Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący - Sędzia Agata Makowska-Boniecka

Protokolant - stażysta M. P.

przy udziale Prokuratora - Asesora M. W.

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2019 r.

sprawy:

1.  M. K. (1)

s. J. i C. z domu B.

ur. (...) w C.

oskarżonego o to, że:

I.  W dniu 8 czerwca 2019 roku w R. na ul. (...), działając wspólnie
i w porozumieniu z O. P., przy czym M. K. (1) po odbyciu w okresie od 9 maja 2017 roku do 5 grudnia 2018 roku kary łącznej 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w (...) z dnia 18 stycznia 2018 roku sygn. II K 335/17, obejmującym wyroki w sprawie II K 422/16 i II K 174/17, poprzez kopanie, przestawianie ławek i rozbijanie butelek dokonali uszkodzenia mienia w postaci płyt elewacyjnych lokalu „Bistro u O.”, w wyniku czego powstały straty w kwocie 750 zł na szkodę A. M.,

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk, a odnośnie M. K. (1) w zw. z art. 64 § 1 kk

II.  W dniu 30 czerwca 2019 roku w U., po odbyciu w okresie od 9 maja 2017 roku do 5 grudnia 2018 roku kary łącznej 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w (...) z dnia 18 stycznia 2018 roku sygn. II K 335/17, obejmującym wyroki w sprawie II K 422/16 i II K 174/17, naruszył mir domowy budynku mieszkalnego usytuowanego przy ul. (...) w ten sposób, że wbrew woli osoby pokrzywdzonej wdarł się do wnętrza budynku mieszkalnego przez otwarte okno i usiłował dokonać zaboru torebki damskiej z zawartością biżuterii , okularów przeciwsłonecznych, a także portfela, wewnątrz którego znajdowały się dokumenty w postaci dowodu osobistego, kart płatniczych, prawa jazdy i potwierdzenia zawarcia ubezpieczenia na życie, tj. mienia o łącznej wartości 3.370 złotych, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął, gdyż przed opuszczeniem budynku mieszkalnego osoba pokrzywdzona wyrwała mu z rąk wymienioną torebkę, działając na szkodę J. M.,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 i 5 kk w zw. z art. 275 § 1 kk i art. 193 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

III.  W dniu 30 czerwca 2019 roku w godzinach 03:03:30 w U. przy ul. (...) naruszył mir domowy w ten sposób, że wbrew woli osoby pokrzywdzonej wszedł do wnętrza budynku mieszkalnego przez otwarte okno, a następnie mimo żądania osoby uprawnionej, nie chciał opuścić budynku mieszkalnego, działając na szkodę M. T.,

tj. o czyn z art. 193 kk,

IV.  w dniu 30 czerwca 2019 roku około godziny 02:30 w U. przy ul. (...) po odbyciu w okresie od 9 maja 2017 roku do 5 grudnia 2018 roku kary łącznej
1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w (...)z dnia 18 stycznia 2018 roku sygn. II K 335/17, obejmującym wyroki w sprawie II K 422/16 i II K 174/17, usiłował dokonać kradzieży poprzez włamanie do sklepu odzieżowego w ten sposób, że po uprzednim wybiciu szyby znajdującej się w drzwiach wejściowych do sklepu otworzył od strony jego wnętrza górny zamek patentowy i szarpał za zamknięte na dolny zamek drzwi, próbując je wyłamać i wejść do środka, lecz zamierzonego celu nie osiągnął, gdyż został spłoszony przez krzyczącą w jego kierunku osobę z okna budynku sąsiedniego, działając na szkodę M. K. (2),

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk,

V.  w okresie od dnia 29 czerwca 2019 roku do dnia 9 lipca 2019 roku w U. przy ul. (...), po odbyciu w okresie od 9 maja 2017 roku do 5 grudnia 2018 roku kary łącznej 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia18 stycznia 2018 roku sygn. II K 335/17, obejmującym wyroki w sprawie II K 422/16 i II K 174/17, z góry powziętym zamiarem dokonał kradzieży z włamaniem do budynku mieszkalnego w ten sposób, że po uprzednim wybiciu szyby do spiżarni wszedł do środka, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telewizora marki S. (...)” oraz rur miedzianych centralnego ogrzewania, powodując straty w kwocie 9200 złotych, na szkodę H. R.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk.

