Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący :Sędzia Sądu Rejonowego Janusz Kotas

Ławnicy: --------------------------------------------------------

Protokolant: st. sekretarz sądowy Beata Mytlewska

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2018 roku

sprawy z odwołania A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o zasiłek chorobowy

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T. z dnia 28.08.2017 r.

orzekł:

zmienia zaskarżoną decyzje w ten sposób, że ustala , iż zasiłek chorobowy pobrany przez wnioskodawczynię A. G. za okres od 10 lutego 2016 roku do 31 marca 2016 roku i od 16 czerwca 2016 roku do 1 lipca 2016 roku nie jest świadczeniem nienależnym i wnioskodawczyni nie ma obowiązku zwrotu tego świadczenia w łącznej kwocie 3.505,92 zł (trzy tysiące pięćset pięć złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) z odsetkami w kwocie 316,32 zł (trzysta szesnaście złotych trzydzieści dwa grosze).

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 28.08.2017 roku odmówił wnioskodawczyni A. G. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 10.02.2016 roku do 31.03.23016 roku i od 16.06.2016 do 01.07.2016 roku wskazując, jako podstawę prawną na art. 6 ust 1 ustawy z dnia 25.06.1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DZ.U. z 2017 roku poz. 1368) i zobowiązał wnioskodawczynię do zwrotu nienależnie pobranego za ten okres zasiłku chorobowego wraz z odsetkami w łącznej kwocie 3.822,24 zł wskazując, jako podstawę prawną na art.84 ust 1, ust 2, pkt 1, ust 4 ustawy z dnia 13.10.1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (DZ.U. z 2016 r. poz 963 ze zm. )

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy wskazał, że na podstawie art. 6 ust 1 ustawy zasiłkowej, zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy w czasie trwania ubezpieczenia społecznego. ZUS wypłacił wnioskodawczyni zasiłek za sporny okres w kwocie 3.505,92 zł , 25.07.2017 roku wnioskodawczyni przekazała dokumenty ubezpieczeniowe za pracownika, który wcześniej nie był ujęty w dokumentach, spowodowało to powstanie zaległości na koncie ubezpieczonego i w wyniku rozliczenia zmienił się okres podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu i od 1.01. Wnioskodawczyni takiemu ubezpieczeniu nie podlegała, oznacza to, że wypłacony jej zasiłek za okres wskazany w decyzji był świadczeniem nienależnym, bo nie podlegała ubezpieczeniu chorobowemu. W zaświadczeniu płatnika ZUS jest zawarte pouczenie, że osoby podlegające ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej nabywają prawo do zasiłku chorobowego po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy systemowej osoba, która pobrała nienależne świadczenie zobowiązana jest do jego zwrotu z odsetkami. Na podstawie art. 84 ust. 2 pkt 1 ustawy systemowej nienależnymi pobranymi świadczeniami są świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności, które powodują ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania.

Odwołanie od przedmiotowej decyzji złożyła wnioskodawczyni A. G. wnosząc o odstąpienie od zwrotu pobranego zasiłku za sporny okres. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazała, że na dzień 30 czerwca 2017 roku nie miała żadnych zaległych należności. Działalność gospodarczą prowadzi od grudnia 2015 roku, opłacała składki terminowo za siebie i za pracowników. Dopiero na podstawie okoliczności, które zostały ujawnione w czasie postępowania przed Sądem Okręgowym w Toruniu, a dotyczącym ubezpieczenia S. K. sporządziła korekty deklaracji za pracowników, zaległości powstały w lipcu 2017 roku w związku ze złożeniem tych deklaracji, wystąpiła w tym czasie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o rozłożenie jej należności na raty, na co ZUS wyraził zgodę. Na dzień, kiedy występowała o zasiłek składki były opłacone terminowo.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy powołał się na te same argumenty faktyczne i prawne, co w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił co następuje :

Wnioskodawczyni A. G. była zatrudniona od 2 listopada 2014 roku do 31.10.2015 na stanowisku sprzedawcy kierowcy. 1 grudnia 2015 roku wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą w postaci Salonu (...). Wnioskodawczyni zgłosiła swoją osobę również do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, składki na to ubezpieczenie uiszczała terminowo.

