Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu IV Wydział Pracy

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2016 roku

sprawy z powództwa Z. P.

przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Handlowo-Usługowemu (...), (...) Spółka jawna w G.

o zadośćuczynienie

O R Z E K Ł:

1.  Zasądzić od pozwanego na rzecz powódki Z. P. kwotę 25.000 zł. (dwadzieścia pięć tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23.01.2015r. do dnia zapłaty.

2.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 1250 zł (tysiąc dwieście pięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty od pozwu, od uiszczenia której powódka była zwolniona.

3.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 1519,91 zł ( tysiąc pięćset dziewiętnaście złotych 91/100) tytułem zwrotu wynagrodzeń uiszczonych na rzecz biegłych.

4.  Zasądzić od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IVP 16/15

UZASADNIENIE

Powódka Z. P. wniosła pozew przeciwko PPHU (...). j. A. R., WŚwiątek w G. o zasądzenie kwoty 25.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 29 sierpnia 2014r uległa wypadkowi w pracy, w wyniku którego doznała odmrożenia rąk i stóp. Przyczyną wypadku było niezgodne z przepisami przeniesienie jej na inne stanowisko pracy, bez właściwego przeszkolenia, instruktażu i wyposażenia w niezbędny sprzęt na nowym stanowisku - praca na pakowni, podczas angażu na stanowisku sprzątaczka - pracownik pomocniczy. Powódka jest osobą niepełnosprawną i posiada II grupę, nie miała badań lekarskich pozwalających na pracę na stanowisku w pakowni. Powódka wskazywała, że do złożenia pozwu nie otrzymała właściwie sporządzonego i kompletnego protokołu powypadkowego. Pracodawca pomimo wezwań i próśb nie podjął żadnych działań w celu właściwego wyjaśnienia przyczyn wypadku. Wskutek wypadku powódka doznała odmrożenia palców obydwu dłoni i stopy. Przez 6 dni przebywała w szpitalu, leczenie trwa do dzisiaj. Dolegliwości bólowe, przyjmowane leki i brzydki wygląd dłoni powstałe w następstwie zdarzenia znacznie obniżyły jej aktywność i sprawność fizyczną, co wiąże się z ograniczeniami w wykonywaniu czynności codziennych, jak również korzystaniem z pomocy ze strony innych osób. Pomoc taką świadczył mąż, córka i syn. Mąż od wypadku przez okres niedyspozycji przejął większość obowiązków domowych, zastępując powódkę w wielu czynnościach dnia codziennego. Skutki wypadku, a w szczególności dolegliwości bólowe, niemożliwość chwytania i zajmowania się pracą oraz sprawami związanymi z prowadzeniem domu negatywnie wpłynęły na stan psychiczny powódki, wywołując zniechęcenie, nadmierną drażliwość i nerwowość. Powódka podjęła leczenie w poradni zdrowia psychicznego. Z uwagi na całkowitą ignorancję przepisów bhp, co przejawia się między innymi nie zakończeniem przez pracodawcę czynności zmierzających do właściwego wyjaśnienia sprawy wypadku powódka podtrzymywała swoje roszczenie.