Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Rosłan-Karasińska

Protokolant: protokolant sądowy Małgorzata Nakielska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2018 r. w Warszawie

sprawy S. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

o wcześniejszą emeryturę (z warunków szczególnych)

na skutek odwołania S. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 01 września 2017 r. znak: (...) oraz od decyzji

z dnia 18 października 2017 r. znak: (...)

1.  umarza postępowanie w zakresie odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 01 września 2017 r. znak: (...) w zakresie zmienionym decyzją z dnia 18 października 2017 r. znak: (...),

2.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. z dnia 18 października 2017 r. znak: (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się S. S. prawo do wcześniejszej emerytury z warunków szczególnych od dnia złożenia wniosku (16 sierpnia 2017 r.).

UZASADNIENIE

S. S. w dniu 2 października 2017 r. złożył, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., odwołanie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 1 września 2017 r., znak: (...), mocą której organ rentowy odmówił mu prawa do wcześniejszej emerytury z warunków szczególnych.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony podniósł, że organ rentowy niesłusznie nie zaliczył mu do ogólnego stażu pracy okresu świadczenia przez niego pracy w gospodarstwie rolnym rodziców. W ocenie odwołującego organ rentowy bezzasadnie też nie zaliczył mu do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu odbywania służby wojskowej. Wskazał, iż przed wstąpieniem do wojska wykonywał pracę w warunkach szczególnych. Wobec tego okres ten winien być zaliczony do stażu pracy w warunkach szczególnych. Mając na uwadze powyższe, odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do wnioskowanego świadczenia (odwołanie z dnia 2 października 2017 r., k.2 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 24 października 2017 roku wniósł o: umorzenie postępowania w zakresie w jakim zaskarżona decyzja została zmieniona przez decyzję z dnia 18 października 2017 r. oraz oddalenie odwołania w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy wskazał, iż ostatecznie uwzględnił do ogólnego stażu pracy odwołującego okres jego pracy w gospodarstwie rolnym rodziców. W wyniku powyższego ogólny staż pracy ubezpieczonego wyniósł 25 lat. Jednocześnie organ rentowy podkreślił, iż decyzją z dnia 18 października 2017 r. ponownie odmówił S. S. prawa do wcześniejszej emerytury, bowiem nie legitymuje się on wymaganym stażem pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy zaznaczył, iż odwołujący odbywał służbę wojskową w okresie kiedy nie obowiązywał już art. 108 ust 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Wobec tego brak jest podstaw, aby okres ten uwzględnić do stażu pracy w warunkach szczególnych. W świetle powyższego, zdaniem organu rentowego, odwołanie w tym zakresie jest bezzasadne i winno zostać oddalone ( odpowiedź na odwołanie z dnia 24 października 2017 r., k. 3-4 a.s.).

Dnia 26 października 2017 r. S. S. złożył odwołanie od decyzji z dnia 18 października 2017 r., znak: (...), podtrzymując wnioski zawarte w odwołaniu od decyzji z dnia 1 września 2017 r. ( odwołanie z dnia 26 października 2017 r., k.8 a.s.).

Zarządzeniem z dnia 21 listopada 2017 r., Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie, na podstawie art. 219 k.p.c. połączył sprawy z odwołania od decyzji z dnia 1 września 2017 r. ze sprawą niemniejszą celem ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygn. akt VII U 1469/17 (zarządzenie z dnia 21 listopada 2017 r., k. 7 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący S. S., ur. (...), w dniu 16 sierpnia 2017 r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o wcześniejszą emeryturę z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Do powyższego wniosku załączył kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych wraz z dokumentacją potwierdzającą te okresy (wniosek z dnia 16 sierpnia 2017 r. wraz z załącznikami k. 1-26 tom I a.r.).

Organ rentowy po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999 r. odwołujący wykazał łączny staż pracy w wymiarze 21 lat, 1 miesiąca i 17 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Organ rentowy wskazał, iż staż pracy odwołującego w warunkach szczególnych wynosi 14 lat, 6 miesięcy i 20 dni. Na podstawie ww. ustaleń organ rentowy decyzją z dnia 1 września 2017 r. odmówił odwołującemu prawa do wcześniejszej emerytury ( decyzja z dnia 1 września 2017 r., znak: (...), k.31 tom I a.r.).

