Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 października 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił L. D. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie udowodnił 15 - letniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Organ rentowy uznał za udowodnione 27 lat , 3 miesiące i 15 dni stażu ubezpieczeniowego , a do stażu w warunkach szczególnych nie uwzględnił wnioskodawcy okresu zatrudnienia od 27 sierpnia 1974 r. do 23 kwietnia 1976 r. oraz od 2 maja 1978 r. do 31 grudnia 1998 r. , ponieważ wnioskodawca nie przedstawił świadectwa pracy w warunkach szczególnych , a nadto w świadectwie pracy w szczególnych warunkach zakład pracy nie powołał się na odpowiednie zarządzenie ministra , pod którego resort podlegał zakład pracy z podaniem odpowiedniego działu , pozycji oraz punktu.

/ decyzja k.22 – 22 odwrót plik I akt ZUS/

W dniu 22 listopada 2016 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie L. D. od w/w decyzji skierowane do Sądu Okręgowego w Łodzi , w którym wniósł o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury. Skarżący wskazał , że w okresie swojego zatrudnienia tj. od sierpnia 1974 r. do kwietnia 2008 r. ( z przerwą na odbycie służby wojskowej w okresie od maja 1976 r. do maja 1978 r.) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał obowiązki montera instalacji sanitarnych polegające na spawaniu gazowym ( wykaz A , dział IV , pkt 12). Zgodnie z zapisami zawartymi w książce spawacza, w okresie od sierpnia 1974 r. do kwietnia 2008 r. wnioskodawca wykonywał prace spawacza gazowego początkowo w (...) S.A. , a następnie w (...). Pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych

/odwołanie k.2-3/

W odpowiedzi na odwołanie , która wpłynęła do tutejszego Sądu w dniu 19 grudnia 2016 r. , pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k.6 – 6 odwrót/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca L. D. urodził się (...)

/okoliczność bezsporna/

W dniu 13 września 2016 r. L. D. złożył do ZUS II Oddziału w Ł. wniosek o emeryturę , po którego rozpatrzeniu wydano zaskarżoną decyzję odmawiającą wnioskodawcy przyznania prawa do emerytury w obniżonym wieku.

/wniosek k.1 - 4 odwrót plik II akt ZUS , decyzja k.22 – 22 odwrót plik I akt ZUS/

L. D. nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/okoliczność bezsporna , wniosek o emeryturę k.2 akt ZUS/

Wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku udokumentował ponad 25 lat ogólnego stażu ubezpieczeniowego (27 lat , 3 miesiące i 15 dni).

/okoliczność bezsporna , wykaz okresów składkowych i nieskładkowych k.21 akt ZUS/

W okresie od 1 września 1971 r. do 31 lipca 2004 r. L. D. zatrudniony był w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ł.. W ww. okresie L. D. został zatrudniony na następujące stanowiska pracy: od 1 września 1971 r. do 26 sierpnia 1974 r. – uczeń (...) przy I. , od 27 sierpnia 1974 r. do 23 kwietnia 1976 r. – monter instalacji i urządzeń przemysłowych , od 2 maja 1978 r. do 11 lipca 1988 r. - monter instalacji sanitarnych i ogrzewczych , od 12 lipca 1988 r. do 4 czerwca 1989 r. – delegacja na budowę eksportową jako monter , od 5 czerwca 1989 r. do 31 lipca 2004 r. – monter instalacji sanitarnych i przemysłowych. W okresie od 24 kwietnia 1976 r. do 13 kwietnia 1978 r. wnioskodawca odbył zasadniczą służbę wojskową.

/świadectwo pracy k.7 – 7 odwrót plik I akt ZUS/

Wnioskodawca został przyjęty do w w/w zakładu pracy w dniu 1 września 1971 r. w celu nauki zawodu montera instalacji przemysłowych.

/umowa o naukę zawodu w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

Z dniem 27 sierpnia 1974 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki pracownicze montera instalacji przemysłowych w pełnym wymiarze czasu pracy na umowę o pracę.

/angaż w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

W dniu 31 lipca 1975 r. wnioskodawca zdał egzamin kontrolny na stanowisku montera spawacza.

/protokół egzaminu w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

Z dniem 1 sierpnia 1975 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki pracownicze montera instalacji przemysłowych w pełnym wymiarze czasu pracy.

