Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Remigiusz Chmielewski,

Sędziowie: SO Dariusz Firkowski (spr.),

SO Andrzej Żurawski,

Protokolant: st. sekr. sądowy Jolanta Jankowska

przy udziale funkcjonariusza (...) Urzędu (...) w O. Tomasza Adamowicza

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2018 r.

sprawy:

1/ A. R. (1) ur. (...) w K., syna A. i A. z domu J.

oskarżonego z art. 107§1kks w zw. za art. 9§3kks

2/ A. R. (2) ur. (...) w K., syna J. i D. z domu Z.

oskarżonego z art. 107§1kks

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego A. R. (2) i obrońcę oskarżonego A. R. (1)

od wyroku Sądu Rejonowego w G. (...) z dnia 6 czerwca 2018 r. sygn. akt (...)

I utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II zasądza od oskarżonych A. R. (1) i A. R. (2) koszty sądowe za postępowanie odwoławcze po ½ części od każdego z nich w tym opłaty: w kwocie 1200 ( tysiąc dwieście ) zł od A. R. (1) i w kwocie 640 ( sześćset czterdzieści ) zł od A. R. (2).

Sygn. akt VII Ka 992/18

UZSADNIENIE

na podstawie art. 423§1a kpk w zw. z art.457§2 kpk ograniczone do apelacji wniesionej na korzyść oskarżonego A. R. (1)

A. R. (1) został oskarżony o to, że będąc Prezesem Zarządu, tj. osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i (...) Sp. z o.o. z/s w S. poprzez swoje działanie polegające na zawarciu umowy o dzierżawę powierzchni w lokalu (...) w G. przy ul. (...), w dniu 27 stycznia 2016 r. urządzał gry na automacie (...), w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia, naruszając dyspozycję określoną w art. 14 ust. 1 oraz 23a ustawy z dnia 19.11.2009r. o grach hazardowych (Dz. U. 2015.612 ze zm.),

tj. o czyn z art. 107§lkks w zw. z art. 9§3kks

Sąd Rejonowy w (...) wyrokiem z dnia 6 czerwca 2018 r. w sprawie (...)

oskarżonego A. R. (1) uznał za winnego tego, że w dniu 27 stycznia 2016r. w G. w lokalu (...) przy ul. (...) urządzał gry na automacie (...) w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia naruszając przepisy art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 ustawy z dnia 19.11,2009r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 z późn. zm.) w ten sposób, że będąc Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., tj. osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i finansowe spółki zawarł umowę najmu powierzchni w tym lokalu, na podstawie której Spółka (...) wstawiła tam automat (...) Bank (...), tj. popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 107§ 1 kks w zw. z art. 9§3kks i za to na podstawie art. 107§ 1 kks w zw. z art. 23§1 i 3 kks skazał go na karę grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych przy przyjęciu, że wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 120 (sto dwadzieścia) zł.

Powyższy wyrok na korzyść oskarżonego zaskarżył jego obrońca i zarzucił mu:

1. Na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. rażącą obrazę przepisów prawa materialnego polegającą na wadliwym niezastosowaniu w niniejszej sprawie przepisu art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych - wprowadzającego zgodnie ze swą treścią okres przejściowy do dnia 1 lipca 2016 r., na dostosowanie się przez przedsiębiorców do wymogów określonych - dotychczas bezskuteczną z powodu zaniechania notyfikacji, choć formalnie obowiązującą - ustawą o grach hazardowych, co skutkuje tym, iż prowadzenie gier na automatach poza kasynem w ściśle określonym przedziale czasowym nie jest penalizowane - w okresie od dnia 3 września 2015 r. do dnia 1 lipca 2016 r.

2. Na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. rażącą obrazę przepisów prawa materialnego polegającą na niezastosowaniu w odniesieniu do czynu zarzucanego oskarżonemu przepisu art. 1 § 3 k.k.s. statuującego jedną z naczelnych zasad polskiego prawa karnego zasadę winy. Tym samym w zaskarżonym wyroku - wbrew czczej treści uzasadnienia - oskarżony poniósł odpowiedzialność karną bez rzeczywistego ustalenia winy, której koniecznym komponentem są ustalenia dotyczące umyślności lub też nieumyślności czynu zabronionego (art. 4 §§ 1-3 k.k.s.), jakich w odniesieniu do oskarżonego oraz zgromadzonego w sprawie materiału - zwłaszcza kluczowych dla wyjaśnień oskarżonego orzeczeń w jego sprawach skorelowanych z treścią opinii nr (...) sporządzonej przez biegłego sądowego z listy Prezesa Sądu Okręgowego w S. mgr inż. M. S. (1), do którego zwracały się w sprawach o czyny z art. 107 § 1 k.k.s., finansowe organy postępowania przygotowawczego oraz sądy powszechne o wydawanie opinii w przedmiocie automatów do gier, jaką oskarżony otrzymał wraz z przedmiotowym urządzeniem wskazanym w akcie oskarżenia, przed przystąpieniem do jego eksploatacji przez spółkę, w jakiej pełni funkcję członka zarządu - w zaskarżonym wyroku w istocie - wbrew czczej treści uzasadnienia - w ogóle nie poczyniono. Ignorując w całości treść opinii nr (...) i to nawet pomimo potwierdzenia wieloma orzeczeniami, również Sądu Najwyższego (z dnia 15 października 2015 r. - w aktach sprawy), iż urzędy celne oraz powoływani przez nich biegli są w błędzie co do oceny urządzeń eksploatowanych przez spółkę (...), w zarządzie jakiej zasiada oskarżony.

Analogicznie Sąd pierwszej instancji pominął stanowisko oskarżonego odnośnie kwestii depenalizacji, zajęte chociażby przez oskarżonego w zażaleniach z dni:

a/ 23 lutego 2016 r., na zatwierdzenie zatrzymania rzeczy,

b/ 29 marca 2016 r., na postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych.

Miast tego, posługując się całkowicie nieprawdziwymi frazesami wynikającymi nadto z absolutnie dowolnych dywagacji Sądu Rejonowego, nie mających jakiegokolwiek oparcia w zgromadzonym w niniejszym postępowaniu materiale dowodowym - gdy z jakiegokolwiek dowodu przeprowadzonego w toku niniejszego postępowania, nie wynika, aby oskarżony miałby choćby cień wątpliwości, co do nielegalności i karalności działalności prowadzonej przez spółkę w zarządzie, jakiej zasiada. Oskarżony zajmował zaś - tylko - dokładnie takie samo stanowisko w przedmiotowej kwestii, jak sądy powszechne oraz Prokuratury (w jakich to orzeczeniach potwierdzono, iż ustawodawca wprowadził okres przejściowy);

„od dnia 3 września 2015 r. w myśl art. 4 Ustawy z dnia 12.06.2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych podmioty prowadzące działalność w zakresie gier na automatach (art. 6 ust 1 Ustawy o grach hazardowych) mogą taką działalność prowadzić o ile uzyskają koncesję na prowadzenie kasyna, ale ustawodawca zakreślił im czas do 1.07.2016 r. na dostosowanie się do wymogów określonych ustawą o grach hazardowych. Takie rozwiązanie jest równoznaczne z depenalizacją tych aktów niezgodności danej działalności z wymogami ustawy o grach hazardowych, które miały i będą mieć miejsce przed 01.07.2016r. ” (orzeczenie SR W. z 15 września 2015 r.)

„ W dniu 12 czerwca 2015 r. Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz. U. z dnia 19.08.2015 r„ poz. 1201). Jak wynika jednak z uzupełnienia przepisów przejściowych, zgodnie z treścią art. 4 ustawy nowelizującej „Podmioty prowadzące działalność w zakresie, o którym mowa wart. 6ust. 1 -31ub wart. 7 ust. 2, w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy mają obowiązek dostosowania się do wymogów określonych w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejsza ustawą, do dnia 1 lipca 2016 r.” (orzeczenie Prokuratury Rejonowej w C. z dnia 28 października 2015 r.)

„W dniu 12.06.2015 roku Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz. U. z 19.08.2015 r., poz. 1201). Ustawodawca w art. 4 tej ustawy zakreślił czas podmiotom prowadzącym działalność w zakresie gier na automatach, o których mowa w art. 6 ust. 1 -3 lub w 7 ust. 2 do dnia 01.07.2016 r na dostosowania się do wprowadzonych zmian. ” (orzeczenie Prokuratury Rejonowej w B. z dnia 18 listopada 2015 r.)

