Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

G. B. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) G. B. z siedzibą w P..

P. B. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w B., między innymi w lokalu Pub ELDORADO przy ul. (...) w W.. P. B. zawarł z G. B. umowę najmu powierzchni lokalu, w celu wstawienia automatów do gier. Na podstawie umowy w lokalu zainstalowano automat H. (...).

W dniu 23 kwietnia 2015 roku funkcjonariusze Referatu Dozoru Urzędu Celnego w T. przeprowadzili kontrolę w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych w lokalu Pub ELDORADO przy ul. (...) w W.. Funkcjonariusze Referatu Dozoru Urzędu Celnego w T. podczas kontroli przeprowadzonej w obecności Z. P. – osoby zastanej w lokalu- ujawnili między innymi automat H. (...) typ video, oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plomba z nadrukiem ,,Godło RP, Urząd Celny w T., nr (...)”. Automat ten był podłączony do zasilania energią elektryczną, w chwili wszczęcia kontroli ujawniono osobę prowadzącą na nim gry. Osoba ta znajdowała się w stanie wskazującym na spożycie alkoholu, w związku z czym funkcjonariusze zobowiązali ją do odejście od urządzenia.

Funkcjonariusze Referatu Dozoru dokonali oględzin zewnętrznych automatu H. (...) typ video, oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plomba z nadrukiem ,,Godło RP, Urząd Celny w T., nr (...)”. Stwierdzono, że urządzenie te posiada konstrukcję z elementami elektronicznymi, w tym komputerowymi oraz elektromechanicznymi (urządzenie akceptora banknotów). Na automacie znajdowała się naklejka: Automat jest własnością (...) G. B., (...)-(...) P., ul. (...), NIP (...). Z powodu braku kluczy do otwierania wnętrza automatu, nie dokonano jego oględzin wewnętrznych. Dokonano jednak eksperymentu procesowego na przedmiotowym urządzeniu. Wprowadzono do urządzenia, przy stanie (...) 245 punktów, 1 monetę o nominale 5 zł, po czym w polu (...) pojawiła się liczba 295, co świadczyło o tym, że w polu tym była wyświetlana ilość punktów kredytowych odpowiadająca wartości wprowadzonych środków pieniężnych. Na ekranie urządzenia widoczna była plansza z ikonami gier do wyboru. Wybrano grę A. (...) polegającą na odkrywaniu kart, przy czym możliwy był wybór stawki. Odpowiednie ułożenie kart na ekranie dawało określoną wygraną. Kontroler rozegrał pięć gier przy stawce dziesięciu punktów kredytowych, nie uzyskując żadnej wygranej. Próba wypłaty za pomocą przycisków nie powiodła się Przy stanie (...) 245 punktów kredytowych zakończono eksperyment. Eksperyment wykazał, że gry na automacie mają charakter wyłącznie losowy i wypełniają definicję gier na automatach określoną w art. 2 ust. 5 ustawy o grach hazardowych.

Ustalono, że na adres tego lokalu żaden podmiot nie posiada zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie urządzania gier na automatach o niskich wygranych ani stosownego zezwolenia lub koncesji na urządzenie gier na automatach oraz że ujawniony automat nie posiada poświadczenia rejestracji. W wyniku kontroli funkcjonariusze Referatu Dozoru zajęli automat H. (...) typ video, oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plomba z nadrukiem ,,Godło RP, Urząd Celny w T., nr (...)”. Urządzenie zostało zatrzymane na potrzeby niniejszego postępowania.

Dowód:

- zeznania świadka P. B. (00:09:18-00:17:59 k. 327v-328)

- protokół z kontroli w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych (k. 5-7)

- protokół przeszukania (k. 9-10)

- protokół oględzin rzeczy (k. 11-11v)

J. S. (1) prowadził działalność gospodarczą pod firmą Bar U (...) w lokalu położonym w W. przy ul. (...). W dniu (...) syn J. J. S. zawarł z G. B. umowę najmu nr (...) 1 m ² powierzchni w celu wstawienia automatów do gier. Na podstawie umowy w lokalu zainstalowano automat H. (...).