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazał, że bezspornym jest, iż pozwaną z powódką od dnia 1 września 2008r łączyła umowa o pracę na czas nieokreślony. Powódka została zatrudniona na stanowisku sprzątaczka - pracownik pomocniczy. Faktem jest również, że w dniu 29 sierpnia 2014r powódka uległa wypadkowi przy pracy. Wypadek ten był „lekkim wypadkiem przy pracy”. Podkreślić należy, że jak wynika z dokumentacji medycznej dołączonej do pozwu, nie jest prawdą, iż powódka doznała odmrożenia rąk i stóp. Faktem jest, że powódka w wyniku nieszczęśliwego zdarzenia doznała w głównej mierze urazu kciuka prawnego, zejścia paznokcia. Poza tym przyczyną wypadku jakiemu uległa powódka było nieprzestrzeganie przez powódkę norm i reguł bhp obowiązujących w pozwanej spółce, a nie rzekome niezgodne z przepisami przeniesienie powódki do pracy na innym stanowisku pracy. Bezpośrednia przełożona powódki – p. T. B. (1) rozdzielając pracę w dniu 29 sierpnia 2014r skierowała powódkę do pracy na pakowni. Jej zadaniem była praca przy taśmie, pilnowanie dosypywania kruszu na taśmę, rozbijanie brył zamrożonego kruszu pomidora oraz odstawianie worków napełnionych kruszem. Kierując powódkę do tej pracy – p. B. była pewna, że powódka sobie z tym zadaniem poradzi, gdyż była doświadczonym pracownikiem. Wskazać należy, że nawet gdyby uznać, że powódkę nie była zatrudniona na stanowisku pracownik pomocniczy, co umożliwiało pracodawcy dowolne (w granicach przewidzianych prawem) dysponowanie pracownikiem i kierowanie go do zadań tego wymagających , to podstawę prawna skierowania jej do innej pracy, niż to wynika z treści zawartej umowy o pracę, przewiduje przepis art. 42 § 4 k.p. Pozwany odwołał się do wyroku z dnia 18.09.2014r SN ( III PK 138/13). Ponadto pozwany podnosił, że poza tym zgodnie z treścią pkt 4 protokołu powypadkowego – pani P. została poddana badaniom lekarskim, została przeszkolona w zakresie bhp, odbyła instruktaż ogólny, stanowiskowy oraz została zapoznana z ryzykiem zawodowym na stanowisku pracy. Z protokołu powypadkowego wynika (np. zeznania świadka -T. B. (2)), że powódka posiadała rękawice ochronne, lecz samodzielnie podjęła decyzję o pracy bez sprzętu ochronnego (nie zastosowała również łopatki do zgarniania mrożonek). Zgodnie ze stanem faktycznym sprawy w treści protokołu powypadkowego w pkt 5 ujęto - ustalono następujące przyczyny wypadku: niewłaściwe wykonywanie czynności przy pracy - niepobranie klepki do zgarniania, niestosowanie środków ochrony indywidualnej podczas pracy - brak rękawic ochronnych. Powódka zaakceptowała treść protokołu powypadkowego i nie wniosła do jego treści żadnych zastrzeżeń. Dla pozwanego powódka przyczyniła się do powstania przedmiotowych obrażeń ciała, poprzez niezastosowanie przekazanych jej środków ochrony pracy. Pozwany powołał się na treść art. 445 § 1 kc oraz art. 24 § 1 kc. Zdaniem pozwanego art. 24 § 1 k.c. wyłącza możliwość podnoszenia roszczeń niepieniężnych, jeżeli dokonane lub grożące naruszenie nie jest bezprawne. Niewątpliwie działanie pracodawcy w granicach treści umowy o pracę oraz upoważnienia z art. 42 § 4 kp wyłącza bezprawność działania pozwanego pracodawcy. Nie ulega przy tym wątpliwości, że przesłanki wystąpienia z roszczeniem o zadośćuczynienie pieniężne są w zasadzie analogiczne jak przesłanki dochodzenia naprawnienia szkody majątkowej. Podstawową przesłanką domagania się zadośćuczynienia jest doznanie szkody niemajątkowej (krzywdy) wynikającej z określonych faktów, z którymi norma prawna wiążę obowiązek jej naprawienia. Krzywda ta utożsamiana z negatywnymi przeżyciami w sferze psychicznej jednostki - musi być konsekwencją naruszenia dóbr osobistych, a nie majątkowych. Podstawą żądania rekompensaty za doznaną krzywdę jest naruszenie dobra osobistego i wynikająca z tego faktu szkoda niemajątkowa. Pomiędzy nimi musi zaistnieć związek przyczynowy o charakterze adekwatnym, czyli szkoda musi być