Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z 25 kwietnia 2016 roku powódka Poczta Polska spółka akcyjna z siedzibą w W. (dalej: Poczta Polska S.A. w W.) wniosła o zasądzenie od E. K. kwoty 3.612,84 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

-

od kwoty 715,26 zł od 22 września 2012 roku do dnia zapłaty;

-

od kwoty 1.133,81 zł od 20 października 2012 roku do dnia zapłaty;

-

od kwoty 672,30 zł od 22 listopada 2012 roku do dnia zapłaty;

-

od kwoty 82,99 zł od 03 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty.

Powódka wniosła również o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, kwoty 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwoty 60 zł tytułem zwrotu opłaty za uzyskanie odpisu pełnego z rejestru przedsiębiorców spółki, której członkiem zarządu była pozwana. Uzasadniając swoje żądanie powódka wskazała, że dochodzi od pozwanej, jako członka zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej: (...) sp. z o.o. w W.), zapłaty należności z tytułu umowy o świadczenie usług pocztowych zawartej między Pocztą Polską S.A. a (...) sp. z o.o. w W.. Podstawą żądania jest okoliczność, że E. K. była członkiem zarządu spółki w chwili, kiedy powstało zobowiązanie wobec powódki, natomiast (...) sp. z o.o. w W. nie uiściła zapłaty za wykonane usługi, a egzekucja przeciwko tej spółce okazała się bezskuteczna (pozew k. 2-4).

W dniu 20 czerwca 2016 r. wydany został w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (nakaz zapłaty, sygn. akt IX GNc 2079/16, k. 96). Jego odpis został doręczony stronie pozwanej w dniu 10. sierpnia 2016 r. (k. 102).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości sześciokrotnej stawki minimalnej oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Uzasadniając swoje żądanie pozwana wskazała, że 25 października 2012 roku, jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. w W., złożyła we właściwym czasie wniosek o ogłoszenie upadłości likwidacyjnej, który został przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w W. oddalony ze względu na brak majątku pozwalającego na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego (sprzeciw k.103-107).

W odpowiedzi na sprzeciw powódka wskazała, że pozwana złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości (...) sp. z o.o. w W. za późno, bowiem jak wynika ze sprawozdania finansowego tej spółki za 2011 rok zobowiązania krótkoterminowe wynosiły 592.030,80 zł, natomiast aktywa obrotowe 232.917,69 zł, stąd istniały zobowiązania spółki przenoszące wartość jej aktywów świadczące o niewypłacalności spółki co najmniej od 20 marca 2012 roku (odpowiedź na sprzeciw k. 142-145).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. K. pełni funkcję prezesa zarządu (...) sp. z o.o. w W. /dawniej: (...) for (...) sp. z o.o. w W./ od 07 grudnia 2009 roku (dowód: odpis pełny KRS k. 12-15).

(...) sp. z o.o. w W. i Pocztę Polską S.A. w W. łączyła umowa nr (...) RH 13- 4/2011/D-PF z 22 grudnia 2011 roku o świadczenie usług pocztowych w obrocie krajowym i zagranicznym. Poczta Polska S.A. w W. wykonywała usługi na rzecz (...) sp. z o.o. w W. polegające na doręczaniu przesyłek listownych i paczek pocztowych w kraju i za granicą. Za wykonane usługi poczta wystawiła następujące rachunki:

-

w dniu 07 września 2012 roku fakturę VAT nr (...) na kwotę 715,26 zł z terminem płatności do 21 września 2012 roku;

-

w dniu 05 października 2012 roku fakturę VAT nr (...) AP/S./P/09/12 na kwotę 1.133,81 zł z terminem płatności do 19 października 2012 roku;

-

w dniu 07 listopada 2012 roku VAT nr FV- (...)/S./P/10/12 na kwotę 672,30 zł z terminem płatności do 21 listopada 2012 roku (dowód: umowa k. 19-20; faktury VAT k. 35-37).

