Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 4/19

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Oleśnicy wyrokiem z dnia 10 października 2018 roku, w sprawie II K 1092/17 uniewinnił:

Ł. F. od zarzutu tego, że:

w dniu 10 marca 2015 r. w miejscowości W. W dniu 10 marca 2015 r. we W., wspólnie i w porozumieniu z A. F., wobec grożącej mu niewypłacalności, udaremnił zaspokojenia swojego wierzyciela, tj. Przedsiębiorstwa Handlów, Produkcyjnego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wobec, którego miał dług, zabezpieczony aktem notarialnym z dnia 7 października 2014 r. (...) nr 4313/2014, o ustanowieniu hipoteki umownej łącznej na stanowiących własność Ł. i A. F. nieruchomościach, dla których w Sądzie Rejonowym w Oleśnicy prowadzone są księgi wieczyste o nr W (...). (...) i (...), w ten sposób, że przed notariuszem G. B. zawarł z A. F. umowę spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji. Rep. (...) r, podjął uchwałę nr 2/2015 w sprawie wyrażenia zgody na udzielenie przez Spółkę pożyczki dla siebie i A. F., oraz wyrażenie zgody na nabycie przez Spółkę w drodze umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie na podstawie umowy pożyczki, nieruchomości dla których w Sadzie Rejonowym w Oleśnicy prowadzone są księgi wieczyste o nr WR 1E/ (...), (...) (...) 2 i (...) oraz uchwałą nr 3/2015, powołał na pełnomocnika spółki (...), który w imieniu spółki nabył na rzecz Spółki przedmiotowe nieruchomości, a następnie zaniechał zgłoszenia spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym, w wyniku czego doszło do jej rozwiązania, co uniemożliwiło wierzycielowi zaspokojenia swoich roszczeń, powodując straty w kwocie 300.000 zł na szkodę Przedsiębiorstwa Handlowo Produkcyjnego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

tj. o czyn z art. 300 § 1 k.k.

A. F. od zarzutu tego, że:

w dniu 10 marca 2015 r. w miejscowości W. W dniu 10 marca 2015 r. we W., wspólnie i w porozumieniu z Ł. F. oraz J. C., wobec grożącej jej niewypłacalności, udaremniła zaspokojenia swojego wierzyciela, tj. Przedsiębiorstwa Handlowo Produkcyjnego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wobec, którego miała wierzytelność w kwocie 2.088.010,42 zł.. zabezpieczoną aktem notarialnym z dnia 7 października 2014 r. o ustanowieniu hipoteki umownej łącznej na stanowiących własność Ł. i A. F. nieruchomościach, dla których w Sądzie Rejonowym w Oleśnicy prowadzone są księgi wieczyste o nr (...). w ten sposób, że przed notariuszem G. B. zawarła z Ł. F. umowę spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, Rep. (...) r. podjęła uchwałę nr 2/2015 w sprawie wyrażenia zgody na udzielenie przez Spółkę pożyczki dla siebie i Ł. F., oraz wyrażenie zgody na nabycie przez Spółkę w drodze umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie na podstawie umowy pożyczki, nieruchomości. dla których w Sądzie Rejonowym w Oleśnicy prowadzone są księgi wieczyste o nr (...). (...) (...) i (...) (...) oraz uchwałą nr 3/2015, powołała na pełnomocnika spółki (...), który w imieniu spółki nabył na rzecz Spółki przedmiotowe nieruchomości, a następnie zaniechała zgłoszenia spółki w Krajowym Rejestrze Sądowych, w wyniku czego doszło do jej rozwiązania, co uniemożliwiło wierzycielowi zaspokojenia swoich roszczeń, powodując straty w kwocie 300.000 zł. na szkodę Przedsiębiorstwa Handlowo - Produkcyjnego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

tj. o czyn z art. 300 § 1 k.k.