normalnym następstwem określonego działania, czy też zaniechania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka podjęła pracę u pozwanego w oparciu o umowę o pracę z dnia 27 lipca 2004r. Powódka zawarła wpierw umowę na okres próbny do dnia 22 października 2004r, a następnie od 22 października 2004r do dnia 31 lipca 2005r i od 1 sierpnia 2005r do 31 marca 2006r. Następnie dokonano zmiany i zatrudniono powódkę do 31 grudnia 2006r. Kolejne umowy zawierano z powódką na okres od 1 lutego 2007r do 31 sierpnia 2008r, od 1 września 2008r powódka została zatrudniona na czas nieokreślony. Od dnia 21 marca 2002r powódka posiada orzeczony przez (...) d.s. Orzekania o Niepełnosprawności w G. umiarkowany stopień niepełnosprawności ze wskazaniem możliwości zatrudnienia w warunkach pracy chronionej. Zgodnie z ostatnim stanowiskiem zawartym w dokumentach w aktach osobowych powódka pracowała jako sprzątaczka, robotnik pomocniczy ze statusem osoby posiadającej orzeczenie o stopniu niepełnosprawności - umiarkowanym. Powódka odbyła szkolenie okresowe w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku robotnika pomocniczego – mrożonkowa i pracownik w stołówce. W aktach osobowych zamieszczona jest Informacja, iż powódka zatrudniona jest na stanowisku sprzątaczki - pracownika pomocniczego, jak również na powyższe stanowisko wskazuje zaświadczenie lekarskie stwierdzające zdolność do wykonywania pracy na stanowisku sprzątaczki-pracownika pomocniczego. Powódka do dnia zdarzenia pracowała w kuchni dokonując czynności sprzątających lub sprzątała na innych działach, przy czym powódka nie pracowała do dnia zdarzenia w dziale pakowni. W dniu 29 sierpnia 2014r powódka przystąpiła do pracy i została skierowana przez świadka T. B. (1) – mistrza produkcji do pracy w pakowani przy przerobie mrożonego pomidora. Bezpośrednią przełożoną powódki tego dnia była T. B. (1). Powódka pracowała tego dnia bez osoby która pomagałaby powódce. Do jej obowiązków należało napełnianie kruszem pomidora worków, a wcześniej zbieraniem mrożonego pomidora do pojemników (kubłów), również odstawiała worki zapełnione kruszem. W między czasie powódka zwróciła się o otrzymanie nowych rękawic, których nie otrzymała. Powódka prosiła o możliwość skorzystania z przerwy śniadaniowej i zakończyła pracę około godz. 11.25. Wtedy powódka zauważyła krwawienie z rąk i uszkodzenie paznokcia. Wykorzystała przerwę śniadaniową i zwróciła się o pomoc do T. B. (1) o udzielnie jej pierwszej pomocy. Następnie powódka została skierowana do prac porządkowych i około godz. 13.00 zakończyła pracę. Powódce udzielono pierwszej pomocy na Oddziale Ratunkowym (...) w G. w dniu 29 sierpnia 2014r o godz. 14.23 i skierowano na Odział (...) Ogólnej, gdzie powódka przebywała do dnia 4 września 2014r. Po powrocie do domu powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim i czuła się źle, nie była w stanie podołać obowiązkom domowym tak jak wcześniej skarżyła się na ból i złe samopoczucie. W obowiązkach domowych powódce pomagał mąż K. P. i syn. Powódka leczyła się w Poradni Chirurgicznej i Poradni Psychiatrycznej. Była hospitalizowana na Oddziale Psychiatrycznym od dnia 6 lutego 2015 do 3 marca 2015r. W między czasie korzystała ze zwolnień lekarskich i wróciła do pracy w miesiącu kwietniu 2015r. W dniu 12 lutego 2015r powódka złożyła pismo zawierające uwagi do protokołu powypadkowego dotyczącego zdarzenia z dnia 29 sierpnia 2014r.

