Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Renata Gąsior

Sędziowie SO Monika Rosłan-Karasińska

SO Zbigniew Szczuka (spr.)

Protokolant sekr. sądowy Monika Bąk-Rokicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2017 r. w Warszawie

sprawy z powództwa D. K.

przeciwko Urzędowi Gminy w C.

o przywrócenie do pracy albo odszkodowanie

na skutek apelacji wniesionej przez powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 29 marca 2017 r., Sygn. akt VI P 530/15

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od D. K. na rzecz Urzędu Gminy w C. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za instancję odwoławczą.

SSO Monika Rosłan-Karasińska SSO Renata Gąsior SSO Zbigniew Szczuka

Sygn. akt VII Pa 126/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 marca 2017 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie o sygn. akt VI P 530/15 z powództwa D. K. przeciwko Urzędowi Gminy w C. o przywrócenie do pracy lub odszkodowanie w pkt. 1 oddalił powództwo, natomiast w pkt. 2 zasądził od D. K. na rzecz Urzędu Gminy w C. kwotę 180,00zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych:

Powód D. K. był zatrudniony w Urzędzie Gminy w C. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od dnia 1 sierpnia 2008 roku na stanowisku Sekretarza Gminy C. w wymiarze pełnego etatu. Powód otrzymywał średnie miesięczne wynagrodzenie w wysokości 5.443,75 zł brutto.

Do szczegółowych obowiązków na stanowisku Sekretarza Gminy C. należało:

1.Zapewnienie sprawnej organizacji i funkcjonowania Urzędu,

2.Koordynowanie działań podejmowanych przez poszczególne komórki organizacyjne,

3.Nadzorowanie właściwego stosowania przepisów instrukcji kancelaryjnej,

4.Nadzorowanie przestrzegania zasady rzetelnego i terminowego załatwiania spraw,

5.Nadzorowanie dyscypliny pracy,

6.Nadzorowanie podległych komórek organizacyjnych, zgodnie z schematem organizacyjnym,

7.Nadzorowanie archiwum zakładowego,

8.Inicjowanie i tworzenie warunków do podnoszenia kwalifikacji pracowników samorządowych poprzez szkolenia, kierowanie pracowników na różne formy kształcenia zawodowego.

9.Opracowywanie i nadzór nad opracowywaniem przez inne komórki organizacyjne pod względem merytorycznym projektów uchwał Rady oraz zarządzeń i innych aktów prawnych wydawanych przez Wójta,

10.Nadzorowanie przygotowania materiałów na posiedzenia Rady i Komisji Rady w zakresie ustalonym przez Wójta,

11.Przekazywanie do powszechnej wiadomości aktów prawa miejscowego, obwieszczeń oraz wszelkich informacji o charakterze publicznym na terenie Gminy,

12.Organizowanie współdziałania z sołectwami, osiedlami oraz jednostkami organizacyjnymi na terenie Gminy.

13.Zastępowanie Wójta i Zastępcy Wójta w czasie jego nieobecności lub niemożności pełnienia obowiązków we wszystkich sprawach dotyczących funkcjonowania Urzędu, wydawanie decyzji administracyjnych z upoważnienia Wójta w zakresie przez niego ustalonym,

14.Prowadzenie i przygotowywanie spraw związanych z przeprowadzeniem wyborów, referendów, spisów, itp.,

15.Koordynowanie, inicjowanie i organizowanie działań na rzecz promocji Gminy w tym współpraca z mediami.

Zakres odpowiedzialności obejmował: odpowiedzialność za całokształt spraw należących do jego obowiązków oraz za powierzone mu mienie na stanowisku pracy, odpowiedzialność w jednakowym stopniu dotycząca realizacji powierzonych zadań, podejmowania zarówno decyzji jak i inicjatywy wymaganej na jego stanowisku pracy, w jednakowym stopniu odpowiada za podjęcie decyzji, jak też za jej brak w sytuacjach wymagających podjęcia decyzji.

Na podstawie § 19 Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Gminy C., Sekretarz Gminy ma za zadanie zapewnienie sprawnej organizacji i funkcjonowania Urzędu, nadzorowanie właściwego stosowania przepisów instrukcji kancelaryjnej oraz przestrzegania zasady rzetelnego i terminowego załatwiania spraw. Na sekretarzu spoczywa również obowiązek koordynowania działań podejmowanych przez poszczególne komórki organizacyjne, w konsekwencji obowiązek dopilnowania sprawnego przekazania pełnego zakresu spraw realizowanych przez organy wybieralne Gminy, oraz osoby pełniące kierownicze funkcje w UG. Wójt w związku z powyższym zwrócił się do powoda pismem o zajęcie stanowiska czy proces przekazania spraw między organami wybranymi w kadencji 2010 – 2014, a organami wybranymi na obecna kadencję jest już zakończony, na jakim jest on etapie. Wójt zobowiązał także powoda w terminie do 6 marca 2015r. do przekazania informacji czy zgłaszane były jakiekolwiek problemy w związku z przekazywaniem spraw i obowiązków oraz czy sprawy bieżące w toku realizacji trafiły do właściwych komórek organizacyjnych i jaki jest stan ich realizacji.

W odpowiedzi na powyższe pismo powód poinformował, że nie ma on uprawnień nadzoru merytorycznego nad komórkami i jednostkami organizacyjnymi, a jedynie nad komórkami bezpośrednio mu podległymi, nie nastąpiło oficjalne przekazanie spraw między ustępującym Wójtem a obecnym. W drodze zapoznania się z działalnością i sprawami realizowanymi przez Wójta i gminne jednostki organizacyjne zostały wdrożone rozwiązania takie jak sporządzenie przez kierowników i pracowników UG protokołu zdawczo – odbiorczego wraz z raportem spraw bieżących jak i tych nadal kontynuowanych, sporządzony przez powoda wykaz spraw sądowych o charakterze cywilnym, administracyjnym, karnym, w których stroną jest UG, wykaz kontroli prowadzonych w latach 2010-2014, przedstawiciel firmy informatycznej przedstawił wykaz zagadnień, jakie trzeba zrealizować w ramach systemu informatycznego UG. Powód przedstawił także proponowane rozwiązania, które pozwolą uzyskać więcej informacji na temat dotychczas realizowanych spraw.

Ustępujący Wójt nie przekazał nowemu Wójtowi oficjalnie obowiązków, załatwiania wszystkich spraw w urzędzie z wyłączeniem spraw kadrowych i finansowych. M. M. (1) została odwołana ze stanowiska Zastępcy Wójta Gminy C. z dniem 17 grudnia 2014r. Pismem z dnia 2 marca 2015r. Wójt W. K. zwrócił się do D. K. o pilne podjęcie działań zmierzających do umożliwienia zagospodarowania pomieszczenia zajmowanego wcześniej przez byłą Zastępcę Wójta M. M. (1) poprzez zinwentaryzowanie dokumentów i skierowanie ich do właściwych komórek do dnia 5 marca 2015 roku. W dniu 5 marca powód poinformował na piśmie Wójta, o podjętych czynnościach oraz przekazał, że pokój nr (...) może zostać zagospodarowany. Do pisma został dołączony protokół komisji spisowej z wymienieniem dokumentów, które znajdowały się w pokoju, a także arkusz spisu z natury znajdujących się w pokoju rzeczy.

Powód w 2015 roku wielokrotnie przebywał na urlopie. Zgodnie z planem urlopowym powód miał przebywać na urlopie w dniach: 28-30.04; 2.06; 3.06; 5.06; 13-24.07; 39-30.09; 38-30.10; 12-13.11; 28-31.12. Wniosek złożony przez powoda we wrześniu nie pokrywał się z planem urlopowym. Odmówiono mu urlopu. Powód faktycznie przebywał na urlopie w dniach: 02.01.2015r.; 12.01.2015r.; 04.02.2015r.; 16.02.2015r.; 03.03.2015r.; 09.03.2015r.; 01.04.2015r.; 08.05.2015r.; 25.05.2015r.; 05.06.2015r.; 20.07.2015r.; 28.07.2015r.; 06-07.08.2015r.; 10-12.08.2015r.; 21.08.2015r.; 07.09.2015r.; 30.11.2015r.; 09.12.2015r.; 15-31.12.2015r.; W dniu 7 grudnia 2015 roku powód przebywał na zwolnieniu lekarskim. Wg zaświadczenia nr (...) wystawionego przez Wójta, powód przebywał na zwolnieniach lekarskich w 2015 roku w dniach:

28.01. 2015r.– 03.02.2015r.

12.03. 2015r.– 13.03.2015r.

24.04. 2015r.– 01.05.2015r.

25.06. 2015r.– 10.07.2015r.

13.07.2015r. – 17.07.2015r.

15.09.2015r. – 23.09.2015r.

05.10.2015r. – 31.10.2015r.

