Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Adam Barczak

Protokolant: Paulina Jaskólska

w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Olsztynie Beaty Ewert

po rozpoznaniu dnia 30 stycznia 2019 r.

sprawy:

B. L., syna Z. i H. z domu P., urodzonego (...) w P.,

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1. Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 22 czerwca 2005 roku, sygn. akt II K 12/05, za przestępstwo popełnione w dniu 31 stycznia 2003 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 ( dwóch ) lat i 8 ( ośmiu ) miesięcy;

2. Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 30 czerwca 2006 roku, sygn. akt X K 576/06, za przestępstwa popełnione w dniach 21 kwietnia 2006 roku i 16 maja 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 244 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 ( jednego ) roku i 6 ( sześciu ) miesięcy z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby 5 lat oraz karę grzywny w wysokości 30 ( trzydziestu ) stawek przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 20 zł;

3. Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 10 marca 2011 roku, sygn. akt II K 51/10, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 13 października 2011 roku, sygn. akt II AKa 278/11, za przestępstwo popełnione od maja 2009 roku do 13 lipca 2009 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 258 § 3 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 ( jednego ) roku i 3 ( trzech ) miesięcy, za przestępstwo popełnione w okresie od maja 2009 roku do 13 lipca 2009 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 63 ust. 3 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 ( dwóch ) lat, gdzie następnie jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono i orzeczono karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 2 (dwóch ) lat i 6 ( sześciu ) miesięcy oraz zaliczono na poczet tej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 28 sierpnia 2009 roku do dnia 6 sierpnia 2010 roku i od dnia 9 sierpnia 2010 roku do dnia 10 marca 2011 roku;

4. Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 25 lipca 2012 roku, sygn. akt II K 62/09, za przestępstwo popełnione w okresie od 13 do 24 stycznia 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 258 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 8 ( ośmiu ) miesięcy, za przestępstwo popełnione w dniu 13 stycznia 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 ( jednego ) roku i 4 ( czterech ) miesięcy oraz karę grzywny w wysokości 100 ( stu ) stawek przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 20 zł, za przestępstwo popełnione w okresie od 13 do 24 stycznia 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 272 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 8 ( ośmiu ) miesięcy, za przestępstwo popełnione w dniu 16 stycznia 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. , na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 ( jednego ) roku i 4 ( czterech ) miesięcy oraz karę grzywny w wysokości 100 ( stu ) stawek przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 20 zł, za przestępstwo popełnione w dniu 17 stycznia 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 272 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 8 ( ośmiu ) miesięcy, gdzie następnie jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono i orzeczono karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 2 (dwóch ) lat z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby 5 lat oraz karę łączną grzywny w wysokości 150 ( stu pięćdziesięciu ) stawek przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 20 zł, a następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 7 lutego 2014 roku zarządzono skazanemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności;

5. Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 19 grudnia 2012 roku, sygn. akt II K 164/12, za przestępstwo popełnione w kwietniu 2009 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 ( jednego ) roku;

6. Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 3 kwietnia 2013 roku, sygn. akt II K 5/13, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 28 czerwca 2013 roku, sygn. akt II AKa 106/13, za przestępstwo popełnione w dniu 8 czerwca 2012 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 3 ( trzech ) lat i 3 ( trzech ) miesięcy oraz zaliczono na poczet tej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 20 września 2012 roku do dnia 8 stycznia 2013 roku;

7. wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 08 stycznia 2015 r., sygn. akt II K 186/14, którym rozwiązano kary łączne pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Okręgowego w Elblągu o sygnaturach akt II K 51/10 i II K 62/09 oraz połączono jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 10 marca 2011 roku, sygn. akt II K 51/10, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 13 października 2011 roku, sygn. akt II AKa 278/11, Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 25 lipca 2012 roku, sygn. akt II K 62/09 oraz Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 19 grudnia 2012 roku, sygn. akt II K 164/12, wymierzając skazanemu karę łączną w wymiarze 4 ( czterech ) lat i 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

8. Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 03 kwietnia 2013 r. , sygn.. akt II K 5/13, za czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 08 czerwca 2012 r., na karę 3 (trzech) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach od 20 września 20102 r. do 08 stycznia 2013 r. – karę powyższą skazany aktualnie odbywa;

9. Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 13 lipca 2017 r. , Sygn. akt II K 865/14, za czyny z art. 282 i in k.k., popełnione w okresie od jesienią 2011 r do lipca 2012 r., oraz za czyn z art. 270 § 3 k.k. popełniony do dnia 25 czerwca 2014 r. na karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności – kara nie została dotychczas wykonana;

O r z e k a :

I.  na podstawie art. 568 a § 1 pkt 2 k.p.k., art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 85 a k.k., art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 03 kwietnia 2013 r. , sygn. akt II K 5/13 oraz Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 13 lipca 2017 r., Sygn. akt II K 865/14 i wymierza skazanemu B. L. karę łączną 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k.p.k., na poczet orzeczonej w punkcie I kary łącznej zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności skazanego, tj. od dnia 20 września 2012 – 08 stycznia 2013 r.; jak również okres kary dotychczas odbytej od dnia 31 października 2016 r.;

III.  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. w pozostałej części łączone wyroki pozostawia do odrębnego wykonania;

IV.  na podstawie art. 572 k.p.k. w pozostałym zakresie postępowanie w sprawie umarza;

V.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 146/18

UZASADNIENIE

Na skutek wniosku obrońcy skazanego B. L. wszczęte zostało postępowanie o wydanie wyroku łącznego. W toku tegoż postępowania Sąd ustalił, że wymieniony został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1. Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 22 czerwca 2005 roku, sygn. akt II K 12/05, za przestępstwo popełnione w dniu 31 stycznia 2003 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 ( dwóch ) lat i 8 ( ośmiu ) miesięcy;

2. Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 30 czerwca 2006 roku, sygn. akt X K 576/06, za przestępstwa popełnione w dniach 21 kwietnia 2006 roku i 16 maja 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 244 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 ( jednego ) roku i 6 ( sześciu ) miesięcy z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby 5 lat oraz karę grzywny w wysokości 30 ( trzydziestu ) stawek przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 20 zł;

3. Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 10 marca 2011 roku, sygn. akt II K 51/10, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 13 października 2011 roku, sygn. akt II AKa 278/11, za przestępstwo popełnione od maja 2009 roku do 13 lipca 2009 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 258 § 3 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 ( jednego ) roku i 3 ( trzech ) miesięcy, za przestępstwo popełnione w okresie od maja 2009 roku do 13 lipca 2009 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 63 ust. 3 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 ( dwóch ) lat, gdzie następnie jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono i orzeczono karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 2 (dwóch ) lat i 6 ( sześciu ) miesięcy oraz zaliczono na poczet tej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 28 sierpnia 2009 roku do dnia 6 sierpnia 2010 roku i od dnia 9 sierpnia 2010 roku do dnia 10 marca 2011 roku;

4. Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 25 lipca 2012 roku, sygn. akt II K 62/09, za przestępstwo popełnione w okresie od 13 do 24 stycznia 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 258 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 8 ( ośmiu ) miesięcy, za przestępstwo popełnione w dniu 13 stycznia 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 ( jednego ) roku i 4 ( czterech ) miesięcy oraz karę grzywny w wysokości 100 ( stu ) stawek przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 20 zł, za przestępstwo popełnione w okresie od 13 do 24 stycznia 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 272 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 8 ( ośmiu ) miesięcy, za przestępstwo popełnione w dniu 16 stycznia 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. , na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 ( jednego ) roku i 4 ( czterech ) miesięcy oraz karę grzywny w wysokości 100 ( stu ) stawek przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 20 zł, za przestępstwo popełnione w dniu 17 stycznia 2006 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 272 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 8 ( ośmiu ) miesięcy, gdzie następnie jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono i orzeczono karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 2 (dwóch ) lat z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby 5 lat oraz karę łączną grzywny w wysokości 150 ( stu pięćdziesięciu ) stawek przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 20 zł, a następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 7 lutego 2014 roku zarządzono skazanemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności;

5. Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 19 grudnia 2012 roku, sygn. akt II K 164/12, za przestępstwo popełnione w kwietniu 2009 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 ( jednego ) roku;

6. Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 3 kwietnia 2013 roku, sygn. akt II K 5/13, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 28 czerwca 2013 roku, sygn. akt II AKa 106/13, za przestępstwo popełnione w dniu 8 czerwca 2012 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 3 ( trzech ) lat i 3 ( trzech ) miesięcy oraz zaliczono na poczet tej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 20 września 2012 roku do dnia 8 stycznia 2013 roku;

7. wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 08 stycznia 2015 r., sygn. akt II K 186/14, którym rozwiązano kary łączne pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Okręgowego w Elblągu o sygnaturach akt II K 51/10 i II K 62/09 oraz połączono jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 10 marca 2011 roku, sygn. akt II K 51/10, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 13 października 2011 roku, sygn. akt II AKa 278/11, Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 25 lipca 2012 roku, sygn. akt II K 62/09 oraz Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 19 grudnia 2012 roku, sygn. akt II K 164/12, wymierzając skazanemu karę łączną w wymiarze 4 ( czterech ) lat i 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

8. Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 03 kwietnia 2013 r. , sygn.. akt II K 5/13, za czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 08 czerwca 2012 r., na karę 3 (trzech) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach od 20 września 20102 r. do 08 stycznia 2013 r. – karę powyższą skazany aktualnie odbywa;

9. Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 13 lipca 2017 r. , Sygn. akt II K 865/14, za czyny z art. 282 i in k.k., popełnione w okresie od jesienią 2011 r do lipca 2012 r., oraz za czyn z art. 270 § 3 k.k. popełniony do dnia 25 czerwca 2014 r. na karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności – kara nie została dotychczas wykonana;

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o następujące dowody: odpisy wyroków, k. 6, 10 – 11, 16 – 18, 19, 31, 32, karta karna k. 13 - 14 , opinia o skazanym k. 45,

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W ocenie Sądu w przypadku skazanego B. L. zachodzą warunki do wydania wyroku łącznego i uwzględnienia w części wniosku obrońcy.

W pierwszej kolejności, z uwagi na nowelizację ustawy Kodeks karny, która swym zakresem obejmowała również przepisy dotyczące zasad orzekania kary łącznej, omówienia wymaga zastosowanie właściwych przepisów prawa. Tak więc art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. z 2015r., poz. 396) wyłączył stosowanie przepisów rozdziału IX kodeksu karnego w nowym brzmieniu, a więc przepisów dotyczących nowych zasad orzekania kary łącznej w wyroku łącznym, do spraw w których połączeniu podlegałyby wyłącznie kary prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r., to jest przed dniem 01 lipca 2015 r. Zgodnie z tym przepisem, przepisów rozdziału IX ustawy kodeks karny, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

We wniosku wskazano na potrzebę połączenia kar pozbawienia wolności wymierzonych wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2012 r. (II K 5/13), wyrokiem łącznym z dnia 8 stycznia 2015 r. (II K 186/14) oraz wyrokiem z dnia 13 lipca 2017 r. (II K 865/14).

Dwa z ww. wyroków, tj. wyrok z dnia 3 kwietnia 2012 r. (II K 5/13) oraz wyrok z dnia 13 lipca 2017 r. (II K 865/14) w ocenie Sądu podlegają łączeniu na podstawie przepisów w brzmieniu od dnia 01 lipca 2015 r. Zgodnie z art. 85 § 1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r. podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, co do których orzeczono kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko wyrażone min. przez Sąd Apelacyjny w Szczecinie w postanowieniu z dnia 24 marca 2016 r., sygn. akt II AKa 27/16, zgodnie z którego treścią „sformułowanie „podlegające wykonaniu (...) kary (...)", użyte w treści art. 85 § 2 k.k., należy interpretować jako odnoszące się do tych dolegliwości, które mają zostać, a nie zostały jeszcze wykonane, a zatem są to in concreto te kary, w stosunku do których nie została zakończona procedura ich wykonania.”