2.  O. P.

s. J. i E. z domu M.

ur. (...) w C.

oskarżonego o to, że:

W dniu 8 czerwca 2019 roku w R. na ul. (...), działając wspólnie
i w porozumieniu z M. K. (1), przy czym M. K. (1) po odbyciu w okresie od 9 maja 2017 roku do 5 grudnia 2018 roku kary łącznej 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w(...) z dnia 18 stycznia 2018 roku sygn. II K 335/17, obejmującym wyroki w sprawie II K 422/16 i II K 174/17, poprzez kopanie, przestawianie ławek i rozbijanie butelek dokonali uszkodzenia mienia w postaci płyt elewacyjnych lokalu „Bistro u O.”, w wyniku czego powstały straty w kwocie 750 zł na szkodę A. M.,

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk,

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego M. K. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia, tj. występku z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 288 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  uznaje oskarżonego M. K. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia, tj. występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 275 k.k. i art. 193 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to po myśli art. 11 § 3 k.k., po zastosowaniu art. 14 § 1 k.k. i na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

III.  uznaje oskarżonego M. K. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie III aktu oskarżenia, tj. występku z art. 193 k.k. i za to na podstawie art. 193 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

IV.  uznaje oskarżonego M. K. (1) za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach od IV do V aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że stanowiły one ciąg dwóch występków z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. oraz art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to po zastosowaniu art. 14 § 1 k.k. i art. 91 § 1 k.k. i na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

V.  na podstawie art. 91 § 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzonych oskarżonemu M. K. (1) w punktach od I do IV wyroku wymierza oskarżonemu karę łączną 3 (trzech) lat i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

VI.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody powstałej na skutek popełnienia czynu zarzuconego mu w punkcie V aktu oskarżenia poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej H. R. kwoty 9.200,- zł (dziewięć tysięcy dwieście złotych)

VII.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu w pkt VI wyroku zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci zatrzymania w okresie od 30 czerwca 2019 roku godz. 9:10 do dnia 1 lipca 2019 roku godz. 13:14 oraz zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 9 lipca 2019 roku godz. 14:45 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

VIII.  uznaje oskarżonego O. P. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia, tj. występku z art. 288 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 288 § 1 k.k. wymierza mu karę 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych grzywny, po przyjęciu jednej stawki w wysokości 10 (dziesięciu) złotych,

IX.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet kary grzywny wymierzonej oskarżonemu O. P. zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci zatrzymania w okresie od 10 czerwca 2019 roku godz. 10:50 do dnia 10 czerwca 2019 roku godz. 13:25 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny,

X.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonych M. K. (1) i O. P. solidarnie do naprawienia szkody powstałej na skutek popełnienia czynu zarzuconego im w punkcie I aktu oskarżenia poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej A. M. kwoty 750,- zł (siedemset pięćdziesiąt złotych),

XI.  zwalnia oskarżonych od kosztów sądowych, zaś wydatkami postępowania poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 269/19

Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do tej części wyroku, która dotyczyła oskarżonego M. K. (1) oraz do rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych czynu.

UZASADNIENIE

M. K. (1) został oskarżony o to, że:

VI.  W dniu 8 czerwca 2019 roku w R. na ul. (...), działając wspólnie
i w porozumieniu z O. P., przy czym M. K. (1) po odbyciu w okresie od 9 maja 2017 roku do 5 grudnia 2018 roku kary łącznej 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w (...) z dnia 18 stycznia 2018 roku sygn. II K 335/17, obejmującym wyroki w sprawie II K 422/16 i II K 174/17, poprzez kopanie, przestawianie ławek i rozbijanie butelek dokonali uszkodzenia mienia w postaci płyt elewacyjnych lokalu „Bistro u O.”, w wyniku czego powstały straty w kwocie 750 zł na szkodę A. M.,

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk, a odnośnie M. K. (1) w zw. z art. 64 § 1 kk

VII.  W dniu 30 czerwca 2019 roku w U., po odbyciu w okresie od 9 maja 2017 roku do 5 grudnia 2018 roku kary łącznej 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w (...) z dnia 18 stycznia 2018 roku sygn. II K 335/17, obejmującym wyroki w sprawie II K 422/16 i II K 174/17, naruszył mir domowy budynku mieszkalnego usytuowanego przy ul. (...) w ten sposób, że wbrew woli osoby pokrzywdzonej wdarł się do wnętrza budynku mieszkalnego przez otwarte okno i usiłował dokonać zaboru torebki damskiej z zawartością biżuterii , okularów przeciwsłonecznych, a także portfela, wewnątrz którego znajdowały się dokumenty w postaci dowodu osobistego, kart płatniczych, prawa jazdy i potwierdzenia zawarcia ubezpieczenia na życie, tj. mienia o łącznej wartości 3.370 złotych, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął, gdyż przed opuszczeniem budynku mieszkalnego osoba pokrzywdzona wyrwała mu z rąk wymienioną torebkę, działając na szkodę J. M.,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 i 5 kk w zw. z art. 275 § 1 kk i art.193 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

VIII.  W dniu 30 czerwca 2019 roku w godzinach 03:03:30 w U. przy ul. (...) naruszył mir domowy w ten sposób, że wbrew woli osoby pokrzywdzonej wszedł do wnętrza budynku mieszkalnego przez otwarte okno, a następnie mimo żądania osoby uprawnionej, nie chciał opuścić budynku mieszkalnego, działając na szkodę M. T.,

tj. o czyn z art. 193 kk,

IX.  w dniu 30 czerwca 2019 roku około godziny 02:30 w U. przy ul. (...) po odbyciu w okresie od 9 maja 2017 roku do 5 grudnia 2018 roku kary łącznej
1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 18 stycznia 2018 roku sygn. II K 335/17, obejmującym wyroki w sprawie II K 422/16 i II K 174/17, usiłował dokonać kradzieży poprzez włamanie do sklepu odzieżowego w ten sposób, że po uprzednim wybiciu szyby znajdującej się w drzwiach wejściowych do sklepu otworzył od strony jego wnętrza górny zamek patentowy i szarpał za zamknięte na dolny zamek drzwi, próbując je wyłamać i wejść do środka, lecz zamierzonego celu nie osiągnął, gdyż został spłoszony przez krzyczącą w jego kierunku osobę z okna budynku sąsiedniego, działając na szkodę M. K. (2),

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk,

X.  w okresie od dnia 29 czerwca 2019 roku do dnia 9 lipca 2019 roku w U. przy ul. (...), po odbyciu w okresie od 9 maja 2017 roku do 5 grudnia 2018 roku kary łącznej 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w (...) z dnia18 stycznia 2018 roku sygn. II K 335/17, obejmującym wyroki w sprawie II K 422/16 i II K 174/17, z góry powziętym zamiarem dokonał kradzieży z włamaniem do budynku mieszkalnego w ten sposób, że po uprzednim wybiciu szyby do spiżarni wszedł do środka, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telewizora marki S. (...)” oraz rur miedzianych centralnego ogrzewania, powodując straty w kwocie 9200 złotych, na szkodę H. R.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk.

