Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2017 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku, V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Sonia Lasota-Zawisza

Sędziowie/Ławnicy: -/-

Protokolant : Tomasz Kałuża-Herok

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2017 roku w Rybniku

na rozprawie

sprawy J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne

na skutek odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 22 stycznia 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...)

z dnia 4 lutego 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...)

z dnia 25 lutego 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...)

z dnia 5 marca 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...)

z dnia 24 marca 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...)

z dnia 22 kwietnia 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...)

z dnia 29 czerwca 2015 roku

sygn. 340000/602/2015/ (...), nr sprawy: (...)

o d d a l a o d w o ł a n i a .

Sygn. akt V U 95/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. decyzjami:

z dnia 22 stycznia 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...),

z dnia 4 lutego 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...),

z dnia 25 lutego 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...),

z dnia 5 marca 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...),

z dnia 24 marca 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...),

z dnia 22 kwietnia 2015 roku

sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...)

stwierdził brak prawa ubezpieczonego J. B. do zasiłku chorobowego za łączny okres od 11 listopada 2014 roku do 27 kwietnia 2015 roku a następnie decyzją z dnia 29 czerwca 2015 roku, sygn. 340000/602/2015/ (...), nr sprawy: (...), stwierdził brak prawa ubezpieczonego J. B. do świadczenia rehabilitacyjnego z tytułu zatrudnienia w (...) .H.U. (...).

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że pracodawca zatrudnił ubezpieczonego w dniu 27 października 2014 roku i zgłosił go z tego tytułu do ubezpieczenia społecznego. Pracodawca dokonał wypłaty wynagrodzenia za okres choroby od 28 października do 10 listopada 2014 roku, po czym dokumentacja została przekazana do organu rentowego celem ustalenia uprawnień do dalszej wypłaty zasiłku. ZUS ustalił (decyzją z dnia 8 stycznia 2015 roku, znak (...)- (...)), że ubezpieczony nie podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia u płatnika (...) .H.U. (...), gdyż umowa o pracę została zawarta dla pozoru (w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego). Niezdolność do pracy powstała zatem w okresie niepodlegania ubezpieczeniu chorobowemu, co wyklucza prawo do świadczenia i stanowi bezpośrednią przyczynę wydania decyzji odmownych w zakresie prawa do zasiłku chorobowego oraz świadczenia rehabilitacyjnego. (vide akta organu rentowego)

Ubezpieczony wniósł odwołania od wskazanych decyzji. (vide k.2-3, akta spraw o sygn. V U 158/15, V U 227/15, V U 164/15, U 364/15)

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy podtrzymał swoje stanowisko w sprawie i wniósł o ich oddalenie informując, że ubezpieczony wniósł także odwołanie od decyzji z dnia 8 stycznia 2015 roku (znak (...)- (...)) o niepodleganiu ubezpieczeniom społecznym. (vide k.5, akta spraw o sygn. V U 158/15, V U 227/15, V U 164/15, U 364/15)

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony był niezdolny do pracy w okresie od 11 listopada 2014 roku do 27 kwietnia 2015 roku.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. decyzjami wydanymi w okresie od 22 stycznia do 22 kwietnia 2015 roku stwierdzał brak prawa do zasiłku chorobowego za kolejne okresy, a następnie decyzją z dnia 29 czerwca 2015 roku stwierdził brak prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że pracodawca zatrudnił ubezpieczonego w dniu 27 października 2014 roku i zgłosił go z tego tytułu do ubezpieczenia społecznego. Pracodawca dokonał wypłaty wynagrodzenia za okres choroby od 28 października do 10 listopada 2014 roku, po czym dokumentacja została przekazana do organu rentowego celem ustalenia uprawnień do dalszej wypłaty zasiłku. ZUS ustalił, że niezdolność do pracy powstała w okresie niepodlegania ubezpieczeniu chorobowemu, co wyklucza prawo do świadczenia.

Dowód: decyzje: z dnia 22 stycznia 2015 roku sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...), z dnia 4 lutego 2015 roku sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...),z dnia 25 lutego 2015 roku sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...), z dnia 5 marca 2015 roku sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...), z dnia 24 marca 2015 roku sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...), z dnia 22 kwietnia 2015 roku sygn. 340000/603/2015/ (...), nr sprawy: (...) z dnia 29 czerwca 2015 roku, sygn. 340000/602/2015/ (...), nr sprawy: (...), druki (...) akta organu rentowego

Decyzją z dnia 8 stycznia 2015 roku (znak (...)- (...)) organ rentowy stwierdził, iż ubezpieczony nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, w tym ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia w (...) .H.U. (...) od 27 października 2014 roku, gdyż umowa o pracę została zawarta dla pozoru, w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Odwołanie od tej decyzji zostało ostatecznie oddalone prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 7 marca 2017 roku, sygn. III AUa 1090/16. Sąd Apelacyjny ustalił, że czynność prawna w postaci umowy o pracę była nieważna, a jedynym jej celem było umożliwienie odwołującemu skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Z uwagi na pozorność umowy nie doszło do nawiązania stosunku pracy, odwołujący nie stał się pracownikiem i nie podlegał ubezpieczeniom społecznym (w tym ubezpieczeniu chorobowemu).

