Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił, iż K. W. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 24 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt V K 1220/12 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w nocy z 16 na 17 maja 2012 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata, przy czym na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 29 stycznia 2015 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach 24 i 25 maja 2012 r.;

2.  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 09 maja 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 544/12 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 07 marca 2012 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 07 marca 2012 r. do 09 marca 2012 r., następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 20 lutego 2015 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach 07, 08 i 09 marca 2012 r.;

3.  Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 02 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt V K 755/14 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 08 kwietnia 2014 r. na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, przy czym na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawnienia szkody;

4.  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 21 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt V K 388/14 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 15 kwietnia 2014 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 17 kwietnia 2014 r., następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 21 października 2016 r. na podstawie art. 13 § 1 k.k.w. w zw. z art. 63 § 1 k.k. rozstrzygnięto wątpliwości co do wykonania pkt III wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 21 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt V K 388/14 w ten sposób, że na poczet orzeczonej kary nie dokonano zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 17 kwietnia 2014 r.;

5.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 09 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 760/13 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 22 marca 2016 r. za czyn z art. 286 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w dniach 11 czerwca 2013 r. i 12 czerwca 2013 r. na karę 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 20 czerwca 2013 r. do 21 czerwca 2013 r., przy czym na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody;

6.  Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 293/15 za dwa czyny z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. popełnione w nieustalonym czasie, nie wcześniej jednak niż w dniu 06 września 2014 r. i nie później niż w dniu 07 września 2014 r. oraz w nieustalonym czasie, nie wcześniej jednak niż w dniu 05 września 2014 r. i nie później niż w dniu 06 września 2014 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 i 3 k.k. na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 21 grudnia 2014 r. na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w nieustalonym czasie, nie wcześniej jednak niż w dniu 21 grudnia 2014 r. i nie później niż w dniu 22 grudnia 2014 r. na karę 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 i 3 k.k. na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych oraz za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 12 stycznia 2014 r. na karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, przy czym na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną 2 (dwóch) lat 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, przy czym na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody;

7.  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 04 kwietnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1212/13 za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 18 sierpnia 2013 r. na karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 21 sierpnia 2013 r. do 23 sierpnia 2013 r.;

8.  Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 998/14 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2017 r. za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 24/25 marca 2014 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w okresie od 10 do 12 października 2014 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, przy czym na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną 1 (jednego) roku 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 04 lipca 2014 r. do 05 lipca 2014 r., a na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody w części;

9.  Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1014/14 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w okresie czasu nie wcześniej niż w dniu 15 maja 2014 r. i nie później niż w dniu 19 czerwca 2014 r. na karę 1 (jednego) roku 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, przy czym na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody.

Należy wskazać, że K. W. był również skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15 marca 2011 r. wydanym w sprawie o sygn. akt XVIII K 359/07. Wyrok ten nie został poddany analizie w przedmiotowej sprawie z uwagi na treść postanowień: Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 16 października 2015 r. wydanego w sprawie o sygn. akt XII K 167/15 (k. 68-69) oraz Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 10 maja 2017 r. wydanego w sprawie o sygn. akt XII K 68/17 (k. 588-594), którymi umorzono postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego obejmującego wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 11 marca 2011 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 359/07 oraz z uwagi na treść postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 24 maja 2017 r. wydanego w sprawie o sygn. akt XII K 114/17, którym na podstawie art. 35 § 1 k.p.k. i art. 569 § 1 k.p.k. przekazano sprawę w przedmiocie wydania wyroku łącznego do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla m.st. Warszawy w Warszawie (k. 655).

Skazany we wniosku z dnia 29 lipca 2015 r. (data wpływu) wniósł o wydanie wyroku łącznego z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji obejmującego kary orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 24 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt V K 1220/12, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 09 maja 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 544/12, Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 02 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt V K 755/14 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 21 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt V K 388/14.