W dniu 17 czerwca 2015 roku funkcjonariusze Referatu Dozoru Urzędu Celnego w T. przeprowadzili kontrolę w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych w lokalu Bar ,,U (...) przy ul. (...) w W.. Podczas kontroli przeprowadzonej w obecności M. S. – żony właściciela lokalu - ujawnili automat H. (...) typ video, oznaczony nr 038 HS.

Funkcjonariusze Referatu Dozoru dokonali oględzin zewnętrznych automatu H. (...) oznaczony nr 038 HS. Stwierdzono, że urządzenie posiada elementy elektroniczne elektromechaniczne. Dokonano eksperymentu procesowego na przedmiotowym automacie. Do urządzenia H. (...) oznaczonego numer 038 HS wprowadzono 2 monety o nominale 5 zł, po czym w polu (...) pojawiła się liczba 100, co świadczyło o tym, że w polu tym była wyświetlana ilość punktów kredytowych odpowiadająca wartości wprowadzonych środków pieniężnych. Na ekranie urządzenia widoczna była plansza z ikonami gier do wyboru. Jednym z przycisków na panelu pod ekranem wybrano grę HI-LO, a w polu Bank wyświetliła się liczba 96 punktów, a w polu (...) 0. Następnie wybrano grę U. (...) – wirtualna gra bębnowa. Kontroler rozegrał cztery gry przy stawce dziesięciu punktów kredytowych, nie uzyskując wygranej. Gdy w polu (...) było 56 punktów kredytowych, przy pomocy przycisku WYPŁATA uzyskano wypłatę jednej monety o nominale 5 złotych. Po wypłacie w polu (...) pozostaje 6 punktów. Na tym zakończono eksperyment. Eksperyment wykazał, że każda z przeprowadzonych gier ma charakter losowy. Jej wynik jest niezależny od zręczności grającego, a od układów elektronicznych sterujących grami.

Ustalono, że na adres tego lokalu żaden podmiot nie posiada zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie urządzania gier na automatach o niskich wygranych ani stosownego zezwolenia lub koncesji na urządzenie gier na automatach oraz że ujawniony automat nie posiada poświadczenia rejestracji. W wyniku kontroli funkcjonariusze Referatu Dozoru zajęli automat H. (...) typ video, oznaczony nr 038 HS. Urządzenie zostało zatrzymane na potrzeby niniejszego postępowania.

Dowód:

- zeznania świadka M. S. (k. 100v, 00:15:59-00:25:25 na k. 302-303)

- zeznania świadka J. S. (2) (k. 156v, 00:26:25-00:38:00 k. 303v-304)

- protokół z kontroli w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych k. 95-96v

- umowa najmu (k. 116-116v)

- protokół oględzin rzeczy (k. 99-99v)

G. R. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) spółka cywilna” w barze (...) położonym w P. 6. W dniu 01 września 2014 roku G. R. – współwłaściciel Baru (...) zawarł z G. B. umowę najmu nr (...) 5 m ² powierzchni w celu wstawienia automatów do gier. Na podstawie umowy w lokalu zainstalowano dwa automaty H. (...), typ video, oraz automat bez nazwy, typ video.

W dniu 22 października 2014 roku Funkcjonariusze Referatu Dozoru Urzędu Celnego w T. udali się do baru (...), P. 6 w celu realizacji postanowienia Prokuratora Prokuratury Rejonowej we Włocławku, sygn. Kokss 120/14 z dnia 02 października 2014 roku. – zabezpieczenia automatów do gier wraz z należącymi do nich kluczami oraz innymi przedmiotami pochodzącymi z przestępstwa skarbowego lub służących do jego popełnienia.

Funkcjonariusze Referatu dozoru ujawnili trzy automaty: H. (...), typ video, oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plomba z nadrukiem ,,Godło RP, Urząd Celny w T., nr (...)”m H. (...) typ video, oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem ,,Godło RP, Urząd Celny w T., nr (...)”, bez nazwy, typ video, oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem ,,Godło RP, Urząd Celny w T., nr (...)”. Funkcjonariusze dokonali oględzin zewnętrznych automatów. Stwierdzono, że urządzenia zawierają w swojej budowie elementy elektroniczne i elektromechaniczne. Wskazane automaty zostały zatrzymane na potrzeby niniejszego postępowania. Stwierdzono, że gry urządzane na automatach zawierają się w definicji gier na automatach określonych w art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych.

