Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Świtalska-Forenc

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Żak

przy udziale Prokuratora: -----------------------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2017r., 02, 09 października 2017r., 12 grudnia 2017r.

sprawy A. P. ur. (...) w P. s. J. i M. z d. K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 14 stycznia 2017 r. w B. woj. (...) rzucając butelkami i jajkami z okna mieszkania znajdującego się na (...) bloku (...) Os. (...) dokonał umyślnego uszkodzenia samochodu osobowego marki F. (...) nr rej. (...) powodując uszkodzenia powłok lakierniczych pojazdu na następujących jego elementach tj. dachu, masce, prawym progu, drzwiach przednich i tylnych prawych, czym spowodował straty na łączną kwotę 1.700 zł na szkodę A. i J. S.,

to jest o czyn z art. 288 § 1 kk

1.  oskarżonego A. P. w miejsce zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 14 stycznia 2017 r. w B. woj. (...) rzucając szklanymi przedmiotami i jajkami z okna mieszkania znajdującego się na (...) bloku (...) Os. (...) dokonał umyślnego uszkodzenia samochodu osobowego marki F. (...) nr rej. (...) powodując uszkodzenia pokrywy silnika, błotnika przedniego prawego, drzwi przednich prawych, tylnej pokrywy bagażnika, dachu pojazdu, relingu prawego czym spowodował straty na łączną kwotę 2.671,77zł (dwa tysiące sześćset siedemdziesiąt jeden złotych siedemdziesiąt siedem groszy) na szkodę A. i J. S. tj. czynu wyczerpującego znamiona art. 288 § 1 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu grzywnę w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych;

2.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka od A. P. solidarnie na rzecz A. i J. S. kwotę 2.671,77zł (dwa tysiące sześćset siedemdziesiąt jeden złotych siedemdziesiąt siedem groszy) tytułem obowiązku naprawienia szkody;

3.  pobiera od A. P. kwotę 300 (trzysta) złotych opłaty i zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.242,61 (jeden tysiąc dwieście czterdzieści dwa złote sześćdziesiąt jeden groszy) tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.

Sygn. akt II K 296/17

UZASADNIENIE

W bloku nr (...) na osiedlu (...) w B. na (...) mieszka A. S. (1) wraz z mężem. Na piętrze (...) tego bloku zamieszkiwali M. P. oraz A. P.. Okna ich mieszkania znajdujące się w pokoju dzieci wychodzą na parking, natomiast okna salonu w stronę szkoły. M. P. przyjaźniła się kiedyś z A. S. (1). Zatrudniała ona pokrzywdzoną w swojej firmie. Tłumacząc się potrzebą rozwoju firmy, M. P. zaciągnęła kredyt na nazwisko A. S. (1), a następnie nie dokonała jego spłaty. Ponadto wzięła także kredyt na nazwisko J. S., o czym dowiedział się dopiero po pewnym czasie. W związku z tym toczyły się postępowania sądowe. A. S. (1) zaczęła szukać na portalach społecznościowych innych osób pokrzywdzonych działalnością M. P., co stało się źródłem konfliktu pomiędzy stronami.

/częściowo zeznania M. P. k. 149-151, zeznania J. S. k. 147-149, zeznania A. S. (1) k. 116-119/

A. S. (1) w dniu 13 stycznia 2017r. około godziny 16:00 zaparkowała swój samochód marki F. (...) nr rej. (...) pod blokiem nr (...) na osiedlu (...), przodem do śmietnika. Oś samochodu była położona równolegle do osi budynku mieszkalnego.

/ zeznania A. S. (1) k. 116-119, opinia biegłego k. 163-166/

W dniu 13 stycznia 2017r. około godziny 19.00-20.00 do małżonków P. w odwiedziny przyszli R. D. i D. D.. Mężczyźni wyszli do sklepu, by kupić piwo. Nie było ich w mieszkaniu około 10-15 minut. Po powrocie wszyscy grali w grę towarzyską. Mężczyźni spożywali alkohol w postaci piwa. M. P. wychodziła z salonu zaglądać do pokoi dzieci, ponieważ spały. Inni opuszczali to pomieszczenie, by udać się do toalety, albo do kuchni. Znajomi wyszli koło 01:00 w nocy.

/częściowo zeznania M. P. k. 149-151, zeznania R. D. k. 136, k. 88-89, częściowo zeznania D. D. k. 137-138, k. 84-85/

Około godziny 2:00 w dniu 14 stycznia 2017r. P. G., który zamieszkuje w tym samym bloku co oskarżony, wracał z baru wraz z kolegami tj. K. S., M. Z.. Znajomi mieli u niego nocować. Kiedy byli w pobliżu bloku usłyszeli dźwięk tłuczonego szkła. Kiedy doszli do szczytu bloku, P. G. zauważył, iż z okna narożnego znajdującego się na (...) bloku nr (...) wyrzucane są przez A. P. jajka. Widział osobę sprawcy, ponieważ ten wychylał się przez okno podczas rzutu. Kiedy oskarżony zobaczył, że ktoś się zbliża, schował się. Mężczyźni stali jeszcze jakiś czas na dworze, ponieważ palili papierosy. P. G. widział, jak A. P. kilkakrotnie zaglądał przez okno, upewniając się, czy nikogo nie ma. Powiedział do kolegów, że A. znowu szaleje.

