Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 grudnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSA Jerzy Skorupka (spr.)

Sędziowie: SSA Wojciech Kociubiński

SSA Wiesław Pędziwiatr

po rozpoznaniu w sprawie M. K. (1)

skargi oskarżonego, wniesionej w dniu 27 listopada 2013 r. na naruszenie jego prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym przed Sądem Okręgowym w Opolu pod sygn. akt III K 219/07 i sygn. akt III K 74/12 bez nieuzasadnionej zwłoki

na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. nr 179, poz. 1843 ze zm.)

p o s t a n a w i a

  1. skargę M. K. (1) oddalić;

  2.kosztami postępowania obciążyć M. K. (1) zaliczając na

  ich poczet wniesioną opłatę w wysokości 100 zł.

UZASADNIENIE

W dniu 29.11.2013 r. do Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu wpłynęła skarga oskarżonego M. K. (1) z dnia 27.11.2013 r. na przewlekłości postępowania dotycząca sprawy rozpoznawanej obecnie przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu pod sygn. Akt II Aka 383/13 (rozpatrzenie apelacji osk. M. K. od wyroku SO w Opolu sygn. akt III K 74/12), a wcześniej prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Opolu pod sygn. akt III K 219/06 i III K 74/12.

Pełnomocnik M. K. (1) wniósł o stwierdzenie, że w zaskarżonej sprawie nastąpiła przewlekłość postępowania, o przyznanie od Skarbu Państwa na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w wysokości 10.000 zł, w przypadku uwzględnienia skargi wniósł o zwrot skarżącemu opłaty sądowej w kwocie 100zł oraz poniesienia kosztów zastępstwa prawnego według norm przypisanych oraz o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów wskazanych w uzasadnieniu niniejszej skargi, a także dopuszczenie akt sprawy o sygn. akt II Aka 383/13.

Przystępując do rozpoznania skargi, Sąd Apelacyjny ustalił następujące fakty:

W dniu 31.12.2007 r. do Sądu Okręgowego w Opolu wpłynął akt oskarżenia (tom IX) przeciwko 3 osobom, w tym przeciwko M. K. (1), oskarżonemu o czyn z art. 152 § 2 k.k. Akta postępowania przygotowawczego liczyły IX tomów. Jednocześnie zawnioskowano o przesłuchanie 22 świadków (zawnioskowano o zaniechanie wezwania i odczytanie zeznań 12 świadków na rozprawie).

Sprawa została zarejestrowana w Sądzie Okręgowym w Opolu pod sygn. akt III K 219/07.

Postanowieniem z dnia 22.01.2007r. wyłączono od udziału w sprawie sędziego P. K. oraz sędziego J. M.. Z powodu wyłączenia wskazanych wyżej sędziów sprawę objął SSR del. do SO Zb. H. (k.1802-03).

W dniu 24.01.2008r. wpłynęło pismo obrońcy osk. R. K. (1) z wnioskiem o niewyznaczanie w okresie od 25.02.2008r. do 14.03.2008r. terminów rozpraw z uwagi na zaplanowany w tym czasie i opłacony w dniu 29.11.2007r. urlop wypoczynkowy (k.1805, 1806, 1807).

W dniu 14.02.2008r. wyznaczono termin posiedzenia przygotowawczego w sprawie na dzień 18.03.2008r. (k.1824).

W dniu 18.03.2008r. odbyło się posiedzenie w przedmiocie przygotowania do rozprawy. W jego toku obrońcy oskarżonych wnieśli wnioski o warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec nich. Prokurator wniósł o wyznaczenie posiedzenia w innym terminie, celem umożliwienia udziału w nim autora aktu oskarżenia, by ten mógł ustosunkować się do złożonych wniosków, albowiem w dniu dzisiejszym przebywa na zwolnieniu lekarskim. Przewodniczący przychylił się do wniosku prokuratora jak również celem dołączenia do akt aktualnych danych o karalności wszystkich oskarżonych kolejne posiedzenie wyznaczył na dzień 22.04.2008r. (k. 1845-1847).