Pismem z 06 listopada 2012 roku Poczta Polska S.A. w W. poinformowała (...) sp. z o.o. w W. o rozwiązaniu umowy nr (...) RH 13- 4/2011/D-PF o świadczenie usług pocztowych i o stanie nieuregulowanych zobowiązań. (...) sp. z o.o. w W. poinformowała pocztę, że w związku z sytuacją finansową spółki nie uiści wobec wierzyciela swoich należności. W dniu 14 stycznia 2013 roku Poczta Polska S.A. w W. wystawiła notę i wezwała (...) sp. z o.o. w W. do zapłaty odsetek za zwłokę w łącznej kwocie 82,99 zł (dowód: rozwiązanie umowy k. 39; pismo (...) sp. z o.o. w W. k. 40; nota i wezwanie do zapłaty k. 41)

W pierwszej połowie 2012 roku pojawiły się pierwsze problemy finansowe (...) sp. z o.o. w W., polegające na nieuiszczaniu wymagalnych zobowiązań spółki. W czerwcu 2012 roku E. K. udzieliła (...) sp. z o.o. w W. pożyczki, w kwocie 60.000 zł. Uchwałą nr 05/06/12 z 28 czerwca 2012 roku zwyczajnego zgromadzenia wspólników prezes zarządu została powołana na kolejną kadencję a uchwałą nr 06/06/12 zwyczajne zgromadzenie wspólników postanowiło o dalszym istnieniu spółki i prowadzeniu przez nią działalności gospodarczej (dowód: przesłuchanie pozwanej k. 228 v. – 229 v.; uchwały k. 176).

W dniu 25 października 2012 roku E. K. złożyła wniosek (...) sp. z o.o. w W. o ogłoszenie upadłości likwidacyjnej. Według stanu na dzień 25 października 2012 roku (...) sp. z o.o. w W. zalegało z zapłatą kilkuset wierzytelności na rzecz kilkudziesięciu wierzycieli na łączną kwotę 688.027,88 zł. Terminy zapłaty pierwszych nieuregulowanych należności przysługujących wierzycielom: (...) sp. z o.o. i US (...) sp. z o.o. upłynęły odpowiednio w dniach 13 i 16 stycznia 2012 roku (dowód: wniosek k. 3-7 w aktach o sygn. IX GU 11/13; spis wierzycieli k. 42-45 w aktach o sygn. IX GU 11/13).

Postanowieniem z 24 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w W. IX Wydział Gospodarczy w sprawie o sygn. akt IX GU 11/13 oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości na podstawie art. 13 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego, z uwagi na brak majątku spółki pozwalającego na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego (dowód: postanowienie k. 142 w aktach o sygn. IX GU 11/13).

W dniu 21 maja 2014 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie w sprawie o sygn. akt I Nc 2444/14 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym zasądził od (...) sp. z o.o. w W. na rzecz Poczty Polskiej S.A. w W. kwotę 2.604,36 zł wraz z odsetkami ustawowymi:

-

od kwoty 715,26 zł od 22 września 2012 roku do dnia zapłaty;

-

od kwoty 1.133,81 zł od 20 października 2012 roku do dnia zapłaty;

-

od kwoty 672,30 zł od 22 listopada 2012 roku do dnia zapłaty;

-

od kwoty 82,99 zł od 03 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty;

oraz kwotę 647 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Nakaz zapłaty uprawomocnił się, następnie został opatrzony klauzulą wykonalności w dniu 10 lipca 2015 roku (dowód: nakaz zapłaty k. 80).

Wierzyciel dnia 28 sierpnia 2015 roku wniósł o wszczęcie egzekucji z całego majątku dłużnika (...) sp. z o.o. w W.. Pismem datowanym na 02 grudnia 2015 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy – Pragi P. poinformował Pocztę Polską S.A., że postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi będzie umorzone, bowiem spółka nie posiada majątku, złożono wniosek o ogłoszenie upadłości, w (...) dłużnik nie figuruje jako właściciel pojazdów mechanicznych, nadto nie ujawniono należących do niego rachunków bankowych. Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2015 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy – Pragi P. I. G. umorzył postępowanie egzekucyjne z wniosku Poczty Polskiej S.A. w W. wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji oraz przyznał wierzycielowi koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu egzekucyjnym w kwocie 150 zł oraz ustalił pozostałe koszty na kwotę 145,48 zł (dowód: wniosek k. 1-1v.; wysłuchanie k. 34; postanowienie o umorzeniu k. 36 – dokumenty w aktach sprawy o sygn. Km 1559/15).

