Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2017r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Harupa-Zięba

Protokolant: Grażyna Jendrecka

w obecności oskarżyciela publicznego G. Z.

po rozpoznaniu w dniu: 10/05/2017r.

sprawy:

M. W.

s. P. i M.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 24 sierpnia 2011 roku pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki (...) sp. Z o.o. z siedzibą w W. przy ulicy (...), urządzał w lokalu o nazwie (...) w miejscowości R. przy ulicy (...), gry losowe na urządzeniu elektronicznym o nazwie :. (...) o numerze H. (...) wbrew przepisom art. 6 ust. 1, ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. 201 z 2009 roku, poz. 1540),

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks

1.  uznaje oskarżonego M. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 107 § 1 kks w zw. z art. 23 § 1, 2 i 3 kks skazuje go na karę grzywny w ilości 100 (sto) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (sto) złotych;

2.  na podstawie art. 30 § 5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa automatu do gier o nazwie A. (...) o numerze H. (...) wraz z kablem zasilającym oraz kluczami oraz pieniędzy polskich obiegowych w kwocie 10,- (dziesięciu) złotych, szczegółowo opisanych na karcie 231 akt sprawy;

3.  na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące wydatki w kwocie 963,50,- (dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote 50/100) złotych i opłatę w kwocie 1000,- (jeden tysiąc) złotych.

Sygn. akt II K 291/14

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2011 r. funkcjonariusze Referatu Dozoru Urzędu Celnego w R., w lokalu (...)należącym do B. G. i znajdującym się w miejscowości R. przy ul. (...) przeprowadzili kontrolę prowadzonej działalności w zakresie urządzania i prowadzenia gier na automatach związaną z przestrzeganiem ustawy o grach hazardowych.

W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że w kontrolowanym lokalu znajduje się urządzenie elektroniczne do gier o nazwie A. (...) o numerze H. (...). Po przeprowadzeniu gry kontrolnej na wskazanym urządzeniu stwierdzono, iż jest to urządzenie umożliwiające przeprowadzenie gier o charakterze losowym. Grający nie ma wpływu na wynik gry, który nie zależy od jego umiejętności i sprawności. Wobec podejrzenia, że przedmiotowy automat do gier podlega przepisom ustawy o grach hazardowych i jest użytkowany bez wymaganego zezwolenia i koncesji – zatrzymano go do dalszego postępowania.

W toku prowadzonego postępowania Urząd Celny w R. powołał biegłego specjalistę z zakresu informatyki i telekomunikacji, posiadającego wiadomości specjalistyczne z zakresu badania automatów i gier, w celu przeprowadzenia badania zatrzymanego urządzenia (...) H. (...) o numerze H. (...) pod kątem oceny urządzenia jako maszyny do gier losowych w rozumieniu wyżej wskazanej ustawy. Biegły R. R., na podstawie przeprowadzonego badania automatu do gry stwierdził, iż urządzano na nim gry w celach komercyjnych, w których gracz nie uzyskuje bezpośrednio wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gry mają charakter losowy w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2019 r. o grach hazardowych.

Podmiotem, który wstawił automat do gry (...) H. (...) o numerze H. (...) do lokalu w R.,w ramach zawartej umowy dzierżawy był (...) sp. z o.o. Ówczesnym prezesem zarządu spółki był oskarżony M. W..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- zeznań świadków: J. D. (k. 25 z akt II K (...), 434 – 435, (...)) I. Ż. (k. 208 z akt II K(...), 434 – 435, 1755v. – (...)) i M. D. (k. 210 z akt II K (...), 433, 1756)

- protokołu kontroli (k. 1 – 2 z akt (...))

- protokołu zatrzymania przedmiotów (k. 8 z akt II K (...))

- opinii biegłego R. R. wraz z zeznaniami (k. 213 – 218 z akt II K (...), k. 697 – 698, 1756v.)

