Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 lutego 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział
w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28 grudnia 2016 roku odmówił A. F. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia
1 lutego 2017 roku ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w związku
z wypadkiem przy pracy.

/decyzja – k. 167 akt ZUS/

W dniu 3 marca 2017 roku A. F. złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu częściowej trwałej niezdolności do pracy oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W uzasadnieniu odwołania wskazał, że rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy otrzymywał od 2006 roku, kiedy to uległ wypadkowi przy pracy, w wyniku którego stracił trwale i nieodwracalnie 3 palce prawej ręki. Podniósł, że z jego niepełnosprawnością nie jest w stanie wykonywać pracy w wyuczonym zawodzie stolarza oraz zgodnie ze swoim wykształceniem – jako technik budowlany.

/odwołanie – k. 2-2 odwrót/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 3 kwietnia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą
w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Dodatkowo wskazał, że odwołujący w okresie od dnia
24 lutego 2006 roku do dnia 31 stycznia 2017 roku pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

/odpowiedź na odwołanie – k. 7/

W toku postepowania strony podtrzymały stanowiska w sprawie, pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie oraz wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w wysokości 4-krotności stawki, pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/oświadczenia pełnomocników stron – 00:13:16 – 00:19:37 – płyta CD k.135, 00:01:08 – 00:01:24 – płyta CD k.86/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca A. F. urodził się w dniu (...). Ukończył technikum budowlane – bez matury. Pracował jako pracownik rozlewni wina oraz stolarz.

/okoliczności bezsporne; a nadto świadectwa pracy – k.19, 25, 27/

W dniu w dniu 28 listopada 2004 roku wnioskodawca uległ wypadkowi w pracy.

/okoliczność bezsporna/

Wnioskodawca w okresie od dnia 24 lutego 2006 roku, tj. od zaprzestania pobierania świadczenia rehabilitacyjnego do dnia do dnia 31 stycznia 2017 roku był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy na mocy decyzji organu rentowego z dnia 4 maja 2006 roku i kolejnych przyznających prawo do świadczenia na dalszy okres.

/decyzje – k. 51-51 odwrót, k. 61-61 odwrót, k. 69-70, k. 123, k. 138, k. 153-154/

W dniu 28 grudnia 2016 roku A. F. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 161-162 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy
i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznał u niego: zaburzenie funkcji ręki prawej po przebytym w 2004 roku urazie z amputacją palców II – IV po nieudanej rekonstrukcji palca II z adaptacją do niepełnosprawności, obserwacja i diagnostyka pulmonologiczna w kierunku astmy oskrzelowej, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca, stan po operacji przegrody nosa w 2005 roku, otyłość. Orzeczeniem z dnia 18 stycznia 2017 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – k. 164 akt ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS – k. 9-10 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W dniu 18 stycznia 2017 roku wnioskodawca złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS wskazując, że w jego ocenie stan jego zdrowia nie uległ poprawie i nadal jest niezdolny do pracy.

/sprzeciw – k. 11 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy
i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niego ograniczenie sprawności ręki prawej po amputacji palców II-IV ręki z dobrą adaptacją, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie, obserwacja w kierunku astmy oskrzelowej. Komisja uznała, że stan niesprawności badanego jest stanem utrwalonym, badany jest osobą zaadaptowaną do swojej niepełnosprawności i nie stwierdzono już dalszej niezdolności do pracy u badanego osoby z 3 – poziomem kwalifikacji. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 1 lutego 2017 roku uznała, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 165 akt ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS – k. 14-16 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 1 lutego 2017 roku organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 3 lutego 2017 roku, odmówił A. F. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

/decyzja – k. 167 akt ZUS/

W badaniu sądowo-ortopedycznym rozpoznano u wnioskodawcy stan po amputacji urazowej całkowitej palca III – go i częściowej palców II i IV ręki prawej z upośledzeniem funkcji ręki na skutek wypadku przy pracy w 2004 roku. Uraz ten spowodował upośledzenie chwytności ręki prawej i ograniczenie funkcji tej ręki, co spowodowało niesprawność wnioskodawcy w stopniu lekkim. Wnioskodawca przez 13 lat od urazu zaadoptował się do tej niepełnosprawności – złożył podczas badania podpis prawą ręką. Niepełnosprawność ręki prawej może powodować pewne ograniczenia w zawodzie stolarza, jednak w żaden sposób nie stanowi przeciwskazań do pracy w zawodzie technika budowlanego – praca w tym zawodzie nie wymaga pełnej sprawności obu rąk. Wnioskodawca nie utracił w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji. Z punktu widzenia biegłego ortopedy nie stwierdzono u ubezpieczonego upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie go za częściowo lub całkowicie niezdolnego do pracy.

/pisemne opinie biegłego sądowego ortopedy M. S. – k. 10-12, k.36/

W kolejnym badaniu sądowo-ortopedycznym rozpoznano u wnioskodawcy dysfunkcje ręki prawej po przebytej w 2004 roku urazowej amputacji całkowitej palca III – go i częściowej palców II – go i IV – go ręki prawej leczonej operacyjnie. Doznany uraz spowodował ograniczenie czynności ręki prawej i orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności wraz ze wskazaniami do zatrudnienia. Od czasu urazu minęło 14 lat i wnioskodawca jest w pełni przystosowany do niepełnosprawności. Stwierdzone zmiany nie ograniczają funkcji narządu ruchu badanego z III – poziomem kwalifikacji zawodowych w stopniu dającym podstawę do orzekania o niezdolności do pracy. Wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej. Ubezpieczony nie może wykonywać ciężkich prac fizycznych, prac wymagających oburęczności. Może wykonywać wszelkiego rodzaju prace umysłowe lub częściowo umysłowe, częściowe fizyczne. Wnioskodawca pisze prawą ręką i np. lewą ręką może obsługiwać komputer. Pacjenci średnio w ciągu dwóch lat przystosowują się niepełnosprawności i w przypadku praworęczności – przystosowują się do pisania lewą ręką. Oprócz pracy technika budowlanego wnioskodawca może także pracować w nadzorze.

/ pisemna i ustna opinie biegłego sądowego ortopedy E. B. – k. 57, 00:02:03-00:12:57 – płyta CD k.86/

W badaniu sądowym z zakresu medycyny pracy rozpoznano u A. F. stan po urazowej amputacji całkowitej palca III i częściowej amputacji palców II i I ręki prawej (2004r.), dysfunkcję czynnościową ręki prawej, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca w wywiadzie. Wnioskodawca jest dobrze zaadoptowany do niepełnosprawności będącej następstwem wypadku przy pracy. Prawa ręka spożywa pokarmy, posługuje się przyborami piśmienniczymi. Biorąc pod uwagę poziom posiadanych kwalifikacji oraz stan czynnościowy prawej ręki wnioskodawcy należy przyjąć, że jest on zdolny do wykonywania dowolnych, prostych prac administracyjno – biurowych, a także lżejszych prac fizycznych, które nie wymagają sprawności obu rąk. Wnioskodawca jest na tyle dobrze zaadaptowany do niepełnosprawności narządu ruchu, że jest w stanie sprawnie posługiwać się myszą klawiaturą komputera, a zatem korzystać w stopniu zadawalającym także z edytora tekstu. Wnioskodawca jest w stanie złożyć podpis prawą ręką oraz z pewnym zakresie pisać nią. Rysunki techniczne są obecnie wykonywane w większości przy użyciu komputera, który ubezpieczony jest w stanie obsłużyć. Zdolność wnioskodawcy do wykonywania manualnych prac precyzyjnych, w szczególności angażujących dwie ręce, uległa niewątpliwie pogorszeniu, jednakże nie w stopniu, który całkowicie uniemożliwia wykonywanie tego rodzaju czynności. Wnioskodawca posiadający w pełni sprawną lewą rękę oraz w pewnym zakresie także rękę prawą, pomimo całkowitej amputacji III palca oraz częściowej amputacji palców: II i IV jest w stanie korzystać z wymienionych narzędzi, np. śrubokrętu, kombinerek, szczypiec, nożyc i wiertarki. Może nadal obsługiwać zautomatyzowane urządzenia, które wykonują czynności: szlifowania, heblowania i frezowania. Mając niesprawną prawą – dominującą - rękę nie będzie w stanie wykonywać: wycinać ręcznie drewniane elementy oraz łączyć je ręcznie dowolną techniką. Także wymienionych prac o charakterze remontowo – budowlanym wnioskodawca nie będzie w stanie samodzielnie i w sposób sprawny wykonywać. Należy mieć jednak na względzie, że są to prace poniżej poziomu posiadanych przez niego kwalifikacji, a zatem jako osoba z wyuczonym zawodem technika budownictwa nie jest predystynowany jedynie do tego rodzaju prac fizycznych. Wnioskodawca może nadal wykonywać prace nadzorujące oraz wcześniej scharakteryzowane prace o charakterze administracyjno - budowlanym.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty medycyny pracy J. G. – k. 100-104/

Poziom posiadanych przez wnioskodawcę formalnych kwalifikacji należy odnieść do wykształcenia średniego technicznego, przy czym wnioskodawca nie złożył egzaminu maturalnego, który uprawniałby go do podjęcia studiów. U wnioskodawcy z uwagi na dysfunkcję czynnościową prawej ręki istnieją profilaktyczne przeciwskazania do ciężkiej pracy fizycznej oraz wymagającej zaangażowania obu kończyn górnych, np. kierowcy dowolnego pojazdu silnikowego. Powyższe przeciwskazania nie są jednakże tożsame z niezdolnością do pracy jako taką. W rozpatrywanym przypadku ubezpieczonego, wykonywanie przez niego pracy stolarza, jest poniżej posiadanych przez niego kwalifikacji formalnych. Wnioskodawca posiadający wykształcenie średnie techniczne, może wykonywać dowolne, proste prace administarcyjno – biurowe, także z wykorzystaniem klawiatury komputera, pomimo dysfunkcji prawej ręki.

/pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego specjalisty medycyny pracy J. G. – k. 100-104/

Orzeczeniem z dnia 21 lutego 2005 roku Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Ł. wnioskodawca został zaliczony na stałe do lekkiego stopnia niepełnosprawności z powodu dysfunkcji narządu ruchu.

/okoliczność bezsporna/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, aktach rentowych oraz opinii biegłych specjalistów z zakresu: ortopedii oraz z zakresu medycyny pracy.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał powyższe opinie biegłych za wiarygodne, gdyż są rzetelne i sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Opinie zostały sporządzone w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki badania bezpośredniego. Biegli zdiagnozowali schorzenia, ocenili ich wpływ na sprawność organizmu i zdolność wnioskodawcy do wykonywania pracy, odnosząc swą ocenę do jego doświadczenia i kwalifikacji zawodowych. Opinie są pełne, nie zawierają sprzeczności ani braków, które pozbawiałyby ich mocy dowodowej, zostały przekonująco uzasadnione, a zawarty w nich końcowy wniosek orzeczniczy logicznie wynika z przeprowadzonych badań i analizy dokumentacji medycznej.

Opinie zostały doręczone pełnomocnikom stron z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich. Pełnomocnik wnioskodawcy zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłych specjalistów z zakresu ortopedii i z zakresu medycyny pracy, podnosząc przede wszystkim, że wnioskodawca z uwagi na to, że w trakcie wypadku stracił 3 palce ręki lewej nie jest w stanie wykonywać zawodu stolarza, czy technika budowlanego, w tych bowiem zawodach sprawność ręki i palców jest absolutną koniecznością ze względu na wykonywanie wielu prac precyzyjnych.

Biegli odnosili się do podniesionych zarzutów, jednoznacznie stwierdzając, że wnioskodawca jest dobrze zaadoptowany do niepełnosprawności będącej następstwem wypadku przy pracy. U A. F. rozpoznano stan po urazowej amputacji całkowitej palca III i częściowej amputacji palców II i I ręki prawej w 2004r. Biorąc pod uwagę poziom posiadanych kwalifikacji oraz stan czynnościowy prawej ręki wnioskodawcy biegli wskazali, że należy przyjąć, że jest on zdolny do wykonywania dowolnych, prostych prac administracyjno – biurowych, a także lżejszych prac fizycznych, które nie wymagają sprawności obu rąk. Prac o charakterze remontowo – budowlanym wnioskodawca nie będzie w stanie samodzielnie i w sposób sprawny wykonywać. Należy mieć jednak na względzie, ze są to prace poniżej poziomu posiadanych przez niego kwalifikacji, a zatem jako osoba z wyuczonym zawodem technika budownictwa nie jest predystynowany jedynie do tego rodzaju prac fizycznych. Wnioskodawca posiadający wykształcenie średnie techniczne, może wykonywać dowolne, proste prace administarcyjno – biurowe, także z wykorzystaniem klawiatury komputera, pomimo dysfunkcji prawej ręki oraz prace nadzorujące.

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, nie publ).

Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków na okoliczność stanu zdrowia odwołującego, gdyż te okoliczności mogą być wyłącznie przedmiotem oceny biegłych lekarzy. Bez znaczenia dla sprawy pozostaje, bowiem subiektywna ocena odwołującego, czy też jego znajomych, członków rodziny o stanie jego zdrowia i przydatności do pracy. Decydujące znaczenie ma opinia biegłych sądowych. Nadto należy wskazać, że Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego co do stanu zdrowia wnioskodawcy, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego, niż wyrażone w opiniach biegłych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...)) .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. (tekst jednolity Dz. U.
z 2018 r., poz. 1376 ze zm.) ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy.

W myśl art. 16 ust. 1 analizowanej ustawy ustalenia tej niezdolności i jej związku
z chorobą zawodową lub z wypadkiem przy pracy dokonuje lekarz orzecznik ZUS.

