Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie, w V Wydziale Karnym:

w składzie:

Przewodniczący: Joanna Kasicka

Protokolant: stażysta Faustyna Marek

przy udziale oskarżyciela Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2017 roku

sprawy

P. W.

syna J. i B.

urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

jako podatnik, wbrew art. 21 ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998r., nr 144, poz. 930 ze zm.), uporczywie nie wpłacał na rachunek Pierwszego Urzędu Skarbowego w S. zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych wynikającego z zeznania PIT-28 o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za rok 2013 w kwocie 2.319,00 zł, dla którego termin płatności przypadał na dzień 31.01.2014r., tj. o popełnienie wykroczenia skarbowego z art. 57 § 1 kks.

I.  P. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za wykroczenie to, na podstawie art.57§1 kks, wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) złotych.

II.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat N. M. kwotę 738 (siedmiuset trzydziestu ośmiu) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

III.  na podstawie art. 627 kpk i art.3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 30 (trzydzieści) złotych opłaty.

VW 197/17

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2014 r. P. W. złożył w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w S. zeznanie podatkowe PIT – 28 wykazując w nim kwotę 1 zł. jako nadpłatę. Korzystając z możliwości wynikającej z art.81§1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oskarżony w dniu 12 sierpnia 2014 r. złożył w tym samym Urzędzie Skarbowym korektę zeznania podatkowego PIT-28, w której wykazał, że winien uiścić fiskusowi kwotę 2319 zł. P. W. nie dokonał jednak wpłaty wymaganej kwoty na konto Pierwszego Urzędu Skarbowego. Dlatego też pismem z dnia 5 września 2014 r., które zostało mu doręczone w dniu 25 września 2014 r. Pierwszy Urząd Skarbowy w S. zwrócił się do w/w o dokonanie wpłaty w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego pisma.

dowód: pismo Administracji Skarbowej k.1

kopia zeznania podatkowego PIT-28 z 12.08.2014 r. k.2-6

kopia wezwania k.7

P. W. był karany sądownie za przestępstwo z art.224§1 kk, a nadto w dniu 21.04.2016 r. był karany na terenie Niemiec za prowadzenie pojazdu bez prawa jazdy lub w okresie pozbawienia uprawnień do kierowania pojazdami.

dowód: dane o karalności k.132-133

Postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2017 roku wobec oskarżonego w omawianej sprawie zastosowano postępowanie w stosunku do nieobecnego. Ani w postępowaniu przygotowawczym ani w postępowaniu sądowym nie można było poznać stanowiska P. W. co do przypisywanego mu czynu. Jednakże ustawodawca wprowadzając do kodeksu karnego skarbowego instytucję postępowania w stosunku do nieobecnego przewidział i dopuścił taką możliwość.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i przedstawionych przez oskarżyciela.

Sąd uznał, że zasługują one na przymiot wiarygodności, albowiem zostały sporządzone przez kompetentne organy państwowe w ramach ich obowiązków służbowych i w toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności, które podważałby ich wiarygodność. Na istnienie takich okoliczności nie wskazywały również strony, w tym obrońca oskarżonego.

P. W. nie wpłacając uporczywie w terminie do dnia 31.01.2014 r. na rachunek Pierwszego Urzędu Skarbowego w S. zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych wynikających z zeznania podatkowego PIT-28 za rok 2013 wyczerpał znamiona wykroczenia skarbowego, o którym mowa w art.57§1 kks.

Uznając winę oskarżonego sąd miał na uwadze także stanowisko Sądu Najwyższego, że kondycja finansowa płatnika nie ma znaczenia dla odpowiedzialności karnoskarbowej płatnika (por. wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., IV KKN 427/98, Prok. i Pr. 2003, nr 2, poz. 12). Z tych też przyczyn P. W. taką odpowiedzialność musiał ponieść.

W tym miejscu podkreślenia wymaga okoliczność, że na zaistnienie znamienia uporczywego niepłacenia podatku w terminie, będącego warunkiem odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 kks, może wskazywać zarówno cykliczność zachowań podatnika, polegająca na umyślnym niestosowaniu się do wymogu terminowego płacenia podatku, jak i jednorazowe, ale długotrwałe zaniechanie przez niego uregulowania podatku płaconego jednorazowo, mające miejsce już po terminie płatności tego podatku, a więc, gdy ma on uregulować go już jako zaległość podatkową, jeżeli zachowanie to wskazuje, że zamiarem podatnika w momencie upływu terminu płatności podatku było uporczywe jego niepłacenie, a więc odsunięcie uregulowania tego podatku na dłuższy okres (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 2013 r. I KZP 11/13).

W świetle przepisu art. 57 § 1 kks, należność publiczno-prawna uszczuplona czynem zabronionym jest to wyrażona liczbowo kwota pieniężna, od której uiszczenia lub zadeklarowania uiszczenia w całości lub w części osoba zobowiązana uchyliła się i w rzeczywistości ten uszczerbek finansowy nastąpił. Uporczywe niewpłacanie w terminie podatku, będące znamieniem wykroczenia skarbowego z art. 57 § 1 kks, stanowi uszczuplenie należności publicznoprawnej. Niewpłacenie w określonym ustawowo terminie należnego podatku, już w dacie upływu tego terminu skutkuje zaległością podatkową, a tym samym uszczupleniem należności (por. postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 11 stycznia 2011 r. V KK 361/10).

Należy potwierdzić, że pojęcie „uporczywie" charakteryzować może zachowanie zarówno ze względu na jego powtarzalność, jak i na trwałość utrzymywanego określonym zachowaniem stanu. Trzeba jednak stwierdzić, że pogląd ten nie znalazł odzwierciedlenia w normatywnym opisie typu wykroczenia określonego w art. 57 § 1 KKS. Nie może budzić wątpliwości, że tak określony czyn naganny - jako element postaci wieloczynowej - jest popełniony z chwilą upływu terminu wpłaty, a czasem zakończenia czynu karalnego określonego w art. 57 § 1 KKS jest moment upływu ostatniego ustawowego terminu do zapłaty podatku objętego opisem czynu. Dla realizacji znamion wykroczenia określonego w tym przepisie rozstrzygające jest zatem ustalenie, że w ustawowym terminie nie dokonano wpłaty i bez znaczenia pozostaje dalszy stan zobowiązania podatkowego, a w szczególności to, czy zostało ono później spełnione i z jaką zwłoką (por. postanowienie
Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 3 października 2008 r. III KK 176/08).

Sąd nie dostrzegł okoliczności wyłączających winę oskarżonego lub bezprawność czynu, a karę kształtował na zasadach określonych w art. 12 kks.

Zdaniem sądu rejonowego wymierzona oskarżonemu kara grzywny jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia oraz uwzględnia cele kary w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej. Ustalając jej wysokość sąd miał na uwadze przede wszystkim wysokość należności publicznoprawnej narażonej na uszczuplenie.

Na podstawie art.627 kpk i art.3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w tym 30 zł. tytułem opłaty.

Nadto sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. N. M. kwotę 738 zł. brutto tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, albowiem zgodnie z oświadczeniem obrońcy koszty te nie zostały w żaden sposób uiszczone.