19.11.2015r. – 20.11.2015r.

02.12.2015r. – 04.12.2015r.

07.12.2015r. – 07.12.2015r.

Wycena sporządzona przez firmę informatyczną zwykle sporządzana była w kwotach netto, taka jest praktyka firmy, oferta z kwietnia 2015 roku była na 19.249,14 zł netto. Pismem z dnia 18 czerwca 2015r. powód poinformował Wójta, że przewidywany koszt realizacji zadania polegającego na zakupie nowego serwera wynosi około 20 tysięcy złotych, załączył pismo firmy (...) oraz wykaz produktów zawierających ceny netto na łączną kwotę 19.249,14 zł. Wniosek o zabezpieczenie kwoty w budżecie należy złożyć w kwocie brutto. W dniu 6 lipca 2015 roku Referat Finansowy złożył wniosek o zmiany w uchwale budżetowej na rok 2015 w postaci wydatków na zakupy inwestycyjne jednostek budżetowych w wysokości 20.000,00 zł na zakup serwera na potrzeby urzędu gminy. Powód przedstawił trzy oferty cenowe, jakie zostały wytypowane na dostawę instalację i konfigurację dwóch serwerów do UG w C., wraz z propozycją przesunięcia brakujących środków w wysokości 7 tys. zł , gdyż najniższa cena wynikająca z oferty to 26.937,00 zł. Wójt w dniu 3 września wyraził zgodę i poświadczył to własnoręcznym podpisem. Dane informatyczne nie były należycie zabezpieczone, po przeprowadzeniu audytu zewnętrznego były wskazania do zakupu dodatkowego serwera oraz dysku zewnętrznego.

Powód zwracał się do Wójta z pismem o powołanie komisji statutowej, jednakże Wójt uznał to za przedwczesne. W sprawie wprowadzenia zmian w statutach Wójt zwrócił się do Sekretarza, aby ten skontaktował się w tej sprawie z osobą z Urzędu Wojewódzkiego i ustalił, co trzeba zrobić. Wojewoda (...) złożył skargę na uchwałę nr (...) Rady Gminy C. z dnia 27 października 2006r. w sprawie przyjęcia Statutów Sołectwa Gminy C. i wniósł o stwierdzenie nieważności załączników od nr (...) do w/w uchwały, gdyż wprowadzono regulacje w § 5 ust. 2 załączników od 1 do 15, które istotnie naruszają prawo.

Na mocy § 1 zarządzenia Wójta Gminy C. nr (...) z dnia 2 kwietnia 2012 roku D. K. Sekretarz Gminy C. został ustanowiony pełnomocnikiem do spraw wyborów – urzędnikiem wyborczym Gminy C.. Wójt nie wiedział, że Pani O. została powołana w dniu 12.10.2015r. na urzędnika wyborczego.
Wójt Gminy C. W. K. pismem z dnia 19 października 2015 roku poinformował, że w związku z nieobecnością urzędnika wyborczego D. K. nastąpiła zmiana urzędnika wyborczego i do tej funkcji została wyznaczona H. O..

Pismem z dnia 17 sierpnia 2015roku Wójt zwrócił się do powoda o podjęcie działań zmierzających do wyjaśnienia sytuacji z okresu listopad – grudzień 2014 roku w sprawie dokonania zakupu w sklepie u P. J. w tym okresie środków czystości, powód miał także wyjaśnić jak zostały zaewidencjonowane te środki i rozdysponowane w Urzędzie. W odpowiedzi na powyższe pismo powód poinformował Wójta, że wyodrębnił on dwa wątki wyjaśniające, zakupy zostały dokonane bez złożenia stosownego zapotrzebowania, Pani J. została poinformowana przez pracownika UG H. O., by nie składała faktury z uwagi na brak środków na klasyfikacji budżetowej. Wobec tego, że nie wiadomo jakie środki w jakich ilościach zostały zakupione zostało przez powoda w dniu 3 września 2015 roku wystosowane pismo, na które Pani J. nie udzieliła odpowiedzi. M. K. poinformowała, że dokonała zakupu odświeżaczy na polecenie swojego przełożonego. Z uwagi na urlop w listopadzie 2014 r. powód zwrócił się do Referatu finansowego i uzyskał informację, że ostatnie zapotrzebowanie na środki czystości w 2014 roku zostało złożone 24 września 2014r. Pani O. złożyła w swych oświadczeniach informację, że więcej taka sytuacja się nie powtórzy.

Dnia 27 listopada 2015 roku powodowi zostało wręczone oświadczenie pracodawcy w przedmiocie rozwiązania za wypowiedzeniem umowy o pracę z dnia 1 sierpnia 2008 roku ze skutkiem na dzień 29 luty 2016 roku. Przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę była utrata zaufania Wójta do powoda, jako pracownika samorządowego zajmującego kierownicze stanowisko urzędnicze związane z organizacją pracy Urzędu Gminy oraz kierowaniem newralgicznymi z punktu widzenia obsługi interesantów i funkcjonowania urzędu referatami, z uwagi na nienależyte wykonywanie powierzonych obowiązków.

Sąd I instancji uznał za wiarygodne w zeznania świadków H., M. B., E. Ć., zeznania tych świadków są bowiem zgodne ze sobą oraz spójne, a także są zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, uznanym przez Sąd Rejonowy za wiarygodny.

Sąd I instancji nie uznał za wiarygodne zeznań powoda D. K. w zakresie, w jakim twierdził, że nie miał wpływu na przebieg postępowania w sprawie zakupu serwera, gdyż to właśnie powód wystosował pismo do Wójta z informacją, że przewidywany koszt realizacji zadania polegającego na zakupie nowego serwera wynosi około 20 tysięcy złotych, ponadto potwierdził on na rozprawie w dniu 15.03.2017r., że wiedział, iż należy wystąpić o zabezpieczenie kwoty brutto w budżecie. W tej części zeznania korespondują z zeznaniami Wójta gminy C., który twierdził, że wystąpił o zabezpieczenie w budżecie takiej kwoty, jaką wskazał w piśmie sekretarz D. K..

Sąd Rejonowy nie dał wiary zeznaniom powoda w zakresie, w jakim twierdzi, że nieprawdą jest, że niewłaściwie chciał przekazać urząd, gdyż z materiału zebranego w sprawie wynika, że dopiero na polecenie Wójta zajął się on sprawą zagospodarowania pomieszczenia zajmowanego wcześniej przez byłą Zastępcę Wójta M. M. (1), to Wójt W. K. pismem z dnia 2 marca 2015r. zwrócił się do D. K. o pilne podjęcie działań zmierzających do umożliwienia zagospodarowania pomieszczenia zajmowanego wcześniej przez byłą Zastępcę Wójta M. M. (1) poprzez zinwentaryzowanie dokumentów i skierowanie ich do właściwych komórek do dnia 5 marca 2015 roku. Sąd I instancji w tym zakresie uznał za wiarygodne zeznania pozwanego, który zeznał, że nie otrzymał wcześniej informacji dotyczących bieżących spraw i planu działania, o które prosił, musiał kierować wprost do sekretarza pisma, dopiero na pisemne polecenie czynności były przez niego wykonywane.

Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne zeznania Wójta gminy C. także w zakresie sprawy wyjaśnienia zakupów środków czystości w listopadzie - grudniu 2014 roku oraz przygotowania raportu, który miały wypełnić komórki organizacyjne na jego polecenie skierowane do powoda, a także zobowiązał powoda do przekazania informacji czy zgłaszane były jakiekolwiek problemy w związku z przekazywaniem spraw i obowiązków oraz czy sprawy bieżące w toku realizacji trafiły do właściwych komórek organizacyjnych i jaki jest stan ich realizacji. Sąd I instancji w tych kwestiach miał także na uwadze, że powyższych kwestiach to Wójt musiał sam dopilnować obowiązki, które należały do powoda. Sąd Rejonowy uznał także za wiarygodne zeznania Wójta w zakresie, jakim nie wiedział on, że Pani O. została powołana w dniu 12.10.2015r. na urzędnika wyborczego, gdyż sam uczynił to w dniu 19 października 2015r. pismem do odpowiedniego organu.

Z powyższych względów, Sąd I instancji powództwo oddalił.

