Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy - Pragi Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kryńska – Mozolewska

Protokolant: Marzena Szablewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2017 roku w Warszawie

sprawy z powództwa R. O.

przeciwko D. - E. sp. z.o.o z siedzibą w W.

o ustalenie wypadku przy pracy

1. oddala powództwo;

2. zasądza od powoda R. O. na rzecz pozwanego DIgicos - E. sp. z.o.o z siedzibą w W. kwotę 60,00 złotych (sześćdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesoweg;

3. nie obciąża stron kosztami procesu - opłatą od pozwu.

SSR Małgorzata Kryńska-Mozolewska

Sygn. akt VI 366/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 sierpnia 2015 r., data prezentaty 26 sierpnia 2015 roku, powód R. O. wniósł o ustalenie, że zdarzenie z dnia 20 stycznia 2015 r. było wypadkiem przy pracy. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że był zatrudniony w D. E.sp. z o.o z siedzibą w P.. Ponadto, powód wskazał, że dnia 20 stycznia pozwana wykonywała roboty, montowanie płyty sufitu podwieszanego, na terenie Przedsiębiorstwa (...) w W., a jednym z zatrudnionych pracowników przy realizacji robót był powód. Zgodnie z treścią pozwu, dnia 20 stycznia 2015 roku, około godziny 14:30 powód pozostał sam w miejscu wykonywania realizacji, ponieważ inni pracownicy zatrudnieni przy realizacji robót opuścili to miejsce celem wykonania badań lekarskich. W tym czasie powód wszedł na rusztowanie znajdujące się w hali produkcyjnej, a następnie w nieznanych okolicznościach spadł z niego na betonowe podłoże.

Po zdarzeniu powód został przewieziony do Szpitala (...) w W., w którym był hospitalizowany do dnia 23 lutego 2015 r. W wyniku zdarzenia powód doznał: urazu wielonarządowego, krwiaka podtwardówkowego lewej półkuli mózgu, stłuczenia prawego płata czołowego, niedowładu połowiczego lewostronnego, złamania łuski kości skroniowej lewej, złamania stawu żuchwowo-skroniowego lewego, złamania oczodołu lewego, złamania kości nosowych i przegrody nosa, lewostronnego złamania VI żebra, lewostronnego złamania talerza biodrowego, złamania kręgosłupa biodrowego (Th 3, 4, 57), złamania kości promieniowej lewej. O zdarzeniu została powiadomiona policja. Prokuratura Rejonowa w Wołominie umorzyła dochodzenie w sprawie 1 Ds. 95/15 ponieważ nie doprowadziło ono do ustalenia przyczyn wypadku.

Pozwana powołała zespół powypadkowy, który stwierdził, że powód z własnej woli wszedł na rusztowanie, wobec tego zespół uznał, że zdarzenie z dnia 20 stycznia 2015 r. nie miało charakteru wypadku przy pracy.

Powód wskazał, że w dniu 20 stycznia 2015 r. przebywał w hali produkcyjnej, gdzie znajdowało się rusztowanie, a następnie wszedł na nie. Wejście na rusztowanie miało na celu określenie zakresu czynności niezbędnych do wykonania zleconych przez pracodawcę robót. Zdaniem powoda były to czynności poprzedzające wykonanie pracy sensu stricto. Powód wskazał, że czynność wejścia na rusztowanie mieściło się w pojęciu zwykłych czynności wykonywanych na rzecz pracodawcy, nawet bez bezpośredniego polecenia pracodawcy.