„Ponadto zgodnie z art. 4 ustawy zmieniającej ustawę o grach hazardowych podmioty prowadzące działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1-3 lub w art. 7 ust. 2, w dniu wejścia wżycie niniejszej ustawy mają obowiązek dostosowania się do wymogów określonych w ustawie o grach hazardowych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, do dnia 1 lipca 2016 r. Ustawodawca przewidział zatem dla przedsiębiorców możliwość dostosowania prowadzonej działalności do wymogów ustawy, co oznacza, w ocenie Sądu orzekającego, brak możliwości skazania oskarżonego za czyn zarzucony mu aktem oskarżenia. ” (orzeczenie Sądu Rejonowego w Ś. z dnia 24 września 2015 r.).

„Po przeprowadzeniu przekazanych materiałów należało uznać, że zatrzymanie automatów, umów oraz środków płatniczych nastąpiło z naruszeniem obowiązujących przepisów. W treści przepisu art. 4 ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych z dnia 12 czerwca 2015 roku (Dz. U. z dnia 19 sierpnia 2015 roku, poz. 1201) wynika, że podmiotu prowadzące działalność w zakresie gier na automatach uzyskały termin do dostosowania się do wymogów określonych w ustawie o grach hazardowych, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą - do dnia 1 lipca 2016 roku. Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, że do wskazanej daty podmioty te uzyskały zobligowanie do uzyskania koncesji, zezwolenia i umieszczenia automatów w kasynach

Gry.

Mając na uwadze, że wskazany termin nie upłynął, brak było podstaw do zatrzymania automatów. Brak było jednocześnie podstaw do zatrzymania zawartych przez właściciela lokalu umów cywilnoprawnych oraz środków płatniczych. ” (postanowienie Prokuratury Rejonowej P. w P. z dnia 16grudnia 2015 roku).

3. Na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. rażącą obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku - będącą logiczną i nieuchronną konsekwencją poniesienia przez oskarżonego odpowiedzialności karnej bez rzeczywistego i prawidłowego ustalenia winy - poprzez naruszenie unormowania art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., zasadzające się na zaniechaniu dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu - skazując za czyn, jakiego wszystkie znamiona nie zostały wymienione w opisie czynu zawartym w wyroku - zarówno jeżeli chodzi o znamiona strony przedmiotowej, jak i podmiotowej czynu zabronionego z art. 107 § 1 k.k.s. przypisanego oskarżonemu. Albowiem ani sentencja zaskarżonego orzeczenia ani nawet jego uzasadnienie nie wskazuje jakiegokolwiek rodzaju zamiaru, jaki miałby towarzyszyć zachowaniu oskarżonego (strona podmiotowa), co więcej znamienną cechą zaskarżonego wyroku jest - wbrew czczym deklaracjom zawartym we wstępnej - prawdopodobnie niezmiennej dla większości spraw - części uzasadnienia, pominięcie przez Sąd Rejonowy znamion strony podmiotowej, gdyż w zaskarżonym wyroku nie wskazano, z jakiego materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie miałoby wynikać nastawienie psychiczne oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu - zaniechano zwłaszcza jakiejkolwiek oceny korelacji świadomości oskarżonego z treścią wskazanej powyżej opinii nr (...) biegłego sądowego z listy Prezesa Sądu Okręgowego w S. mgr inż. M. S. (1) oraz prawomocnymi orzeczeniami sądów powszechnych potwierdzającymi jej zasadność, prawidłowość i miarodajność, jaką oskarżony otrzymał wraz z urządzeniem wskazanym w akcie oskarżenia, przed przystąpieniem do jego eksploatacji przez spółkę, w jakiej pełni funkcję członka zarządu - co dowodzi, iż nie rozważono strony podmiotowej czynu zabronionego przypisanego oskarżonemu - immanentnie pominięto treść wyjaśnień oskarżonego wskazujących na świadomość oskarżonego odnośnie rodzaju eksploatowanych przez spółkę urządzeń. Ignorując w całości treść opinii nr (...) i to nawet pomimo potwierdzenia wieloma orzeczeniami, również Sądu Najwyższego (z dnia 15 października 2015 r. - w aktach sprawy), iż urzędy celne oraz powoływani przez nich biegli są w błędzie co do oceny urządzeń eksploatowanych przez spółkę (...), w zarządzie jakiej zasiada oskarżony.

Analogicznie Sąd pierwszej instancji pominął stanowisko oskarżonego odnośnie kwestii depenalizacji, zajęte chociażby przez oskarżonego w zażaleniach z dni:

23 lutego 2016 r., na zatwierdzenie zatrzymania rzeczy,

29 marca 2016 r., na postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych.

4. Na podstawie przepisu art. 438 pkt 2 k.p.k. rażącą obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku, to jest art. 6 k.p.k. w zw. z art. 72 §§ 1 - 3 k.p.k. w zw. z art. 390 § 1 k.p.k. w zw. z art. 175 § 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. w zw. z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP w zw. z art. 6 ust. 3 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz. U. 1993 r. Nr 61 poz.284 ze zm.), zasadzającą się w zaniechaniu zastosowania wskazanych regulacji pomimo, iż oskarżony nie włada w wystarczającym stopniu językiem polskim, co jest okolicznością niejako notoryjną w niniejszym postępowaniu (udział tłumacza przysięgłego w czynności stawiania zarzutów podejrzanemu oraz przesłuchania na tę okoliczność) - poprzez przyjęcie, że wystosowywanie pism - wezwań i zawiadomień dla oskarżonego w niezrozumiałym dla oskarżonego języku jest prawidłowe i skuteczne, gdy tymczasem faktycznie uniemożliwia oskarżonemu obronę poprzez pozbawienie wiedzy o terminie rozpraw we własnej sprawie.

5. Na podstawie przepisu art. 438 pkt 2 k.p.k. rażącą obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku, to jest art. 6 k.p.k. w zw. z art. 16 § 1 k.p.k. w zw. z art. 129 § 1 k.p.k. w zw. z art. 390 § 1 k.p.k. w zw. z art. 175 § 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., zasadzającą się w wywoływaniu przez Sąd pierwszej instancji negatywnych skutków procesowych względem oskarżonego - prowadzenia postępowania dowodowego, pomimo braku obligatoryjnego pouczenia oskarżonego o możliwych konsekwencjach niestawiennictwa na rozprawie oraz posiedzeniach.

6. Na podstawie przepisu art. 438 pkt 2 k.p.k. rażącą obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku, to jest art. 6 k.p.k. w zw. z art. 117 § 2 k.p.k. w zw. z art. 390 § 1 k.p.k. w zw. z art. 175 § 2 k.p.k. w zw. z art. 132 §§ 1 i 4 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., zasadzającą się w zaniechaniu zastosowania wskazanych regulacji oraz przeprowadzeniu czynności - rozpoczęciu przewodu sądowego oraz przeprowadzeniu postępowania dowodowego w ramach postępowania przed Sądem pierwszej instancji - pomimo braku obecności na rozprawie osoby uprawnionej - oskarżonego - oraz brak dowodu, że oskarżony został chociażby powiadomiony o terminie w sposób dla siebie zrozumiały, gdy wyłącznie takie powiadomienie może wywoływać skutki prawne. Wadliwe postępowanie Sądu Rejonowego doprowadziło w okolicznościach niniejszej sprawy do ewidentnego pozbawienia oskarżonego możliwości obrony - poprzez procedowanie bez zawiadomienia oskarżonego o prowadzonym postępowaniu.

7. Na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. rażącą obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku:

a/ Przepisów art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., zasadzające się w dokonaniu dowolnej, a nie swobodnej oceny opinii pisemnej biegłego Z. S. (1), wyjaśnień oskarżonego A. R. (1) oraz oceny technicznej nr (...) biegłego sądowego z listy Prezesa Sądu Okręgowego w S. mgr inż. M. S. (1) z naruszeniem zasad prawidłowego, logicznego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - w szczególności w następującym zakresie:

- Ustalenia przez Sąd Rejonowy na podstawie wskazanych materiałów, iż przedmiotowe urządzenie umożliwiało rozgrywanie gier realizowanych elektronicznie (komputerowo), gier komercyjnych, gier bez możliwości bezpośredniej wypłaty rzez automat wygranej pieniężnej, gier zawierających element losowości, gdy o charakterze losowym - wynik każdej uruchomionej gry jest dla gracza nieprzewidywalny, na końcowy wynik gracz nie ma żadnego wpływu.

