Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2018r.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Maz. IV Wydział Pracy w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Jolanta Jaros- Skwarczyńska

Protokolant st.sekr.sąd. Beata Jakóbczyk

po rozpoznaniu w dniu 09 maja 2018r. w Tomaszowie Mazowieckim

na rozprawie

sprawy z powództwa B. F.

przeciwko Gminnej Spółdzielni (...) w T.

o wynagrodzenie za pracę i wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych

1/. zasądza od pozwanej Gminnej Spółdzielni (...) w T. na rzecz powódki B. F.:

- kwotę 4.477,85 (cztery tysiące czterysta siedemdziesiąt siedem złotych 85/100) brutto tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 03 grudnia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. i odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty;

- kwotę 393,29 (trzysta dziewięćdziesiąt trzy złotych 29/100) brutto tytułem wynagrodzenia za pracę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 03 grudnia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. i odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty;

2/. oddala powództwo w podstałym zakresie;

3/. zasądza od powódki B. F. na rzecz pozwanego Gminnej Spółdzielni (...) w T. kwotę 1.152,00 (jeden tysiąc sto pięćdziesiąt dwa złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

4/. nadaje wyrokowi w punkcie 1 (pierwszym) rygor natychmiastowej wykonalności;

5/. nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. od pozwanej Gminnej Spółdzielni (...) w T. kwotę 271,00 (dwieście siedemdziesiąt jeden złotych 00/100) tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej oraz kwotę 175,00 (sto siedemdziesiąt pięć złotych 00/100) tytułem wydatków poniesionych w sprawie od uwzględnionej części powództwa;

6/. przejmuje na rachunek Skarbu Państwa pozostałe nieuiszczone koszty sądowe.

Sygn. akt IV P 208/15

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 16.12.2015r., skierowanym przeciwko Gminnej Spółdzielni (...) w T. powódka B. F. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wnosiła o zasądzenie na swoją rzecz:

- kwoty 24.850,00 zł tytułem uzupełnienia wynagrodzenia za pracę za okres od 22 stycznia 2014r. do 30.10.2015r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 grudnia 2015r. do dnia zapłaty;

- kwoty 5.250,00 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w za okres od dnia 22.10.2014r. do 30.10.2015r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 grudnia 2015r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych.

Na uzasadnienie swojego żądania pełnomocnik powódki wskazał, iż zgodnie z zawartą umową o pracę wynagrodzenie powódki miało obejmować: kwotę 530 złotych, kategoria zszeregowania II wg regulaminu wynagradzania + nagrodę uznaniową + prowizję w wysokości 3,25 % od obrotów sklepu + prowizję w wysokości 2,8% za sprzedaż papierosów + dodatek stażowy + ryczałt za godz. nadliczbowy w wysokości 50,00 złotych i że tak wskazana wysokość wynagrodzenia w kwocie 530,00 zł nie odpowiada wysokości minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w Polsce w 2014r. oraz w 2015r.

Odnośnie roszczenia o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych , pełnomocnik powódki wskazał, iż załączone do pozwu zestawienie oraz pozostałe dowody świadczą, iż powódka przepracowała znaczną ilość godzin nadliczbowych ( 240 godzin ), za które nie otrzymała wynagrodzenia bądź ekwiwalentu w postaci dni wolnych od pracy.

W odpowiedzi na pozew z dnia 07.03.2016r., pełnomocnik pozwanej spółdzielni wnosił o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych podnosząc, iż poszczególne składniki wynagrodzenia za pracę powódki łącznie nigdy nie były niższe od obowiązującej płacy minimalnej, a w miesiącach, w których wynagrodzenie to było niższe od płacy minimalnej, powódka otrzymywała dodatek wyrównawczy.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Powódka B. F. była zatrudniona w pozwanej Gminnej Spółdzielni (...) w T., początkowo na podstawie umowy o pracę na okres próbny od dnia 21.10.2013r. do 21.01.2014r., a następnie umowy o prace na czas określony od dnia 22.01.2014r. do 31.01.2016r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku sprzedawcy, w sklepie znajdującym się w T. przy ul. (...).

