Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2017 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w Wydziale II Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Czaplińska

Protokolant: Weronika Moos

przy udziale Prokuratora Roberta Kuleszy

oraz I. K. z (...) Skarbowego w G.

po rozpoznaniu w dniach 11.01.2017 r., 08.03.2017 r., 08.05.2017 r., 13.07.2017 r., 31.08.2017 r. sprawy:

K. Z., syna A. i D. z domu T.,

urodzonego (...) w N.

oskarżonego o to, że:

działając w okresie od sierpnia 2010 r. do listopada 2010 r., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu ze Z. M., faktycznie zajmując się sprawami finansowymi Z. M. w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej pod nazwą Firma Produkcyjno – Handlowo – Usługowa (...) z siedzibą w G. przy ul. (...), będącej w łańcuszku podmiotów wykazujących fikcyjny obrót gospodarczy i tworzących pozory obrotu gospodarczego, doprowadził do wystawienia w sposób nierzetelny 16 faktur VAT: w sierpniu 2010 r. o nr (...) i (...), we wrześniu 2010 r. o nr (...), (...), (...) i (...), w październiku 2010 r. o nr (...), (...), (...), (...), (...), (...) i (...), w listopadzie 2010 r. o nr (...), (...) na łączną kwotę netto 2 095 284 zł, podatek od towarów i usług 460 963 zł dla (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W., w celu umożliwienia tej spółce bezpodstawnego odliczenia od należnego podatku od towarów i usług naliczonego podatku od towarów i usług wynikającego z tych faktur w kwocie 460 963 zł i ułatwienia tej spółce, będącej podatnikiem podatku od towarów i usług, która ujęła te faktury w rejestrach prowadzonych dla potrzeb podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień, październik, listopad 2010 r. oraz rozliczyła w deklaracjach dla podatku od towarów i usług (...) – 7 za sierpień, wrzesień, październik, listopad 2010 r., wprowadzenia w błąd Naczelnika Urzędu Skarbowego W. T. w W., narażając na bezpodstawny zwrot podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 362 902 zł, przy czym za sierpień 2010 r. w kwocie 5 454 zł, za wrzesień 2010 r. w kwocie 121 740 zł, za październik 2010 r. w kwocie 208 369 zł, za listopad 2010 r. w kwocie 27 339 zł, a ponadto doprowadził do ujęcia w rejestrach Firmy Produkcyjno – Handlowo – Usługowej (...) prowadzonych dla potrzeb podatku od towarów i usług nierzetelnych faktur VAT wystawionych na rzecz (...) Sp. z o. o., a także nierzetelnych faktur VAT wystawionych przez (...) w sierpniu 2010 r. o nr (...), we wrześniu 2010 r. o nr (...) i (...), w październiku 2010 r. o nr (...) i wystawionych przez (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. w październiku 2010 r. o nr (...), (...), (...), (...), (...), (...), w listopadzie o nr (...), (...), (...), (...), przez co spowodował nierzetelność tych rejestrów za sierpień, wrzesień, październik i listopad 2010 r.,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k. k. w zb. z art. 76 § 1 k. k. s. w zb. z art. 62 § 2 k. k. s. w zb. z art. 61 § 1 k. k. s. w zw. z art. 6 § 2 k. k. s. w zw. z art. 7 § 1 k. k. s. w zw. z art. 20 § 2 k. k. s. w zw. z art. 9 § 3 k. k. s.

I.  przy zastosowaniu art. 2 § 2 k. k. s. oskarżonego K. Z. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, czyn ten kwalifikuje jako przestępstwo skarbowe z art. 18 § 3 k. k. w zb. z art. 76 § 1 k. k. s. w zb. z art. 62 § 2 k. k. s. w zb. z art. 61 § 1 k. k. s. w zw. z art. 6 § 2 k. k. s. w zw. z art. 7 § 1 k. k. s. w zw. z art. 20 § 2 k. k. s. w zw. z art. 9 § 3 k. k. s. i za to przy zastosowaniu art. 19 § 1 k. k. na podstawie art. 76 § 1 k. k. s. w zb. z art. 62 § 2 k. k. s. w zb. z art. 61 § 1 k. k. s. w zw. z art. 6 § 2 k. k. s. w zw. z art. 7 § 1 k. k. s. w zw. z art. 20 § 2 k. k. s. w zw. z art. 9 § 3 k. k. s. w zw. z art. 23 § 1 i 3 k. k. s. skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 500 (pięciuset) stawek dziennych po 150 (sto pięćdziesiąt) złotych każda;

II.  przy zastosowaniu art. 2 § 2 k. k. s. na podstawie art. 20 § 2 k. k. s. w zw. z art. 69 § 1 i 2 k. k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k. k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 4 (czterech) lat tytułem próby;

III.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r., nr 123, poz. 1058 z późniejszymi zmianami) oraz § 1, 2, 14 ust. 1 pkt 1, 14 ust. 2 pkt 3, 16, 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1348 z późniejszymi zmianami) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. S. G. kwotę 1.357,92 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

IV.  na podstawie art. 626 § 1 k. p. k., art. 627 k. p. k. w zw. z art. 113 § 1 k. k. s. oraz art. 1, art. 3 ust. 1, art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 8.996,12 złotych, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 7.500 złotych.