Na posiedzeniu w dniu 22.04.2008r. prokurator oświadczył, że autorka aktu oskarżenia pracuje obecnie w innej prokuraturze i oświadczył, że nie sprzeciwia się kwestii warunkowego umorzenia postępowania wobec osk. D. K. oraz M. K. (1), natomiast sprzeciwia się wnioskowi obrońcy osk. R. K. w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania. Sąd wyłączył do odrębnego postępowania sprawę osk. D. K. i M. K. (K.1856).

Na posiedzeniu w dniu 30.05.2008 r. Sąd ogłosił postanowienie w którym nie uwzględnił wniosku obrońcy oskarżonych D. K. i M. K. (1) o warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec tych oskarżonych (k.1867).

Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2008r. połączono do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawę osk. D. K. i osk. M. K. (1) ze sprawą osk. R. K. (1).

Rozpoczęcie rozprawy wyznaczono na 10.07.2008r.

Na rozprawę w dniu 10.07.2008r. nie stawili się oskarżeni, stawili się ich obrońcy. Sędzia podał stronom plan dotyczący terminów rozpraw, zaznaczając, że ewentualny termin końcowy sprawy wyznacza na 21.10.2008r. (k. 1889-1890).

Na rozprawę w dniu 16.09.2008r. stawili się oskarżeni wraz z obrońcami. Prokurator odczytał akt oskarżenia. Oskarżeni złożyli wyjaśnienia. Nie stawiła się świadek M. P. (osk. M. K. oświadczył, że M. P. prawdopodobnie wyjechała za granicę i jej adres jest nieaktualny). Przewodniczący przerwał rozprawę do 18.09.2008r. (k. 1915a-1919).

Pismami z dnia 17.09.2008r. SO zwrócił się właściwych KP z prośbą o ustalenie aktualnego miejsca pobytu i doręczenie wezwania na rozprawę dla 4 świadków.

Na rozprawie w dniu 18.09.2008r. stawiło się 3 świadków. Wyznaczono termin kolejnej rozprawy na 23.09.2008r. (1925-1929).

Pismami z dnia 18.09.2008r. SO zwrócił się do właściwych KP z prośbą o doręczenie wezwania na rozprawę dla 2 świadków.

Na rozprawie w dniu 23.09.2008r. z wezwanych świadków stawiło się 5 osób. Osk. R. K. i jego obrońca wnieśli o odwołanie rozprawy zaplanowanej na 16.10.2008r. i wezwanie biegłego po przesłuchaniu wszystkich świadków a to celem umożliwienia mu wcześniejszego zapoznania się wyjaśnieniami oskarżonego i zeznaniami świadków składanych przez Sądem. Przewodniczący wyznaczył kolejną rozprawę na 30.09.2008r.

Osoby wezwane w charakterze świadków poinformował Sąd, że nie mogą się stawić na wyznaczony termin rozprawy (M. M. poinformowała, że nie może się stawić ze względu na termin porodu. z kolei mąż D. R. (1) poformował, że przebywa ona obecnie za granicą).

Na rozprawę w dniu 30.09.2008r. stawiło się 4 świadków. Przewodniczący poinformował, że świadek M. M. zostanie wezwana na dzień 21.10.2008r. Przewodniczący przerwał rozprawę do 14.10.2008r.

Na rozprawie w dniu 14.10.2008r. stawiło się 2 świadków. Ponadto ujawniono informacje, że świadek M. P. przebywa na stałe poza granicami kraju a adres pobytu świadka B. M. nie jest znany. Zarządzono również wezwanie świadków, którzy nie stawili się bez nieusprawiedliwieni wraz z nakazami doprowadzenia przez policję oraz zarządzono ustalenie czy świadek M. S. jest poszukiwany listem gończym do sprawy III K 1/08 a jeżeli tak zarządzono zwrócenie się do Komendanta I Komisariatu Policji w O. o wyjaśnienie dlaczego nie został on jako oskarżony zatrzymany i doprowadzony do aresztu śledczego, mimo doręczenia mu wezwania do stawiennictwa na rozprawę osobiście. Wyznaczono kolejny termin rozprawy na 21.10.2008r.

