Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia17 stycznia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. rozliczył rentę rodzinną M. S. w związku z osiągniętym przychodem w roku 2016 i zobowiązał ubezpieczoną do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwocie 5189,76 zł w terminie miesiąca od doręczenia decyzji. Wskazano, że łączny przychód osiągnięty przez ubezpieczoną w w/w roku wyniósł 44.340,36 zł i przekroczył kwotę graniczną ustaloną dla tego roku łącznie o kwotę 5189,76 zł.

/decyzja – k. nienum. akt ZUS/

Decyzją z dnia 4 kwietnia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. rozliczył rentę rodzinną M. S. w związku z osiągniętym przychodem w roku 2017 i zobowiązał ubezpieczoną do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwocie 5425,13 zł w terminie miesiąca od doręczenia decyzji. Wskazano, że łączny przychód osiągnięty przez ubezpieczoną w w/w roku wyniósł 43.359,57 zł i przekroczył kwotę graniczną ustaloną dla tego roku łącznie o kwotę 5425,13 zł.

/decyzja – k. nienum. akt ZUS/

Odwołania od w/w decyzji złożyła w dniu 1 lutego 2018 r. i 11 kwietnia 2018 r M. S., podnosząc, że nie dysponuje aktualnie żądaną tytułem zwrotu kwotą oraz, że faktycznie otrzymywała do dyspozycji niższe kwoty, z uwagi na ogłoszoną upadłość konsumencką.

/odwołanie – k. 3-4, odwołanie – k. 3-4 w załączonych aktach VIII U 988/18/

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołania, wniósł o ich oddalenie wskazując na tożsamą argumentację, co w zaskarżonych decyzjach.

/odpowiedź na odwołanie – k. 5 , odpowiedź na odwołanie – k. 9 w załączonych aktach VIII U 988/18/

Postanowieniem z dnia 14 maja 2018 r. połączono sprawę VIII U 988/18 ze sprawą VIII U 413/18 celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

/postanowienie – k. 12 w załączonych aktach VIII U 988/18/

Na rozprawie w dniu 8 czerwca 2018 r M. R. – zarządca tymczasowy masy upadłości wniósł o zawieszenie postępowania i ewentualne wezwanie zarządcy tymczasowego lub syndyka w charakterze strony, ewentualnie o przekazanie sprawy do sądu upadłościowego. Na tej samej rozprawie wnioskodawczyni oświadczyła, że nie kwestionuje otrzymanych kwot, które przyjął organ rentowy do wyliczenia, natomiast nie są te kwoty rzeczywistymi, którymi dysponuje, a te które otrzymała – wydała.

/e – prot. z dnia 8.06. 18 00:02:31, 00:07:30/

Postanowieniem z dnia 8.06.2018 r Sąd Okręgowy w Łodzi zawiesił postępowanie na podstawie art. 174 § 1 pkt. 4 kpc i wezwał do udziału w sprawie zarządcę tymczasowego Masy Upadłości M. S..

/postanowienie – k. 47/

Postanowieniem z dnia 25.06.2018 r postępowanie zostało podjęte, a sprawa została wpisana pod nowy numer w rep. U/VIII U 1338/18/.

/postanowienie – k. 51/

Na rozprawie w dniu 18 września 2018 r M. R. oświadczył, że jego status się zmienił i aktualnie jest syndykiem Masy Upadłości.

/e – prot. z dnia 18.09.18 – 00:01:08/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 11 maja 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał M. S. rentę rodzinną .

/decyzja – k. 41 akt ZUS/

Organ rentowy przyznając świadczenie pouczył wnioskodawczynię w tej decyzji, że jako osoba pobierająca rentę jest zobowiązana powiadomić organ rentowy o osiąganiu przychodu i jego wysokości. W przypadku, gdy łączna kwota świadczenia i przychodu przekroczy miesięcznie dopuszczalną kwotę przychodu, renta będzie podlegała zmniejszeniu bądź zawieszeniu. Pouczenie zawierało także informację, co stanowi nienależne świadczenie.