Decyzją z dnia 18 października 2017 r., znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. ponownie odmówił odwołującemu prawa do emerytury z warunków szczególnych. W treści ww. decyzji organ rentowy wskazał, że na dzień 1 stycznia 1999 r. przyjął za udowodniony ogólny staż pracy odwołującego w wymiarze 25 lat. Organ rentowy zaznaczył, iż odwołujący nie udowodnił jednak wymaganego 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych. Z tych też względów organ rentowy odmówił mu prawa do dochodzonej emerytury. Jednocześnie organ rentowy wskazał, iż niniejsza decyzja zmienia decyzję z dnia 1 września 2017 r. w części dotyczącej wymaganego stażu pracy (decyzja z dnia 18 października 2017 r., k.33 tom I a.r.).

S. S. odwołał się od niekorzystnych dla siebie decyzji organu rentowego z dnia 1 września 2017 r., znak: (...) i z dnia 18 października 2017 r., znak: (...) inicjując niniejsze postępowanie sądowe, w toku którego ustalono, że:

S. S. posiada wykształcenie wyższe magisterskie. Odwołujący ukończył bowiem studia na Wydziale (...) w Szkole (...). W okresie od 1 maja 1973 r. do 26 września 1977 r. odwołujący pracował w gospodarstwie rolnym swoich rodziców W. i J. S.. Od 27 września 1977 r. do 28 września 1978 r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w M., początkowo jako stażysta, a następnie na stanowisku referenta ds. zaopatrzenia ( zaświadczenia, k.15,19 tom I a.r., poświadczenie zameldowania, k.17 tom I a.r., oświadczenie odwołującego, k.21-22 tom I a.r., pisemne zeznania świadków złożone w toku postępowania przed ZUS, k.23-26 tom I a.r., zaświadczenie z dnia 23 października 2006 r., k. 4 tom II a.r., świadectwo pracy z dnia 28 września 1978 r., k.3 tom II a.r.).

Od 16 maja 1983 r. do 28 kwietnia 2000 r. odwołujący był zatrudniony w Związku Spółek (...) w N. na stanowisku kierownika budowy. W okresie tym stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace wymienione w wykazie A, dział XIV, poz. 24 – kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W czasie trwanie tego stosunku pracy odwołujący został powołany do pełnienia zasadniczej służby wojskowej, tj. od 3 maja 1984 r. do 26 kwietnia 1985 r. Po okresie tym odwołujący wrócił do pracy na dotychczasowym stanowisku (świadectwo pracy z dnia 28 kwietnia 2000 r., k.5 tom II a.r., świadectwo pracy w warunkach szczególnych, k.6 tom II a.r., zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k.7-8 tom II a.r., książeczka wojskowa, nienumerowana karta tom II a.r., zeznania odwołującego, k. 22 a.s.).

Następnie, tj. od 1 września 1991 r. do 4 stycznia 2001 r., odwołujący pracował w Zespole Szkół w D., jako nauczyciel przedmiotów zawodowych w Technikum (...) w D. ( świadectwo pracy z dnia 5 stycznia 2000 r., nienumerowana karta II a.r., zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, nienumerowana karta II a.r.).

Powyższy stan faktyczny, Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych odwołującego, a także na podstawie wiarygodnych zeznań odwołującego S. S. złożonych przez niego w charakterze strony (k. 22 a.s.). Zdaniem Sądu, powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy. Sąd Okręgowy dał w całości wiarę zeznaniom odwołującego, ponieważ są one logiczne, a nadto korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Zdaniem Sądu zgromadzony materiał dowodowy był wystarczający do wydania orzeczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie S. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 18 października 2017 r. znak: (...) jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazania wymaga, iż zgodnie z art. 477 ^{( 13)} k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji nie ma wpływu na bieg sprawy. Bezspornym jest, iż organ rentowy w dniu 18 października 2017 r. wydał decyzję znak: (...), która zmienił decyzję z dnia 1 września 2017 r. znak: (...). W związku z tym ziszczona została przesłanka z powołanego wyżej art. 477 ^{( 13)} k.p.c. Wobec tego w pkt 1 wyroku Sąd umorzył postępowanie w zakresie odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 1 września 2017 r. w zakresie zmienionym decyzją z dnia 18 października 2017 r.

Zgodnie z art. 184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.: Dz.U. z 2017 r. poz. 1383 ze zm., dalej: ustawa emerytalna) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. zgodnie z art.196 ustawy - w dniu 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (tj. co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn).

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze są ściśle określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983 nr 8 poz. 43 ze zm.). Aby daną pracę uznać za wykonywaną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, pracownik musi ją wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku pracy. Dodatkowo, zgodnie z powołanym rozporządzeniem, aby mężczyzna mógł nabyć prawo do emerytury powinien:

1. posiadać 25-letni okres zatrudnienia, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia);

2. wykonywać pracę wymienioną w wykazie A (Prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego), będącym załącznikiem do rozporządzenia;

3. osiągnąć wiek emerytalny wynoszący 60 lat (§ 4 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia) oraz

4. być zatrudnionym przez co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach (§ 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia).

W myśl stanowiska wyrażonego w orzecznictwie, w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, warunki nabycia prawa do wcześniejszej emerytury muszą być spełnione łącznie w chwili wydania decyzji przez organ rentowy. W postępowaniu odwoławczym od decyzji odmawiającej prawa do tego świadczenia, sąd ubezpieczeń społecznych ocenia legalność decyzji według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2006 r., I UK 154/05). Wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze powinno być stwierdzone przez pracodawcę w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze lub w świadectwie pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 1997 roku, II UKN 417/97 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2001 roku, II UKN 598/00). Jednak w razie wszczęcia postępowania sądowego, toczącego się wskutek odwołania ubezpieczonego od odmownej decyzji organu rentowego w sprawie przyznania uprawnień do emerytury w wieku obniżonym dopuszczalne jest przeprowadzanie wszelkich dowodów dla wykazania okoliczności, mających wpływ na prawo do świadczenia. W postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być więc udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, że S. S. ukończył wymagany wiek 60 lat, nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego, jak również udowodnił wymaganą ilość okresów składkowych i nieskładkowych, według stanu na dzień 1 stycznia 1999 r.

Przedmiotem sporu pozostawało natomiast ustalenie, czy odwołujący posiada na dzień 1 stycznia 1999 r. 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ostatecznie na mocy decyzji z dnia 18 października 2017 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie uwzględnił do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresu pełnienia przez odwołującego służby wojskowej od 3 maja 1984 r. do 26 kwietnia 1985 r.

Należy podkreślić, że poza okresami faktycznej pracy, do okresu pracy w warunkach szczególnych można zaliczyć również okres odbywania zasadniczej służby wojskowej. W orzecznictwie podkreśla się, iż żołnierzowi zatrudnionemu przed powołaniem do czynnej służby wojskowej w warunkach szczególnych (I kategorii zatrudnienia), który po zakończeniu tej służby podjął zatrudnienie w tych samych warunkach, czas odbywania służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem przed powołaniem do służby wojskowej oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 1 sierpnia 2012 r., III AUa 612/12, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2010 r., II UK 219/09, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 2013 r., II UK 217/13).

Jak szczegółowo wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale składu 7 sędziów (mającej moc zasady prawnej) z dnia 9 lipca 1981 r., V PZP 6/81, przed dniem 1 września 1979 r. zaliczenie służby wojskowej do zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień uwarunkowane było powrotem pracownika po zwolnieniu ze służby wojskowej do zakładu pracy, z którego został powołany do tej służby, chyba że zmiana zakładu pracy następowała z ważnych przyczyn, określonych w przepisach obowiązującego do dnia 31 sierpnia 1979 r. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin (Dz. U. Nr 44, poz. 318 ze zm.), wydanych na podstawie upoważnienia zawartego w art. 107 i innych ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 44, poz. 220).

Wymienione rozporządzenie określało omawiane kwestie m.in. w § 5 następująco: 1. żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych w § 2-4, wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie. 2. Jeżeli żołnierz po odbyciu służby wojskowej podjął zatrudnienie zgodnie z § 3 ust. 3 w innym zakładzie pracy, do okresu zatrudnienia w zakresie określonym w ust. 1 wlicza się także czas zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym był pracownikiem w dniu powołania do służby wojskowej. Omawianych kwestii dotyczy także § 7 wymienionego Rozporządzenia Rady Ministrów.

Od września 1979 r. weszło w życie nowe uregulowanie omawianych zagadnień. Ustawa z dnia 28 czerwca 1979 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony PRL (Dz. U. Nr 15, poz. 97), a także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 września 1979 r. wniosły istotne zmiany w przedmiocie zaliczania do zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień służby wojskowej i poprzedzającego tę służbę okresu pracy. Przepisy te przewidują wyraźnie korzystniejsze dla pracowników (żołnierzy) unormowanie omawianych zagadnień.

Stosownie do art. 120 ustawy o powszechnym obowiązku obrony PRL (Dz. U. z 1979 r. Nr 18, poz. 111) okres odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień wynikających z Kodeksu pracy oraz przepisów szczególnych pod warunkiem, że pracownik podjął pracę w ciągu 30 dni po zwolnieniu ze służby wojskowej czy w zakładzie, w którym był zatrudniony w dniu powołania do służby wojskowej, czy w innym, bądź podjął pracę na podstawie skierowania terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, a wniosek o skierowanie do pracy złożył w ciągu 30 dni od zwolnienia ze służby.

Treść omawianego przepisu wskazuje, że okres służby wojskowej traktuje się tak samo jak wykonywanie w tym czasie pracy przez pracownika. Jeżeli pracownik wrócił do zakładu pracy, jego zatrudnienie przed służbą, okres służby i okres pracy po służbie traktuje się tak, jakby to był nieprzerwany okres zatrudnienia w tym samym zakładzie pracy. Ponadto zaś według nowych przepisów, a w szczególności w myśl wymienionego na wstępie § 4 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 1979 r., w razie podjęcia pracy w ciągu 30 dni w innym zakładzie pracy do okresu zatrudnienia w nowym zakładzie pracy zalicza się oprócz okresu służby wojskowej również okres zatrudnienia w poprzednim zakładzie pracy. W nowych przepisach utrzymano zatem uwarunkowanie i związek zaliczania okresu zatrudnienia z zaliczaniem służby wojskowej istniejący już w dotychczasowych przepisach.

Mając na względzie powyższe, okres zasadniczej służby wojskowej odbywanej przez odwołującego od dnia od 3 maja 1984 r. do 26 kwietnia 1985 r. podlega zaliczeniu do okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych. Odwołujący rozpoczął zasadniczą służbę w okresie, kiedy pracował w Związku Spółek (...) w N., a jego praca na stanowisku kierownika budowy, którą świadczył w całym okresie zatrudnienia ( tj. od 16 maja 1983 r. do 28 kwietnia 2000 r., wyłączając okres służby wojskowej) wykonywana była w warunkach szczególnych. Po zakończeniu odbywania służby wojskowej odwołujący powrócił w ciągu 30 dni do pracy i nadal wykonywał ją w tych samych warunkach, co przed rozpoczęciem zasadniczej służby wojskowej.

Reasumując, po zsumowaniu okresu faktycznego świadczenia pracy w warunkach szczególnych uznanego przez organ rentowy w wymiarze 14 lat, 6 miesięcy i 20 dni oraz okresu zasadniczej służby wojskowej, Sąd Okręgowy uznał, że praca odwołującego w warunkach szczególnych była wykonywana w wymiarze przekraczającym 15 lat. A zatem warunek, którego dotyczył spór, został spełniony.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmieni decyzję z dnia 18 października 2017 r. znak: (...) w ten sposób, że przyznał S. S. prawo do wcześniejszej emerytury z warunków szczególnych od dnia złożenia wniosku ( tj. 16 sierpnia 2017 r.).

Odnośnie ustalenia terminu, od jakiego Sąd Okręgowy przyznał odwołującemu prawo do emerytury zastosowanie znajduje art. 129 pkt 1. ustawy emerytalnej, w oparciu o który świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Odwołujący złożył wniosek o emeryturę w dniu 16 sierpnia 2017 r., dlatego też na podstawie powołanego art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej, prawo do wcześniejszej emerytury zostało mu przyznane od tej daty.

Zarządzenie:
(...)

(...)