Przedmiotem rozpoznania w postepowaniu pierwszoinstancyjnym było roszczenie powoda o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne i przywrócenie go do pracy na dotychczasowych warunkach i zasądzenie wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy lub o odszkodowaniu. W pierwszej kolejności, Sąd Rejonowy zaznaczył, że zgodnie z art. 45 §1 Kodeksu pracy (dalej k.p.), w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Wykładnia powołanego przepisu wskazuje, że wyróżnia się dwie alternatywne przesłanki świadczące o zasadności roszczenia o przywrócenie pracownika do pracy. Pierwsza przesłanka to stwierdzenie wypowiedzenia umowy o pracę jako nieuzasadnionego, a więc wykazanie nieprawdziwości wskazanej w nim przyczyny albo braku dostatecznej wagi uzasadniającej rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem. Drugą przesłanką jest niezgodność wypowiedzenia umowy o pracę z przepisami normującymi ten tryb rozwiązywania umowy o pracę. W przedmiotowej sprawie powód zarzucał naruszenie przepisów o wypowiadaniu umowy o pracę a także oparł swoje roszczenie na wskazaniu, że przyczyny wypowiedzenia mu umowy o pracę są niezgodne z rzeczywistością, wynikają z personalnego uprzedzenia do jego osoby.

Z ustalonego przez Sąd Rejonowy stanu faktycznego wynika, że pracodawca w treści przedstawionego skutecznie powodowi w dniu 27 listopada 2015 roku, wypowiedzenia umowy o pracę, jako przyczynę utratę zaufania do powoda wynikającą z naruszenia obowiązków pracownika wynikających z kierowania newralgicznymi z punktu widzenia obsługi interesantów i funkcjonowania urzędu referatami. Przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę podana przez pozwanego sprowadza się do utraty zaufania do powoda, jako pracownika, wywołana konkretnymi zdarzeniami z jego udziałem. Rolą Sądu I instancji było ocenienie, czy w tych konkretnych okolicznościach utrata zaufania była uzasadniona i usprawiedliwiona, a tym samym, czy mogła stanowić przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę. Okoliczności faktyczne, na które powoływał się pracodawca jako tło utraty zaufania do powoda są sporne między stronami. Dodatkowo różnica tkwi w ich ocenie z punktu widzenia utraty zaufania do pracownika. Powód wychodzi bowiem z założenia, że jego zachowanie nie mogło wywołać racjonalnej i obiektywnej przyczyny utraty zaufania, gdyż wypełniał on swoje obowiązki z należytą starannością, a podlegał mu jedynie wycinek referatu, a także nie jest prawdą, że niewłaściwie chciał on przekazać urząd Wójta.

Tak więc, w rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy odniósł się do kwestionowanej przez powoda przyczyny, którą pozwany pracodawca podał w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę.

Zgodnie z treścią art. 30 § 4 k.p. wypowiadając umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony pracodawca ma obowiązek zawsze wskazać na piśmie przyczynę wypowiedzenia. Przyczyna ta powinna być sformułowana w sposób konkretny, a ponadto powinna być rzeczywista ( por. wyrok SN z dnia 13.05.1998r., I PKN 105/98, OSNAP 1999/10/335, wyrok SN z dnia 01.10.1997r., I PKN 315/97, OSNAP 1998/14/427, wyrok SN z dnia 4 grudnia 1997 r. I PKN 419/97 OSNAP 1998/20/598).

Z powyższego wynika, że przyczyna rozwiązania stosunku pracy musi być rzeczywista i sformułowana w sposób konkretny, zaś sposób podania przyczyny powinien być na tyle jednoznaczny i szczegółowy, by pracownik dokładnie wiedział, jakie fakty i przesłanki spowodowały podjęcie przez pracodawcę decyzji odnośnie wypowiedzenia umowy o pracę. Konstrukcja taka ma na celu ochronę pracownika przed arbitralnym zachowaniem się pracodawcy oraz umożliwienie pracownikowi oceny słuszności wypowiedzenia i w tym kontekście rozważenie celowości kwestionowania wypowiedzenia w postępowaniu sądowym. Dla pracodawcy ma to zaś takie znaczenie, że w razie zakwestionowania wypowiedzenia przed sądem nie może on uzupełniać wskazanej przyczyny lub powoływać innych zarzutów, niż te które wskazał w uzasadnieniu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę. Wymóg konkretności oznacza też, że nie wystarczy ogólnikowy zwrot, że pracodawca nie jest zadowolony z efektów pracy pracownika lub utracił do niego zaufanie, jeśli uzasadnienie takie nie jest połączone z wykazaniem konkretnych okoliczności, które taki ogólny wniosek uzasadniają.

Jedną z okoliczności powszechnie ocenianych w doktrynie prawa jako uzasadniająca wypowiedzenie umowo pracę jest utrata zaufania do pracownika, jednakże podlega ona ocenie w oparciu o ogólnie obowiązujące regulacje w zakresie prawidłowego wypowiadania umów o pracę. W ocenie Sądu w pojęciu „zaufanie” tkwi ex definitione pierwiastek subiektywny. Jest to bowiem stan wyrażający się przekonaniem o możliwości polegania na kimś, poczuciem pewności, a więc stan z pogranicza sfer racjonalnej (intelektualnej) i psychicznej (emocjonalnej). Zaufanie przy tym jest stopniowalne – od absolutnego (bezwzględnego, bezwarunkowego itp. ) do ograniczonego. Ogólnego, powszechnego wzorca „zaufania” nie ma i utworzyć się go nie da. Pełna jego obiektywizacja nie jest wobec tego możliwa. Nasilenie elementów obiektywnych i subiektywnych charakteryzujących indywidualny stan „zaufania” (lub braku zaufania albo utraty zaufania) może mieć znaczenie w zakresie jego oceny w kontekście skutków, jakie prawo z nim łączy.

Wobec powyższego podanie przez pracodawcę jako przyczyny rozwiązania umowy o pracę będzie miało szansę zostać uznane przez Sąd jako zasadne, gdy po pierwsze pracownik będzie dokładnie wiedział jakie to konkretnie okoliczności spowodowały utratę zaufania, a po drugie jeżeli okoliczności te znajdą odzwierciedlenie w rzeczywistości. Podkreślić przy tym należy, że surowsze wymogi znajdują zastosowanie w odniesieniu do pracowników szczebla kierowniczego, gdzie przy ocenie okoliczności należy brać pod uwagę zakres odpowiedzialności i wyższe wymagania co do ich stanowiska. Utrata zaufania do pracownika na stanowisku kierowniczym uzasadnia wypowiedzenie mu umowy o pracę również wtedy, gdy nie można pracownikowi przypisać winy, jednakże obiektywne jego zaufanie ma cechy naruszenia obowiązków pracowniczych w zakresie dbałości o dobro lub mienie pracodawcy (wyrok SN z dnia 10 sierpnia 2000 r., I PKN 1/00, OSNP Nr 5/2002, poz. 112).

W ocenie Sądu I instancji przyczyny utraty zaufania do powoda wskazane w wypowiedzeniu umowy o pracę są prawdziwe i obiektywnie mogły prowadzić do utraty zaufania, zwłaszcza że powód świadczył prace na stanowisku kierowniczym. Tak więc, rzeczywistą przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę była negatywna ocena pracy i utrata zaufania pracodawcy do powoda, związana z niesatysfakcjonującą jakością wykonywania obowiązków pracowniczych i powierzonych powodowi zadań na zajmowanym stanowisku.