J. C. od zarzutu tego, że:

w dniu 10 marca 2015 r. w miejscowości W. W dniu 10 marca 2015 r. we W., udzielił pomocnictwa, działającym wspólnie i w porozumieniu Ł. F. oraz A. F.. którzy wobec grożącej im niewypłacalności, udaremnili zaspokojenia swojego wierzyciela, tj. Przedsiębiorstwa Handlowo Produkcyjnego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wobec, którego mieli dług w kwocie 2.088.010.42 zł.. zabezpieczony aktem notarialnym z dnia 7 października 2014 r. o ustanowieniu hipoteki umownej łącznej na stanowiących własność Ł. i A. F. nieruchomościach, dla których w Sądzie Rejonowym w Oleśnice prowadzone są księgi wieczyste o nr WR 1E (...), (...) i (...) (...). w ten sposób, że jako ustanowiony przed notariuszem G. B. - uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników nr (...). pełnomocnikiem spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, zawarł umowę pożyczki oraz umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie na rzecz nieruchomości, dla których w Sądzie Rejonowym Oleśnicy prowadzone są księgi wieczyste o nr (...), w wyniku czego oraz późniejszego zaniechania przez Ł. F. i A. F. rejestracji spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym, uniemożliwiło to wierzycielowi zaspokojenia swoich roszczeń, czym spowodował stratę w kwocie 300.000 zł. na szkodę Przedsiębiorstwa Handlowo Produkcyjnego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

tj. o czyn z art. 300 § 1 k.k.

Apelację od tego wyroku złożył pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego P.H.P (...) spółka z o.o. z siedzibą w S. zaskarżając wyrok w całości i zarzucając:

1. Na podstawie art. 438 pkt. 1 kpk obrazę przepisów prawa materialnego, a to przepisu art. 300 § 1 kk polegającego na błędnej wykładni poprzez zbyt szerokie przyjęcie, iż dla przyjęcia skutku przestępstwa w postaci udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela niewystarczającym jest okoliczność doprowadzenia przez podejrzanego do takiej sytuacji, w której nie jest możliwa skuteczna egzekucja z majątku dłużnika, w tym ze składnika majątkowego, co d którego sprawca zrealizował znamię czasownikowe, o którym mowa w art. 300 § 1 kk

2. Na podstawie art. 438 pkt. 2 i 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych w zakresie przyjęcia, że spółka (...) sp. z o.o. nie wyczerpała wszystkich możliwości dochodzenia należności z nieruchomości oraz, że nawet w przypadku prowadzenia egzekucji wierzyciel nie zaspokoiłby swojej wierzytelności w żadnej części z uwagi na wpisane w KW wcześniejsze hipoteki, będący konsekwencją obrazy przepisów postępowania, a to:

- art. 7 kpk przez nieuzasadnione przyjęcie, że spółka (...) sp. z o.o. nie wyczerpała wszystkich możliwości dochodzenia należności z nieruchomości, podczas gdy, w sytuacji w której Prokuratura na skutek zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa nie zwróciła się do notariusza G. B. o udostępnienie danych o aktach notarialnych z dnia 10.03.2015 roku, to pokrzywdzona spółka nie dysponowała jakimikolwiek innymi narzędziami do powzięcia informacji o tym kto jest (...) spółki (...) i jaki jest jej los, wobec niezgłoszenia tych danych do KRS;

- art. 7 kpk przez nieuzasadnione przyjęcie, że spółka (...) sp. z o.o. nie wyczerpała wszystkich możliwości dochodzenia należności z nieruchomości, podczas gdy spółka (...) sp. z o.o. nie mogła skutecznie wystąpić z powództwem o zapłatę przeciwko dłużnikowi rzeczowemu z powodu braku istnienia spółki (...) w organizacji, a zatem braku zdolności sądowej po stronie właściciela nieruchomości ujawnionego w księdze wieczystej;

- braku zdolności procesowej po stronie (...) sp. z o.o. w organizacji, posiadającej legitymację bierną jako pisany do KW właściciel:

- brak informacji, kto powinien zostać pozwany jako prawidłowo ujawniony w księdze wieczystej nieruchomości w przypadku rozwiązania umowy spółki (...) sp. z o.o. w organizacji, bowiem własność nieruchomości nie przechodzi automatycznie na wspólników (vide: SN III CZP 143/06), o których personaliach, bez interwencji prokuratury pokrzywdzona nie mogła powziąć wiedzy;

- brak legitymacji procesowej czynnej po stronie (...) sp. z o.o. bowiem wierzyciel hipoteczny nie jest podmiotem wymienionym w art. 10 § 1 uKWiH ani art. 626² § 5 kpc;

- art. 7 kpk przez nieuzasadnione przyjęcie, że spółka (...) sp. z o.o. nie wyczerpała wszystkich możliwości dochodzenia należności z nieruchomości, podczas gdy (...) sp. z o.o. nie miała prawa ani obowiązku podejmować próby zainicjowania procesu (...) sp. z o.o. w organizacji wobec bierności zarządu i wspólników, braku zgłoszenia spółki do KRS, a więc braku informacji w Sądzie Rejestrowym o powstaniu takiego podmiotu oraz wobec braku faktu, że (...) sp. z o.o. nie jest wierzycielem osobistym wobec (...) sp. z o.o. w organizacji;

3. Na podstawie art. 438 pkt. 2 kpk obrazę przepisów postępowania, a to:

- art. 7 kpk przez nieuzasadnione przyjęcie, iż J. C. nie miał świadomości, że uczestniczy w czynnościach zmierzających do udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela spółki córki i zięcia, w sytuacji gdy bez jego udziału podjęte przez oskarżonych Ł. i A. F. czynności dotyczące przeniesienia własności nieruchomości nie mogłyby zostać dokonane;

- art. 7 kpk przez nieuzasadnione przyjęcie za wiarygodne twierdzenia J. C., że nie miał on wiedzy o trudnej sytuacji finansowej córki i zięcia, w sytuacji w której w październiku 2014 roku (w okresie ujawnienia przestępstw Ł. F. i podpisania aktów notarialnych z dnia 7 października 2014 roku) J. C. rzekomo pożyczył A. i Ł. F. kwotę 100.000 złotych dodatkowo obciążając nieruchomość, na której oskarżeni ustanowili hipotekę na rzecz (...) sp. z o.o.

W oparciu o podniesione zarzuty skarżący, na podstawie art. 456 kpk w zw. z art. 437 § 2 kpk i art. 454 § 1 kpk wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego w zakresie stawianych orzeczeniu zarzutów oraz wniosków w niej zawartych zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszym rzędzie należy wskazać, że Sąd Rejonowy w zasadniczym zakresie przeprowadził prawidłowo postępowanie dowodowe oraz dokonał wielu istotnych i prawidłowych ustaleń faktycznych oraz dokonał starannej i wnikliwej analizy stanu faktycznego pod kontem realizacji znamion ustawowych zarzucanego oskarżonym przestępstwa z art. 300 § 1 kk. Na akceptację zasługują w szczególności ustalenia i opinie zawarte na kartach 639-642. Sąd obszernie omówił i wykazał tu przede wszystkim przesłanki odpowiedzialności oskarżonych za czyny będące przedmiotem postępowania. W tym zakresie stanowisko Sądu Rejonowego zasługuje na akceptację.

Nie sposób natomiast zaakceptować stanowiska w odniesieniu do tych kwestii, które w przekonaniu Sądy Rejonowego przemawiając za przyjęciem, że oskarżeni nie zrealizowali tej części ustawowych znamion, które odnoszą się do wymaganego przez ustawę skutku tj. udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela. W tym zakresie należy uznać za uzasadnione zarzuty apelacji, tak w zakresie w jakim ta zarzuca naruszenie przepisów postępowania, jak i naruszenie przepisów prawa materialnego, które miały wpływ na treść rozstrzygnięcia.

Sąd Rejonowy trafnie wskazuje, że do znamion przestępstwa będącego przedmiotem postępowania należy wyrządzenie pokrzywdzonemu szkody, rozumiane jako pozbawienie go możliwości należnego mu przysporzenia (zaspokojenia wierzytelności). Działania oskarżonego (dłużnika) choćby spełniało znamię czasownikowe, które jednak takiego skutku nie wywołuje, nie podlega odpowiedzialność karno-prawnej. Na stronie 643-644, Sąd wskazuje, że będące przedmiotem czynności wykonawczych nieruchomości rolne posiadały już obciążenia hipotekami kaucyjnymi ustanowionymi wcześniej, posiadającym przy tym pierwszeństwo zaspokojenia przed pokrzywdzonym i tak: działka rolna o powierzchni 1.1800 ha, księga wieczysta (...), hipoteka na rzecz (...) S.A. na kwotę 51.240 zł; zaś działka rolna o powierzchni 6,9200 ha, księga wieczysta nr (...), hipoteka na rzecz (...) S.A. na kwotę 206.115 zł. Sąd ustala, że kwota owych hipotek odpowiada wartości nieruchomości, a ewentualna egzekucja nie doprowadziłaby do uzyskania kwot wyższych. Szczegółowe ustalenia w tym zakresie zawarte zostały na stronie 630-631 uzasadnienia.

Sąd Rejonowy formułując takie stanowisko bezpodstawnie utożsamia hipotekę kaucyjną, jako zabezpieczenie zobowiązania do określonej wysokości, z samym zobowiązaniem (długiem), który jest przedmiotem zabezpieczenia. Z uwagi na okoliczności sprawy, należy przyjmować, że skoro owe zobowiązania zabezpieczone hipotecznie powstały już jakiś czas wcześniej, a egzekucja, ani wzmianka o jej rozpoczęciu nie została zamieszczona w księdze wieczystej, to dług co najmniej jest już znacząco mniejszy niż w momencie jego zaciągnięcia. Możliwe jest nawet, że dług został już spłacony, a właściciel jedynie zaniedbał złożenia stosowanego wniosku o wykreślenia hipoteki. Sąd jednak tą kwestię pominął. Nie zwrócił się do banku o informacje i w tej mierze oparł się wyłącznie na samej treści wpisu w księdze wieczystej. Na pewno takie ustalenie nie zasługuje obecnie na akceptację.

Podobnie należy ocenić ustalenia Sądu w zakresie trzeciej nieruchomości. Działka o powierzchni 1,9700 ha objęta księgą wieczystą (...), nie jest obciążona wprawdzie długiem ale prawem rzeczowym – dożywotnim prawem użytkowania przez H. K.. Trudno przy tym zaakceptować bez przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego lub opinii biegłego albo rzeczoznawcy majątkowego, że spora nieruchomość - z uwagi na jej obciążenie, które jednak może w pewnych okolicznościach ustać - nie posiada żadnej wartości.

Sąd przy tym ustala, i w tym zakresie ustalenia te zasługują na akceptację, że „ Czynność podjęta przez oskarżonych, a polegająca na przeniesieniu własności obciążonych hipoteką nieruchomości na spółkę (...) realizowała znamię rzeczywistego lub pozornego obciążenia majątku przedsiębiorcy” (str. 641 uzasadnienie). Zakładając racjonalność działania oskarżonych, musieli oni wartość przedmiotowych nieruchomości oceniać wyżej niż kwota hipoteki, skoro podejmowali zabiegi, aby udaremnić zaspokojenie z tych nieruchomości.

W ocenie Sądu Okręgowego, co bardziej istotne, należy uwzględnić zarzut skarżącego będący naruszeniem przepisów prawa materialnego, a to art. 300 § 1 kk. Sąd Rejonowy formułuje stanowisko, że w ustalonym stanie faktycznym, nie sposób przyjąć, aby zrealizowane zostały ustawowe znamiona występku, udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia, gdyż pokrzywdzony nie dopełnił prawa dochodzenia swoich należności. Na stronie 644 (uzasadnienie) Sąd Rejonowy wskazuje, że wierzyciel winien skorzystać z możliwości prawnych, wystąpić na podstawie przepisów kodeksu spółek handlowych o rozwiązanie spółki (...) lub w oparciu o przepisy art. 10 ustawy o księdze wieczystej i hipotece o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Takiego stanowiska nie sposób zaakceptować na gruncie normy z art. 300 §1 kk.