Oskarżony przyznał się do wszystkich zarzuconych mu czynów. Wyrokiem z dnia 1 października 2019 r. Sąd Rejonowy uznał oskarżonego za winnego popełnienia wszystkich zarzuconych mu czynów, tj.:

XII.  występku z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 288 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

XIII.  występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 275 k.k. i art. 193 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to po myśli art. 11 § 3 k.k., po zastosowaniu art. 14 § 1 k.k. i na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

XIV.  tj. występku z art. 193 k.k. i za to na podstawie art. 193 k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

XV.  czynów zarzucanych mu w punktach od IV do V aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że zostały one popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, tzn. że stanowiły one ciąg dwóch występków z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. oraz art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to po zastosowaniu art. 14 § 1 k.k. i art. 91 § 1 k.k. i na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Przepis art. 53 k.k. stanowi, że sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu. Przy tym, okoliczności wpływające na wymiar kary uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą.

Sąd uznał, że karami adekwatnymi do wagi popełnionych czynów i stopnia ich społecznej szkodliwości plasującego się wysoko, będą kary odpowiednio: za I czyn - 6 miesięcy pozbawienia wolności, za II czyn – 1 roku pozbawienia wolności, za III czyn – 4 miesięcy pozbawienia wolności i wreszcie za ciąg czynów z pkt IV i V – popełnionych w warunkach recydywy szczególnej, o której mowa w art. 64 § 2 k.k. – 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Takie tylko kary są w przekonaniu Sądu karami sprawiedliwymi i spełniają dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Wskazać należy, że oskarżony przebywa obecnie w zakładzie karnym w związku z tymczasowym aresztowaniem. Ponadto, jak wynika z karty karnej, dotychczas orzekane kary grzywny były zamieniane na karę zastępczą pozbawienia wolności, a wykonanie dotychczas wymierzonych oskarżonemu kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania było zarządzane. Dlatego celowe było wymierzenie oskarżonemu kar pozbawienia wolności. Na wymiar kar wpływ miała jako okoliczność obciążająca wielokrotna karalność oskarżonego, czego nie mogła zniwelować jedyna przesłanka łagodząca w postaci przyznania się oskarżonego do winy.

Brak poszanowania dla porządku prawnego, którym już kolejny raz wykazał się oskarżony, świadczy o całkowitym niezrozumieniu norm społecznych i prawnych, a nawet swojego rodzaju niedojrzałości społecznej i demoralizacji. Wszak w stosunku do oskarżonego zapadło już 21 prawomocnych wyroków karnych: skazujących i łącznych. Oskarżony przez wiele lat przebywał w zakładzie karnym. Fakt ten ukazuje zachowanie oskarżonego jako przejaw świadomego i konsekwentnego lekceważenia porządku prawnego, a nie jako wynik pewnej niefrasobliwości życiowej. Orzeczenie kar ograniczenia wolności lub grzywny, jak również łagodniejszych kar pozbawienia wolności (szczególnie za czyny popełnione w warunkach z art. 64 § 2 k.k.), wskazywałoby w ocenie Sądu na pobłażliwe traktowanie czynów oskarżonego i utwierdziłoby jego samego, jak też i jego otoczenie, w przekonaniu o tolerowaniu podobnych zachowań. Wzgląd na społeczne oddziaływanie kary jest w przedmiotowej sprawie nie do przecenienia gdy uwzględni się, że wyroki tutejszego Sądu funkcjonują w stosunkowo małej społeczności, gdzie kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw społecznych i prawnych ma szczególnie istotne znaczenie w kontekście prewencji ogólnej. Jednocześnie jednak podkreślić należy, że Sąd zastosował kary na stosunkowo niedługi okres (jak w przypadku czynu z art. 193 k.k. o stosunkowo mniejszym ciężarze gatunkowym), w pozostałych wypadkach - na pewno nie w górnych granicach ustawowego zagrożenia. Należy również odnotować, że Sądowi z urzędu wiadomo, iż oskarżony był tymczasowo aresztowany w innej sprawie (II K 61/19) w okresie od 11 stycznia 2019 roku godz. 17.10 do dnia 13 maja 2019 roku godz. 12.05. Mimo to niecały miesiąc po wyjściu na wolność popełnił kolejne przestępstwa, nie tylko w przedmiotowej sprawie, ale również w sprawie o sygn., akt: II K 226/19 zakończonej wydaniem nieprawomocnego wyroku skazującego. W ocenie Sądu oskarżony jest osobą na tyle już zdemoralizowaną, że konieczne jest długotrwałe izolowanie go od społeczeństwa. Pozostawanie oskarżonego na wolności prowadzi jedynie do naruszania przez niego norm prawa karnego. Stąd wymierzenie kar wobec oskarżonego sprowadza się do wyeliminowania go ze społeczeństwa, w którym nie potrafi on prawidłowo funkcjonować. Poprzednie bowiem wyroki nie skłoniły go do wyciągnięcia jakichkolwiek pozytywnych wniosków.