/zeznania P. G. k. 121-122, k. 25-26, zeznania K. S. k. 120-121, częściowo zeznania F. Z. k. 120/

W dniu 14 stycznia 2017r. kiedy około godziny 06:30 A. S. (1) wyszła na spacer z psem zauważyła, że na jej samochodzie rozbite są szkła i jajka. Samochód ten zakupiła z mężem około dwóch tygodni wcześniej i posiadał drobne uszkodzenie blacharki, które nie zostało uwzględnione w ramach zarzutu w niniejszej sprawie. Poinformowała o tym fakcie Policję. Ponadto pokrzywdzona poszła do H. O., która zajmowała się monitoringiem, by obejrzeć nagranie, jednak jego jakość była zbyt słaba, żeby stwierdzić dokładnie, co się stało. Widocznych było jedynie trzech mężczyzn, którzy stali pod klatką. A. S. (1) od sąsiadów dowiedziała się, że to A. P. wyrzucał jajka i szklane przedmioty na jej samochód.

/zeznania A. S. (1) k. 116-119, zeznania H. O. k. 123, k. 47, protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia k. 2-3/

W wyniku tego zdarzenia w samochodzie doszło do uszkodzenia pokrywy silnika, błotnika przedniego prawego, drzwi przednich prawych, tylnej pokrywy bagażnika, dachu pojazdu, relingu prawego. Wartość naprawy uszkodzeń została wyceniona na łączną kwotę 2.671,77zł według cen obowiązujących w dniu zdarzenia. Wymieniony samochód znajdował się w zasięgu rzutu przedmiotów, które mogły być wyrzucane z mieszkania nr (...) na (...) bloku nr (...) na osiedlu (...).

/opinia biegłego k. 163-166, notatki urzędowe z dokumentacją fotograficzną k. 72-82, protokół oględzin k. 10-11, k. 15-16/

A. P. ma 32 lata. Posiada wykształcenie wyższe jako (...). Jest żonaty. Ma dwoje dzieci w wieku 2 i 3 lata. Zatrudniony jest w firmie (...) Sp. z o.o. w R. i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 3.000 zł. Jest on współwłaścicielem dwóch domów jednorodzinnych oraz działek rolnych w N.. Według oświadczenia nie był karany. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 06 września 2017r. w sprawie sygn. akt II K 421/17 warunkowo umorzono przeciwko niemu postępowanie na okres próby 1 roku o czyn z art. 79 ust 4 ustawy o rachunkowości.

/oświadczenie A. P. k. 116, k. 40-41, karta karna k. 38, k. 162, odpis wyroku k. 140/

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu 13 stycznia 2017r. przyszli znajomi. Około 20:00 wyszedł z R. D.. Po 15 minutach wrócili do mieszkania. Oskarżonemu wydawało się, że znajomi wyszli około 3:00 w nocy. A. P. wie, jakim samochodem jeździ pokrzywdzona. A. S. (1) twierdziła, że oni pod jej samochodem podkładali gwoździe pod koła. Przyznał, że jest między nimi konflikt. A. S. (2) wypisywała na portalu społecznościowym, że została oszukana przez niego i jego żonę. (k. 116, k. 41)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

W niniejszej sprawie Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o zeznania A. S. (1), J. S., P. G., K. S. oraz F. Z., a także w oparciu o oględziny pojazdu wraz z dokumentacją fotograficzną oraz opinię biegłego. Powyższe dowody jednoznacznie wskazują na to, iż doszło do uszkodzenia pojazdu będącego współwłasnością A. oraz J. S. poprzez rzucanie w niego szklanymi przedmiotami oraz jajkami. P. G., który zamieszkuje w tym samym bloku co oskarżony rozpoznał go, kiedy wracał w nocy z kolegami do mieszkania, natomiast biegły w swojej opinii potwierdził, że samochód znajdował się w zasięgu rzutu przedmiotów z mieszkania należącego do A. P.. F. Z., który mieszka na parterze tego bloku, a jego pokój znajduje się w tej samej linii co pomieszczenia mieszkania oskarżonego, słyszał dźwięk tłuczonego szkła i wyjrzał przez okno. Jego zdaniem przedmioty te leciały z lokalu znajdującego się powyżej, jednak nie widział osoby sprawcy. K. S. mimo, że nie zauważył osoby sprawcy umiał zidentyfikować mniej więcej, iż przedmioty leciały z (...) lub (...) piętra. Poza tym potwierdził, że P. G. powiedział, iż sprawcą jest A. P.. Powyższe dowody należy uznać za w pełni wiarygodne, bowiem korespondują ze sobą i stanowią logiczną całość. Wymienieni świadkowie nie mieli powodu, by bezpodstawnie obciążać oskarżonego, co prawda spożywali tego dnia alkohol, ale zarówno P. G., jak i K. S. byli w stanie zanotować okoliczności zdarzenia.

