M. również wpisywali niezgodne z rzeczywistością godziny przyjazdu i wyjazdów samochodów firmy (...).

Dowód: - protokół ważenia nr 20/08/2016 z dnia 13 sierpnia 2016 r., k. 49,

- nagranie z monitoringu wagi (...), k. 51,

- raport prac zespołu powołanego poleceniem służbowym nr (...), wraz z załącznikami, w tym: dokumentacja zdjęciowa z wagi (...), notatka służbowa z dnia 23 września 2016 r. sporządzona przez B. S. oraz M. T., pisemne wyjaśnienia powoda, w aktach sprawy,

- zeznania świadka L. S., k. 53-54,

- zeznania świadka B. S., k. 54-55,

- zeznania świadka M. T., k. 55-56,

- przesłuchanie powoda, k. 56-57.

Faktycznie kierowcy spółki (...) nie wywozili odpadów do miejsca jego przeznaczenia, tj. do miejscowości P., oddalonego od (...) o około 170 km. Zabrany z (...) osad wysypywany był bowiem na prywatnych polach pod W. w okolicach miejscowości B. i Ź..

Proceder ten możliwy był m.in. poprzez potwierdzanie przez pracowników spółki – w tym powoda - niezgodnych z rzeczywistością godzin wyjazdu samochodów (...) z wagi w protokołach ważenia, przez co kierowcy firmy (...) mieli możliwość fałszowania okoliczności, że transport nie trwał około 5 godzin – jest to średni czas transportu do miejsca zagospodarowania osadu z uwagi na jego odległość od (...) a tylko niecałe 2 godziny.

Dowód: - zeznania świadka L. S., k. 53-54,

- zeznania świadka B. S., k. 54-55,

- zeznania świadka M. T., k. 55-56.

W dniu 29 sierpnia 2016 r. do służby ochrony środowiska wpłynęło telefoniczne zawiadomienie od Starostwa w Ś. o trwającym procederze wywozu osadów prawdopodobnie z terenu (...) na pola w okolicach miejscowości B. oraz Ź..

O w/w okoliczności, Starostwo w Ś. niezwłocznie poinformowało pozwaną spółkę.

Celem zweryfikowania powyższych informacji, kierownik (...) B. S. wraz z liderem – M. T. w dniu 31 sierpnia 2016 r. udali się w okolice miejscowości B. oraz Ź., gdzie potwierdzili fakt zalegania pryzmy osadów na kilku polach rolniczych. W kolejnych dniach pracownicy spółki pozwanej stwierdzali kolejne obszary zalegania osadu.

Z uwagi na to, pracownicy spółki pozwanej podjęli czynności mające na celu ustalenie skąd pochodzi osad, który zalega na polach rolników.

W tym celu, B. S. oraz M. T. przeanalizowali prowadzone przez pracowników raporty wagowe oraz obrazy z kamer monitoringu rozmieszczonych w okolicach wagi z miesiąca sierpnia i września 2016 r. Z analizy w/w danych wynikało, że niektórzy z pracowników pozwanej spółki, tj. powód R. D., K. K. (1), Z. Ś. i H. M., wpisywali niezgodne z rzeczywistością godziny przyjazdu i wyjazdów samochodów firmy (...).

W związku z nieprawidłowościami stwierdzonymi w protokole ważenia z dnia 12 sierpnia 2016 r., w dniu 23 września 2016 r. kierownik (...) B. S. przeprowadził z powodem rozmowę, podczas której powód przyznał, że zdarzało mu się kilkukrotnie, na prośbę kierowcy firmy (...), wpisywać inną niż rzeczywista godzinę ważenia pojazdu.

Tego samego dnia powód złożył pisemnie wyjaśnienia w sprawie, w których wskazał m.in., że: ,,Różnica w czasie przedstawiona na zdjęciach i różnica w dokumentach protokołów wagowych jest błędem wynikającym z niedopatrzenia i nie jest celowym działaniem. Oświadczam, że byłem proszony parokrotnie przez pracownika firmy (...) o zmianę godziny wyjazdu samochodu z wagi. Po uznaniu, że nie stanowi to straty dla MPWiK, gdyż waga się zgadzała, parokrotnie uległem namowie kierowcy, gdyż nie byłem świadom, że działam tym na szkodę MPWiK. Sytuacja ta miała miejsce tylko w przypadku kontenerowca NR-REJ (...)”.