/dowód: -przesłuchanie wnioskodawczyni nagranie z dnia 17.01.2018 r. 00:04:10-00:23:18

-zaświadczenie płatnika składek ZUS Z-3b k.4-5 akta rentowe

-świadectwo pracy k.8 akta rentowe ,

-lista wpłat k. 25-26

-potwierdzenie k.30-33 /

W lutym 2016 roku wnioskodawczyni uległa poparzeniu, przebywała na zwolnieniu lekarskim od 10.02.2016 do 8.03.2016 r. Złożyła za ten okres wniosek o wypłacenie jej zasiłku chorobowego. W zaświadczeniu płatnika składek wskazała, że była wcześniej zatrudniona na podstawie umowy o pracę, dołączyła świadectwo pracy z tego okresu. W zaświadczeniu płatnika składek ZUS Z-3b wskazano, że osoby podlegające ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu wykonywania pozarolniczej działalności , nabywają prawo do zasiłku chorobowego po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego oraz, że do okresu tego zalicza się okresy poprzednie podleganiu ubezpieczeniu chorobowemu, jeżeli przerwa między nimi nie przekracza 30 dni. Na druku tym nie ma pouczenia o art. 84 ustawy systemowej dotyczącego nienależnego świadczenia.

/dowód: -przesłuchanie wnioskodawczyni nagranie z dnia 17.01.2018 r. 00:04:10-00:23:18

-zaświadczenie płatnika składek ZUS Z-3b k.4-5 akta rentowe

-świadectwo pracy k.8 akta rentowe ,

-lista wpłat k. 25-26 ,

-zaświadczenia o niezdolności do pracy k. 2-3 akta rentowe /

Przyznano wnioskodawczyni za okres wskazany w zaświadczeniach lekarskich o niezdolności do pracy prawo do zasiłku chorobowego. Na podstawie kolejnego zaświadczenia o niezdolności do pracy , wnioskodawczyni przyznano kolejny zasiłek chorobowy za okres od 9 marca do 31 marca 2016 roku oraz od 16 czerwca 2016 do 1 lipca 2016 r.

/dowód: -zaświadczenia o niezdolności do pracy k. 2-3 , 7, 13 akta rentowe

-decyzje k.10,11,23 akta rentowe /

Wnioskodawczyni zatrudniała pracownika S. K. od dnia 11 stycznia 2016 r. na cały etat oraz P. W. na ¼ etatu , odprowadzała od nich składki na ubezpieczenie społeczne Z uwagi na to, że S. K. stała się niezdolna do pracy 16.02.12016 r ZUS po przeprowadzonym postępowaniu uznał, że S. K. nie podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia u wnioskodawczyni od 11 stycznia 2016 roku , a zatrudnienie to miało charakter fikcyjny . S. K. złożyła odwołanie do Sądu Okręgowego w Toruniu, które wyrokiem z dnia 29.03.2017 roku uwzględnił odwołanie S. K. i uznał, że podlegała ona ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia u wnioskodawczyni od 11 stycznia 2016 roku.

/dowód: -przesłuchanie wnioskodawczyni nagranie z dnia 17.01.2018 r. 00:04:10-00:23:18