Powód był wieloletnim pracownikiem urzędu na stanowisku sekretarza i w ocenie Sądu Rejonowego miał świadomość, a przynajmniej powinien mieć, jakie należą do niego obowiązki, jakie sprawy są istotne z punktu widzenia nowego Wójta, gdyż poza zastępcą Wójta, to właśnie on był jego najbliższym współpracownikiem. Ponadto doskonale znał zasady zamawiania towarów, wyposażenia oraz procedury innych codziennych spraw wpływających na prawidłowe funkcjonowanie Urzędu Gminy. Powód dopiero z inicjatywy Wójta zlecił podległym pracownikom sporządzenie wykazu spraw i umów realizowanych przez referaty Urzędu Gminy, które zostały wykonane w postaci raportów, które przygotował Wójt, co też powód sam potwierdził podczas rozprawy. W tym samym piśmie skierowanym do powoda w dniu 4 marca 2015r. Wójt zwrócił się o udzielenie informacji, czy sprawy bieżące w roku realizacji trafiły do właściwych komórek organizacyjnych, jednakże powód nie poinformował Wójta o konieczności realizacji Uchwały nr 364/14, o której dowiedział się dopiero podczas interwencji mieszkańców. Gabinet zajmowany przez byłego zastępcę Wójta został zagospodarowany po interwencji Wójta skierowanej na piśmie w tej sprawie do powoda. Dopiero na polecenie Wójta została dokonana inwentaryzacja dokumentów znajdujących się w gabinecie i nastąpiło jego udostępnienie do użytkowania. Zatem urząd nie funkcjonował sprawnie w części dotyczącej gabinetu byłego zastępcy Wójta, gdyż był on wyłączony z użytkowania przez jakiś czas. Nieobecności powoda w pracy nawet jedno, dwu dniowe zdarzały się często, mogło to mieć wpływ na dezorganizację pracy w Urzędzie Gminy, chociaż w ocenie Sądu Rejonowego nie w takim wymiarze jak to przedstawiała strona pozwana. Wójt musiał zastępować sekretarza i musiał zajmować się wieloma nienaglącymi sprawami, które winny być załatwiane z sekretarzem, np. sprawy pracownicze, które nie były załatwiane przez powoda i w efekcie w czasie jego nieobecności trafiały bezpośrednio do Wójta. Odnośnie zakupu serwerów, powód zeznał na rozprawie, iż wiedział, że we wniosku o zabezpieczenie kwoty w budżecie należy podać kwotę brutto, mimo to podał Wójtowi informację o kosztach w kwocie ok. 20 tys. zł netto. Bez znaczenia pozostaje fakt, że firma informatyczna zwykła podawać te ceny w kwotach netto, gdyż to sekretarz przekazywał dalsze informacje do Wójta, który następnie kierował taki wniosek o zabezpieczenie tej kwoty w budżecie, powód winien był, więc to wykonać rzetelnie i starannie. Kolejną przyczyną wypowiedzenia było nie podejmowanie działań przez powoda w celu zweryfikowania prawidłowości przyjętych przez Radę Gminy zapisów zawartych w Statutach Sołectw. Wójt przyznał na rozprawie, że nie uwzględnił wniosku powoda o stworzenie komisji statutowej, gdyż uznał to za zbyt wczesne, jednakże powód winien był podjąć odpowiednie czynności, gdy Wójt zwrócił się do niego o ponowne zajęcie się sprawą i kontakt z osobą odpowiedzialną. W wyniku nie podjęcia działań po uzyskaniu informacji od Wojewody o nieprawidłowościach, Wojewoda skierował skargę do WSA na Uchwałę nr (...) Rady Gminy C. w sprawie przyjęcia Statutów Sołectw. Niewątpliwie zaś było to zaniechaniem przestrzegania zasady rzetelnego i terminowego załatwiania spraw. Do zmiany urzędnika wyborczego doszło z powodu nieobecności powoda, co jest bezsprzecznie istotną zmianą w organizacji pracy Urzędu. Wójt wystosował w tej sprawie pismo do Okręgowej Komisji Wyborczej, która w następstwie podjęła Uchwałę o ustanowieniu urzędnika wyborczego w osobie H. O.. Powód nie nadzorował także odpowiednio pracowników mu podległych, zdołał on wyjaśnić jedynie okoliczności, dlaczego zakupy środków czystości niezbędnych do utrzymania funkcjonowania Urzędu dokonane w listopadzie – grudniu 2014 r. nie zostały zaewidencjonowane i zapłacone oraz w jaki sposób zostały one rozdysponowane. Jednakże Wójt podnosił w trakcie postępowania, że sprawa nie została ostatecznie załatwiona, zaś powód nie wykazał, aby tak się stało. Tym samym nie wypełniał on kolejnego ze szczególnych obowiązków, który stanowiło nadzorowanie przestrzegania zasady rzetelnego i terminowego załatwiania spraw, gdyż jak wynika z powyższego ostatecznie jej nie załatwiono. Ostatnią kwestią poruszaną w wypowiedzeniu był problem w relacjach pomiędzy pracownikami, a powodem. Świadek H. O. zeznała, że chciała się zwolnić z pracy, a także bała się przychodzić do pracy, gdyż powód wielokrotnie na nią krzyczał. H. O. zeznała także, że zwracała się o pomoc do powoda. Postępowanie nie wykazało, że do Wójta przychodzili pracownicy podlegli powodowi, mówili mu, że bali się kontaktu z sekretarzem. W ocenie Sądu Rejonowego powyższy zarzut nie został wykazany w postępowaniu, jedynie w zakresie osoby H. O..

Z kolei Wójt wszelkie polecenia kierował do powoda w formie pisemnej, gdyż komunikacja z nim była utrudniona. Tak też twierdził powód, że dziennie otrzymywał nawet dwa pisma od Wójta. Zastępowanie Wójta i Zastępcy Wójta w czasie jego nieobecności lub niemożności pełnienia obowiązków we wszystkich sprawach dotyczących funkcjonowania Urzędu, wydawanie decyzji administracyjnych z upoważnienia Wójta w zakresie przez niego ustalonym, także należało do jednego ze szczególnych obowiązków sekretarza. Z uwagi na pełnioną przez niego funkcję i szeroki zakres obowiązków był on trzecią najważniejszą osobą w hierarchii pracowników Urzędu Gminy, nie godzi się, zatem aby była utrudniona współpraca z osobą zajmującą tak wysokie stanowisko na szczeblu kierowniczym, gdyż może to paraliżować funkcjonowanie całej jednostki organizacyjnej, jaką jest Urząd Gminy, szczególnie w tych segmentach podległych kierownictwu sekretarza. Sekretarz był uprawniony do wykonywania zadań kierownika urzędu – Wójta, tak więc kwestia zaufania była kluczowa, aby funkcjonowanie urzędu przebiegało sprawnie i zgodnie z przyjętymi zasadami w regulaminie organizacyjnym.

Nie umknął uwadze Sądu I instancji także fakt, że nowy Wójt gminy wielokrotnie udzielał terminów na podjęcie działań prowadzących do rozwiązania problemów powodowi w drodze pisemnej, które z mniejszym bądź większym skutkiem do tego prowadziły, jednakże nadal wiele spraw nie pozostało rozwiązanych. Niewątpliwie to Wójt podejmował kroki, aby usprawnić współpracę z sekretarzem, które nadal były wymierne. Sekretarz odpowiadał przed swoim bezpośrednim przełożonym, czyli Wójtem, to on miał prawo ocenić efekty i jakość jego pracy.

Zdaniem Sądu Rejonowego nie może budzić wątpliwości, iż na gruncie rozpoznawanej sprawy zaistniały realne powody, aby pracodawca utracił zaufanie do powoda w stopniu, jaki jest wymagany zwłaszcza w odniesieniu do osób zajmujących stanowiska kierownicze. W istocie do zastosowania mechanizmu wypowiedzenia umowy o pracę nie jest konieczne wystąpienie szczególnych okoliczności. Każdy pracodawca ma bowiem prawo doboru pracowników, a wypowiedzenie umowy o pracę ma między innymi służyć racjonalizowaniu zatrudnienia zgodnie z jego potrzebami (interes pracodawcy). Ponadto strona pozwana zdołała udowodnić, że powód nie wywiązywał się należycie z powierzonych obowiązków w zakresie zapewnienia sprawnej organizacji i funkcjonowania Urzędu, przestrzegania rzetelnego i terminowego załatwiania spraw.

W ocenie Sądu I instancji pozwany wykazał, że przyczyny podane powodowi w wypowiedzeniu w oparciu o całokształt okoliczności ustalonych w sprawie mogły dać podstawę do utraty zaufania i braku podstaw, aby polegać na powodzie, jako pracowniku, który powinien dbać o zapewnienie sprawnej organizacji i funkcjonowania Urzędu Gminy. Przyczyny utraty zaufania przez pozwanego do powoda były natury obiektywnej i przejawiały się na wielu płaszczyznach powierzonych powodowi zadań. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd oddalił powództwo jako niezasadne.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podst. art. 98 k.p.c. oraz regulacji z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1079) – w jego brzmieniu obowiązującym na dzień wniesienia pozwu.

Apelację od powyższego orzeczenia wniosła strona powodowa, zaskarżając wyrok w całości, zarzucając mu naruszenie:

1.  Naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 45 § 6 ustawy Prawo spółdzielcze po przez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że ma on jedynie zastosowanie do stosunku pracy zawartego ze spółdzielnią mieszkaniową.

2.  Naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 32 ustawy Prawo zamówień publicznych, a także § 4 ust. 1 Regulaminu zamówień publicznych Urzędu Gminy w C. stanowiącego załącznik do Zarządzenia Wójta Gminy C. z dnia 21 maja 2013 roku po przez błędną ich wykładnię i przyjęcia, że wniosek zawierający szacunek na zakup towaru na gruncie przepisów regulujących zamówienia publiczne powinien zawierać kwotę brutto.

3.  Naruszenie przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 233 § 1 ustawy Kodeks postępowania cywilnego poprzez przekroczenie swobodnej oceny dowodów i nienależytą ocenę oraz rozważenie materiału dowodowego co doprowadziło do poczynienia przez Sąd Rejonowy dowolnych ustaleń faktycznych i przyjęcia, że Powód odpowiada za niewłaściwe przygotowanie przekazania spraw prowadzonych przez Urząd nowo wybranemu Wójtowi.

4.  Naruszenie przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 227 i 232 ustaw}' Kodeks postępowania cywilnego po przez nierozpoznanie wniosku dowodowego w przedmiocie zobowiązania Pozwanego do przedstawienia dokumentu, z którego wynikałoby, iż Wojewoda (...) występował z zapytaniem w sprawie statutów sołectw.