(...) sp. z o.o. uzyskał w Sądzie Rejonowym w Oleśnicy, w sprawie I Co 273/15, klauzulę wykonalności na aktach notarialnych sporządzonych w dniu 7 października 2014 roku w Kancelarii Notarialnej w S. przed notariuszem J. L. w zakresie kwoty 1.410.467,95 zł. Postanowieniem z dnia 25 lutego 2016 roku, Sąd Okręgowy we Wrocławiu, w sprawie II Cz 2449/15, oddalił zażalenie na postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności. W dniu 10 sierpnia 2015 roku (...) sp. z o.o. wszczęła postępowanie egzekucyjne w stosunku do należności głównej. Postanowieniem z dnia 8 listopada 2017 roku komornik umorzył postępowanie wobec bezskuteczności egzekucji ((...)). Ponownie wierzyciel wystąpił z wnioskiem egzekucyjnym przeciwko oskarżonym w dniu 14 września 2017 roku, dochodząc kosztów zasądzonych w sprawie I C 1672/15. Egzekucja została również umorzona przez komornika jako bezskuteczna. (...) sp. z o.o. podejmował próby skierowania egzekucji wobec spółki (...) jako właściciela nieruchomości zabezpieczonych hipoteką na jego rzecz. Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko spółce został przez Sąd Rejonowy w Oleśnicy, w sprawie I Co 44/16, oddalony. Po złożeniu zażalenia, Sąd Okręgowy we Wrocławiu, postanowieniem z dnia 22 czerwca 2016 roku, II Cz 751/16, wniosek pokrzywdzonej spółki odrzucił. Sąd Okręgowym w tym przypadku stanął na stanowisku, że spółka (...) w organizacji nie ma zdolności sądowej.

Istotna w niniejszej sprawie kwestia stwierdzenia wystąpienia skutku stanowiącego ustawowe znamię występku z art. 300 § 1 kk była przedmiotem szeregu orzeczeń sądowych. „ Zbycie rzeczy zajętej w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie k.p.c. może wyczerpywać znamiona przestępstwa określonego w art. 300 § 2 k.k. mimo przewidzianej w art. 848 k.p.c. możliwości kontynuowania postępowania egzekucyjnego przeciwko nabywcy rzeczy, o ile zaistnieje skutek w postaci udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela.” (tak Sąd Najwyższy, postanowienie z dnia 21 listopada 2012 roku , w sprawie IV KK 259/12; LEX 1235895). Orzekając na gruncie art. 300 kk Sąd Okręgowy w Gliwicach stanął na stanowisku, iż: „ Oskarżyciel posiłkowy nie miał poza tym obowiązku korzystania ze skargi pauliańskiej przeciwko obdarowanemu synowi S. W., czy też dalszym osobom, do których nieruchomości stanowiące przedmiot darowizny ostatecznie trafiły.” – tak z kolei Sąd Okręgowy w Gliwicach, wyrok z dnia 29 kwietnia 2016 roku, VI K 244/16, LEX 2977490.

Już choćby z tych poglądów, należy wnosić, że udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela należy odnosić do czynności podejmowanych wobec samego dłużnika (sprawcy czynu z art. 300 kk). Nie można oczekiwać, aby skuteczność lub nieskuteczność dochodzenia roszczenia wobec innych podmiotów (wobec aktualnego właściciela rzeczy, odpowiedzialnego za dług cudzy z tytułu umowy itd) była warunkiem odpowiedzialności oskarżonego. Również wykonanie zobowiązania winno nastąpić w czasie w jakim dochodzi tego wierzyciel i wynika to z właściwości zobowiązania. Oczekiwanie, że sytuacja dłużnika w dalszej perspektywie może się poprawić na tyle, że zobowiązanie będzie jednak wykonalne, jest nie do zaakceptowania na gruncie przepisu art. 6 § 2 kk.

W niniejszej sprawie należy jednoznacznie wskazać, że stanowisko zaprezentowane przez Sąd Rejonowy w tym przedmiocie nie zasługuje na akceptację. Nie można domagać się od pokrzywdzonego, aby ten prowadził czynności prawne zmierzające do ustalenia bezskuteczności czynności prawnych, prowadzić czynności windykacyjne za dłużnika, inicjował rozwiązanie spółki lub ustalenie zgodności treści księgi wieczystej ze stanem prawnym. Stwierdzenie udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzytelności następuje w drodze prawidłowo podjętego postępowania egzekucyjnego. Taka sytuacja miała miejsce w realiach niniejszej sprawy.

W konsekwencji stwierdzonych uchybień rozstrzygnięcie uniewinniające wobec oskarżonych Ł. F. i A. F. nie może się ostać i musi podlegać uchyleniu do ponownego rozpoznania. Sąd Rejonowy przy ponownym rozpoznaniu sprawy uzyska wiarygodne informacje wierzycieli ( banku (...)) co do wielkości długów zabezpieczonych hipoteką na nieruchomościach – w zakresie hipotek obniżających wskazane wyżej nieruchomości. Na podstawie tych dowodów dokona ponownie oceny, w zakresie możliwości uzyskania przez pokrzywdzonego zaspokojenia, choćby częściowego, w drodze egzekucji z nieruchomości. W pozostałym zakresie postępowania, Sąd upoważniony jest na podstawie art. 442 § 2 kpk do poprzestania na ujawnieniu dowodów, które nie miały wpływu na uchylenia orzeczenia.

Nie można także zaakceptować oceny dowodów dokonanej przez Sąd Rejowy w odniesieniu do czynu zarzucanego oskarżonemu J. C.. O ile całkowicie uzasadnionym jest twierdzenie, że czyn tego oskarżonego można kwalifikować wyłącznie w postaci pomocnictwa do czynu pozostałych oskarżonych. Nie sposób natomiast zaakceptować ustalenia, że oskarżony nie miał świadomości oraz zamiaru udzielenia pomocy do przestępstwa. Ten oskarżony jest ojcem oskarżonej A. F. i teściem Ł. F.. Zajmuje się także zbliżoną branżą działalności (prowadzi gospodarstwo rolne). Zdecydowanie jednak istotniejszy jest fakt, że oskarżony J. C. zawarł z oskarżonymi umowę pożyczki kwoty 100.000 złotych (prawdziwą lub fikcyjną), której wykonanie zabezpieczone zostało hipoteką na nieruchomościach – działkach, które stanowią zabezpieczenie długu wobec pokrzywdzonej spółki. A co najistotniejsze, jednocześnie z owym przewłaszczeniem na zabezpieczenie nieruchomości na rzecz (...) w organizacji, w dniu 10 marca 2015 roku, oskarżeni A. F. i Ł. F. zawarli z J. C. umowę dzierżawy tych gruntów rolnych na okres lat 30 (k. 56). Faktycznie wyłączono w ten sposób możliwość korzystania z tych nieruchomości przez każdego ich nabywcę. W ten sposób właśnie J. C. stał się co najmniej formalnym beneficjentem tych czynności prawnych. Charakter i znaczenie tych działań jednoznacznie pozostają nie do pogodzenia z ustaleniami Sądu Rejonowego w zakresie świadomości i zamiaru jaki kierował oskarżonym J. C. przy dokonaniu wszystkich wskazanych tu czynności prawnych. Wobec powyższego również w stosunku do tego oskarżonego konieczne jest uchylenie wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd, przy ponownym rozpoznaniu sprawy i wydając rozstrzygnięcie w stosunku do wszystkich oskarżonych, uwzględni podane zapatrywania i oceny prawne, w szczególności te odnoszące się do wykładni znamion występku będącego przedmiotem postępowania.

SSO Dorota Nowińska SSO Maciej Skórniak SSO Grzegorz Szepelak

IV Ka 4/19

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE