Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2018 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa C. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w L.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda C. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w L. kwotę 5.925,81zł (pięć tysięcy dziewięćset dwadzieścia pięć złotych osiemdziesiąt jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 24 kwietnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 do dnia zapłaty,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  koszty procesu znosi wzajemnie.

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 443/16

UZASADNIENIE

Pełnomocnik powoda C. (...) sp. z o.o. sp. komandytowa z siedziba w L. wniósł przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 948,60 zł z ustawowymi odsetkami oraz zasądzenie na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda wskazał, że W wyniku kolizji komunikacyjnej w dniu 24.03.2015 r. został uszkodzony pojazd marki VOLKSWAGEN o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność H. Ł.. Pozwany – jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej sprawcy tej kolizji – uznała swoją odpowiedzialność za szkodę w przedmiotowym pojeździe i wypłaciła odszkodowanie w wysokości 6015.95 zł brutto. Przyznane odszkodowanie nie rekompensuje w pełni poniesionej szkody. W dniu 10.03.2016 r. C. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w L. zawarło umowę przelewu wierzytelności dochodzenia należności z tytułu szkody rzeczowej w pojeździe marki VOLKSWAGEN o numerze rejestracyjnym (...)z H. Ł.. Na mocy tej umowy zbywca przenosi na rzecz nabywcy wszelkie prawa z nią związane za określoną w załączniku do umowy kwotą. Prawną podstawą przelewu wierzytelności jest umowa sprzedaży. Różnica pomiędzy rzeczywistym kosztem naprawy pojazdu określonej w opinii wykonanej dla powoda a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwaną wynosi 7806,20 zł brutto, skapitalizowane odsetki 565.90 zł i koszt uzyskania opinii technicznej 676.50 zł.

Pełnomocnik pozwanego (...) S.A. w W. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasadzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pełnomocnik strony pozwanej podniósł, iż bezsporne jest zaistnienie szkody w pojeździe Volkswagen Polo nr rej. (...), należącym do H. L., a także fakt, iż sprawcą zdarzenia z dnia 24.03.2015 r, był kierujący, ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. 1’0 zgłoszeniu szkody, pozwany przeprowadził postępowanie likwidacyjne, w którym zakwalifikował szkodę jako częściową, a następnie decyzją z 23.04.2015 r. przyznał j wypłacił na rzecz poszkodowanej odszkodowanie w kwocie 6.015.95 zł, ustalone na podstawie kosztorysu naprawy nr 0002048715 z 8.04.2015 r. Istotne znaczenie dla niniejszej sprawy ma ustalenie, czy poszkodowana naprawiła uszkodzony pojazd. W sytuacji, gdy poszkodowana ani powód nie złożyli faktury za naprawę pojazdu, należne odszkodowanie winno zostać obliczone metodą kosztorysową. Z odpowiednią optymalizacją kosztów naprawy, przy uwzględnieniu cen nieoryginalnych części zamiennych oraz stawek za robociznę stosowanych przez nieautoryzowane warsztaty naprawcze funkcjonujące na rynku lokalnym. W przekonaniu pozwanego, brak jest podstaw do stwierdzenia istnienia związku między kosztem sporządzenia w/w opinii prywatnej a szkodą, do której naprawienia zobowiązany jest pozwany, co winno skutkować oddaleniem powództwa w tym zakresie. Poszkodowana H. L. do chwili zawarcia z powodem umowy cesji z 10.03.2016 r. nie poniosła szkody majątkowej w postaci kosztu sporządzenia prywatnej ekspertyzy. Co więcej, umowa cesji została zawarta w dniu 10.03.2016 r., zaś faktura VAT została wystawiona w dniu 23.03.2016 r, na rzecz powoda, wobec czego należy uznać, iż sprzedaż wierzytelności nie obejmuje należności za ww. fakturę, bowiem w dacie sprzedaży wierzytelności, poszkodowany nie doznał szkody majątkowej z tytułu tejże faktury.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 24.03.2015 r. doszło kolizji komunikacyjnej , w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd stanowiący własność H. Ł. marki Volkswagen Polo nr rej. (...) rok produkcji 2007 r.

(bezsporne, akta szkody).

Pozwane towarzystwo ubezpieczeń wszczęło postępowanie likwidacyjne, w toku którego uznała swoją odpowiedzialność za skutki wypadku, w którym zakwalifikowało szkodę jako częściową, a następnie decyzją z 23.04.2015 r. przyznało i wypłaciło na rzecz poszkodowanej H. Ł. odszkodowanie w kwocie 6.015.95 zł, ustalone na podstawie kosztorysu naprawy nr 0002048715 z 8.04.2015 r.