5.  Naruszenie przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 233 w związku z art. 227 ustawy Kodeks postępowania cywilnego po przez pominięcie istotnych dla sprawy faktów, wynikających z materiału dowodowego i wskazujących, iż rzeczywistym powodem rozwiązania umowy o pracę było personalne uprzedzenie Wójta Gminy C. względem mojej osoby.

6.  Zawarcie w uzasadnieniu np. na str. 16 sformułowań, odnoszące się do całkiem innej sprawy i stanu faktycznego, co świadczy o niestarannym jego sporządzaniu, cyt. „Przesłankami wypowiedzenia powodowi umowy o pracę w zakresie telefonicznej obsługi klienta”.

7.  Naruszenie zasady bezstronności Sądu wynikającej i zasady równości stron, polegającej na formułowaniu przez Przewodniczącą składu orzekającego wypowiedzi co ostatecznego orzeczenia niekorzystnego dla mnie. przed wydaniem wyroku.

Stawiając powyższe zarzuty, strona skarżąca domagała się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie o przywrócenie do pracy lub odszkodowanie i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów sądowych w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu apelacji, powód rozwinął poszczególne zarzuty apelacyjne, wskazując, że Sąd Rejonowy nie dokonując wykładni art. 45 § 6 ustawy Prawo spółdzielcze poprzestaje jedynie na lakonicznym stwierdzeniu, że przedmiotowy przepis ma zastosowanie jedynie do stosunku pracy zawartego ze spółdzielnią mieszkaniowy. Powód stwierdził, iż pogląd taki jest błędny i pozostaje w ewidentnej sprzeczności z brzmieniem przywołanego przepisu, który stanowi, iż „Członkowi rady spółdzielni można wypowiedzieć umowę o pracę albo warunki pracy lub płacy tylko w wypadkach, w których Kodeks pracy dopuszcza dokonanie takiej czynności w stosunku do członka zakładowego organu związku zawodowego”. Z przywołanej treści wynika, że członek rady nadzorczej korzysta z ochrony stosunku pracy, bez zawężenia jedynie do stosunków pracy zawartych ze spółdzielnią mieszkaniową. Oznacza to, że w odniesieniu do członka rady nadzorczej stosujemy zasady obowiązujące względem członków organów związków zawodowych, ale by korzystał on z ochrony wcale nie musi być członkiem międzyzakładowej organizacji związkowej. Pogląd prezentowany przez Sąd Rejonowy, że ochrona ma zastosowanie jedynie do stosunku pracy zawartego ze spółdzielnią miał rację bytu, kiedy to art. 45 § 6 obowiązywał w pierwotnej treści, która brzmiała następująco: „Członkowi rady spółdzielnia może wypowiedzieć umowę o pracę albo warunki pracy lub płacy tylko w wypadkach, w których Kodeks pracy dopuszcza dokonanie takiej czynności w stosunku do członka zakładowego organu organizacji związkowej. Przepis ten stosuje się odpowiednio do członków rady świadczących pracę na innej podstawie niż umowa o pracę”. Oznacza to, że w tym czasie, ochrona dotyczyła jedynie sytuacji, gdy to spółdzielnia wypowiadała umowę o pracę. Tym samym ochrona dotyczyła jedynie umów o pracę zawartych pomiędzy członkami rady nadzorczej, a spółdzielnią. W wyniku nowelizacji z dnia 26 września 1994 roku przepis ten uległ zmianie, dzięki temu ochroną objęte zostały stosunki pracy członków rady nadzorczej zawartych także z innymi podmiotami niż spółdzielnie. Stanowisko zaprezentowane przez Sąd I instancji, dokonuje zawężenia ochrony stosunku pracy członka rady nadzorczej w sposób niezgodny z wykładnią językową.

Przechodząc do kolejnego zarzutu Powód wskazał, iż Sąd Rejonowy obarczył go odpowiedzialnością za problemy z zakupem serwerów. Z przedstawionej w uzasadnieniu argumentacji wynika, że Sąd Rejonowy nie rozróżnił wniosku skierowanego do Wójta zawierający szacunek na gruncie przepisów regulujących zamówienia publicznego, gdzie należy ustalić kwotę netto od wniosku do budżetu, gdzie podaje się kwotę brutto. Tym samym Sąd I instancji naruszył przepisy prawa materialnego, a mianowicie art. 32 ustawy Prawo zamówień publicznych, a także § 4 ust. 1 Regulaminu zamówień publicznych Urzędu Gminy w C. stanowiącego załącznik do Zarządzenia Wójta Gminy C. z dnia 21 maja 2013 roku po przez ich błędną interpretację. W trakcie postępowania dowodowego Powód wykazał, że Wójt Gminy C. otrzymał szczegółowe materiały, że ustalona kwota szacunkowa 20 tysięcy złotych jest kwotą netto. Pomimo tego wbrew regułom obowiązującym w Urzędzie Gminy w C., bez wniosku przygotowanego przez merytorycznego pracownika - w tym przypadku mnie lub pracowników mi podległych. Wójt Gminy C. wystąpił o zabezpieczenie w budżecie Gminy C. kwoty jedynie 20 tysięcy złotych brutto. Co więcej wbrew twierdzeniom zawartym w uzasadnieniu Wójt Gminy C. nie wyraził zgody na zwiększenie potrzebnej kwoty tylko unieważnił postępowanie i nakazał ogłaszanie kolejnych zaproszeń do składania ofert na dzień 11 września, 16 września, 24 września 2015 roku. Dlatego też w ocenie powoda nie ma podstaw do obarczania go odpowiedzialnością za zaistniałą sytuację.

Przechodząc do kolejnego zarzutu jakoby Powód nie podjął działań w kwestii statutów sołectw, strona skarżąca wskazał, iż to właśnie Powód wystąpił do Wójta z wnioskiem o powołanie komisji statutowej w dniu 25 sierpnia 2015 roku, niestety Wójt nie tylko nie zaakceptował pomysłu, ale nawet się do niego nie odniósł. W konsekwencji doprowadziło to do sytuacji wystąpienia przez Wojewodę (...) o stwierdzenie nieważności przepisów statutów. Rozstrzygając tą kwestię Sąd Rejonowy poprzestał jedynie na wyjaśnieniach Wójta, że w sierpniu było by to działanie przedwczesne, bowiem chciał się zapoznać ze statutami, a następnie polecił mi zajęcie się sprawą. W ocenie skarżącego Sąd I instancji w żaden sposób nie odniósł się do podniesionego przez Powoda wątku, że Wójt Gminy C. nie potrzebował czasu na zaznajomienie się z zapisami statutów, bowiem był ich współautorem jako radny, członek komisji statutowej. Co więcej Sąd Rejonowy pozostawił bez rozpoznania wniosek dowodowy zawarty w pozwie z dnia 3 grudnia 2015 roku, by zobowiązać Wójta Gminy C. do przedstawienia dokumentów, iż Wojewoda występował z zapytaniem w tej sprawie, przed skierowaniem skargi o stwierdzenie nieważności do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Powód podkreślił ponadto, iż wydający wyrok Sąd pominął istotne dla sprawy fakty, które jednoznacznie wskazują, że od samego początku nowo wybrany Wójt był uprzedzony względem Powoda. Powód zaznaczył, że w uzasadnieniu Sąd Rejonowy w żaden sposób nie odniósł się do faktów dotyczących specyficznego rozpatrywania urlopu. Po pierwsze w trakcie rozprawy w dniu 11 lipca 2016 roku świadek E. Ć. odpowiadająca za sprawy kadrowe w Urzędzie Gminy w C. stwierdziła, iż w lipcu 2015 roku nie wiedziała czy plan urlopu jest podpisany, czy tez nie, bowiem znajdował się on cały czas w podpisie u Wójta. Co więcej na pytanie Sądu świadek potwierdził, że wnioski urlopowe były rozpatrywane w ciągu kilku dni. Tymczasem jak wykazał Powód rozpatrywanie złożonego przez niego wniosku urlopowego trwało od 25 sierpnia 2015 roku do grudnia 2015 roku, kiedy to otrzymał 14 dniowy urlop znajdując się w okresie wypowiedzenia.

Na zakończenie strona skarżąca odniosła, się do sformułowania zawartego w uzasadnieniu Sądu Rejonowego, iż przyczyna wypowiedzenia nie musi mieć szczególnej wagi, ponieważ wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązania stosunku pracy. Przyjęcie takiej optyki zaprezentowanej przez Sąd I instancji prowadziłoby do wniosku, że umowę o pracę tym bardziej zawartą na czas nieokreślony można wypowiedzieć podając jakiekolwiek uzasadnienie, bo to nic innego jak zwykły sposób rozwiązania stosunku pracy.