Analiza treści wskazanych powyżej przepisów oraz akt sprawy, doprowadziła Sąd do jednoznacznego stwierdzenia, iż należy zastosować znowelizowane przepisy ustawy Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 lipca 2015 r., gdyż obowiązujące poprzednio nie są względniejsze dla skazanego (art. 4 § 1 k.k.). Zastosowane przepisy umożliwiają na tym etapie objęcie orzeczonych wobec skazanego, wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2012 r. (II K 5/13) oraz wyrokiem z dnia 13 lipca 2017 r. (II K 865/14) kar jednostkowych węzłem kary łącznej pozbawienia wolności.

Ponadto zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 85 § 2 k.k. podstawą orzeczenia kary łącznej są wyłącznie wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w art. 85 § 1 k.k. Powyższa zasada czyni aktualnie niemożliwym wymierzenie kary łącznej obejmującej - w całości wykonaną - karę łączną orzeczoną wyrokiem łącznym w sprawie sygn. Akt II K 186/14.

Jak wynika z bieżącego obliczenia, kara orzeczona wyrokiem Sądu Okręgowego o sygn. akt II K 5/13 (w wymiarze 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności) jest obecnie w toku wykonania, zaś kara orzeczona wyrokiem w sprawie Sygn. akt VII K 865/14 oczekuje na wprowadzenie od dnia 11 października 2019 r. Pozostałe kary są zaś odbyte.

Podkreślić należy, że zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami w zakresie kary łącznej podstawą orzekania kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub części kary lub kary łączne, wymierzone skazanemu za przestępstwa.

Sąd wymierzając karę łączną pozbawienia wolności kierował się przede wszystkim ogólnymi dyrektywami, wynikającymi z treści art. 85a k.k. Chodzi tu przede wszystkim o cele wychowawcze i zapobiegawcze, jakie kara ma osiągnąć względem skazanego oraz o kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Jest przy tym oczywiste, że orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, to jest prowadzić do orzeczenia kary łącznej w wymiarze niższym od arytmetycznej sumy poszczególnych kar (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2016 r., sygn. akt IV KK 70/16, Legalis numer 1444864), jednakże - jak to wskazuje orzecznictwo - oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. akt. II AKa 235/12, Legalis numer 704814).

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd wymierzając skazanemu karę łączną pozbawienia wolności w granicach określonych w art. 86 § 1 k.k. kierował się zasadą asperacji. Zgodnie z dyspozycją art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Granice kary łącznej w przedmiotowej sprawie kształtują się zatem od 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności jako kary najwyższej (wyrok w sprawie sygn. akt II K 865/14) do 6 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności jako sumy kar podlegających łączeniu.

Przy wymiarze kary łącznej za zbiegające się przestępstwa Sąd ma prawo kierować się zasadą absorpcji, zmierzającą do orzeczenia kary łącznej w wysokości dolnej granicy kary określonej przepisami ustawy albo kumulacji, której zastosowanie prowadzi do orzeczenia kary łącznej w wysokości górnej granicy kary łącznej określonej w art. 86 § 1 k.k. Podzielić jednak należy pogląd, iż zasada absorpcji czy kumulacji przy wymiarze kary łącznej jako rozwiązania skrajne powinny być rozstrzygnięciami o charakterze wyjątkowym.

W szczególności nie dopatrzył się sąd żadnych podstaw do ukształtowania kary łącznej na zasadzie absorpcji, albowiem wobec sprawcy, w stosunku do którego zachodzi negatywna przesłanka prognostyczna, jaką jest popełnienie przez niego kilku przestępstw, należy wymierzać karę łączną surowszą od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej winna być zasada asperacji – częściowej absorpcji i na tej też zasadzie Sąd oparł wymiar kary łącznej pozbawienia w przedmiotowej sprawie.

