Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Ka 599/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 sierpnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: SSO Leszek Wojgienica

Protokolant: st. sekr. sąd. Monika Tymosiewicz

Przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Aliny Biegajło – Niklewskiej

po rozpoznaniu w dniu 16 sierpnia 2018 roku sprawy M. K., syna C. i M. z d. C., urodzonego (...) w W., oskarżonego z art. 180a kk, na skutek apelacji obrońcy oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 09 kwietnia 2018 roku, w sprawie II K 13/18

I.  Zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że wymiar środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym łagodzi do 1 (jednego) roku.

II.  W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  Obciąża oskarżonego wydatkami postępowania odwoławczego.

VII Ka 599/18

UZASADNIENIE

M. K. został oskarżony o to, że w dniu 1 września 2017 roku w miejscowości D., gmina R., woj. (...), prowadził pojazd mechaniczny marki F. (...) o nr rej. (...) wbrew decyzji Prezydenta Miasta (...) W. z dnia 17.03.2017 roku o nr (...). (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, dla których wymagana jest kat. B, tj. o czyn z art. 180a kk.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 09 kwietnia 2018 roku, w sprawie II K 13/18:

I.  oskarżony M. K. został uznany za winnego zarzucanego mu czynu, za który na podstawie art. 180a kk został skazany i wymierzono mu karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny z ustaleniem stawki dziennej na 20 (dwadzieścia) zł,

II.  na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 kk orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat,

III.  na podstawie art. 627 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w całości i opłatę w kwocie 400 (czterystu) zł.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, który zaskarżył go w zakresie pkt II, dotyczącego orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, na podstawie art. 438 pkt 4 kpk zarzucając rażącą niewspółmierność tego środka.

Podnosząc powyższy zarzut autor apelacji sformułował wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

Analizując uzasadnienie środka odwoławczego można odnieść wrażenie, że skarżący w przeważającym zakresie podnoszonych argumentów rozminął się z ustaleniami sądu a quo, co przy uwzględnieniu zakresu zaskarżenia czyni to uzasadnienie pozbawionym podstawy faktycznej. Chodzi tu oczywiście o motywację oskarżonego towarzyszącą podjęciu przez niego decyzji o kierowaniu pojazdem mechanicznym pomimo braku uprawnień. W zaskarżonym wyroku motywację eksponowaną przez obrońcę odrzucono, a gdy się zważy na konfrontację wyjaśnień oskarżonego i zeznań jego żony, nie sposób przyjąć by analiza tych dowodów przeprowadzona przez sąd wykraczała poza granice wytyczone przepisem art. 7 kpk. Autor apelacji analizy tej nie zaskarżył, a więc zarzut rażącej niewspółmierności orzeczenia o środku karnym nie mógł mieć wsparcia w odmiennym zapatrywaniu skarżącego. Pewien zakres argumentów wytyczał jednakże inną drogę rozumowania, ukierunkowaną na czas trwania orzeczonego środka karnego z punktu widzenia skutków dla oskarżonego oraz członków jego rodziny, w tym wymagających częstego przewozu dzieci. Pomijając wartość podnoszonych przez obrońcę argumentów, nie wytaczających ekstraordynaryjnych okoliczności w sferze życia prywatnego oskarżonego, albowiem nieodbiegających od sytuacji wielu rodzin, koniecznym jest dostrzeżenie czasu trwania procesu karnego powodującego, że oskarżony mógłby być pozbawiony możliwości prowadzenia pojazdów nie przez dwa, ale prawie trzy lata. Skoro bowiem zgodnie z przepisem art. 43 § 2 kk zakazy obowiązują od daty uprawomocnienia się orzeczenia, to przy uwzględnieniu upływu czasu od daty czynu do daty uprawomocnienia się wyroku realnie oskarżony byłby pozbawiony możliwości uzyskania uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi przez okres prawie trzech lat. Dlatego też, przy uwzględnieniu takiego właśnie spojrzenia na skutki orzeczenia dla oskarżonego, zarzut apelacji oceniono jako uzasadniony, warunkujący zmianę wyroku zgodnie z postulatem środka odwoławczego (art. 437 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 438 pkt 4 kpk). Jakkolwiek zakresem zaskarżenia nie objęto pozostałych rozstrzygnięć sądu a quo – to jednak sąd odwoławczy zobligowany jest w ściśle wskazanych w ustawie przypadkach do badania wyroku również poza granicami zaskarżenia. Ponieważ warunków do uchylenia zaskarżonego wyroku, bądź jego zmiany poza granicami zaskarżenia nie dostrzeżono, przeto w pozostałym zakresie utrzymano go w mocy.

O wydatkach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 634 kpk.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13