W ocenie Powoda w przedmiotowej sprawie przewód sądowy nie potwierdził, by utrata zaufania podnoszona przez stronę pozwaną, była oparta o przesłanki natury obiektywnej i racjonalnej. Wręcz przeciwnie zachowanie Wójta Gminy C. od samego początku nacechowane było niechęcią względem jego osoby, co potwierdzają przedstawione dowody w szczególności dotyczące udzielania urlopu, czy też braku odpowiedzi na wnoszone pisma ( odwołanie, k.216-221 a.s.).

Pozwany Urząd Gminy C. w odpowiedzi na apelację z dnia 18 sierpnia 2017 r. wniósł o oddalenie apelacji w całości oraz o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Pozwany odnosząc się do pierwszego z twierdzeń strony skarżącej, jakoby wydając wyrok dopuścił się naruszenia prawa materialnego, a mianowicie art. 45 § 6 ustawy Prawo spółdzielcze poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że ma on jedynie zastosowanie do stosunku pracy zawartego ze spółdzielnią mieszkaniową.

Powyższy przepis ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze stanowi, że członkowi rady spółdzielni można wypowiedzieć umowę o pracę albo warunki pracy lub płacy tylko w wypadkach, w których Kodeks pracy dopuszcza dokonanie takiej czynności w stosunku do członka zakładowego organu związku zawodowego. Przepis ten stosuje się odpowiednio do członków rady świadczących pracę na innej podstawie niż umowa o pracę. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że ma on jedynie zastosowanie do stosunku pracy nawiązanego ze spółdzielnią mieszkaniową. Powód zatrudniony był w Urzędzie Gminy C. i bez znaczenia na trwałość stosunku pracy miał fakt zasiadania przez Pana D. K. w organach spółdzielni mieszkaniowej.

Niezasadnym jest także zarzut Powoda sformułowany w zakresie odpowiedzialności za nieprzygotowanie Urzędu do przekazania obowiązków nowo wybranemu Wójtowi. W treści apelacji Powód wskazał, że po przekazaniu mu informacji w dniu 9 grudnia, że ustępujący Wójt nie zamierza przekazać Urzędu zaproponował wyjście z zaistniałej sytuacji. Po akceptacji decyzji ze strony nowo wybranego Wójta przygotował wzory pism i tabel, które pozwoliły na przekazanie spraw prowadzonych przez poszczególne komórki Urzędu. Odnosząc się do tak postawionego zarzutu, nie sposób nie zauważyć radykalnej zmiany stanowiska Powoda w tym zakresie, gdyż w treści uzasadnienia pozwu D. K. wskazywał, iż zapisy regulaminu organizacyjnego nie dają mu możliwości nadzoru merytorycznego nad komórkami organizacyjnymi Urzędu Gminy w C., a tym bardziej pozostałymi jednostkami organizacyjnymi w zakresie merytorycznym. Tak radykalna zmiana stanowiska Powoda jest zdaniem Pozwanego jedynie przyjętą linią obrony, wobec wykazania przez Pozwanego w toku postępowania, iż do głównych zadań Sekretarza Gminy należy zapewnienie sprawnego funkcjonowania Urzędu, a jego zakres kompetencji jest znacznie szerszy niż wskazywał na to Powód.

Pozwany nie może zgodzić się także z twierdzeniem D. K. jakoby Sąd błędnie ocenił wskazania art. 32 ustawy Prawo zamówień publicznych, a także § 4 ust. 1 Regulaminu zamówień publicznych Urzędu Gminy w C. i przypisał Powodowi odpowiedzialność za problemy z zakupem serwerów dla Urzędu Gminy w C.. Powyższy zarzut, jak również uzasadnienie do niego jest wielkim uproszczeniem ze strony Powoda.

Prawdą jest, czego Pozwany nie negował przez cały przebieg procesu, że zgodnie z art. 32 ustawy Prawo zamówień publicznych podstawą ustalenia wartości zamówienia jest całkowite szacunkowe wynagrodzenie wykonawcy, bez podatku od towarów i usług, ustalone przez zamawiającego z należytą starannością. Przepis ten, jak wskazywał Pozwany, odnosi się jednak do wartości zamówienia w postępowaniu przetargowym opartym na ustawie prawo zamówień publicznych. Jak wskazał w treści pozwu i apelacji sam Powód, wystąpił on z wnioskiem do Wójta Gminy C. o zabezpieczenie odpowiedniej sumy pieniężnej a do takiej czynności nie ma zastosowania wskazany powyżej artykuł ustawy Prawo zamówień publicznych. Kwota o jaką wystąpił Powód to 20.000 zł. Szacowanie wartości zamówienia, a zabezpieczenie odpowiedniej sumy pieniężnej są wartościami różniącymi się. Powód wskazując we wniosku kwotę 20.000 zł wskazał jedynie wartość zamówienia, a nie jak to winno mieć miejsce kwotę którą należało zabezpieczyć. Błędne jest zatem twierdzenie Powoda jakoby, zgodnie z wyżej wymienionymi przepisami, to do Wójta, po uzyskaniu informacji od Sekretarza Gminy, należało wyliczenie pozostałych pochodnych od tej kwoty, a następnie po wyliczeniu tej kwoty złożenie wniosku do Rady Gminy C.. Taki obowiązek spoczywał na Powodzie. Wójt otrzymując pismo miał przeświadczenie, iż wskazana do zabezpieczenia kwota jest kwotą ostateczną ( odpowiedź na odwołanie, k. 238-241 a.s.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy przeprowadził wyczerpujące postępowanie dowodowe i poczynił prawidłowe ustalenia odnośnie stanu faktycznego, a następnie w sposób prawidłowy i logiczny dokonał oceny zebranych dowodów, nie przekraczając przy tym swobodnej oceny dowodów. W konsekwencji Sąd Rejonowy wydał prawidłowy wyrok, a w uzasadnieniu tego wyroku w sposób wyczerpujący przedstawił motywy rozstrzygnięcia. Sąd II instancji w całości podziela zarówno ustalenia faktyczne, jak i rozważania prawne Sądu Rejonowego.

Odnosząc się jednak do konkretnych zarzutów apelacji, należy w pierwszej kolejności wskazać, że zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c., wiarygodność i moc dowodów Sąd ocenia według swego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Jeżeli z określonego materiału dowodowego Sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena Sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub, gdy wnioskowanie Sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona przez Sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2002 r., II CKN 817/00). Zaakcentować jednocześnie trzeba, że zarzucenie naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów może polegać tylko na podważeniu podstaw tej oceny z wykazaniem, że jest ona rażąco wadliwa lub oczywiście błędna (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2004 r., sygn. akt IV CK 274/03). Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez Sąd przepisu art. 233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że Sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem może być jedynie przeciwstawione uprawnieniu Sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 7 czerwca 2006 r., sygn. akt I ACa 1407/05). W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny naruszył Sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im je przyznając (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2001 r., IV CKN 970/00, z dnia 12 kwietnia 2001 r., II CKN 588/99 oraz z dnia 10 stycznia 2002 r., II CKN 572/99). Na płaszczyźnie procesowej, skuteczność zarzutu dokonania przez Sąd I instancji błędnych ustaleń faktycznych, uzależniona jest od wykazania, że Sąd ten wadliwie ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a tym samym naruszył art. 233 § l k.p.c.

Dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie wystarcza stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu apelującego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest tu wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie Sądu w tym zakresie. W szczególności wnoszący apelację powinien wskazać, jakie kryteria oceny naruszył Sąd przy ocenie dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im je przyznając. Wymogów tych nie spełnia apelacja powódki. Powód wskazując w apelacji na naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie zasad swobodnej oceny dowodów w następstwie ich jednostronnej oceny jedynie na korzyść strony pozwanej, a także poprzez pominięcie materiału dowodowego przedstawionego przez stronę skarżącą oraz nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy z uwagi na wybiórczą analizę materiału dowodowego, nie przedstawił żadnych argumentów, które mogłyby podważyć poczynione przez Sąd ustalenia, ani nie wskazał na jakiekolwiek niespójności w ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, czy też uchybienia polegające na wnioskowaniu w sposób nie korespondujący z zasadami logiki, czy doświadczenia życiowego. Przedstawiona przez Powoda wersja stanu faktycznego stanowiła w ocenie Sądu Okręgowego wyłącznie polemikę z ustaleniami poczynionymi przez Sąd Rejonowy. W tym miejscu wyjaśnić przy tym należy, że samo wskazanie, że Sąd I instancji inaczej niż Powód ocenił wskazywane przez niego okoliczności, nie stanowi dowodu, że ocena Sądu I instancji zawiera błędy logiczne, wewnętrzne sprzeczności lub jest niepełna.