Dowód: - raport prac zespołu powołanego poleceniem służbowym nr (...), wraz z załącznikami, w tym: notatka służbowa z dnia 23 września 2016 r. sporządzona przez B. S. oraz M. T., pisemne wyjaśnienia powoda,

- zeznania świadka L. S., k. 53-54,

- zeznania świadka B. S., k. 54-55,

- zeznania świadka M. T., k. 55-56,

- przesłuchanie powoda, k. 56-57.

Do zbadania sprawy strona pozwana poleceniem służbowym nr (...) z dnia 30 września 2016r. powołała specjalny zespół, który po przeprowadzeniu postępowania w pkt. 3 podsumowania i wniosków w raporcie, stwierdził, że w odniesieniu do czynności przy dokumentowaniu ważenia pojazdów, oprócz K. K. (2), potwierdzenie nieprawdy w dokumentowaniu protokołów ważenia, dopuścili się inni pracownicy: powód, H. M. oraz Z. Ś..

Dowód: - raport prac zespołu powołanego poleceniem służbowym nr (...), wraz z załącznikami,

- zeznania świadka L. S., k. 53-54,

- zeznania świadka B. S., k. 54-55,

- zeznania świadka M. T., k. 55-56.

Pismem doręczonym powodowi w dniu 18 października 2016 r. strona pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony, w trybie art. 52 k.p., tj. bez zachowania okresu wypowiedzenia. W uzasadnieniu w/w pisma strona pozwana podała, że zespół powołany celem zbadania prawidłowości realizacji procesu ewakuacji osadów z (...) z użyciem transportu własnego (raport z dnia 30 września 2016 r.), wykazał, że w dniu 12 sierpnia 2016 r. powód dokonał niezgodnego z rzeczywistością wpisu w raporcie ważenia osadu z (...), a tym samym powód poświadczył nieprawdę w dokumentowaniu procesu ewakuacji osadów z (...) przez wykonawcę tej usługi.

W treści w/w pisma strona pozwana zaznaczyła nadto, że raport ma istotny wpływ na rozliczenie i nadzór przez służby MPWiK nad prawidłowością realizacji usług wywozu osadu w miejsce jego utylizacji przez firmę zewnętrzną.

W treści pisma powód został pouczony o prawie do wniesienia odwołania do Sądu Rejonowego – Sądu Pracy we W., w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego pisma.

Dowód: - oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia, k. 9,

- przesłuchanie powoda, k. 56-57.

Po powzięciu wiadomości o nieprawidłowościach strona pozwana zaproponowała U. B. – jako osobie nadzorującej z ramienia strony pozwanej realizowanie kontraktu ze spółką (...) - rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron.

U. B. wyraziła wolę rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron.

Oprócz powoda strona pozwana w trybie dyscyplinarnym rozwiązała umowy o pracę z: K. K. (2), H. M. oraz Z. Ś..

Ponadto pozwana w trybie natychmiastowym rozwiązała ze spółką (...) umowę nr (...).

Aktualnie prokuratura prowadzi śledztwo w sprawie nieprawidłowości związanych z postępowaniem z komunalnymi osadami ściekowymi przez (...) sp. z o.o.

bezsporne

Mając na uwadze powyższe ustalenia stanu faktycznego, Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu w całości.

W toku niniejszej sprawy powód, po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa, domagał się zasądzenia na jego rzecz odszkodowania w wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Strona pozwana natomiast wniosła o oddalenie powództwa w całości jako bezzasadnego.

W toku niniejszej sprawy okolicznością bezsporną jest to, że powód kilkukrotnie w protokołach ważenia wpisał niezgodne z rzeczywistością godziny wyjazdu samochodu spółki (...) z wagi.

Powód bowiem od początku procesu nie kwestionował okoliczności kilkukrotnego wpisania w protokołach ważenia nieprawdziwych godzin wyjazdu samochodu z wagi, jedynie podnosząc, że jego zachowania nie można rozpatrywać w kategoriach naruszenia podstawowego obowiązku pracowniczego, a to wobec tego, że nie zdawał on sobie sprawy z konsekwencji swoich czynów.