dowód: umowa o pracę z dnia 18.10.2013r. i 22.01.2014r. Część B k .17 i 15 akt osobowych powódki B. F. oraz k. 23 akt;

świadectwo pracy pozwanej B. F. z dnia 23.11. 2015 r. – Część B k.18 akt osobowych pozwanej B. F. i k.19-20;

Zgodnie z treścią zawartej umowy, z tytułu zatrudnienia, pozwana B. F. miała otrzymywać wynagrodzenie obejmujące: kwotę 530 złotych, kategoria zszeregowania II wg regulaminu wynagradzania + nagrodę uznaniową + prowizję w wysokości 3,25 % od obrotów sklepu + prowizję w wysokości 2,8% za sprzedaż papierosów + dodatek stażowy + ryczałt za godz. nadliczbowy w wysokości 50,00 złotych.

dowód: umowa o pracę z dnia 22 stycznia 2014r. – Część B k. 17 akt osobowych pozwanej B. F.;

zeznania powódki B. F. –protokół rozprawy audio video z dnia 19.03.2018r. 00:12:26-00:14:31 k.108 verte oraz protokół rozprawy audio video z dnia 14.11.2016r.00:04:16-00:27:12;

Zgodnie z treścią § 4 Regulaminu Wynagradzania dla pracowników Gminnej Spółdzielni (...) w T. w spółdzielni są wypłacane następujące składniki wynagrodzenia:

- dodatek stażowy;

- dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych;

- dodatek za pracę w porze nocnej;

- nagroda uznaniowa;

- wynagrodzenie za czas przestoju nie zawinionego przez pracownika;

- prowizje dla pracowników handlu;

- inne dodatki.

Stosownie do treści § 8 w/w Regulaminu Wynagradzania pracownikowi mogą być przyznawane miesięczne nagrody uznaniowe do wysokości 100% wynagrodzenia zasadniczego.

Wynagrodzenie otrzymywane za pracę w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższe od obowiązującego na dany rok wynagrodzenia minimalnego ( § 2 ust.2 w/w Regulaminu).

W myśl § 10 w/w Regulaminu za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia przysługuje pracownikowi dodatek w wysokości określonej przepisami Kodeksu Pracy.

dowód: Regulamin Wynagradzania dla pracowników Gminnej Spółdzielni (...) w T. wraz z aneksami -. załączniki do oryginału opinii;

Na podstawie aneksu Nr (...) z dnia 01.11.2013r. do Regulaminu Wynagradzania, kwota prowizji od obrotu sklepu została podwyższona z 3,2 % do 3,25 % oraz wprowadzono prowizję za sprzedaż papierosów wysokości 2,80 % miesięcznie od obrotów papierosami.

dowód: Aneks nr (...) z dnia 01.11.2013r. - załączniki do oryginału opinii;

W okresie od stycznia 2014r. do grudnia 2014 wynagrodzenie powódki B. F. przy braku absencji w pracy, przy minimalnym wynagrodzeniu wynoszącym 1.680,00 złotych brutto kształtowało się w przedziałach od: kwoty 1.680,00 złotych (w miesiącu styczniu 2014r.) do kwoty 2.069,32 złotych (w miesiącu lipcu 2014r.), a w okresie od stycznia do października 2015r. przy minimalnym wynagrodzeniu wynoszącym 1.750 złotych, wynagrodzenie to kształtowało się w granicach od kwoty 1.750,00 zł brutto (w miesiącach luty, marzec i wrzesień) do kwoty 2.210,76 złotych brutto w miesiącu maju 2015r.

dowód: pisemna opinia biegłej z zakresu rachunkowości D. W. k. 74-90;

W 2014 roku w miesiącu: styczeń, marzec, sierpień, listopad i grudzień oraz w 2015r. w miesiącu: luty, marzec, sierpień i wrzesień, pozwany pracodawca do wynagrodzenia minimalnego brutto doliczył powódce B. F. niezgodnie z obowiązującymi przepisami dodatek za godziny nadliczbowe w łącznej kwocie 393,29 złotych.

dowód: pisemna opinia biegłej z zakresu rachunkowości D. W. k. 74-90;

W pozwanej Gminnej Spółdzielni (...) w T. obowiązuje kilkuletnia praktyka w zakresie dzielenia prowizji od obrotów na poszczególnych pracowników sklepu wg rzeczywistego przepracowanego czasu pracy, natomiast sklepy nie prowadzą ewidencji obrotów, które wypracował dany sprzedawca, lecz posiadają dane w zakresie obrotów ogółem.

Prowizje od utargu, należne powódce B. F., które są składnikiem wynagrodzenia osobowego i wchodzą w skład wynagrodzenia minimalnego brutto, w okresie objętym żądaniem pozwu, były przez pozwanego pracodawcę rozliczane prawidłowo.

dowód: zeznania świadka D. S.- k.62 verte- k.63; świadka K. R.- k. 63 i k. 63 verte; świadka B. K. k. 63 verte- k.64;

opinia biegłej z zakresu rachunkowości D. W. k. 74-90;

pisemna uzupełniająca opinia w/w biegłej z zakresu rachunkowości k.104-105;

zeznania powódki B. F. –protokół rozprawy audio video z dnia 19.03.2018r. 00:12:26-00:14:31 k.108 verte oraz protokół rozprawy audio video z dnia 14.11.2016r.00:04:16-00:27:12;

zeznania J. W. jako członka zarządu pozwanej spółdzielni – protokół rozprawy audio video z dnia 19.03.2018r. 00:15:50- 00:22:09 k. 109;

Z tytułu wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych, powódce B. F. w miesiącach styczeń - listopad 2014r. oraz styczeń – luty 2015r. przy uwzględnieniu kwoty dotychczas wypłaconej przez pozwanego pracodawcę w wysokości 623.28 złotych, przysługiwało dodatkowe wynagrodzenie za pracę z tego tytułu w kwocie 4.477,85 złotych brutto, które na dzień ustania stosunku pracy nie zostało powódce wypłacone.

dowód: opinia biegłego z zakresu księgowości D. W. k.74-90;

listy wynagrodzeń powódki B. F. - załączniki do oryginału opinii;

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił w oparciu o zgromadzone w sprawie dokumenty, których autentyczności ani prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała oraz na podstawie zeznań stron i świadków D. S., K. R. i B. K., a także opinii biegłego z zakresu księgowości, które to dowody sąd uznał za w pełni wiarygodne, rzetelne i logiczne, albowiem tworzą one spójną całość i są rzeczowo uzasadnione.

Dokonując oceny zgromadzonego tak materiału dowodowego Sąd uznał, iż brak jest podstaw, aby odmówić waloru wiarygodności opinii, sporządzonej w niniejszej sprawie przez biegłą z zakresu księgowości.

Zdaniem Sądu, powyższa opinia została sporządzona w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, bazuje na wiedzy i doświadczeniu biegłej w zakresie jej specjalności. Ponadto, opinia ta jako odnosząca się do wszystkich kwestii zawartych w tezie dowodowej jest wyczerpująca i zawiera fachowe uzasadnienie wniosków końcowych w niej zawartych. Dlatego też stała się podstawą poczynienia ustaleń faktycznych przez Sąd.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Kwestię minimalnego wynagrodzenia za pracę reguluje ustawa z dnia 10.10.2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679 z późn. zm.), która w przepisie art. 6 ust. 4 precyzuje zasady obliczenia wysokości wynagrodzenia w celu ustalenia, czy nie jest ono niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę. Przy obliczaniu tego wynagrodzenia ustawa nakazuje uwzględnić przysługujące pracownikowi składniki wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy, zaliczone wg statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń określonych przez Główny Urząd Statystyczny do wynagrodzeń osobowych. Wynagrodzenia obejmują wypłaty pieniężne oraz wartości świadczeń w naturze (bądź ich ekwiwalenty pieniężne) przysługujące pracownikowi z tytułu stosunku pracy. Dla celów statystycznych, według danych Rocznika statystycznego Rzeczypospolitej Polskiej 2014, do wynagrodzeń osobowych GUS zalicza:

- wynagrodzenie podstawowe (płaca zasadnicza), stanowiące podstawowy ekwiwalent świadczonej przez pracownika pracy,

- premie i nagrody,

- różnego rodzaju dodatki (np. za pracę w warunkach szkodliwych, za pracę w godzinach nocnych, za staż pracy, za pełnienie funkcji kierowniczych, za znajomość języka obcego),

- wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych,

- wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy (np. za płatne przestoje, urlop wypoczynkowy lub szkoleniowy, czas choroby),

- świadczenia deputatowe i odszkodowawcze.

W myśl jednak przepisu art. 6 ust. 5 w/w ustawy trzy kategorie składników wynagrodzenia osobowego pracowników nie mogą być uwzględniane przy obliczaniu wysokości minimalnego wynagrodzenia pracownika. Jest to nagroda jubileuszowa, odprawa pieniężna przysługująca pracownikowi w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy (art. 92 ¹ k.p.) oraz wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych.

W przedmiotowej sprawie, mając na uwadze powyższe uregulowania jak i też treść wydanej w sprawie opinii przez biegłego z zakresu księgowości stwierdzić należy, iż pozwany pracodawca prawidłowo zatem wliczał dodatek stażowy, premie jak i też prowizje do miesięcznego wynagrodzenia powódki B. F..

Porównując wysokość wynagrodzenia powódki B. F. w spornym okresie tj. od stycznia 2014r. do października 2015r. oraz ustalonego na te lata minimalnego wynagrodzenia za pracę jak i też mając na uwadze treść wydanej opinii w sprawie należy stwierdzić, iż powódka B. F. nie otrzymywała wynagrodzenia niższego niż obowiązujące w danym czasie wynagrodzenie minimalne, za wyjątkiem miesiąca: stycznia, marca, sierpnia, listopada i grudnia 2014 roku oraz lutego, marca, sierpnia i września 2015r., kiedy to pozwany pracodawca do wynagrodzenia minimalnego brutto doliczył powódce B. F. niezgodnie z obowiązującymi przepisami dodatek za godziny nadliczbowe w łącznej kwocie 393,29 złotych.

Z tych też względów, mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności opinię biegłego z zakresu rachunkowości, Sąd uznał, iż powódce B. F. z tytułu wyrównania wynagrodzenia za prace przysługuje dodatkowo kwota 393.29 złotych, którą to kwotę z tytułu tzw. nadgodzin (co wynika z opinii biegłej) pozwany pracodawca bezpodstawnie zaliczył do należnego wynagrodzenia za pracę.

Sąd również podzielił stanowisko biegłego, iż pozwany pracodawca miał prawo wliczyć do należnego powódce B. F. wynagrodzenia za pracę również tzw. prowizje od obrotów i od sprzedaży papierosów, które były dzielone na poszczególnych pracowników sklepu wg rzeczywistego przepracowanego czasu pracy i które to prowizje zostały prawidłowo rozliczone.

Odnośnie dochodzonego roszczenia o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych sąd zważył, iż zgodnie z treścią art. 151 § 1 k.p. praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy, stanowi pracę w godzinach nadliczbowych.

Za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia przysługuje dodatek w wysokości:

1/. 100 % wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w nocy, w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy,

2/. 50 % wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu niż określony w pkt 1. Ponadto w przypadku przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym przysługuje dodatek w wysokości określonej w § 1 pkt 1, chyba że przekroczenie tej normy nastąpiło w wyniku pracy w godzinach nadliczbowych, za które pracownikowi przysługuje prawo do dodatku w wysokości określonej w §1 (art. 151 ¹ § 1 k.p).