Przy jednoczesnym braku zanegowania prawdziwości jakiejkolwiek asercji Oceny technicznej automatu do gier (...) odnośnie zasad działania urządzenia wskazanego w akcie oskarżenia sporządzonej przez biegłego z listy Prezesa Sądu Okręgowego w S. mgr inż. M. S. (1), ujawnionej na rozprawie - stwierdzającej, iż:

Po wprowadzeniu opłaty monetą lub banknotem, na wyświetlaczu pojawia się wartość wykupionego czasu gry.

Wydłużenie czasu gry następuje poprzez zwielokrotnienie tej wpłaty.

W przypadku utraty wszystkich kredytów, gracz otrzymuje możliwość dalszej gry po wciśnięciu czarnego przycisku (przycisk należy przytrzymać wciśnięty przez ok 6 sekund).

Po upływie wykupionego czasu, niezależnie od przebiegu gry, wynik punktowy zeruje się, na wyświetlaczu pojawia się napis „SUPER BANK”.

Automat nie posiada banku, nie wypłaca wygranych rzeczowych ani pieniężnych.

Automat do gier zręcznościowych (...) nie wypłaca wygranych pieniężnych ani rzeczowych. Czas gry nie zależy od zręczności gracza ani od wyniku gry. Czas gry limituje wartość wpłat do wyrzutnika monet lub akceptora banknotów automatu.

Uzyskany podczas gry chwilowy stan punktowy nie zmienia ustalonego na początku jej czasu trwania oraz wyniku końcowego.

W momencie zakończenia gry stan punktowy jest zerowy.

Automat oznakowany (...), posiada napisy informujące o symulatorze czasowym, o braku wygranych i wyniku końcowym gry.

Gra nie posiada charakteru losowego, ponieważ jej wynik jest z góry znany przed rozpoczęciem gry.

Przy jednoczesnym uniemożliwieniu obronie wykazania, iż prawidłowe oraz potwierdzone w prawomocnych orzeczeniach sądów powszechnych jest stanowisko, iż gra na przedmiotowym urządzeniu nie ma charakteru losowego bowiem końcowy wynik „0” jest zakomunikowany jeszcze przed przystąpieniem do zabawy na przedmiotowym urządzeniu:

1/ wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 15 listopada 2012 r., w sprawie (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 26 lutego 2013 r., w sprawie o sygn. akt (...):

„Po analizie zasad i przebiegu gry na przedmiotowym automacie Sąd doszedł do przekonania, że przedmiotowe urządzenie H. (...) nie wypłaca wygranych pieniężnych i rzeczowych, nadto gra na tym urządzeniu nie ma charakteru losowego ponieważ jej wynik jest znany „z góry” przed rozpoczęciem gry. Sąd stwierdził, że po upływie wykupionego czasu, niezależnie od przebiegu gry, kończy się ona wynikiem „O” punktów. Czas prowadzenia gry nie zależy od zręczności gracza ani od wyniku gry.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 5 ww ustawy grą na automatach jest także gra na wymienionych w ustawie urządzeniach organizowana w celach komercyjnych w której gracz nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy.

Zdaniem Sądu, mając na względzie zasady i przebieg gry na urządzeniu H. (...), gra na nim nie ma charakteru losowego. Świadczy o tym fakt, że wynik gry jest znany przed jej rozpoczęciem, zawsze kończy się ona także wynikiem zerowym.

Uzyskany natomiast w czasie gry stan punktowy jest chwilowy, zarówno w grze zręcznościowej jak i telewizyjnej i nie zmienia ustalonego na początku czasu trwania gry oraz jej wyniku końcowego. Wobec powyższych ustaleń, w ocenie Sądu, błędne są wywody biegłego R. R. w tym zakresie a dotyczące charakteru losowego gier prowadzonych na przedmiotowym automacie. Elementy przypadkowości w trakcie trwania poszczególnych gier czy też możliwość włączenia „autostartu” w grze telewizyjnej i rozgrywanie automatyczne gry nie świadczą w żadnym razie o losowym charakterze prowadzonych gier w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Biorąc pod uwagę świadomość gracza co do czasu gry i jej wyniku końcowego nie można mówić, zdaniem Sądu, o losowym charakterze prowadzonych gier. Dlatego, w ocenie Sądu I Instancji, brak jest także strony przedmiotowej przestępstwa zarzucanego oskarżonemu. ”

2/ wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 26 czerwca 2013 r., w sprawie (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 8 października 2013 r., w sprawie o sygn. akt (...):

„Biorąc pod uwagę świadomość gracza co do czasu gry i jej wyniku końcowego nie można mówić, zdaniem Sądu, o losowym charakterze prowadzonych gier.

Dlatego w ocenie Sądu i Instancji. Brak jest także strony przedmiotowej przestępstwa zarzucanego oskarżonemu. ”

3/ wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 30 sierpnia 2013 r„ w sprawie o sygn. akt (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 4 lutego 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...):

„Po zakończeniu czasu gry wynik zawsze będzie wynosił „0”. (...) Nie można jednak przyjąć, iż wynik gry ma charakter losowy, gdyż wynik gry jest znanym przed jej rozpoczęciem i zawsze się ona kończy wynikiem zerowym. Gracz rozpoczynając grę ma świadomość, że po zakończeniu czasu gry i nie wykupieniu kolejnego czasu gra zakończy się wynikiem „0”.

Tym samym nie można przyjąć, powyższa gra cechowała się losowością rozumianą jako nieprzewidywalność rezultatu, która jest oceniana z punktu widzenia grającego.

W ocenie Sądu przedmiotowy automat jest jedynie zabawową symulacją umożliwiająca miłe spędzenie czasu.

Wobec powyższych ustaleń w ocenie Sądu biegły R. R. poczynił błędne wywody w tym zakresie, iż przedmiotowy automat umożliwia rozgrywanie gier mających charakter losowy. W związku z powyższym Sąd nie dał mu wiary. ”

4/ wyrok Sądu Rejonowego w L. z dnia 26 kwietnia 2013 r„ w sprawie o sygn. akt (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia 10 grudnia 2013 r., w sprawie o sygn. akt (...):

„Po analizie zasad i przebiegu gier na przedmiotowych automatach Sąd doszedł do przekonania, że przedmiotowe urządzenia nie wypłacają żadnych wygranych pieniężnych i rzeczowych, nadto gry na tych urządzeniach nie mają charakteru losowego ponieważ ich wynik jest znany ^ góry” przed rozpoczęciem gier. Sąd stwierdził, że po upływie wykupionego czasu, niezależnie od przebiegu gier, kończą się one wynikiem „0”punktów. (...) Zdaniem Sądu, mając na względzie zasady i przebieg gier na ww. urządzeniach, gry na nich nie mają charakteru losowego. Świadczy o tym fakt, że wynik gry jest znany przed ich rozpoczęciem, zawsze kończą się one także wynikiem zerowym. Uzyskany natomiast w czasie gier stan punktowy jest chwilowy i nie zmienia ustalonego na początku czasu trwania gry oraz jej wyniku końcowego.

Wobec powyższych ustaleń, w ocenie Sądu, błędne są wywody biegłego W. K. w tym zakresie a dotyczące charakteru losowego gier prowadzonych na przedmiotowych automatach.

5/ wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 14 maja 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia 15 stycznia 2015 r., w sprawie o sygn. akt (...):

„Zdaniem Sędu, mając na względzie zasady i przebieg gry na urządzeniu (...) gra na nim nie ma charakteru losowego. Świadczy o tym fakt, że wynik gry jest znany przed jej rozpoczęciem, zawszy kończy się ona także wynikiem zerowym. ”

6/ postanowienie Sądu Rejonowego w W. z dnia 14 listopada 2013 r„ w sprawie o sygn. akt (...) uchylające postanowienie o żądaniu wydania rzeczy:

„przedmiotowe urządzenie nie daje możliwości uzyskania wygranej rzeczowej lub pieniężnej, a czas gry zależy tylko i wyłącznie od wartości uiszczonych do urządzenia opłat, zaś w momencie zakończenia gry stan punktówjest zerowy.

Tym samym należy uznać, iż przedmiotowe urządzenie nie spełnia ustawowych wymogów dla uznania prowadzonej na nim gry za grę na automacie w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy, a więc urządzenie to nie podlega wskazanej regulacji i brak jest konieczności poddawania go badaniu przez biegłego. ”

7/ wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 18 listopada 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 24 lutego 2015 r., w sprawie o sygn. akt(...):

„Należy także wskazać, iż skoro w automacie można było zakupić czas poprzez wrzucenie zapłaty odpowiedniej kwoty, a po upływie tego czasu automat zatrzymywał się bez względu na to, ile punktów było na liczniku, to nie można uznawać, że „jedną grą” jest jeden obrót bębnów. Jest to jeden z wielu etapów jednej gry rozgrywanej w ramach wykupionego czasu.