Przechodząc do rozważań merytorycznych oraz odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu naruszenia art. 45§6 ustawy Prawo Spółdzielcze poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że ma on jedynie zastosowanie do stosunku pracy zawartego ze spółdzielnią mieszkaniową, wskazać należy, iż zarzut ten okazał się chybiony.

Zgodnie z treścią art. 45§6 ustawy Prawo Spółdzielcze: „Członkowi rady spółdzielni można wypowiedzieć umowę o pracę albo warunki pracy lub płacy tylko w wypadkach, w których Kodeks pracy dopuszcza dokonanie takiej czynności w stosunku do członka zakładowego organu związku zawodowego. Przepis ten stosuje się odpowiednio do członków rady świadczących pracę na innej podstawie niż umowa o pracę”. Podnieść należy, iż przepis ten nie ma zastosowania do innych stosunków pracy, jak tylko tych zawartych ze spółdzielnią mieszkaniową. Pracodawca rozwiązując z Powodem umowę o pracę, posiadał informację o tym, iż D. K. pełni funkcję w (...)Spółdzielni Mieszkaniowej, jednak okoliczność ta pozostawała bez znaczenia do złożonego przez Gminę C. oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę, bowiem fakt, iż Powód pełnił funkcję w ww. Spółdzielni, nie daje podstaw do zastosowania art.45§6 ustawy Prawo Spółdzielcze.

Dodatkowo wskazać należy, że ochrona stosunku pracy członka rady nadzorczej polega wyłącznie na zakazie wypowiadania umowy o pracę oraz zakazie wypowiadania warunków pracy lub płacy w granicach wyznaczonych przez art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1991r. o związkach zawodowych.

Ponadto art. 45§6 ustawy Prawo Spółdzielcze należy rozumieć w ten sposób, iż członkowi rady nadzorczej, spółdzielnia może wypowiedzieć umowę o pracę albo warunki pracy lub płacy tylko w wypadkach w których art. 32 ustawy o związkach zawodowych dopuszcza dokonanie takiej czynności w stosunku do członka zarządu zakładowej organizacji związkowej. Ochrona przysługuje nie tylko aktualnemu członkowi rady nadzorczej, ale także byłemu członkowi, przez okres roku od ustania członkostwa w tej radzie.

Odnosząc się natomiast do spornego słowa „Spółdzielnia” wskazać należy, iż usunięcie tego słowa z redakcji przepisu art. 45§6 ustawy Prawo Spółdzielcze, nie może oznaczać, że ochrona rozciąga się na stosunki pracy członka rady nadzorczej spółdzielni z innymi pracodawcami. Tak więc, ochrona przed wypowiedzeniem członków rady nadzorczej spółdzielni, dotyczy stosunków pracy pomiędzy Spółdzielnią a jej członkiem. Z uwagi na powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy w pełni zgadza się z argumentacją Sądu I instancji przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Przechodząc do kolejnego zarzutu jakoby Sąd Rejonowy błędnie ocenił wskazania art. 32 ustawy Prawo zamówień publicznych, a także §4 ust.1 regulaminu zamówień publicznych Urzędu Gminy w C. i przypisał Powodowi odpowiedzialność za problemy z zakupem serwerów, wskazać należy, iż również ten zarzut okazał się chybiony.

Nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Powoda, iż brak zabezpieczenia odpowiedniej kwoty za zakup serwerów był błędem ze strony Pozwanego. Zgodnie z dyspozycją art. 32 ustawy Prawo zamówień publicznych podstawą ustalenia wartości zamówienia jest całkowite szacunkowe wynagrodzenie wykonawcy, bez podatku od towarów i usług, ustalone przez zamawiającego z należyta starannością. Przepis ten odnosi się jednak do wartości zamówienia w postepowaniu przetargowym opartym na ustawie Prawo zamówień publicznych. Jak wskazał Powód, wystąpił on z wnioskiem do Wójta Gminy C. o zabezpieczenie odpowiedniej sumy pieniężnej, a do takiej czynności nie ma zastosowania wskazany art. ustawy Prawo zamówień publicznych. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż firma informatyczna przystępująca do przetargu podaje wartości netto, bowiem to na Powodzie ciążył obowiązek przekazania Wójtowi konkretnej kwoty jaką należałoby zabezpieczyć w budżecie. Dodatkowo wskazać należy, iż Pozwany miał prawo oczekiwać od wieloletniego, wysoko postawionego pracownika urzędu gminnego profesjonalizmu oraz dbałości o każdy szczegół wykonywanej pracy.

Niezasadnym jest także zarzut Powoda, jakoby Sąd Rejonowy dokonał dowolnych ustaleń faktycznych w zakresie odpowiedzialności Powoda za niewłaściwe przygotowanie Urzędu do przekazania obowiązków nowemu Wójtowi.

Powód w swoich pismach kierowanych do Wójta, wskazywał, iż nie posiada on uprawnień nadzoru merytorycznego nad komórkami i jednostkami organizacyjnymi, a jedynie nad komórkami bezpośrednio mu podległymi. Wskazać należy, iż takie twierdzenie jest bezpodstawne, bowiem zgodnie z udzielonym w dniu 13 sierpnia 2009r. upoważnieniem Nr (...) Wójt Gminy C. upoważnił Powoda do prowadzenia w jego imieniu wszelkich spraw gminy z wyłączeniem spraw kadrowych, odraczania, rozkładania na raty oraz umarzania należności podatkowych w razie nieobecności Wójta Gminy i Zastępcy Wójta Gminy.

Zważyć należy, iż Sekretarz Gminy wykonuje czynności kierownika urzędu pod nieobecność Wójta, Zastępcy Wójta lub w sytuacji gdy nie mogą oni z innych przyczyn pełnić obowiązków. W stanie faktycznym niniejszej sprawy nastąpiła personalna zmiana na stanowisku Wójta Gminy, co wiązało się również zmianą na stanowisku Zastępcy Wójta, która jeszcze przed oficjalnym odwołaniem, przebywała na zwolnieniu lekarskim. Wskazać ponadto należy, iż Wójt Gminy nie mógł zwrócić się do swojego zastępcy z prośbą o przekazanie wykazu prowadzonych spraw, gdyż mimo, iż dotychczasowa zastępca Wójta M. M. (1) została odwołana z pełnionej funkcji w dniu 17 grudnia 2015r., to już od dnia 11 grudnia 2015r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. W związku z powyższym Powód był osobą niewątpliwie odpowiedzialną do przejęcia inicjatywy w zakresie kierowania Urzędem Gminy C.. Z uwagi na pełnioną przez Powoda funkcję i szeroki zakres obowiązków był on trzecią najważniejszą osobą w hierarchii pracowników Urzędu Gminy, dlatego też jego zachowanie uznać należy za naganne, a także wskazać należy, iż naraziło jednostkę organizacyjną na paraliż w funkcjonowaniu Urzędu Gminy. Dodatkowo wskazać należy, iż Powód nie zainicjował działań zmierzających do zabezpieczenia i przekazania nowemu Wójtowi spraw prowadzonych przez byłego Wójta i byłego Zastępcę Wójta, celem ich terminowego załatwienia. Wszelkie działa związane z przekazaniem obowiązków podejmowane były wyłącznie z inicjatywy i na wniosek Wójta, który w piśmie z dnia 4 marca 2015r. zwrócił się do Powoda o zajęcie stanowiska czy proces przekazania spraw między organami wybranymi w kadencji 2010-2014, a wybranymi na obecną kadencję jest już zakończony. Jednakże Powód nie poinformował Wójta o konieczności realizacji Uchwały nr (...), o której dowiedział się dopiero podczas interwencji mieszkańców. Taka sama sytuacja zaistniała w kwestii stworzenia kierownictwu Urzędu prawidłowych warunków pracy. Dopiero na polecenie Wójta, Powód zajął się zagospodarowaniem gabinetu, zajmowanego wcześniej przez byłego zastępcę Wójta i dokonał inwentaryzacji dokumentów znajdujących się w gabinecie i nastąpiło jego udostępnienie do użytkowania. Z uwagi na fakt, iż zastępca, musiał wykonywać swoje obowiązki, Wójt przydzielił mu inne pomieszczenie. Powód przez kilka miesięcy nie widział żadnego zagrożenia w fakcie, że w zamkniętym pokoju, w którym urzędował poprzedni Zastępca Wójta mogą znajdować się ważne, wymagające terminowych odpowiedzi dokumenty. Z uwagi na powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy w pełni zgodził się z argumentacją Sądu Rejonowego, iż to właśnie Powód ponosi odpowiedzialność za niewłaściwe przygotowanie oraz przekazanie spraw obecnemu Wójtowi.