Z opinii Dyrektora Aresztu Śledczego W. S. z dnia 14 października 2015 r., 29 stycznia 2016 r., 16 lutego 2016 r., 23 lutego 2016 r. (daty wpływu) wynika, że K. W. jest rozwodnikiem, ma jedno dziecko na które jest zobowiązany alimentacyjnie, ma wykształcenie średnie bez wyuczonego zawodu, przed zatrzymaniem pracował jako kierowca lawety. Zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej początkowo było oceniane jako przeciętne, obecnie jest oceniane jako poprawne. K. W. wobec przełożonych przyjmuje postawę zgodną z regulaminem, porządku i dyscypliny przestrzega w stopniu dobrym, był nagradzany nagrodą regulaminową, nie był karany dyscyplinarnie. Skazany nie deklaruje przynależności do nieformalnych struktur podkultury przestępczej, nie przejawia zachowań agresywnych ani autoagresywnych, nie były wobec niego stosowane środki przymusu bezpośredniego, nie był uczestnikiem zdarzeń. K. W. karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym, jest zatrudniony w jednostce penitencjarnej w kuchni. Skazany nie został zdiagnozowany jako osoba uzależniona od alkoholu, ani środków odurzających, uczestniczył w kursie zawodowym o kierunku robotnik robót wykończeniowych. K. W. wobec popełnionych przestępstw deklaruje krytycyzm, kontakt zewnętrzny utrzymuje głównie z żoną i bratem. W ocenie Dyrektora Aresztu Śledczego prognoza penitencjarna skazanego kształtuje się pozytywnie.

Natomiast z opinii Dyrektora Aresztu Śledczego W. S. z dnia 16 lutego 2017 r. (data wpływu) wynika, że zachowanie skazanego w jednostce penitencjarnej jest oceniane jako zmienne. K. W. wobec przełożonych stara się prezentować postawę zgodną z regulaminem, sporadycznie wymaga uwag dyscyplinarnych, w grupie współosadzonych funkcjonuje zgodnie, był karany dyscyplinarnie i nagradzany. Skazany czas wolny spędza na zajęciach własnych w celi mieszkalnej, był zatrudniony odpłatnie na terenie jednostki penitencjarnej jako kucharz, jednakże został wycofany z zatrudnienia z uwagi na odmowę wyjścia do pracy. K. W. obecnie nie jest zatrudniony, odmówił podjęcia pracy jako sprzątający w oddziale mieszkalnym.

Z aktualnej opinii o skazanym Dyrektora Aresztu Śledczego W. S. z dnia 31 lipca 2017 r. (data pływu) wynika, że zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej jest obecnie oceniane jako przeciętne, był on zarówno karany dyscyplinarnie, jak i nagradzany nagrodą regulaminową. K. W. porządku i dyscypliny przestrzega we właściwym stopniu w grupie współosadzonych funkcjonuje zgodnie, wobec przełożonych prezentuje właściwy dystans. Skazany karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym, nie ma motywacji do odbywania kary w systemie programowego oddziaływania, w dalszym ciągu nie jest zatrudniony na terenie jednostki penitencjarnej. K. W. uczestniczył w programach readaptacji społecznej podnoszących kompetencje społeczne oraz z zakresu profilaktyki uzależnień, ukończył również kurs przyuczający do zawodu robotnik robót wykończeniowych. Kontakt zewnętrzny w dostępnych formach utrzymuje z rodzicami, bratem i kuzynem. Skazany przyznaje się do popełnionych przestępstw, względem nich jest krytyczny, nie jest objęty nauczaniem, nie jest tym zainteresowany, nie uczestniczy w systemie przepustkowym z uwagi na brak formalnych uprawnień do korzystania z przepustek.