Sygn. akt: II K 929/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

8 września 2008 roku Z. M. zarejestrował działalność gospodarczą pod firmą (...). P.H.U. – (...). Jako przedmiot działalności wskazał roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Z. M. nie posiadał wiedzy ani umiejętności dotyczących wykonywania prac budowalnych, uprawnień do wykonywania nadzoru inwestorskiego, nie zatrudniał pracowników i nie posiadał środków trwałych. W rzeczywistości nigdy nie wykonywał zgłoszonej działalności gospodarczej. Pełnił on rolę tzw. „słupa”, zaś dokonanie przez niego rejestracji miało jedynie na celu umożliwienie wystawiania tzw. „pustych” faktur, służących wyłudzaniu zwrotu podatku VAT.

Dowód: zeznania świadka A. W. – k. 144v, 202-205, 214-218, 679, 752-753; zeznania świadka T. T. (1) – k. 837, 846, 860-861, 868-869, 904v-905; protokół kontroli skarbowej – k. 1-15; pismo z (...) w G. – k. 128-129; decyzja Dyrektora (...) w G. – k. 427-443

Na początku sierpnia 2010 roku Z. M. poznał K. Z., który zaproponował mu pracę na terenie M.. W połowie miesiąca obaj mężczyźni udali się do tego miasta, gdzie Z. M. został przedstawiony R. D., prezesowi zarządu (...) sp. z o. o. Ustalono wówczas, że Z. M. zawrze z (...) sp. z o. o. pozorną umowę dotyczącą generalnego wykonawstwa robót budowalnych przy budowie chłodni i mroźni, w związku z czym będzie wystawiał faktury dokumentujące wykonanie niezrealizowanych w rzeczywistości usług. W ramach tej umowy, 1 października 2010 roku Z. M. zawarł z K. M., prowadzącym przedsiębiorstwo (...), umowę o podwykonawstwo posadzek chłodni i mroźni. Przed podpisaniem umowy, rozmowy z K. M. prowadził K. Z., natomiast rola Z. M. sprowadziła się jedynie do jej podpisania. Z. M. nie nadzorował wykonywania prac przez K. M., nie interesował się ich postępem i nie pojawiał się na placu budowy. Na prośbę R. D., w sierpniu 2010 roku Z. M. założył rachunek bankowy w (...) Banku S.A. i udzielił pełnomocnictwa do rachunku K. Z..

W okresie od sierpnia 2010 roku do listopada 2010 roku Z. M. wystawił łącznie 16 „pustych” faktur VAT potwierdzających dokonanie dostaw towarów oraz wykonanie na rzecz (...) sp. z o. o. usług, które w rzeczywistości nie doszły do skutku:

1)  18 sierpnia 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 46.000 złotych netto i 10.120 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż wózka widłowego T. (...);

2)  27 sierpnia 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 5.895 złotych netto i 1.296,90 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie ocieplenia hali produkcyjnej przy ul. (...) w M.;

3)  16 września 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 23.000 złotych netto i 5.060 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie naprawy dachu w zakładzie produkcyjnym w M.;

4)  21 września 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 340.968,72 złotych netto i 75.013,12 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie budowy chłodni - mroźni;

5)  24 września 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 23.500 złotych netto i 5.170 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie budowy chłodni - mroźni;

6)  29 września 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 160.000 złotych netto i 35.200 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie budowy chłodni - mroźni;

7)  1 października 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 558.444,42 złotych netto i 122.857,77 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie budowy chłodni - mroźni;

8)  14 października 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 439.169,06 złotych netto i 96.617,19 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie budowy chłodni - mroźni;

9)  20 października 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 33.227,04 złotych netto i 7.309,95 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie budowy chłodni - mroźni;

10)  22 października 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 91.350 złotych netto i 20.097 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie budowy chłodni - mroźni;

11)  26 października 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 50.000 złotych netto i 11.000 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie nadzoru inwestorskiego;

12)  27 października 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 56.694,93 złotych netto i 12.472,88 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie budowy chłodni - mroźni;

13)  28 października 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 15.851,53 złotych netto i 19.712,92 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie budowy chłodni - mroźni;

14)  29 października 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 15.851,53 złotych netto i 3.487,34 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie budowy chłodni - mroźni;

15)  3 listopada 2010 roku 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 98.500 złotych netto i 21.670 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż szyn do regałów przesuwnych typu (...);

16)  17 listopada 2010 roku 2010 wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 63.079,56 złotych netto i 13.877,50 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie budowy chłodni - mroźni.