Uznanie jednego obrotu bębnów za jedną grę prowadziłoby do uznania, iż gracz za określoną kwotę pieniędzy wykupuje w zasadzie nieokreśloną ilość gier (w zależności od tego, czy uda mu się wygrać punkty czy nie, jaką stawkę ustawi), zatem cena za grę nie miałaby określonej konkretnie wartości. (...)

Jeżeli przyjąć sposób rozumowania biegłego M. S., gra na powyższym automacie nie ma charakteru losowego, bowiem gra zawsze kończy się wynikiem „0”. Liczniki punktów i czasu zerują się - nie ma zatem wygranej. Nie można mówić również o losowości, skoro wynik znany jest z góry tj. po upływie wykupionego czasu gry jej wynik będzie wynosił „O”.

W związku z powyższymi rozważaniami, dotyczącymi pojęcia „jednej gry” Sąd rozpoznający niniejszą sprawę uznaje, iż powyższy automat nie ma charakteru losowego. ”

8/ wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 29 października 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 14 kwietnia 2015 r„ w sprawie o sygn. akt (...):

„Z oceny technicznej jasno wynikało, że gra nie miała charakteru losowego, skoro wynik gry, a więc zerowy stan punktowy, był znany z chwilą jej rozpoczęcia. (...) Skoro oskarżony znał stanowisko ekspertów i nie miał powodu, by wątpić w ich fachowość (M. S. (1) do chwili obecnej jest biegłym sądowym z zakresu maszyn i urządzeń), to nie miał obowiązku zabiegać u Ministra Finansów o rozstrzygnięcie charakteru gry urządzanej na przedmiotowym automacie. Sam fakt, że dysponował przedmiotową oceną techniczną świadczył o tym, że nie miał bezpośrednio ani ewentualnego zamiaru popełnienia występku z art. 107§ 1 k.k.s. (...)

fakt, że gra kończyła się zawsze tym samym wynikiem niezależnym od ilości punktów uzyskanych w czasie poszczególnych rozgrywek, w czasie limitowanym ilością środków umieszczonych we wrzutniku czy akceptorze banknotów, świadczył o tym, że gra nie miała charakteru losowego. Przepisy ustawy o grach hazardowych nie reglamentują urządzania gier na takich automatach dlatego Sąd przyjął, że postępowanie oskarżonego A. R. (1) nie wyczerpało znamion strony przedmiotowej występku z art. 107§ 1 k.k.s. ”

9/ wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 15 grudnia 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...):

„W wyroku z dnia 07 maja 2012 r. w sprawie V KK 420/11 Sąd Najwyższy stwierdził: m. innymi „Zgodnie z art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 19listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.), gra na automacie „ma charakter losowy”, jeżeli jej wynik jest nieprzewidywalny dla grającego. Nieprzewidywalność tę oceniać należy przez pryzmat warunków standardowych w jakich znajduje się grający, nie zaś przez pryzmat warunków szczególnych (atypowych).” Z powyższego stanowiska SN, które sąd rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podziela wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że gra ma charakter losowy jeżeli jej wynik jest nieprzewidywalny dla grającego i zależy od przypadku. Tego rodzaju sytuacja nie ma miejsca w odniesieniu do gry na przedmiotowym automacie. Zawsze kończy się ona „wynikiem zero”, niezależnie od uzyskanych w trakcie gry punktów. Wygrane punkty kredytowe nie umożliwiają przedłużenia pierwotnie wykupionego czasu gry. Możliwość przedłużenia gry wiąże się z koniecznością wykupienia kolejnego czasu gry i punktów kredytowych.

W trakcie gry rzecz jasna znaki i symbole przesuwają się w taki sposób, że nie zależy od zręczności grającego zatrzymanie gry na żądanej konfiguracji i sąd nie kwestionuje przedmiotowego ustalenia biegłego. Okoliczność powyższa nie decyduje jednakże o losowym charakterze gry albowiem jej wynik jest znany przed rozpoczęciem gry i zawsze kończy się ona wynikiem „zero”. Także czas gry jest z góry określony i nie ma możliwości jego przedłużenia bez konieczności wykupienia dalszego czasu gry. (...)

Sąd w pełni podziela zatem interpretację zawartą w opinii rzeczoznawców M. S. (3) i M. S. (1), co do braku losowego charakteru gry. Okoliczność, iż wyżej wymienieni wykonywali opinię poza niniejszym postępowaniem, przed jego wszczęciem i ich opinia nie ma charakteru dowodu z opinii biegłych w postępowaniu karnoskarbowym, sama w sobie nie może powodować odrzucenia przyjętej argumentami, która jest przekonywująca, logiczna i nie zawiera wewnętrznych sprzeczności. ”

- Odrzucenia, jako niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego odnośnie zasad działania rzeczonego urządzenia, gdy w okolicznościach niniejszej sprawy ani jedna asercja opinii autorstwa biegłego z listy Prezesa Sądu Okręgowego w S. mgr inż. M. S. (1) dotycząca zasad działania przedmiotowego urządzenia, jaką oskarżony otrzymał wraz z przedmiotowym urządzeniem jeszcze przed przystąpieniem do jego eksploatacji przez spółkę, nie została zaprzeczona, ani nie stwierdzono w toku niniejszego postępowania, aby nie polegała na prawdzie, analogicznie w toku niniejszego postępowania nie stwierdzono, aby urządzenie (...) działało w sposób odmienny aniżeli opisany w dokumentach, jakimi dysponował oskarżony przed przystąpieniem do eksploatacji przez spółkę rzeczonego urządzenia:

Po wprowadzeniu opłaty monetą lub banknotem, na wyświetlaczu pojawia się wartość wykupionego czasu gry.

Wydłużenie czasu gry następuje poprzez zwielokrotnienie tej wpłaty.

W przypadku utraty wszystkich kredytów, gracz otrzymuje możliwość dalszej gry po wciśnięciu czarnego przycisku (przycisk należy przytrzymać wciśnięty przez ok 6 sekund).

Po upływie wykupionego czasu, niezależnie od przebiegu gry, wynik punktowy zeruje się, na wyświetlaczu pojawia się napis (...)

Automat nie posiada banku, nie wypłaca wygranych rzeczowych ani pieniężnych.

Automat do gier zręcznościowych (...) nie wypłaca wygranych pieniężnych ani rzeczowych. Czas gry nie zależy od zręczności gracza ani od wyniku gry. Czas gry limituje wartość wpłat do wyrzutnika monet lub akceptora banknotów automatu.

Uzyskany podczas gry chwilowy stan punktowy nie zmienia ustalonego na początku jej czasu trwania oraz wyniku końcowego.

W momencie zakończenia gry stan punktowy jest zerowy.

Automat oznakowany (...) posiada napisy informujące o symulatorze czasowym, o braku wygranych i wyniku końcowym gry.

Gra nie posiada charakteru losowego, ponieważ jej wynik jest z góry znany przed rozpoczęciem gry.

Przy informacjach znajdujących się na przedmiotowym urządzeniu o następującej treści:

,AUTOMAT DO ZABAWY, TEN AUTOMAT NIE WYPŁACA WYGRANYCH, NIE SŁUŻY DO PROWADZENIA GIER O WYGRANE PIENIĘŻNE ORAZ RZECZOWE"

„SYMULATOR CZASOWY”

„KAŻDA GRA KOŃCZY SIĘ PO UPŁYWIE WYKUPIONEGO CZASU WYNIKIEM 0 PUNKTÓW”

Niewątpliwie zatem wobec znanego przed przystąpieniem do zabawy (korzystania z urządzenia) wyniku gry. W odniesieniu do gry na przedmiotowym urządzeniu nie ma przypadkowości - w rozumieniu charakteru losowego gry, bowiem grać i zdobywać punkty można przez cały wykupiony czas gry, gdyż gra tworzy zamknięty cykl. Rozpoczynający się zasileniem urządzenia środkami pieniężnymi, jakie uruchamia urządzenie i umożliwia zabawę, kończącą się zawsze z upływem wykupionego czasu - jednym, niezmiennym i od początku oznajmionym wynikiem.

W momencie zakończenia gry stan punktowy jest zerowy, o czym dla każdego korzystającego z urządzenia jest na nim stosowna informacja. Konkludując, charakter losowy gry został wykluczony przez fakt, że wynik gry oraz czas jej prowadzenia są stałe i z góry znane.