/pouczenie na odwrotnej stronie decyzji – k. 41 odw,. k. 42 akt ZUS/

Postanowieniem z dnia 4 listopada 2015 r Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi:

- ogłosił upadłość obejmującą likwidację majątku dłużniczki M. S. jako osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej

- wezwał wierzycieli upadłej do zgłaszania wierzytelności

- wyznaczył sędziego – komisarza w osobie Sędziego SR Agnieszki Bujnowicz – Tomaszewskiej

-wyznaczył syndyka masy upadłości w osobie R. F..

/kserokopia postanowienia – k. 15/

Postanowieniem z dnia 23.10.2017 r Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia odwołał dotychczasowego syndyka i powołał zarządcę tymczasowego – M. R..

/informacja – k. 34/

Postanowieniem z dnia 21 czerwca 2018 r M. R. został powołany na syndyka masy upadłości M. S., w miejsce odwołanego syndyka R. F..

/postanowienie – k. 69/

W 2016 roku wnioskodawczyni była zatrudniona w (...) Centrum Medycznym sp z oo i z tego tytułu osiągnęła przychód:

- (...) – 3205,19 zł

- (...) – 3341,19 zł

- (...) – 3200,19 zł

- (...) – 3234,85 zł

- (...) – 3344,85 zł

- (...) – 3879,85 zł

- (...) – 3399,85 zł

- (...) – 3309,85 zł

- (...) – 2900 zł

- (...) – 3619,69 zł

- (...) – 3594,69 zł

- (...) – 2990,40 zł.

Od powyższego przychodu była odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne.

/zaświadczenie – k. nienum . akt ZUS, zeznania wnioskodawczyni – e – prot. z dnia 18.08.18 00:04:13 – 00:10:36/

W wnioskodawczyni w 2016 r miała zawartą umowę zlecenia z (...) sp. z (...) w Ł. i z tego tytułu otrzymała wynagrodzenie brutto:

- (...) – 572 zł

- (...) – 572 zł

- (...) – 572 zł

- (...) – 264 zł.

/zaświadczenie – k. nienum. akt ZUS, zeznania wnioskodawczyni – e – prot. z dnia 18.08.18 00:04:13 – 00:10:36/

W wnioskodawczyni w 2016 r miała zawartą umowę zlecenia z (...) sp. z (...) spółką komandytową we W. i z tego tytułu otrzymała wynagrodzenie brutto:

- (...) – 1029,88 zł

- (...) – 529,96 zł

- (...) – 249,96 zł

- (...) – 529,96 zł.

/zaświadczenie – k. nienum. akt ZUS, zeznania wnioskodawczyni – e – prot. z dnia 18.08.18 00:04:13 – 00:10:36/

Zmniejszenie miesięcznie świadczenia za 2016 r wyniosło, przy uwzględnieniu kwoty osiągniętego przychodu i dopuszczalnej kwoty granicznej:

- (...) – 477,47 zł

- (...) – 477,47 zł

- (...) – 478,62 zł

- (...) – 387,95 zł

- (...) – 478,62 zł

- (...) – 478,62 zł

- (...) – 472,75 zł

- (...) – 478,62 zł

- (...) – 86,60 zł

- (...) – 478,62 zł

- (...) – 478,62 zł

- (...) – 415,80 zł.

/wyliczenie – decyzja z dnia 17.01.18 akt ZUS/

W 2017 roku wnioskodawczyni była zatrudniona w (...) Centrum Medycznym sp z oo i z tego tytułu osiągnęła przychód:

- (...) – 3356,57 zł

- (...) – 3343,02 zł

- (...) – 3165,24 zł

- (...) – 3669,69 zł

- (...) – 3644,69 zł

- (...) – 3625,39 zł

- (...) – 3500,36zł

- (...) – 3690,39 zł

- (...) – 3392,48 zł

- (...) – 3980,58 zł

- (...) – 3990,58 zł

- (...) – 4000,58 zł.

/zaświadczenie – k. 5 akt ZUS, zeznania wnioskodawczyni – e – prot. z dnia 18.08.18 00:04:13 – 00:10:36/

Zmniejszenie miesięcznie świadczenia za 2017 r wyniosło, przy uwzględnieniu kwoty osiągniętego przychodu i kwoty granicznej :

(...) – 478,62 zł

- (...) – 478,62 zł

- (...) – 211,94 zł

- (...) – 480,73 zł

- (...) – 480,73 zł

- (...) – 480,73 zł

- (...) – 452,86 zł

- (...) – 480,73 zł

- (...) –437,98 zł

- (...) – 480,73 zł

- (...) – 480,73 zł

- (...) – 480,73zł.

/wyliczenie – decyzja z dnia 4.04.18 akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dokumenty, które nie budzą wątpliwości co do ich wiarygodności oraz zeznań wnioskodawczyni, które nie były kwestionowane przez organ rentowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy podnieść, iż z uwagi na okoliczność, że w stosunku do wnioskodawczyni została ogłoszona upadłość obejmująca likwidację jej majątku oraz w związku z tym, że decyzja wydana przez organ rentowy po ogłoszeniu upadłości dotyczyła wyłącznie wnioskodawczyni, a postępowanie dotyczy masy upadłości, w związku z treścią art. 144 i art. 145 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe /Dz.U.2017.2344 t.j./ Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze strony zarządcę tymczasowego masy upadłości /ustanowionego w związku z odwołaniem pierwszego z syndyków masy upadłości/, który następnie został ustanowiony syndykiem masy upadłości.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2017 roku, poz. 1383) prawo do emerytur i rent ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu na zasadach określonych w art. 103a-106.

W myśl art. 104 ust. 1 w/w ustawy prawo do emerytury lub renty ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu, na zasadach określonych w ust. 3-8 oraz w art. 105, w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 2 oraz z tytułu służby wymienionej w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 6.

Według ust. 2 analizowanego przepisu za działalność podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 1, uważa się zatrudnienie, służbę lub inną pracę zarobkową albo prowadzenie pozarolniczej działalności, z uwzględnieniem ust. 3.

Dla emerytów i rencistów prowadzących pozarolniczą działalność za przychód, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych.(ust. 1a)

Stosownie do ust. 4 przepisy ust. 1, 1a i 2 stosuje się również do osób wyłączonych
z obowiązku ubezpieczenia społecznego z tytułu ustalenia prawa do emerytury i renty lub wykonujących działalność niepodlegającą obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu
z uwagi na podleganie temu obowiązkowi z innego tytułu.

W myśl ust. 8 tego samego przepisu w razie osiągania przychodu w kwocie przekraczającej 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, nie wyżej jednak niż 130% tej kwoty, świadczenie ulega zmniejszeniu o kwotę przekroczenia, nie większą jednak niż kwota maksymalnego zmniejszenia, obowiązująca w dniu 31 grudnia 1998 r. w wysokości:

1) 24% kwoty bazowej obowiązującej przy ostatniej waloryzacji w 1998 r. - dla emerytury lub renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy;

2) 18% kwoty bazowej, o której mowa w pkt 1 - dla renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy;

3) 20,4% kwoty bazowej, o której mowa w pkt 1 - dla renty rodzinnej, do której uprawniona jest jedna osoba.

Zgodnie z art. 104 ust. 9 w/w ustawy, kwoty maksymalnych zmniejszeń, o których mowa w ust. 8, podlegają podwyższeniu, przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w kolejnych terminach waloryzacji.

Zaś zgodnie z art. 104 ust. 10, Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski":

1) w terminie do 14 dnia roboczego drugiego miesiąca każdego kwartału kalendarzowego - kwoty przychodu, o których mowa w ust. 7 i 8, z zaokrągleniem w górę do pełnych 10 groszy;

2) w terminie do 14 roboczego dnia listopada - kwoty graniczne przychodu dla mijającego roku kalendarzowego.

