Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2019 r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa P. P. (1)

przeciwko Gminie Miejskiej G.

o ustalenie

1.Powództwo oddala.

2.Nie obciąża powoda kosztami postępowania w sprawie.

SSR Marek Makowczenko

Sygn. akt I C 1295/18

UZASADNIENIE

Powód P. P. (1) w pozwie przeciwko Gminie Miejskiej G. domagał się ustalenia , że w dniu 25 czerwca 2017r. wstąpił w stosunek najmu lokalu mieszkalnego numer (...), położonego w G. przy ulicy (...).

W uzasadnieniu wywodził, że jego brat G. P. zawarł w 2009r. z pozwanym umowę najmu lokalu mieszkalnego. Od początku w lokalu tym pomieszkiwał powód, zaś od 2014r. stale w nim zamieszkał. Jednocześnie powód pozostawała z najemcą we wspólnym pożyciu, prowadząc wspólne gospodarstwo domowe. Powód cały czas pomagał bratu, partycypował w opłatach za lokal. Po śmierci brata powód wystąpił o zawarcie umowy najmu z czym pozwana nie zgodziła się i wytoczyła sprawę o eksmisję.

Pozwana Gmina Miejska w G. nie zgodziła się z powództwem.

W uzasadnieniu podnosiła, że jest właścicielką przedmiotowego lokalu. W 2009r. zawarła umowę najmu z bratem powoda G. P.. Umowa zawarta była na czas nieokreślony, wskazano w niej, że prawo do zamieszkania w nim ma tylko najemca. Tylko on również pobierał dodatek mieszkaniowy. Po śmierci najemcy do lokalu wprowadził się powód. Pozwana zaprzeczyła aby powód wstąpił w stosunek najmu po zmarłym bracie. Przepis art. 691 kc nie ma zastosowania do powoda.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Pozwana Gmina Miejska G. jest właścicielką lokalu mieszkalnego nr (...), położonego w G., przy ul. (...), wchodzącego w skład gminnych zasobów mieszkaniowych.

W dniu 2 grudnia 2009 r. powódka zawarła z bratem powoda G. P. umowę najmu wspomnianego lokalu mieszkalnego. Umowa została zawarta na czas nieokreślony. W § 2 umowy wskazano, że w przedmiotowym lokalu ma zamieszkiwać tylko najemca. Najemca korzystał z lokalu mieszkalnego do dnia swej śmierci 25 czerwca 2017 r.

G. P. pobierał także dodatek mieszkaniowy. We wnioskach z lat 2014, 2015, 2016, 2017 wskazywał, że w gospodarstwie domowym znajduje się jedna osoba. Podobnie wskazywały wydawane na podstawie tych wniosków Decyzje Burmistrza Miasta G. o przyznaniu dodatku mieszkaniowego. Ostatni wniosek G. P. złożył dnia 23 czerwca 2017r. tuż przed swoją śmiercią. W nim również wskazał, że zamieszkuje w lokalu sam.

W czasie gdy w lokalu przebywał G. P. powód odwiedzał go, przebywał w lokalu. W czasie gdy nie było G. P. powód w lokalu mieszkał.

Powód po śmierci brata kilkakrotnie bezskutecznie występował do Gminy Miejskiej G. z prośbą o zawarcie umowy najmu spornego lokalu. Pozwana odmawiała zawarcia umowy najmu.

Gmina Miejska G. wystąpiła z pozwem przeciwko powodowi o wydanie opisywanego lokalu. Wyrokiem z dnia 4 września 2018r. tutejszy Sąd w sprawie I C 884/18 uwzględnił powództwo. Wyrok nie jest prawomocny. P. P. (1) złożył od niego apelację.

(dowód: zeznania świadków K. D. k. 45, E. B. k. 45 - 45v, Z. J. k. 45v, P. P. (2) k. 74, wnioski o dodatek mieszkaniowy k. 54, 56, 58, 60, 62, 64, 67, decyzje k. 55, 57, 58, 61, 63, 65 -66, z akt sprawy I C 884/18 – pozew k. 3 – 5, umowa najmu lokalu mieszkalnego – k. 10-11v, odpis skrócony aktu zgonu - k. 12, pismo powoda k. 13, 14, 33 – 38, 40, 41 – 42, pisma pozwanego k.15 – 18, 29, pismo do Burmistrza k. 32, wydruk z księgi wieczystej nr (...)- k. 52-55, wyrok k. 58, uzasadnienie k. 61 - 63)

Sprawa cywilna z zasadzie sprowadza się do odpowiedzi na pytanie czy powód mógł wystąpić z określonym przez siebie żądaniem wobec wskazanego także przez siebie pozwanego.