- Przyjęcia - bez wskazania jakiejkolwiek podstawy faktycznej i prawnej takowego, iż oskarżony działając z zamiarem umyślnym urządzał gry na urządzeniu wskazanym w zarzucie aktu oskarżenia wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, gdy faktycznie zgodnie z treścią następujących prawomocnych wyroków oraz orzeczeń i dokumentów - oskarżony pełni funkcję członka zarządu w spółce, jaka zajmuje się eksploatacją symulatorów czasowych, jakie nie podlegają pod przepisy ustawy o grach hazardowych:

- wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 15 listopada 2012 r., w sprawie (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 26 lutego 2013 r„ w sprawie o sygn. akt (...),

- wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 26 czerwca 2013 r„ w sprawie (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 8 października 2013 r., w sprawie o sygn. akt (...),

- wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 30 sierpnia

r., w sprawie o sygn. akt (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 4 lutego 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...),

- wyrok Sądu Rejonowego w L. z dnia 26 kwietnia 2013 r., w sprawie o sygn. akt (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia 10 grudnia 2013 r„ w sprawie o sygn. akt (...),

- postanowienie Sądu Rejonowego w W. z dnia 14 listopada 2013 r„ w sprawie o sygn. akt (...)uchylające postanowienie o żądaniu wydania rzeczy,

- wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 14 maja 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia 15 stycznia 2015 r., w sprawie o sygn. akt (...),

- wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 18 listopada

r., w sprawie o sygn. akt (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 24 lutego 2015 r„ w sprawie o sygn. akt(...)

- wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 29 października 2014 r„ w sprawie o sygn. akt (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 14 kwietnia 2015 r., w sprawie o sygn. akt (...),

- wyrok Sądu Rejonowego wK. z dnia 15 grudnia 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...),

- wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 24 kwietnia 2017 r., w sprawie o sygn. akt (...) - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia 19 października 2017 r., w sprawie o sygn. akt (...),

- wyrok Sądu Rejonowego dla K. w K. z dnia 2 czerwca 2017 r., w sprawie pop sygn. akt (...),

- wyrok Sądu Rejonowego w J. z dnia 6 czerwca 2017 r„ w sprawie o sygn. akt (...),

- ocena techniczna sporządzona przez biegłego z listy Prezesa Sądu Okręgowego w S. mgr inż. M. S. (1).

O relewantności przedmiotowego zarzutu stanowi okoliczność, iż brak możliwości uzyskania na przedmiotowym urządzeniu wygranej rzeczowej w postaci punktów kredytowych - bowiem - nie tylko nie można grać dłużej aniżeli w wykupionym czasie, gry - bez względu na ilość posiadanych punktów - ale również - w przypadku utraty wszystkich punktów w grze, gracz dalej ma możliwość prowadzenia gry. Powyższe uniemożliwia przyjęcie, że punkty w grze na przedmiotowym urządzeniu stanowią jakąkolwiek wygraną - natomiast występowanie w grze na przedmiotowym urządzeniu wyłącznie elementu losowości, a nie charakteru losowego przesądza o całkowitej legalności urządzania gry z wykorzystaniem rzeczonego urządzenia, gdyż w takim wypadku nie ma miejsca gra na automacie w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych.

b/ Przepisów art. 167 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 193 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., wyrażającą się w zaniechaniu przeprowadzenia dowodów: z zeznań świadków M. S. (1), M. S. (3), z opinii innego biegłego sądowego odnośnie zasad działania przedmiotowego urządzenia, co uniemożliwiło wykazanie - kwestii kluczowych dla niniejszego postępowania, iż gra na przedmiotowym urządzeniu nie ma charakteru losowego, lecz zawiera tylko i wyłącznie element losowości oraz braku możliwości przypisania oskarżonemu godzenia się na naruszenie jakichkolwiek przepisów obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na skutek oświadczeń biegłego z listy Prezesa Sądu Okręgowego w S. mgr inż. M. S. (1), do którego zwracały się urzędy celne i sądy powszechne o wydawanie opinii odnośnie zasad działania urządzeń pod kątem obowiązującej w danym czasie regulacji ustawowej.

c/ Przepisów art. 424 § 1 pkt. 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., poprzez całkowite zaniechanie wyjaśnienia:

- Motywów przyjęcia przez Sąd Rejonowy wypełnienia przez oskarżonego A. R. (1) znamion strony podmiotowej czynu zabronionego z art. 107 § 1 k.k.s., w szczególności zaś przyjętego założenia - w jakikolwiek sposób niewyartykułowanego również w odniesieniu do materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszym postępowaniu - jaki temu całkowicie zaprzecza - iż oskarżony miał zamiar popełnić zarzucany mu czyn zabroniony, to jest chciał go popełnić, gdy oskarżony czerpał wiedzę o zasadach działania przedmiotowego urządzenia z opinii sporządzonej przez biegłego z listy Prezesa Sądu Okręgowego w S. mgr inż. M. S. (1), do którego to biegłego zwracały się Urzędy Celne z G., G. i ze S. oraz sądy powszechne o wydawanie opinii w sprawach z art. 107 § 1 k.k.s., odnośnie zasad działania urządzeń - z jakiej to opinii wynikają zasady działania przedmiotowego urządzenia wykluczające je z pod zakresu regulacji ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych nadto, jakie to zasady działania przedmiotowego urządzenia nie zostały zaprzeczone w toku niniejszego postępowania - nie wykazano, aby jakakolwiek asercja opinii mgr inż. M. S. (1) odnoście zasad działania rzeczonego urządzenia była nieprawdziwa.

- Podstawy prawnej i faktycznej stanowiska wynikającego z zaskarżonego wyroku skazującego aczkolwiek niewyartykułowanego expresses verbis - co w sposób nie pozostawiający jakichkolwiek wątpliwości dowodzi wadliwości zaskarżonego wyroku:

a/ dlaczego oskarżony A. R. (1) miałby odrzucić logicznie umotywowane stwierdzenia o braku charakteru losowego gry wobec znajomości wyniku gry jeszcze przed przystąpieniem do niej wyrażone przez biegłego z listy Prezesa Sądu Okręgowego w S. mgr inż. M. S. (1),

b/ tym samym dlaczego oskarżony miałby dokonywać oceny zasad działania urządzenia wskazanego w zarzucie aktu oskarżenia w sposób odmienny aniżeli dokonały tego sądy powszechne w następujących prawomocnych orzeczeniach - wskazujących nawet, iż wobec faktu, że w momencie zakończenia czasu gry stan punktowy jest zerowy - o czym jest na urządzeniu informacja - tak oczywistym jest, że dane urządzenie nie podlega pod przepisy ustawy o grach hazardowych, iż w ogóle nie ma konieczności poddawania go badaniu przez biegłego:

1/ wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 15 listopada 2012 r., w sprawie (...),

2/ wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 26 lutego 2013 r., w sprawie o sygn. akt (...),

3/ wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 26 czerwca 2013 r., w sprawie (...),

4/ wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 8 października 2013 r„ w sprawie o sygn. akt (...),

5/ wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 30 sierpnia 2013 r., w sprawie o sygn. akt (...),

6/ wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 4 lutego 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...),

7/ wyrok Sądu Rejonowego w L. z dnia 26 kwietnia 2013 r., w sprawie o sygn. akt (...),

8/wyrok Sądu Okręgowego w S. z dnia 10 grudnia 2013 r., w sprawie o sygn. akt (...),

9/ wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 14 maja 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...),

10/ wyrok Sądu Okręgowego w S. z dnia 15 stycznia 2015 r., w sprawie o sygn. akt (...),

11/ postanowienie Sądu Rejonowego w W. z dnia 14 listopada 2013 r., w sprawie o sygn. akt (...) uchylające postanowienie o żądaniu wydania rzeczy,

12/ wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 18 listopada 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...),

13/ wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 24 lutego 2015 r„ w sprawie o sygn. akt (...),

14/ wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 29 października 2014 r., w sprawie o sygn. akt(...),

15/ wyrok Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 14 kwietnia 2015 r„ w sprawie o sygn. akt (...),

16/ wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 15 grudnia 2014 r., w sprawie o sygn. akt (...),

17/ wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 24 kwietnia 2017 r„ w sprawie o sygn. akt (...),

18/ wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 19 października 2017 r., w sprawie o sygn. akt (...),

19/ wyrok Sądu Rejonowego dla K. w Krakowie z dnia 2 czerwca 2017 r., w sprawie pop sygn. akt (...),

20/ wyrok Sądu Rejonowego w J.z dnia 6 czerwca 2017 r., w sprawie o sygn. akt (...):

„przedmiotowe urządzenie nie daje możliwości uzyskania wygranej rzeczowej lub pieniężnej, a czas gry zależy tylko i wyłącznie od wartości uiszczonych do urządzenia opłat, zaś w momencie zakończenia gry stan punktów jest zerowy.