Ustalono, że na adres tego lokalu żaden podmiot nie posiada zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie urządzania gier na automatach o niskich wygranych ani stosownego zezwolenia lub koncesji na urządzenie gier na automatach oraz że ujawniony automat nie posiada poświadczenia rejestracji.

Dowód:

- protokół przeszukania (k. 171-172)

- protokół oględzin (k. 173-174)

- umowa najmu (k. 176-176v)

G. B. urodził się w (...) roku. Posiada wykształcenie zawodowe. Jego zawód wyuczony to kierowca mechanik. Posiada czworo dzieci. Nie ma żadnego dochodu. Był uprzednio wielokrotnie karany, w tym przede wszystkim za przestępstwa skarbowe.

Dowód:

- dane podane do protokołu przesłuchania podejrzanego k. 48-48v

- informacja z Krajowego Rejestru Karanego k. 320-321v

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. (k. 49, k. 206)

W postępowaniu przed Sądem G. B. nie złożył wyjaśnień, bowiem nie stawił się na wyznaczony termin rozprawy, o którym został zawiadomiony w sposób prawidłowy. (k. 301)

Obrońca oskarżonego w piśmie z dnia 17 kwietnia 2018 roku wniósł na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks o umorzenie postępowania z uwagi na fakt, że postępowanie karne o czyn oskarżonego zarzucony w niniejszym postepowaniu zostało już prawomocnie zakończone. Obrońca wskazał, że prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Brodnicy z dnia 03 sierpnia 2017 roku, sygn. akt II K 311/16 G. B. został uznany za winnego występku z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks, który miał zostać popełniony w okresie od 01 września 2014 roku do 04 maja 2015 roku. Czyny, za które oskarżony został już prawomocnie skazany w/w wyrokiem dotyczą tożsamych zachowań oskarżonego, popełnionych w tym samym czasie co w niniejszej sprawie i w ramach prowadzenia tej samej firmy, różnią się tylko miejsca popełnienia czynu i nazwy automatów.

Przystępując do oceny zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego należy stwierdzić, że Sąd nie miał możliwości dokonania oceny wyjaśnień G. B.. Oskarżony nie złożył ich zarówno na etapie postepowania przygotowawczego, jak i sądowego. Nieprzyznanie się oskarżonego w toku postępowania przygotowawczego do zarzucanego mu czynu stoi w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie i uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym. Kontrole i przeszukania przeprowadzone przez funkcjonariuszy Referatu Dozoru Urzędu Celnego w T. w lokalach: Pub ELDORADO przy ul. (...) w W., w Bar ,,U (...) przy ul. (...) w W., Baru (...), P. 6 jednoznacznie wykazały, że oskarżony w sposób sprzeczny z przepisami ustawy o grach hazardowych urządzał gry na automatach. G. B. wynajął części powierzchni w w/w lokalach i ustawił na nich automaty do gier, by wyeksponować je dla potencjalnych klientów. W toku postępowania ustalono, że oskarżony nie posiada stosownego zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie urządzania gier na automatach. Wbrew przepisom ustawy, urządzał je też poza kasynem. Zajęte automaty, należące do G. B. nie posiadały również poświadczenia rejestracji. Nadto gry na przedmiotowych automatach mają charakter losowy, tj. wynik jest niezależny od zręczności grającego a od układów elektronicznych sterujących grami.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. S. (k. 100v, 00:15:59-00:25:25 na k. 302-303), J. S. (2) (k. 156v, 00:26:25-00:38:00 k. 303v-304) i P. B. (00:09:18-00:17:59 k. 327v-328). Potwierdzili oni, że we wskazanych lokalizacjach znajdowały się automaty do gier i podali oni znane sobie fakty dotyczące użytkowania automatów w lokalach. Zeznania tych świadków, mimo niewielkich odmienności w zależności od etapu postępowania karnego, w którym były składane, Sąd ocenił jako wiarygodne. Znalazły one potwierdzenie w pozostałych zgromadzonych w sprawie dowodach, w tym protokołach z kontroli w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych i protokołach oględzin.