Oskarżony M. W. podczas postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Nie stawił się na rozprawę sądową pomimo, iż został na nią prawidłowo wezwany.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. W. (k. 237 – 238 z akt II K (...), 432, 1755)

Przesłuchani na rozprawie w dniu 10 maja 2017 r. funkcjonariusze Urzędu Celnego w R.: J. D., I. Ż. i M. D. z uwagi na upływ czasu nie pamiętali już przebiegu kontroli z dnia 24 sierpnia 2011 r. przeprowadzonej w lokalu (...). Równocześnie świadkowie podtrzymali zeznania złożone na wcześniejszych etapach postępowania i potwierdzili ustalenia stanu faktycznego.

Zdaniem Sądu zeznania tych świadków zasługują na wiarę, gdyż są spójne, logiczne i konsekwentne. Przesłuchani w postępowaniu przygotowawczym funkcjonariusze szczegółowo opisali przebieg kontroli w lokalu, jak również przebieg przeprowadzonych gier kontrolnych oraz procedurę zatrzymywania automatu do gier w związku z naruszeniem art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Przesłuchani świadkowie są osobami obcymi dla oskarżonego i nie mają żadnego interesu w tym aby go pomawiać.

Sąd dał również wiarę opinii biegłego R. R., która została sporządzona w sposób rzetelny i fachowy. Wynika z niej jednoznacznie,że zabezpieczony automat podlega rygorom wynikającym z ustawy o grach hazardowych.

Biegły R. R. kategorycznie podkreślił, iż gry rozgrywane na automacie były organizowane w celach komercyjnych, w których gracz nie uzyskuje bezpośrednio wygranej pieniężnej lub rzeczowej, jednak mają charakter losowy. Uzyskany wynik nie jest zależny od umiejętności bądź zręczności grającego , jest nieprzewidywalny i niezależny od woli grającego .Biegły wskazał,że ze względu na szybkość obracania się bębnów i stopniowe zwalnianie ruchu bębnów po naciśnięciu klawisza STOP , gracz nie jest w stanie przewidzieć kombinacji symboli, która ustawi się na bębnach w momencie zatrzymania. Opinię pisemną biegły podtrzymał w złożonych zeznaniach.

Sąd zważył co następuje:

M. W. został oskarżony o to, że w dniu 24 sierpnia 2011 r., pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. (...), urządzał w lokalu o nazwie (...) w miejscowości R. przy ul. (...), gdy losowe na urządzeniu elektronicznym o nazwie ”. (...) M. (...) o numerze H. (...) wbrew przepisom art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, tj. o czyn z art. 107 § 1 kk.

Konstrukcja przepisu art.107 kks określa typ czynu zabronionego nie tylko w przepisie go statuującym ale również w przepisach koniecznych do odczytania jego znamion ustawowych. Przepis ten oparty jest więc na blankiecie , a wypełniają go przepisy prawa administracyjnego- w tym przypadku przepisy o grach hazardowych z dnia 19.11.2009r.Tam też ujęto ograniczenia, których naruszenie może skutkować odpowiedzialnością karną skarbową. Dopuszczalność dookreślenia dyspozycji przepisu karnego regulacjami innej ustawy potwierdził Trybunał Konstytucyjny.

Zgodnie z art.6 ust.1 ustawy o grach hazardowych z dnia 19.11.2009 działalność w zakresie gier cylindrycznych,gier w karty,gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona wyłącznie na .podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Określa ona również definicję gier, w tym gier na automatach. I tak art.2 ust.3 stanowi,że grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Zgodnie z ust.5 art.2 ustawy grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechaniczych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy.

W niniejszej sprawie przedmiotowy automat został zabezpieczony i osobiście przebadany przez funkcjonariuszy celnych, którzy przeprowadzili kontrolę w lokalu jak i przez biegłego w celu ustalenia czy gry, które na nim rozgrywano spełniały kryteria gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Z poczynionych zgodnych ustaleń wynika, że gry rozgrywane na automacie mają charakter losowy,a uzyskiwane wyniki gier są nieprzewidywalne oraz niezależne od woli gracza. Możliwość prowadzenia gier za punkty uzyskane w wyniku wygranej zawiera się w definicji wygranej rzeczowej cyt. ustawy. Zasadniczym elementem gry losowej jest zależność jej wyniku od przypadku a nie od woli gracza.

Nie ulega wątpliwości, że w niniejszej sprawie doszło do naruszenia przepisów ustawy o grach hazardowych .Zabezpieczony automat służył do urządzania gier bez wymaganego zezwolenia. Udostępniono go w celach komercyjnych do publicznego korzystania,wygrane miały charakter losowy. Gry na takim automacie mogły odbywać się na podstawie koncesji i jedynie w kasynach. Oskarżony złamał obowiązujące tutaj przepisy prawa gdyż nie posiadał wymaganych zezwoleń. Zajmując się organizowaniem hazardowych gier liczbowych ,co było zasadniczym przedmiotem jego działalności,M. W. nie mógł nie wiedzieć,że prowadzenie gry na automatach jest możliwe tylko w kasynie. Oskarżony jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie automatów do gier i uzyskiwania z nich dochodów, powinien był dołożyć najwyższej staranności aby orientować się w kwestiach ich legalności. Jego styczność z automatami do gier nie była incydentalna. W razie wątpliwości , zważywszy na skalę prowadzonej przez siebie działalności,powinien był wystąpić w odpowiednim czasie do właściwych organów o wydanie decyzji rozstrzygającej jak należy kwalifikować wykorzystywane przez niego w działalności urządzenia w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. O charakterze automatów może rozstrzygnąć właściwy minister i uregulowanie zawarte w art.2 ust.6,7 cyt. ustawy przewiduje i daje możliwość prowadzącemu działalność gospodarczą skorzystanie z takiego uprawnienia ,gdy istnieje wątpliwość co do charakteru gry. Zaniechanie oskarżonego powodowało, że godząc się na umieszczenie automatu do gry o określonych parametrach w lokalu, który nie jest kasynem łamie prawo. W ocenie Sądu oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim, z premedytacją, kierując się żądzą nielegalnego zysku.

Naruszając porządek prawny w zakresie urządzania i prowadzenia gier i zakładów wzajemnych, sprawca godził w interes finansów publicznych oraz monopol państwa w tej sferze.

Podkreślić należy, że Rzeczpospolita Polska wraz z przystąpieniem do Unii Europejskiej przyjęła prawodawstwo unijne włącznie z Traktatem Stowarzyszeniowym. Prawodawstwo unijne należy traktować jako źródło prawa międzynarodowego o charakterze ponadpaństwowym. Z art. 9 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej wynika zobowiązanie do przestrzegania wiążącego Polskę prawa międzynarodowego. Zgodnie z art. 260 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej każde państwo członkowskie jest zobowiązane do wykonywania orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Kierowane do państw członkowskich orzeczenia swym zasięgiem obejmują instytucje państwa, w tym organy administracji publicznej, które są zobowiązane do podjęcia działań mających na celu dostosowanie prawa wewnętrznego do prawa unijnego. Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. (sygn. spraw połączonych C – 213/11, C – 214/11, C – 217/11) „ art. 14 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych stanowi „przepis techniczny” w rozumieniu unijnej dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1988 roku ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych, wobec czego przepis ten powinien zostać przekazany Komisji Europejskiej celem jego notyfikacji zgodnie z art. 8 ust. 1 tej dyrektywy”. Jednak należy zwrócić uwagę na fakt, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrokiem z dnia 13 października 2016 r. (sygn. C 303/15) orzekł, iż „ art. 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego w brzmieniu zmienionym na mocy dyrektywy 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 roku należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak ten będący przedmiotem postępowania głównego, nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu”. Jednocześnie z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 marca 2015 r. (sygn. P 4/14) wynika, że przepis art. 14 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych jest zgodny z przepisami Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a więc brak jest podstaw do odmowy stosowania przepisów tej ustawy dla blankietowego przepisu art. 107 § 1 kks.

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona czynu z art. 107 § 1 kks, a jego wina nie budzi wątpliwości. M. W. był prezesem zarządu spółki, której zasadniczym przedmiotem było dystrybuowanie automatów do gier. Dochody spółki (...) pochodziły w głównej mierze z udostępniania w celu użytkowania automatów do gier właścicielom lokali gastronomicznych. Wyjaśnienia oskarżonego nie przyznającego się do winy nie zasługują na wiarę. W ocenie Sądu takie stanowisko oskarżonego jest podyktowane chęcią uniknięcia odpowiedzialności karnej. Nie zasługuje na akceptację gdyż jest sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym z zeznaniami świadków ,opinią biegłego oraz przeprowadzonym eksperymentem . Jest również sprzeczne ze wskazaniami wiedzy,doświadczenia życiowego i logiką.

Za bezsporny należy uznać fakt prowadzenia przez oskarżonego działalności gospodarczej związanej z urządzeniami przez niego gier na automatach. Zawierał on umowy o współpracy po to aby do wytypowanych lokali wstawiać automaty do gry i czerpać z tego określone dochody. Bezsporne jest również to, że na prowadzenie gier na zabezpieczonym automacie nie posiadał koncesji. Działalność była prowadzona poza kasynem gry. Przedmiotowy automat był urządzeniem do rozgrywania gier o charakterze hazardowym co potwierdziły: protokół oględzin, zeznania świadków, którzy przeprowadzili na zabezpieczonym automacie eksperyment, wreszcie opinia biegłego.

Jak naprowadzono wyżej ,z uwagi na profil działalności (...) M. W. powinien dysponować odpowiednią wiedzą i znać przepisy dotyczące legalności gier prowadzonych na automatach.

Sąd uznał zatem M. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, w związku z czym na podstawie art. 107 § 1 kks w zw. z art. 23 § 1, 2 i 3 kks skazał go na karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 zł. Popełnienie przestępstwa z art. 107§1kks sankcjonowane jest orzeczeniem grzywny do 720 stawek dziennych, kary pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tych kar łącznie. Kierując się powyższym Sąd wymierzył oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 100 zł. Orzekają o karze Sąd uwzględnił rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego,motywację i sposób zachowania sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, uzyskiwane dochody. Sad uznał iż za ujemną oceną działania oskarżonego przemawia nagminność tego rodzaju czynów nakierowana na nielegalne prowadzenie działalności i osiąganie łatwych i szybkich zysków a także wysoka społeczna szkodliwość czynu. Ograniczenie możliwości organizowania gier na automatach wyłącznie w kasynach ma na celu ochronę społeczeństwa przed negatywnymi skutkami hazardu oraz zwiększenie kontroli państwa nad tą sferą, stwarzającą zagrożenia w postaci uzależnień.

Sąd nie znalazł tutaj okoliczności łagodzący. Oskarżony w dalszym ciągu prowadził swoją nielegalną działalność pomimo tego, że toczyły się już postępowania karno- skarbowe w związku z zajęciem w różnych miejscowościach na terenie kraju urządzeń należących do spółki, którą oskarżony zarządzał .

Tak określona kara jest w ocenie Sądu karą sprawiedliwą, adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości i zawinienia oskarżonego, spełniająca wymogi prewencji ogólnej i indywidualnej.

Na podstawie art. 30 § 5 kks Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa automatu do gier o nazwie (...) o numerze (...) wraz z kablem zasilającym oraz kluczami i pieniędzy polskich obiegowych w kwocie 10 zł, szczegółowo opisanych na karcie 231 akt sprawy.

Na mocy art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące wydatki w kwocie 963,50 zł i opłatę w kwocie 1000 zł.

Sędzia: