Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 8 kwietnia 2015 r. (data prezentaty), (k. 2) skierowanym przeciwko (...) Sp. z o.o. w W., powód K. Ż. odwołał się od wypowiedzenia warunków pracy i płacy wskazując, że znajduje się w okresie szczególnej ochrony przedemerytalnej, gdyż ma ukończone 63 lata, zaś proponowana mu praca nie jest zgodna z jego wykształceniem i kwalifikacjami.

Pismem procesowym z dnia 3 czerwca 2016 r. (data prezentaty), (k. 7) powód wskazał, iż domaga się odszkodowania w wysokości wynagrodzenia za okres co najmniej 3 miesięcy, zaś pismem z dnia 4 lipca 2016 r. sprecyzował, że od pozwanego dochodzi odszkodowania w wysokości 12.000 zł brutto.

W odpowiedzi na pozew z 9 sierpnia 2016 r. (data nadania), (k. 29-34) sierpnia pozwany (...) sp. z o.o. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wskazując, że przyczyna wskazana w wypowiedzeniu warunków pracy i płacy była prawdziwa, konkretna i zasadna.

Pismem procesowym z dnia 21 lutego 2018 r. (data prezentaty), (k.184) powód rozszerzył powództwo, wnosząc o zasądzenie odszkodowania w wysokości 30.000 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód K. Ż. urodzony (...) ukończył miedzy innymi studia na Akademii (...) w W. (lata 1972-1977), na Wydziale Radia i Telewizji przy Uniwersytecie (...) w K. (1980-1984), 3 letnie studium (...) przy (...) w W.. Pracował na stanowiskach asystent reżysera, kierownik zespołu filmowego, reżysera filmu fabularnego i reżysera i scenarzysty filmów dokumentalnych, fabularyzowanych i programów telewizyjnych. (życiorys - część A akt osobowych).

Powód był zatrudniony w Telewizji (...) S.A. z siedzibą w W. na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 1 lutego 2008 r. do dnia 31 stycznia 2009r. na stanowisku publicysty. Umowa o pracę była następnie kontynuowana do dnia 22 sierpnia 2011 r. kiedy to powód oraz Telewizja (...) S.A. zawarli umowę o pracę na czas nieokreślony. K. Ż. przez cały okres zatrudniania w (...) S.A. z siedzibą w W. świadczył pracę publicysty. (umowy o pracę na czas określony części B akt osobowych, umowa o pracę na czas nieokreślony k. 40 części B akt osobowych).

W dniu 26 maja 2014 r. pomiędzy Telewizją (...) S.A., a (...) Sp. z o.o. została podpisana umowa o świadczenie usług dziennikarskich, grafiki komputerowej, montażu materiałów telewizyjnych i charakteryzacji wraz z przejęciem pracowników i współpracowników Telewizji (...) S.A. Na mocy ww. umowy pozwana spółka przejęła 4 grupy zawodowe pracowników: montażystów, charakteryzatorów, dziennikarzy i grafików komputerowych. Wszyscy pracownicy zatrudnieni na tych stanowiskach na podstawie umowy o pracę zostali przejęci przez pozwaną (okoliczności bezsporne).

W związku z podpisaniem powyższej umowy od dnia 1 lipca 2014r. pracodawcą powoda na podst. art. 23 ¹ k.p. stała się pozwana spółka (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (pisma k. 51 i 51b części B akt osobowych).

Do pozwanego z (...) S.A. przeniesiono 411 pracowników wraz z mieniem powierzonym małocennym. Sprzęt wysokocenny był jedynie użyczany pozwanemu przez (...) S.A. Przeniesiono wszystkich pracowników charakteryzacji, montażu, dziennikarzy i grafików (zeznania świadka K. J. k. 84-85, zapis audio-video k. 86, zeznania świadka A. S. k. 165-166, zapis audio-video k. 167, zeznania pozwanej k. 176-177, zapis audio-video k. 178).

Przez pierwszy rok od przejęcia powód wykonywał te same czynności, jakie wykonywał pracując dla (...) S.A. (zeznania powoda k. 175-176, zapis audio-video k. 178).

Od grudnia 2014 r. do I kwartału 2015 r. zamówienia dla pozwanego od (...) S.A. spadły o około 30 %. Już w grudniu 2014 r. pozwany zaczął szukać innego kontrahenta. Poszukiwanie nowego kontrahenta miały miejsce w I i II kwartale 2015 r. W tym czasie pozwany nawiązał kontakt z około 30-ma spółkami grupy medialnej, jednak żaden z tych podmiotów nie był zainteresowany współpracą z pozwanym. (zeznania świadka K. J. k. 84-85, zapis audio-video k. 86, zeznania świadka P. S. k. 160, zapis audio-video k. 161).

W związku ze zmianą zasad wynagradzania za świadczenie usług na rzecz Telewizji (...) S.A. od dnia 1 sierpnia 2015 r., skutkującą obniżeniem wysokości wynagrodzenia należnego pracodawcy za świadczenie usług na rzecz ww. kontrahenta, (...) Sp. z o.o. w dniu 13 kwietnia 2015 r. złożył powodowi wypowiedzenie warunków pracy i płacy wskazując, że po upływie okresu wypowiedzenia, od dnia 1 sierpnia 2015 r. zmianie ulegną następujące postanowienia umowy o pracę: wynagrodzenie za pracę składać się będzie z wynagrodzenia zasadniczego, wysokość wynagrodzenia zasadniczego wynosić będzie 850 zł brutto, powodowi przysługiwała również prowizja, a ponadto dodatkowo wynagrodzenie w wysokości 10 % prowizji za przeniesienie przez powoda na pracodawcę autorskich praw majątkowych do utworów. Zgodnie z treścią oświadczenia przestały obowiązywać dotychczasowe warunki wynagradzania określone w umowie o pracę oraz innych dokumentacjach, określających dodatkowe składniki wynagrodzenia (wypowiedzenie warunków pracy i płacy k. 55 części B akt osobowych).

Powód przyjął nowe warunki płacowe. (okoliczności bezsporne).

Umowa pozwanego z TVP była zawarta na dwa lata, od 1 lipca i w 2016 r. po upływie 24 miesięcy wygasła. Informacja od (...) S.A. kierowana do pozwanego wskazywała, że nie ma możliwości kontynuowania kontraktu. Poszukiwania pracy dla powoda i innych pracowników przejętych z TVP, u innych kontrahentów również nie przyniosły skutku (zeznania świadka K. J. – k. 84-85, zapis audio-video k. 86, zeznania świadka A. S. k. 165-166, zapis audio-video k. 167, zeznania świadka A. K. k. 166, zapis audio-video k. 167).

Strona pozwana nie miała innych kontrahentów o działalności podobnej do (...) S.A., do których mogłaby skierować do pracy powoda (zeznania świadka K. J. k. 84-85, zapis audio-video k. 86).

W dniu 8 marca 2016 r. (...) Sp. z o.o. wydał regulamin zwolnień grupowych. Zgodnie z regulaminem zwolnienia grupowe miały objąć pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę bez względu na rodzaj zawartej umowy o pracę, świadczących usługi na rzecz Telewizji (...) S.A., w tym również osoby zatrudnione na stanowisku redaktora. Natomiast zamiarem wypowiedzenia warunków pracy i/lub płacy zostali objęci wszyscy pracownicy objęci szczególną ochroną przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy, należącymi do grup zawodowych określonych w ust. 2.2. regulaminu. Kryteriami jakimi miał kierować się pracodawca przy dokonywaniu zmian warunków pracy i/lub płacy pracowników były możliwości pracodawcy, zgłoszone przez kontrahentów LeasingTeam zapotrzebowanie, wolne stanowiska pracy w LeasingTeam oraz wykształcenie i/lub uprawnienia pracowników (regulamin zwolnień grupowych – k. 47-51).

W 2016 r. doszło do zwolnień grupowych w pozwanej spółce. Zwolnienia poprzedzone były konsultacjami ze związkami zawodowymi (zeznania świadka A. S. k. 165-166, zapis audio-video k. 167).

Osoby objęte ochroną otrzymywały wypowiedzenia zmieniające, natomiast osoby, które nie były objęte ochroną – wypowiedzenia definitywne. Wszystkim osobom, którym wręczono wypowiedzenia zmieniające zaproponowano te same warunki i stanowisko archiwisty we W.. Wypowiedzeniami objęto 70 osób w tym około 1/3 z pracownikom z tej liczby wręczono wypowiedzenia zmieniające. Wszystkim dziennikarzom zmieniono zakres obowiązków dodając obowiązek archiwizacji. (zeznania świadka A. S. k. 165-166, zapis audio-video k. 167, zeznania pozwanej k. 176-177, zapis audio-video k. 178).

Oświadczeniem, doręczonym powodowi w dniu 4 kwietnia 2016 r. pozwany pracodawca dokonał wypowiedzenia warunków pracy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął 30 czerwca 2016 r., jako podstawę wskazując art. 42 k.p. Od dnia 1 lipca 2016 r. pozwana spółka zaproponowała powodowi zmianę postanowień umowy o pracę w przedmiocie miejsca pracy na W., stanowiska pracy na archiwistę oraz zakresu obowiązków związanych z nowym stanowiskiem. Jako przyczynę wskazano zakończenie w dniu 30 czerwca 2016 r. okresu obowiązywania, zawartej z kontrahentem pracodawcy Telewizją (...) S.A. umowy o świadczenie usług dziennikarskich, grafiki komputerowej, montażu materiałów telewizyjnych i charakteryzacji wraz z przejęciem pracowników i współpracowników Telewizji (...) Spółki Akcyjnej, zawartej w dniu 26 maja 2014 r., na rzecz której pracownicy pracodawcy świadczyli pracę i niekontynuowaniu współpracy z pracodawcą. Zgodnie z treścią oświadczenia z 4 kwietnia 2016 r. ze względu na tę okoliczność koniecznym było zmniejszenie liczby pracowników o pracowników zatrudnionych przy obsłudze kontrahenta pracodawcy – Telewizji (...) S.A., co oznaczało likwidację stanowisk pracy ww. pracowników. Wskazano także, iż zmiana warunków pracy powoda nastąpiła o wskazane w regulaminie zwolnień grupowych kryteria tj. możliwości pracodawcy (zgłoszone przez kontrahentów LeasingTeam zapotrzebowanie, wolne stanowiska pracy w LeasingTeam) oraz wykształcenie i/lub uprawnienia pracowników. Termin na złożenie oświadczenie o odmowie przyjęcia ww. nowych warunków pracy upływał w dniu 15 maja 2016 r. (wypowiedzenie warunków pracy i płacy – k. 3, zeznania świadka A. K. k. 165-166, zapis audio-video k. 167, zeznania powoda k. 175-176, zapis audio-video k. 178).

Oświadczeniem z dnia 14 maja 2016 r. powód nie wyraził zgody na zmianę jego warunków pracy i płacy przez (...) sp. z o.o. z uwagi na to, że zgodnie z treścią oświadczenia był w okresie szczególnej ochrony przedemerytalnej (miał ukończone 63 lata) oraz ze względu na niezgodność proponowanej mu pracy z jego wykształceniem. (oświadczenie k. 4 części C akt osobowych).

Pozwana spółka korzysta z firmy zewnętrznej w kwestii archiwizowania dokumentów. W przeszłości magazyn znajdował się przy ul. (...) w U., później mieścił się w B.. Projekt utworzenia archiwum we W. nie został zrealizowany z niewiadomych przyczyn. (zeznania świadka G. W. k. 173-175, zapis audio-video k. 178).

Nikt z pozwanej spółki nie znał adresu archiwum we W. (zeznania powoda k. 175-176, zapis audio-video k. 178).

Wynagrodzenie powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 850,00 zł (zaświadczenie o zarobkach k.52 ).

Sąd Rejonowy dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie wymienionych wyżej dokumentów oraz ich kserokopii, w tym akt osobowych powoda. Żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności przedmiotowych dokumentów, podstaw ku temu nie znalazł także Sąd.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na zeznaniach świadków: części zeznań świadka K. J. (k. 84-85, zapis audio-video k. 86), zeznaniach świadka P. S. (k. 160, zapis audio-video k. 161), części zeznań A. S. (k. 165-166, zapis audio-video k. 167), zeznań świadka A. K. k. 166, zapis audio-video k. 167), części zeznań G. W. (k. 173-175, zapis audio-video k. 178), na zeznaniach powoda K. Ż. (k. 175-176, zapis audio-video k. 178) części zeznań pozwanej A. M. (k. 176-177 zapis audio-video k. 178).

Sąd uznał za wiarygodne zeznań wskazanych wyżej osób dotyczące zawarcia umowy przez pozwanego z (...) S.A. z dnia 26 maja 2014 r. jej realizacji, przejęcia przez pozwanego grupy 411 pracowników (...) S.A. i niemożności ich dalszego zatrudniania przez pozwanego, szukania kontrahentów dla byłych pracowników (...) S.A., procesu zwolnień grupowych. Zeznania wyżej wymienionych osób korelują ze sobą wzajemnie, są spójne i znajdują odzwierciedlenie w zebranych dokumentach.

Niewiarygodne są jednak zeznania świadków K. J., A. S., G. W. i reprezentującej pozwanego A. M. dotyczące prawdziwości oferty pracy archiwisty w archiwum we W.. Należy mieć na względzie, że zeznania wskazanych osób są sprzeczne i ewoluują w zależności od rozwoju sytuacji procesowej. Przykładowo świadek K. J. zeznaje, iż we W. jest jedno z archiwów pozwanego, natomiast po wezwaniu pozwanego przez Sąd do złożenia informacji dotyczących archiwum we W., pełnomocnik pozwanego złożył pismo, z którego wynikało, że archiwum we W. nie zostało utworzone. Po tym piśmie wskazani wyżej świadkowie jak też pozwana albo wskazują, że projekt archiwum we W. nie został zrealizowany lub też nie mają w ogóle wiedzy na ten temat. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że zeznania ww. świadków i pozwanej dotyczące zaproponowania oferty powodowi i innym pracownikom pozwanego pracy w archiwum we W. nie odpowiadają prawdzie, albowiem stanowią wyłącznie linię obrony pozwanego, która jak to już zostało powiedziane zmienia się wraz z rozwojem sytuacji procesowej.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo K. Ż. co do zasady zasługuje na uwzględnienie.

Podstawę prawną żądań powoda zawiera art. 45 § 1 k.p., stanowiący, iż w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Zgodnie z art. 42 § 1 k.p. przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy, w związku z czym podobnie jak w przypadku wypowiedzenia umowy o pracę, pracownikowi służy uprawnienie do domagania się odszkodowania lub przywrócenia do pracy w razie dokonania wypowiedzenia niezgodnie z obowiązującymi przepisami. Jak przy tym wynika z art. 42 § 3 zd. 1 k.p., w razie odmowy przyjęcia przez pracownika zaproponowanych warunków pracy lub płacy, umowa o pracę rozwiązuje się z upływem okresu dokonanego wypowiedzenia. W niniejszej sprawie, z uwagi na odmowę przyjęcia nowych warunków przez powoda i upływ terminu wypowiedzenia, nastąpiło bezspornie rozwiązanie umowy o pracę, a zatem roszczenie powoda ostatecznie dotyczyło odszkodowania.

Na wstępie podnieść należy, iż Sąd dokonując weryfikacji trybu dokonania przez pracodawcę wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony analizuje jego decyzję na dwóch płaszczyznach, tj. formalnej i merytorycznej.

W zakresie badania wymogów formalnych, takich jak zachowanie formy pisemnej ze wskazaniem terminu wypowiedzenia, wskazania przyczyny, dla której pracodawca podjął taką decyzję, Sąd nie doszukał się uchybień. Pozwany pracodawca zawarł swoje oświadczenie woli w piśmie skierowanym do powoda, wskazał trzymiesięczny okres wypowiedzenia, jaki w istocie powinien być do niego zastosowany, a wynikający z treści łączącej strony umowy o pracę. Wskazał również termin, z upływem którego umowa o pracę ulegnie rozwiązaniu oraz pouczył o możliwości i terminie wniesienia przez powoda odwołania do właściwego miejscowo sądu pracy.

Powód w pozwie wskazywał, iż odwołał się od wypowiedzenia warunków pracy i płacy, gdyż jest w okresie szczególnej ochrony przedemerytalnej, albowiem ma ukończone 63 lata. W istocie art. 39 k.p. stanowi, że pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Z kolei art. 43 k.p. odnosi się do kwestii możliwości wypowiedzenia warunków pracy lub płacy pracownikowi objętego szczególną ochroną stosunku pracy. Zgodnie z tym przepisem pracodawca może wypowiedzieć warunki pracy lub płacy pracownikowi, o którym mowa w art. 39 k.p., jeżeli wypowiedzenie stało się konieczne ze względu na: 1) wprowadzenie nowych zasad wynagradzania dotyczących ogółu pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy lub tej ich grupy, do której pracownik należy, 2) stwierdzoną orzeczeniem lekarskim utratę zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy albo niezawinioną przez pracownika utratę uprawnień koniecznych do jej wykonywania. Przepisem szczególnym do tych uregulowań kodeksowych jest art. 5 ust. 5 pkt 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U.2016.1474 j.t. ze zm.), który zezwala na wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy i płacy pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego. Tak więc pozwany pracodawca, który wypowiedział powodowi warunki pracy i płacy w ramach zwolnienia grupowego nie naruszył przepisów statuujących szczególną ochronę powoda, któremu brakowało nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego.

Odnosząc się natomiast do kwestii merytorycznych oświadczenia o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy a więc do zasadności przyczyny wskazanej w oświadczeniu o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy wskazać należy, że przyczyna sensu stricte złożenia powodowi przez pracodawcę oświadczenia z dnia 4 kwietnia 2016 r. była przyczyną prawdziwą, albowiem w istocie w dniu 30 czerwca 2016 r. zakończył się okres obowiązywania zawartej z kontrahentem pracodawcy Telewizją (...) S.A. umowy o świadczenie usług dziennikarskich, grafiki komputerowej, montażu materiałów telewizyjnych i charakteryzacji wraz z przejęciem pracowników i współpracowników Telewizji (...) Spółki Akcyjnej, zawartej w dniu 26 maja 2014 r. Pracodawca poszukiwał podmiotów, dzięki którym możliwe byłoby dalsze zatrudnianie pracowników przejętych w trybie art. 23 ¹ k.p. od (...) S.A., ale poszukiwania te nie zakończyły się pozytywnym rezultatem. Ze względu na te okoliczności pracodawca był zmuszony do oddelegowanie pracowników, którzy dotychczas obsługiwali kontrahenta pozwanego (...) S.A. do innej pracy, w zakresie pracowników, których stosunek pracy był chroniony przed rozwiązaniem umowy o pracę na podstawie przepisów szczególnych.

Należy jednak wskazać, że w realiach niniejszej sprawy mamy do czynienia z wypowiedzeniem warunków pracy i płacy, które wśród elementów konstrukcyjnych tej instytucji prawa pracy obejmuje również nowe warunki pracy i płacy zaproponowane przez pracodawcę, a więc niejako ofertę nowej pracy w ramach obowiązującego między stronami stosunku pracy. Prawdą jest jak wskazał pozwany w odpowiedzi na pozew, iż instytucja wypowiedzenia zmieniającego znajdzie zastosowanie, gdy zmiana dotyczy istotnych warunków umowy o pracę oraz jest niekorzystna dla pracownika, jednak wskazać należy, że ukształtowany w orzecznictwie nakaz prawdziwości przyczyny wypowiedzenia warunków pracy i płacy rozciąga się również na prawdziwość oferty nowej pracy, która stanowi niejako współprzyczynę złożenia przez pracodawcę oświadczenia o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy.

W realiach niniejszej sprawy pozwany pracodawca nie udowodnił prawdziwości oferty nowej pracy, zaproponowanej powodowi. Przypomnieć należy, że pozwany pracodawca zaoferował K. Ż. pracę archiwisty we W., jednak z zebranych w sprawie dowodów nie wynika, aby pozwany dysponował archiwum we W.. Pozwany zobowiązany w trybie art. 207 i 230 k.p.c. do złożenia informacji dotyczącej archiwum we W. (adres, powierzchnia użytkowa, ilość osób tam pracujących przed podjęciem decyzji o wypowiedzeniach zmieniających) wskazał w piśmie procesowym z dnia 30 stycznia 2017 r., że wspomniane archiwum nie zostało utworzone. Już ta okoliczność świadczy o nieprawdziwość zaproponowanej powodowi pracy. W ocenie Sądu wątpliwy jest również sam zamiar pozwanego utworzenia takiego archiwum. Z zebranych w sprawie dowodów wynika, że pozwany pracodawca wypowiedział umowę o pracę (...) osobom w tym około 1/3 z pracownikom z tej liczby wręczono wypowiedzenia zmieniające. Wszystkim dziennikarzom zmieniono zakres obowiązków dodając obowiązek archiwizacji. Tak więc z przytoczonego fragmentu stanu faktycznego wynika, że około 23 osobom zaproponowano pracę archiwisty, natomiast z zeznań G. W. wynika, że „do obsługi archiwum było potrzebne 6 osób, maksymalnie 14-15 osób. Tak więc pozwany pracodawca z pewnością nie miał zamiaru zatrudniania osób, którym wypowiedział warunki pracy, a w ocenie Sądu jego celem było nakreślenie takich warunków pracy i płacy, które skłoniłyby pracowników pozwanego do ich nieprzyjęcia. Wskazuje na to lokalizacja archiwum. Dlaczego pozwany planował zlokalizować archiwum we W., skoro korzystał z zewnętrznych archiwów w U. oraz w B., a więc w lokalizacjach znajdujących się w W. lub blisko stolicy. W ocenie Sądu argumentacja, że W. był lokalizacją, która znajduje się blisko autostrady nie zasługuje na danie jej wiary. Ponadto powód chciał uzyskać dane o archiwum we W. jednak pracodawca nie udostępnił mu ich, co niewątpliwie wiązało się z nieistnieniem tego archiwum zarówno w chwili składania oświadczenia o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy jak też już w trakcie procesu, w którym pozwany wprost oświadczył, iż archiwum we W. nie powstało.

Reasumując oświadczenie o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy było nieuzasadnione, albowiem było pozorne w zakresie oferty nowej pracy złożonej przez pozwanego.

Powód w niniejszym postępowaniu wnosił o zasądzenie odszkodowania w wysokości 30.000 zł.

Art. 47 ¹ k.p. stanowi, że odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 k.p., przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W wyroku z dnia 18 października 2005 r., SK 48/03, OTK-A 2005, nr 9, poz. 101, Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że art. 47 ¹ k.p. jest zgodny z art. 64 ust. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji RP oraz nie jest niezgodny z art. 77 ust. 1 Konstytucji RP. Odszkodowanie ustala się według wynagrodzenia brutto, ustalonego jak ekwiwalent za urlop. Wskazana przez pozwanego wysokość wynagrodzenia ustanego według kryteriów ustalania ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy odpowiada treści rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U.2017.927 j.t.) w szczególności według treści powołanego rozporządzenia nie musi ono odpowiadać co najmniej najniższemu wynagrodzenia za pracę pracowników, ustalonemu na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U.2017.847 t.j.).

Tym samym Sąd, mając na uwadze powyższe zasądził w pkt 1 wyroku na podstawie art. 45 § 1 k.p. i art. 47 ¹ k.p. od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.550 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, odpowiadającą wysokości wynagrodzenia za okres 3 miesięcy, wskazanego przez pozwanego pracodawcę w złożonym przez niego zaświadczeniu i oddalił z powyższych względów powództwo ponad kwotę 2.550 zł.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2016.623 j.t.) Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 128 zł tytułem opłaty stosunkowej od pozwu, której zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 35 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, powód, jako pracownik wnoszący powództwo do sądu pracy, nie miał obowiązku uiszczać. Wysokość opłaty stanowi 5% zasądzonego roszczenia.

Na podstawie art. 102 k.p.c. zgodnie z zasadą słuszności stanowiącą, iż w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami, Sąd odstąpił od obciążania powoda kosztami procesu w zakresie oddalonego powództwa, albowiem powód wygrał niniejszy proces co do zasady, w świetle czego nawet obciążenie go minimalną kwota kosztów byłoby niesłuszne.

Zgodnie z art. 477 ² § 1 k.p.c. w pkt. 5 wyroku Sąd nadał z urzędu wyrokowi w pkt. 1 rygor natychmiastowej wykonalności w części nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda.

Z powyższych względów, na podstawie przywołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.