Wystawianie wymienionych wyżej faktur odbywało się w ten sposób, że K. Z. sporządzał faktury za pomocą programu komputerowego i drukował je, a następnie przedkładał Z. M. bądź też dyktował mu ich treść, którą ten spisywał na blankietach. Z. M. za każdym razem opatrywał je własnoręcznym podpisem oraz pieczęcią firmową. Rozliczenia z tytułu „pustych” faktur wystawianych przez K. Z. odbywały się w ten sposób, że R. D. przelewał pieniądze na rachunek Z. M. w (...) Banku S.A. Następnie, K. Z. (sam bądź w towarzystwie (...)) udawał się do banku, pobierał wpłacone pieniądze w gotówce i zwracał je R. D..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. Z. – k. 261-163, 264-269, 300-305, 306-317, 318-320, 323-326, 349-357; zeznania świadka A. W. – k. 144v, 202-205, 214-218, 679, 752-753; zeznania świadka K. M. – k. 238-241,279-283 689-690, 752; zeznania świadka T. T. (1) – k. 837, 846, 860-861, 868-869, 904v-905; protokół kontroli skarbowej – k. 1-15; faktury VAT – k. 47-48, 68-75, 111-112, 114-115, 126-127; umowa o wykonanie robót budowlanych – k. 235-237; decyzja Dyrektora (...) w G. – k. 427-443

Wymienione wyżej faktury zostały ujęte przez (...) sp. z o. o. w rejestrach prowadzonych dla potrzeb podatku od towarów i usług za okres od sierpnia do listopada 2010 roku. Dzięki temu spółka dokonała bezpodstawnego odliczenia od należnego podatku od towarów usług naliczonego podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 460.963 złotych w deklaracjach VAT-7 za miesiące sierpień, wrzesień, październik i listopad 2010 roku złożonych w Urzędzie Skarbowym W.-T. w W.. W ten sposób organ podatkowy został narażony na bezpodstawny zwrot podatku od towarów i usług poprzez wykazanie nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym w łącznej kwocie 362.902 złotych. I tak:

-

w deklaracji za sierpień 2010 roku spółka zawyżyła nadwyżkę na kwotę 5.454 złotych;

-

w deklaracji za wrzesień 2010 roku spółka zawyżyła nadwyżkę na kwotę 121.740 złotych;

-

w deklaracji za październik 2010 roku spółka zawyżyła nadwyżkę na kwotę 208.369 złotych;

-

w deklaracji za listopad 2010 roku spółka zawyżyła nadwyżkę na kwotę 27.339 złotych.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. Z. – k. 261-163, 264-269, 300-305, 306-317, 318-320, 323-326, 349-357; decyzja Dyrektora (...) w G. – k. 448-471

W sierpniu, wrześniu i październiku 2010 roku T. R. prowadzący przedsiębiorstwo (...) wystawił łącznie 4 „puste” faktury VAT potwierdzające dokonanie wykonanie na rzecz Z. M. usług, które w rzeczywistości nie doszły do skutku. I tak:

1)  11 sierpnia 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 52.000 złotych netto i 11.440 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie robót budowlanych w M.;

2)  6 września 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 280.000 złotych netto i 61.600 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie robót budowlanych w M.;

3)  14 września 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 289.850 złotych netto i 63.767 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie robót budowlanych w M.;

4)  20 października 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 875.400 złotych netto i 192.588 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą wykonanie robót budowlanych.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. Z. – k. 261-163, 264-269, 300-305, 306-317, 318-320, 323-326, 349-357; zeznania świadka A. W. – k. 144v, 202-205, 214-218, 679; częściowo zeznania świadka R. R. – k. 190-193, 415-417, 425-426, 680-681, 897; zeznania świadka T. B. (1) – k. 188-189, 418-424, 750; protokół kontroli skarbowej – k. 1-15; faktury VAT – k. 98-99, 123; opinia biegłego z zakresu badan dokumentów – k. 146-183; decyzja Dyrektora (...) w G. – k. 427-443, 617-622

W październiku i listopadzie 2010 roku (...) sp. z o.o. wystawiła łącznie 10 „pustych” faktur VAT potwierdzających dokonanie na rzecz Z. M. dostaw towarów oraz wykonanie usług, które w rzeczywistości nie doszły do skutku. I tak:

1)  1 października 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 267.339,42 złotych netto i 58.814,68 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż płyt poliuretanowych TC 200;

2)  8 października 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 22.638,32 złotych netto i 4.980,44 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż płyt poliuretanowych TC 200 oraz wykonanie usług w postaci obróbek blacharskich;

3)  8 października 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 78.624 złotych netto i 5.503,68 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż pieczarek marynowanych;

4)  11 października 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 78.624 złotych netto i 5.503,68 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż pieczarek marynowanych;

5)  11 października 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 7.363,90 złotych netto i 1.620,06 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż haków do ogrzewania podłogowego, rur P. oraz wykonanie usługi transportowej;

6)  26 października 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 39.385,68 złotych netto i 8.763,85 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż ścian I. P.;

7)  3 listopada 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 44.160 złotych netto i 1.324,80 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż jabłek świeżych;

8)  4 listopada 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 26.800 złotych netto i 5.896 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż drzwi mroźniczych przesuwanych;

9)  5 listopada 2010 roku wystawił fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 44.160 złotych netto i 1.324,80 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż jabłek świeżych;

10)  10 listopada 2010 roku wystawiła fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 16.588,80 złotych netto i 1.161,20 złotych naliczonego podatku VAT potwierdzającą sprzedaż pasztetów.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. Z. – k. 261-163, 264-269, 300-305, 306-317, 318-320, 323-326, 349-357; zeznania świadka T. B. (1) – k. 188-189, 418-424, 750;protokół kontroli skarbowej – k. 1-15; faktury VAT – k. 51-54, 79-87; decyzja Dyrektora (...) w G. – k. 427-443

W październiku 2010 roku do biura (...) przy ul. (...) w G. przyszli K. Z. i T. B. (1). W czasie rozmowy ze współwłaścicielką biura A. W. oświadczyli, że działają w imieniu Z. M. i przekazali jej dokumenty rejestracyjne przedsiębiorstwa oraz faktury za miesiąc sierpień i wrzesień 2010 roku (w tym faktury wystawione przez T. T. (2) (...)). A. W. zgodziła się świadczyć usługi na rzecz Z. M.. W związku z tym, 25 października 2010 roku udał się on do siedziby biura, gdzie podpisał stosowną umowę oraz udzielił pełnomocnictwa do składania deklaracji VAT-7. Nieustalonego dnia w okresie od listopada do grudnia 2010 roku K. Z. i T. B. (1) ponownie udali się do biura (...). Przekazali wówczas pracownikom faktury Z. M. za okres od października do listopada 2010 roku (w tym faktury wystawione przez T. T. (2) (...) oraz (...) sp. z o.o.). Faktury za okres od sierpnia do listopada 2010 roku zostały uwzględnione w rejestrach VAT przedsiębiorstwa (...). P.H.U. – (...). Na ich podstawie biuro (...) rozliczyło za Z. M. podatek VAT.

Dowód : wyjaśnienia oskarżonego K. Z. – k. 261-163, 264-269, 300-305, 306-317, 318-320, 323-326, 349-357; zeznania świadka A. W. – k. 144v, 202-205, 214-218, 679, 752-753; zeznania świadka T. B. (1) – k. 188-189, 418-424, 750; protokół kontroli skarbowej – k. 1-15; deklaracja VAT za okres od VIII do XI 2010 r. – k. 20-23, 26-27, 29-30, 39-40, 90-91; księgi przychodów i rozchodów – k. 42-44, 63-65,93-97, 106-108, 120; rejestry VAT – k. 45-46, 49-50, 66-67, 76-77, 97, 109-110, 117-118, 121-122, 124-125; decyzja Dyrektora (...) w G. – k. 427-443

K. Z. był uprzednio pięciokrotnie karany przez Sąd.

Dowód: dane o karalności – k. 880-882

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie Sąd oparł się na zeznaniach świadków A. W., T. B. (2), K. M., T. T. (1) i R. R., wyjaśnieniach podejrzanego T. T. (1) i T. B. (2) złożonych w sprawie Ap V Ds 16/11 Prokuratury Apelacyjnej w Gdańsku, opinii biegłego z zakresu badań dokumentów, a także na dokumentach urzędowych i prywatnych. Nadto, Sąd częściowo oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego K. Z., a także na wyjaśnieniach Z. M. i R. R. złożonych w sprawie Ap V Ds 16/11.