(bezsporne, akta szkody).

Na zlecenie C. (...) sp. z o.o. sp. komandytowa z siedziba w L. specjalista z zakresu techniki samochodowej oraz kalkulacji kosztów napraw w systemach eksperckich 1.02.2016 r. dokonał wyceny kosztów naprawy samochodu marki VOLKSWAGEN Polo a koszt wyceny wyniósł 676 zł brutto.

(dowód: kosztorys i faktura VAT z 213.03.2016 r. k.17-28).

H. Ł. umową cesji wierzytelności z 10.03.2016 r. przeniosła przysługującą jej wierzytelność dochodzenia należności z tytułu szkody komunikacyjnej w pojeździe marki VOLKSWAGEN o numerze rejestracyjnym (...) w stosunku do sprawcy zdarzenia z 24.03.2015 r. nr szkody 0002048715 na rzecz C. (...) sp. z o.o. sp. komandytowa z siedziba w L..

(dowód: umowa cesji k. 11-13).

Powodowa spółka 24.03.2016 r. wezwała stronę pozwaną do zapłaty kwoty 8482,70 zł i kosztów prywatnej opinii.

(dowód: wezwanie do zapłaty k.15-16).

Biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej, wyceny napraw powypadkowych wyceny wartości napraw powypadkowych , wyceny wartości pojazdów, rekonstrukcji zdarzeń drogowych w opinii sądowej z 7.11.2017 r. stwierdził, że koszt naprawy samochodu marki VOLKSWAGEN Polo rok produkcji 2007, pierwsza rejestracja 20.02.2007 r. o nr rej. (...) przy uwzględnieniu koniecznego zakresu prac i uwzględnieniu do naprawy części oryginalnych spod znaku „O” wyniósłby 13.113,50 zł brutto a przybliżony koszt dotychczas wykonanej naprawy może wynosić 2987,83 zł brutto. Naprawa pokrywy bagażnika nastąpiła przez zamontowanie używanej pokrywy z rynku wtórnego, występuje różna grubość powłoki lakierniczej a numery szyby tylnej na zdjęciach różnią się od numerów tylnej szyby ze zdjęć wykonanych podczas oględzin przez pozwaną spółkę.

(dowód: opinia biegłego sądowego k. 137-158).

Biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej wyceny napraw powypadkowych w opinii uzupełniającej z 27.02.2018 r. stwierdził, że koszt naprawy samochodu marki VOLKSWAGEN Polo rok prod. 2007 o nr rej. (...) przy uwzględnieniu koniecznego zakresu prac i uwzględnieniu do naprawy części oryginalnych spod znaku „Q” wyniósłby 11.941,76 zł brutto a koszty pozostałej naprawy przy zastosowaniu części „Q” i przeciętnych kosztów roboczogodziny obowiązujących na trenie powiatu (...) wynosiłby 2.488,29 zł brutto.

(dowód: opinia uzupełniająca biegłego sądowego k. 183-197).

Przedmiotowy samochód marki VOLKSWAGEN Polo rok produkcji 2007 został sprowadzony z zagranicy jako samochód powypadkowy i w Polsce został zarejestrowany 29.12.2011 r. Po wypadku został częściowo naprawiony przez córkę i zięcia właścicielki tak, że można nim jeździć. Właścicielka nie zapłaciła jeszcze za częściową naprawę.

(dowód: zeznania świadka H. Ł. k.90 od 00:06:20 do 00:18:34).

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie powodowej spółki zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Strona powodowa roszczenie o wypłatę odszkodowania wywodziła umowy ubezpieczenia OC łączącego pozwane towarzystwo ubezpieczeń ze sprawcą wypadku z 12.05.2016 r. i szkody w pojeździe powoda marki VOLKSWAGEN Polo rok produkcji 2007 o nr rej. (...), przysługującej jej na podstawie umowy cesji wierzytelności.