Na rozprawę w dniu 21.10.2008r. stawiło się 4 świadków. Stwierdzono, że nakaz doprowadzenia M. S. został wysłany. Zarządzono zwrócenie się do właściwej KPP o ustalenie miejsca pobytu świadka B. M., wezwanie za pośrednictwem policji świadków M. M., D. R., M. P. z pouczeniem o środkach przymusu, a w razie niemożności doręczenia wezwania zlecono ustalanie aktualnego miejsca pobytu (także za granicą) bądź daty powrotu do kraju. Przewodniczący zarządził przerwę do dnia 20.11.2008r.

Na rozprawę w dniu 20.11.2008r . stawiło się 2 świadków. Ujawniono informację policji, że świadek M. P. przebywa w Holandii i nie jest znane dokładne miejsce jej pobytu. Mąż świadka D. R. poinformował, że żona przebywa na kontrakcie w Finlandii i nie wiadomo kiedy wróci. Sąd podsumował, że na rozprawę nie stawili się świadkowie M. P., M. S. i D. R.. Sad postanowił nałożyć na świadka D. R. karę pieniężną porządkową i zarządził jej zatrzymanie i doprowadzenie przez policję na termin rozprawy w dniu 23.12.20o8r. Sad zarządził ponowne wezwanie świadków M. S. i D. R.. Obrońca osk. R. K. i osk. R. K. wniósł o wezwanie i bezpośrednie przesłuchanie świadka M. P., od której zeznań sprawa się zaczęła. Przewodniczący przerwał rozprawę do dnia 23.12.2008r.

Na rozprawie w dniu 23.12.2008r. stawiła się świadek D. R.. Przewodniczący ujawnił, że M. S. jest poszukiwany w innej sprawie tego Sądu Okręgowego w Opolu. Sąd postanowił celem ustalenia możliwości doręczenia wezwania na rozprawę świadkowi M. S. rozprawę odroczyć na termin z urzędu.

Z informacji Policji (pismo z dnia 04.03.2009r. k. 2043) wynika, że nadal trwają poszukiwania M. S.; nie ustalono jego aktualnego miejsca pobytu.

Z notatki urzędowej na k. 2045 z dnia 16.07.2009r. wynika, że w odniesieniu do M. S. Sąd Okręgowy w Opolu wszczął postępowanie o wydanie (...) w sprawie II K 1/08.

Przewodniczący zarządził w dniu 16.09.2009r. zwrócenie się do Policji o ustalenie aktualnego miejsca pobytu świadka M. P. (k.2047).

W odpowiedzi na wniosek SO z dnia 21.09.2009 r. właściwa KPP pismem z dnia 07.10.2009 r. poinformowała, że M. P. przebywa w Holandii i nie utrzymuje kontaktów z rodziną (k.2055).

W dniu 25.11.2009 r. sporządzono kartę wpisu danych (...) odnośnie świadka M. P. (2) celem dokonania wpisu dla ustalenia miejsca pobytu (k.2058, 2059).

Zarządzeniem z dnia 12.03.2010r. wyznaczono termin rozprawy na dzień 22.04.2010r. w związku z uzyskaniem informacji, że świadek M. S. został zatrzymany w dniu 11.03.2010 r. (k.2060).

Na rozprawę w dniu 22.04.2010r. stawił się świadek M. S., który podał, że M. P. przebywa w R.. Sąd postanowił celem ustalenia aktualnego miejsca pobytu świadka M. P. i przeprowadzenia czynności dowodowych z jej udziałem rozprawę odroczyć z termin na piśmie.

Z informacji właściwej KPP z dnia 29.04.2010r. wynika, że M. P. od ponad trzech lat przebywa w Holandii i nie utrzymuje kontaktów z rodziną i nie ustalono jej adresu pobytu (k.2086).

KPP pismem z dnia 29.10.2010r. poinformowała, że do chwili obecnej nie uzyskano informacji o aktualnym adresie zamieszkania poza granicami kraju M. P. (k.2091).