Oskarżony K. Z. w swych wyjaśnieniach złożonych w sprawie Ap V Ds 16/11 pierwotnie utrzymywał, że w okresie objętym zarzutem Z. M. zatrudniał pracowników, sam organizował sobie materiały budowlane i rzeczywiście wykonywał prace budowlane na rzecz (...) sp. z o.o. W związku z tym, faktury wskazane w akcie oskarżenia były rzetelne (k. 266 in.). Następnie (k. 306-317) oskarżony ponownie stwierdził, że Z. M. zatrudniał pracowników i rzeczywiście wykonywał prace na rzecz (...) sp. z o.o., tym niemniej był alkoholikiem. Jego pracownicy również „ lubili sobie wypić”, co przekładało się na jakość prac. K. Z. przyznał ponadto, że część faktur wystawionych przez Z. M. była nierzetelna, gdyż dotyczyły one usług, które nie zostały wykonane. W takim przypadku wraz z R. D. dokonywał tzw. operacji, tj. wypłacał z rachunku Z. M. pieniądze przelane tytułem faktur i zwracał je R. D.. Nierzetelne były również faktury „zakupowe”, wystawione przez (...) sp. z o. o., gdyż Z. M. nie kupował takich rzeczy od tych podmiotów. Tym niemniej, oskarżony zaprzeczył, jakoby znał R. R. i utrzymywał, że jedynie odbierał od niego faktury. Sąd dał wiarę opisanym wyżej wyjaśnieniom jedynie częściowo. Zarówno z późniejszych wyjaśnień oskarżonego, jak i wyjaśnień Z. M. (k. 568-571), R. R., T. T. (1) oraz zeznań świadka T. B. (2) wynika bowiem, że Z. M. w od początku pełnił jedynie rolę tzw. „słupa” i jego zadaniem było wystawianie tzw. „pustych” faktur, czego K. Z. miał świadomość. 1 sierpnia 2012 roku K. Z. wyjaśnił, że R. D. poprosił go o znalezienie osoby, która będzie dla niego wystawiać „ fikcyjne” faktury (k. 352), za co obiecał mu prowizję od kwot wskazanych na fakturach. On wiedział, że R. D. potrzebuje „ fikcyjnych” faktur od momentu zakończenia prac polegających na remoncie pierwszej hali. Oskarżony przyznał również, że dyktował R. R. treść faktur, a ten wypisywał je w jego obecności. Sąd uznał zatem, że najbliższe prawdy były ostatnie chronologicznie wyjaśnienia złożone przez K. Z., gdyż znalazły one potwierdzenie w przeważającej części materiału dowodowego. Oczywiste jest przy tym, że oskarżony nie miał żadnego interesu, by zmieniać wyjaśnienia na swoją niekorzyść, podając w tym zakresie nieprawdę.

Z. M. w swych wyjaśnieniach konsekwentnie przyznawał, że wszystkie wystawione przez niego faktury były nierzetelne. On nie wykonywał dla (...) sp. z o. o. żadnych prac budowlanych oraz nie sprzedawał spółce żadnych urządzeń. Nadto nierzetelne były wskazane w zarzucie faktury „zakupowe”. Podejrzany wyjaśnił, że faktury sporządzał za niego K. Z., sporządzając je na komputerze. Treść faktur sporządzonych na blankietach była natomiast dyktowana przez K. Z.. Z. M. przyznał, że podpisał się na wszystkich fakturach sprzedażowych wystawionych na rzecz (...) sp. z o. o. Sąd nie dał wiary pierwotnym wyjaśnieniom Z. M. (k. 287 i n.) jedynie w zakresie, w jakim stwierdził on, że padł ofiarą swojej „ naiwności” i został niejako oszukany przez R. D. i K. Z.. Jak wynika z zebranych dowodów, Z. M. zarejestrował działalność gospodarczą jedynie dla pozoru, nie posiadał żadnych urządzeń czy narzędzi. Nie zatrudniał pracowników, a nadto, jak sam przyznał, nie miał wiedzy z zakresu budownictwa. Oczywiste jest zatem, że od początku musiał być przekonany, że w przedsięwzięciu R. D. i K. Z. będzie pełnił jedynie rolę tzw. „słupa”, skoro nie będzie miał faktycznej możliwości świadczenia usług. W trakcie przesłuchania dnia 9 grudnia 2014 roku Z. M. wprost przyznał, że był „ typowym słupem” i założył działalność gospodarczą, bo chciał „ zarobić i wystawiać faktury”. Do wystawiania faktur namówił go K. Z..

W toku postępowania Ap Ds V 16/11 T. B. (1) potwierdził, że poznał Z. M. z K. Z.. Wyjaśnił, że K. Z. prosił go o załatwienie człowieka, który będzie wystawiał „ lewe” faktury i potwierdził, że Z. M. nie wykonywał żadnych prac na terenie zakładu w M., zaś pieniądze przelewane tytułem faktur były oddawane R. D.. T. B. (1) przyznał, że udawał się z K. Z. do biura (...) na ul. (...) w celu przekazania faktur i innych dokumentów w imieniu Z. M.. Podejrzany był również obecny w czasie wypisywania faktury przez R. R., której treść podyktował K. Z.. Fakturę tę również dostarczył do biura (...). Zeznając w charakterze świadka na rozprawie T. B. (1) potwierdził wskazane wyjaśnienia. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom i zeznaniom T. B. (1), gdyż były one logiczne i konsekwentne, a nadto znalazły potwierdzenie w przeważającej części pozostałego materiału dowodowego, a zwłaszcza w wyjaśnieniach Z. M., wyjaśnieniach i zeznaniach R. R. i T. T. (1), a nade wszystko w ostatnich wyjaśnieniach K. Z..

