Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 grudnia 2017 r. znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił M. R. prawa do emerytury. Organ rentowy uznał za udowodnione, na dzień 1 stycznia 1999 r., następujące okresy: składkowe – 25 lat 4 miesiące i 22 dni, staż sumaryczny – 25 lat 4 miesiące i 22 dni, staż pracy w szczególnych warunkach/charakterze – 6 lat 11 miesięcy 0 dni. W uzasadnieniu stwierdzono, że nie udowodnił on, do dnia 1 stycznia 1999 r., 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Organ rentowy podniósł, że w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 22 września 1998 r., Przedsiębiorstwa Handlu (...) - brak jest przyporządkowania do odpowiedniego rozporządzenia resortowego, obowiązującego w zakładzie prac. Ponadto wykazane stanowisko „kierowca samochodu ciężarowego”, nie jest wymienione w przyporządkowanym wykazie A dziale VIII poz. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. Organ rentowy skonstatował, że z analizy kart wynagrodzeń za lata 1979 – 1990 wynika, iż w pozycji „szkodliwe” -wynagrodzenia za pracę w szczególnych warunkach, nie zostały wykazane.

(decyzja k. 36, 36v. akt ZUS)

Dnia 8 stycznia 2018 r. M. R. złożył odwołanie od tej decyzji, zaskarżając ją w całości, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do emerytury. Stwierdził też, że wykonywał pracę w szczególnych warunkach w okresie przekraczającym 15 lat.

(odwołanie k. 3–6)

W odpowiedzi na odwołanie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, argumentując, jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Doprecyzowano jedynie, że nie uznano M. R., jako pracy w szczególnych warunkach, okresu zatrudnienia w firmie (...) w K. od 4 kwietnia 1979 r. do 31 stycznia 1992 r.

(odpowiedź na odwołanie - k. 7, 7v.)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

M. R. urodził się (...) Wnioskodawca jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, ale złożył wniosek o przekazanie środków, zgromadzonych na rachunku OFE, za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa - w dniu 10 listopada 2017 r.

(bezsporne, a nadto wniosek o emeryturę – akta ZUS)

Ogólny staż ubezpieczeniowy wnioskodawcy, na dzień 1 stycznia 1999 r., wyniósł 25 lat 4 miesiące i 22 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

(bezsporne, a nadto decyzja k. 36, 36v. akt ZUS)

Służbę wojskową wnioskodawca odbył w okresie od 27.04.1976r.do 14.04.1978r.

(kserokopia książeczki wojskowej k. 8 akt ZUS)

Wnioskodawca, w dniu 23.03.1979r., złożył do Przedsiębiorstwie Handlu (...) w K. , wniosek o przyjęcie do pracy w charakterze kierowcy . Na piśmie, zawierającym wniosek, znajduje się adnotacja : „stawiam wniosek o zatrudnienie – wnioskodawcy - z dn. 1.IV.78r. na sam m-ki Ż. ze stawką (…) . dodatek za konwojowanie po przysłaniu pytania o karalność (…) „

(wniosek z dnia 23.03.1979r. zawarty w aktach osobowych k. 27)

Wnioskodawca, w dniu 4 kwietnia 1979 r. , zawarł z Przedsiębiorstwem Handlu (...) w K., umową o pracę na okres próbny od 4.04.1979r. do 17.04.1979r. w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku kierowcy . W treści umowy – brak wskazania, jakie pojazdami będzie kierował wnioskodawca .

(umowa o prace na okres próbny dnia 4.04.1979r. zawarta w aktach osobowych k. 27)

Wnioskodawca, w dniu 18 kwietnia 1979 r. , zawarł z Przedsiębiorstwem Handlu (...) w K., umową o pracę na czas nieokreślony od 18.04.1979r. , w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku kierowcy . W treści umowy – brak wskazania, jakie pojazdami będzie kierował wnioskodawca .