Powyższy przebieg zdarzenia nie jest wykluczony również przez zeznania świadków w osobie R. D. i D. D.. Potwierdzili oni, że byli gośćmi u małżonków P. w dniu zdarzenia, jednak precyzyjnie nie podawali godziny o której opuścili mieszkanie. Mówili, że mogła być to 03:00 w nocy, jednak taka wersja zdaniem Sądu nie jest wiarygodna, a jedynie pozwala stworzyć oskarżonemu alibi, jako dobrzy znajomi A. P. w tamtym czasie, a nawet dalsza rodzina, podawali korzystną dla niego wersję. Obecnie jednak są skłóceni z M. i A. P., jednak nie chcąc ponosić odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań potwierdzali wersję z czasu, kiedy jeszcze byli w dobrych stosunkach.

Zeznania zarówno J. jak i A. S. (1) zdaniem Sądu są wiarygodne. Nie byli oni jednak bezpośrednimi świadkami zdarzenia, o osobie sprawcy dowiedzieli się od sąsiadów. Są oni co prawda w konflikcie z oskarżonym i jego żoną, jednak w ustalonym stanie faktycznym, przemawia to jedynie za zasadnością przyjętego przebiegu stanu faktycznego tj. chęcią wyrządzenia im szkody przez oskarżonego.

Wiarygodne były zeznania H. O., co do okoliczności, iż na nagraniu z monitoringu nie było widoczne zdarzenie. Powyższe potwierdzała bowiem sama zainteresowana tj. A. S. (2).

Sąd pominął zeznania M. Z., ponieważ ze względu na jego upojenie alkoholowe nie był w stanie powiedzieć nic na temat zdarzenia.

Sąd uznał za zgodną z prawdą opinię biegłego, która była zdaniem Sądu wyczerpująca, logiczna i konsekwentna. Biegły w sposób precyzyjny wykazał, iż pojazd, który został uszkodzony był w zasięgu wyrzutu przedmiotów z okna mieszkania należącego do oskarżonego. Poza tym biegły wykazał w sposób nie budzący wątpliwości ilość oraz wartość uszkodzeń pojazdu.

Wyjaśnienia oskarżonego wobec powyższych dowodów nie sposób uznać za wiarygodne. To samo dotyczy zeznań jego żony M. P., która chce potwierdzić wersję zdarzeń przedstawioną przez A. P., by nie poniósł on odpowiedzialności karnej. Bez wątpienia A. P. miał motywację swojego działania tj. istniejący konflikt z sąsiadami, będący wynikiem działalności jego żony. Obecność zaś znajomych miała wskazywać na to, że nie mógł on tego zrobić, ponieważ nie opuszczał on pokoju. Tymczasem nawet, gdyby znajomi byli u oskarżonego, mogli wyjść i zapewne wyszli przed momentem zdarzenia. A. P. będąc po tym spotkaniu pod wpływem alkoholu, nie położył się od razu spać, tylko postanowił dokuczyć swoim sąsiadom, a z uwagi na późną godzinę zdawało mu się, że nikt go nie zauważy.

Za wiarygodną uznano treść dokumentów ujawnionych oraz zaliczonych w poczet materiału dowodowego za zgodą stron bez odczytywania, a zwłaszcza protokołów oględzin miejsc uszkodzenia oraz oględzin samochodu, a także karty karne dotyczące oskarżonego i odpis wyroku, gdyż nie budziły one wątpliwości oraz nie były kwestionowane przez strony.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 14 stycznia 2017 r. w B. woj. (...) rzucając szklanymi przedmiotami i jajkami z okna mieszkania znajdującego się na (...) bloku (...) Os. (...) dokonał umyślnego uszkodzenia samochodu osobowego marki F. (...) nr rej. (...) powodując uszkodzenia pokrywy silnika, błotnika przedniego prawego, drzwi przednich prawych, tylnej pokrywy bagażnika, dachu pojazdu, relingu prawego czym spowodował straty na łączną kwotę 2.671,77zł (dwa tysiące sześćset siedemdziesiąt jeden złotych siedemdziesiąt siedem groszy) na szkodę A. i J. S..