Sąd ustalił następujący powyższy stan faktyczny na podstawie następujących dowodów: wniosku skazanego z dnia 08 lipca 2015 r. (k. 2), opinii o skazanym (k. 56-57, 159-160, 179-180, 183-184, 484-486, 696-707), postanowienia z dnia 16 października 2015 r. (k. 68-69), postanowienia z dnia 10 maja 2017 r. (k. 588-594), postanowienia z dnia 24 maja 2017 r. (k. 655), danych o karalności (k. 661-663, 717-720, 729-732, 747-750) danych z (...) (k. 681-685) i poszczególnych akt spraw.

Sąd zważył co następuje:

W związku ze zmianą z dniem 01 lipca 2015 r. przepisów dotyczących instytucji wyroku łącznego Sąd dokonał w pierwszej kolejności ustaleń w zakresie zastosowania ustawy właściwej. Należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2015 poz. 396) przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych, w brzmieniu nadanym wyżej wskazaną ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed dniem 01 lipca 2015 r.), chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Odnosząc powyższe na realia przedmiotowej sprawy należy wskazać, że po dniu 01 lipca 2015 r. K. W. był prawomocnie skazany, zatem wobec skazanego należało rozważyć zarówno zastosowanie przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. jak i w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r. Przy wyborze ustawy będącej podstawą wydania wyroku łącznego w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze treść art. 4 § 1 k.k. w myśl którego jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. W ocenie Sądu korzystniejsze w przedmiotowej sprawie jest zastosowanie wobec skazanego przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że z dokonanej analizy akt spraw wynika, że przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. Sąd objąłby wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 09 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 760/13, Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 293/15, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 04 kwietnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1212/13, Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 998/14 oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1014/14. Należy wskazać, że wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 760/13 K. W. został skazany za czyn z art. 286 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 293/15 za dwa czyny z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 1212/13 za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., natomiast wyrokami w sprawach o sygn. akt IV K 998/14 i IV K 1014/14 za czyny z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Czyny te były popełnione na przestrzeni znacznego okresu czasu, tj. w dniach od 11 czerwca 2013 r. do 22 grudnia 2014 r., zatem pomiędzy tymi czynami nie zachodzi bliski związek czasowy ani przedmiotowy. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności obejmującą kary orzeczone ww. wyrokami Sąd orzekałby w granicach od 2 lat 3 miesięcy (najsurowsza kara) do 7 lat 8 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar podlegających łączeniu).

Mając na uwadze treść art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2015 poz. 396) należy wskazać, że przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r., Sąd objąłby wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 24 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt V K 1220/12, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 09 maja 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 544/12 (pierwszy zbieg przestępstw). Należy wskazać, że wyrokiem w sprawie o sygn. akt V K 1220/12 K. W. został skazany za czyn z art. 278 § 1 k.k., natomiast wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 544/12 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k., a więc przestępstwa wyczerpujące znamiona tego samego przepisu. Czyny te były popełnione na przestrzeni bliskiego okresu czasu, tj. w dniach od 07 marca 2012 r. do 16 maja 2012 r. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności wobec skazanego obejmującą kary orzeczone ww. wyrokami Sąd orzekałby w granicach od 6 miesięcy (najsurowsza kara) do 1 rok pozbawienia wolności (suma kar podlegających łączeniu).