/angaż w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

Z dniem 23 kwietnia 1976 r. L. D. został zwolniony do odbycia zasadniczej służby wojskowej, którą odbywał do 13 kwietnia 1978 r.

/karta obiegowa w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22, książeczka wojskowa k. 4-5 akt ZUS/

Z dniem 2 maja 1978 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki pracownicze montera instalacji przemysłowych w pełnym wymiarze czasu pracy.

/angaż w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

Z dniem 1 października 1980 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki pracownicze montera.

/angaż w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

Z dniem 1 kwietnia 1982 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki pracownicze montera instalacji sanitarnych i ogrzewczych.

/angaż w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

Z dniem 1 lutego 1986 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki pracownicze montera instalacji sanitarnych i ogrzewczych.

/angaż w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

Z dniem 2 listopada 1987 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki brygadzisty.

/angaż w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

Od dnia 1 stycznia 1987 r. do lipca 1988 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki pracownicze montera instalacji sanitarnych i ogrzewczych.

/angaż w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

Z dniem 12 lipca 1988 r.na okres do 4.06.1989r. wnioskodawca został skierowany do pracy na budowie eksportowej w ZSRR na Ukrainę i został tam zatrudniony na stanowisku montera – spawacza. Faktycznie wykonywał tam pracę spawacza gazowego stali w pełnym wymiarze czasu pracy.

/karta obiegowa w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22 , zaświadczenie z dnia 23 maja 1989 r k. 7 akt emerytalnych – świadectwo pracy, zeznania świadka T. S. z 14.12.2017 00:14:38 – 00:43:06, zeznania wnioskodawcy k. 43- 44./

Z dniem 5 czerwca 1989 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki pracownicze montera spawacza gazowego.

/umowa o pracę w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

Z dniem 1 stycznia 1992 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki pracownicze montera instalacji sanitarnych i ogrzewczych.

/angaż w dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy k.22/

Z treści wpisów zawartych w książce spawacza wnioskodawcy wynika ,że zajmował się on spawaniem gazowym w następujących okresach: od sierpnia 1974 r. do kwietnia 1976 r. od maja 1978 r. do lipca 1988 r. , od czerwca 1989 r. do lipca 1991 r. , od lipca 1991 r. do lipca 2004 r. i a książeczka spawacza została wystawiona 20 stycznia 1979 r.,

/książka spawacza wnioskodawcy k.5 , zeznania wnioskodawcy k.43 – 44/

Faktycznie pracę w zawodzie spawacza wnioskodawca rozpoczął po zakończeniu szkoły zawodowej co miało miejsce w 1974 r.

/zeznania wnioskodawcy k.43 – 44 , książka spawacza wnioskodawcy k.5/

W całym okresie swojego zatrudnienia obowiązki pracownicze wnioskodawcy sprowadzały się do spawania gazowego i elektrycznego , a wnioskodawca zajmował się m.in. spawaniem rurociągów ciepłowniczych , parowych , rurociągów sprężonego powietrza , przepompowni , a także instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji gazowych. Powierzone obowiązki pracownicze wykonywał zarówno wewnątrz , jak i na zewnątrz budynków ( m.in. w głębokich od 2 do 4 metrów wykopach). Wnioskodawca nie zajmował się wykonywaniem prac pomocniczych ( takich jak przenoszenie gazów technicznych , czy też układanie rur), gdyż tego rodzaju obowiązki wykonywał zatrudniony w tym celu pracownik. Do wykonywania spawania mogła być dopuszczona jedynie osoba legitymująca się stosownymi uprawnieniami w tym zakresie. Wnioskodawca wykonywał obowiązki spawacza stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w godzinach od 7 do 17 oraz w soboty. Spawacze otrzymywali posiłki regeneracyjne za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia.

/zeznania świadków : J. G. k.41 odwrót – 42 , W. F. k.42 – 42 odwrót , P. N. min. 00:05:38- 00:14:38 z dnia 14 grudnia 2017 r. , płyta CD k.36 , T. S. min.00:14:38 – 00:43:06 z dnia 14 grudnia 2017 r. , płyta CD k.36 oraz zeznania wnioskodawcy k.43 – 44/

W okresie 12 lipca 1988 r. do 4 czerwca 1989 r. wnioskodawca przebywał na budowie eksportowej w ZSRR na Ukrainie , a jego obowiązki pracownicze sprowadzały się do spawania rurociągów wodociągowych.

/zeznania wnioskodawcy k.43 – 44 , zeznania świadka T. S. min.00:14:38 – 00:43:06 z dnia 14 grudnia 2017 r. , płyta CD k.36/

Wnioskodawca jako brygadzista zajmował się jedynie przydzielaniem obowiązków poszczególnym pracownikom. Obowiązki brygadzisty zajmowały mu 20 minut dziennie.

/zeznania wnioskodawcy k.43 – 44/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zachowanej dokumentacji osobowej ze spornego okresu pracy wnioskodawcy w (...) S.A., jak i osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań wnioskodawcy oraz świadków J. G. , W. F. , P. N. , T. S. pracujących z wnioskodawcą w okresie zatrudnienia w (...) S.A. , a zatem posiadających wiedzę odnośnie charakteru zatrudnienia wnioskodawcy i rodzaju wykonywanych przez niego czynności. W. F. i T. S. nadzorowali pracę wnioskodawcy i nie mają interesu w zeznawaniu na korzyść wnioskodawcy jako osoby obce. Zgromadzone dokumenty, zeznania wnioskodawcy oraz zeznania świadków z nim współpracujących, a także jego przełożonych a więc osób zainteresowanych w charakterze zatrudniania wnioskodawcy nie budzą wątpliwości, co do ich wiarygodności, znajdują potwierdzenie w załączonej dokumentacji osobowej, są ze sobą spójne i stanowią tym samym wiarygodne źródło dowodowe. Zeznania tych osób potwierdzają ,że wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał w istocie , także na budowie eksportowej , pracę spawacza gazowego i elektrycznego, a nie montera instalacji na co dodatkowo wskazują zapisy w książeczce spawacza. ZUS nie podważył zasadnie w toku procesu zeznań wyżej wskazanych osób z których wynika, że przedmiotowy zakład pracy nie przywiązywał uwagi do wskazanych w angażach stanowisk, które często odbiegały od faktycznie wykonywanej pracy przez pracownika.

W tej sytuacji zapisy w angażach wskazujące, że wnioskodawca był monterem instalacji przemysłowych, sanitarnych i grzewczych budzą wątpliwości w świetle zeznań wyżej wskazanych osób oraz zapisów dotyczących pracy spawalniczej wnioskodawcy znajdujących się w jego książeczce spawacza. Sąd w związku z tym uznał je za niewiarygodne przy uwzględnieniu całokształtu materiału dowodowego.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz przeprowadzonej wyżej oceny dowodów Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie L. D. zasługuje na uwzględnienie i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji ZUS.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2017 roku, poz.1383), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku (art. 196 ustawy) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz,

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu (wg stanu prawnego do dnia 31 grudnia 2012 roku) stanowił, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 65 lat (dla mężczyzn), oraz mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat (dla mężczyzn).

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 – 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

Według treści § 3 i 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w cytowanym wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 tegoż Rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 r. II UKN 417/97 – (...)
i US (...) i wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

Stosownie do § 2 ust. 2 powyższego Rozporządzenia okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru lub w świadectwie pracy.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe co do: wieku – wnioskodawca ukończył 60 lat w dniu (...) , braku członkostwa w otwartym funduszu emerytalnym oraz wymaganych na dzień 1 stycznia 1999 roku okresów składkowych i nieskładkowych. W ocenie Sądu wnioskodawca spełnia również warunek, co do posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach Sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85 – LEX 14635, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84 – LEX 14625).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na okoliczność pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił dowód z zeznań świadków i z zeznań wnioskodawcy oraz przeprowadził dowód z dokumentacji osobowej ze spornego okresu zatrudnienia. Z zeznań świadków współpracujących wówczas z wnioskodawcą wynika ,że w przedmiotowym zakładzie nie przywiązywano uwagi do precyzyjnego określania w angażach stanowisk pracy , które odpowiadałyby faktycznie wykonywanej pracy przez pracownika. Dotyczyło to także pracowników zatrudnionych w tym zakładzie a nie tylko wnioskodawcy , który miał wskazane stanowisko montera instalacji lub montera spawacza , a w istocie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace spawacza gazowego lub elektrycznego także w okresie pracy w czasie oddelegowania na Ukrainę.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wnioskodawca w okresie zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ł.. S.A. od 27 sierpnia 1974 r. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę spawacza (z przerwą spowodowaną odbywaniem zasadniczej służby wojskowej – od 24 kwietnia 1976 r. do 13 kwietnia 1978 r.). Obowiązki pracownicze wnioskodawcy sprowadzały się w istocie do spawania rurociągów ciepłowniczych , parowych , rurociągów sprężonego powietrza , przepompowni , a także instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji gazowych. Powierzone obowiązki pracownicze wykonywał zarówno wewnątrz , jak i na zewnątrz budynków ( m.in. w wykopach). Wnioskodawca nie zajmował się wykonywaniem prac pomocniczych ( takich jak przenoszenie gazów technicznych , czy też układanie rur), gdyż tego rodzaju obowiązki wykonywał zatrudniony w tym celu pracownik, co również wynika z zeznań świadków. Reasumując , wnioskodawca wykonywał zatem stale i w pełnym wymiarze czasu pracy , prace wymienione w wykazie A dział XIV pkt 12, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, określone jako prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym. Zdaniem Sądu , nie ulega wątpliwości ,że w całym okresie zatrudnienia , pomimo różnego nazewnictwa zajmowanych przez wnioskodawcę stanowisk zajmował się on faktycznie wyłącznie spawaniem elektrycznym lub gazowym.

Wskazać należy, że dla oceny, czy ubezpieczony pracował w szczególnych warunkach ma znaczenie rodzaj powierzanej mu pracy, ale istotnym jest jakie prace faktycznie wykonywał wówczas wnioskodawca sama nazwa stanowiska buc brak nazwy nie może dyskwalifikować faktycznie wykonywanych prac w spornym okresie zatrudnienia jako prac w szczególnych warunkach. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Takie stanowisko wielokrotnie zajmował także Sąd Najwyższy (wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 22 stycznia 2008 roku, sygn. akt I UK 210/07, OSNP 2009 nr 5-6, poz. 75; z dnia 6 grudnia 2007 roku, sygn. akt III UK 66/07, LEX nr 483283; z dnia 4 października 2007 roku, sygn. akt I UK 111/07; z dnia 19 września 2007 roku, sygn. akt III UK 38/07, OSNP 2008 nr 21-22, poz. 329; z dnia 14 września 2007 roku, sygn. akt III UK 27/07, OSNP 2008 nr 21-22, poz. 325).

Dodatkowo w ocenie Sądu Okręgowego do okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych należy zaliczyć wnioskodawcy okres odbywania przez niego zasadniczej służby wojskowej od 24 kwietnia 1976 r. do 13 kwietnia 1978 r. Zgodnie bowiem z uchwałą 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2013 roku, w sprawie II UZP 6/13 (Lex 1385939) czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 roku o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zalicza się - na warunkach wynikających z tego przepisu - do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 184 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.). Należy podnieść , iż wnioskodawca wrócił do pracy w przedmiotowym zakładzie w ciągu 30 dni po zakończeniu zasadniczej służby wojskowej i nadal wykonywał tę samą pracę spawacza co przed służbą wojskową stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Biorąc zatem pod uwagę sporny okres będący przedmiotem niniejszego postępowania , wnioskodawca legitymuje się ponad 15-letnim okresem pracy w takim szczególnych warunkach.

Reasumując, wnioskodawca spełnił wszystkie warunki wymagane do przyznania prawa do emerytury na podstawie art.184 ust.1 ww. ustawy o emeryturach i rentach

1)  ukończył 60 lat – 5 października 2016 roku,

2)  do 31 grudnia 1998 roku ma ponad 25 lat stażu pracy,

3)  nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego

4)  do 31 grudnia 1998 roku wykazał staż pracy w szczególnych warunkach ponad 15 lat.

Zgodnie z treścią art. 129 ust. 1 ww. ustawy, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. L. D. urodził się (...) i tym samym nabył prawo do emerytury od 5 października 2016 r. mimo złożonego do ZUS wniosku o emeryturę we wrześniu 2016r.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał L. D. prawo do emerytury od dnia 5 października 2016 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art.98 k.p.c. zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. na rzecz L. D. kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Wysokość kosztów zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie § 9 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz.1800).

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS, któremu udzielić zgody na wypożyczenie akt rentowych.

S.B.