Jako wiarygodne i rzetelne Sąd ocenił protokoły z kontroli w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych i protokoły oględzin. Przebieg kontroli oraz wskazana dokumentacja w ocenie Sądu nie budzą wątpliwości. Protokoły zostały sporządzone w zakresie kompetencji funkcjonariuszy Referatu Dozoru Urzędu Celnego w T. i w przepisanej przez prawo formie. Protokoły kontroli zawierają opis zewnętrzny urządzenia, a nadto szczegółowy opis sposobu prowadzenia gier na automatach, wynikający z uprzednio przeprowadzonego eksperymentu. Sąd w pełni podziela wnioski sformułowane w tym protokołach sprowadzające się do tezy, że gry na przedmiotowych automatach stanowią gry na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, ponieważ mają charakter losowy.

Sąd jako wiarygodne ocenił także pozostałe dowody z dokumentów. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Tak zgromadzony i oceniony materiał dowodowy dostarczył wystarczających podstaw do uznania, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości.

G. B. został oskarżony o to, że urządzał gry od nie później dnia 23 kwietnia 2015 r., na automacie H. (...), ozn. w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Godło RP, Urząd Celny w T., nr (...)” w lokalu: Pub (...), ul. (...), (...)-(...) W., wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.), tj. popełnienia przestępstwa skarbowego określonego w art. 107 § 1 kks oraz o to, że urządzał w okresie od 1 września 2014 roku do dnia 22 października 2014 roku, wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, w szczególności bez wymaganego zezwolenia, w Barze (...) P. 6, (...)-(...) K., gry na automatach do gry: H. (...), oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Urząd Celny w T. (...)”, H. (...), oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Urząd Celny w T. (...)”, automacie do gry bez nazwy oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Urząd Celny w T. (...)”, oraz w okresie od 2 czerwca 2015 r. do 17 czerwca 2015 roku wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, w szczególności bez wymaganego zezwolenia, w Barze U (...) ul. (...), (...)-(...) W., gry na automacie do gry H. (...) o nr 038HS, tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.

Art. 107 § 1 kks, z którego kwalifikowany jest czyn zarzucany oskarżonemu penalizuje urządzanie lub prowadzenie gier i zakładów wzajemnych wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia. Artykuł ten ma charakter przepisu blankietowego, dla zastosowania którego konieczne jest uwzględnienie właściwych regulacji, zawartych w innych aktach prawnych, w tym ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (u.g.h.). Norma blankietowa wynikająca z art. 107 § 1 k.k.s. może zaś zostać wypełniona przede wszystkim treścią art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 23a czy 29a u.g.h.

Ochroną w tym przypadku objęte jest mienie Skarbu Państwa (dalszy przedmiot ochrony), a także porządek w zakresie urządzania oraz prowadzenia gier i zakładów wzajemnych (bliższy przedmiot ochrony). Sprawca czynów penalizowanych w art. 107 kks godzi zarówno w interes finansów publicznych, jak i monopol państwa w tej sferze.

Pojęcia „urządzania” i „prowadzenia”, którymi posługuje się przepis art. 107 § 1 kks nie posiadają swoich definicji legalnych w przepisach ustawy o grach hazardowych, niemniej z treści jej przepisów można wnioskować, że w wypadku „urządzania” chodzi o zaprowadzenie czy uruchomienie działalności hazardowej w określonym miejscu: kasynie, salonie, punkcie. Stąd też przyjąć należy, że urządzenie gry czy zakładu poprzedza czasowo ich prowadzenie. Prowadzenie przeto dotyczy działalności już uprzednio urządzonej, co wymaga też uwzględnienia przez prowadzącego konieczności przestrzegania wymogów prawidłowego organizowania gry od strony technicznej i organizacyjnej ( Komentarz do art. 107 Kodeksu karnego skarbowego, G Łabuda, Lex Omega 45/2014; Komentarz do art. 107 Kodeksu karnego skarbowego. T. Grzegorczyk, Lex Omega 45/2014).