Zgodnie z Komunikatem PREZESA ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH z dnia 18 listopada 2016 r. w sprawie granicznych kwot przychodu dla 2016 r. stosowanych przy zawieszaniu albo zmniejszaniu emerytur i rent (M.P. z 2016 r. poz. 1030 ), kwoty graniczne przychodu dla 2016 wynoszą:

1) 34 054,40 zł - co stanowi sumę kwot przychodu odpowiadających 70% przeciętnych miesięcznych wynagrodzeń w wysokości:

- 2726,80 zł - od 1 stycznia 2016 r. do 29 lutego 2016 r.,

- 2846,90 zł - od 1 marca 2016 r. do 31 maja 2016 r.,

- 2927,10 zł - od 1 czerwca 2016 r. do 31 sierpnia 2016 r.,

- 2813,40 zł - od 1 września 2016 r. do 30 listopada 2016 r.,

- 2838,60 zł - od 1 grudnia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r.;

2) 63 243,30 zł - co stanowi sumę kwot przychodu odpowiadających 130% przeciętnych miesięcznych wynagrodzeń w wysokości:

- 5064,00 zł - od 1 stycznia 2016 r. do 29 lutego 2016 r.,

- 5287,10 zł - od 1 marca 2016 r. do 31 maja 2016 r.,

- 5436,00 zł - od 1 czerwca 2016 r. do 31 sierpnia 2016 r.,

- 5224,80 zł - od 1 września 2016 r. do 30 listopada 2016 r.,

- 5271,60 zł - od 1 grudnia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r.

Zaś zgodnie z Komunikatem PREZESA ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH z dnia 21 listopada 2017 r. w sprawie granicznych kwot przychodu dla 2017 r. stosowanych przy zawieszaniu albo zmniejszaniu emerytur i rent (M.P. z 2017 r., poz. 1042 .), kwoty graniczne przychodu dla 2017 r. wynoszą odpowiednio:

1) 35 522,10 zł - co stanowi sumę kwot przychodu odpowiadających 70% przeciętnych miesięcznych wynagrodzeń w wysokości:

- 2838,60 zł - od 1 stycznia 2017 r. do 28 lutego 2017 r.,

- 2953,30 zł - od 1 marca 2017 r. do 31 maja 2017 r.,

- 3047,50 zł - od 1 czerwca 2017 r. do 31 sierpnia 2017 r.,

- 2954,50 zł - od 1 września 2017 r. do 30 listopada 2017 r.,

- 2979,00 zł - od 1 grudnia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r.;

2) 65 969,10 zł - co stanowi sumę kwot przychodu odpowiadających 130% przeciętnych miesięcznych wynagrodzeń w wysokości:

- 5271,60 zł - od 1 stycznia 2017 r. do 28 lutego 2017 r.,

- 5484,60 zł - od 1 marca 2017 r. do 31 maja 2017 r.,

- 5659,70 zł - od 1 czerwca 2017 r. do 31 sierpnia 2017 r.,

- 5486,90 zł - od 1 września 2017 r. do 30 listopada 2017 r.,

- 5532,30 zł - od 1 grudnia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r.

Kwoty maksymalnych zmniejszeń wynoszą dla renty rodzinnej, do której uprawniona jest jedna osoba:

- od 1 marca 2015 r. – 477,47 zł (M.P. z 2015 r., Nr 10, poz. 213),

- od 1 marca 2016 r. – 478,62 zł (M.P. z 2016 r.,poz. 168),

- od 1 marca 2017 r – 480,73 zł (MP z 2017 poz. 218)

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż rozliczenie dokonane przez organ rentowy zostało dokonane w sposób prawidłowy. Organ rentowy obliczył zarówno przychód wnioskodawczyni – który to sposób wyliczenia wynika wprost z przepisów – jak i kwoty przekroczenia oraz kwotę maksymalnego zmniejszenia, według wskazanych powyżej zasad.

