Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2018r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Stachurska

Protokolant: Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2018r. w Warszawie

sprawy J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

z udziałem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

z dnia 6 lutego 2015r., numer (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyjmuje, że J. S. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym od dnia 1 kwietnia 2012r. do dnia 28 lutego 2014r.;

2.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

J. S. w dniu 25 marca 2015r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 6 lutego 2015r., nr (...), wnosząc o jej zmianę poprzez uznanie, że podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia u płatnika składek (...) Sp. z o.o. w okresie od 1 kwietnia 2012r. do 30 czerwca 2014r.

Ubezpieczony zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 2, art. 22 § 2 i art. 81 k.p. z powodu dokonania nieprawidłowej wykładni polegającej na uznaniu, że podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia w ww. spółce jedynie w okresie od 1 kwietnia 2012r. do 14 stycznia 2014r. Uzasadniając swe stanowisko wskazał, że od dnia 1 kwietnia 2012r. został zgłoszony przez (...) Sp. z o.o. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu stosunku pracy. Jednocześnie do dnia 30 kwietnia 2012r. był prokurentem spółki, a także przez pewien okres wspólnikiem w spółce, zaś jego brat bliźniak M. S. piastował urząd prezesa zarządu, jednakże w dniu 13 sierpnia 2012r. obaj sprzedali swoje udziały N. Z., który stał się jedynym udziałowcem. Ubezpieczony podkreślił, że spółka pozostawała wówczas bez organów uprawnionych do jej reprezentacji, a on sam nie będąc już prokurentem spółki, nie był o niczym informowany. Od dnia 13 sierpnia 2012r. nie miał obowiązku służbowego zgłaszania jakichkolwiek danych spółki do rejestru przedsiębiorców, albowiem był dla niej jedynie osobą trzecią. Nie jest również odpowiedzialny za fakt, że ostatnie dokumenty rozliczeniowe dotyczące jego osoby złożono za sierpień 2012r.

Ubezpieczony wskazał również, że na skutek wypadku drogowego, któremu uległ w dniu 22 lipca 2012r., nie interesował się aktualnymi wpisami w KRS, lecz po informacji wysłanej przez organ rentowy, złożył stosowny wniosek do Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie. W związku z ww. wypadkiem, do dnia 19 stycznia 2013r. korzystał z zasiłku chorobowego, a w okresie od 20 stycznia 2013r. do 14 stycznia 2014r. ze świadczenia rehabilitacyjnego. Podkreślił, że na podstawie art. 189 k.p.c. nie mógł żądać ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego, ponieważ nie posiada wiedzy o adresie spółki oraz jej jedynego udziałowca N. Z. z powodu nieaktualnych danych zawartych w KRS.

Ubezpieczony podkreślił, że niewykonywanie pracy po dniu 14 stycznia 2014r. nie zmienia faktu, że nadal był pracownikiem płatnika składek, gdyż pozostawał w gotowości do świadczenia pracy. W jego ocenie zatrudnienie trwa dopóty pracownik posiada roszczenie o wypłatę wynagrodzenia. Takie było mu należne, gdyż nie wykonywał pracy z powodów leżących po stronie pracodawcy ( odwołanie z dnia 24 marca 2015r., k. 2-11 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 20 kwietnia 2015r. wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Organ rentowy cytując poglądy orzecznictwa wskazał, że stosunek ubezpieczenia społecznego nie jest prawnie ukształtowany w drodze umownej, stąd obowiązek ubezpieczenia społecznego wynika z przepisów prawa i nie jest uzależniony od woli odwołującego lub organu rentowego. W związku z tym brak stosunku podstawowego lub niewłaściwe jego wskazanie powoduje, że brak jest tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi. Zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego z tytułu zawarcia umowy o pracę, bez nawiązania stosunku pracy wiążącego się z wykonaniem obowiązków pracowniczych, nie ma podstawy faktycznej, ponieważ przesłanki nawiązania stosunku ubezpieczenia oraz wynikającego z tego stosunku prawa do świadczeń nie stanowi samo zawarcie umowy o pracę, lecz zatrudnienie. Zdaniem organu rentowego ubezpieczony po dniu 14 stycznia 2014r. nie wykonywał obowiązków pracowniczych na rzecz płatnika składek oraz nie był zdolny do podjęcia zatrudnienia ( odpowiedź na odwołanie z dnia 20 kwietnia 2015r., k. 53-54 a.s.).

Sąd postanowieniem z dnia 30 maja 2017r., na podstawie art. 69 k.p.c. w związku z art. 460 § 2 k.p.c., ustanowił dla (...) Sp. z o.o. kuratora w osobie B. K. oraz na podstawie art. 477 ¹¹ § 2 k.p.c. zawiadomił ww. spółkę o postępowaniu z odwołania J. S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. o podleganie ubezpieczeniom społecznym oraz, że w terminie 14 dni od doręczenia niniejszego zawiadomienia może przystąpić do sprawy ( postanowienie z dnia 30 maja 2017r., k. 191-192 a.s.).

Kurator reprezentujący spółkę w piśmie procesowym z dnia 6 września 2017r. nie zajął stanowiska w sprawie ( pismo procesowe z dnia 6 września 2017r., k. 216 a.s.).

Sąd postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2018r., działając na podstawie art. 69 k.p.c. zmienionego ustawą z dnia 26 stycznia 2018r. o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2018r., poz. 398) w związku z art. 460 § 2 k.p.c., ustanowił dla (...) Sp. z o.o. w W. kuratora w osobie B. K. ( postanowienie z dnia 10 sierpnia 2018r., k. 315-316 a.s.).

Kurator reprezentujący spółkę w piśmie procesowym z dnia 25 października 2018r. przystąpił do sprawy i nie zgłosił wniosków dowodowych. Wskazał, że pozostawia rozstrzygnięcie o żądaniu ubezpieczonego do uznania Sądu ( pismo z dnia 25 października 2018r., k. 334 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 31 sierpnia 2011r. Jej udziałowcami zostali bracia J. S. i M. S., a także N. Z.. Pierwszy z braci był również prokurentem spółki, drugi zaś prezesem zarządu spółki ( odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, k. 67-73, 122-128, 166-168 i 240-246 a.s., wypis z KRS, akta ZUS).

W dniu 2 kwietnia 2012r. ww. spółka reprezentowana przez M. S. i J. S. zawarli umowę o pracę na czas nieokreślony od dnia 1 kwietnia 2012r. Na jej podstawie ubezpieczonemu zostało powierzone stanowisko dyrektora ds. marketingu w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem w kwocie 3.000,00 zł brutto miesięcznie. Miejscem wykonywania pracy przez ubezpieczonego było biuro w W. ( umowa o pracę z dnia 2 kwietnia 2012r., k. 12 a.s.).

J. S. po zawarciu umowy o pracę, w dniu 30 kwietnia 2012r. złożył oświadczenie o rezygnacji z funkcji prokurenta spółki ( oświadczenie z dnia 30 kwietnia 2012r., k. 13 a.s.). W tym samym czasie rezygnację z funkcji prezesa zarządu spółki złożył również jego brat M. S. z tym, że w maju 2012r. jeszcze przychodził do pracy na podstawie umowy, jaką ustnie zawarł z N. Z.. Nie był już jednak osobą podejmującą w spółce decyzje. Potem w czerwcu 2012r. przebywał na urlopie bezpłatnym i ostatecznie po tym okresie zaprzestał jakiejkolwiek pracy dla spółki. J. S. natomiast wciąż w spółce pracował. Zajmował się reklamą i w związku z tym odwiedzał lokale spółki na terenie całego kraju (zeznania świadka M. S., k. 236 – 237 a.s., oświadczenie prezesa zarządu z dnia 30 kwietnia 2012r., k. 284 a.s.).

Od dnia 1 lipca 2012r. wynagrodzenie ubezpieczonego zostało ustalone na kwotę 4.000,00 zł brutto miesięcznie. Aneks do umowy o pracę podwyższający wynagrodzenie podpisał w imieniu spółki (...) - pełnomocnik ( aneks do umowy o pracę z dnia 1 lipca 2012r., k. 14 a.s.).

(...) Sp. z o.o. wypłaciła ubezpieczonemu przelewem bankowym wynagrodzenia za miesiące maj i czerwiec 2012r. ( potwierdzenia wykonania operacji, k. 15-16 a.s.).

J. S. w okresie od 1 czerwca 2012r. do dnia 30 czerwca 2012r. korzystał z urlopu bezpłatnego ( wniosek z dnia 31 maja 2012r., k. 17 a.s., wniosek z dnia 30 czerwca 2012r., k. 18 a.s.).

W dniu 13 sierpnia 2012r. wspólnicy (...) Sp. z o.o., a więc ubezpieczony, jego brat M. S. i N. Z. podjęli uchwałę, w której jednomyślnie wyrazili zgodę na sprzedaż udziałów w kapitale zakładowym spółki przez M. S. i J. S. na rzecz N. Z.. W tej samej dacie doszło również do podpisania umowy sprzedaży udziałów. M. S. i J. S. oświadczyli, że sprzedają N. Z. swój udziały – każdy po 15 udziałów ( uchwała wspólników spółki z dnia 13 sierpnia 2012r., k. 25 a.s., umowa sprzedaży udziałów z dnia 13 sierpnia 2012r., k. 26-28 a.s.).

Zanim doszło do sprzedaży udziałów J. S. zaprzestał pracy w spółce, ponieważ w dniu 22 lipca 2012r. uczestniczył w wypadku samochodowym, wskutek którego stał się niezdolny do pracy. Od tego czasu nie świadczył już pracy i pobierał najpierw zasiłek chorobowy, a potem Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. od dnia 20 stycznia 2013r. przyznał mu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego. Decyzją z dnia 28 maja 2013r., znak: (...)- (...), prawo do świadczenia rehabilitacyjnego zostało przyznane za kolejny okres od 20 kwietnia 2013r. do 18 lipca 2013r. w wysokości 75% podstawy wymiaru ( decyzja z dnia 28 maja 2013r., k. 292-293 a.s.). Później, kolejnymi decyzjami z dnia 22 sierpnia 2013r., znak: (...)- (...), oraz z dnia 29 października 2013r., znak: (...)- (...), prawo do ww. świadczenia było przedłużane na kolejne okresy: od 19 lipca 2013r. do 16 września 2013r. oraz od 17 września 2013r. do 14 stycznia 2014r. (wykaz wypłaconych świadczeń, akta ZUS, decyzja z dnia 22 sierpnia 2013r., k. 294-295 a.s., decyzja z dnia 29 października 2013r., k. 296-297 a.s., orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, k. 252 – 255 a.s.).

W dniu 1 lutego 2013r. (...) sp. z o.o., odpowiadając na pismo ZUS (...) Oddział w W., wysłała do organu rentowego pismo potwierdzające, że J. S. nadal jest zatrudniony w ww. spółce na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Podpis pod ww. pismem złożył pełnomocnik N. Z. (pismo z dnia 1 lutego 2013r., k. 356 a.s.).

(...) Sp. z o.o. nie opłaciła składek za J. S.. Od kwietnia 2012r. spółka w ogóle nie dokonała żadnych wpłat do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, należności nie zostały też wyegzekwowane w drodze egzekucji. Dokumenty do ZUS były przez ww. spółkę składane tylko do sierpnia 2012r. Po tej dacie organ rentowy z urzędu dokonał wyrejestrowania z dniem 31 sierpnia 2012r. tych ubezpieczonych, którzy byli zgłoszeni do ubezpieczeń społecznych. Byli to: E. B. zgłoszona od 1 marca 2012r., B. B. zgłoszony od 1 marca 2012r., N. C. zgłoszona od 12 października 2011r., W. D. zgłoszony od 1 marca 2012r., W. G. zgłoszony od 1 marca 2012r., I. K. zgłoszona od 1 marca 2012r., G. A. zgłoszona od 1 marca 2012r., B. M. (1) zgłoszona od 1 marca 2012r., M. P. zgłoszony od 12 października 2011r., Z. R. zgłoszony od 1 marca 2012r., M. S. zgłoszony od 1 kwietnia 2012r. i M. W. (1) zgłoszona od 13 grudnia 2011r. Poza ww. osobami wyrejestrowanymi z urzędu, w (...) Sp. z o.o. zatrudnione były również inne osoby, które wyrejestrowała spółka. Byli to: M. B. zgłoszona w okresie od 27 października 2011r. do 26 stycznia 2012r., A. J. zgłoszony w okresie od 5 grudnia 2011r. do 4 stycznia 2012r., B. M. (2) zgłoszony w okresie od 1 grudnia 2011r. do 25 czerwca 2012r., T. P. zgłoszony w okresie od 17 listopada 2011r. do 31 stycznia 2012r., J. P. zgłoszona w okresie od 21 listopada 2011r. do 10 stycznia 2012r. oraz M. W. (2) zgłoszona w okresie od 12 października 2011r. do 5 stycznia 2012r. (informacja ZUS z dnia 20 marca 2018r., k. 268 a.s.).

Po zakończeniu okresu świadczenia rehabilitacyjnego planowane było przeprowadzenie u ubezpieczonego kolejnej operacji. Przed operacją J. S. próbował odnaleźć spółkę (...). Spółka nie prowadziła już działalności w dotychczasowej siedzibie. Ubezpieczony odszukał nową siedzibę i tam spotkał osobę, którą znał z pracy w spółce. Osoba ta poinformowała, że nie może pomóc, bo nie ma prezesa i nieoficjalnie przekazała informację o pogłoskach o aresztowaniu N. Z.. N. Z. był wówczas tymczasowo aresztowany, a miało to miejsce od ok. połowy stycznia 2014r. Spółka zaprzestała w związku z tym prowadzenia działalności i J. S. nie mógł podjąć pracy. Potem próbował jeszcze kontaktować się z pracodawcą telefonicznie, ale nie mógł rozmawiać z nieobecnym prezesem. W późniejszym czasie, kiedy ponownie dzwonił do spółki, telefon już nie odpowiadał (zeznania świadka N. Z., k. 358 – 360 a.s., zeznania świadka M. M., k. 362 – 364 a.s., zeznania J. S., k. 360 – 362 a.s.).

J. S. w związku z przeprowadzoną operacją, był ponownie niezdolny do pracy w okresach: od 20 lutego 2014r. do 21 marca 2014r. oraz od 20 marca 2014r. do 20 kwietnia 2014r. ( (...) z dnia 24 lutego 2014r. i 19 marca 2014r., k. 256 i 258 a.s., karta informacyjna z dnia 24 lutego 2014r., k. 257 a.s.). W dniu 28 lutego 2014r. złożył w ZUS zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy. W piśmie wyjaśnił, że nie ma kontaktu z władzami spółki i z tego co się dowiedział nieoficjalnie prezes jest aresztowany, a jego zatrudnienie w spółce trwa nadal (pismo J. S. z dnia 28 lutego 2014r., k. 357 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. decyzją z dnia 20 marca 2014r., znak: 440000/603/297328/2014/ZAS, odmówił ubezpieczonemu prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 20 lutego 2014r. do dnia 21 marca 2014r. oraz za okres ewentualnie dalszej niezdolności do pracy ( decyzja z dnia 20 marca 2014r., k. 291 a.s.). Ubezpieczony nie otrzymał ww. decyzji (zeznania świadka M. M., k. 362 – 364 a.s., zeznania J. S., k. 360 – 362 a.s.).

W dniu 1 kwietnia 2014r. ubezpieczony stawił się, zgodnie z wezwaniem ZUS, na badaniu u lekarza orzecznika ZUS. Po tym badaniu nie otrzymał żadnej informacji od organu rentowego (pismo ZUS z dnia 21 marca 2014r., k. 355 a.s., zeznania świadka M. M., k. 362 – 364 a.s., zeznania J. S., k. 360 – 362 a.s.).

Od dnia 1 lipca 2014r. J. S. podjął zatrudnienie u nowego pracodawcy (zeznania J. S., k. 360 – 362 a.s.).

Ubezpieczony i jego brat M. S. w związku z powzięciem informacji, że wciąż figurują w (...) Sp. z o.o., pierwszy z nich jako prokurent spółki, drugi zaś jako prezes zarządu, w dniu 27 października 2014r. złożyli w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie XIII Wydział Gospodarczy wnioski o podjęcie odpowiednich działań w celu ujawnienia stanu faktycznego. Do swoich wniosków dołączyli oświadczenia o rezygnacji z pełnionych funkcji ( wniosek J. S. z dnia 22 października 2014r. z załącznikami, k. 276 - 281 a.s., wniosek M. S. z dnia 22 października 2014r. z załącznikami, k. 283 – 284 a.s.).

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego postanowieniem z dnia 2 lutego 2015r. stwierdził brak przesłanek do wszczęcia postępowania przymuszającego. Sąd ten stwierdził, że spółka nie była zobowiązana do złożenia wniosku o wykreślenie danych prokurenta spółki z rejestru przedsiębiorców na mocy art. 22 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym ( postanowienie z dnia 2 lutego 2015r., k. 282 a.s.). Rozpoznając natomiast wniosek M. S. ww. Sąd wydał w dniu 4 lutego 2015r. postanowienie i dokonał aktualizacji danych. W uzasadnieniu wydanego postanowienia wskazał, że w dniu 8 sierpnia 2013r. zostało wszczęte postępowanie przymuszające w przedmiocie złożenia wniosku o zmianę danych w rejestrze przedsiębiorców, ale nie odniosło oczekiwanego rezultatu. W związku z tym, a także uwzględniając, że w rejestrze zamieszczony jest wpis niezgodny z rzeczywistością, gdyż prezes zarządu złożył skuteczną rezygnację z pełnionej funkcji, Sąd dokonał wykreślenia M. S. z rejestru przedsiębiorców (postanowienie z dnia 4 lutego 2015r., k. 285 – 286 a.s., zawiadomienie o dokonaniu wpisu, k. 287 a.s.).

J. S. wyjaśniając sprawy związane z zasiłkiem chorobowym, odwiedzał różne placówki ZUS. Podczas jednej z wizyt powziął informację, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonał wyrejestrowania jego osoby z ubezpieczeń społecznych z urzędu (zeznania świadka M. M., k. 362 – 364 a.s., zeznania J. S., k. 360 – 362 a.s.). W związku z tym w dniu 11 sierpnia 2014r. złożył do organu rentowego pismo z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie jego sprawy i przywrócenie ubezpieczenia do 30 czerwca 2014r., tj. do końca okresu rzeczywistego zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. (pismo z 7 sierpnia 2014r., akta ZUS). Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. pismami z dnia 8 grudnia 2014r. zawiadomił (...) sp. z o.o. o wszczęciu postepowania i wezwał do złożenia wyjaśnień. Spółka ww. pisma nie odebrała i nie złożyła wyjaśnień ani dokumentów (zawiadomienia z dnia 8 grudnia 2014r. i zwrotne potwierdzenia odbioru, akta ZUS).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. wydał w dniu 6 lutego 2015r. decyzję nr (...), w której stwierdził, że J. S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia u płatnika składek (...) Sp. z o.o. w okresie od dnia 1 kwietnia 2012r. do dnia 14 stycznia 2014r.

Organ rentowy uzasadniając decyzję podkreślił, że ubezpieczony nie został wyrejestrowany z ubezpieczeń przez płatnika składek, a ostatnie dokumenty rozliczeniowe płatnik składek złożył za sierpień 2012r. Wskazał również, że w okresie od 31 sierpnia 2012r. do 19 stycznia 2013r. wypłacał ubezpieczonemu zasiłek chorobowy, a od dnia 20 stycznia 2013r. do dnia 14 stycznia 2014r. świadczenie rehabilitacyjne. Z uwagi na fakt, iż po zakończeniu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego ubezpieczony nie świadczył żadnej pracy na rzecz płatnika składek, to zgodnie z art. 22 k.p. brak jest podstaw do uznania, że pozostawał w stosunku pracy. Nie spełnił warunków do objęcia ubezpieczeniem społecznym pracowników wynikającym z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ( decyzja ZUS z dnia 6 lutego 2015r., akta ZUS).

Wskazany stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów oraz w oparciu o zeznania złożone przez świadków M. S., N. Z. i M. M. oraz ubezpieczonego J. S..

Dowody z dokumentów zostały ocenione jako wiarygodne, gdyż korespondowały ze sobą oraz z osobowymi źródłami dowodowymi. Co nadto istotne, strony, w tym organ rentowy, nie kwestionowały ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z tych dokumentów, Sąd uwzględnił ustalając stan faktyczny.

Sąd Okręgowy dał również wiarę zeznaniom świadków i strony odwołującej się, ponieważ w zeznaniach M. S., N. Z., M. M. oraz J. S. odnieśli się w sposób szczegółowy do okoliczności związanych z zatrudnieniem odwołującego w spółce, jak również okoliczności, które miały miejsce przed nawiązaniem stosunku pracy oraz w jego trakcie. Ich zeznania były spójne, wiarygodne oraz zgodne z tym, co wynika ze złożonych dokumentów. Sąd nie stwierdził w tym, na co wskazywali świadkowie i ubezpieczony żadnych rozbieżności i nieścisłości. Wobec tego brak było podstaw do zakwestionowania złożonych zeznań.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie J. S. zasługiwało na uwzględnienie w części .

Poza sporem była okoliczność zatrudnienia J. S. w (...) Sp. z o.o. i fakt podlegania ubezpieczeniom z tego tytułu w okresie od 1 kwietnia 2012r. do 14 stycznia 2014r., a więc do daty zakończenia pobierania świadczenia rehabilitacyjnego. Kwestią sporną było natomiast to, kiedy należy przyjąć, że do zakończenia wskazanego zatrudnienia doszło i czy w związku z tym ubezpieczony w okresie od dnia 15 stycznia 2014r. do dnia 30 czerwca 2014r., na który wskazywał, podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W..

Tytułem wstępu należy przypomnieć, że art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017r., poz. 1778 ze zm.), zwanej dalej ustawą systemową, stanowi, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów. W myśl art. 13 pkt 1 ustawy następuje to od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania. O tym jednak, czy dany stosunek prawny łączący dwa podmioty może być uznany za stosunek pracy, rozstrzygają przepisy prawa pracy.

Dla stwierdzenia, czy zaistniały podstawy do objęcia wnioskodawcy ubezpieczeniem społecznym wymagane jest ustalenie, czy zatrudnienie miało charakter rzeczywisty i polegało na wykonywaniu pracy określonego rodzaju, na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, czyli w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p.

W rozpatrywanej sprawie organ rentowy wydając zaskarżoną decyzję stwierdził podleganie ubezpieczeniom przez J. S. od dnia 1 kwietnia 2012r. do dnia 14 stycznia 2014r. Po ww. dacie nie znalazł podstaw do stwierdzenia, by istniał między stronami stosunek pracy. Odmienne stanowisko w tej kwestii prezentował ubezpieczony. Podnosił, że do rozwiązania stosunku pracy nigdy nie doszło i również ta okoliczność zdaniem Sądu nie była sporna i nie budziła wątpliwości. Stanowisko organu rentowego o ustaniu tytułu do podlegania ubezpieczeniom oparte było jednak na okolicznościach innych niż rozwiązanie stosunku pracy. Organ rentowy akcentował, że J. S. od 15 stycznia 2014r. nie realizował rzeczywiście stosunku pracy, a więc nie ma podstaw do przyjęcia, że istniał tytuł z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy systemowej.

Analizując ww. zagadnienie Sąd miał na względzie, że stosunek pracy może być rozwiązany wyłącznie na podstawie zdarzeń prawnych określonych w ustawie (art. 30 § 1 k.p.), czyli po dokonaniu wskazanych w nim czynności prawnych, w tym wypowiedzenia umowy pracę przez pracodawcę. Wypowiedzenie to może być jednak wyrażone w sposób dorozumiany (art. 60 k.c. w związku z art. 300 k.p.) przez faktyczne zaprzestanie działalności gospodarczej przez pracodawcę (wyroki Sądu Najwyższego z: 5 marca 1999r., I PKN 627/98, OSNAPiUS 2000 Nr 9, poz. 355; 19 marca 2002r., I PKN 209/01, OSNP 2004 Nr 5, poz. 79). Dorozumiane wypowiedzenie umowy o pracę wywołuje taki sam skutek jak oświadczenie złożone w sposób wyraźny - umowa o pracę rozwiązuje się nie z dniem złożenia dorozumianego oświadczenia woli (jego dotarcia do adresata), ale z upływem okresu wypowiedzenia. Oświadczenie takie nie jest więc dotknięte wadą zastosowania krótszego niż wymagany okresu wypowiedzenia (albo jego nie zastosowania w ogóle). N. zaś pracy przez pracownika w okresie wypowiedzenia nie jest przesłanką mającą wpływ na byt stosunku pracy, ale co najwyżej na prawo do wynagrodzenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2015r., I UK 227/14, LEX nr 1653741). W innych orzeczeniu Sąd Najwyższy wyraził też pogląd, że faktyczna likwidacja spółki i zaprzestanie jej działalności jako zakładu pracy wyklucza możliwość powoływania się pracownika na jego gotowość do pracy (art. 81 § 2 k.p.) - por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 października 1997r. (I PKN 280/97, OSNAPiUS 1998 Nr 15, poz. 453).

Odnosząc wskazane poglądy, które Sąd Okręgowy aprobuje, do stanu faktycznego rozpatrywanej sprawy, należało przyjąć, że w analizowanym przypadku doszło do rozwiązania stosunku pracy na podstawie dorozumianego oświadczenia woli pracodawcy o wypowiedzeniu ubezpieczonemu umowy o pracę w związku z faktycznym zaprzestaniem działalności przez spółkę. Spółka w okresie, gdy ubezpieczony po zakończeniu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, próbował zgłosił się do pracy, nie funkcjonowała już. Wprawdzie z zeznań ubezpieczonego wynika, że ustalił nowy adres siedziby spółki i spotkał tam osobę, którą znał z okresu zatrudnienia w spółce, nie mógł jednak podjąć pracy ani nawet skutecznie zgłosić gotowości do jej świadczenia, ponieważ spółka nie miała organów umocowanych do jej reprezentacji. N. Z., tytułowany prezesem (choć w dokumentach nie ma informacji o takiej funkcji N. Z.) w połowie stycznia 2014r. został aresztowany i składając zeznania wskazywał, że prowadzenie spółki z aresztu nie jest możliwe. Poza tym wprost przyznał, że spółka w związku z jego aresztowaniem zaprzestała działalności i do chwili obecnej ten stan trwa, gdyż N. Z. wciąż jest pozbawiony wolności, a w spółce nie ma organów. Inną okolicznością, która może świadczyć o zaprzestaniu działalności przez spółkę, nawet z datą wcześniejszą niż data aresztowania N. Z., jest fakt, że spółka nie opłacała składek i nie składała od sierpnia 2012r. dokumentów rozliczeniowych, a osoby w spółce zatrudnione zostały wyrejestrowane przez samą spółkę albo z urzędu przez organ rentowy z datą 31 sierpnia 2012r. Po tej dacie stan związany ze zgłoszeniem do ubezpieczeń i opłacaniem składek nie zmienił się.

Zaakcentowania wymaga również, że N. Z. będąc osobą aresztowaną, kiedy ubezpieczony był w gotowości do ponownego świadczenia pracy, nie mógł być uznany za pracodawcę w rozumieniu prawa pracy, ponieważ – jak zostało wskazane – nie ma żadnego dokumentu, który potwierdzałby fakt, że pełni on funkcję prezesa czy członka zarządu. Taka informacja nie została nigdy ujawniona w KRS, poza tym nie został przedstawiony dokument, który potwierdzałby fakt wyboru do zarządu. Ponadto w roku 2013, podpisując pismo skierowane do ZUS, jak i zawierając z J. S. aneks do umowy o pracę, N. Z. posługiwał się pieczątką, z której wynikało, że jest pełnomocnikiem. Budzi więc uzasadnione wątpliwości, czy w ogóle można traktować go jako osobę uprawnioną do reprezentacji pracodawcy. Bez znaczenia w tym kontekście pozostaje okoliczność, zgodnie z którą ubezpieczony odnalazł nową siedzibę spółki i jej pracownika, skoro z ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że po przekształceniach spółki nowy właściciel nie utworzył jej organów. W związku z tym należałoby uznać drugą połowę stycznia 2014r. (bez oznaczenia konkretnej daty, bo trudno dokładnie ustalić, kiedy J. S. zgłaszał gotowość do pracy) jako ten czas, kiedy doszło w sposób dorozumiany do wypowiedzenia ubezpieczonemu umowę o pracę poprzez fakty dokonane w postaci zaprzestania działalności. W związku z faktem zaprzestania działalności ubezpieczony nie mógł zresztą faktycznie pozostawać w gotowości do pracy, gdy uwzględni się, że nie istniała faktyczna możliwość świadczenia pracy i łączący się z tym realny zamiar wykonywania pracy na umówionym stanowisku z powodu braku realnie działającego w obrocie gospodarczym podmiotu zatrudniającego. W takiej sytuacji, liczony od stycznia 2014r. jednomiesięczny termin wypowiedzenia umowy o pracę, który zaczął biec od dnia 1 lutego 2014r., tj. od pierwszego dnia miesiąca następującego po złożeniu dorozumianego wypowiedzenia, upłynął z dniem 28 lutego 2014r.

Wobec powyższego, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., należało zmienić zaskarżoną decyzję poprzez przyjęcie, że J. S. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym od dnia 1 kwietnia 2012r. do dnia 28 lutego 2014r. Ponadto Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie w pozostałym zakresie z uwagi na żądanie odwołującego o objęcie go ubezpieczeniami w okresie od dnia 1 kwietnia 2012r. do dnia 30 czerwca 2014r. Zdaniem Sądu, z powodów wskazanych nie ma podstaw, aby przyjąć, że J. S. po 28 lutego 2014r. może być traktowany jako pracownik ww. spółki.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

-(...)

- (...)

- (...)

2.  Po wykonaniu pkt 1 kta przedstawić Asystentowi celem przygotowania projektów w związku z wnioskiem o należności za konwojowanie oraz wnioskiem kurator o przyznanie wynagrodzenia.