A zatem, niniejsze postępowanie zmierzało do ustalenia czy zachowanie powoda polegające na kilkukrotnym umieszczeniu w protokołach ważenia danych niezgodnych z rzeczywistością, stanowiło rażące naruszenie przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych, a w konsekwencji czego mogło stanowić podstawę do rozwiązania z powodem umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu okolicznością irrelewantną dla oceny zachowania powoda są podnoszone przez powoda rozbieżności dotyczące tego, jakie faktycznie godziny pracownicy mieli wpisywać w protokołach ważenia, tj. czy ma być to godzina wjazdu/wyjazdu pojazdu z zakładu czy godzina ważenia, jak również to, że postanowienia zawarte w umowie ze spółką (...) mogły wpływać na przestępczy proceder kierowców spółki (...).

Z uwagi na takie stanowisko powoda, podkreślić należy, iż powód w toku niniejszego procesu potwierdził okoliczność, że na prośbę kierowcy spółki (...) umieszczał w protokole ważenia niezgodne z rzeczywistością godziny wyjazdu pojazdu (...) z wagi. Powyższe wynika również z pisemnych wyjaśnień powoda, w których powód wyraźnie podał, że: ,,Różnica w czasie przedstawiona na zdjęciach i różnica w dokumentach protokołów wagowych jest błędem wynikającym z niedopatrzenia i nie jest celowym działaniem. Oświadczam, że byłem proszony parokrotnie przez pracownika firmy (...) o zmianę godziny wyjazdu samochodu z wagi. Po uznaniu, że nie stanowi to straty dla MPWiK, gdyż waga się zgadzała, parokrotnie uległem namowie kierowcy, gdyż nie byłem świadom, że działam tym na szkodę MPWiK. Sytuacja ta miała miejsce tylko w przypadku kontenerowca NR-REJ (...)”.

Z powyższego wynika zatem, że powód miał pełną świadomość tego, jaką godzinę powinien wskazać w protokole, natomiast wyłącznie na prośbę kierowcy spółki (...) wskazywał nieprawdziwe dane. W tym stanie rzeczy, bez znaczenia dla oceny zachowania powoda pozostaje okoliczność, jakie faktycznie godziny pracownicy mieli wpisywać w protokołach ważenia, tj. czy ma być to godzina wjazdu/wyjazdu pojazdu z zakładu czy godzina ważenia, skoro powód miał świadomość tego, że podaje nieprawdziwe dane.

Ponadto tut. Sąd pragnie wskazać, iż stanowisko powoda w powyższym zakresie może stanowić jedynie taktykę procesową na wzór postawy prezentowanej przez współpracowników powoda, którzy w odwołaniach od rozwiązania z nimi umów o pracę w trybie dyscyplinarnym, powoływali się na brak wiedzy, jaką godzinę winni wpisać w protokołach ważenia, a także na brak przeszkolenia z zakresu czynności wagowego. W tym miejscu tut. Sąd pragnie podkreślić, iż w/w okoliczności nie mogą być skutecznie podnoszone przez powoda, a to wobec tego, że od maja 2016 r. do obowiązków pracowniczych powoda należała obsługa wagi i powód został przeszkolony z zakresu czynności wagowego. Co więcej, do momentu rozwiązania z powodem umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym powód nie zgłaszał stronie pozwanej żadnych problemów czy wątpliwości związanych z obsługą wagi. Były to czynności proste, nieskomplikowane, a rubryki protokołu ważenia są jasne i czytelne (k.49).