R. R. pierwotnie zaprzeczył, jakoby wystawiał „puste” faktury na prośbę K. Z. (k. 191-193, 416-417). Następnie jednak przyznał się do popełnienia tego przestępstwa (k. 425-426, 680-681, 897), twierdząc iż prosił go o to T. B. (1). Przy czym osobą decyzyjną był K. O. za to pieniądze na piwo. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom R. R. złożonym 1 marca 2013 roku w sprawie Ap Ds V 16/11 oraz jego zeznaniom złożonym na rozprawie, gdyż były one konsekwentne, a nadto znalazły potwierdzenie w opisanych powyżej dowodach, a zwłaszcza wyjaśnieniach K. Z., Z. M. i T. B. (1). Opinia biegłego z zakresu badań dokumentów potwierdziła, że podpisy oraz zapisy słowno-cyfrowe na fakturach wystawionych w ramach przedsiębiorstwa (...) zostały nakreślone przez R. R..

Wyjaśniając w charakterze podejrzanego w sprawie Ap Ds V 16/11 T. T. (1) potwierdził, że Z. M. wystawiał „puste” faktury, które sporządzał dla niego K. Z.. Według niego, faktury był wystawiane na prośbę R. D., któremu zwracane były pieniądze wpłacane z tego tytułu na rachunek bankowy Z. M. w (...) Banku S.A. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom T. T. (1), gdyż były one logiczne i konsekwentne, a nadto korespondowały z innymi, wiarygodnymi dowodami. Zeznając w charakterze świadka na rozprawie T. T. (1) w całości potwierdził powyższe wyjaśnienia.

Świadek A. W. prowadząca biuro (...) przy ul. (...) w G. potwierdziła, że K. Z. i T. B. (1) przychodzili do jej biura w imieniu Z. M. w celu przekazania faktur i innych dokumentów dotyczących przedsiębiorstwa. Z. M. pojawił się w biurze w październiku 2010 roku, aby podpisać umowę o prowadzenie ksiąg rachunkowych. Sąd dał wiarę zeznaniom A. W., gdyż były one logiczne, konsekwentne i dotyczyły okoliczności bezspornych.

Z zeznań świadka K. M. wynika, że w sprawie wykonania umowy dotyczącej robót budowlanych z 1 października 2010 kontaktował się z nim głównie K. Z.. Oskarżony był obecny także przy zawierania umowy i to on prowadził rozmowy ze świadkiem. Natomiast rola Z. M. ograniczyła się jedynie do złożenia podpisu. Sąd dał wiarę zeznaniom K. M. gdyż były one logiczne, konsekwentne i dotyczyły okoliczności bezspornych.

Świadek R. D. utrzymywał, że faktury wystawione przez Z. M. dotyczyły faktycznie wykonanych usług. Rzetelne, według niego, były również faktury wystawione przez (...) sp. z o. o., gdyż Z. M. kupował od niego różne towary, w tym pieczarki oraz pasztety. Sąd nie dał wiary zeznaniom R. D.. Choć były one zgodne z jego wyjaśnieniami złożonymi w sprawie Ap Ds V 16/11, to jednocześnie były sprzeczne niemalże ze wszystkimi dowodami zebranymi w sprawie. Przedstawiona przez R. D. wersja wydarzeń kłóci się również ze wskazaniami doświadczenia życiowego. Oczywiste jest bowiem, że przedsiębiorcy zajmujący się działalnością budowlaną zwykle nie dokonują nabywania artykułów żywnościowych w ilościach hurtowych, wymagających dysponowania znaczną powierzchnią magazynową. Przy założeniu, że wymienione faktury były rzetelne, należałoby jednocześnie uznać, że potwierdzone nimi czynności były zupełnie pozbawione sensu gospodarczego – z dokumentów księgowych przedsiębiorstwa (...) wynika, że rzekomo nabyte artykuły żywnościowe nie zostały sprzedane.

Sąd oparł swe ustalenia na treści opinii biegłego z zakresu badań dokumentów, a także opinii biegłych z zakresu psychologii (istotnej w kontekście oceny wiarygodności zeznań świadka R. D.). Opinie te zostały wydane przez osoby posiadające niezbędne kwalifikacje i doświadczenie zawodowe we wskazanych dziedzinach nauki. Są przejrzyste, spójne i pełne. Formułują jednoznaczne odpowiedzi na pytania postawione w postanowieniach o dopuszczeniu tych dowodów. Wnioski biegłych nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Brak jest również wątpliwości co do bezstronności biegłych.

Ustalony stan faktyczny dawał podstawę do przypisania oskarżonemu K. Z. zarzucanego mu czynu.