-wyrok SO z uzasadnieniem k.131-134 akta IV U 2355/16 /

Podczas sprowadzonego postepowania przed Sądem Okręgowym w marcu 2017 roku świadkowie wskazali, że S. K. była zatrudniona też u wnioskodawczyni również przez kilkanaście dni w grudniu 2015 r. a ponadto, że od stycznia do czerwca był zatrudniony tam również P. Z., który nie został zgłoszony do ubezpieczenia. Po uprawomocnieniu się tego wyroku A. G. złożyła nowe deklaracje dotyczące S. K. oraz P. Z., co spowodowało zaległość w opłacaniu składek na pracowników. W lipcu 2017 roku ZUS dokonał przeliczenia składek i zaliczył składki, które wnioskodawczyni uiszczała na własne ubezpieczenie chorobowe na ubezpieczenie S. K. na okres od 14 do 31 grudnia 2015 roku oraz za P. Z., który świadczył pracę od 20.01.2016 do czerwca 2016. Wnioskodawczyni po przesłaniu korekty w lipcu 2017 roku poprosiła o wyliczenie zaległych składek za pracowników wraz z odsetkami i poprosiła o rozłożenie tych należności na raty. ZUS po wyliczeniu należnych należności zawarł w dniu 18.09.2017 roku umowę o rozłożeniu tych należności na 12 rat, umowa ta jest realizowana. Wnioskodawczyni terminowo spłaca raty . Wnioskodawczyni nie zgłosiła do ubezpieczeń społecznych S. K. za okres od 14 do 31 grudnia 2015 roku albowiem praca jej była w tym czasie dorywcza, salon był w trakcie remontu i sądziła, że nie musi jej zgłaszać. Co do P. Z. wnioskodawczyni nie zgłosiła go do ubezpieczeń z uwagi na prośbę samego zainteresowanego, który wskazał jej, że ma prowadzoną egzekucje i nie chce być zatrudniony na podstawie umowy , Zarówno wnioskodawczyni jak i P. Z. starali się by otrzymał on skierowanie na staż z UP w A. .

/dowód: -przesłuchanie wnioskodawczyni nagranie z dnia 17.01.2018 r. 00:04:10-00:23:18

-wyrok SO z uzasadnieniem k.131-134 akta IV U 2355/16 ,

-protokół z rozprawy SO 7.03.2017 r. k. 96-98 akta IV U 2355/16 ,

-pismo przewodnie do korekt k. 1 podteczka P4 ,

-pismo ZUS k. 3-6 podteczka P4 ,

-informacja ZUS k.44 podteczka P4 ,

-umowa ratalna k. 45-49 podteczka P4 /

I

Zarządzeniem z dnia 21.11.2017 roku wydanym na rozprawie, Sąd zobowiązał pełnomocnika ZUS obecnego na rozprawie do wskazania, która z definicji nienależnego świadczenia z art. 84 ustawy systemowej została spełniona w przypadku wnioskodawczyni oraz wskazania na podstawie, jakich okoliczności i kiedy wnioskodawczyni podjęła informacje o tym, że nie podlega ubezpieczeniu społecznym w lutym i w kwietniu 2016 roku. W odpowiedzi na zobowiązanie Sądu ZUS w piśmie z 4 grudnia 2017 roku wskazała, że w przypadku wnioskodawczyni ziściła się definicja nienależytego świadczenia wynikająca z ustawy systemowej tj. art. 84 ust 2 pkt 1 który mówi, że nienależnie pobranymi świadczeniami są świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności, które powodują ustanie prawa do świadczenia, albo wtrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania, oraz, że była pouczona o obowiązku posiadania 90 dniowego okresu ubezpieczenia żeby dostać zasiłek.

/dowód: -protokół z rozprawy k.40

-pismo ZUS k. 46-48 , /

17 stycznia 2018 roku Sąd zobowiązał pełn. ZUS do wskazania, kiedy i w jaki sposób wnioskodawczyni została pouczona o treści art. 84 ustawy systemowej. 12.02.2018 roku Sąd otrzymał informacje, że wnioskodawczyni nie była pouczona przez ZUS o treści art. 84 ust 1 i ust 2 ale jest to prawo powszechnie obowiązujące i treść ustaw jest dostępna dla każdego ubezpieczonego.