Na posiedzeniu w dniu 23.11.2010r. przewodniczący zreferował stan sprawy, w szczególności zwrócił uwagę stron na niemożność ustalenia aktualnego adresu miejsca pobytu M. P., mimo podjętych w tym kierunku działań. Przedstawił też możliwości procesowe, a w szczególności poddał pod rozwagę stron ewentualność wyłączenia do odrębnego rozpoznania i rozstrzygnięcia oraz zawieszenie postępowania odnośnie zarzutów związanych z nieobecnym świadkiem. A.. osk. M. K. pozostawił decyzję do uznania Sądu. A.. osk. R. K. wniosła o zakreślenie 14-dniowego terminu celem przedstawienia stanowiska na piśmie, z ewentualnymi pytaniami do biegłego w razie dopuszczenia dowodu z opinii uzupełniającej. Przewodniczący przychylił się do wniosku obrońcy R. K..

Pismem z dnia 7.12.2010r. obrońca osk. R. K. wniósł o przesłanie całości akt do biegłego, łącznie z materiałami dotyczącymi świadka M. P. (k.2109).

Na posiedzeniu w dniu 16.12.2010r. wydano postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii uzupełniającej biegłego (k.2113) wyznaczając dwumiesięczny termin na jej sporządzenie.

Pismem z dnia 30.12.2010r. biegły poinformował, że z powodu wypełniania obowiązków biegłego w innych sprawach i pracy w szpitalu opinię w tej sprawie jest w stanie sporządzić do dnia 15.04.2011r.

Sąd postanowieniem z dnia 3.01.2011r. przedłużył biegłemu termin do sporządzenia opinii do dnia 15.04.2011r.

W dniu 7.04.2011r. opinia biegłego wpłynęła do Sądu okręgowego w Opolu.

Przesłano odpisy opinii biegłego do oskarżonych wyznaczając im 7-dniowy termin na ustosunkowanie się do niej.

Pismem z dnia 13.04.2011r. poinformowano, że ustalono adres świadka M. P. w Holandii.

W dniu 29.04.2011r. zarządzono termin rozprawy na 21.06.2011r.

W dniu 21.06.2011r. prokurator podtrzymał wniosek o bezpośrednie przesłuchanie biegłego i świadka M. P.. Obrońca R. K. sprzeciwił się obu wnioskom prokuratora. Obrońca osk. M. K. nie widział potrzeby przeprowadzenia tych dowodów, pozostawiając jednak decyzje do uznania sadu. Sąd postanowił zwrócić się do Ambasady RP w Holandii o przesłuchanie M. P. w charakterze świadka a celem wezwania świadka i ustalenia możliwości wezwania biegłego M. T. rozprawę odroczono z terminem na piśmie.

Zarządzeniem z dnia 18.07.2011r. wyznaczono rozprawę na dzień 13.09.2011r.

Na rozprawie w dniu 13.09.2011r. przesłuchano biegłego. Sąd postanowił na podstawie art. 404 §1 k.p.c. celem zwrócenia się do konsula o informacje o przesłuchaniu świadka M. P. (2) (pismo ponaglające) rozprawę odroczyć na termin na piśmie.

Pismem z dnia 22.09.2011r. Ambasada RP w H. poinformowała, że M. P. nie odebrała przesyłki i w związku z tym zwróciła wniosek o przesłuchanie świadka bez wykonania (k. 2262).

W dniu 27.09.2011r. zarządzono kolejny termin rozprawy na dziń 22.11.2011r.

W dniu 22.11.2011r. w związku z informacją Ambasady H. na podstawie art. 391 k.p.k. w zw. z art. 394 §2 k.p.k. Sąd ujawnił bez odczytywania protokół przesłuchania świadka M. P..

W dniu 22.11.2011r. Sąd Okręgowy wydał wyrok w którym uniewinnił oskarżonego M. K. od popełniania zarzucanego mu czynu (uniewinnił również dwóch pozostałych oskarżonych).

Sędzia sprawozdawca wystąpił o przedłużenie terminu sporządzenia uzasadnienia wyroku do dnia 22.01.2012r. uzasadniając to obszernością sprawy i innymi obowiązkami zawodowymi i tą zgodę uzyskał (k.2304).