Powód zarzucił również niezgodne z prawem działania zespołu powypadkowego, w tym niepoprawne sporządzenie protokołu powypadkowego przez wskazany zespół. Celem ustalenia przyczyn i okoliczności zdarzenia z dnia 20 stycznia 2015 r. został powołany zespół powypadkowy w składzie starszy inspektor ds. bezpieczeństwa i higieny Kazimierz Dąbrowski oraz pracownik Przedsiębiorstwa (...) w W. J. A.. Powód wskazał na treść rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2009 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy (Dz.U. 2009 nr 105 poz. 870). Zgodnie z § 4 rozporządzenia okoliczności i przyczyny wypadku ustala powoływany przez pracodawcę zespół powypadkowy, w skład którego wchodzi pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy oraz społeczny inspektor pracy. Natomiast § 5 rozporządzenia stanowi, że u pracodawcy, który zgodnie z art. 237 ¹¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy nie ma obowiązku tworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy, w skład zespołu powypadkowego zamiast pracownika służby bezpieczeństwa i higieny pracy wchodzi pracodawca lub pracownik zatrudniony przy innej pracy, któremu pracodawca powierzył wykonywanie zadań służby bezpieczeństwa i higieny pracy, albo specjalista spoza zakładu pracy. Ponadto ustęp drugi paragrafu stanowi, że u pracodawcy, u którego nie działa społeczna inspekcja pracy, w skład zespołu powypadkowego zamiast społecznego inspektora pracy, jako członek zespołu, wchodzi przedstawiciel pracowników posiadający aktualne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, zgodnie z przepisami dotyczącymi szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. Z kolei w myśl § 6 jeżeli pracodawca nie może dopełnić obowiązku utworzenia zespołu powypadkowego w składzie dwuosobowym, określonym w § 4 i § 5, ze względu na małą liczbę zatrudnionych pracowników, okoliczności i przyczyny wypadku ustala zespół powypadkowy, w skład którego wchodzi pracodawca oraz specjalista spoza zakładu pracy.

Zdaniem powoda zespół powypadkowy powołany przy zdarzeniu z dnia 20 stycznia 2015 r. nie spełniał powyższych wymogów. W treści protokoły nie wskazano, czy K. D. jest specjalistą ds. bezpieczeństwa i higieny pracy zatrudnionym przez pozwaną czy inny podmiot. Ponadto, drugi członek zespołu powypadkowego J. A. nie był zatrudniony u pozwanej tylko był pracownikiem Przedsiębiorstwa (...) w W.. Z treści protokołu nie wynika, czy J. A. jest osobą wskazaną w § 5 lub § 6 rozporządzenia. Powód podniósł, że J. A. był bezpośrednim świadkiem zdarzenia. Prowadził postępowanie w ramach zespołu powypadkowego, w którym był świadkiem. W konsekwencji przesłuchiwał sam siebie, co zdaniem powoda jest niedopuszczalne we wszelkich procedurach. Wobec powyższego powód wskazał, że protokół powypadkowy został sporządzony przez zespół, którego skład nie spełnił wymogów formalnych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2009 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy (Dz.U. 2009 nr 105 poz. 870), a tym samym nie może stanowić podstawy ustalenia przyczyn wypadku i kwalifikacji zdarzenia jako nie będącego wypadkiem przy pracy.

W odpowiedzi na pozew z dnia 21 września 2015 roku, data prezentaty 25 września 2015 roku, strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana zaprzeczyła twierdzeniom powoda, iż w dniu 20 stycznia 2015 roku wykonywał on pracę na zlecenie pozwanej. Pozwana wskazała, że tego dnia powód miał pozostawać w dyspozycji telefonicznej pracodawcy przebywając w domu. Pozwana stwierdziła, że w okresie zimowym realizuje się znacznie mniej zleceń stąd pracownicy pozostają w dyspozycji telefonicznej pracodawcy, oczekując informacji o zleceniu.

Pozwana wskazała, że powód nie otrzymał od niej żadnego polecenia, aby wykonywać jakiekolwiek czynności w hali na terenie Przedsiębiorstwa (...) w W.. Ponadto pozwana nie miała żadnej wiedzy o tym, że powód wykonuje w tym miejscu czynności i podkreśliła, że nigdy nie wykonywała żadnych prac na rzecz J. K., wobec tego obecność powoda w hali produkcyjnej J. K. nie była związana ze stosunkiem pracy łączącym powoda i pozwaną.