(umowa o prace na okres próbny dnia 4.04.1979r. zawarta w aktach osobowych k. 27)

Wnioskodawca parowca w D. (...). W kolejnych angażach, wskazane jest tylko stanowisko – kierowcy w D. (...), bez sprecyzowania, jakimi pojazdami kierował

(angaże - akta osobowe k. 27)

Z notatki służbowej, zawartej w aktach osobowych wnioskodawcy, z dnia 2.02.1981r. wynika, , ze od dnia 1.02.1981r. nastąpiła zmiana eksploatowanego przez wnioskodawcę pojazdu – marki Ż. na (...), czyli samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Jego praca polegała na przewożeniu części do maszyn rolniczych i samych maszyn rolniczych, z K., po całej Polsce.

(notatka z dnia 2.02.1981r. – akta osobowe k. 27)

W dniu 1.07.1980r. wnioskodawca zawarł z Centrum Baza Części Zamiennych, umowę na wykonywanie czynności spedycyjnych i , w zakresie tych czynności dodatkowych otrzymał dodatkowe wynagrodzenie . Mocą tej umowy, zobowiązał się do wykonywania czynności spedycyjno-załadunkowych jako dodatkowych , na warunkach pełnej dobrowolności , w ramach której [ umowy ] pobrał , za pokwitowaniem towary , opakowania ,wydawane do przewozu przez zakład pracy , pobierał ładunki w oparciu o dokumenty przewozów i za te ładunki ponosił odpowiedzialność , dokonywał za – i wyładunków lub udzielał pomocy przy tych czynnościach . Za , te , określone w umowie , czynności , otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie .

Takie umowy zawarł także w dniach 12.11.1982r. 1.10.1984r.

(umowa z dnia 1.07.1980r., umowa z dnia 12.11.1982r. , umowa z dnia 1.10.1984r. akta osobowe k., 27)

W dniu 31.03.1986r. wnioskodawca złożył wniosek o przeniesienie go ze stanowiska kierowcy samochodowego do działu magazynu (...)

(wniosek z dnia 31.03.1986r. akta osobowe k. 27)

Wnioskodawca pracował jako robotnik magazynowy w okresie od 1.06.1986r. do 2.09.1987r.

(pisma , wnioski wnioskodawcy z adnotacjami przełożonych z dni: 2.06.1987r., 2.09.1987r. – akta osobowe k. 27)

Czynności kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 34,5 tony podjął z dniem 3.09.1987r. Jego praca polegała na przewożeniu części do maszyn rolniczych i samych maszyn rolniczych, z K., po całej Polsce. Do jego czynności – jako kierowcy należała także - troska – o załadunek i wyładunek , towaru . Jego praca polegała na przewożeniu części do maszyn rolniczych i samych maszyn rolniczych, z K., po całej Polsce.

(zakres czynności z dnia 3.09.1987r. , w tym punkt 7, dotyczący troski – o załadunek i wyładunek , towaru , akta osobowe k. 27)

Wnioskodawca pracował w Przedsiębiorstwie Handlu (...) w K. do 31 stycznia 1992 r. w pełnym wymiarze czasu pracy. Zakład pracy wystawił za ten okres świadectwo pracy, w którym wskazał, że pracował on na stanowisku kierowcy , ostatnio – kierowcy samochodu ciężarowego.

(bezsporne, a nadto świadectwo pracy – k. 12, 13; archiwalna teczka akt osobowych – koperta – k. 27)

Wnioskodawca otrzymał świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, z dnia 22.09.1998r. Stwierdzono w nim, że wykonywał, w okresie 1.02.1981r. do 31.05.1986r. oraz od 3.09.1987r. do 31.01.1992r. - stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, prace kierowcy samochodu ciężarowego wymienioną w dziale VIII poz. 2 wykazu A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8 poz. 43, ze zm.).

(świadectwo pracy w szczególnych warunkach – k. 14, archiwalna teczka akt osobowych – koperta – k. 2, także zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2018 r. – 00:30:03 – 00:30:16 w zw. z 00:03:40 – 00:11:00 – płyta CD – k. 25; zeznania świadka G. B.– e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2018 r. – 00:12:52 – 00:17:29 – płyta CD – k. 25; zeznania świadka G. R.– e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2018 r. – 00:17:29 – 00:22:35 – płyta CD – k. 25; zeznania świadka J. S. – e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2018 r. 00:22:35 – 00:30:03 – płyta CD – k. 25 )

Samochody marki J. , w przedmiotowym okresie , posiadały ciężar całkowity powyżej niż 3,5 tony.