Bezspornym w rozpoznawanej sprawie jest, iż w 2016 r. i 2017 r. wnioskodawczyni oprócz świadczenia rentowego osiągnęła przychód z tytułu zatrudnienia i zawartych umów zleceń (w 2016 r).

Łączny przychód w 2016 r i w związku z tym zmniejszenie świadczenia wyniosło:

- (...) – 4235,07zł/max. zmniejszenie 477,47 zł/

- (...) – 3871,15 zł/ max. zmniejszenie 477,47 zł/

- (...) – 3450,15 zł/max. zmniejszenie 478,62 zł/

- (...) – 3234,85 zł/zmniejszenie w wysokości różnicy pomiędzy kwotą osiągniętą a graniczną – 387,95 zł/

- (...) – 3344,85 zł/ max. zmniejszenie 478,62 zł/

- (...) – 4409,81 zł/ max. zmniejszenie 478,62 zł/

- (...) – 3399,85 zł /zmniejszenie w wysokości różnicy pomiędzy kwotą osiągniętą a graniczną – 472,75 zł/

- (...) – 3881,85 zł /max. zmniejszenie 478,62 zł/

- (...) – 2900 zł / zmniejszenie w wysokości różnicy pomiędzy kwotą osiągniętą a graniczną – 86,60 zł/

- (...) – 4191,69 zł/ max. zmniejszenie 478,62 zł/

- (...) – 4166,69 zł / max. zmniejszenie 478,62 zł/

- (...) – 3254,40 zł zmniejszenie w wysokości różnicy pomiędzy kwotą osiągniętą a graniczną – 415,80 zł/.

Łącznie świadczenie za 2016 r powinno być pomniejszone zatem o 5189,76 zł.

Łączny przychód w 2017 r i w związku z tym zmniejszenie świadczenia wyniosło:

- (...) – 3356,57 zł/max. zmniejszenie 478,62 zł/

- (...) – 3343,02 zł/ max. zmniejszenie 478,62 zł/

- (...) – 3165,24 zł/ zmniejszenie w wysokości różnicy pomiędzy kwotą osiągniętą a graniczną – 211,94 zł/

- (...) – 3669,69 zł/max. zmniejszenie 480,73 zł/

- (...) – 3644,69 zł/ max. zmniejszenie 480,73 zł/

- (...) – 3625,39 zł/ max. zmniejszenie 480,73 zł/

- (...) –3500,36 zł /zmniejszenie w wysokości różnicy pomiędzy kwotą osiągniętą a graniczną – 452,86 zł/

- (...) – 3690,39 zł /max. zmniejszenie 480,73 zł/

- (...) –3392,48 zł / zmniejszenie w wysokości różnicy pomiędzy kwotą osiągniętą a graniczną – 437,98 zł/

- (...) – 3980,58 zł/ max. zmniejszenie 480,73 zł/

- (...) – 3990,58 zł / max. zmniejszenie 480,73 zł/

- (...) – 4000,58 zł/ max. zmniejszenie 480,73 zł/

Łącznie świadczenie za 2016 r powinno być pomniejszone zatem o 5425,13 zł.

Osiągnięte przychody zarówno w 2016 jak i 2017 roku przekroczyły niższą kwotę graniczną stanowiącą 70% przeciętnego wynagrodzenia ustaloną dla spornych okresów, co stosownie do art. 104 ust. 8 powoduje obowiązek zmniejszenia renty o kwotę przekroczenia bądź maksymalnego zmniejszenia.

Wnioskodawczyni nie kwestionowała sposobu wyliczenia dokonanego przez organ rentowy, ani wysokości przyjętego do wyliczeń przychodu, podnosiła jedynie, że faktycznie dysponowała mniejszymi kwotami w związku z zajęciami wynagrodzenia, nadto zużyła wskazaną kwotę i obecnie nie dysponuje kwotą żądaną tytułem zwrotu.