Pozwana podniosła, że w toku przeprowadzonego dochodzenia ustalono, że powód nieformalnie pomagał pracownikom w pracach porządkowych w hali należącej do J. K.. Prac tych nie zlecała mu pozwana jako pracodawca. Pozwana stwierdziła, że powód udał się do hali produkcyjnej J. K. bez wiedzy i woli pozwanej i że powód mógł wykonywać w tym miejscu pracę na rzecz J. K..

Pozwana wskazała, że z treści zeznań świadka J. A., stanowiących załącznik do protokołu powypadkowego, wynika, że powód miał montować na terenie hali produkcyjnej J. K. płyty sufitu podwieszanego. Pozwana podniosła, że wykonywanie dodatkowych zleceń na rzecz innego podmiotu przez jej pracownika nie jest zabronione, ale w tym czasie pracownika nie chronią przepisy prawa pracy w stosunku do pracodawcy, zatem pracownik nie może domagać się ochrony z tytułu stosunku pracy zawartego z pozwaną. Wobec tego pozwana zakwestionowała treść protokołu powypadkowego tj. określenie, że poszkodowany (powód) był związany w dniu zdarzenia stosunkiem pracy łączącym go z pozwaną, bowiem zdarzenie będące przedmiotem protokołu powypadkowego nie miało związku ze stosunkiem pracy łączącym powoda z pozwaną. Zdaniem pozwanej zespół powypadkowy w sposób nieprawidłowy ustalił pracodawcę powoda.

Pozwana wskazała, że art. 3 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. 2002 Nr 199, poz. 1673) definiuje wypadek przy pracy jako nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1)  podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2)  podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3)  w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Pozwana stwierdziła, że zdarzenie do którego doszło dnia 20 stycznia 2015 r. nie wyczerpuje przesłanek zawartych w treści przepisu ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, bowiem powód na polecenie pozwanej (pracodawcy) miał oczekiwać w domu na jej telefon. Pozwana nie skierowała powoda do pracy w hali produkcyjnej J. K., nie miała wiedzy o tym, że powód wykonuje tam jakieś czynności. Jednocześnie pozwanej nie łączył z J. K. żaden stosunek pracy, który uzasadniałby obecność jej pracowników na terenie hali produkcyjnej J. K..

Sąd ustalił, co następuje:

Powód był zatrudniony w pozwanej spółce od dnia 14 stycznia 2013 roku do dnia 13 stycznia 2014 roku. Kolejna umowa o pracę została zawarta na okres od dnia 14 stycznia 2014 roku do dnia 15 stycznia 2015 roku. Następnie dnia 16 stycznia 2015 roku zawarto umowę o pracy na czas nieokreślony.

Powód pracował w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku montera, osiągając z tego tytułu wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1780.00 zł brutto. Do zakresu obowiązków powoda należał: współudział w planowaniu wykonywanych prac serwisowych, współudział w planowaniu i realizacji zakupów gotówkowych i bezgotówkowych, wykonywanie prac budwolano-elektrycznych, pełnienie dyżurów domowych w czasie wolnym od pracy.

Powód ukończył szkolenie z zakresu BHP w tym w zakresie prac alpinistycznych.

bezsporne, a nadto : umowa o pracę z dnia 11 stycznia 2013 r k. 30., umowa o pracę z dnia 2 stycznia 2014 r k. 36. i umowa o pracę z dnia 16 stycznia 2015 r., k 30, 37, 41 akt osobowych powoda, zaświadczenie o ukończeniu szkolenia okresowego w dziedzinie bezpieczeństwa i hugieny pracy k. 32, karta szkolenia wstępnego k. 33, karta zakresu czynności i uprawnień i odpowiedzialności służbowej k. 34-35

Powód przyjeżdżał na teren przedsiębiorstwa (...), gdzie zostawiał samochód, a następnie koledzy z pracy przyjeżdżali po niego samochodem służbowym i razem jechali na miejsce wykonywania pracy. Powód w tym czasie nie mógł sam rozpocząć pracy, z uwagi na fakt, że charakter pracy na wysokości, wymagał obecności i zaangażowania 2-3 osób pracujących w brygadach. W dniu 20 stycznia 2015 roku pracownicy udali się na badania lekarskie, natomiast powód pozostał na terenie hali produkcyjnej. Powód nie wykonywał pracy na rzecz pozwanej spółki, był na postojowym. W pewnym momencie pracownicy J. K. na hali usłyszeli hałas, a następnie znaleźli powoda leżącego na ziemi. Powód nie pytał nikogo o zgodę na wejście na rusztowanie i nikt nie wydał powodowi polecenia wejścia na rusztowanie.