/dowód: -protokół z rozprawy k.52,

-zobowiązanie k.54 ,

-pismo ZUS k. 61-62 , /

Sąd zważył, co następuje :

Stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów, których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron, a także w oparciu o wyrok Sądu Okręgowego z uzasadnieniem w sprawie IV U 2355/16 oraz w oparciu o przesłuchanie wnioskodawczyni .

Sąd dał wiarę przesłuchanej w sprawie wnioskodawczyni, jej zeznania są logiczne, spójne, znajdują pełne potwierdzenie w dokumentach zgormadzonych do sprawy, w zeznaniach jej przed Sądem Okręgowym , a zwłaszcza w uzasadnieniu Sądu Okręgowego w Toruniu do wyroku z dnia 29.03.2017 roku. Organ rentowy, chociaż zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodowego nie udowodniłby wnioskodawczyni w chwili, kiedy pobierała zasiłek chorobowy miała jakąkolwiek świadomość, że ten zasiłek jest nienależny bądź też, że nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu , skoro zasiłek pobierała w pierwszej połowie 2016 roku, a przeliczenie jej konta nastąpiło przez ZUS w lipcu 2017 roku, a więc rok później.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że wnioskodawczyni w okresie, kiedy przebywała na zwolnieniu lekarskim była przekonana , ze podlega ubezpieczeniu chorobowemu , wskazał organowi rentowemu od kiedy i na jakiej podstawie podlega temu ubezpieczeniu . Było to również jasne dla organu rentowego , który przyznał jej zasiłek chorobowy za wskazany okres .

Zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zwrotowi podlegają tylko świadczenia nienależnie pobrane a definicje tych świadczeń określa art. 84 tejże ustawy.

ZUS pozbawiając wnioskodawczynię prawa do zasiłku chorobowego za okres wskazany w decyzji , powołał się na art. 6 ust. 1 ustawy zasiłkowej .Zgodnie z wymienionym przepisem wskazanej ustawy , zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

Wnioskodawczyni występując o zasiłek chorobowy takiemu ubezpieczeniu podlegała , nikt jej z takiego ubezpieczenia nie wyłączył .

Tylko nienależne świadczenie podlega zwrotowi . ZUS nawet nie próbował używać tego określenia .

O nienależnym świadczeniu , które podlega zwrotowi mówią dwa przepisy jeżeli chodzi o zasiłki chorobowe . Pierwszy to art. 66 ust.2 wskazanej ustawy zasiłkowej , który mówi , że jeżeli świadczenie zostało pobrane nienależnie z winy ubezpieczonego lub wskutek okoliczności, o których mowa w art. 15-17 i art. 59 ust. 6 i 7, wypłacone kwoty podlegają potrąceniu z należnych ubezpieczonemu zasiłków bieżących oraz z innych świadczeń z ubezpieczeń społecznych lub ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Według art. 15 ust. 1 i 2 , zasiłek chorobowy nie przysługuje ubezpieczonemu za cały okres niezdolności do pracy, jeżeli niezdolność ta spowodowana została w wyniku umyślnego przestępstwa lub wykroczenia popełnionego przez tego ubezpieczonego , a okoliczności, o których mowa w ust. 1, stwierdza się na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu.

Artykuł 16 mówi , że ubezpieczonemu, którego niezdolność do pracy spowodowana została nadużyciem alkoholu, zasiłek chorobowy nie przysługuje za okres pierwszych 5 dni tej niezdolności.

Według art. 17 ust. 1 i 2 , ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Zasiłek chorobowy nie przysługuje w przypadku, gdy zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane.

Trzeba jeszcze pamiętać , że art. 66 ust.2 nie stanowi przepisu szczególnego do art.84 ust.2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych . Tak stanowi także utrwalone orzecznictwo .

