Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Sylwia Sarnecka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Lwówku Śląskim M. Ś.

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2017 r.

sprawy P. S. (1) ur. (...) we L. , s. F., M. z domu W.

oskarżonego z art. 278 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim

z dnia 3 lutego 2017 r., sygn. akt II K 25/16

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego P. S. (1);

II.zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. M. kwotę 504 zł tytułem kosztów nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym oraz 115,92 zł tytułem zwrotu podatku od towarów i usług

III.zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 147/17

UZASADNIENIE

P. S. (1) oskarżony został o to że:

W nocy z 4 na 5 sierpnia 2015 r. w G. w powiecie (...) z ogródka piwnego baru (...) przy ul. (...) zabrał w celu przywłaszczenia parasol oznaczony logo browaru (...) o wartości 800 zł. na szkodę (...)

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim wyrokiem z dnia 3 lutego 2017 r. w sprawie II K 25/16:

I.uznał oskarżonego P. S. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku z tym iż przyjął wartość skradzionego parasola na kwotę nie większą niż 390 złotych i czyn ten zakwalifikował jako wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. i za tona podstawie wyżej powołanego przepisu wymierzył mu karę 25 dni aresztu;

II. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art.17 ust.1 i 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa i nie wymierzył mu opłaty;

III. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. M. kwotę 1344 złotych tytułem obrony z urzędu oskarżonego oraz dalszą kwotę 309, 12 złotych tytułem podatku VAT.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego zarzucając:

1.obraze przepisów prawa materialnego, tj. art. 119 § 1 k.w. poprzez przyjęcie przez Sąd Rejonowy że zachowanie oskarżonego wyczerpywało znamiona czynu zabronionego o którym mowa w art. 119 § 1 k.w. pomimo tego że brak jest jakichkolwiek dowodów na to aby w nocy z dnia 4 na 5 sierpnia 2015 r. oskarżony dokonał zaboru parasola z logo (...) z ogródka piwnego w celu przywłaszczenia;

2.obrazę prawa procesowego mającą wpływ na wynik postępowania tj.:

a. naruszenie art. 399 § 1 k.p.k. poprzez niewywiązanie się przez rozpoznający sprawę Sąd z procesowego obowiązku uprzedzenia obecnych na rozprawie stron o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu pomimo że z dokumentów w postaci faktur zakupu parasoli ogrodowych przez (...) uzyskanych przez Sąd w toku postępowania wynikało że wartość mienia była niższa aniżeli 25% minimalnego wynagrodzenia a w konsekwencji czyn ten można było zakwalifikować jako wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. a nie jako przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. co miało znaczenie dla możliwości realizacji obrony oraz ustaleń stanu faktycznego z uwagi na szerszy opis penalizowanych zachowań przewidziany dyspozycją art. 119 § 1 k.w.;

b. naruszenie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. polegające na oparciu rozstrzygnięcia wyłącznie o złożone w toku postępowania przygotowawczego zeznania świadków P. S. (2) ,M. S. podczas gdy nie są one spójne i w całej swojej rozciągłości oraz odwołane przed Sądem zeznania H. S. pomimo że pozostają one w sprzeczności z wiarygodnymi i wzajemnie ze sobą korelującymi wyjaśnieniami oskarżonego i zeznaniami K. K. (1) jak również zeznaniami złożonymi przed Sądem przez H. S. zgodnie z którymi brak podstaw do przyjęcia sprawstwa obwinionego.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Na wypadek braku podstaw do uchylenia orzeczenia wniósł o zmianę wyroku i uniewinnienie od zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd I instancji prawidłowo przyjął sprawstwo i winę oskarżonego P. S. (1) odnośnie kradzieży opisanego wyżej parasola ogrodowego. Wprawdzie brak jest bezpośredniego dowodu potwierdzającego powyższe, jednakże ciąg dowodów pośrednich i poszlak przy uwzględnieniu zasad logiki i doświadczenia życiowego jednoznacznie wskazuje że oskarżony był sprawcą tej kradzieży. Słusznie Sąd I instancji opierając się w szczególności na zeznaniach świadków P. S. (2), M. S. i W. Ż. ustalił, że oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia parasol z ogródka piwnego baru (...), następnie sprzedał go P. S. (2) za 30 zł. który rozłożył go na swoim podwórzu i tam parasol został odzyskany przez funkcjonariuszy policji. Zeznania P. S. (2) i M. S. nie pozostawiają wątpliwości że P. S. (1) był osobą która przywiozła na wózku parasol na ich posesję i po negocjacjach odnośnie ceny oddał go P. S. (2) za kwotę 30 zł ( k.37 odwrót, k.39 odwrót ). Wbrew twierdzeniom skarżącego zeznania te nie stoją w sprzeczności z zeznaniami świadka H. S., które w szczegółach nie są konsekwentne w toku całego postępowania, niemniej świadek przyznawała że jej syn P. był w posiadaniu parasola ogrodowego po który dzień później przyszła policja, a w postępowaniu przygotowawczym wymieniła nazwisko oskarżonego S. któremu syn miał zapłacić za ten parasol ( k. 43 – 44 ). Mając na uwadze zeznania świadka W. Ż. nie ulega wątpliwości , że ten parasol ogrodowy który zabezpieczono u P. S. (2) skradziony został z ogródka piwnego baru (...) należącego do wymienionego wyżej świadka. Wprawdzie żaden ze świadków nie widział momentu kradzieży parasola przez oskarżonego, jednakże bar (...) znajduje się w bezpośredniej bliskości miejsca zamieszkania P. S. (2) ( jak zeznawał wymieniony świadek „praktycznie widać go z podwórka” – k. 37 odwrót ), mając więc na względzie zasady doświadczenia życiowego wykluczyć należało sytuację, że kto inny dokonał kradzieży i przekazał parasol oskarżonemu a ten następnie sprzedał go (...) S.. Okoliczności te dostatecznie rozważył Sąd I instancji w pisemnym uzasadnieniu wyroku ( str. 3 – 4 uzasadnienia, k.166 – 167 akt ).

Linia obrony oskarżonego sprowadzająca się do zaprzeczania aby w ogóle był w posiadaniu przedmiotowego parasola i aby sprzedał go(...). S. oraz twierdzenia że w czasie gdy doszło do kradzieży był za granicą względnie że przebywał wówczas cały czas u konkubiny K. K. (1) słusznie została odrzucona przez Sąd I instancji jako niewiarygodna. Sąd Okręgowy zgadza się z argumentami powołanymi w tym zakresie w pisemnym uzasadnieniu wyroku ( str.4 uzasadnienia, k.167 akt ). Nade wszystko wyjaśnienia oskarżonego są zmienne, niekonsekwentne, a do zeznań K. K. jako osoby bliskiej dla oskarżonego należy podchodzić z ostrożnością.

Zarzut naruszenia art. 399 § 1 k.p.k. nie okazał się zasadny o tyle , że wprawdzie Sąd I instancji po uzyskaniu dokumentów świadczących że wartość skradzionego parasola uzasadniała zakwalifikowanie czynu oskarżonego jako wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. nie uprzedził o tym stron, jednakże skarżący nie wykazał aby naruszenie to miało wpływ na treść wyroku. Nade wszystko zmiana kwalifikacji prawnej nastąpiła na korzyść oskarżonego co w kwestii tej ma zasadnicze znaczenie , wbrew bowiem zarzutowi skarżącego brak uprzedzenia nie naruszał w żaden sposób prawa do obrony oskarżonego. Fakt iż art. 119 § 1 k.w. penalizuje nie tylko kradzież ale także przywłaszczenie wskazanego w nim mienia, w realiach niniejszej sprawy nie miało znaczenia w kontekście braku uprzedzenia o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej.

W tym stanie rzeczy, zważywszy ponadto że wymierzona oskarżonemu kara aresztu wobec wcześniejszej wielokrotnej karalności oskarżonego nie jest rażąco surowa Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego P. S. (1).

Na podstawie art. 29 ust.1 ustawy Prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. M. kwotę 504,00 zł. tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym oraz 115,92 zł. tytułem zwrotu podatku od towarów i usług. Sąd Okręgowy uwzględnił fakt, że sprawa niniejsza została rozstrzygnięta na dwóch terminach rozprawy odwoławczej.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zważywszy na sytuację materialną oskarżonego Sąd Okręgowy zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.