Pozwana spółka nigdy nie przyjęła zlecenia od J. K., a pracownicy nigdy nie byli delegowanii do pracy w przedsiębiorstwie (...). W wyniku wypadku powód doznał uraz wielonarządowego.

dowód: protokół nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy k. 6-7,, zeznania świadka M. K. ,, zeznania świadka Z. G. r , G. K. rozprawa z dnia 17 maja 2016 r ,, J. A. rozprawa z dnia 22.11.2016 r ; zeznania powoda rozprawa z dnia 11.04.2017r,, karta informacyjna z leczenia szpitalnego k. 10,

Stan faktyczny został ustalony między innymi w oparciu o zeznania świadków oraz o dowody z dokumentów przedstawionych przez strony. Szczególne znaczenie dla ustalenia przebiegu zatrudnienia powoda miały załączone do akt dokumenty związane ze zdarzeniem z dnia 20 stycznia 2015 roku i nie były one kwestionowane przez strony.

Wiarygodność tych dokumentów została oceniona przez pryzmat twierdzeń stron odnoszących się do ich treści, a także ustaleń dokonanych na podstawie całokształtu materiału dowodowego, w szczególności zeznań niżej wymienionych świadków, którym sąd dał wiarę, albowiem były one spójne w zakresie przyczyn przebywania powoda na terenie hali produkcyjnej Przedsiębiorstwa (...) w W. oraz opisu zdarzenia z dnia 20 stycznia 2015 roku.

Świadek Z. G. zeznał, że z powodem zna się z pracy. Początkowo pracowali razem u przedsiębiorstwie (...), następnie u pozwanej jako monterzy, w jednej brygadzie. Świadek zeznał, że dnia 20 stycznia 2015 r. udał się z G. K. na badania lekarskie, a powód pozostał w hali produkcyjnej należącej do J. K., ponieważ mieszkał na jej terenie. Świadek wskazał, że powód pozostawał w tym czasie na tzw. przestojowym. Powód nie mógł sam rozpocząć pracy, z uwagi na fakt, że charakter pracy na wysokości, wymaga obecności i zaangażowania 2-3 osób. Świadek nie był obecny przy wypadku. Zeznał, że w brygadzie są trzy osoby wobec i pracują w takich zespołach.

Świadek G. K. zeznał, że pracował wraz z powodem u pozwanej jako monter. Świadek zeznał, że dnia 20 stycznia 2015 r. był na badaniach lekarskich wraz ze Z. G.. Świadek wskazał, że dzień wcześniej tj. 19 stycznia 2015 r. wykonywali pracę na terenie W.. Świadek zeznał także, że przed pracą powód oczekiwał na resztę brygady w W., a później razem jechali na miejsce zlecenia pracy np. w K. lub L.. Wskazał, że powód nocował w W. i że nie jest możliwe wykonywanie prac na wysokości w pojedynkę, ponieważ jest do tego potrzebna asekuracja przynajmniej jednego członka brygady. Świadek wskazał, że nie wykonywał zlecenia na terenie hali produkcyjnej J. K..

Świadek M. K. zeznał, że zajmuje stanowisko dyrektora biura w W. u pozwanej. Grupa montażowa w czasie zdarzenia miała przestojowe. Świadek zeznał, że powód miał przebywać w domu i nie miał wiedzy o tym dlaczego powód przebywał na terenie hali produkcyjnej J. K. w danym dniu. Świadek zeznał ponadto, że pozwania nigdy nie przyjęła zlecenia od J. K., a pracownicy nigdy nie byli delegowania do pracy w przedsiębiorstwie (...).