Przechodząc do kolejnego zarzutu strony skarżącej, tj. naruszenia przez Sąd I instancji art. 227 i 232 k.p.c. poprzez nierozpoznanie wniosku dowodowego w przedmiocie zobowiązania Pozwanego do przedstawienia dokumentu z którego wynikałoby, iż Wojewoda (...) występował z zapytaniem w sprawie statutów sołectw, wskazać należy, iż również ten zarzut okazał się błędny.

Wskazać należy, iż Art. 227 k.p.c. nie jest źródłem obowiązków ani uprawnień jurysdykcyjnych, lecz określa jedynie wolę ustawodawcy ograniczenia kręgu faktów, które mogą być przedmiotem dowodu w postępowaniu cywilnym ( por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2008 r. II UK 327/07, LEX nr 496393; z dnia 3 października 2008 r., I CSK 70/08, LEX nr 548909; z dnia 13 stycznia 2010 r., II CSK 357/09, LEX nr 574526 i z dnia 4 listopada 2010 r., III UK 25/10, LEX nr 794799). Naruszenie tego przepisu powinno się zatem łączyć z naruszeniem art. 217 § 2 k.p.c., poprzez pominięcie określonego dowodu w wyniku wadliwej oceny, że nie jest on istotny dla rozstrzygnięcia sprawy. Ponadto twierdzenie, iż art. 227 k.p.c. został naruszony przez sąd rozpoznający sprawę, ma rację bytu tylko w sytuacji, gdy wykazane zostanie, że sąd przeprowadził dowód na okoliczności niemające istotnego znaczenia w sprawie i ta wadliwość postępowania dowodowego mogła mieć wpływ na wynik sporu, bądź gdy sąd odmówił przeprowadzenia dowodu na fakty mające istotne znaczenie w sprawie, wadliwie oceniając, iż nie mają one takiego charakteru ( por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 4 listopada 2008 r., II PK 47/08, LEX nr 500202 i z dnia 12 lutego 2009 r., III CSK 272/08, LEX nr 520039).

W sprawie będącej przedmiotem rozpoznania naruszenie wskazanych przepisów polegało - w cenie skarżącego na nierozpoznaniu wniosku dowodowego w przedmiocie zobowiązania Pozwanego do przedstawienia dokumentu z którego wynikałoby, iż Wojewoda (...) występował z zapytaniem w sprawie statutów sołectw.

Podnieść należy, iż Sąd Rejonowy, zarządzeniem z dnia 19 lipca 2016r. zobowiązał pełnomocnika pozwanego do nadesłania pisma Wojewody (...) w przedmiocie zastrzeżeń co do prawidłowości zapisów zawartych w statutach sołectw. Natomiast w dniu 22 sierpnia 2016r. pełnomocnik Pozwanego w odpowiedzi na zobowiązanie Sądu z dnia 19 lipca 2016r. przedłożył do akt sprawy, ww. pismo Wojewody (...), które znajduje się na stronie 156-158 akt sprawy.

Niesłuszne jest również twierdzenie, jakoby Wójt nie ustosunkował się do działań Powoda w zakresie Statutów Sołectw. Jak słusznie wskazał, Sąd I instancji, Wójt co prawda nie uwzględnił wniosku powoda o stworzenie Komisji Statutowej, uznając, iż działanie to było podjęte za wcześnie. Wójt Gminy przed podjęciem decyzji, chciał raz jeszcze kompleksowo zapoznać się z zapisami statutów. Zachowanie Wójta Urzędu Gminy C. zasługuje na uznanie bowiem, jako osoba zajmująca wysokie stanowisko, jak najbardziej rzetelnie wykonywał swoje obowiązki, które przejawiały się w dokładnym badaniu statutów Sołectw i nie podejmowaniu pochopnych decyzji. Dopiero po dokładnym przenalizowaniu zapisów statutów, zwrócił się on do Powoda o ponowne zajęcie się sprawą i kontakt z osoba odpowiedzialną, czego Powód nie uczynił, co doprowadziło do skierowania skargi o stwierdzenie nieważności do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przepisów prawa procesowego, poprzez pominięcie istotnych dla sprawy faktów, wskazujących, iż rzeczywistym powodem rozwiązania umowy o pracę było personalne uprzedzenie Wójta Gminy C. względem Powoda- również ten zarzut okazał się chybiony.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż Powód na rozprawie w dniu 15 marca 2017r.,(00:01:19 protokół rozprawy) skutecznie cofnął wniosek o przesłuchanie świadka A. L., dlatego też Sąd Rejonowy nie miał podstaw do wzywania ww. świadka na kolejne rozprawy celem złożenia zeznań.

Bezzasadnym jest również twierdzenie Powoda, jakoby Pozwany przejawiał negatywny stosunek względem jego osoby. Wskazać należy, iż Powód zajmował strategiczne stanowisko z punktu realizacji ustawowych gminy, dlatego tez częste jego absencje wpływały na dezorganizację pracy Urzędu Gminy C. oraz znaczne opóźnienia w realizowanych projektach i wypełnianiu zamierzeń statutowych. Pozwany nie miał zatem pewności czy po wydaniu polecenia służbowego zostanie ono wykonane we wskazanym terminie, czy ulegnie ono opóźnieniu ze względu na częste nieobecności powoda trwające od 2 dni do nawet tygodnia lub dwóch w miesiącu. Pozwany ponadto nigdy nie negował prawa Powoda do urlopu wypoczynkowego. W Urzędzie Gminy C. panowała taka zasada, iż to pracownicy wypełniali plan urlopowy, co potwierdzali własnoręcznym podpisem. Dlatego też Powód miał świadomość tego, że wpisane przez niego dni urlopowe są dla niego wiążące. Nie sposób się zatem zgodzić, że Powód nie miał świadomości jakie dni urlopu przyznał mu pracodawca. Z uwagi na powyższe okoliczności Powód w znacznej mierze relacjonuje swe subiektywne odczucia oraz ocenę zaistniałych zdarzeń, a nie obiektywnie mające miejsce fakty.

Zgodzić należy się ze stanowiskiem strony Powodowej, jakoby Sąd I instancji w treści uzasadnienia wyroku zawarł informację dotyczącą innego stanu faktycznym, jednak podnieść należy, iż wynikało to jedynie z oczywistej omyłki pisarskiej.

Odnosząc się do naruszenia zasady bezstronności Sądu, podnieść należy, iż wskazane przez powoda okoliczności stanowią subiektywne odczucia strony procesu i nie są poparte żadnymi dowodami na stronniczość sędziego rozpoznającego sprawę. Hipotezie art. 49 k.p.c. odpowiada taka sytuacja, w której strona wykaże występowanie między nią a sędzią określonego stosunku emocjonalnego, który mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego. Samo przeświadczenie strony co do tego, że sędzia prowadzi proces wadliwie, zwłaszcza nieobiektywnie, nie jest przesłanką do wyłączenia sędziego. Strona może zwalczać wadliwe orzeczenia wydawane przez sąd przy pomocy środków odwoławczych. Dodatkowo zaznaczyć należy, iż powód w toku postępowania pierwszoinstancyjnego nie złożył wniosku o wyłącznie sędziego, dlatego też zarzut ten również nie może się ostać.

W ocenie Sądu II instancji w kontekście tych wszystkich okoliczności uznać należało, iż twierdzenia pozwanego co do uzasadnionej utraty przez niego zaufania do powoda jako pracownika były ze wszech miar uprawnione. Ponadto strona pozwana zdołała udowodnić, że powód nie wywiązywał się należycie z powierzonych obowiązków w zakresie zapewnienia sprawnej organizacji i funkcjonowania Urzędu, przestrzegania rzetelnego i terminowego załatwiania spraw. Tak więc w kontekście popełnionych błędów jak i pozostałych wymienionych okoliczności sprawy, nie sposób było oczekiwać od pracodawcy by nadal – pomimo początkowego poprawnego wywiązywania się przez powoda z obowiązków pracowniczych – darzył go wymaganym na jego stanowisku zaufaniem. "Utrata zaufania do pracownika może uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę, mimo że jego zachowanie nie nosi cech zawinienia, jeżeli w konkretnych okolicznościach jest usprawiedliwiona, w tym znaczeniu, że od pracodawcy nie można wymagać, by nadal darzył pracownika niezbędnym zaufaniem" (wyrok SN z dnia 7 września 1999 r., I PKN 257/99, OSNAPiUS 2001, nr 1, poz. 14).

Zaskarżony wyrok w pełni zatem odpowiada prawu.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy zgodnie z treścią art. 385 k.p.c. oddalił apelację strony powodowej jako bezzasadną.

O zwrocie kosztów zastępstwa procesowego za instancję odwoławczą, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z § 9 ust. 1 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, zasądzając od D. K. na rzecz Urzędu Gminy w C. kwotę 180,00zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej (pkt. 2 wyroku).

SSO Renata Gąsior SSO Zbigniew Szczuka SSO Monika Rosłan-Karasińska

ZARZĄDZENIE

(...)