Zgodnie z treścią art. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003r. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) ubezpieczeniami obowiązkowymi są m.in. ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, zwane ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Z art. 822 k.c. wynika natomiast, że w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). Zakres obowiązku odszkodowawczego zakładu ubezpieczeń określa umowa, z tym że w przypadku umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdów, umowa stron nie może wprowadzać dalej idących ograniczeń zakresu odpowiedzialności ubezpieczyciela niż wynikający z przepisów prawa regulujących ten stosunek prawny. Na mocy tych przepisów jedynym dopuszczalnym ograniczeniem odpowiedzialności jest suma gwarancyjna. Zgodnie bowiem z treścią art. 36 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U z 2003r. nr 124, poz. 1152) odszkodowanie to ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej, która jednak nie może być niższa niż określona w tym przepisie dolna granica. Granice odpowiedzialności ubezpieczyciela zakreśla więc zakres odpowiedzialności sprawcy szkody – składniki szkody i zasada odpowiedzialności są tak samo określane jak przy ustalaniu obowiązku odszkodowawczego jej sprawcy. Stosunek wynikający z umowy ubezpieczenia OC ma bowiem charakter akcesoryjny wobec cywilnoprawnego stosunku odszkodowawczego, jaki może zaistnieć pomiędzy sprawcą szkody a poszkodowanym, z tym że co do zasady zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela nie może być wyższy od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego, tj. dłużnika z bezpośredniego stosunku zobowiązaniowego ( porównaj: uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 roku III CZP 32/03, OSNC z 2004 roku, nr 4, poz. 51 oraz uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 9 października 2003 roku I ACa 452/2003, OSA z 2004 roku Nr 9 poz. 27).

Określenia pojęć szkody i odszkodowania sprawcy szkody dokonać należy na gruncie kodeksu cywilnego. Z przepisu art. 361 § 2 k.c. wynika obowiązek pełnej kompensacji szkody przez jej sprawcę, przy czym szkoda rozumiana jest jako różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by w jego majątku istniał, gdyby zdarzenie nie nastąpiło ( porównaj: uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 12 października 2001 roku III CZP 57/01, OSNCP z 2002 roku, Nr 5 poz. 57). Nie oznacza to jednak bezwzględnego obowiązku zwrotu wszystkich poniesionych przez poszkodowanego sum wydatkowanych w związku z zaistniałym zdarzeniem wywołującym szkodę. Osoba odpowiedzialna za szkodę zobowiązana jest bowiem zwrócić poszkodowanemu tylko wydatki celowe, ekonomicznie uzasadnione, poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego ( porównaj: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1972 roku II CR 425/72, OSNCP z 1973 roku Nr 6 poz. 111, uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 roku V CKN 903/00, OSNC z 2003 roku Nr 1 poz. 15). W obrębie odpowiedzialności odszkodowawczej podkreśla się, że zdarzenie będące źródłem szkody nie może prowadzić do wzbogacenia się poszkodowanego. W sytuacjach, w których zniszczeniu uległa rzecz, a pozostałości po niej prezentują jednak pewną wartość, wartość ta podlega odliczeniu od należnego poszkodowanemu odszkodowania. W tym wyraża się działanie zasady compensatio lucri cum damno. Z racji akcesoryjności świadczenia wobec odpowiedzialności sprawcy szkody taki sam zakres świadczenia ciąży na zakładzie ubezpieczeń ( porów. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 kwietnia 2004 roku I CK 557/03, LEX nr 585672, uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 roku III CZP 80/11, OSNC 2012/10/112).

W niniejszej sprawie pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady za szkodę powstałą w związku ze zdarzeniem drogowym objętym powództwem. Bezsporny był również fakt zawarcia przez pozwany zakład ubezpieczeń z właścicielem pojazdu wywołującego zdarzenie drogowe umowy dotyczącej odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone ruchem pojazdu, zaistnienie przedmiotowego zdarzenia drogowego w okresie obowiązywania tej umowy oraz obowiązku wypłaty przez pozwane towarzystwo ubezpieczeń należnego odszkodowania w związku ze szkodą w pojeździe.

Spór między powodową spółką a pozwanym towarzystwem ubezpieczeń sprowadzał się do określenia wysokości szkody w pojeździe cedenta na skutek wypadku tj. kosztów naprawy samochodu.

Z wiarygodnych zeznań świadka H. Ł. właścicielki uszkodzonego pojazdu wynika, iż samochód marki VOLKSWAGEN Polo rok produkcji 2007 został sprowadzony z zagranicy jako samochód powypadkowy i w Polsce został zarejestrowany 29.12.2011 r. Po wypadku został częściowo naprawiony przez córkę i zięcia właścicielki, tak że można nim jeździć a właścicielka nie zapłaciła jeszcze za częściową naprawę.

W tej sytuacji sąd w toku postępowania dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu szacowania szkód komunikacyjnych.

