Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W bliżej nieustalonym dniu na początku m-ca kwietnia 2018 r oskarżony Ł. S. zamieszkały w R. otrzymał od swego znajomego A. D. 14 sztuk podrobionych banknotów o nominale 20 funtów brytyjskich każdy. Oskarżony postanowił puścić w obieg posiadane przez siebie falsyfikaty. W dniu 05 kwietnia 2018 r wręczył je swojej partnerce życiowej oskarżonej K. W. i polecił jej aby udała się do banku i wymieniła je na złotówki. Oskarżona zabrała dzieci i poszła wymienić pieniądze. Udała się początkowo do Urzędu Pocztowego w N. gdzie również można wymienić walutę. Obsługująca K. W. pracownica Poczty po obejrzeniu banknotów miała wątpliwości co do ich autentyczności. O swych wątpliwościach nie poinformowała jednak oskarżonej , lecz zasłaniając się brakiem gotówki w kasie odesłała K. W. do banku. Oskarżona udała się więc do pobliskiego (...) Banku (...) S. A. gdzie została obsłużona przez pracownicę D. A.. Wymieniona pracownica przyjęła 12 banknotów po 20 funtów każdy od K. W. wypłacając jej w zamian kwotę 1200 zł. Po opuszczeniu budynku Banku oskarżona otrzymała telefon od swego konkubenta Ł. S. , który powiedział jej aby uciekała , gdyż funty są fałszywe. Do tej pory oskarżona nie miała świadomości, że dysponuje falsyfikatami. Po przyjściu do mieszkania K. W. przekazała swemu partnerowi 600 zł oraz pozostałe dwa banknoty dwudziestofuntowe. Po pewnym czasie Ł. S. ponownie przekazał swej partnerce dwa pozostałe falsyfikaty. Nie dysponując pieniędzmi na utrzymanie rodziny oskarżona w dniu 04 maja 2018 r zwróciła się do sąsiada Z. W. , który niejednokrotnie wspomagał ją drobnymi pożyczkami , o odkupienie od niej pozostałych 40 funtów o których wiedziała , że są podrobione. Z. W. zgodził się i przyjął od niej pozostałe dwa falsyfikaty , za które zapłacił 180 zł. Wymieniony nie wiedział , że został oszukany przez K. W..

( dowód: zeznanie Z. W. k. 3, 139 ; zeznanie D. W. k.9v-10,139v; zeznanie D. A. k.39v-40v,139v-140 ;zeznanie A. M. k.150v; zeznanie A. D. k. 26v ; protokół zatrzymania rzeczy k. 6-8,34-37; protokoły przeszukania k. 18-19,28-29,30-31,32-33; protokoły oględzin banknotów k. 20-21,22-25,49-60; protokół zatrzymania fałszywych znaków pieniężnych k.38; pismo Banku (...) S.A. k.70; ekspertyzy banknotów k. 78-80 ; wyjaśnienia oskarżonej K. W. k.95v-96,137v-138v; wyjaśnienia oskarżonego Ł. S. k. 104v-105,138v )

Oskarżona K. W. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów . Wyjaśniła, że w kwietniu 2018 r jej konkubent wyjął z kurtki jakieś pieniądze i włożył je do portfela. Powiedział swojej partnerce, że są to funty , które dostał od A. D.. Polecił jej aby poszła do banku i wymieniła je na złotówki. Powiedział jej również aby nie zginała banknotów. Oskarżona początkowo udała się na Pocztę , jednak tam nie przyjęto od niej banknotów. W związku z tym K. W. poszła do (...) Banku (...) S.A. gdzie dokonała wymiany funtów na złotówki. Gdy wyszła z Banku zatelefonował do niej partner , który powiedział jej aby uciekała gdyż funty są fałszywe. Po powrocie do mieszkania K. W. miała pretensje do Ł. S. , że chciał ją „wrobić”. Po pewnym czasie do oskarżonych przyszedł A. D.. Ł. S. powiedział ,że dał wymienionemu 600 zł oraz pozostałe 40 funtów. Po pewnym czasie A. D. oddał Ł. S. 40 funtów mówiąc aby oddał je oskarżonej. Znajdująca się w trudnej sytuacji finansowej oskarżona sprzedała 40 funtów sąsiadowi Z. W.. Sądziła , że sąsiadowi uda się wymienić funty na złotówki jak jej się udało. Wkrótce Z. W. przyszedł do niej z pretensjami , że został przez nią oszukany ( wyjaśnienia oskarżonej k. 95v-96 ).

W trakcie rozprawy sądowej K. W. nie przyznała się do stawianych jej zarzutów. Wyjaśniła , że nie wiedziała o tym ze pieniądze są fałszywe nawet wówczas gdy sprzedawała je sąsiadowi Z. W. (k. 137v-138).

Oskarżony Ł. S. nie przyznał się do stawianych mu zarzutów. Wyjaśnił, że w lutym 2018 r znalazł na ulicy portfel z banknotami dwudziestofuntowymi. Funty chciał sprzedać koledze A. D. jednak wymieniony ich nie chciał. Znalezione banknoty schował w piwnicy. Po dwóch miesiącach przełożył funty do swojego portfela. Partnerka oskarżonego bez jego wiedzy wyjęła banknoty z portfela i sprzedała je w Banku . Po pewnym czasie sprzedała pozostałe 40 funtów sąsiadowi. W tym czasie oskarżony był w W.. ( wyjaśnienia oskarżonego k. 104v-105,138v )

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej K. W. , które wymieniona złożyła w postępowaniu przygotowawczym (k.95v-96). Wówczas to oskarżona w sposób szczery opisała przebieg wydarzeń nie umniejszając własnej roli w puszczeniu w obieg podrobionych banknotów dwudziestofuntowych. K. W. przyznała ,że dowiedziała się od konkubenta podczas rozmowy telefonicznej o tym, że banknoty są fałszywe. Oskarżona stwierdziła, że sprzedała dwa falsyfikaty sąsiadowi Z. W. licząc na to, że sąsiadowi uda się je sprzedać tak jak jej się udało. Z wyjaśnieniami K. W. korespondują inne wiarygodne dowody , przede wszystkim zeznania przesłuchanych w sprawie świadków. W toku rozprawy głównej oskarżona zmodyfikowała nieco swoje pierwotne wyjaśnienia (137v-138v). Wyjaśniła , że po powrocie do domu Ł. S. powiedział jej, że żartował o tym że banknoty są fałszywe. W związku z tym sprzedając dwa banknoty sąsiadowi nie wiedziała o tym, że funty są podrobione. Z powyższymi depozycjami oskarżonej nie sposób się zgodzić. K. W. składając pierwotne wyjaśnienia podawała w sposób odmienny. Zmienione wyjaśnienie oskarżonej sprzeczne jest z zeznaniem pokrzywdzonego Z. W.. Świadek dostrzegł , że oskarżona w różny sposób tłumaczyła mu w jaki sposób weszła w posiadanie banknotów. Oskarżona celowo zmieniła swoje wyjaśnienia aby uniknąć odpowiedzialności z tytułu świadomego puszczenia podrobionych pieniędzy do obiegu.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom M. S. (k. 104v-105,138v) . Jego wyjaśnienia są sprzeczne z wyjaśnieniami K. W. , którym sąd w znacznej mierze dał wiarę. Nie jest wiarygodne , że znalezione rzekomo na ulicy pieniądze Ł. S. przez dwa miesiące przechowywał w piwnicy a dopiero potem przełożył je do portfela. Skoro oskarżony nie wiedział o tym , że znalazł falsyfikaty nie miał potrzeby aby je ukrywać. Ł. S. celowo wyjaśniał nieprawdziwie ukrywając rzeczywiste pochodzenie podrobionych pieniędzy oraz swoją rolę w świadomym puszczeniu ich do obiegu.

Jako wiarygodne oraz korespondujące z pierwszym wyjaśnieniem K. W. uznano zeznania świadków Z. W. (k. 3, 139) , D. W. (k. 9v-10,139v) , D. A. (k.39v-40v,139v-140) oraz A. M. (k.150v). Wymienione osoby w sposób obiektywny opisały zaobserwowane przez siebie okoliczności .

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka A. D. (k. 26v) . Z oczywistych względów świadek nie chciał podzielić się swoją wiedzą na temat puszczonych w obieg fałszywych banknotów. K. W. dowiedziała się od swego partnera o tym , że to właśnie świadek przekazał mu podrobione funty. Należy przyjąć , że taka wersja wydarzeń jest bardzo prawdopodobna. W ocenie sądu K. W. nie miała żadnego powodu aby powyższą okoliczność wymyślić.

Sąd dał wiarę pozostałym dowodom ujawnionym w toku przewodu sądowego. W szczególności na wiarę zasługują ekspertyzy dotyczące zabezpieczonych falsyfikatów sporządzone przez Departament E. Skarbcowy Narodowego Banku Polskiego (k. 78-80) .

Sąd nie znalazł wystarczających dowodów aby przypisać oskarżonej K. W. winę w zakresie zarzuconego jej czynu polegającego na puszczeniu w obieg 12 sztuk podrobionych banknotów o nominale 20 funtów każdy w Banku (...).P. S.A. w R.. Jak ustalono oskarżona przyjęła od swojego partnera Ł. S. pieniądze brytyjskie. Konkubent polecił jej aby wymieniła je w banku na złotówki . K. W. nie wiedziała a nawet nie podejrzewała , że ma do czynienia z falsyfikatami. Sądziła , że Ł. S. dostał funty od A. D. , który często wyjeżdżał do Wielkiej Brytanii. Ł. S. posłużył się swoją partnerką i wykorzystał jej nieświadomość i tym sposobem puścił falsyfikaty do obiegu. Takie słowa zresztą padły z jego ust gdy pocieszał ją , że nieświadome puszczenie w obieg fałszywych pieniędzy jest niekaralne (k. 96). Należy jeszcze zauważyć , że banknoty , które wymieniła w Banku oskarżona były zgodnie z opracowanymi w sprawie ekspertyzami trudne do rozpoznania. Sposób ich wykonania wprowadził w błąd kasjerkę w Banku (...).P. S.A. w R. D. A. , która nie zorientowała się , że klientka przedstawiła jej falsyfikaty do wymiany . Przestępstwo określone w przepisach art. 310 § 2 kk i art. 286 § 1 kk można popełnić wyłącznie umyślnie. Dowody w sprawie nie pozwalają na przypisanie K. W. winy umyślnej w zakresie czynu zarzuconego jej jako pierwszy. Skutkiem tego sąd oskarżoną od tego czynu uniewinnił zgodnie z zasada wyrażoną w przepisach art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 2 kpk.

Odmiennie rzecz przedstawia się odnośnie drugiego przestępstwa zarzuconego aktem oskarżenia K. W.. W tym wypadku oskarżona miała już rozeznanie , że sprzedaje sąsiadowi Z. W. dwa podrobione banknoty o nominale po 20 funtów każdy. Po wymianie pieniędzy w Banku oskarżona zwróciła falsyfikaty swemu konkubentowi. Po pewnym czasie otrzymała je od niego z powrotem. K. W. wprowadziła nabywcę w błąd co do autentyczności banknotów i działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 180 zł. Czyn oskarżonej zakwalifikowano jako występek z art. 310 § 2 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art.11 § 2 kk. Na podstawie art. 310 § 2 kk w zw. z art. 11 § 3 kk sąd wymierzył K. W. za jego popełnienie karę 1 roku pozbawienia wolności. Jak wyżej zauważono oskarżona działała umyślnie z zamiarem kierunkowym. Z popełnionego przestępstwa nie osiągnęła znaczącego zysku. Swoje zachowanie tłumaczyła trudną sytuacją finansową i brakiem pieniędzy. Na korzyść K. W. poczytano złożenie szczerych wyjaśnień pozwalających na odtworzenie okoliczności zdarzenia oraz jej dotychczasową niekaralność (k.147).

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk , art. 70 § 1 kk , art. 72 § 1 pkt 1 kk i art. 73 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec K. W. kary pozbawienia wolności sąd warunkowo zawiesił tytułem próby na okres 2 lat , oddał ją w tym okresie pod dozór kuratora sądowego oraz zobowiązał ja do informowania kuratora o przebiegu okresu próby. Wobec oskarżonej niewątpliwie zachodzi korzystna prognoza kryminologiczna uzasadniająca przekonanie , że nie popełni ponownie przestępstwa. K. W. borykając się z problemami finansowymi wychowuje dwójkę małych dzieci . Dotychczasowy sposób życia oskarżonej wskazuje , że popełnione przestępstwo ma charakter incydentalny.

Na podstawie art. 46 § 1 kk sąd orzekł wobec K. W. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 180 zł na rzecz pokrzywdzonego Z. W..

W ramach zarzuconego czynu sąd uznał oskarżonego Ł. S. winnym tego , że w dniu 05 kwietnia 2018 r w R. , puścił w obieg 14 sztuk podrobionych banknotów – funtów brytyjskich o nominale 20 funtów każdy w ten sposób ,że mając świadomość , iż są one falsyfikatami , w celu osiągnięcia korzyści majątkowej , przekazał je jako autentyczne K. W. , której polecił aby sprzedała je w Banku (...).P. S. A. Oddział (...) w R. co wymieniona uczyniła sprzedając 12 sztuk banknotów , czym wprowadził pracownika wskazanego Banku w błąd co do autentyczności banknotów oraz doprowadził Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1200 zł . Sąd przyjął , że oskarżony M. S. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 310 § 2 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Odmiennie niż Prokurator sąd przyjął , że M. S. puścił podrobione pieniądze w obieg w momencie przekazania ich swojej partnerce prosząc ją aby wymieniła je w Banku. Puszczanie pieniądza w obieg oznacza przekazywanie środków płatniczych komukolwiek z myślą , że ta osoba może dany przedmiot przekazać dalej (zob. Ryszard Stefański , Komentarz do art. 310 kk , 2019 , zbiór Legalis). Jak ustalono K. W. przyjmując falsyfikaty od konkubenta nie miała świadomości , że ma do czynienia z podrobionymi pieniędzmi. Oskarżony posłużył się swoją partnerką aby dokonać zamierzonego przez siebie wyłudzenia równowartości fałszywych pieniędzy w Banku. W zakresie znaczeniowym dyspozycji art. 286 § 1 kk mieści się również wprowadzenie w błąd dokonane za pośrednictwem innych osób, nieświadomych tego, że tworzą u kogoś mylne wyobrażenie o rzeczywistym stanie rzeczy (post. SN z 20.1.2017 r., IV KK 438/16, L.; wyr. SA w Katowicach z 6.4.2017 r., II AKa 31/17, OSA 2017, Nr 5, s. 51–59). Sąd nie znalazł również dowodów popierających tezę ,że oskarżony podrobione funty przechowywał z zamiarem puszczenia ich w obieg. Sąd wyjaśnień Ł. S. o przechowywaniu funtów w piwnicy nie podzielił Z kolei z wyjaśnień K. W. nie wynika aby władztwo oskarżonego nad falsyfikatami było rozciągnięte w czasie. Na marginesie wypada zauważyć , że oskarżony posiadane przez siebie falsyfikaty finalnie puścił w obieg co niejako pochłonęło ewentualne wcześniejsze ich przechowywanie. Z mocy art.310 § 2 kk w zw. z art.11 § 3 kk sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat pozbawienia wolności. Wymierzając karę wzięto pod uwagę okoliczności przypisanego oskarżonemu przestępstwa. Oskarżony nie zawahał się aby przy dokonaniu oszustwa posłużyć się K. W. , która jest matką jego dzieci. Pod uwagę wzięto również wartość szkody wyrządzonej przestępstwem . M. S. nie wykorzystał danej mu przez sąd w przeszłości szansy na poprawę swojego postępowania. Był już wszakże kilkakrotnie karany sądownie (k.148-149). Stosowane wobec niego uprzednio kary nie przyniosły spodziewanych rezultatów i nie stanowiły dla niego wystarczającej nauczki. Zdaniem sądu orzeczona kara jest sprawiedliwa, nie może być uznana za rażącą swoją surowością, zwłaszcza mając na uwadze ustawowe zagrożenie za przypisany oskarżonemu czyn.

Na podstawie art. 46 § 1 kk sąd orzekł wobec M. S. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 1200 zł na rzecz pokrzywdzonego Banku (...) S. A. w W..

Na podstawie przepisów powołanych w pkt VII wyroku sąd orzekł o kosztach zastępstwa procesowego obrońcy z urzędu K. W..

Na podstawie art. 624 § 1 kpk, art. 17 ust 1 Ustawy z dnia 23.06.1973 roku ( t.j. Dz.U. z 1983r nr 49 poz. 223) o opłatach w sprawach karnych sąd zwolnił oskarżonych od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych przejmując je na rachunek Skarbu Państwa. Zdaniem sądu takie rozstrzygnięcie jest uzasadnione wobec oskarżonych mając na względzie brak zatrudnienia oraz brak składników majątkowych

ZARZĄDZENIE

- (...)

- (...)

- (...)

(...)