Zaakcentować w tym miejscu wypada, że na odpowiedzialność karną G. B. nie ma wpływu problem obowiązywania norm ugh. Co prawda orzecznictwo w tej kwestii było niejednolite, jednakże Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 13 października 2016 r., w sprawie C-303/15, udzielając odpowiedzi na pytanie prejudycjalne Sądu Okręgowego w Łodzi jednoznacznie stwierdził, że artykuł 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego w brzmieniu zmienionym na mocy dyrektywy 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r. należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak art. 6 ugh, nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu. Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 19 stycznia 2017 roku (I KZP 17/16). SN w ślad za stanowiskiem (...) zaprezentowanym w w/w wyroku uznał, że przepis art. 6 ust. 1 ugh, uzależniający prowadzenie działalności m.in. w zakresie gier na automatach od uzyskania koncesji na prowadzenie kasyna gry, nie stanowi przepisów technicznych w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE, w związku z czym projekt tego uregulowania nie podlegał notyfikacji Komisji Europejskiej. Nadto Sąd Najwyższy stwierdził, że art. 6 ust. 1 ugh mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 kks, o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony. Nadto Sąd Najwyższy w w/w wyroku, odwołując się do jednolitego stanowiska zajmowanego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej co do ograniczeń ,,lokalizacyjnych” dotyczących (tak, jak to zawarte w art. 14 ust 1 ugh), wykorzystywania automatów do gier hazardowych, potwierdził techniczny charakter art. 14 ugh. Na uwadze należy mieć też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2017 roku (IV KK 282/16), gdzie wskazano, że urządzanie gry na automatach dozwolone jest tylko w kasynach gry prowadzonych w ramach udzielonej koncesji. Zakaz prowadzenia tego rodzaju działalności poza warunkami koncesji jest adresowany do wszystkich podmiotów, a zatem zarówno osób fizycznych jak i prawnych; niezależnie od tego, czy posiadają one koncesję na prowadzenie kasyna gry, czy też nie. Działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry pokera, gier w kości oraz gier na automatach, bez względu na jej formę prawną, urządzana bez koncesji poza kasynem gry jest więc zawsze działalnością nielegalną, prowadzoną wbrew normie wynikającej z treści art. 6 ust. 1 ugh i stanowi przestępstwo z art. 107 § 1 kks, zaś od dnia 3 września 2015 r. w ramach odesłania zawartego w art. 107 § 1 kks. także narusza art. 14 ust. 1 u.g.h.

Z kolei przepis art. 23a ust. 3 nie ma charakteru technicznego w rozumieniu dyrektywy, a co za tym idzie, nie wymagał dokonania notyfikacji. Braku technicznego charakteru powyższych uregulowań nie kwestionował nawet sam oskarżony. Art. 23a ust. 1 ugh wprowadza obowiązek rejestracji automatów do gier, stanowiąc, że automaty do gier, urządzenia losujące i urządzenia do gier mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celno-skarbowego. Powyższe przepisy ustanawiają wyłącznie pewne ograniczenia w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie gier na automatach. Nie wprowadzają jednakże żadnych warunków mogących znacząco wpłynąć na liczbę podmiotów mogących prowadzić działalność w zakresie gier na automatach. Tym samym nie można przyjąć, że art. 2a ust. 3 ugh wywiera jakikolwiek wpływ na rynek zbytu automatów do gier a jedynie wprowadza obowiązek dokonania rejestracji urządzeń do gier.

W wyniku całościowej analizy zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że wina oskarżonego G. B. w zakresie przypisanego mu czynu nie budzi wątpliwości. Bezsprzecznie G. B., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zawarł umowy najmu powierzchni w lokalach, na których zostały ustawione automaty do gier. Nie było przedmiotem sporu w niniejszej sprawie to, że zabezpieczone w lokalach automaty należą do urządzeń służących do rozgrywania gier hazardowych. Protokoły oględzin zabezpieczonych urządzeń, a także eksperymenty przeprowadzone przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego w T. nie pozostawiają najmniejszych wątpliwości co do tego, że należały one do urządzeń służących do rozgrywania gier hazardowych. Gry rozgrywane na zatrzymanych urządzeniach mają charakter losowy, a uzyskany wynik nie zależy od zręczności grającego. Niewątpliwie także oskarżony nie posiadał odpowiedniej koncesji czy zezwolenia na urządzanie i prowadzenie gier na automatach o niskich wygranych. Należącego do niego automaty do gry nie posiadały poświadczenia rejestracji. Wynika to z danych zweryfikowanych przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego w T. a oskarżony tego nie kwestionował.

Wobec powyższego, Sąd uznał, że zachowanie G. B. wypełniało znamiona przedmiotowe przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks. Jego postępowanie w całości naruszało ograniczenie wynikające z art. 6 ust. 1 ugh. Oskarżony instalował w lokalach niezarejestrowane urządzenia do gier i eksploatował je. Zatem, prowadząc działalność w zakresie gier na automatach bez koncesji, naruszał art. 6 ust. 1 ugh a także art. 23a ust. 3 ugh.

Zgodnie z art. 9 § 3 kks, za przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe odpowiada, jak sprawca, także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. G. B. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) G. B. z siedzibą w P.. W ramach prowadzonej działalności, będąc do tego uprawnionym, zawierał umowy najmu powierzchni w lokalach, gdzie następnie ustawiał automaty do gier.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 4 § 1 kks, czyn z art. 107 § 1 kks może być popełniony wyłącznie umyślnie, w obu postaciach zamiaru, tj. bezpośrednim, jak i ewentualnym. Art. 4 § 2 kks stanowi, że czyn popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi.

Zachowanie oskarżonego z pewnością było w pełni przemyślane i świadome. Oskarżony działał w sytuacjach opisanych w zarzucanych mu czynach w zamiarze bezpośrednim, kierowany chęcią nielegalnego zysku, wiedząc, że narusza prawo. Oskarżonemu można było przypisać winę w popełnieniu zarzucanego mu czynu, gdyż był on zdolny ze względu na wiek do ponoszenia odpowiedzialności karnoskarbowej, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dostarczył podstaw do przyjęcia, iż w chwili czynu nie mógł rozpoznać znaczenia czynu i pokierować swoim postępowaniem.

Zachowanie oskarżonego stanowiło czyn ciągły, o którym mowa w art. 6 § 2 kks. Pojęciu czynu ciągłego odpowiada sytuacja, gdy poszczególne zachowania sprawcy nie były objęte jednym z góry powziętym zamiarem, lecz zostały zrealizowane z "takim samym zamiarem" odnoszącym się do każdego z tych zachowań, który to zamiar pojawiał się sukcesywnie przy podejmowaniu kolejnych zachowań. Odpowiada obecnej konstrukcji czynu ciągłego w ujęciu art. 6 § 2 kks dopuszczenie się kilku zachowań z odnawiającym się w odniesieniu do każdego z nich zamiarem. Czyn ciągły pojawi się również w sytuacji gdy sprawca będzie działał z wykorzystaniem tej samej sposobności.

Wskazać należy, że obrońca oskarżonego wskazał, że G. B. wyrokiem Sądu Rejonowego w Brodnicy z dnia 03 sierpnia 2017 roku, sygn. akt II K 311/16 został uznany za winnego występku z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks, który miał zostać popełniony w okresie od 01 września 2014 roku do 04 maja 2015 roku. W związku z tym podniósł, że postępowanie karne o czyn oskarżonego zarzucony w niniejszym postepowaniu zostało już prawomocnie zakończone i niniejsze postępowanie na mocy art. 17 § 1 pkt 7 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks powinno zostać umorzone. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że czyny, za które oskarżony został już prawomocnie skazany w/w wyrokiem dotyczą tożsamych zachowań oskarżonego, popełnionych w tym samym czasie co w niniejszej sprawie i w ramach prowadzenia tej samej firmy, różnią się tylko miejsca popełnienia czynu i nazwą automatów.