W dniu 02.02.2012r. wpłynęła apelacja prokuratora od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 22.11.2011r. na niekorzyść M. K. i pozostałych oskarżonych.

W dniu 05.03.2012r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyznaczył termin rozprawy apelacyjnej na 11.04.2012r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 11.04.2012r. (sygn. akt Aka 91/12) uchylił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego z dnia 22.11.2011r. (sygn. akt II KI 219/07) w całości w stosunku do osk. M. K. i w części do osk. R. K. i w tym zakresie przekazana Sądowi Okręgowemu w Opolu do ponownego rozpoznania. Sąd Okręgowy został zobowiązany do przesłuchania 12 świadków i rozważenia potrzeby wydania opinii uzupełniającej przez biegłego z zakresu medycyny i ginekologii.

Sprawa M. K. w Sądzie Okręgowym w Opolu zarządzeniem z dnia 28.05.2012r. została wpisana do repetytorium pod sygn. akt II K 74/12.

W dniu 24.07.2012r. wydano zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy na dzień 01.10. 2012r.

Na rozprawie w dniu 1.10.2012r. prokurator odczytał akt oskarżenia a oskarżeni złożyli wyjaśnienia. Sąd postanowił na podstawie art. 391 §2 k.p.k. odczytać zeznania 18 świadków. Celem przesłuchania świadków przerwano rozprawę do dnia 16.10.2012 r. Zarządzono wezwanie świadków w tym M. P. za pośrednictwem KP.

Na rozprawie w dniu 16.10.2012r. wyjaśnienia kontynuował osk. R. K.. Z pięciu wezwanych świadków stawił się jeden (dwóch świadków usprawiedliwiło nieobecność). Sąd postanowił nałożyć karę pieniężna na świadka M. D.. Przewodniczący przerwał rozprawę do dnia 14.11.2012r. celem kontynuacji przesłuchania świadków.

Pismem z dnia 15.10.2012r. KPP w O. poinformowała, że M. P. przebywa w Holandii od 7 lat.

Na rozprawie w dniu 14.11.2012r. stawiło się 2 świadków. Przewodniczący przerwał rozprawę do 11.12.2012r. Zarządzono wezwanie 3 świadków.

Na rozprawie w dniu 11.12.2012r. stawiło się 2 świadków. Przewodniczący przerwał rozprawę do 11.01.2013r.

Na rozprawie w dniu 11.01.2013r. stawiło się 2 świadków. Przewodniczący wyznaczył termin rozprawy na 15.02.2013r. i zarządził wezwanie 4 świadków, w tym M. P. za pośrednictwem Policji.

Na rozprawie w dniu 15.02.2013r. stawiło się 3 świadków. Przewodniczący zarządził przerwę w rozprawie do dnia 8 marca 2013r.

KPP w O. poinformowało, że M. P. na stałe przebywa w Holandii i przyjeżdża do Polski raz w roku na święta.

Na rozprawie w dniu 8.03.2013r. postanowiono oczytać zeznania świadka M. P. na podstawie art. 392 § 1 k.k. oraz zeznania pozostałych 11 świadków. Przewodniczący zarządził przerwę w rozprawie do dnia 8.04.2013r. Zarządzono wezwanie świadka W. P..

Na rozprawie w dniu 8.04.2013r. Sąd przesłuchał jednego świadka i uznał za ujawnione bez odczytywania dokumenty, w tym dokumentację medyczną. Przewodniczący zarządził przerwę w rozprawie do dnia 7.05.2013r. i zarządził wezwanie biegłego na rozprawę.

Na rozprawie w dniu 7.05.2013r. stawił się biegły i złożył opinię. Przewodniczący zarządził przerwę w rozprawie do dnia 28.05.2013r.

Na rozprawie w dniu 28.05.2013r. osk. R. K. składał wyjaśnienia. Ponadto odebrano głosy końcowe stron. Przewodniczący odroczył wydanie wyroku do dnia 4.06.2013r.

W dniu 4.06.2013r. Sąd Okręgowy w Opolu wydał wyrok w którym uznał osk. M. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

Prezes Sądu przedłużył termin sporządzenia uzasadnienia wyroku do dnia 13.09.2013r. ze względu na złożoność sprawy pod względem faktycznym i dowodowym, konieczność wykonywania w tym samym czasie pozostałych obowiązków zawodowych oraz urlopem sędziego od 29.07. do 26.08.2013r.

W dniu 11.10.2013r. wpłynęła do Sądu Okręgowego w Opolu apelacja osk. M. K..

W dniu 28.10.2013r. wyznaczono termin rozprawy apelacyjnej na dzień 28.11.2013r.

Wyrokiem z dnia 28.11.2013r. (sygn. akt II Aka 383/13) Sad Apelacyjny zaskarżony wyrok wobec osk. M. K. utrzymał w mocy.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 ust.1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym (Dz.U. nr 179, poz.1843, dalej: ustawa o skardze), przewlekłość postępowania ma miejsce wówczas, gdy postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne do rozstrzygnięcia sprawy. Przy ocenie, czy doszło do naruszenia prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki – zgodnie z art.2 ust. 2 powołanej ustawy, należy mieć w szczególności na uwadze terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd, w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty, uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.

Konieczne jest również uwzględnienie przepisu art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, który gwarantuje każdemu prawo do rozpoznania jego sprawy w rozsądnym terminie, a także związanego z tą regulacją orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. ETPC wielokrotnie podkreślał, że przy ocenie, czy sprawa została rozpoznana w rozsądnym terminie należy wziąć pod uwagę stopień jej skomplikowania, zachowanie się oskarżonego w jej toku oraz sposób prowadzenia postępowania przez organy procesowe (zob. m.in. Kubiszyn v. Polska, wyrok ETPC 37437/97 z 30.01.2003; Jagiełło v. Polska, decyzja ETPC 61437/00 z 30.04.2002 r.; Jedamski v. Polska, wyrok ETPC 29691/96 z 26.07.2001 r.; Malicka-Wąsowska v. Polska, decyzja ETPC 41413/98 z 5.04. 2001 r.; Sobczyk v. Polska, wyrok ETPC 25693/94 z 20.02.2000 r.; Andruecci v. Włochom wyrok ETPC 12955/87 z 27.02.1992 r.; Eckle v. Niemcom wyrok ETPC 8130/78 z 15.07.1982 r.; Hefkova v. Słowacji wyrok ETPC 57237/00 z 31.05.2005 r.).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wskazane na wstępie postępowania przed Sądem Okręgowym w Opolu w sprawie osk. M. K. nie są dotknięte przewlekłością postępowania, o jakiej mowa w ustawie o skardze.

Wprawdzie Sąd Apelacyjny przyznaje, że postępowanie przed Sądem Okręgowym w Opolu prowadzone pod sygn. akt III K 219/07 trwało długo, nie mniej jednak okoliczność ta sama w sobie nie uzasadnia przekonania o zaistnieniu przewlekłości postępowania w tej sprawie. Należy bowiem mieć na uwadze, że ustalenie przewlekłości postępowania nie jest zależne jedynie od upływu czasu i subiektywnych odczuć skarżącego, lecz jest wypadkową czynników obiektywnych oraz czasu niezbędnego do podejmowania działań zgodnych z obowiązującymi przepisami, przewidującymi zachowanie określonych procedur (zob. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 11 maja 2005r. sygn. akt II S 26/05).

Sąd Apelacyjny analizując akta sprawy M. K. zauważył, że okolicznościami, które wpłynęły negatywnie na szybkość postępowania w tej sprawie były trudności z wezwaniem świadków M. S. i M. P.. Świadkowie ci ze względu na zarzut postawiony M. K. byli świadkami istotnymi, co wynika zarówno z aktu oskarżenia jak i zeznań tychże świadków. Zresztą fakt ten nie uszedł również uwadze pełnomocnika skarżącego, który na str. 3 skargi podkreśla wagę tych świadków. Trudno więc mieć szczególne zastrzeżenia do Sądu rozpoznającego sprawę, że podjął wszelkie dostępne mu kroki, aby owi świadkowie stawili się na rozprawę i złożyli zeznania. Świadek M. S. ukrywał się dłuższy czas i złożył zeznania dopiero po jego zatrzymaniu do innej sprawy prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Opolu. Z kolei mimo podjętych wysiłków świadek M. P. nie złożyła zeznań w postępowaniu przed Sądem. Nie można również pomijać okoliczności, że na rozprawie w dniu 20.11.2008r. obrońca osk. R. K. i osk. R. K. wnieśli o bezpośrednie przesłuchanie świadka M. P. (dla tego oskarżonego zeznania świadka również były istotne), a na rozprawie w dniu 21.06.2011r. o bezpośrednie przesłuchanie tego świadka wniósł prokurator wiedząc, że ustalono adres pobytu świadka w Holandii.

W orzecznictwie i judykaturze ugruntowało się stanowisko, że nie każda zwłoka może być przyczyną stwierdzenia przewlekłości, lecz jedynie zwłoka nieuzasadniona. Ocena, czy postępowanie trwa dłużej niż to konieczne, dokonywana musi być na podstawie zarówno analizy charakteru dokonywanych czynności, jak i stanu faktycznego sprawy.

W kontekście tychże kryteriów analizy sprawy oskarżonego dokonał Sąd Apelacyjny i stwierdził, że Sąd Okręgowy w sprawie III K 219/07 podejmował szereg czynności zmierzających do zawiadomienia zawnioskowanych do przesłuchania świadków. Czynności te były podejmowane sprawnie i celowo, sąd na bieżąco monitował wezwania kierowane do właściwych organów i instytucji. Po uzyskaniu żądanej informacji bez zbędnej zwłoki wzywał świadków na rozprawę. Nie doszło zatem na tym polu do przewlekłości postępowania.

Pozostałe czynności Sądu Okręgowego w Opolu w sprawie III K 219/07 również oceniono pod kątem prawidłowości, celowości i terminowości i nie stwierdzono przewlekłości postępowania (np. z powodów obiektywnych biegły nie mógł wydać opinii w terminie).

Tożsamy wniosek wysunąć należy odnośnie postępowania prowadzonego w tej sprawie przez Sąd Okręgowy w Opolu pod sygn. akt III K 74/12. Analiza akt wskazuje, że Sąd wyznaczał koleje terminy rozpraw bez zbędnej zwłoki, a odstępy czasowe między nimi nie były długie. Każda przerwa lub odroczenie rozprawy miało swoje uzasadnienie. Sąd przeprowadził w sprawie wszystkie konieczne dowody, w tym w szczególności bez zbędnej zwłoki przeprowadził przesłuchania świadków.

Należy podzielić pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 03 września 2003 r. sygn. akt II CKN 425/01, że o przewlekłości postępowania można mówić dopiero wówczas, gdy pomiędzy kolejnymi czynnościami procesowymi występują długie, nieuzasadnione przerwy albo też pewne czynności nie są podejmowane w ogóle. Natomiast w rozpatrywanej sprawie nie stwierdzono, aby zaszły takie okoliczności.

Dodać tylko należy, że na stanowisko skarżącego M. K. wpłynęła zapewne okoliczność, że jego sprawa rozpatrywana była dwukrotnie przed sądem pierwszej instancji w wyniku uchylania przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu pierwszego z orzeczeń Sądu Okręgowego w Opolu. Mimo że czas dokonania poszczególnych czynności odpowiadał wymogom działania bez zbędnej zwłoki, łączny czas postępowania w sprawie skarżącego okazał się długi. Są to jednak subiektywne odczucia skarżącego, których Sąd Apelacyjny nie ignoruje, ale stwierdza, że wobec okoliczności prawnych i faktycznych sprawy skarżącego nie trafnym byłoby orzekanie przewlekłości postępowania.

W tym stanie rzeczy – mając na uwadze powyższe – Sąd Apelacyjny uznał, że złożona przez M. K. skarga na przewlekłość postępowania jest bezzasadna, w związku z czym orzekł jak na wstępie.