Czyny oskarżonego pozostają w zbiegu realnym, a więc Sąd zobowiązany był wymierzyć za nie oskarżonemu karę łączną. Na podstawie art. 91 § 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzonych oskarżonemu M. K. (1) w punktach od I do IV wyroku wymierzył oskarżonemu karę łączną 3 (trzech) lat i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności. Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. mającym podstawowe znacznie dla granic i wymiaru kary łącznej Sąd mógł zastosować zasadę pełnej kumulacji i orzec wobec skazanego karę łączną 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, natomiast stosując zasadę pełnej absorpcji karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Jakkolwiek – zgodnie z art. 86 § 1 k.k. – przy orzekaniu kary łącznej możliwe jest zastosowanie zarówno zasady pełnej absorbcji, jak i zasady pełnej kumulacji, to jednak należy pamiętać, że zastosowanie każdej z tych zasad jest rozstrzygnięciem skrajnym, które może być stosowane wyjątkowo (por. wyrok SN z dni 2 grudnia 1975 r., Rw 628/75, OSNKW 1976 nr 2 poz. 33). Sąd rozważył przede wszystkim czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak (wyrok SN z 25 października 1983 r., IV KR 213/83, OSNKW 1984, nr 5–6, poz. 65, z glosą L. Paprzyckiego, NP 1986, nr 3, s. 112). Między przestępstwami oskarżonego, objętymi realnym zbiegiem istnieje bliska więź przedmiotowa i podmiotowa, są to przestępstwa – za wyjątkiem art. 193 k.k. - tego samego rodzaju, popełnione w bliskim związku miejscowym, godzą w większości w te same dobra. Jednak zostały one popełnione na szkodę różnych pokrzywdzonych, a to ustalenie sprzeciwia się zastosowaniu zasady pełnej absorpcji. Ponadto popełnienie pięciu przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, to jest oznaczenia kary łącznej w wymiarze niższym od arytmetycznej sumy poszczególnych kar. Stąd też Sąd zastosował zasadę częściowej kumulacji i wymierzył oskarżonemu karę łączną 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody powstałej na skutek popełnienia czynu zarzuconego mu w punkcie V aktu oskarżenia poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej H. R. kwoty 9.200,- zł (dziewięć tysięcy dwieście złotych), gdyż skazany nie kwestionował wysokości szkody, wnosząc nawet o nałożenie na niego obowiązku jej naprawienia.

Na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu w pkt VI wyroku Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci zatrzymania w okresie od 30 czerwca 2019 roku godz. 9:10 do dnia 1 lipca 2019 roku godz. 13:14 oraz zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 9 lipca 2019 roku godz. 14:45 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Uznając, że sytuacja materialna oskarżonego nie jest dobra, ponieważ będzie odbywał kolejne kary pozbawienia wolności (w tej sprawie, jak również w nieprawomocnie zakończonej sprawie II K 226/19), Sąd uznał za uzasadnione zwolnienie go od uiszczenia opłaty sądowej i nieobciążenie go wydatkami poniesionymi w postępowaniu przez Skarb Państwa. Podstawą prawną do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych w postępowaniu był przepis art. 624 § 1 k.p.k.

SSR Agata Makowska-Boniecka

C., 31 października 2019 roku