Stosownie do art. 17 ust. 1 przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z tytułu ubezpieczenia wypadkowego stosuje się, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy, odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują niezależnie od długości okresu ubezpieczenia wypadkowego oraz bez względu na datę powstania niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową (ust. 2).

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku Nr 1270, ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Należy przy tym podnieść, że w sprawie dotyczącej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy dokonuje się oceny stanu zdrowia ubezpieczonego z daty wydania decyzji (por. wyrok z 25 stycznia 2005 r., opubl. I UK 152/04, również wyrok z 12 stycznia 2005 r., sygn. akt 1 UK 93/04, opubl. OSNP rok 2005, nr 16, poz. 254, wyrok z 20 maja
2004 r., sygn. akt II UK 395/03, OSNP rok 2005, nr 3, poz. 43). W postępowaniu sądowym ocena całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy wymaga wiadomości specjalnych i w takiej sytuacji sąd nie może orzekać wbrew opinii biegłych sądowych, choć też ostatecznie decyduje sąd, gdyż niezdolność do pracy ma znaczenie prawne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 2009 r., sygn. akt III UK 30/09).

W sprawach o prawo do renty nie wystarczy udowodnienie, że występują określone schorzenia, lecz konieczne jest wykazanie, w jakim stopniu wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1.12.2000 r., sygn. akt II UKN 113/00, OSNP rok 2002, nr 14, poz. 343). Polemizowanie z ocenami biegłych, z powoływaniem się na własną ocenę medyczną, nie jest wystarczające do podważenia fachowo sporządzonych i miarodajnych opinii biegłych sądowych.

W odniesieniu do odwołującego się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych specjalistów z zakresu: ortopedii i medycyny pracy, Sąd ustalił, że występujące u wnioskodawcy schorzenia nie powodują niezdolności do pracy.

Jak wynika z opinii biegłych specjalistów z zakresu ortopedii i z zakresu medycyny pracy u wnioskodawcy rozpoznano dysfunkcje ręki prawej po przebytej w 2004 roku urazowej amputacji całkowitej palca III – go i częściowej palców II – go i IV – go ręki prawej leczonej operacyjnie. Doznany uraz spowodował ograniczenie czynności ręki prawej i orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności wraz ze wskazaniami do zatrudnienia. Od czasu urazu minęło 14 lat i wnioskodawca jest w pełni przystosowany do niepełnosprawności. Stwierdzone zmiany nie ograniczają funkcji narządu ruchu badanego z III – poziomem kwalifikacji zawodowych w stopniu dającym podstawę do orzekania o niezdolności do pracy. Wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej. Ubezpieczony nie może wykonywać ciężkich prac fizycznych, prac wymagających oburęczności. Może wykonywać wszelkiego rodzaju prace umysłowe lub częściowo umysłowe, częściowe fizyczne. Oprócz pracy technika budowlanego wnioskodawca może także pracować w nadzorze.

Jak dodatkowo wynika z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy poziom posiadanych przez wnioskodawcę formalnych kwalifikacji należy odnieść do wykształcenia średniego technicznego, przy czym wnioskodawca nie złożył egzaminu maturalnego, który uprawniałby go do podjęcia studiów. U wnioskodawcy z uwagi na dysfunkcję czynnościową prawej ręki istnieją profilaktyczne przeciwskazania do ciężkiej pracy fizycznej oraz wymagającej zaangażowania obu kończyn górnych, np. kierowcy dowolnego pojazdu silnikowego. Powyższe przeciwskazania nie są jednakże tożsame z niezdolnością do pracy jako taką. W rozpatrywanym przypadku ubezpieczonego, wykonywanie przez niego pracy stolarza, jest poniżej posiadanych przez niego kwalifikacji formalnych. Wnioskodawca posiadający wykształcenie średnie techniczne, może wykonywać dowolne, proste prace administarcyjno – biurowe, także z wykorzystaniem klawiatury komputera, pomimo dysfunkcji prawej ręki.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno pełnomocnikowi organu rentowego, jak
i pełnomocnikowi wnioskodawcy. Ostatecznie po złożeniu przez biegłego z zakresu medycyny pracy opinii uzupełniającej pełnomocnik wnioskodawcy nie zgłaszał dalszych wniosków dowodowych.

Sąd podzielił opinie biegłych specjalistów z zakresu: ortopedii i medycyny pracy uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczony, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji,
a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawca mimo stwierdzonych u niego schorzeń, jest zdolny do wykonywania pracy, zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Ostatecznie należy dodać, że zaskarżona decyzja zawiera wszystkie wymagane elementy, wskazane w art. 107 k.p.a., a organ rentowy dokonał wszechstronnego i wnikliwego zbadania przedmiotowej sprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawcy.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi

29.10.2018r.