I tak w wyroku z dnia 19.02.2014 r. Sąd Najwyższy wskazał w sprawie I UK 331/13 (LEX nr 1446442) , że artykuł 66 ust. 2 ustawy z 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa nie stanowi przepisu szczególnego w stosunku do art. 84 ust. 2 u.s.u.s. - w tym znaczeniu, że wyłącza stosowanie tego ostatniego przepisu do nienależnie pobranych świadczeń. Przepis art. 66 ust. 2 ustawy zasiłkowej określa w szczególny sposób zasady potrącenia oraz egzekucji, nie wyłącza natomiast stosowania definicji nienależnie pobranych świadczeń, wynikającej z art. 84 ust. 2 u.s.u.s./ identycznie I UK 194/11 wyrok z 2012-01-17 LEX nr 1227962 i III AUa 785/07 wyrok s.apel.2013-12-03w Rzeszowie LEX nr 1409291 /

Definicja nienależnego świadczenia zawarta w art. 84 ust.2 i zakłada umyślność w działaniu pobierającego świadczenie, umyślność czy to do zatajenia określonych informacji, czy też podania nieprawdziwych informacji stanowiących podstawę świadczenia z ubezpieczenia. Tymczasem wnioskodawczyni nic takiego nie uczyniła .

Zgodnie z art. 84 ust 1 osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu, wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego, z uwzględnieniem ust. 11.

Według ust. 2 za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się:

1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części , jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania;

2) świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzania w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę pobierającą świadczenia .

Zaś według ust 3 i 4 , nie można żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych za okres dłuższy niż ostatnie 12 miesięcy, jeżeli osoba pobierająca świadczenia zawiadomiła organ wypłacający świadczenia o zajściu okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty, a mimo to świadczenia były nadal wypłacane, a w pozostałych przypadkach - za okres dłuższy niż ostatnie 3 lata , a kwoty nienależnie pobranych świadczeń ustalone prawomocną decyzją oraz kwoty odsetek i kosztów upomnienia, zwane dalej "należnościami z tytułu nienależnie pobranych świadczeń", podlegają potrąceniu z wypłacanych świadczeń, a jeżeli prawo do świadczeń nie istnieje - ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z zastrzeżeniem ust. 8c.

W myśl ustępu 5 art. 84 ustawy systemowej przepisów ustępu 2-4 i 8 nie stosuje się jeżeli przepisy szczególne określają zasady przyznawania i wypłacania świadczeń stanowią inaczej. Ustawa zasiłkowa nie zawierała przepisów, które w sposób odmienny regulowałby zasady zwrotu nienależnie pobranych zasiłków chorobowych , które używałyby innej definicji nienależnego świadczenia .

Organ ZUS wskazując na obowiązek zwrotu zasiłku przez wnioskodawczynie wskazał , że w jej przypadku spełniła się przesłanka nienależnego świadczenia wskazana w art.84 ust 2, pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych .

Warto w tym miejscu podkreślić rangę udzielonych pouczeń. Przyjmuje się, iż pouczenie ze strony organu rentowego winno być czytelne, jasne i zrozumiałe dla ubezpieczonego. Powinno także w sposób wyczerpujący informować o obowiązujących w dniu pouczenia zasadach, tak by usunąć jakiekolwiek wątpliwości co do prawa danej osoby do danego świadczenia. Brak takiego pouczenia bądź też ujęcie w nim treści nieprecyzyjnych, mało klarownych lub obarczonych błędami nie może obciążać osoby zainteresowanej (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 czerwca 1980 r., II URN 51/80, OSNC 1980/10/202; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 1987 r., UZP 19/87, OSNC 1988/9/119; wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 29 marca 1994 r., III Aur 86/94 OSA 1995/1/6; wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 23 czerwca 1994 r., III Aur 189/94, OSA 194/9/68: wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 20 kwietnia 1995 r., III Aur 110/95, OSA 1997/1/3;wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2000 r., III AUa 845/99, OSA 2000/10/43; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2000 r., III AUa 39/00, OSA 2002/1/5). Z uwagami tymi należy się zgodzić. Trzeba podkreślić, iż do obowiązków organu rentowego należy m.in. należyte i wyczerpujące informowanie osób ubezpieczonych o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków (art. 9 k.p.a. w zw. z art. 123 ustawy systemowej). Organ rentowy nie może tym samym wymagać od ubezpieczonych – w przypadku zaniedbania obciążającej go powinności – by osoby te znały wszystkie okoliczności mające wpływ na prawo do danego rodzaju świadczenia.