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków T. B. (1) (karta 62-63), K. P. (karta 64-65), powódki (karta 129-130), biegłego Ł. B. (karta 218), akt osobowych powódki, dokumentacji medycznej (karta 76-122), protokołu powypadkowego wraz z załącznikami (karta 26-38). Sąd dał wiarę zeznaniom świadków oraz zeznaniom powódki, zeznania były spójne, co do przedłożonych dokumentów także nie budziły one wątpliwości, były wiarygodne. Także opinie biegłych sporządzone w niniejszej sprawie przez biegłego z zakresu chirurgii ogólnej, biegłego z zakresu psychiatrii i biegłego d.s. BHP Sąd uznał za w pełni wiarygodne i uwzględniające całokształt okoliczności sprawy i dokumentacji zgromadzonej w sprawie.

Pozwany sporządził protokół powypadkowy Nr (...) w dniu 2 lutego 2015r w którym stwierdził, że zdarzenie z dnia 29 sierpnia 2014r jest wypadkiem przy pracy oraz dokonano ustaleń dotyczących wypadku następującej treści: „Niewłaściwe wykonywanie czynności przy pracy – niepobranie klepki do zgarniania i nie stosowanie środków do ochrony indywidualnej podczas pracy, brak rękawic ochronnych”. Co do powyższych ustaleń Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe i posiłkował się opinią biegłego z zakresu przepisów bhp. Powyższe postępowanie pozwoliło na ustalenie, że powódka w dniu zdarzenia nie otrzymała właściwych rękawic. Biegły w swojej opinii zauważył, że powódka w trakcie wykonywania pracy ściągnęła rękawice ochronną, ale zastosowane rękawice nie były rękawicami właściwymi. Również biegły zauważył, iż powódka nie otrzymał instruktażu stanowiskowego właściwego przy objęciu nowego stanowiska pracy. Również biegły zwrócił uwagę na niewłaściwe zachowanie bezpośredniej przełożonej powódki, która nie dostarczyła powódce właściwych rękawic i nie zareagowała w sposób właściwy przy udzielaniu pierwszej pomocy tj. nie wezwała pogotowia ratunkowego. Biegły jako ewentualne współprzyczynienie powódki do schorzenia upatrywał w tym, że powódka nie odmówiła wykonywania pracy w takich warunkach. Świadek T. B. (1) potwierdziła, że zauważyła u powódki w dniu zdarzenia brak jednej rękawicy założonej na dłoń, ale zasadniczo nie obserwowała pracy powódki w dniu zdarzenia i nie zwróciła uwagi na to, że rękawice przydzielone powódce są niewłaściwe do charakteru pracy. Świadek liczyła na to, że powódka da radę przy pracy na taśmie. Istotne jest zwrócenie uwagi na to co zeznała świadek, że w dniu zdarzenia na taśmie miały pracować dwie osoby, ale drugi pracownik musiał zostać przeniesiony na inne stanowisko. W ocenie Sądu ta okoliczność miała bezpośredni wpływ na bieg wydarzeń i rozmiaru skutków wypadku przy pracy tego dnia.

Powódka w pozwie domagała się zasądzenia kwoty 25.000 zł tytułem zadośćuczynienia w związku z wypadkiem przy pracy jakiemu uległa powódka w dniu 29 sierpnia 2014r, w wyniku którego doznała odmrożenia rąk i stóp.

Dokonując oceny zdarzenia z dnia 29 sierpnia 2014r i postępowania dowodowego przeprowadzonego w sprawie należy potwierdzić, że powódka w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 29 sierpnia 2014r doznała obrażeń w postaci odmrożenia II stopnia skóry opuszek palców obu dłoni, stłuczenia prawnego kciuka z uszkodzeniem i urazową demarkacją płytki paznokciowej, nieokreślonej wielkości lokalnego odmrożenia II stopnia skóry prawnej stopy, nieokreślonej wielkości zasinień skóry obu ramion i ud. Biegły z zakresu chirurgii ogólnej potwierdził, że stwierdzone schorzenia powstały w związku ze zdarzeniami z dnia 29 sierpnia 2014r. Również biegły z zakresu psychiatrii wskazał, że w okresie po wypadku z dnia 29 sierpnia 2014r doszło u powódki do istotnego pogorszenia zdrowia stanu zdrowia psychicznego – nasilił się lęk, zaburzenia koncentracji i uwagi, przeżywała stany obniżonego nastroju. Biegły jednoznacznie wskazywał, że jedynym znanym źródłem stresu w tym okresie był wypadek w pracy w dniu 29 sierpnia 2014r. Biegły d.s. BHP stwierdził, że powódka nie otrzymała w dniu zdarzenia właściwych rękawic. Również zauważył, iż powódka obejmując w dniu zdarzenia nowe stanowisko pracy nie otrzymała właściwego instruktażu stanowiskowego. To co powódka otrzymała biegły zakwalifikował jako pozyskanie informacji na temat wykonywania pracy. Biegły zwrócił uwagę na to , że właściwy instruktaż do pracy na nowym stanowisku był niezbędny ze względu na fakt występujących zagrożeń i specyfiki pracy. Ponadto zdaniem biegłego zachowanie bezpośredniego przełożonego nie było odpowiednie do sytuacji. Powódce została udzielona pierwsza pomoc ale w przypadku powódki powinno zostać wezwane pogotowie ratunkowego ze względu na zagrożenie ciężkiego uszkodzenia ciała.

Przechodząc do oceny zasadności roszczenia powódki stwierdzić należy w pierwszej kolejności, że odpowiedzialność pozwanego za skutki wypadku z dnia 29 sierpnia 2014r nie budzi wątpliwości. Doszło do wypadku przy pracy z winy pracodawcy, albowiem powódka nie otrzymała właściwych rękawic ochronnych, była niewłaściwa organizacja pracy – powódka na stanowisku pracy przy taśmie była sama bez udziału drugiego pracownika, nie została w ogóle przeszkolona do pracy na nowym stanowisku pracy i została jej udzielona nieodpowiednia pierwsza pomoc po wypadku. W ocenie Sądu, czy powódka używała klepki czy nie w okolicznościach sprawy nie ma znaczenia. Tak naprawdę powódka pozostając sama na stanowisku pracy w bardzo trudnych warunkach nie była w stanie używać klepki, albowiem chciała opanować kruszec tak aby trafiał do worków, rozbijać kruszec i odstawiać worki. Stwierdzone urazy potwierdzają, że powódka wszystkie te czynności wykonywała. Zdaniem Sądu istotne jest to co podkreślił biegły, że jako współprzyczynienie można uznać to, że powódka nie odstąpiła od wykonywania obowiązków. Dla Sądu istotne było, że powódka otrzymała od początku niewłaściwe rękawice, nie była przeszkolona i niewłaściwa była organizacja pracy. Skutki schorzenia były bardzo poważne. Oprócz obrażeń typowo chirurgicznych tj. odmrożenia, stłuczeń, zasinień powódka poniosła też poważny uszczerbek na zdrowiu psychicznym. Świadek K. P. mąż powódki przedstawiał, iż żona została wyłączona z szeregu podstawowych obowiązków domowych typu przygotowywanie posiłków, sprzątanie, a potem nie była w stanie poradzić sobie psychicznie z tym co ją spotkało. Biegły z zakresu psychiatrii w sposób szczegółowy opisał, iż powódka wymagała w związku z tym zdarzeniem zwiększonych dawek leków, wymagała hospitalizacji psychiatrycznej i jej stan zdrowia był zły. Dokumentacja medyczna z Oddziału Psychiatrycznego dokładnie opisuje, że powódka miała problemy z zasypianiem, koncentracją, z obniżonymi częstymi nastrojami lękowymi. Należy zauważyć, że na Oddziale Psychiatrycznym powódka przebywała około 1 miesiąca. W tym czasie trudno powódka znosiła sam pobyt w szpitalu na co wskazują wpisy w dokumentacji medycznej, jak również była wyłączona z normalnego życia. Nie można pominąć faktu, że odmrożenia dotyczyły palców obu dłoni, stopy co jest dla wszystkich szczególnym rodzajem uciążliwości, a szczególnie dla kobiety.

Pozwany był pracodawcą powódki i winien zabezpieczyć jej bezpieczne warunki pracy (art. 94 pkt 4 kp). Sąd przyjął, że w zaistniałych okolicznościach istnieją podstawy do zasądzenia na rzecz powódki zadośćuczynienia . W tym zakresie Sąd posiłkował się opiniami biegłych sporządzonych przez biegłego sądowego w dziedzinie medycyny z zakresu chirurgii ogólnej, biegłego specjalisty psychiatry. Biegły z zakresu chirurgii ogólnej, który w opinii potwierdził obrażenia ciała skutkujące uszczerbkiem na zdrowiu i uznał, że powódka doznała 2% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w postaci zmian troficznych skóry i paznokcia kciuka prawnego bez ograniczenia jego ruchomości i upośledzenia zdolności chwytu dłoni. Biegły zauważył, że pozostałe obrażenia uległy wygojeniu i nie spowodowały stałego uszczerbku. Z kolei biegły z zakresu psychiatrii stwierdził, że w związku z wypadkiem z dnia 29 sierpnia 2014r wystąpił długotrwały uszczerbek na zdrowiu na poziomie 5% z tytułu nerwicy pourazowej zgodnie z PKT A 10.a Załącznika do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. Biegły również wyjaśniał, że został przyjęty dolny zakres uszczerbku z uwagi na umiarkowane nasilenie i wpływ objawów na codzienne funkcjonowanie w okresie od sierpnia 2014 do marca 2015r, dużą skuteczność zastosowanego leczenia szczególnie podczas hospitalizacji. Należy zaznaczyć, że powódka jest osobą niepełnosprawną i posiada stopień niepełnosprawności umiarkowany.

W orzecznictwie sądowym określa się, iż podstawowym kryterium dla ustalenia wysokości zadośćuczynienia jest rozmiar i intensywność doznanej krzywdy ocenianej według miar obiektywnych oraz stopień negatywnych konsekwencji dla pokrzywdzonego wynikających z dokonanego naruszenia dobra osobistego w tym także niewymiernych majątkowo. Sąd Najwyższy w wyroku z 15 września 1999r (IIICKN 339/98 Rzeczpospolita z 14 kwietnia 2000r nr 89 CII) zaznaczył, iż wysokość zadośćuczynienia w istocie zależy od uznania sędziowskiego, które powinno uwzględniać wszystkie istotne dla jej wymiaru okoliczności sprawy. Z tego względu krzywda czyli szkoda niematerialna, która może mieć postać cierpień psychicznych lub fizycznych jest różnie szacowana przez sądy, choć kwoty miarkowanego przez sądy zadośćuczynienia są różne i zależą zawsze od okoliczności konkretnego przypadku to pewne jest, że z jednej strony nie mogą one zmierzać do bezpodstawnego wzbogacenia poszkodowanego, a z drugiej strony nie mogą być symboliczne, gdyż wówczas nie rekompensują dostatecznie doznanej przez poszkodowanego krzywdy. Zadośćuczynienie zmierza co do zasady do poprawienia stanu psychicznego pokrzywdzonego poprzez poprawę jego sytuacji majątkowej. Tak pojmowaną rekompensatę może przynieść tylko takie zadośćuczynienie które nie pomijając stopnia winy osoby odpowiedzialnej za szkodę i sytuację majątkową stron jest dostosowane przede wszystkim do zakresu i stopnia natężenia krzywdy doznanej przez poszkodowanego. Zadośćuczynienie nie może być symboliczne. Przebyte cierpienia fizyczne, poważne skutki doznanego urazu oraz ujemne doznania psychiczne może powódce zrównoważyć w ocenie Sądu kwota 25.000 zł która umożliwi zwiększenie konsumpcji dóbr materialnych i sprawi przez to satysfakcję stosowaną do wielkości doznanego uszczerbku na zdrowiu (identyczne przesłanki zadośćuczynienia uwzględnił np. SN w wyroku z dnia 22 maja 1980r II CR 131/80 OSNCP 1980 nr 11 poz. 223). Uwzględniając stopień winy pracodawcy, rodzaj naruszonych dóbr osobistych powódki (zdrowie), charakter następstw zdarzenia a przede wszystkim długość cierpień fizycznych i psychicznych okres leczenia oraz utrudnienia i uciążliwości w życiu zawodowym i codziennym Sąd doszedł do wniosku, iż kwota 25.000 zł stanowić będzie wystarczającą rekompensatę dla powódki za doznane urazy, cierpienie fizyczne, ból i poczucie krzywdy. Zauważyć trzeba, że powódka doznała 7% trwałego uszczerbku na zdrowiu, zmuszona była poddać się hospitalizacjom i odczuwała bardzo silne bóle, przez długi okres (kilku miesięcy) była wyłączona z normalnego toku życia codziennego. Pilne przyjęcie na Oddział (...) 29 sierpnia 2014 i hospitalizacja. Zły stan zdrowia i ponowny pobyt w szpitalu na Oddziale Psychiatryczny (miesięczny od lutego do marca 2015r). Powódka skutki urazu odczuwa do dzisiaj i obecnie ból czasami zakłóca normalne funkcjonowanie powódki. Cierpienia związane z wypadkiem odczuwany ból, niedogodności w życiu rodzinnym i prywatnym poczucie krzywdy życiowej są to elementy wpływające na wysokość zadośćuczynienia. Na podstawie art. 445 § 1 kc w związku z art. 444 § 1 kc orzeczono jak w sentencji wyroku. Odsetki ustawowe od kwoty przyznanego zadośćuczynienia zasądzono zgodnie z żądaniem pozwu. Powódka wygrała sprawę w całości zatem w całości należy jej się zwrot kosztów procesu (art. 98 § 1 i 3 kpc). Powódka poniosła koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3.600 zł (Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych Dz.U. 2015.1804).

Zgodnie z wynikiem procesu pozwany ponosi w całości koszty sądowe od uiszczenia których powódka była zwolniona (Ustawa z dnia 28 lipca 2005r o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Dz. U. 2016 poz. 623) tj. opłaty od pozwu oraz kosztów biegłych sądowych wyłożone tymczasowo przez Skarb Państwa ( art. 113 ustęp 1 w zw. z art. 13 ustęp 1 cyt. ustawy).