Dowód: decyzja z dnia 8 stycznia 2015 roku (znak (...)- (...)) w aktach organu rentowego, odwołanie ubezpieczonego od decyzji z dnia 8 stycznia 2015 roku wraz z odpowiedzią na odwołanie k. 66-70,wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 12 kwietnia 2016 r., sygn. IX U 218/15, k.94-96, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 7 marca 2017 roku k. 98-101

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci ww. dokumentów, których prawdziwości strony nie kwestionowały. Dokumenty te tworzą spójny i logiczny obraz przedstawiający stan faktyczny sprawy. W związku z oświadczeniem ubezpieczonego, że nie otrzymał on odpisu wyroku Sądu Apelacyjnego wraz z uzasadnieniem, a nadal zamierza złożyć skargę kasacyjną, Sąd na rozprawie w dniu 4 września 2017 roku na podstawie akt sprawy o sygn. IX U 218/15 ustalił, że wyrok Sądu Apelacyjnego wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi ubezpieczonego w dniu 26 kwietnia 2017r., a w aktach brak jest skargi kasacyjnej ubezpieczonego. Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie ubezpieczonego oraz przesłuchanie w charakterze świadka A. Z. na okoliczność podjęcia zatrudnienia przez J. B., zgłoszenia do ubezpieczenia społecznego, choroby pracownika i niezdolności do pracy jako zbędny i zmierzający do przedłużenia postępowania. Okoliczność zatrudnienia ubezpieczonego (skutki podpisania umowy o pracę oraz dokonania zgłoszenia do ubezpieczenia społecznego) stanowiły przedmiot analizy postępowania toczącego się przed Sądem Okręgowym w Gliwicach a następnie przed Sądem Apelacyjnym w Katowicach. Postępowanie to jednoznacznie wykazało, że (mimo podpisania umowy o pracę oraz dokonania zgłoszenia do ubezpieczenia) nie doszło między stronami do nawiązania stosunku pracy. Umowa o pracę została zawarta dla pozoru, w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 7 marca 2017 roku, sygn. III AUa 1090/16, oddalający odwołanie ubezpieczonego od decyzji stwierdzającej niepodleganie obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym w spornym okresie, wraz z ustaleniami faktycznych stanowiącymi bezpośrednio podstawę rozstrzygnięcia, jako prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej. Nie ma możliwości dowodzenia podjęcia zatrudnienia i zgłoszenia do ubezpieczenia J. B. w sytuacji, gdy stwierdzone zostało już jego niepodleganie ubezpieczeniom społecznym. Choroba ubezpieczonego oraz jego niezdolność do pracy nie były przedmiotem sporu w niniejszej sprawie. Skoro ubezpieczony nie podlegał ubezpieczeniom społecznym w spornym okresie, nawet ustalenie, że był chory i niezdolny do pracy nie może skutkować przyznaniem prawa do zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania nie zasługują na uwzględnienie.

Jak stanowi przepis art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 j.t. ze zm.) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Na podstawie art. 18 pkt 1 świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 11 ust. 1 oraz art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 j.t. ze zm.) obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu podlegają m.in. osoby fizyczne będące pracownikami – w okresie od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Z mocy art. 365 § 1 k.p.c. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Nadto, art. 366 k.p.c. stanowi, iż wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a ponadto tylko między tymi samymi stronami.

Jak stwierdził Sąd Apelacyjny w Katowicach - I Wydział Cywilny w wyroku z dnia 26 sierpnia 2016 r. sygnatura I ACa 1030/15 „W judykaturze wskazuje się, że wynikające z powołanej normy związanie wyrokiem sądu cywilnego oznacza brak możliwości zignorowania zarówno ustaleń faktycznych stanowiących bezpośrednio podstawę rozstrzygnięcia, jak i podstawy prawnej. Nie jest dopuszczalne odmienne ustalenie zaistnienia, przebiegu i oceny istotnych dla danego stosunku prawnego zdarzeń faktycznych w kolejnych procesach sądowych między tymi samymi stronami, chociażby przedmiot tych spraw się różnił. Zakazane jest również prowadzenie postępowania dowodowego na okoliczności podważające ustalenia faktyczne zawarte w wiążącym orzeczeniu. Mocą wiążącą objęte jest to, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia. Moc wiążącą uzyskuje bowiem rozstrzygnięcie o żądaniu w powiązaniu z jego podstawą faktyczną i w kolejnym postępowaniu sąd ma obowiązek przyjąć, że istotna z punktu widzenia zasadności żądania kwestia kształtowała się tak, jak to zostało ustalone w prawomocnym wyroku” (podobnie uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 22 stycznia 2016 r., V ACa 350/15 i przywołane tam orzecznictwo).

Przenosząc powyższe na grunt niniejsze sprawy stwierdzić należy, iż ubezpieczony nie ma prawa do zasiłku chorobowego za okres 11 listopada 2014 roku do 27 kwietnia 2015 roku oraz nie ma prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Przepis art. 6 ust. 1 ustawy zasiłkowej uzależnia prawo do zasiłku chorobowego od okoliczności powstania niezdolności do pracy w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Jednakże, ustalony stan faktyczny sprawy, oparty także na ustaleniach Sądu Apelacyjnego w Katowicach w sprawie o sygn. III AUa 1090/16 zakończonej prawomocnym wyrokiem z dnia 7 marca 2017 roku, jednoznacznie wskazuje, że w dniu powstania niezdolności do pracy J. B. nie podlegał ubezpieczeniu chorobowemu. Zawarta w dniu 27 października 2014 roku umowa o pracę nie wywołała skutku w postaci objęcia go obowiązkowym ubezpieczeniem chorobowym, bowiem umowa ta jako zawarta jedynie dla pozoru była nieważna. Prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach wiąże tut. Sąd w niniejszej sprawie o zasiłek chorobowy oraz o świadczenie rehabilitacyjne. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje osobom objętym ubezpieczeniem chorobowym i przysługuje ono po wykorzystaniu okresu zasiłkowego, jeżeli ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy. Ubezpieczony nie podlegał ubezpieczeniu chorobowemu, nie wykorzystał okresu zasiłkowego, nie jest więc uprawniony do świadczenia rehabilitacyjnego.

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne oraz rozważania prawne, działając na podstawie przywołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd oddalił odwołania.