Tym samym należy uznać, iż przedmiotowe urządzenie nie spełnia ustawowych wymogów dla uznania prowadzonej na nim gry za grę na automacie w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy, a więc urządzenie to nie podlega wskazanej regulacji i brak jest konieczności poddawania go badaniu przez biegłego.

„Sąd w pełni podziela zatem interpretację zawartą w opinii rzeczoznawców M. S. (3) i M. S. (1), co do braku losowego charakteru gry.

Okoliczność, iż wyżej wymienieni wykonywali opinię poza niniejszym postępowaniem, przed jego wszczęciem i ich opinia nie ma charakteru dowodu z opinii biegłych w postępowaniu karnoskarbowym, sama w sobie nie może powodować odrzucenia przyjętej argumentami, która jest przekonywująca, logiczna i nie zawiera wewnętrznych sprzeczności ”

Na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jakie miały wpływ na treść zaskarżonego wyroku - naturalną konsekwencją rażących uchybień wskazanych w powyższych zarzutach, jest w okolicznościach niniejszej sprawy całkowicie wadliwe przyjęcie przez Sąd Rejonowy, wbrew istotnemu stanowi rzeczy, iż:

a/ Gra na urządzeniu (...)jest grą na automacie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

b/ Oskarżony A. R. (1) miał - nieokreślony przez Sąd Rejonowy - zamiar umyślny popełnienia czynu zabronionego z art. 107 § 1 k.k.s., co jednak nie zostało w jakikolwiek sposób oparte na materiale zgromadzonym w sprawie.

Podnosząc powyższe zarzuty na zasadzie przepisów art. 427 § 1 k.p.k., art. 437 §§ 1 i 2 k.p.k. oraz art. 440 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku - w zaskarżonej części - poprzez uniewinnienie oskarżonego A. R. (1) od dokonania przypisanego mu czynu, a także obciążenie Skarbu Państwa kosztami postępowania i zwrot podmiotowi uprawnionemu (...) Sp. z o.o. dowodów rzeczowych, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu celem ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna i jako taka nie mogła skutkować wzruszeniem zaskarżonego wyroku.

Na wstępie podnieść należy, że Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie w sposób właściwy przeprowadził postępowanie dowodowe, wszechstronnie rozważając wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy i na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne. Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena materiału dowodowego uwzględnia reguły sformułowane w przepisach art. 7 i 410 kpk.. Jest to ocena wszechstronna, nie narusza granic oceny swobodnej a ponadto jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczeniem życiowym oraz nie zawiera błędów faktycznych lub logicznych. Sąd I instancji swoje stanowisko w sposób przekonujący umotywował w pisemnym uzasadnieniu wyroku, które jest pełne, jasne i logiczne, odpowiada wymogom z art. 424 kpk, umożliwiając kontrolę odwoławczą zaskarżonego orzeczenia.

Podzielając zatem w całości argumentację Sądu meriti powołaną w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku i nie dostrzegając potrzeby ponownego jej przytaczania przez Sąd Okręgowy, uwypuklić należy względy, które przemawiały za odmową podzielenia stanowiska obrońcy. Zwrócić przy tym należy uwagę na rozległość powoływanych w jego treści zarzutów, zwielokrotniających tożsamą argumentację i obszernie nawracających do tych samych orzeczeń sądowych, mocą których oskarżony, przeważnie w uprzednio obowiązującym stanie prawnym, został uniewinniony od popełnienia czynów z art. 107 § 1 kks. Powyższe nie świadczy jednak o istnieniu licznych, rzeczywistych podstaw do wzruszenia zaskarżonego orzeczenia i w istocie ma na celu mnożenie pozornych jedynie wątpliwości, w celu skomplikowania rzeczywistego obrazu sprawy i zagubienia jej istoty.

Faktycznie bardzo liczne zarzuty skarżącego można sprowadzić do wskazywania na obrazę przepisów prawa materialnego polegającą na niezastosowaniu tzw. „okresu przejściowego”, niezastosowaniu przepisu art. 1 § 3 k.k.s. statuującego zasadę winy, zaniechaniu dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu, nie respektowania faktu, że oskarżony w odpowiednim stopniu nie włada językiem polskim oraz, że nie był pouczony o konsekwencjach niestawiennictwa na rozprawie i posiedzeniach, co wiązało się także z tym, że nie był obecny na rozprawie w czasie przeprowadzania istotnych czynności procesowych, dokonania dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów w postaci: pisemnej opinii biegłego Z. S., wyjaśnień oskarżonego i opinii technicznej M. S., zaniechaniu przeprowadzenia dowodów z zeznań M. S. (1) i M. S. (3) oraz nie powołania innego biegłego i wreszcie przyjęciu, że gra na urządzeniu wskazanym w akcie oskarżenia jest grą na automacie w rozumieniu ustawy a A. R. miał umyślny zamiar popełnienia czynu zabronionego.

Jeśli chodzi o kwestie rzekomego nierespektowania faktu, że oskarżony w odpowiednim stopniu nie włada językiem polskim oraz, że nie był pouczony o konsekwencjach niestawiennictwa na rozprawie i posiedzeniach, co wiązało się także z tym, że nie był obecny na rozprawie w czasie przeprowadzania istotnych czynności procesowych, to te zarzuty są całkowicie chybione. Zauważyć bowiem należy, że oskarżony został przesłuchany w dniu 22 sierpnia 2016 r. w obecności nie tylko swojego obrońcy ale i tłumacza przysięgłego języka rosyjskiego- porównaj k.150-152. A. R. potwierdził, że jest dla niego zrozumiała treść postanowienia o przedstawieniu zarzutów i następnie złożył wyjaśnienia. Oskarżonemu doręczono również stosowne pouczenie a przy tej czynności była obecna tłumacz, którą powołano do dokonywania tłumaczeń w sprawie- porównaj k.153-158. Następnie pomimo stosownych zawiadomień A. R. nie stawiał się na rozprawy wyznaczone na dzień: 20 marca, 30 sierpnia, 25 października, 29 listopada 2017 r., 28 marca, 9 maja i 6 czerwca 2018 r.; natomiast za każdym razem obecny był wówczas jego obrońca- k.756, k. 789, k. 806, k. 812, k.858 a, k.1133, k.1139.

Brak jest także podstaw do podzielenia i tej argumentacji obrońcy, w której zarzucono brak ustaleń w przedmiocie strony podmiotowej czynu przypisanego A. R. i związaną z tym kwestią rzekomego zaniechania zawarcia w opisie czynu postaci zamiaru sprawcy. To, iż oskarżony jedynie zasiadał w zarządzie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...), faktycznie pozostaje bez wpływu w kontekście ustalenia jego odpowiedzialności za popełnienie przypisanych mu czynów. Sąd Okręgowy także w niniejszym składzie w pełni aprobuje wyrażany w orzecznictwie pogląd, zgodnie z którym urządzanie gier hazardowych, to ogół czynności i działań stanowiących zaplecze logistyczne dla umożliwienia realizowania w praktyce działalności w zakresie gier hazardowych, w szczególności: zorganizowanie i pozyskanie odpowiedniego miejsca na zamontowanie urządzeń, przystosowanie go do danego rodzaju działalności, umożliwienie dostępu do takiego miejsca nieograniczonej liczbie graczy, zatrudnienie personelu zapewniające graczom możliwość uczestniczenia w grze (porównaj wyrok WSA w Kielcach z dnia 12 stycznia 2017r., II SA/Ke 370/16, Legalis). Tym samym oskarżony, będąc prezesem zarządu, tj. osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i (...) sp. z o.o. prowadził działalność gospodarczą, w ramach której dysponował automatami do gier hazardowych. zatem to na nim ciążył obowiązek dopełnienia wymogów formalnych w zakresie urządzania i prowadzenia gier na automatach. To przecież oskarżony stworzył warunki do prowadzenia gier na przedmiotowych automatach i umożliwił prowadzenie takich gier, z czego czerpał stały dochód.