Sąd dokonał modyfikacji opisu czynu w zakresie zakresu uszkodzeń samochodu oraz ich wartości zgodnie z opinią biegłego. Poza tym Sąd uznał, iż trudno zidentyfikować, czy z lokalu wyrzucane były jedynie szklane butelki, gdyż wokoło auta leżało dużo rozrzuconych szkła, uznał wiec, iż były to szklane przedmioty.

Zachowanie A. P. wyczerpało dyspozycję art. 288 § 1 kk. Dla zakwalifikowania zachowania sprawcy jako przestępstwa z art. 288 § 1 kk niezbędne jest, aby skutkiem jego zachowania była szkoda majątkowa przekraczająca 1/4 minimalnego wynagrodzenia. Występek z art. 288 kk należy bowiem do czynów przepołowionych, a więc w zależności od okoliczności może być kwalifikowany albo jako występek, albo jako wykroczenie z art. 124 § 1 kw. Należy też wskazać, że art. 124 § 1 kw określa granicę przewidzianego w nim wykroczenia i odnosi ją do wysokości szkody, a nie wartości uszkodzonej rzeczy (wyrok SN z dnia 22 października 1998 r., III KKN 146/97, Prok. i Pr.-wkł. 1999, nr 2, poz. 16). Wartość tę wyznacza więc suma rzeczywistych strat ( damnum emergens) i utraconych korzyści ( lucrum cessans) w związku ze zniszczeniem albo uszkodzeniem rzeczy (M. Kulik, kom. do art. 288 kk (w:) Kodeks karny. Praktyczny..., red. M. Mozgawa, LEX/el. 2015; uchwała SN z dnia 19 października 1972 r., VI KZP 41/72, OSNKW 1973, nr 1, poz. 4).

Ponadto zaznaczyć należy, iż typ czynu zabronionego, o którym mowa w art. 288 § 1 kk, ma charakter umyślny. Umyślność może wystąpić zarówno w formie zamiaru bezpośredniego, jak i wynikowego. Dla charakterystyki strony podmiotowej nie ma znaczenia cel i motywacja sprawcy. Z uwagi na ograniczenie strony podmiotowej przestępstwa przewidzianego w art. 288 § 1 wyłącznie do umyślności, nieumyślne zniszczenie, uszkodzenie lub uczynienie rzeczy niezdatną do użytku może stanowić podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej na gruncie prawa cywilnego (por. M. Kulik, Przestępstwo i wykroczenie..., s. 129).

W realiach tej sprawy, oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Miał świadomość tego, że jego zachowanie będzie prowadzić do uszkodzenia cudzej rzeczy w wyniku przedsiębranego przez niego zachowania tj. wyrzucania szklanych przedmiotów i jajek z okna swojego mieszkania wprost na samochód pokrzywdzonych.

W niniejszej sprawie nie stwierdzono okoliczności wyłączających winę, ani bezprawność zachowań oskarżonego, jak również nie ustalono, aby stopień społecznej szkodliwości jego czynów był znikomy.

Przy wymiarze kary A. P. Sąd na niekorzyść oskarżonego wziął pod uwagę jego motywację i działanie z niskich pobudek tj. chęć odegrania się. Na korzyść sąd przypisał mu uprzednią niekaralność.

W ocenie Sądu wymierzona A. P. na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 37a kk kara grzywny 150 stawek dziennych przy ustaleniu wartości jednej stawki na kwotę 20zł w oparciu o dochody oraz sytuację rodzinną i majątkową oskarżonego, odzwierciedla stopień i rodzaj jego zawinienia oraz stopień społecznej szkodliwości czynu mu przypisanego. Jednocześnie Sąd żywi przekonanie, iż orzeczenie takiej kary będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, gdyż orzeczenie kary pozbawienia wolności obecnie byłoby zbyt surowe i dlatego Sąd zastosował zasadę określoną w art. 37a kk. Ponadto kara grzywny podlega efektywnemu wykonaniu, co jeszcze bardziej wpływa na jej oddziaływanie na osobę oskarżonego. Pozostawanie A. P. na wolności daję też większe szanse pokrzywdzonym, iż zostanie naprawiona wyrządzona im szkoda.

Mając na uwadze, iż pokrzywdzeni złożyli wniosek o naprawienie szkody, Sąd w oparciu o treść art. 46 § 1 kk nałożył na oskarżonego taki obowiązek, poprzez zapłatę solidarnie na rzecz A. i J. S. kwoty 2.671,77zł (dwa tysiące sześćset siedemdziesiąt jeden złotych siedemdziesiąt siedem groszy).

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 616 § 2 pkt 1 i 2 kpk, art. 618 § 1 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.) i zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 1.242,61 złotych tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to kwotę składają się koszty uzyskania opinii z (...) o oskarżonym, koszty opinii biegłego oraz ryczałt z tytułu doręczeń.