W ocenie sądu kara łączna nie może być traktowana jako bezpodstawna korzyść płynąca z faktu popełnienia przez sprawcę wielu przestępstw. Kłóciłoby się to bowiem z wymogami prewencji tak szczególnej, jak i ogólnej, gdyż prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego więcej niż jedno przestępstwo, a w praktyce – do bezkarności pewnych działań sprawcy oraz uprzywilejowałoby sprawcę wielokrotnego w porównaniu z osobą, która popełnia tylko jedno przestępstwo. Wskazać trzeba, że B. L. był wielokrotnie karany a wydany wobec niego wyrok łączny i tak spowoduje redukcję zakresu rzeczywistej dolegliwości orzeczonych kar.

W tym stanie rzeczy Sąd, nie stwierdzając wystarczających przesłanek dla wykorzystania skrajnych rozwiązań przy orzekaniu kar łącznych, zastosował zasadę asperacji, mając na względzie okoliczności przemawiające zarówno za korzystnym jak niekorzystnym jej ukształtowaniem w postaci stopnia bliskości relacji przedmiotowo-podmiotowych łączących czyny skazanego, ich różnorodzajowości, odstępów czasu, w jakich zostały popełnione oraz w szczególności prewencyjnego oddziaływania kary, w tym przebiegu procesu resocjalizacji skazanego. Ponownie zwrócić uwagę należy, iż skazany B. L. był już wielokrotnie karany, a stosowane wobec niego kary nie przyniosły pożądanych efektów w zakresie resocjalizacji skazanego, o czym najjaskrawiej świadczy fakt popełniania przez niego kolejnych przestępstw.

Przy wymiarze kary łącznej Sąd miał na uwadze także opinię o skazanym, z której treści wynika, że stosunki interpersonalne ze współosadzonymi układa zgodnie i nie odnotowano sytuacji konfliktowych. W stosunku do przełożonych przyjmuje regulaminową postawę. Poprawnie stosuje się do obowiązującego porządku oraz regulaminu wewnętrznego. Skazany był nagradzany regulaminowo, nie był karany dyscyplinarnie, jednak dwukrotnie sporządzono wniosek o wymierzenie kary dyscyplinarnej za utrudnianie kontroli zabezpieczeń techniczno-ochronnych oraz za udział w pobiciu skazanego. Ogólnie zachowanie skazanego oceniono jako dobre.

Niewątpliwie więc opinia w powyżej wskazanym kształcie wpłynęła pozytywnie na wymiar orzeczonej kary łącznej. Świadczy ona bowiem o tym, że proces resocjalizacji skazanego może przynieść rezultaty, jakkolwiek uwzględniając wielokrotną karalność prognoza kryminologiczna względem skazanego nie może być określona jako pozytywna.

Poza oceną Sądu przy wymiarze kar łącznych był stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez skazanego czynów, stopień zawinienia oraz inne okoliczności, które zostały wcześniej przyjęte jako przesłanki przy wymiarze kar jednostkowych i kary łącznej podlegających łączeniu.

W ocenie Sądu orzeczona kara łączna pozbawienia wolności w rozmiarze 6 lat jest karą adekwatną i sprawiedliwą w odniesieniu do skazanego. Winna ona spełnić cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara taka ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także właściwie kształtować świadomość prawną społeczeństwa (art. 85a k.k.).

Jednocześnie na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd umorzył postępowanie w pozostałym zakresie, zaś łączone wyroki w pozostałej części podlegają odrębnemu wykonaniu (art. 576 § 1 k.p.k.).

Na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu, na podstawie art. 577 k.p.k., okresy rzeczywistego pozbawienia wolności, tj. od dnia 20 września 2012 r. do 08 stycznia 2013 r., jak również okresy kary dotychczas odbytej od dnia 31 października 2016 r..

Sąd zwolnił skazanego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. z uwagi na okoliczność, iż jest on pozbawiony wolności i obciążenie go kosztami byłoby ze względu na jego trudną sytuację majątkową zbyt uciążliwe.