Jak wynika z zebranych dowodów, K. Z., współdziałając ze Z. M., w okresie od sierpnia do listopada 2010 roku wystawił faktury o numerach (...), (...). Faktury te były nierzetelne, gdyż potwierdzały zaistnienie niewykonanych w rzeczywistości usług oraz dokonanie niezrealizowanej w rzeczywistości dostawy towarów. Czynności te umożliwiły (...) sp. z o. o. dokonanie bezpodstawnego odliczenia od należnego podatku od towarów i usług naliczonego podatku od towarów i usług wynikającego z tych faktur w kwocie 460 963 zł oraz ułatwiły jej wprowadzenie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. T. w W. w błąd (pomocnictwo – art. 18 § 3 k. k. w zw. z art. 20 § 2 k. k. s.). (...) sp. z o. o. ujęła bowiem te faktury w rejestrach prowadzonych dla potrzeb podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień, październik, listopad 2010 r. oraz rozliczyła w deklaracjach dla podatku od towarów i usług (...) – 7 za sierpień, wrzesień, październik, listopad 2010 r. W ten sposób doszło do narażenia organu podatkowego na nienależny zwrot podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 362.902 zł. Nadto, w okresie od sierpnia do listopada 2010 roku K. Z. współdziałając ze Z. M., ujął w rejestrach Z. M., prowadzonych dla potrzeb podatku od towarów i usług, faktury o numerach (...) wystawione przez R. R. oraz faktury o numerach (...), wystawione przez (...) sp. z o. o. Faktury te również były nierzetelne, gdyż potwierdzały zaistnienie niewykonanych w rzeczywistości usług oraz dokonanie niezrealizowanej w rzeczywistości dostawy towarów. Ich ujęcie w rejestrach przedsiębiorstwa Firma Produkcyjno – Handlowo – Usługowa (...) Z. M. za sierpień, wrzesień, październik i listopad 2010 roku w oczywisty sposób sprawiło, że rejestry te również srały się nierzetelne. Zachowania K. Z. wypełniły zatem znamiona czynu z art. 18 § 3 k. k. w zb. z art. 76 § 1 k. k. s. w zb. z art. 62 § 2 k. k. s. w zb. z art. 61 § 1 k. k. s. w zw. z art. 7 § 1 k. k. s. w zw. z art. 20 § 2 k. k. s.

W związku z tym, że K. Z. dopuścił się swoich zachowań w krótkich odstępach czasu (w okresie od sierpnia do listopada 2010 roku, a więc w okresie czteromiesięcznym) w wykonaniu tego samego zamiaru (dotyczącego wykorzystania Z. M. w charakterze „słupa”), Sąd uznał, że zachowania te stanowiły czyn ciągły (art. 6 § 2 k. k. s.).

Przepis art. 9 § 3 k. k. s. pozwala na pociągnięcie do odpowiedzialności karnoskarbowej osoby, która wprawdzie nie wypełniła osobiście znamion przestępstwa skarbowego, lecz która pełniła określoną funkcję na rzecz podmiotu ponoszącego odpowiedzialność podatkową, tj. zajmowała się sprawami gospodarczymi, a w szczególności sprawami finansowymi tego podmiotu. Zebrane dowody przekonują, że K. Z. pełnił taką funkcję wobec Z. M.. Jak wskazano wyżej, Z. M. będzie pełnił jedynie rolę tzw. „słupa”, osoby pozorującej wykonywanie działalności gospodarczej, „użyczającej” danych swojego przedsiębiorstwa. Natomiast oskarżony był organizatorem tego przedsięwzięcia i związku z tym m.in. sporządzał faktury oraz zawoził je do biura rachunkowego. Nadto, był osobą, która poprzez prowadzenie negocjacji, doprowadziła do podpisania przez Z. M. umowy z K. M. (na marginesie warto wspomnień, iż z zebranych dowodów wynika, że zawarcie tej umowy miało jedynie na celu ułatwienie popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę K. M.). W związku z powyższym, możliwe było pociągnięcie K. Z. do odpowiedzialności karnoskarbowej za czyn wymieniony w akcie oskarżenia

W czasie popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu, nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca jego kryminalną bezprawność. Nie zachodziły również żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonego. K. Z. jest i już w trakcie popełnienia czynu był osobą dorosłą. W inkryminowanym czasie nie zaszła także czasowa niepoczytalność oskarżonego.

Stopień szkodliwości społecznej czynu przypisanego K. Z. należy określić jako wysoki. Oskarżony dopuścił się tego czynu z premedytacją i w podstępny sposób. Dzięki jego działaniom doszło do narażenia na uszczuplenie należności publicznoprawnej o dużej wartości (362.902 zł).

W punkcie I. sentencji wyroku, za przestępstwo skarbowe z art. 18 § 3 k. k. w zb. z art. 76 § 1 k. k. s. w zb. z art. 62 § 2 k. k. s. w zb. z art. 61 § 1 k. k. s. w zw. z art. 6 § 2 k. k. s. w zw. z art. 7 § 1 k. k. s. w zw. z art. 20 § 2 k. k. s. w zw. z art. 9 § 3 k. k. s., Sąd wymierzył K. Z. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 500 stawek dziennych grzywny po 150 złotych.