Zgodnie z treścią art.151 ¹§1 i 2 k.p. za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości 100% wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w nocy, w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, a 50 % wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu niż określony w pkt 1. Dodatek w wysokości 100% przysługuje także za każdą godzinę pracy nadliczbowej z tytułu przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, chyba że przekroczenie tej normy nastąpiło w wyniku pracy w godzinach nadliczbowych, za które pracownikowi przysługuje prawo do dodatku w wysokości określonej w określonej w § 1. Obowiązuje zasada jednorazowego liczenia godzin nadliczbowych, co oznacza, że w przypadku jednoczesnego przekroczenia normy dobowej i tygodniowej, w rozliczeniu godzin nadliczbowych raz policzonych, wynikających z przekroczenia norm dobowych, nie uwzględnia się ich przy liczeniu godzin nadliczbowych wynikających z przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy.

Odnośnie roszczenia o dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych należy wskazać, że w wyroku z dnia 19 grudnia 2013 Sąd Najwyższy w sprawie II PK 70/13 /LEX nr 1424850/ zajął stanowisko, iż: „W postępowaniu z powództwa pracownika o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe obowiązuje ogólna reguła procesu, że powód powinien udowodnić słuszność swych twierdzeń w zakresie zgłoszonego żądania, z tą jedynie modyfikacją, iż niewywiązywanie się przez pracodawcę z obowiązku rzetelnego prowadzenia ewidencji czasu pracy powoduje dla niego niekorzystne skutki procesowe wówczas, gdy pracownik udowodni swoje twierdzenia przy pomocy innych środków dowodowych niż dokumentacja dotycząca czasu pracy. Pracownik może powoływać wszelkie dowody na wykazanie zasadności swego roszczenia, w tym posiadające mniejszą moc dowodową niż dokumenty dotyczące czasu pracy, a więc na przykład dowody osobowe, z których prima facie (z wykorzystaniem domniemań faktycznych - art. 231 k.p.c.) może wynikać liczba przepracowanych godzin nadliczbowych. Wyrażonej w art. 6 k.c. reguły rozkładu ciężaru dowodu nie można rozumieć w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, obowiązek dowodzenia wszelkich faktów o zasadniczym dla rozstrzygnięcia sporu znaczeniu spoczywa na stronie powodowej. Jeżeli powód wykazał wystąpienie faktów przemawiających za słusznością dochodzonego roszczenia, wówczas to pozwanego obarcza ciężar udowodnienia ekscepcji i okoliczności uzasadniających jego zdaniem oddalenie powództwa. W sytuacji, kiedy nie ma sporu co do tego, że praca w ponadnormatywnym czasie pracy była wykonywana oraz ilości przepracowanych nadgodzin, to na pracodawcy spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających brak podstaw do wypłaty wynagrodzenia za te nadgodziny. Jeśli co zasady wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nie przysługuje pracownikowi wymienionemu w art. 151 ⁴ § 1 k.p., to na takim pracowniku spoczywa ciężar dowodu w zakresie wykazania wadliwej organizacji pracy przez pracodawcę, wymuszającej konieczność wykonywania pracy w nadgodzinach. Jest to bowiem okoliczność, z której pracownik wywodzi prawo do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.”

Zdaniem Sądu, w przedmiotowej sprawie doszło do wykazania przez powódkę B. F. reprezentowaną przez profesjonalnego pełnomocnika faktu i ilości godzin nadliczbowych świadczonych w spornym okresie na rzecz pozwanego pracodawcy, który nie uwolnił się od odpowiedzialności przy zastosowaniu powoływanych powyżej reguł dowodowych.

W oparciu o powyższe ustalenia dotyczące czasu pracy, Sąd dokonał weryfikacji wysokości wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych poprzez dopuszczenie dowodu z opinii biegłej z zakresu rachunkowości, która w sporządzonej opinii wyliczyła i ustaliła, iż powódce B. F., po uwzględnieniu kwoty dotychczas wypłaconej z tytułu godzin nadliczbowych przysługuje dodatkowo z tego tytułu należność w kwocie 4.477,85 złotych brutto.

Opinia ta co istotne, w zakresie ustaleń i wyliczeń biegłej co do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe nie była w toku toczącego się postępowania kwestionowana przez żadną ze stron, a pozwany po doręczeniu wydanej opinii uznał ostatecznie powództwo w zakresie wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych co do kwoty wyliczonej przez biegłą.

Z tych też względów, Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku, oddalając w pozostałym zakresie wniesione powództwo jako nieuzasadnione.

O należnych odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 300 k.p. od dnia 03 grudnia 2015r. (zgodnie ze zgłoszonym żądaniem), mając na uwadze to, iż w przedsądowym wezwaniu do zapłaty z dnia 24.11.2015r., powódka reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wezwała pozwanego pracodawcę do zapłaty kwoty dochodzonych pozwem w terminie do dnia 02.12.2015r.- pod rygorem skierowania sprawy do sądu.

Sąd zasądził od dnia 03.12.2015r. do 31 grudnia 2015 r. odsetki ustawowe od zasądzonej kwoty w wysokości określonej na podstawie poprzedniego brzmienia Kodeksu cywilnego z uwagi na treść art. 56 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw stanowiącego, że do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach, o których mowa w punkcie 3 wyroku stanowił natomiast przepis art. 100 k.p.c., który przewiduje zasadę stosunkowego rozliczenia kosztów. Polega ona na rozłożeniu kosztów miedzy stronami odpowiednio do wysokości, w jakiej zostały poniesione oraz stosownie do wyniku sprawy tj. stopnia uwzględnienia i nieuwzględnienia żądań.

Z porównania łącznej kwoty dochodzonej przez powódkę B. F. w niniejszej sprawie z kwotą zasądzoną wynika, iż powódka wygrała sprawę zaledwie w 18%. Łącznie koszty postępowania w sprawie wyniosły 3.600 zł, a złożyły się na nie:

  - po stronie powódki: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1800 złotych ustalone na podstawie § 11 ust.1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu /Dz. U. Nr 163 poz. 1349 z poź. zmianami/;

  - po stronie pozwanego: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1800 złotych ustalone na podstawie § 11 ust.1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu /Dz. U. Nr 163 poz. 1349 z poź. zmianami/.

  Ponieważ powódka B. F. poniosła koszty w wysokości 1.800,00 zł, a powinna je ponieść w kwocie 2.952,00 zł (18% x 3.600,00 zł), to zgodnie z treścią art. 100 k.p.c. powinna zwrócić stronie pozwanej kwotę 1.152,00 złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu (2.952,00 zł – 1.800,00 złotych).

Mając na uwadze zasadę stosunkowego rozliczenia kosztów oraz przepis art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 300), Sąd orzekł jak w punkcie 5 wyroku, nakazując pobrać na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. od strony pozwanej kwotę 175.00 zł tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 271.00 złotych tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od uwzględnionej części powództwa.

W punkcie 6 wyroku, Sąd pozostałe nieuiszczone koszty sądowe przejął na rachunek Skarbu Państwa, gdyż powódka B. F. jako pracownik była zwolniona od obowiązku ich poniesienia, z mocy art. 96 ust.1 pkt. 4 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 300), a w myśl przepisu art. 97 zd. drugie w/w ustawy Sąd pracy w orzeczeniu kończącym postępowanie w instancji rozstrzyga o tych wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113, z tym że obciążenie pracownika tymi wydatkami może nastąpić w wypadkach szczególnie uzasadnionych.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia punktu 4 wyroku stanowił przepis art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c.

Z tych wszystkich względów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.