Sąd nie uznał twierdzeń obrońcy oskarżonego za słuszne. Przy art. 6 § 2 kks mamy do czynienia z alternatywą łączną tj. ten sam zamiar lub wykorzystanie tej samej sposobności. Jak już wskazano powyżej, pojęciu czynu ciągłego odpowiadać będzie zatem sytuacja, gdy poszczególne zachowania sprawcy nie były objęte jednym z góry powziętym zamiarem, lecz zostały zrealizowane z "takim samym zamiarem" odnoszącym się do każdego z tych zachowań, który to zamiar pojawiał się sukcesywnie przy podejmowaniu kolejnych zachowań. Podobnie odpowiada obecnej konstrukcji czynu ciągłego w ujęciu art. 6 § 2 kks dopuszczenie się kilku zachowań z odnawiającym się w odniesieniu do każdego z nich zamiarem. Czyn ciągły pojawi się również w sytuacji, gdy sprawca będzie działał z wykorzystaniem tej samej sposobności. Pamiętać również należy, że ustawodawca między tym samym zamiarem, a tą samą sposobnością użył spójnika lub co oznacza alternatywę łączną. W związku z tym by mówić o czynie ciągłym w przypadku karno- skarbowym sprawca może działać tylko z tym samym zamiarem lub tylko przy wykorzystaniu tej samej sposobności, albo z tym samym zamiarem i z wykorzystaniem tej samej sposobności. W tym miejscu wyraźnie podkreślić należy, że orzecznictwo SN dotyczące konieczności umarzania postępowania karnego co do zachowań, które mieszczą się w ramach czasowych czynu ciągłego, za który dany sprawca został już prawomocnie skazany dotyczy wyłącznie art. 12 k.k. Ma to o tyle znaczenie, że Sąd Najwyższy wskazuje, że aby mówić o powadze rzeczy osądzonej, czyn ciągły, o którym już prawomocnie orzeczono i zachowanie, które ujawnia się później muszą być objęte jednolitym zamiarem (por. Uchwała SN z dnia 15 czerwca 2007 I KZP 15/07, postanowienie SN z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie IV KO 34/17). Natomiast Sąd Rejonowy w Brodnicy wydając wyrok w sprawie II K 311/16 nie przyjął, że oskarżony działał z tym samym zamiarem, a jedynie przy wykorzystaniu tej samej sposobności. Nadto w orzecznictwie wskazuje się, że warunkiem przyjęcia stanu prawomocności materialnej jest tożsamość czynu, a nie tylko wzajemne podobieństwo, identyczna kwalifikacja prawna, czy pomieszczenie zachowań w tożsamym przedziale czasowym. Analiza czynu prawomocnie przypisanego G. B. w/w wyroku oraz w niniejszej sprawie wskazuje, że nie ujawniła się przeszkoda wynikająca z art. 17 § 1 pkt 7 kpk, zakazująca ponownego postępowania o inne ujawnione zachowanie sprawcy, będące elementem czynu ciągłego, stanowiącego przedmiot wcześniejszego osądzenia (brak tożsamości czynów). Przedmiotem obu przestępstw było co prawda urządzanie gier na automatach w zbieżnym czasookresie jednak ani miejscowości (w sprawie II K 311/16 – B.), ani rodzaj automatów w (sprawie II K 311/16 – H. (...) typ video, (...) 21, typ bębnowy, VIDEO G., typ video) nie jest tożsama. Tym samym brak jest podstaw do przyjęcia, iż zachowanie oskarżonego jest już objęte którymkolwiek z wcześniejszych skazań.

Sąd był zobligowany do dokonania stosownej modyfikacji opis czynu, tak by odpowiadał w rzeczywistości czynowi popełnionemu przez oskarżonego. Sąd oskarżonego G. B. uznał za winnego tego, że prowadząc działalność gospodarcza pod nazwą (...) G. B. z siedzibą w P., działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem tej samej sposobności, w okresie od 01 września 2014 roku do 17 czerwca 2015 roku, wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (tekst jednolity Dz. U. z 2016r., poz. 471 ze zm.), prowadząc działalność bez stosownej koncesji w zakresie prowadzenia działalności w zakresie gier na automatach, o której mowa w art. 6 ust. 1 w/w ustawy oraz bez rejestracji automatów i opinii jednostki badającej, o której mowa w art. 23a ust. 3 w/w ustawy, urządzał w celach komercyjnych gry o charakterze losowym na automatach do gier:

a)  nie później niż do dnia 23 kwietnia 2015 roku, na automacie H. (...), oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Godło RP, Urząd Celny w T., nr (...)” w lokalu: Pub (...), ul. (...), (...)-(...) W.,

b)  w okresie od 01 września 2014 roku do dnia 22 października 2014 roku na automatach do gry: H. (...), oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Urząd Celny w T. (...)”, H. (...), oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Urząd Celny w T. (...)”, automacie do gry bez nazwy oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Urząd Celny w T. (...) w Barze (...) P. 6, (...)-(...) K.,

c)  w okresie od 2 czerwca 2015 roku do 17 czerwca 2015 roku na automacie do gry H. (...) o nr 038HS w Barze U (...) ul. (...), (...)-(...) W.,

tj. popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i za to na podstawie art. 107 § 1 kks wymierzył mu karę 100 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny za równoważną kwocie 100 złotych.

Orzekając o karze Sąd kierował dyrektywami określonymi w art. 13 § 1 kks, uwzględniając rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego, motywację i sposób zachowania się sprawcy, jak również jego właściwości i warunki osobiste oraz sposób życia przed popełnieniem przestępstwa. W przedmiotowej sprawie, przy podejmowaniu decyzji w zakresie wymiaru kary, Sąd uznał, iż za ujemną oceną działań oskarżonego przemawiał wysoki stopień zorganizowania zarządzanej przez niego działności, ewidentnie nakierowanej na zysk i wykorzystanie uzależnienia innych osób od jednej z prymitywniejszych form hazardu. W ocenie sądu bardzo duża liczba osób uzależnionych od gier na tego typu automatach daje podstawy by uznać, że działalność taka jest wysoce szkodliwa.

Popełnienie przestępstwa z art. 107 § 1 kks sankcjonowane jest orzeczeniem kary grzywny do 720 stawek dziennych albo kary pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tych kar łącznie. Kierując się powyższym Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 100 złotych. Ustalając wartość jednej stawki dziennej zgodnie z art. 23 § 3 kks. Sąd wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Ustalenie wysokości stawki dziennej grzywny w dolnej granicy poziomu ustawowego jest w ocenie Sądu uzasadnione dochodami oskarżonego oraz faktem, że ma on na utrzymaniu małoletnie dziecko. Zdaniem Sądu kara grzywny w wyżej określonej wysokości jest adekwatna do stopnia szkodliwości społecznej czynu i zawinienia, spełniając wszystkie cele prewencji indywidualnej i ogólnej.

Sąd na podstawie art. 30 § 5 kks orzekł obligatoryjny przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci urządzeń elektronicznych:

- automatu H. (...), oznaczonego w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Godło RP, Urząd Celny w T., nr (...)” przechowywanego w magazynie depozytowym (...) w T., poz. magazynowa (...),

- automatu H. (...) o nr 038HS przechowanego w magazynie depozytowym (...) w T. pod nr mag. (...),

- automatu H. (...), oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Urząd Celny w T. (...), przechowanego w magazynie depozytowym (...) w T. pod nr mag. (...),

- automatu H. (...), oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Urząd Celny w T. (...) przechowanego w magazynie depozytowym (...) w T. pod nr mag. (...),

- automatu do gry bez nazwy oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Urząd Celny w T. (...) przechowanego w magazynie depozytowym (...) w T. pod nr mag. (...)

i pieniędzy z oględzin automatu H. (...) o nr 038HS w kwocie 5 złotych, przechowywanych na koncie sum depozytowych Izby Celnej w T. nr KP/ (...).

Sąd na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie kwotę 1000 złotych tytułem opłaty oraz wydatkami poniesionymi w sprawie obciążył Skarb Państwa.