Wnioskodawczyni żadnego pouczenia nie otrzymała .jedynie o treści art. 6 ustawy zasiłkowej .

Słusznie zauważył sad Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15.12.2010 r. w sprawie III AUa 874/10 (Apel.-W-wa 2011/2/9) , że organ rentowy nie może obciążać odpowiedzialnością za własne zaniechanie strony, która działała w granicach określonych przepisami prawa i nie można jej postawić zarzutu, że w wystawionych dokumentach przedstawiła nieprawidłowe dane, mające istotne znaczenie dla uprawnień z ubezpieczenia społecznego.

Bardzo trafnie podniósł również Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 23 lipca 2009 r. w sprawie III AUa 448/09 (LEX nr 628256) , że w każdym przypadku, czyli nawet w przypadku ewentualnego podania przez odwołującego nieprawdziwych danych, pozwany organ rentowy - jako organ administracji publicznej odpowiedzialny za wypłatę świadczeń z ubezpieczeń społecznych - nie jest zwolniony z dokładnego, merytorycznego zbadania kierowanej do niego dokumentacji.

Sąd ten wskazał w uzasadnieniu , że wskutek braku dokonania przez pozwany organ rentowy merytorycznej kontroli złożonych przez odwołującego jako pracodawcę dokumentów, nie sposób w niniejszej sprawie stwierdzić, iż do wypłaty na rzecz zainteresowanej przedmiotowych świadczeń emerytalnych doszło wyłącznie wskutek niezgodnego z prawem działania stron stosunku pracy. Powyższa uwaga - zdaniem Sądu Apelacyjnego - jest uzasadniona oraz konieczna, albowiem w każdym przypadku czyli nawet w przypadku ewentualnego podania przez odwołującego nieprawdziwych danych, pozwany organ rentowy - jako organ administracji publicznej odpowiedzialny za wypłatę świadczeń z ubezpieczeń społecznych - nie jest zwolniony z dokładnego, merytorycznego zbadania kierowanej do niego dokumentacji (podobnie: wyrok Sąd Apelacyjny w Warszawie z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. akt III AUa 874/10 -Apel.-W-wa 2011/2/9- organ rentowy nie może obciążać odpowiedzialnością za własne zaniechanie strony, która działała w granicach określonych przepisami prawa i nie można jej postawić zarzutu, że w wystawionych dokumentach przedstawiła nieprawidłowe dane, mające istotne znaczenie dla uprawnień z ubezpieczenia społecznego).

Powyższe stanowisko znajduje pełne potwierdzenie w najnowszym stanowisku judykatury . Sąd Apelacyjny w Krakowie w sprawie III AUa 883/13 w wyroku z dnia 16 stycznia 2014 r. (LEX nr 1425424 ) wskazał , że w każdym przypadku, czyli nawet w przypadku ewentualnego podania przez odwołującego nieprawdziwych danych, organ rentowy jako organ administracji publicznej odpowiedzialny za wypłatę świadczeń z ubezpieczeń społecznych - nie jest zwolniony z dokładnego, merytorycznego zbadania kierowanej do niego dokumentacji.

Wobec powyższego, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustalił, iż wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zwrotu zasiłku chorobowego pobranego za okres od 16 maja 2016 roku do 31 sierpnia 2016 roku, albowiem nie jest to świadczenie nienależne w świetle art.84 ust.2 ustawy systemowej .

Dlatego na mocy przepisu 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w zw. z art. 6 ustawy zasiłkowej i art. 84 ust 2 / a contrario/ ustawy systemowej , orzeczono jak w sentencji.