Poczta Polska S.A. w W. pismem datowanym na 04 marca 2016 roku wezwała E. K. do zapłaty w terminie 3 dni kwoty 3.612,84 zł wraz z odsetkami ustawowymi, stanowiącej równowartość należności niezaspokojonych z majątku (...) sp. z o.o. w W. oraz kosztów procesu i zastępstwa procesowego przyznanych w toku postępowania rozpoznawczego i egzekucyjnego. Przesyłka listowna zawierająca wezwanie do zapłaty została E. K. doręczona w dniu 10 marca 2016 roku (dowód: wezwanie do zapłaty k. 83-83v.; wydruk ze strony „śledzenie przesyłek” k. 84-86).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody z dokumentów i wydruków: odpis pełny KRS k. 12-15; umowa k. 19-20; faktury VAT k. 35-37; rozwiązanie umowy k. 39; pismo (...) sp. z o.o. w W. k. 40; nota i wezwanie do zapłaty k. 41; uchwały zwyczajnego zgromadzenia wspólników k. 176; wniosek k. 3-7 w aktach o sygn. IX GU 11/13; spis wierzycieli k. 42-45 w aktach o sygn. IX GU 11/13; postanowienie k. 142 w aktach o sygn. IX GU 11/13; nakaz zapłaty k. 80; wniosek k. 1-1v. w aktach sprawy o sygn. Km 1559/15; wysłuchanie k. 34 w aktach sprawy o sygn. Km 1559/15; postanowienie o umorzeniu k. 36 w aktach sprawy o sygn. Km 1559/15; wezwanie do zapłaty k. 83-83v.; wydruk ze strony „śledzenie przesyłek” k. 84-86. Autentyczność powyższych dokumentów nie była kwestionowana przez strony, Sąd również nie miał wątpliwości co do danych w nich zawartych, stąd poczynił ustalenia stanu faktycznego w oparciu o nie. Strony nie kwestionowały zgodności kserokopii dokumentów złożonych do akt sprawy z oryginalnymi dokumentami. Stosownie więc do treści art. 233 § 1 k.p.c. Sąd, dokonując ich oceny w ramach swobodnej oceny dowodów uznał je za wiarygodne i przydatne dla ustalenia stanu faktycznego.

Nadto Sąd oparł się na dowodzie z przesłuchania stron, ograniczając go do przesłuchania strony pozwanej z uwagi na okoliczność, że tylko pozwana ma wiedzę dotyczącą sytuacji majątkowej zarządzanej przez nią spółki. Oceniając dowód z przesłuchania stron postępowania wprost zainteresowanych konkretnym i korzystnym dla siebie rozstrzygnięciem – Sąd miał na uwadze subsydiarność tego dowodu. Stąd opierał się na tym przesłuchaniu tylko posiłkowo ważąc konsekwencję zawartych w nich treści i odnosząc je do zgromadzonego już w sprawie materiału dowodowego. Za wiarygodne Sąd uznał zeznania pozwanej w zakresie, w jakim znajdowały one oparcie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, dotyczy to zwłaszcza fragmentów zeznań odnoszących się do funkcjonowania spółki w ogólności oraz okoliczności, że kłopoty finansowe spółki rozpoczęły się z początkiem 2012 roku i, że w czerwcu 2012 roku pozwana udzieliła spółce kolejnej pożyczki. W pozostałym zakresie, w jakim pozwana wskazała, że według jej wiedzy wszystkie faktury zostały zapłacone przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, a sam wniosek został zgłoszony w odpowiednim czasie, należało odmówić dowodowi wiary, bowiem stał on w sprzeczności z ustaleniami dokonanymi na podstawie pozostałego materiału dowodowego, w tym zwłaszcza z treścią wiarygodnego dowodu z dokumentu w postaci spisu wierzycieli (k. 42-45 w aktach o sygn. IX GU 11/13), z którego wynika, że termin wymagalności pierwszych nieuregulowanych należności upłynął bezskutecznie w dniu 13 stycznia 2012 roku.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Co do zasady na spółce kapitałowej spoczywa odpowiedzialność za nieuregulowane zobowiązania. W określonych przepisami prawa przypadkach odpowiedzialność ta może być jednak przeniesiona na członków zarządu spółki. Zgodnie bowiem z art. 299 § 1 k.s.h., jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Zgodnie z powszechnie przyjętym stanowiskiem, bezskuteczność egzekucji prowadzonej przeciwko spółce może być wykazywana wszelkimi dowodami, z których wynika, że spółka nie ma majątku pozwalającego na zaspokojenie wierzyciela pozywającego członków zarządu. Pamiętać jednocześnie należy, że przewidziana w art. 299 § 1 k.s.h. przesłanka odpowiedzialności członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania spółki oznacza bezskuteczność egzekucji z całego majątku spółki. Natomiast jeżeli spółka posiada majątek, z którego może być zaspokojone roszczenie wierzyciela, nie zachodzi potrzeba subsydiarnego zaspokajania się wierzyciela z majątku członka zarządu spółki. W takim wypadku art. 299 k.s.h. nie przyznaje wierzycielowi legitymacji do wytoczenia powództwa przeciwko członkowi zarządu spółki. (por. np. wyroki SN: z dnia 13.01.2010 r., II CSK 372/09, Lex nr 577688, dnia 20.10.2005 r., II CK 152/05, (...) 2005, nr 12, s. 10, z dnia 19.01.2000 r., II CKN 682/98, Lex nr 51055 i z dnia 21.10.2003 r., I CK 160/02, niepubl.).

Powód, który dochodzi roszczenia przewidzianego w art. 299 §1 k.s.h., powinien wykazać istnienie określonego zobowiązania spółki w czasie, kiedy pozwany był członkiem zarządu, stwierdzonego w tym czasie lub później tytułem egzekucyjnym wydanym na rzecz powoda oraz bezskuteczność egzekucji tego zobowiązania przeciwko spółce. W ocenie Sądu powód sprostał tym wymaganiom przedkładając tytuł wykonawczy przeciwko spółce oraz postanowienie komornika sądowego o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z uwagi na jego bezskuteczność. Pozwana nie kwestionowała okoliczności z nich wynikających. Postanowienie komornika sądowego przedstawione przez Pocztę Polską S.A. w W. jest wystarczającym dowodem dla stwierdzenia, że bezskuteczna okazała się egzekucja z całego majątku dłużnika. Pozwana nie twierdziła zresztą, a przede wszystkim nie wykazała, żeby powódka mogła się zaspokoić z jakichkolwiek składników majątku spółki.

Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że odpowiedzialność za zobowiązania wobec osób trzecich ponoszą osoby pełniące funkcje członków zarządu w okresie istnienia podstawy zobowiązania, którego egzekucja przeciwko spółce okazała się bezskuteczna. Powyższe oznacza, iż odpowiedzialność ponoszą osoby pełniące funkcję członków zarządu w momencie powstania danego zobowiązania, jak i wszystkie kolejne osoby powołane na stanowisko członków zarządu spółki już w okresie jego istnienia. Jak wynikało z odpisu pełnego KRS E. K. pełniła funkcję prezesa zarządu (...) sp. z o.o. w W. od 07 grudnia 2009 roku, natomiast termin zapłaty za zobowiązania Poczty Polskiej S.A. upłynął odpowiednio 21 września 2012 roku, 19 października 2012 roku i 21 listopada 2012 roku, zatem w czasie, kiedy E. K. pełniła funkcję członka zarządu, wierzytelności te istniały i były wymagalne.

Mimo zaistnienia przesłanek odpowiedzialności wskazanych w art. 299 § 1 ksh członek zarządu może uwolnić się od odpowiedzialności za zobowiązania spółki powołując się i wykazując istnienie jednej z przesłanek enumeratywnie wskazanych w art. 299 § 2 ksh. Zgodnie z przywołanym przepisem musi wykazać, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody (w brzmieniu ustawy sprzed zmiany, która weszła w życie w dniu 01 stycznia 2016 roku, na podstawie art. 421 ustawy z 15 maja 2015 roku, Prawo restrukturyzacyjne /Dz. U. 2015. 978/, dalej zwanej: „prawo restrukturyzacyjne”). Dodać w tym miejscu należy, iż ciężar dowodu w zakresie wykazania zaistnienia jednej z powyżej wskazanych okoliczności obciąża członka zarządu, próbującego uwolnić się od odpowiedzialności za zobowiązania spółki.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana podniosła, że złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości likwidacyjnej we właściwym czasie, to jest 25 października 2012 roku, natomiast Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w W. oddalił tenże wniosek na podstawie art. 13 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego, z uwagi na brak majątku spółki pozwalającego na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego. Ocena, czy pozwana złożyła wniosek we właściwym czasie, winna odbyć się na podstawie art. 21 ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku prawo upadłościowe i naprawcze w brzmieniu z 09 października 2012 r. (Dz. U. 2012.1112 t. j.), bowiem do oceny wniosku stosuje się przepisy obowiązujące w momencie jego zgłoszenia /tak: art. 449 prawa restrukturyzacyjnego (Dz.U.2016.1574 t. j.)/.

Zgodnie z powyżej przytoczonym art. 21 ustawy dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości. Jeżeli dłużnikiem jest osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, spoczywa na każdym, kto ma prawo go reprezentować sam lub łącznie z innymi osobami. Dopełnienie tego obowiązku powinno nastąpić w terminie 14 dni od dnia zaprzestania wykonywania wymagalnych zobowiązań lub od dnia, w którym wartość długów przekroczyła wartość majątku dłużnika. Przepis art. 11 ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku prawo upadłościowe i naprawcze w brzmieniu z 09 października 2012 r. (Dz. U. 2012.1112 t. j.) nie posługuje się pojęciem „zobowiązania”, ale „zobowiązań”. Użycie słowa „zobowiązań” w liczbie mnogiej nawiązuje do treści art. 1, który prezentuje postępowanie upadłościowe jako wspólne dochodzenie roszczeń wierzycieli. Z punktu widzenia prawa upadłościowego brak będzie podstaw do ogłoszenia upadłości takiego dłużnika, który ma tylko jedno zobowiązanie w stosunku do jednego wierzyciela albo kilka zobowiązań w stosunku do tego samego wierzyciela. Nie ma ponadto znaczenia, czy dłużnik nie wykonuje swych zobowiązań w całości, czy w części (tak: Witosz Aleksander Jerzy (red.), Witosz Antoni (red.), Prawo upadłościowe i naprawcze. Komentarz, wyd. V; opublikowano: LexisNexis 2014). Przez niewypłacalność rozumie się niewykonywanie przez dłużnika ciążących na nim wymagalnych zobowiązań, co stwarza podstawę ogłoszenia w stosunku do niego upadłości. Nieistotne jest, czy nie wykonuje on wszystkich zobowiązań, czy też tylko niektórych z nich. Nieistotny jest rozmiar niewykonywanych przez dłużnika zobowiązań, bowiem nawet niewykonywanie zobowiązań o niewielkiej wartości oznacza jego niewypłacalność. Niewypłacalność stanowiąca podstawę ogłoszenia upadłości następuje, gdy dłużnik nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań, bez rozróżnienia na zobowiązania o charakterze cywilnoprawnym lub publicznoprawnym (tak: Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. w wyroku z 29 stycznia 2008 r. /I SA/Lu (...), L..pl (...)).

Z analizy dokumentów znajdujących się w aktach sprawy o sygn. IX GU 11/13 załączonych do niniejszej sprawy, wynika, że według stanu na dzień 25 października 2012 roku (...) sp. z o.o. w W. zalegało z zapłatą kilkuset wierzytelności na rzecz kilkudziesięciu wierzycieli na łączną kwotę 688.027,88 zł. Natomiast terminy zapłaty pierwszych nieuregulowanych należności upłynęły w dniach 13 i 16 stycznia 2012 roku, zatem najpóźniej w dniu 30 stycznia 2012 roku E. K. winna była złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości likwidacyjnej. Co prawda, E. K. w trakcie przesłuchania jej w charakterze strony stwierdziła, że zgodnie z jej wiedzą wszystkie faktury zostały zapłacone przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, niemniej analiza załączników do wniosku – sporządzonych zresztą przez samą pozwaną – przekonuje, że tak w istocie nie było. Należy przede wszystkim podkreślić, że właściwy czas do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości jest przesłanką obiektywną, ustalaną w oparciu o okoliczności faktyczne każdej sprawy. Dla jego określenia nie ma znaczenia subiektywne przekonanie członka zarządu. Przepis art. 299 § 2 k.s.h. przewiduje domniemanie winy członka zarządu w niezgłoszeniu wniosku o upadłość we właściwym czasie ze względu na to, że członkom zarządu powinien być znany na bieżąco stan finansowy spółki, a co za tym idzie, możliwości zaspokojenia długów (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z 24 września 2008 r., II CSK 142/2008, L..pl nr (...)). Dodatkowo należy wskazać, że strona pozwana nie złożyła wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości, który na podstawie załączonej do akt sprawy dokumentacji księgowej spółki mógłby poprzeć twierdzenie pozwanej o złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości w czasie właściwym. O czym była mowa już wyżej, inicjatywa dowodowa w zakresie wykazania przesłanek egzoneracyjnych spoczywa na członku zarządu. Dla uwolnienia się od odpowiedzialności z art. 299 § 2 KSH nie wystarczy złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego. Obie te czynności muszą nastąpić we właściwym czasie, czego na gruncie niniejszej sprawy nie udało się pozwanej udowodnić. Jednocześnie była to jedyna przesłanka uwalniająca od odpowiedzialności członka zarządu, na którą powoływała się pozwana w niniejszej sprawie.