W ocenie sądu w świetle zebranego materiału dowodowego w szczególności akt szkody oraz jasnej rzeczowej i wyczerpującej opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej, wyceny wartości napraw powypadkowych, wyceny wartości pojazdów, rekonstrukcji zdarzeń drogowych z 7.11.2017 r. i 27.02.2018 r. wynika, że koszt naprawy samochodu marki VOLKSWAGEN Polo rok prod. 2007 o nr rej. (...) przy uwzględnieniu określonego w opinii technicznej rozmiaru uszkodzeń i uwzględnieniu do naprawy części oryginalnych spod znaku „O” możliwych do - pozyskania u przedstawicieli producenta pojazdu oraz przyjętych uwarunkowań cenowych wynosiłby 13.822,15 zł brutto a przy uwzględnieniu wyżej określonego w opinii technicznej rozmiaru uszkodzeń oraz przyjętych uwarunkowań cenowych i uwzględniającej koszty części zamiennych oznaczone symbolami Q tj. części pochodzących od tego samego producenta, ale bez znaku firmowego producenta samochodu, wynosiłby 11.941,76 zł brutto.

Biegły ustalił też, iż naprawa pokrywy bagażnika nastąpiła przez zamontowanie używanej części, z rynku wtórnego, występuje różna grubość powłoki lakierniczej a numery szyby tylnej różnią się od numerów tylnej szyby na zdjęciu wykonanym podczas oględzin przez pozwaną spółkę.

Powyższa opinia biegłego sądowego jest szczegółowa, jasna, fachowa i nie budzi żadnych wątpliwości zatem w ocenie sądu jest w pełni miarodajna i zasługuje na uwzględnienie dokonana w niej wycena szkody powstałej w ubezpieczonym samochodzie.

W postanowieniu 7 sędziów z 20 czerwca 2012 r. III CZP 85/11 Sąd Najwyższy stwierdził, iż w razie uszkodzenia części pochodzącej bezpośrednio od producenta do naprawy lub obliczenia kosztów naprawy mogą być wykorzystane nie tylko części oryginalne pochodzące bezpośrednio od producenta pojazdu ale też części nowe tej samej jakości co części pochodzące bezpośrednio od producenta pojazdu. Mają być to części produkowane zgodne ze specyfikacjami i standardami produkcyjnymi ustalonymi przez producenta pojazdu a więc części tej samej jakości co części pochodzące bezpośrednio od producenta pojazdu a różniące się tylko oznakowaniem.

Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z 12 kwietnia 2012 r. sygn. akt III CZP 80/11.

Zatem biorąc pod uwagę wiek przedmiotowego samochodu w dniu zdarzenia wynoszący 8 lat tj. datę pierwszej rejestracji 20.02.2007 r. i jego przebieg, oraz fakt iż był to samochód sprowadzony z zagranicy jako samochód powypadkowy w ocenie sądu, szkoda może być naprawiona przy użyciu części zamiennych oznaczone symbolami Q tj. części pochodzących od tego samego producenta, ale bez znaku firmowego producenta samochodu. Tym bardziej, iż części o symbolu „Q” są częściami pełnowartościowymi o tej samej jakości co części oryginalne i pochodzące od tego samego producenta.

Biegły odpowiadając na pytanie zawnioskowane przez pełnomocnika strony pozwanej jednoznacznie stwierdził, iż naprawa pokrywy bagażnika przedmiotowego samochodu nastąpiła przy wykorzystaniu części używanej, z rynku wtórnego.

Zatem strona pozwana wykazała, iż częściowa naprawa w samochodzie nie nastąpiła przy zastosowaniu wyłącznie części nowych oryginalnych z logo producenta samochodu. Więc strona powodowa nie potwierdziła swojego uzasadnionego interesu w dokonywaniu dalszej naprawy z wykorzystaniem nowych części oryginalnych, skoro już zdecydowała się na częściową naprawę przy zastosowaniu części używanej, systemem gospodarczym.

Strona powodowa dochodząc odszkodowania z uwzględnieniem cen części oryginalnych z logo producenta w toku postępowania nie wykazała, że przedmiotowy samochód mimo jego wieku jest jeszcze na gwarancji producenta, który wymaga od autoryzowanych warsztatów by w ramach napraw gwarancyjnych korzystały wyłącznie z części zamiennych dostarczanych przez producenta pojazdów na potrzeby tych napraw oraz, że dokonanie naprawy z wykorzystaniem części oryginalnych uzasadnia szczególny interes poszkodowanego. Przykładowo, że pojazd był dotychczas serwisowany i naprawiany wyłącznie przy użyciu części oryginalnych a kontynuacja takiej historii pojazdu może wpłynąć na jego wartość handlową lub że faktycznie dokonał naprawy z wykorzystywaniem części oryginalnych.