Świadek J. A. zeznał, że zna powoda od 1996 roku, ponieważ pracował on w przedsiębiorstwie (...), gdzie świadek również był pracownikiem. Świadek zeznał również, że pozwana podnajmowała od K. część hal i pomieszczeń socjalnych. Świadek pracował w przedsiębiorstwie (...) jako administrator nieruchomości, ponieważ K. zakończyła działalność. Świadek zeznał, że początkowo pozwana wynajmowała hale i pomieszczenia socjalne. Gdy najem ustał, pracownicy pozwanej wciąż korzystali z pomieszczeń socjalnych znajdujących się na terenie przedsiębiorstwa (...). Świadek zeznał, że powód przyjeżdżał na teren przedsiębiorstwa (...), gdzie zostawiał samochód, a następnie koledzy z pracy przyjeżdżali po niego samochodem służbowym i razem jechali na miejsce wykonywania pracy. Świadek zeznał, że w dniu 20 stycznia 2015 roku pracownicy jak zawsze przyjechali do przedsiębiorstwa (...), ale następnie pojechali na szkolenia bądź badania lekarskie, natomiast powód pozostał na terenie hali produkcyjnej. W dniu 20 stycznia 2015 roku świadek przebywał na hali i usłyszał hałas, następnie odnalazł powoda leżącego na ziemi. Świadek wskazał, że powód przebywał sam na rusztowaniu, a pracownicy przedsiębiorstwa (...) przebywali 20 metrów od niego. Świadek zeznał, że powód w tym dniu miał dzień wolny i nikogo nie pytając udał się na halę. Powód nie pytał nikogo o zgodę na wejście na rusztowanie, nikt nie udzielił powodowi polecenia wejście na rusztowanie. Świadek zeznał, że pozwana w styczniu 2015 roku nie wykonywała żadnych prac na terenie przedsiębiorstwa (...), a ponadto powód nie dostał żadnego polecenia wykonania prac od J. K., ani od świadka. Świadek zaprzeczył twierdzeniom zawartym w sporządzonym przez siebie oświadczeniu (k. 8) o tym, że powód wraz z resztą brygady miał montować płyty sufitu podwieszanego. Na rozprawie zeznał, że te prace mieli wykonać pracownicy Przedsiębiorstwa (...). Ponadto nie umiał wytłumaczyć dlaczego podpisał oświadczenie o tym, że to między innymi powodowi było zlecone montowanie płyt sufitu podwieszanego.

Świadek J. K. zeznał, że prowadzi przedsiębiorstwo w W., gdzie posiada dużo hal z pomieszczeniami socjalnymi, które wynajmuje. W dniu wypadku świadek przebywał na wyjeździe w Z.. O wypadku poinformował go syn. Świadek nie wie dlaczego powód tego dnia przebywał na terenie jego przedsiębiorstwa. Od innych osób dowiedział się, że powód dostał danego dnia dzień wolny. Nikt nie wydał powodowi polecenia pracy. Wskazał, że podpisał ten protokół powypadkowy jako właściciel terenu, gdzie doszło do wypadku.

Powód potwierdził, był pracownikiem pozwanej spółki. Zeznał, że nie pamięta dnia wypadku. Powód nie wie dlaczego przebywał w tej hali. Zeznał także, że nie jest pracownikiem Przedsiębiorstwa (...), ale nocował na jego terenie przyjeżdżając tam z domu, a następnie wyruszając z tego miejsca do miejsca pracy. U pozwanej powód pracował jako monter konstrukcji stalowej w zespole trzyosobowym wraz ze Z. G. i G., którego nazwiska nie pamiętał. Powód nie wie co te osoby robiły w czasie wypadku dnia 20 stycznia 2015 roku. Na pytania pełnomocnika odpowiedział, że nocował u J. K. nie płacąc za noclegi. Nie pamiętał czy w dniu wypadku spotkał się z kolegami z zespołu i nie pamięta kto mu zlecił wyjazd do J. K.. Nie pamiętał jakie dostał polecenia od pracodawcy tamtego dnia. Powód nie pamiętał po co poszedł na halę ani po co wszedł na rusztowanie.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie sądu powództwo R. O. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z definicją wypadku przy pracy zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1)  podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2)  podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3)  w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

W przedmiotowej sprawie kluczową kwestią jest ustalenie, czy zdarzenie z dnia 20 maja 2015 r. pozostawało w związku z pracą powoda.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 3 lutego 2014 r., I PK 245/13 (Legalis nr 11.69330) nagłe zdarzenie powodujące uraz lub śmierć pracownika może nastąpić w dowolnym czasie i miejscu pod warunkiem, że pozostaje w związku z wykonywaniem czynności pracowniczych przez osobę, która wypadkowi uległa. Pracownik może zerwać związek z pracą, nawet przebywając na terenie zakładu pracy w czasie pracy, jeżeli podejmuje czynności, które nie wynikają z zatrudnienia lub są nawet celom zatrudnienia przeciwne.

W ocenie sądu dnia 20 stycznia 2015 r. powód przebywał na terenie Przedsiębiorstwa (...), na hali produkcyjnej z własnej woli bez polecenia pozwanej spółki jako pracodawcy.

Sąd rozważał przedmiotowe zdarzenie w kategoriach jedności miejsca i czasu wykonywania pracy, obowiązków wynikających lub związanych z zawartym stosunkiem pracy oraz zaistniałego zdarzenia. Przy ocenie związku z pracą decydujące jest zachowanie się pracownika, który uległ wypadkowi. Zdaniem sądu powód nie przebywał ani w czasie ani w miejscu wykonywania pracy. Ponadto, nie wykonywał obowiązków związanych z łączącym go z pozwaną stosunkiem pracy. Zeznania świadków świadczą o tym, że powód tego dnia był na przestoju. Z zeznań strony pozwanej wynikało że powód miał być gotowy do pracy w miejscu zamieszkania oczekując na zlecenie. Również powód składając zezania nie był w stanie wskazać przyczyn pobytu na hali produkcyjnej, ani też dlaczego wszedł na rusztowanie. Świadkowie zgodnie zeznali, że nikt w imieniu pracodawcy ani też w imieniu J. K. nie wydał powodowi polecenia aby udał się na halę produkcyjną i wszedł na rusztowanie.

W ocenie sądu powód zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu (art 6 kc) nie udowodnił, że uległ wypadkowi przy pracy w rozumieniu ustawy powołanej wyżej.

Na powyższe wskazują okoliczności zdarzenia wskazane przez świadków, jak również przez powoda, a także protokół powypadkowy dołączony do akt sprawy. W przedstawionym stanie faktycznym nie można uznać, że wejście na rusztowanie pozostawało w związku z pracą powoda. Znaczenie ma w tej sytuacji fakt, iż powód często przebywał na terenie hali należących do J. K., bo tam nocował. Sąd Przyjął, że dnia 20 stycznia 2015 roku powód zwyczajowo, bez konkretnej przyczyny przebywał na terenie hali produkcyjnej, gdy reszta zespołu udała się na badaniach lekarskie. Powód zeznał, że nie pamięta dlaczego przebywał na hali i z jakiej przyczyny wszedł na rusztowanie. Reasumując stwierdzić należy, że całokształt zachowania powoda nie uzasadnia stwierdzenia, że zdarzenie, w którym uczestniczył było wypadkiem przy pracy.

W ocenie sądu powództwo jest niezasadne podlegało oddaleniu.

O kosztach zastępstwa procesowego w punkcie drugim wyroku orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Zgodnie z ich brzmieniem strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, czyli koszty procesu. Sąd zasądził wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego uwzględniając zasadę wynikającą z art. art. 98 § 1 i 3 w związku z art. § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Dz.U z 2013 r po. 461)

Sąd nie obciążył opłatą od pozwu stron mając na uwadze treść art. art 87 w związku z art 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r .

ZARZĄDZENIE

(...)