Na niekorzyść oskarżonego przemawiają okoliczności wpływające na ocenę szkodliwości społecznej jego czynu (opisane powyżej), a także fakt, że był on wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu. Przy czym należy w tym miejscu zaznaczyć, że w dacie czynu K. Z. był karany jednokrotnie.

Na korzyść oskarżonego przemawia fakt, że złożył on częściowo szczere wyjaśnienia w sprawie Ap Ds V 16/11 (k. 352 i n.), które w znacznej mierze przyczyniły się do wyjaśnienia przedmiotowej sprawy oraz fakt, że nie był on dotąd karany za przestępstwa skarbowe.

Zdaniem Sądu, ilość stawek dziennych wymierzonych w ramach orzeczonej kary grzywny za przestępstwo jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz stopnia jego zawinienia, jak też uwzględnia wartość należności publicznoprawnej narażonej na uszczuplenie dzięki popełnieniu przypisanego oskarżonemu czynowi. Ustalając wysokość stawki dziennej grzywny kwotowej Sąd uwzględnił warunki osobiste oskarżonego – K. Z. jest młodym, zdrowym mężczyzną, mającym możliwość podjęcia pracy zarobkowej. W ocenie Sądu, jest on w stanie uiścić orzeczoną grzywnę. Zasądzona kwota nie wykracza poza jego potencjalne możliwości zarobkowe i płatnicze.

Orzeczonych kar nie sposób uznać za nadmiernie surowe. Jak wskazano powyżej, Sąd uwzględnił okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonego oraz fakt, że w momencie popełnienia czynu był karany jednokrotnie. Na uwagę zasługuje fakt, że Sąd określił stawkę dzienną grzywny na poziomie nieznacznie przekraczającym dolną granicę wskazaną w art. 23 § 2 k. k. s. Orzeczonej kary pozbawienia wolności również nie sposób uznać za nadmiernie wygórowaną, zważywszy że górna granica ustawowego zagrożenia wynosiła 5 lat pozbawienia wolności.

Sąd doszedł do przekonania, że orzeczenie wobec K. Z. kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej (punkt II. sentencji wyroku) spełni w jego przypadku cele kary. Wprawdzie stopień szkodliwości społecznej wymienionego czynu był wysoki, a K. Z. był już karany za przestępstwo, tym niemniej, 4 spośród 5 wyroków skazujących zapadło przeciwko niemu po popełnieniu przedmiotowego czynu, a nadto oskarżony nie był dotąd karany za przestępstwa skarbowe. W ocenie Sądu, zasadne jest danie oskarżonemu szansy poprzez umożliwienie przebywania w warunkach wolnościowych. Można uznać, że z uwagi na dotychczasowy sposób życia oskarżonego przed popełnieniem czynu oraz ze względu na wagę popełnionego czynu (czyn oskarżonego dotyczył stosunkowo krótkiego okresu czasu i nie doprowadził do uszczupleń należności publicznoprawnych w wielkich rozmiarach), orzeczenie wobec oskarżonego bezwzględnej kary pozbawienia wolności stanowiłoby sankcję nieadekwatnie surową i dolegliwą. Przy czym, w celu zapobieżenia wystąpieniu w świadomości oskarżonego poczucia bezkarności, spowodowanego zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności, Sąd orzekł dodatkowo karę grzywny. W ocenie Sądu, można żywić nadzieję, że przykre odczucia związane z groźbą wykonania kary pozbawienia wolności oraz wykonaniem kary grzywny, unaocznią K. Z. naganność popełnionego występku, a nadto sprawią że oskarżony (...) swoje postępowanie i zaniecha popełniania przestępstw w przyszłości.

Wymierzając kary oraz orzekając o warunkowym orzeczeniu kary pozbawienia wolności, Sąd zastosował przepisy ustawy starej, jako względniejszej dla oskarżonego. Obecnie bowiem czyn z art. 62 § 2 k. k. s. jest zagrożony karą grzywny do 720 stawek dziennych albo karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od roku, albo obu tym karom łącznie (w okresie popełnienia czynu był on zagrożony karą grzywny do 240 stawek dziennych). Nadto, obecnie nie jest dopuszczalne zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności wobec osoby, która była skazana na tę karę w dniu popełnienia czynu, co było możliwe wg ustawy obowiązującej przed 1 lipca 2015 roku.

W punkcie III. sentencji wyroku zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego K. Z. wynagrodzenie tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Przyznana kwota jest adekwatna do nakładu pracy obrońcy i mieści się granicach określonych w rozporządzeniu przywołanym w tej części orzeczenia.

W punkcie IV. sentencji wyroku Sąd nałożył na K. Z. obowiązek uiszczenia kosztów postępowania, nie znajdując przesłanek do zwolnienia oskarżonego z tego obowiązku.