W ocenie sądu nie sposób uwzględnić zastrzeżeń pełnomocnika powodowej spółki do opinii biegłego dotyczących kosztów roboczo-godziny.

Powołany przez pełnomocnika koszt roboczo-godziny określony przez Pomorską Izbę Rzemieślniczą pochodzi z przed kilku lat z 2012 r. Oczywistym jest, iż stawi roboczo-godziny wykazują z każdym rokiem tendencje wzrostowe i na tej podstawie nie sposób podważyć przyjętej przez biegłego stawki.

Nie sposób też podzielić stanowiska pełnomocnika pozwanego, iż suma przybliżonego kosztu dokonanej już częściowej naprawy i szacunkowego kosztu pozostałej naprawy systemem tzw. gospodarczym czy garażowym stanowi naprawienie całości powstałej szkody. Nie jest naprawieniem szkody zmuszanie poszkodowanych do dokonania naprawy domowym systemem z użyciem części używanych a przez to niepewnych. Tym bardziej, iż mimo przywrócenia stanu poprzedniego wartość samochodu jako powypadkowego spada.

Sąd podziela utrwalone stanowisko Sądu Najwyższego, iż rzeczywista naprawa nie stanowi warunku dla dochodzenia odszkodowania z tytułu uszkodzonego samochodu, obliczonego na podstawie ustalonych kosztów naprawy.

Zdaniem sądu również częściowa naprawa samochodu nie pozbawia prawa do dochodzenia odszkodowania za całość szkody komunikacyjnej według metody kosztorysowej.

Ocena, czy koszty ekspertyzy mieszczą się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego winna być dokonywana na podstawie konkretnych okoliczności sprawy, a w szczególności po dokonaniu oceny, czy poniesienie tego wydatku było obiektywnie uzasadnione i konieczne, także w kontekście ułatwienia określenia prawidłowo konkretnego ubezpieczyciela, jak i ułatwienia zakładowi ubezpieczeń ustalenia okoliczności wypadku i rozmiarów szkody. Skoro brak jest związku przyczynowego między sporządzeniem prywatnej ekspertyzy na zlecenie powoda a wypłatą powodowi odszkodowania, to w konsekwencji wydatek poniesiony przez powoda na sporządzenie prywatnej opinii nie może być uznany za konieczny i uzasadniony w kontekście odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela (por.: uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 13 listopada 2013 r., II Ca 850/13 Legalis).

Koszt sporządzenia na zlecenie powodowej spółki prywatnej ekspertyzy nie mógł zostać w realiach rozpoznawanej sprawy uznany za element szkody, bowiem została ona wykonana na zlecenie spółki C. (...) jeszcze przed zawarciem umowy cesji wierzytelności z właścicielem samochodu jako osoby poszkodowanej. Ponadto powodowa spółka nie może przerzucać wyceny wartości przyszłej umowy cesji na ubezpieczyciela sprawcy szkody. Jako profesjonalista winna sama oceniać wartość ewentualnego odszkodowania i cenę umowy cesji, dysponując wyceną i decyzją o wysokości odszkodowania ubezpieczyciela oraz posiadać wiedzę o możliwości zawnioskowania w toku przyszłego procesu dowodu z opinii biegłego sądowego.

Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 481 § 1 k.p.c.). W myśl zaś § 2 ww artykułu, jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Określając czas opóźnienia, za które powodowi przysługuje prawo do żądania odsetek od dłużnej sumy, Sąd miał na względzie art. 817 § 1 k.c., zgodnie z którym ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku, a w sytuacji, gdy wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych w terminie wskazanym powyżej nie było możliwe - w terminie 14 dni, od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe.

W niniejszej sprawie pozwany zakład ubezpieczeń już 24.04.2015 r. wydał decyzję o wypłacie odszkodowania.

Mając na uwadze powyższe sąd zasądził od pozwanego towarzystwa na rzecz powodowej spółki kwotę 5.925,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 24.04.2015 r. i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

O kosztach postępowania orzeczono na mocy art. 100 k.p.c., z uwagi na częściowe uwzględnienie powództwa.

Z.

1. odnotować w kontrolce uzasadnień

2. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron

3. przedłożyć z apelacją, najdalej za 21 dni od wykonania

(...), 25 maja 2018 r.