Nie można było również uznać, że A. R. (1) pozostawał w błędzie co do bezprawności czynu, związanym z wprowadzeniem przez ustawodawcę w art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych, okresu przejściowego, umożliwiającego dostosowanie się do wynikających z ustawy wymogów do dnia 1 lipca 2016 r. W tym kontekście wskazać należy, że zarzut stawiany oskarżonemu odnosi się do czynu popełnionego w dniu 27 stycznia 2016 r. a więc już po wejściu w życie ustaw: z dnia 26 maja 2011 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw oraz z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych. Pierwszą z powołanych ustaw nowelizujących, której projekt został notyfikowany Komisji Europejskiej w dniu 16 września 2010 r. pod numerem 2010/0622/PL wprowadzono do ustawy o grach hazardowych art. 23a, wskazany w opisie czynów przypisanych oskarżonemu, który przewidywał wówczas, że automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego. Także i projekt kolejnej wymienionej ustawy nowelizującej poddany został procedurze notyfikacji Komisji Europejskiej ( porównaj nr powiadomienia 2014/0537/PL). Dodać należy, że ustawą tą znowelizowano między innymi art. 14 ugh., który niezmiennie jednak przewiduje wyłączność urządzania gier na automatach jedynie w kasynach gry. W tych warunkach, twierdzenia samego A. R. (1), kwestionujące możliwość odpowiedzialności karnej za czyny z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks, z uwagi na brak notyfikacji technicznych przepisów ustawy o grach hazardowych, uznać należało za chybione.

Na uwzględnienie nie zasługiwały również i te zarzuty, w których wskazywano na dekompletację znamion strony podmiotowej zarzucanych oskarżonemu przestępstw skarbowych z racji przekonania o objęciu prowadzonej przez oskarżonego okresem przejściowym ustanowionym art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych. Zauważyć trzeba, że art. 10 kks, odnoszący się do instytucji błędu na gruncie prawa karnego skarbowego, w istocie przewiduje kilka odrębnych i indywidualnych bytów, ogólnie określanych jako błąd. Sugerowany błąd co do bezprawności czynu, o którym mowa w art. 10§3 kks, to błąd związany z urojeniem sprawcy, że zachodzi okoliczność kontratypowa, czyli legalizująca ten czyn, która w rzeczywistości nie zachodzi. Jeżeli ten błąd jest usprawiedliwiony, to – zgodnie z postanowieniami art. 10 § 3 kks – sprawca nie popełnia przestępstwa skarbowego ani wykroczenia skarbowego, a więc nie będzie ponosił za popełniony przez siebie czyn wyczerpujący znamiona czynu określonego w Kodeksie karnym skarbowym odpowiedzialności karnej skarbowej. Przez usprawiedliwione błędne przekonanie sprawcy rozumieć należy przy tym sytuację, w której z uwagi na ustalone okoliczności, sprawcy nie można zarzucić, że gdyby dołożył należytej staranności, to rozpoznałby właściwie daną okoliczność.

Sąd Najwyższy wielokrotnie wskazywał, że dokonanie ustaleń dotyczących istnienia bądź też braku świadomości bezprawności po stronie oskarżonego, wymaga zbadania stanu jego świadomości w tym zakresie. Ustalenie takie, podobnie zresztą jak ustalenie odnoszące się do tego, czy sprawca, który działał bez świadomości mógł błędu uniknąć musi stanowić wynik całokształtu udowodnionych okoliczności danej sprawy (por. wyrok SN z dnia 7 września 2014 r., III KRN 116/94, OSNKW 1994, z. 11-12, poz. 74). Konieczność ustalenia świadomości bezprawności działania zachodzi zawsze tam, gdzie materiał dowodowy wykazuje, że w umyśle oskarżonego w konkretnej sytuacji faktycznej może powstać uzasadnione przekonanie, iż jego działalność będąca przedmiotem oskarżenia nie narusza prawa karnego (por. wyrok SN z dnia 30 kwietnia 1986 r. Lex nr 20972). Natomiast rozważania, czy sprawca mógł błędu uniknąć, oparte być muszą nie tylko na całokształcie okoliczności danego zdarzenia, ale również na dogłębnej analizie osobowości sprawcy, jego możliwości rzeczywistej oceny sytuacji i przewidywania (por. wyrok SN z dnia 13 marca 1974 r., I KR 362/73, Lex nr 20863).

Co przy tym istotne na gruncie prawa karnego skarbowego nie można odwoływać się do wzorca osobowego zachowania przeciętnego obywatela, a w grę wchodzić musi model osobowy o podwyższonym standardzie wymagań w zakresie świadomości prawnej, bowiem inna będzie miara dla podatnika nieprowadzącego działalności gospodarczej, inna zaś dla prowadzącego. Nie ulega wątpliwości, że podmiot profesjonalny winien zapoznać się z podstawowymi przepisami odnoszącymi się do sfery jego działalności zawodowej, a na pewno nie może w sytuacji stawiania mu określonych zarzutów zasłaniać się nieznajomością prawa. Wskazać zatem należy, iż oskarżony A. R. (1), profesjonalnie trudniący się urządzaniem gier na automatach, zobligowany był do bieżącej znajomości przepisów prawnych regulujących tę sferę działalności gospodarczej. Podkreślić jeszcze należy, że w stosunku do oskarżonego toczyły się wcześniej postępowania skarbowe o czyny z art. 107 § 1 i 4 kks stąd musiał mieć on świadomość, że prowadzona przez niego działalność może wiązać się z odpowiedzialnością karno-skarbową. Mimo tego, oskarżony nie podjął dopuszczalnych działań celem ewentualnego wyeliminowania wątpliwości w tym zakresie, świadomie rezygnując z możliwości zwrócenia się do Ministra Finansów o wyjaśnienie przepisów, a więc z dochowania wymaganej od niego jako podmiotu zajmującego się przedmiotową działalnością zarobkowo, staranności. Było to zwłaszcza uzasadnione w sytuacji powziętych przez niego wątpliwości odnośnie do legalności prowadzonej działalności, skutkujących poczynieniem starań o uzyskanie prywatnych ekspertyz, przedłożonych do akt sprawy przez obrońcę.

W tym miejscu odwołać się należy do stanowiska wyrażonego w wyroku z dnia 18 maja 2018 r. o sygn. akt III KK 419/17, przedstawionym w sprawie kasacyjnej o podobnym stanie faktycznym. W tym judykacie Sąd Najwyższy, odnosząc się do kwestii zmiany stanu prawnego wymienioną wyżej ustawą nowelizującą oraz wynikających stąd implikacji związanych w szczególności z zagadnieniem ustanowienia okresu dostosowawczego, o którym mowa w treści art. 4 ustawy nowelizującej podniósł, iż sam fakt urządzenia gier na automatach w okresie przejściowym nie może usprawiedliwić subiektywnego przekonania o legalności takiej działalności. Uzasadniając swoje stanowisko Sąd Najwyższy wskazał, że przepis ten jest typowym przepisem przejściowym odnoszącym się do stosunków prawnych istniejących już w dniu wejścia w życie nowej ustawy tj. warunkiem niezbędnym do jego zastosowania w stosunku do konkretnego podmiotu było to, aby podmiot ten prowadził działalność w zakresie gier hazardowych, już w dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej, tj. w dniu 3 września 2015 r. Zatem powołanie się na treść art. 4 jako podstawy prowadzenia działalności do upływu okresu wskazanego w tymże przepisie mogło być, w ocenie Sądu Najwyższego, uzasadnione jedyne w sytuacji, gdyby dany podmiot takową działalność podjął już wcześniej, przed 3 września 2015 r. Tymczasem, jak wynika z treści zarzutów ujawnione zachowanie oskarżonego miało miejsce już po tej dacie.

Argumentacja skarżącego w przeważającej mierze zmierzała do podważenia uznania Sądu Rejonowego co do losowego charakteru gry na automacie wyszczególnionym w treści zarzutu. Tymczasem, twierdzenia skarżącego nie zasługują na uwzględnienie, w oczywisty sposób pomijają one bowiem wymowę zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego, stanowiącego podstawę czynienia ustaleń faktycznych przez sąd I instancji. W tym kontekście uwypuklić należy wyniki eksperymentu procesowego przeprowadzonego na przedmiotowym automacie w dniu 27 stycznia 2016 r. ( k.6-12 ) w lokalu należącym do współoskarżonego A. R. (2), w toku którego niewątpliwie stwierdzono, że ujawnione urządzenie umożliwia przeprowadzanie gier o charakterze losowym. Świadczy o tym ponieważ przebieg gry, który w istocie pozostaje poza sferą oddziaływania grającego i jest niezależny od jego zdolności psychomotorycznych, takich jak spostrzegawczość, refleks, zręczność, a także nabytych umiejętności i stopnia wytrenowania. Grający faktycznie nie jest w stanie określić kolejności następujących po sobie symboli, ich ilości na poszczególnych bębnach, mógł jedynie bębny uruchomić, bez możliwości ich zatrzymywani w określonej konfiguracji. O komercyjnym charakterze gier świadczył natomiast fakt konieczności uiszczenia określonej kwoty pieniężnej w zamian za możliwość ich przeprowadzenia oraz możliwość uzyskania wygranych.