Sąd objąłby również wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 02 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt V K 755/14, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 21 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt V K 388/14, Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 09 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 760/13, Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 293/15 w zakresie czynów popełnionych w nieustalonym czasie, nie wcześniej jednak niż w dniu 06 września 2014 r. i nie później niż w dniu 07 września 2014 r. oraz w nieustalonym czasie, nie wcześniej jednak niż w dniu 05 września 2014 r. i nie później niż w dniu 06 września 2014 r., w dniu 12 stycznia 2014 r., Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 04 kwietnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1212/13, Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 998/14 w zakresie czynu popełnionego w dniu 24/25 marca 2014 r. oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1014/14 (drugi zbieg przestępstw). Należy wskazać, że wyrokiem w sprawie o sygn. akt V K 755/14 K. W. został skazany za czyn z art. 278 § 1 k.k., wyrokami w sprawach o sygn. akt V K 388/14, IV K 998/14 (w zakresie podlegającym łączeniu), IV K 1014/14 za czyny z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 760/13 za czyn z art. 286 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., natomiast wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 293/15 (w zakresie podlegającym łączeniu) za dwa czyny z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 1212/13 za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. a więc za przestępstwa wyczerpujące znamiona różnych przepisów i godzące w różne dobra prawne. Czyny te popełnił na przestrzeni znacznego okresu czasu, tj. w dniach od 11 czerwca 2013 r. do 07 września 2014 r. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności wobec skazanego obejmującą kary orzeczone ww. wyrokami Sąd orzekałby w granicach od 1 roku 8 miesięcy (najsurowsza kara) do lat 7 lat 9 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar podlegających łączeniu).

Przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r., Sąd objąłby również wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 293/15 w zakresie czynu popełnionego w nieustalonym czasie, nie wcześniej jednak niż w dniu 21 grudnia 2014 r. i nie później niż w dniu 22 grudnia 2014 r. oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawie z dnia 17 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 998/14 w zakresie czynu popełnionego w okresie od 10 do 12 października 2014 r. (trzeci zbieg przestępstw). Należy wskazać, że ww. wyrokami K. W. został skazany za popełnienie czynów z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k a więc za przestępstwa wyczerpujące znamiona tych samych przepisów. Czyny te były popełnione na przestrzeni bliskiego okresu czasu, tj. w dniach od 10 października 2014 r. do 22 grudnia 2014 r. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności wobec skazanego obejmującą kary orzeczone ww. wyrokami Sąd orzekałby w granicach od 1 roku 6 miesięcy (najsurowsza kara) do 2 lat 6 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar podlegających łączeniu).

Należy przy tym wskazać, że przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r., Sąd rozwiązałby kary łączne pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wydanymi w sprawach o sygn. akt IV K 293/15 oraz IV K 998/14, zatem miarodajne do ustalenia wymiaru kar łącznych byłyby kary jednostkowe orzeczone za poszczególne przestępstwa.

Reasumując mając na uwadze powyższe, a w szczególności granice kar łącznych w jakich Sąd mógłby orzekać oraz z uwagi na fakt, że przy zastosowaniu przepisów w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2015 r. podstawą wymiary kar łącznych są kary jednostkowe orzeczone za poszczególne przestępstwa w ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie korzystniejsze jest zastosowanie wobec skazanego K. W. przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. Tu sąd miał na uwadze również brak podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę pełnej absorbcji o czym szczegółowo niżej.

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 k.p.k. wyrok łączny wydaje się, jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów. W świetle art. 85 § 1 k.k. Sąd orzeka karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym zgodnie z treścią art. 85 § 2 k.k. podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w art. 85 § 1 k.k. W przedmiotowej sprawie powyższe warunki zostały spełnione. Natomiast art. 572 k.p.k. stanowi, że jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, Sąd umarza postępowanie.

Mając na uwadze treść art. 85 § 1 i 2 k.k. należy wskazać, że karami podlegającymi wykonaniu są kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami:



Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 09 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 760/13;



Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 293/15;



Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 04 kwietnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1212/13;



Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 998/14;



Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1014/14.

Kary orzeczone w sprawach o sygn. akt IV K 760/13, IV K 293/15, IV K 1212/13, IV K 998/14 oraz IV K 1014/14 są karami pozbawienia wolności. Ponadto kary te są karami podlegającymi wykonaniu. Tym samym spełniają one przesłanki zawarte w art. 85 § 1 i 2 k.k. i podlegają łączeniu. Jednocześnie w odniesieniu do tych kar nie zachodzą negatywne przesłanki z art. 85 § 3 k.k. Z uwagi na powyższe kary pozbawienia wolności orzeczone omawianymi w tym miejscu wyrokami zostały objęte wyrokiem łącznym wydanym w przedmiotowej sprawie.

Należy wskazać, że wykonaniu podlega również kara grzywny orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 293/15. Przy czym jak wynika z analizy akt jest ona jedyną karą grzywny podlegająca wykonaniu, zatem w odniesieniu do kary grzywny orzeczonej ww. wyrokiem brak jest przesłanek warunkujących możliwość wydania wyroku łącznego. Mając na uwadze powyższe Sąd stosownie do treści art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie co do objęcia wyrokiem łącznym kary grzywny orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 293/15.

Sąd stosowanie do treści art. 572 k.p.k. umorzył również postępowanie co do objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych wyrokami: Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 24 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt V K 1220/12, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 09 maja 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 544/12, Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 02 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt V K 755/14 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 21 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt V K 388/14 albowiem jak wynika z analizy akt wyżej wskazanych spraw skazany wykonał w całości karę grzywny i kary pozbawienia wolności orzeczone ww. wyrokami, zatem w odniesieniu do kar orzeczonych ww. wyrokami brak jest przesłanek z art. 85 § 2 k.k. warunkujących możliwość wydania wyroku łącznego.

Reasumując Sąd objął wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 09 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 760/13, Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 293/15, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 04 kwietnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1212/13, Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 998/14 oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1014/14.

Wobec skazanego K. W. stosownie do treści art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. Sąd był uprawniony do orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności zamiast kar podlegających łączeniu orzeczonych wyrokami 5., 6., 7., 8. oraz 9. w granicach od 2 lat 3 miesięcy (najsurowsza kara) do 7 lat 8 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar podlegających łączeniu) - wymierzył ją w wysokości 7 (siedmiu) lat pozbawienia wolności.

Należy wskazać, że przy kształtowaniu wymiaru kary łącznej orzeczonej wobec skazanego K. W. Sąd miał na uwadze treść wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2016 r. wydanego w sprawie o sygn. akt V K 592/15 z uwagi na treść wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 września 2016 r. wydanego w sprawie o sygn. akt IX Ka 936/16 oraz z uwagi na fakt, że apelacja w sprawie o sygn. akt V K 592/15 została wniesienia wyłącznie na korzyść skazanego. Orzekając w przedmiotowej sprawie Sąd był związany zatem zakazem reformationis in peius. Orzekając karę łączną wobec skazanego Sąd miał na uwadze fakt, że wobec skazanego wyrokiem w sprawie o sygn. akt V K 592/15 orzeczono wobec skazanego dwie kary łączne przy zastosowaniu zasady asperacji: pierwsza to 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności przy możliwości orzeczenia kary łącznej od 6 miesięcy pozbawienia wolności do 1 roku pozbawienia wolności, druga kara łączną to 1 (jeden) rok 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności przy możliwości orzeczenia kary łącznej od 1 roku pozbawienia wolności do 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd miał również na uwadze, że kary jakie zostały objęte wyrokiem łącznym wydanym w sprawie o sygn. akt V K 592/15 zostały przez skazanego wykonane w całości oraz nie podlegały łączeniu przy wydawaniu wyroku łącznego w przedmiotowej sprawie przy zastosowaniu przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. Nie mniej jednak sąd orzekając karę łączną w niniejszej sprawie nie mógł zastosować zasady pełnej kumulacji albowiem nie mógł orzec kary łącznej w przy zastosowaniu proporcji mniej korzystnych dla skazanego od tych zastosowanych przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie w sprawie o sygn. akt V K 592/15.

Przy ustalaniu wysokości kary łącznej w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze treść orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Łodzi II AKa 63/01 z dnia 09 maja 2001 r. (Prok. i Pr. 2002, Nr 7-8, póz. 20) w myśl którego - zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo - podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczanego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objętych tym wyrokiem. Sąd miał również na uwadze okoliczności wskazane w art. 85a k.k.

Odnosząc się do kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I. wyroku należy stwierdzić, iż pomiędzy czynami, za które K. W. został skazany wyrokami wydanymi w sprawach o sygn. akt IV K 760/13, IV K 293/15, IV K 1212/13, IV K 998/14 oraz IV K 1014/14 nie zachodzi bliska łączność przedmiotowa i podmiotowa albowiem czyny te wyczerpały znamiona różnych przepisów. Nadto przestępstwa te różnił sposób działania skazanego, miejsce popełnienia przestępstw oraz osoby pokrzywdzonych. Wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 760/13 K. W. został skazany za czyn z art. 286 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 293/15 za dwa czyny z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 1212/13 za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., natomiast wyrokami w sprawach o sygn. akt IV K 998/14 i IV K 1014/14 za czyny z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Czyny te były popełnione na przestrzeni znacznego okresu czasy od 11 czerwca 2013 r. do 22 grudnia 2014 r., zatem pomiędzy tymi czynami nie zachodzi bliski związek czasowy. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności obejmującą kary orzeczone ww. wyroki Sąd orzekałby w granicach od 2 lat 3 miesięcy (najsurowsza kara) do 7 lat 8 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar podlegających łączeniu). Należy podkreślić, że czyny za które K. W. został skazany ww. wyrokami zostały przez niego popełnione w warunkach powrotu do przestępstwa. Mając na uwadze powyższe, w tym brak łączności przedmiotowej i podmiotowej oraz brak bliskości czasowej pomiędzy tymi czynami brak jest podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę całkowitej absorpcji. Nie mniej jednak okoliczność, że K. W. w zdecydowanej większości w/w wyroków został skazany za przestępstwa podobne tj. przeciwko mieniu sąd uznał jako okoliczność przemawiającą za nie orzekaniem kary łącznej w oparciu o zasadę pełnej kumulacji.

Orzekając karę łączną pozbawienia wolności wobec K. W. Sąd wziął pod uwagę to, że skazany był dziesięć razy karany w tym za popełnienie przestępstw podobnych. Należy przy tym wskazać, że skazany wielokrotnie dopuścił się popełnienia przestępstwa w warunkach powrotu do przestępstwa, co zdaniem Sądu wskazuje na znaczną demoralizację skazanego. Zdaniem Sądu skazany, mimo uprzednich skazań, popełniał kolejne przestępstwa nie wyciągając żadnych wniosków ze swojego postępowania czy z wymierzanych wobec niego kar, nie zmieniał swego nastawienia do dóbr chronionych prawem i nie wykazywał poprawy zachowania w warunkach wolnościowych. Przy tym skazany nie skorzystał z szansy jaką dały my sądy orzekające w sprawach o sygn. akt V K 1220/12 oraz IV K 544/12, które zastosował wobec skazanego środek probacyjny w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary, co skutkowało prawomocnym zarządzeniem wykonania kar orzeczonych ww. sprawach. Wielokrotna karalność, a także brak zdecydowanej zmiany postawy skazanego wskazuje na jego lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego. W ocenie Sądu negatywne zachowania K. W. nie miały w jego życiu charakteru epizodycznego zwłaszcza, że skierowane były w dobra prawne poddane szczególnej ochronie prawnej, tj. mienie i własność. Niewątpliwie K. W. jest więc przestępcą niepoprawnym, którego cechuje łatwość popełniania przestępstw, a popełnianie przestępstw stało się wręcz jego swoistym sposobem na życie. Przy tym skazany wielokrotnie dopuścił się popełnienia przestępstw podobnych, co zdaniem Sądu świadczy o lekceważącym stosunku skazanego do orzeczonych wobec niego kar oraz do obowiązującego porządku prawnego. W świetle powyższego o ocenie Sądu najsurowsza kara podlegająca łączeniu wymierzona skazanemu pochłaniająca inne kary stanowiłaby w tym przypadku nieuzasadnione premiowanie sprawcy wielokrotnego łagodniejszą karą i byłaby niewystarczającą oceną zachowania sprawcy. Powyższe przemawia za niestosowaniem zasady pełnej absorpcji w odniesieniu do kary łącznej orzeczonej przedmiotowym wyrokiem oraz skutkowało zastosowaniem przy wymiarze kary łącznej zasady asperacji polegającej na wymierzeniu kary łącznej wyższej niż najwyższa kara podlegająca łączeniu orzeczona w stosunku do skazanego, ale przy tym niższej niż suma kar podlegających łączeniu wymierzonych za poszczególne przestępstwa.

Istotny wpływ na wymiar kary łącznej orzeczonej niniejszym wyrokiem miało również zachowanie skazanego w zakładzie karnym, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 1985 r., II K 245/85, OSNKW 1986, z. 5 - 6, poz. 39, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1983 r., IV KR 213/83, OSNKW 1984, z. 5 - 6, poz. 65). Jak wynika z opinii Dyrektora Aresztu Śledczego zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary jest oceniane jako przeciętne, był on zarówno karany dyscyplinarnie, jak i nagradzany nagrodą regulaminową. K. W. porządku i dyscypliny przestrzega we właściwym stopniu w grupie współosadzonych funkcjonuje zgodnie, wobec przełożonych prezentuje właściwy dystans, karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym, nie ma motywacji do odbywania kary w systemie programowego oddziaływania. Skazany przyznaje się do popełnionych przestępstw, względem nich jest krytyczny, nie deklaruje przynależności do nieformalnych struktur podkultury przestępczej, nie przejawia zachowań agresywnych ani autoagresywnych, nie były wobec niego stosowane środki przymusu bezpośredniego, nie był uczestnikiem zdarzeń. Zdaniem Sądu podniesione w opinii Dyrektora Aresztu Śledczego okoliczności nie są na tyle pozytywne aby wskazywały na nadzwyczajną i diametralną zmianę w osobowości skazanego, a wobec tego nie uzasadniają zastosowania zasady całkowitej absorpcji przy orzekaniu kary łącznej. Nie mniej nie są one na tyle niekorzystne dla skazanego aby przemawiały za stosowaniem zasady pełnej kumulacji.

Mając na względzie całokształt wyżej podniesionych okoliczności, orzeczona wobec skazanego kara łączna pozbawienia wolności zrealizuje zdaniem Sądu zadania w zakresie prewencyjnego oddziaływania kary, zarówno w znaczeniu prewencji indywidualnej jak i ogólnej, kształtując we właściwy sposób świadomość prawną społeczeństwa. Podnieść także należy, że wymierzona w ramach wyroku łącznego kara nie musi przynieść skazanemu korzyści w zakresie wyraźnego zmniejszenia okresu pozbawienia wolności, musi ona jednak być sprawiedliwa i celowa.

Zgodnie art. 577 k.p.k. Sąd na poczet kary łącznej orzeczonej wobec K. W. w punkcie I. zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności i odbywania kary w sprawie o sygn. akt IV K 760/13 w dniach od 20 czerwca 2013 r. do 21 czerwca 2013 r. oraz od 28 października 2017 r. do 08 listopada 2017 r. (daty wydania wyroku), w sprawie o sygn. akt IV K 1212/13 w dniach od 21 sierpnia 2013 r. do 23 sierpnia 2013 r., w sprawie o sygn. akt IV K 998/14 w dniach od 04 lipca 2014 r. do 05 lipca 2014 r.

W pozostałym zakresie Sąd orzekł, że w części nie objętej niniejszym wyrokiem łącznym, wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. oraz § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. P. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu oraz podatek VAT od tej kwoty.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania uznając, że ich uiszczenie byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe z uwagi na to, iż skazany odbywa karę pozbawienia wolności, nie jest zatrudniony na terenie jednostki penitencjarnej. Wobec powyższego koszty te Sąd przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Z/ (...)