Nadto, wbrew twierdzeniom powoda, bez znaczenia dla oceny zachowania powoda pozostaje okoliczność, iż postanowienia zawarte w umowie o wykonanie usługi polegającej na załadunku, transporcie i zagospodarowaniu komunalnego osadu ściekowego z (...) mogły mieć wpływ na przestępczy proceder. Jak wskazywał bowiem w toku procesu powód, konstrukcja umowy zawartej w dniu 30 maja 2016 r. ze spółką (...), która zobowiązywała do wykonania zamówienia do dnia 31 grudnia 2016 r., mogła skłaniać pracowników spółki (...) do wywozu osadu na tereny w pobliżu W., w obawie, że wywóz osadu na tereny do tego przeznaczone uniemożliwi wykonanie umowy, a co za tym idzie otrzymanie przez pracowników spółki wynagrodzenia. Wobec takiego stanowiska powoda, tut. Sąd pragnie zauważyć, iż powód nie był pracownikiem spółki (...), a pracownikiem MPWiK, wobec czego ewentualne niezrealizowanie przez spółkę (...) warunków umowy nie miałoby żadnego wpływu na zatrudnienie powoda. Z uwagi na to, zdaniem Sądu argumentacja powoda w powyższym zakresie jawi się jako mało logiczna i niezrozumiała, przez co nie może zasługiwać na uwzględnienie.

Mając na uwadze powyższe, tut. Sąd uznał, że w/w okoliczności nie mają znaczenia dla istoty sprawy, tj. świadomego umieszczania przez powoda danych niezgodnych z rzeczywistością w protokołach ważenia osadów.

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, Sąd oparł się w szczególności na zebranej w sprawie dokumentacji, tj. na aktach osobowych powoda, w tym na umowach o pracę powoda zawartych ze stroną pozwaną, świadectwie pracy powoda, wniosku o zmianę stanowiska pracy powoda oraz oświadczeniu pracodawcy o ukaraniu powoda karą upomnienia, oraz na Kodeksie Etycznym (...) MPWiK, umowie nr (...), załączonej do raportu prac zespołu powołanego poleceniem służbowym nr (...), oświadczeniu U. B., protokole ważenia nr 20/08/2016 z dnia 13 sierpnia 2016 r., nagraniu z monitoringu wagi (...), raporcie prac zespołu powołanego poleceniem służbowym nr (...), wraz z załącznikami, w tym: dokumentacji zdjęciowej z wagi (...), na notatce służbowej z dnia 23 września 2016 r. sporządzonej przez B. S. oraz M. T., pisemnych wyjaśnieniach powoda, oświadczeniu pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia, albowiem w toku procesu żadna ze stron nie kwestionowała prawdziwości i autentyczności w/w dokumentów.

Ponadto dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, Sąd oparł się na dowodzie z zeznań świadków, tj. L. S., B. S. oraz M. T., a to wobec tego, że zeznania w/w świadków były spójne, logiczne i rzeczowe, oraz co najistotniejsze korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Dodatkowo Sąd oparł się na zeznaniach powoda, w zakresie w jakim korespondowały one z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie. Niemniej jednak tut. Sąd uznał, że argumentacja powoda kwestionująca możliwość przypisania mu winy umyślnej, jak i rażącego niedbalstwa w działaniu, nie może zasługiwać na uwzględnienie.

Odnosząc się następnie do kwestii rozwiązania umowy o pracę z powodem w trybie dyscyplinarnym, na wstępie wskazać należy, iż w myśl art. 264 § 2 k.p. obowiązującego w dacie rozwiązania umowy o pracę z powodem, żądanie przywrócenia do pracy lub odszkodowania wnosi się do Sądu Pracy w ciągu 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia lub od dnia wygaśnięcia umowy o pracę.

Mając na uwadze treść w/w przepisu, wbrew zarzutom strony pozwanej, wskazać należy, że odwołanie od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia zostało złożone przez powoda z zachowaniem ustawowego terminu. Okolicznością niekwestionowaną jest bowiem fakt, iż w dniu 18 października 2016 r. powód otrzymał oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia, natomiast niniejszy pozew został wniesiony z dniem 02 listopada 2016 r. (data stempla pocztowego, k.3), tj. wprawdzie 15 dnia po doręczeniu powodowi oświadczenia pracodawcy, ale dzień 1 listopada był dniem ustawowo wolnym od pracy.

Mając bowiem na uwadze treść art. 165 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 300 k.p., terminy oblicza się według przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 115 k.c., jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy lub na sobotę, termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą.

W świetle powyższego, nie może budzić żadnych wątpliwości, iż powód dochował ustawowego terminu do wniesienia odwołania.