(informacje notoryjne)

Wnioskodawca posiada prawo jazdy kategorii B oraz C (od 20 czerwca 1975 r.), B+E i C+E (od 2 maja 1978 r.) oraz D (od 17 grudnia 1991 r.).

(prawo jazdy wnioskodawcy nr (...) , okazane na rozprawie w dniu 26 lutego 2018 r. – k. 68 )

Wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę dnia 10 listopada 2017 r.

(wniosek o emeryturę – akta ZUS)

Zaskarżoną decyzją z dnia 4 grudnia 2017 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił M. R. prawa do emerytury.

(decyzja k. 36, 36v. akt ZUS)

Ustalając stan fatyczny, Sąd oparł się na dokumentach , złożonych do akt sprawy , znajdujący się w aktach ZUS i przede wszystkim, z oryginalnej dokumentacji osobowej wnioskodawcy z Przedsiębiorstwa (...). Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawcy, który zeznał, że nie kierował samochodami dostawczymi typu Z. , albowiem z dokumentacji osobowej wynika , że w początkowym okresie zatrudnienia w A. – powierzono mu właśnie stanowisko – kierowcy Ż.. Także Sąd nie dal wiary zeznaniom wnioskodawcy , że nie wykonywał czynności za- i wyładunkowych , albowiem z zakresu czynności wynika, że wykonywanie takich czynności pracodawca powierzył wnioskodawcy za dodatkowym wynagrodzeniem w okresach

W tym zakresie czyli prowadzeniem przez wnioskodawcę samochodów dostawczych i uczestnictwo w czynnościach za - i wyładunkowych, Sąd pominął zeznania świadków, gdyż po upływie tak długiego okresu czasu (od 1979 do 1992roku) , osoby obce mogą nie –pamiętać czynności, wykonywanych przez inną osobę przez cały okres zatrudnienia. W pamięci pozostają sygnały czynności , ale szczegółowy obraz, ulega degeneracji wraz z upływem czasu i brak wsparcia emocjonalnego , a przecież świadkowie , to osoby obce dla wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z brzmieniem art.184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U z 2017 r., poz. 1778, ze zm.) (dalej: ustawa emerytalna) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1. okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2. okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl art. 184 ust. 2 ustawy emerytalnej emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Z przepisu art. 32 ustawy emerytalnej wynika z kolei, że możliwe jest wcześniejsze przejście na emeryturę przez pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zasady przechodzenia na wcześniejsze emerytury oraz wykazy stanowisk do tego uprawniających określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., nr 8, poz. 43 z późn. zm). Według treści § 3 i 4 tego rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 i 2 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 r. II UKN 417/97 – (...) i US (...) i wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

W przedmiotowym stanie faktycznym, nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe co do wieku oraz posiada wymaganą ilość okresów składkowych i nieskładkowych, a także jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, ale złożył wniosek o przekazanie środków, zgromadzonych na rachunku OFE, za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa. W ocenie Sądu, wnioskodawca spełnia również warunek co do posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85 – LEX 14635, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84 – LEX 14625).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na okoliczność pracy, wykonywanej przez wnioskodawcę , w okresie 4 kwietnia 1979 r. do 31 stycznia 1992 r., w Przedsiębiorstwie Handlu (...) w K., dopuścił dowód z zeznań świadków i z przesłuchania ubezpieczonego.

Z dokonanych ustaleń wynika , że wnioskodawca, w dniu 23.03.1979r., złożył do Przedsiębiorstwie Handlu (...) w K. , wniosek o przyjęcie do pracy w charakterze kierowcy . Na piśmie, zawierającym wniosek, znajduje się adnotacja : „stawiam wniosek o zatrudnienie – wnioskodawcy - z dn. 1.IV.78r. na sam m-ki Ż. ze stawką (…) . dodatek za konwojowanie po przysłaniu pytania o karalność (…) „

Z dokonanych ustaleń wynika, ze wnioskodawca, w dniu 4 kwietnia 1979 r. , zawarł z Przedsiębiorstwem Handlu (...) w K., umową o pracę na okres próbny od 4.04.1979r. do 17.04.1979r. w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku kierowcy . W treści umowy – brak wskazania, jakie pojazdami będzie kierował wnioskodawca .

Wnioskodawca, w dniu 18 kwietnia 1979 r. , zawarł z Przedsiębiorstwem Handlu (...) w K., umową o pracę na czas nieokreślony od 18.04.1979r. , w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku kierowcy . W treści umowy – brak wskazania, jakie pojazdami będzie kierował wnioskodawca .

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawca pracował w D. (...). W kolejnych angażach, wskazane jest tylko stanowisko – kierowcy w D. (...), bez sprecyzowania, jakimi pojazdami kierował.

Z dokonanych ustaleń wynika, że w notatce służbowej, z dnia 2.02.1981r., znajduje się adnotacja, , że od dnia 1.02.1981r. nastąpiła zmiana eksploatowanego przez wnioskodawcę pojazdu – marki Ż. na (...), czyli samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Jego praca polegała na przewożeniu części do maszyn rolniczych i samych maszyn rolniczych, z K., po całej Polsce.

Ta notatka stanowi uprawnioną podstawę do wysnucia tezy , wbrew zeznaniom wnioskodawcy , że w okresie od 4.04.1979r. do 1.02.1981r., kierował samochodami dostawczymi marki Ż., a nie samochodami ciężarowymi o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Z dokonanych ustaleń wynika, że w dniu 1.07.1980r. wnioskodawca zawarł z Centrum Baza Części Zamiennych, umowę na wykonywanie czynności spedycyjnych i , w zakresie tych czynności dodatkowych otrzymał dodatkowe wynagrodzenie . Mocą tej umowy, zobowiązał się do wykonywania czynności spedycyjno-załadunkowych jako dodatkowych , na warunkach pełnej dobrowolności , w ramach której [ umowy ] pobrał , za pokwitowaniem towary , opakowania ,wydawane do przewozu przez zakład pracy , pobierał ładunki w oparciu o dokumenty przewozów i za te ładunki ponosił odpowiedzialność , dokonywał za – i wyładunków lub udzielał pomocy przy tych czynnościach . Za , te , określone w umowie , czynności , otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie .

Takie umowy zawarł także w dniach 12.11.1982r. 1.10.1984r.

W kontekście tych okoliczności , Sąd zważył: to, że wnioskodawca , na podstawie formalnie zawartej umowy, wykonywał także czynności : za - i wyładunkowe , nie implikuje konieczności odliczenia , od czasu pracy kierowcy , czasu przeznaczonego na te czynności , bowiem te czynności zwiększają , jedynie, zakres odpowiedzialności [ co bezspornej także wynika z zawartych umów o czynności dodatkowe] . Z istoty charakteru pracy kierowcy pojazdów ciężarowych , wynika, że przemieszczają oni, prowadzone przez siebie pojazdy , w celu przewożenia określonych ładunków . Przerw, w kierowaniu pojazdami, przeznaczonymi na za – i rozładunek, nie odliczało się i nadal , nie odlicza , od czasu pracy kierowcy . Co prawda, w spornym okresie, nie obowiązywały odrębne od kodeksu pracy , regulacje dotyczące czasu pracy kierowców , to jednak , w celu ustalenia istoty tej pracy , można posiłkować się , przykładowo treścią przepisów, nieobowiązującej już , ustawy z dnia 24 .08.2001r. o czasie pracy kierowców (Dz. U nr 123 poz. 1354) . Ustawa tą , po raz pierwszy kompleksowo uregulowano wszystkie kwestie , związane z czasem pracy kierowców. I tamże , w art. 20 ust 1 tej ustawy do czasu pracy kierowców zaliczało się : prowadzenie pojazdu , załadunek i rozładunek , kontrolę i nadzór nad osobami wsiadającymi i wysiadającymi , kontrolne sprawdzanie pojazdu i ładunku, czynności spedycyjne itd. Podobnie tę materię reguluje art. 6 ust.1 ustawy z dnia 16.04.2004r. o czasie pracy kierowców (Dz. U z 2004r. nr 92 poz. 879 z późn. zm) Nie ma potrzeby inaczej traktować charakter i czas pracy kierowców samochodów ciężarowych , sprzed wejścia w życie cytowanych przepisów , gdyż istota pracy kierowców, nie uległa zmianie . Do zwykłych czynności kierowców samochodów ciężarowych należy i należał - nadzór nad załadunkiem i rozładunkiem pokazu .

Z dokonanych ustaleń wynika, że w dniu 31.03.1986r. wnioskodawca złożył wniosek o przeniesienie go ze stanowiska kierowcy samochodowego do działu magazynu (...) . Wnioskodawca pracował jako robotnik magazynowy w okresie od 1.06.1986r. do 2.09.1987r.

Czynności kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 34,5 tony podjął z dniem 3.09.1987r. Jego praca polegała na przewożeniu części do maszyn rolniczych i samych maszyn rolniczych, z K., po całej Polsce. Do jego czynności – jako kierowcy należała także - troska – o załadunek i wyładunek , towaru . Jego praca polegała na przewożeniu części do maszyn rolniczych i samych maszyn rolniczych, z K., po całej Polsce.

W tym zakresie, Sąd podtrzymuje swoje rozważania, dotyczące uczestnictwa w czynnościach – nadzorujących wy- i załadunek towarów. Tym bardzie ,z wnioskodawca pracował bez konwojenta do 31 stycznia 1992 r. w pełnym wymiarze czasu pracy.

Zdaniem Sądu, bezzasadnie stwierdził organ rentowy, że wykaz A stanowiący załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. ( Dz.U. z 1983 r. nr 8, poz. 43, ze zm.) wskazuje, że do prac w warunkach szczególnych należą wymienione w dziale VIII pod poz. 2 „prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów”, a nie przewidziano tam pracy na stanowisku „kierowcy samochodu ciężarowego”, którym posłużył się zakład pracy, wystawiając wnioskodawcy świadectwo pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze pracy z 22 września 1998 r. stwierdzające, że w okresie od 1.02.1981r. do 31.05.1986r. i od 3.09.1987r. do 31.01.1992r. wykonywał prace „kierowcy samochodu ciężarowego”, a zatem zakład pracy , nie uznał – całego okresu aktywności zawodowej wnioskodawcy w (...) , jako pracy w szczególnych warunkach, tylko te okresy , w których, jak wynika z ustaleń Sądu – faktycznie wykonywał prace kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. W ocenie Sądu, wystawiając świadectwo pracy, zakład pracy posłużył się tylko pewnym fragmentem nazwy stanowiska, albowiem zamiast „kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony”, wpisując tylko „kierowcy samochodu ciężarowego”. Owa omyłka, będąca właściwie pewnym skrótem myślowym i ogólnieniem, nie może przesądzać o braku możności zaliczenia świadczenia pracy w okresie od 1.02.1981r. do 31.05.1986r. i od 3.09.1987r. do 31.01.1992r., jako pracy w szczególnych warunkach.

Natomiast Sąd nie uznał, za prace w szczególnych warunkach okresu 4.04.1979- 31.01.1981r., w którym wnioskodawca kierował samochodami dostawczyni czyli o ciężarze całkowitym poniżej 3,5 tony – np. marki Ż. , nie uznał także – okresu , nie uwzględnionego przez zakład pracy jako aktywność w szczególnych warunkach czyli okresu od 1.06.1986r. do 2.09.1987r., gdy wnioskodawca pracował jako robotnik magazynowy.

W tym stanie faktycznym, zdaniem Sądu, należało uznać, że wnioskodawca przepracował 15 lat w szczególnych warunkach, wliczając okres – uwzględniony przez ZUS 6 lat 11 miesięcy .

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy, świadczenia wypłaca się, poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Dlatego też Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury począwszy od dnia 1 listopada 2017.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS, wyrażając zgodę na wypożyczenia akt ZUS