Fakt popełnienia przez A. R. (1) przypisanego mu wyrokiem czynu znajduje także potwierdzenie także w zeznaniach świadków – funkcjonariuszy Urzędu (...) D. B. i B. W., którzy w toku prowadzonych czynności ujawnili należący do oskarżonego automat do gier (...).

Wobec powyższego w sprzeczności do dokonanych przez Sąd Rejonowy ustaleń, iż gra urządzona na zatrzymanym automacie, stanowiła grę na automatach w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych, stała treść informacji zamieszczanych na takim urządzeniu, dotycząca rzeekomego braku możliwości uzyskania wygranej rzeczowej. W szczególności, gdy w toku przeprowadzanych eksperymentów funkcjonariuszom udało się, wbrew treści tych informacji, uzyskać wygrane rzeczowe w postaci dodatkowych punktów kredytowych. Przeprowadzający eksperyment funkcjonariusze wprawdzie nie byli w stanie dokonać wypłaty uzyskanych wygranych w formie pieniężnej, jednakże na uwadze należy mieć i to, że obecna do obsługi M. Z. oświadczyła, że to ona dokonuje wypłaty ewentualnej wygranej.

W tej sytuacji trafnej argumentacji Sądu I instancji w żaden sposób nie mogły podważyć obszernie przytaczane tezy orzeczeń innych sądów, uniewinniających wcześniej oskarżonego od popełnienia czynów z art. 107 § 1 kks, albowiem wyrażona w tym zakresie argumentacja nie zasługiwała na uwzględnienie, jako że w sposób oczywisty pomijała ona wynikającą z art. 8 § 1 kpk samodzielność jurysdykcyjną każdego sądu orzekającego w postępowaniu karnym, przewidującą indywidualne rozstrzyganie przez sąd zagadnień faktycznych i prawnych zaistniałych w konkretnej sprawie i stanowiącą o braku związania rozstrzygnięciem innego sądu lub organu.

Na ocenę prawidłowości ustaleń Sądu Rejonowego nie mogła także wpłynąć powołana w treści apelacji argumentacja odwołująca się do konkluzji wyrażonych w ocenie technicznej automatu do gier, sporządzonej przez rzeczoznawców: M. S. (3) i M. S. (1)- k. 792-793. Wskazać przede wszystkim należy, iż wymienieni rzeczoznawcy działali na zlecenie podmiotu prywatnego tj. firmy (...) a ponadto dokonywali oceny technicznej rzeczonego automatu do gry na dzień sporządzenia ekspertyzy tj. na dzień 11 sierpnia 2011 r. Zatem ta ocena techniczna automatu nie tylko, że została sporządzona kilka lat temu ale opatrzono ją także zapisem o treści „Niniejsza ocena stwierdza stan techniczny automatu do gier zręcznościowych na dzień jej sporządzenia. Wszelkie zmiany i przebudowy automatu sprawiają, iż ocena ta traci ważność” – k.793. Nie bez znaczenia jest i to, że w tej ekspertyzie ogólnikowo jedynie opisano sposób działania urządzenia, pomijając rzeczywisty przebieg gier, ujawniający ich losowy charakter. Tymczasem w toku przeprowadzonego w dniu 27 stycznia 2016 r. eksperymentu ujawnione, że naciśnięcie przycisku START spowodowało bardzo szybkie obracanie się bębnów, które po kilku sekundach zatrzymały się samoczynnie bez żadnej interwencji ze strony grającego – porównaj k.10, co w sposób jednoznaczny wskazuje na losowy charakter gry. Faktycznie zatem cała ingerencja gracza w przebieg gry, po uruchomieniu automatu, polegała na naciśnięciu jednego przycisku. Tej znamiennej okoliczności brak we wskazanej wyżej prywatnej ocenie technicznej. Zauważyć zatem należy, że w orzecznictwie wielokrotnie wskazywano, że wprowadzenie różnych elementów dodatkowych, np. „zręczności” mających stworzyć pozory braku losowości nie pozbawia gry charakteru losowego, jeżeli w konsekwencji wynik całej gry zależy od przypadku (zob. wyrok NSA z 27 października 1999 r., II SA 1095/99, niepubl.; wyrok NSA z 6 grudnia 1999 r., II SA 1513/99, Biuletyn Skarbowy 2001, Nr 1, poz. 29). Dla oceny charakteru gry i zaliczenia jej do określonego rodzaju gier według katalogu ustawowego nie mają istotnego znaczenia uboczne elementy (zob. wyr. NSA z 3 września 1998 r., II SA 890/98, niepubl.). Wreszcie podkreślić należy, iż wyrażany w prywatnej dokumentacji wniosek o braku losowości gier urządzanych na badanym automacie rzeczoznawcy, zbieżnie ze stanowiskiem obrońcy, oparli jedynie o okoliczność, że wynik gry znany jest z góry przed jej rozpoczęciem. W dokonanej ocenie stwierdzono również, że automat nie wypłaca wygranych rzeczowych, ani pieniężnych, co pozostaje w oczywistej sprzeczności z wnioskami eksperymentu procesowego, dokonanego na potrzeby niniejszej sprawy, z którego wynika, iż w trakcie grania nastąpiły wygrane w postaci dodatkowych punktów. Nade wszystko zaś, wbrew odmiennym twierdzeniom autora apelacji, wskazać wypada, iż rzeczona ekspertyza nie mogła przesądzać, o tym, czy urządzenie może zostać uznane za automat do gier w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Takie uprawnienie przysługuje bowiem, zgodnie z art. 2 ust. 6 powołanej ustawy, wyłącznie ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. Nie ma zatem podstaw aby uznać, że wnioski zawarte w powyższym dokumencie, który jako dokument prywatny złożony przez obrońcę oskarżonego traktowany może być wyłącznie jako wsparcie wyrażanego przez niego stanowiska, pozwolić mógł na zakwestionowanie ustaleń poczynionych w przedmiotowej sprawie przez sąd I instancji. W konsekwencji brak było także podstaw aby skutecznie zarzucić brak przeprowadzenia w sprawie dowodu z przesłuchania w charakterze świadków M. S. (3) i M. S. (1). Wniosek w tym przedmiocie został prawidłowo oddalony a Sąd Okręgowy w pełni podziela argumentację w tym przedmiocie jak na k.812.

W „opozycji” do prywatnej oceny technicznej, w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu badania automatów do gier Z. S. (1). Z tej opinii wynika, że między innymi automaty do gier (...) posiada konstrukcję popularnych automatów hazardowych eksploatowanych wcześniej w większości jako tzw. automaty o niskich wygranych, a ich oprogramowania są standardowe. Także i to urządzenie ma charakter komercyjny, co wynika z możliwości kredytowania go monetami we wrzutniku monet lub banknotami w akceptorze banknotów. Natomiast nie wypłaca ono wygranych oraz nie stwierdzono w nich takich adaptacji, które wprowadzają do gry elementy zręcznościowe. Tym samym wynik gry na tym urządzeniu nie zależy od zręczności gracza i ma charakter losowy – opinia pisemna k.817-830, opinia ustna k.1133-1135.

Sąd Okręgowy wbrew zarzutowi skarżącego w ślad za Sądem I instancji uznał, że opinia ta jest jasna, spójna i logiczna. Została ona wydana przez osobę posiadającą specjalistyczną wiedzę w swej dziedzinie i treść jej nie budzi wątpliwości. Brak jest zatem powodów aby w sprawie był dopuszczony dowód z kolejnej opinii wydanej przez innego biegłego.

Nie znajdując zatem podstaw pozwalających uwzględnić apelację, Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy- art. 437 § 1 kpk, art.438pkt1-3 kpk.

Na podstawie 636§1 kpk i art.3ust1, art.8 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postepowanie odwoławcze, w tym kwotę 1200 zł tytułem opłaty za II instancję uznając, że A. R. (1) jest w stanie je ponieść.