Przechodząc kolejno do podstawy prawnej roszczenia powoda o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania, wskazać należy, że w myśl przepisu art. 56 § 1 k.p., pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. Natomiast z art. 58 k.p. wynika, iż odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 k.p., przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Zgodnie z dyspozycją art. 30 § 4 k.p. pracodawca składając pracownikowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia powinien w jego treści wskazać rzeczywistą i konkretną przyczynę uzasadniającą to rozwiązanie.

Z brzmienia przepisu art. 52 § 1 pkt 1 k.p. wynika dalej, że pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Przepisy kodeksu pracy nie definiują, jakie zachowanie pracownika stanowi ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych pozostawiając ocenę konkretnych zdarzeń subiektywnemu odczuciu pracodawcy i zezwalając jednocześnie na domaganie się przez pracownika kontroli takiej oceny w toku postępowania sądowego. Nie budzi jednak wątpliwości, że nie każde zaniedbanie pracownika czy nawet działanie wbrew oczekiwaniom pracodawcy może być ocenione jako ciężkie naruszenie obowiązków w rozumieniu art. 52 k.p. – musi to być naruszenie podstawowego obowiązku, zaś powaga tego naruszenia rozumiana musi być jako znaczny stopień winy pracownika. Naruszenie musi być zatem spowodowane przez pracownika świadomie, w sposób przez niego zawiniony oraz musi stwarzać zagrożenie dla interesów pracodawcy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 1997 r., I PKN 193/97, OSNAPiUS 1998, nr 9, poz. 269). Jak przy tym wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 września 2001 r. (I PKN 634/2000, OSNP 2003, nr 16, poz. 381) „rażące niedbalstwo jako element ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1) jest postacią winy nieumyślnej, której nasilenie wyraża się w całkowitym ignorowaniu przez pracownika następstw jego działania, jeżeli rodzaj wykonywanych obowiązków lub zajmowane stanowisko nakazują szczególną przezorność i ostrożność w działaniu.”

Nadto na tle regulacji art. 100 § 1 i § 2 pkt 1, 2, 4 i 6 k.p. nie budzi wątpliwości, że pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, a w szczególności przestrzegać czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy, przestrzegać regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku, dbać o dobro zakładu pracy i chronić jego mienie, a także przestrzegać w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego.

Obowiązki te są jednymi z podstawowych obowiązków każdego z pracowników, których naruszenie może uzasadniać stosowanie wobec pracownika trybu rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 52 k.p. Należy przy tym wyraźnie podkreślić, że uzasadnioną przyczyną rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę na podstawie przepisu art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy nie musi być wyłącznie zawinione uchybienie podstawowym obowiązkom pracowniczym, wywołujące istotną szkodę majątkową w mieniu pracodawcy. Taką przyczyną może być bowiem również zawinione i bezprawne zachowanie pracownika powodujące samo tylko zagrożenie interesów pracodawcy. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2012r., II PK 143/11, LEX nr 1217883 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 06 lipca 2011r., II PK 13/11, M.P.Pr. (...)-541).

Odnosząc powołane orzecznictwo do stanu faktycznego niniejszej sprawy podkreślenia w pierwszej kolejności wymaga, iż złożone powodowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy było prawidłowe pod względem formalnym. Złożone bowiem zostało powodowi na piśmie,
z oznaczeniem przyczyny rozwiązania umowy o pracę oraz pouczeniem o przysługującym powodowi prawie i terminie wniesienia odwołania. Nie naruszało przy tym terminu zakreślonego przepisem art. 52 § 2 k.p., bowiem raport z kontroli jest z dnia 30.09.2016r., a pismo rozwiązujące umowę o pracę doręczono powodowi w dniu 18.10.2016r.

Co więcej, tut. Sąd nie miał żadnych wątpliwości, że przyczyna rozwiązania umowy o pracę została prawidłowo skonkretyzowana i nie mogła budzić po stronie powoda żadnych wątpliwości interpretacyjnych.

Przechodząc do merytorycznej oceny zasadności rozwiązania z powodem umowy o pracę wskazać należy, że strona pozwana jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym w sposób opisowy wskazała, że ,,Zespół powołany celem zbadania prawidłowości realizacji procesu ewakuacji osadów z (...) z użyciem transportu własnego (raport z dnia 30 września 2016 r.) wykazał, że w dniu 12 sierpnia 2016 r. powód dokonał niezgodnego z rzeczywistością wpisu w raporcie ważenia osadu z (...), a tym samym powód poświadczył nieprawdę w dokumentowaniu procesu ewakuacji osadów z (...) przez wykonawcę tej usługi”.

Odnosząc się do powyższego, w pierwszej kolejności podkreślić należy, że podstawowym obowiązkiem pracowniczym powoda było rzetelne, tj. zgodne z rzeczywistym stanem, wypełnianie protokołów ważenia. Jako oczywista jawi się bowiem okoliczność, iż powierzenie powodowi obowiązków wagowego, co miało miejsce w maju 2016 r. obligowało powoda do wypełniania protokołów ważenia zgodnie z rzeczywistym stanem.

Co więcej, dla oceny zachowania powoda, niezmiernie istotne znaczenie ma okoliczność, że czynności powierzone powodowi na stanowisku wagowego sprowadzały się do wykonywania prostych czynności i nie wymagały od powoda wzmożonego wysiłku umysłowego czy fizycznego. Powód miał bowiem za zadanie odczytać wagę z wyświetlacza oraz godzinę wyjazdu samochodu z wagi z zegara, a następnie odnotować w/w dane w protokole ważenia. Takie ujęcie obowiązków pracowniczych nie powinno nastręczać powodowi żadnych trudności interpretacyjnych.

W tym stanie rzeczy, jako całkowicie nieuprawnione jawią się twierdzenia powoda, że najważniejsze w protokołach wagowych było wskazanie rzeczywistej wagi osadu, natomiast podanie godziny wyjazdu pojazdu z wagi nie miało żadnego znaczenia dla strony pozwanej.

W ocenie Sądu argumentacja powoda w powyższym zakresie jawi się jako absurdalna. Powód bowiem jako pracownik, któremu powierzono wykonywanie pewnych obowiązków, nie jest władny podważać ich zasadności czy celowości, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę, a do jego zadań należy jedynie sumienne i staranne wykonywanie powierzonych mu obowiązków. Co więcej, staranne wykonywanie pracy oznacza dołożenie przez pracownika staranności ogólnie wymaganej stosownie do rodzaju pracy i jest podstawowym obowiązkiem pracownika, wyartykułowanym wprost w art. 100 § 1 k.p. Inaczej mówiąc, chodzi tu o postępowanie powoda zgodne ze wzorcem pracownika należycie wykonującego pracę. W tym miejscu podkreślić należy, iż materiał zgromadzony w sprawie w żaden sposób nie potwierdził okoliczności, że powód został zwolniony z obowiązku wskazywania rzeczywistych godzin wyjazdu samochodu z wagi. Wręcz przeciwnie, z twierdzeń powoda wynika, że co do zasady wypełniał on protokoły ważenia zgodnie z rzeczywistym stanem, a jedynie w kilku przypadkach, na prośbę kierowcy (...) wpisał nieprawdziwe godziny wyjazdu samochodów z wagi.

Poza tym, dla oceny zachowania powoda, bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy powód miał świadomość tego, w jakim celu kierowca prosił go o zmianę godzin w protokołach ważenia. Dla ustalenia odpowiedzialności powoda istotne jest tylko to, w jaki sposób powód realizował powierzone mu obowiązki pracownicze.

Co więcej, w/w zachowanie powoda stanowi przykład nielojalnego zachowania pracownika w stosunku do pracodawcy, a także narusza wynikający z art. 100 § 2 pkt 4 k.p. obowiązek dbałości o dobro zakładu pracy i ochronę jego mienia oraz wyartykułowane w obowiązującym u strony pozwanej Kodeksie Etycznym (...) obowiązki, w tym w szczególności wnikliwości i dbałości o dobrze pojęty interes firmy oraz zakaz potwierdzenia nieprawdy w dokumentach.

W ocenie Sądu bowiem zachowanie powoda należy ocenić w szerszym kontekście. Nie może ujść uwadze Sądu fakt, iż na skutek działania powoda oraz pozostałych pracowników, z którymi strona pozwana rozwiązała umowę o pracę w trybie dyscyplinarnym, pracownicy spółki (...) mieli możliwość niewywiązywania się z warunków umowy nr (...) oraz sposobność popełnienia przestępstwa stypizowanego w art. 183 Kodeksu karnego, które polega na nieodpowiednim postępowaniu z odpadami. W myśl bowiem art. 183 § 1 k.k.: Kto wbrew przepisom składuje, usuwa, przetwarza, dokonuje odzysku, unieszkodliwia albo transportuje odpady lub substancje w takich warunkach lub w taki sposób, że może to zagrozić życiu lub zdrowiu człowieka lub spowodować istotne obniżenie jakości wody, powietrza lub powierzchni ziemi lub zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego, bezspornie wynika, że fałszowanie protokołów ważenia umożliwiało pracownikom spółki (...) zatarcie przez firmę faktu nie dowożenia osadów do docelowego miejsca ich zagospodarowania. Przy tym wskazać należy, iż tut. Sąd podziela argumentację strony pozwanej, że gdyby nie pomoc pracowników spółki pozwanej, w tym powoda, niemożliwe byłoby zatarcie przez pracowników spółki (...) faktu składowania osadu w miejscach do tego nie przeznaczonych, a co za tym idzie nie doszłoby do niezrealizowana umowy nr (...) oraz do popełnienia przestępstwa (poprzez ukrywanie rzeczywistego czasu realizacji przewozu osadów).

Na w/w okoliczność w toku składania zeznań wskazywał kierownik (...) B. S., który wskazał m.in, że: ,,Nasi pracownicy, w tym powód, pomagali tuszować ten proceder, narażając firmę na straty, my płaciliśmy za usługę, która nie została wykonana”.

Ponadto, dla oceny zachowania powoda istotne znaczenie ma również rodzaj przedsiębiorstwa, w jakim świadczył on pracę – jest to przedsiębiorstwo użyteczności publicznej o podwyższonym ryzyku i podwyższonych standardach w zakresie jakości swojej działalności. Co ważne, w toku składania zeznań kierownik (...) B. S. podkreślał, że pracownicy wielokrotnie byli uświadamiani o konieczności zachowania wysokich standardów pracy, gdyż działalność spółki ma wpływ na stan zdrowia ludzi i środowiska naturalnego.

Dodatkowo, tut. Sąd pragnie uwypuklić okoliczność, iż protokoły ważenia stanowiły podstawę do rozliczenia się strony pozwanej z wykonawcą umowy – spółką (...) i na podstawie takiej nierzetelnej dokumentacji strona pozwana

uiściła zapłatę spółce (...), narażając się tym samym na straty finansowe.

Wobec powyższego, tut. Sąd bez cienia wątpliwości uznał, że powód poprzez wpisywanie nierzeczywistych godzin wyjazdu samochodów z wagi w protokołach ważenia nie realizował sumiennie i starannie swoich podstawowych obowiązków pracowniczych.

W tym stanie rzeczy, tut. Sąd uznał, że rozwiązanie z powodem stosunku pracy w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. było uzasadnione i zgodne z prawem. Działania powoda należało ocenić jako bezprawne i cechujące się co najmniej rażącym niedbalstwem oraz godzące nie tylko w interesy pracodawcy, ale i w dobro ogólne – zdrowie ludzi i ochronę środowiska naturalnego.

Wobec powyższego, Sąd oddalił powództwo jako nieuzasadnione o czym orzekł w pkt. I –wszym sentencji wyroku.

W pkt. II-gim sentencji wyroku Sąd orzekł o kosztach zastępstwa procesowego biorąc za podstawę art. 98 § 1 k.p.c., wyrażający zasadę odpowiedzialności strony przegrywającej za wynik procesu. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego należnych od powoda stronie pozwanej jako stronie wygrywającej proces, Sąd ustalił w oparciu o § 9 ust.1 pkt.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych (gdyż pozew wpłynął w dniu 02.11.2016r.).

W punkcie III-cim sentencji wyroku Sąd zaliczył koszty sądowe na rachunek Skarbu Państwa biorąc za podstawę art. 96 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398).

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.