Uwzględniając powyższe, Sąd w punkcie 1. wyroku zasądził od pozwanej E. K. na rzecz Poczty Polskiej S.A. w W. kwotę 3.612,84 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 2.604,36 zł za okres od dnia 14 marca 2016 roku do dnia zapłaty. Na powyższą kwotę składały się należności wynikające z wystawionych na rzecz (...) sp. z o.o. w W. faktur VAT w łącznej kwocie 2.521,37 zł, odsetki kapitałowe stwierdzone notą księgową w kwocie 82,99 zł; koszty procesu zasądzone w nakazie zapłaty w wysokości 647 zł, koszty postępowania klauzulowego w kwocie 66 zł oraz koszty egzekucji: zastępstwa procesowego w kwocie 150 zł i pozostałych kosztów w kwocie 147,48 zł wynikających z postanowienie Komornika Sądowego o umorzeniu postępowania egzekucyjnego.

Oddalenie powództwa w pozostałym zakresie (punkt 2. wyroku) było konsekwencją stanowiska powódki, że domaga się odsetek ustawowych za opóźnienie pozwanej w spełnieniu świadczenia odszkodowawczego na rzecz strony powodowej. Zgodnie z utrwalonym już stanowiskiem judykatury odpowiedzialność członków zarządu ma charakter odpowiedzialności odszkodowawczej, stąd odsetki za opóźnienie od odszkodowania dochodzonego na podstawie art. 299 k.s.h., określone w sposób odpowiadający art. 481 k.c., należą się od chwili wymagalności ustalonej zgodnie z art. 455 k.c. (tak: uchwała SN z dnia 7 grudnia 2006 r., III CZP 118/06, OSNC 2007, nr 9, poz. 136). Powódka wezwała E. K. do zapłaty pismem datowanym na 04 marca 2016 roku, zakreślając jej termin 3 dni na spełnienie świadczenia tamże wyrażonego. Przesyłka listowna zawierająca wezwanie została przez pozwaną odebrana w dniu 10 marca 2016 roku (k. 85), dlatego też Sąd uznał, że dopiero od dnia 14 marca 2016 roku E. K. pozostawała w zwłoce ze spełnieniem swojego świadczenia i od tej daty należą się powódce odsetki ustawowe za opóźnienie.

Odsetki ustawowe z tytułu opóźnienia spółki w zapłacie należności głównej mogą być – co do zasady – objęte odszkodowaniem dochodzonym w oparciu o treść art. 299 k.s.h., wtedy jednak powinny one zostać skapitalizowane i wyrażone kwotowo (wyrok SN z dnia 21. lutego 2001 r., IV CKN 793/00). Określone w ten sposób odsetki stanowiłyby element szkody i wchodziłyby w zakres należnego powódce odszkodowania. W niniejszej sprawie powódka nie skorzystała z takiej możliwości, a jej pełnomocnik w toku rozprawy oświadczył, że zgłoszone w sprawie roszczenie odsetkowe dotyczy odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia odszkodowawczego (protokół rozprawy, k. 228 v.).

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 3. wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania, dlatego też na zasadzie art. 100 zd. 2 k.p.c., sąd zasądził całość kosztów od pozwanej na rzecz powódki. Na koszty procesu poniesione przez stronę powodową, tj. kwotę 1.458 zł, złożyła się opłata sądowa od pozwu 181 zł; wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na kwotę 1.200 zł na podstawie § 21 i § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015. 1804) wraz z kwotą 17 zł kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i kwotą 60 zł tytułem zwrotu opłaty od odpisu pełnego z rejestru przedsiębiorców (...) sp. z o.o. w W..

SSR Aleksandra Zielińska – Ośko

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.

SSR Aleksandra Zielińska – Ośko