W realiach niniejszego postępowanie należy rozważyć, czy wobec śmierci najemcy jego brat wstąpił w stosunek najmu.

Stosownie do art. 691 § kc w razie śmierci najemcy lokalu mieszkalnego w stosunek najmu lokalu wchodzą: małżonek niebędący współnajemcą lokalu, dzieci najemcy i jego współmałżonka, inne osoby, wobec których najemca był zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych, oraz osoba, która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu z najemcą.

Wskazać należy , że w zgodzie z art. 6 kc na powodzie ciążył obowiązek wykazania, że wobec niego zachodzą okoliczności wymienione w cytowanym już art. 691 § kc. W pozwie powód wskazywał, że mieszkał ze zmarłym bratem w przedmiotowym lokalu i pozostawał w nim faktycznie we wspólnym pożyciu.

Treść przytoczonego wyżej art. 691 § kc nakazuje przyjąć, że „faktyczne pożycie z najemcą” jest pozostawanie we wspólnocie domowej, duchowej, gospodarczej i fizycznej „ Przy czym utrzymywanie współżycia fizycznego nie jest warunkiem koniecznym, jak to jest zazwyczaj w relacjach małżeńskich. Zaliczenie osoby, która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu z najemcą, do kręgu wstępujących w stosunek najmu lokalu mieszkalnego w razie jego śmierci, stanowi kontynuację wcześniejszych poglądów judykatury na gruncie art. 691 KC, ochrony interesów życiowych osób tworzących związki nieformalne. Poglądy, że osobą pozostającą w faktycznym wspólnym pożyciu z najemcą może być także inna niż konkubent osoba – spokrewniona z najemcą np. wnuk, rodzeństwo, dziecko w rodzinie zastępczej, która pozostawała z najemcą we wspólnocie domowej, duchowej i gospodarcze, nie znalazły uznania w orzecznictwie” (VII Ca 839/17 - wyrok SO K. (...) z dnia 30-01-2018 - L.).

W przepisie tym chodzi o „ pożycie osób różnych płci niebędących małżonkami, czyli o konkubinat (bo małżonków przepis wymienia osobno), a skoro przepis nie mówi o pożyciu małżeńskim, to chodzi także o pożycie osób tej samej płci pozostających w trwałym związku. Brak jest natomiast podstaw do rozszerzenia tego przepisu na rodzeństwo” (II Ca 576/13 - wyrok SO J. G. z dnia 17-10-2013 - L.).

„Wspólne pożycie jest terminem, który w polskim ustawodawstwie używa się tylko w znaczeniu pożycia małżeńskiego. Gdy nawet brak jest przymiotnika "małżeńskie" - wykładnia logiczno - językowa oraz systemowa tego pojęcia wskazuje, że nie można tego terminu używać w innym znaczeniu niż dla oznaczenia więzi łączących dwie osoby (także tej samej płci) pozostających w takich relacjach jak małżonkowie. Nawet bardzo intensywna więź psychiczna oraz wspólne prowadzenie gospodarstwa domowego nie uzasadnia nazwania tej relacji " wspólnym pożyciem". Relacje te przybierają zwykle postać opieki, pieczy czy przyjaźni. Nie można ich bowiem kwalifikować jako wspólnego pożycia, gdyż brak więzi fizycznej wyklucza taką kwalifikację” (II Ca 626/16 - wyrok SO B. (...) z dnia 06-10-2016 – L.).

W świetle powyższego nie ma wątpliwości, że nawet wspólne zamieszkiwanie braci nie uzasadnia przyjęcia , że w rozumieniu art. 691 § kc pozostają oni „faktycznie we wspólnym pożyciu”.

Z tego powodu powództwo należało oddalić.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. mając na uwadze charakter sprawy.