Należy wskazać, iż w myśl art. 138 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych osoba, która nienależnie pobrała świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu. Za nienależnie pobrane świadczenia
w rozumieniu ust. 1 uważa się: świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona
o braku prawa do ich pobierania oraz świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą świadczenia (ust. 2).

W myśl ust. 4 analizowanego przepisu nie można żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń za okres dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli osoba pobierająca świadczenia zawiadomiła organ rentowy o zajściu okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, a mimo to świadczenia były jej nadal wypłacane, w pozostałych zaś wypadkach - za okres dłuższy niż 3 lata, z zastrzeżeniem ust. 5. Zgodnie bowiem z jego treścią kwoty nienależnie pobranych świadczeń w związku z osiągnięciem przychodów, o których mowa w art. 104 ust. 1, podlegają zwrotowi za okres nie dłuższy niż 1 rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym wydano decyzję o rozliczeniu świadczenia, jeżeli osoba pobierająca to świadczenie powiadomiła organ rentowy o osiągnięciu przychodu, w pozostałych zaś przypadkach - za okres nie dłuższy niż 3 lata kalendarzowe poprzedzające rok wydania tej decyzji.

A zatem podstawą uznania świadczenia za nienależne jest zaistnienie okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenia prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania. Chodzi tu o okoliczności, które nie istniały w chwili przyznania świadczenia, natomiast powstały w czasie jego pobierania.

W świetle cytowanych przepisów oraz na tle ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd, decyzja organu rentowego zobowiązująca skarżącą do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia rentowego, jest całkowicie zasadna. Fakt pobrania nienależnego świadczenia, po dokonaniu prawidłowego rozliczenia przez organ rentowy, wydaje się nie budzić żadnych wątpliwości.

Przede wszystkim należy podkreślić, iż brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych do uznania za zasadne twierdzenia skarżącej, że organ rentowy winien przyjąć do wyliczeń jej rzeczywisty dochód . Trzeba zwrócić uwagę, że przepis wprost stanowi o przychodzie, a nie o dochodzie. Chodzi tu zatem o przychód brany pod uwagę przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wraz z kwotami pobranych zasiłków, świadczeń i wynagrodzenia z kodeksu pracy. Bez znaczenia pozostaje zatem kwestia, iż faktycznie wnioskodawczyni w związku z zajęciami otrzymywała niższe kwoty.

Przepis art. 138 ust. 2 pkt 1 wyżej cytowanej ustawy uzależnia zwrot uznanego za nienależnie wypłacone świadczenie od prawidłowego pouczenia o skutkach pobierania świadczenia bez podstawy prawnej. Skarżąca została o powyższym pouczona szczegółowo, w decyzji przyznającej jej prawo do renty.

W sprawach dotyczących żądania zwrotu nienależnie pobranych świadczeń nie mają zastosowania zasady współżycia społecznego czy przepisy kodeksu cywilnego o bezpodstawnym wzbogaceniu (wyrok SA w Warszawie z dnia 3 grudnia 2003 r., III AUa 1450/02, OSA 2004, z. 7, poz. 17; wyrok SA w Lublinie z dnia 3 września 1998 r., III AUa 200/98, OSA 1999, z. 5, poz. 27), zatem argumentacja skarżącej co do tego, że zużyła pobrane świadczenie nie wpływa na prawidłowość wydanej decyzji.

W związku z twierdzeniami wnioskodawczyni, iż aktualnie nie dysponuje kwotami objętymi żądaniem zwrotu, należy podnieść, iż wnioskodawczyni może wystąpić z wnioskiem do organu rentowego o odstąpienie od żądania zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części bądź o zmniejszenie lub zawieszenia dokonywania potrąceń na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności.(art. 138 ust.6 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

W związku z powyższym brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych do uwzględnienia odwołań skarżącej.

W świetle tych okoliczności Sąd Okręgowy, na podstawie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji