Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 sierpnia 2019 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Stachurska

Protokolant: sekr. sądowy Anna Bańcerowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2019 r. w Warszawie

sprawy K. Ż. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

o wysokość kapitału początkowego i wysokość emerytury

na skutek odwołania K. Ż. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 12 marca 2019 r. znak: (...)-2018 oraz

z dnia 14 marca 2019 r. znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 12 marca 2019 r., znak: (...)-2018, w ten sposób, że do wyliczenia kapitału początkowego K. Ż. (1) uwzględnia okres od 11 stycznia 1993 r. do 30 listopada 1993 r. przyjmując, że wynagrodzenie wynosiło:

a)  od 11 stycznia 1993 r. do 31 maja 1993 r. 6.250.000 zł (sześć milionów dwieście pięćdziesiąt tysięcy złotych) miesięcznie,

b)  od 1 czerwca 1993 r. do 31 sierpnia 1993 r. 7.250.000 zł (siedem milionów dwieście pięćdziesiąt tysięcy złotych) miesięcznie,

c)  od 1 września 1993 r. do 30 listopada 1993 r. 8.750.000 zł (osiem milionów siedemset pięćdziesiąt tysięcy złotych) miesięcznie,

2.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 14 marca 2019 r., znak: (...), w ten sposób, że zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. do przeliczenia emerytury K. Ż. (1) przy uwzględnieniu kapitału początkowego obliczonego zgodnie z punktem 1 wyroku.

UZASADNIENIE

K. Ż. (1) w dniu 26 kwietnia 2019r. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 12 marca 2019r., znak: (...) oraz z dnia 14 marca 2019r., znak: (...). Podniosła, że nie zgadza się z wyliczeniem kapitału początkowego, a tym samym z wyliczeniem wysokości emerytury, a uzasadniając swe stanowisko wskazała, że ZUS nie uwzględnił okresu pracy w spółce (...) Ltd. w W. od 11 stycznia 1993r. do 30 listopada 1993r. Wyjaśniła przy tym, że nie posiada oryginalnego świadectwa pracy, ale przesłała odpis potwierdzony za zgodność oryginałem przez następcę prawnego (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. oraz inne dokumenty potwierdzające okres pracy i osiągnięte przychody, w tym umowę o pracę, PIT-11 za 1993 rok, paski wynagrodzeń za okres styczeń - listopad 1993 roku oraz pisemne zeznania świadka. Zaznaczyła również, że ww. spółka prześle jej jeszcze inne dokumenty potwierdzające zatrudnienie po odnalezieniu ich w archiwum (odwołanie z dnia 22 kwietnia 2019r., k. 3-4 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W odpowiedzi na odwołanie z 21 maja 2019r. organ rentowy powołał się na treść art. 116 ust. 1 pkt 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz § 21, § 22 ust. 1, § 27 i § 28 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe, podkreślając, że przedstawione przez ubezpieczoną dokumenty, dotyczące jej pracy w okresie od 11 stycznia 1993r. do 30 listopada 1993r., nie spełniają kryteriów określonych w wymienionych wyżej przepisach i nie zostały uwzględnione. Kopia świadectwa pracy nie została poświadczona przez jednostkę upoważnioną do przechowywania dokumentacji, gdyż podmiot wystawiający nie jest archiwum, a zarazem brak jest dokumentu potwierdzającego następstwo prawne. Z kolei zeznania podatkowe PIT-11 zostały złożone w formie kserokopii oraz zawierają odręczne poprawki. Umowy o pracę mają formę kserokopii lub nie zostały podpisane, zaś paski płac nie są oryginałami, a także nie zostały podpisane i opatrzone stosownymi pieczęciami. Odnosząc się natomiast do zeznania świadka organ rentowy zaznaczył, że takie zeznanie nie stanowi dowodu w postępowaniu przed organem rentowym. Ponadto ubezpieczona została pouczona o możliwości ponownego rozpoznania sprawy po dostarczeniu oryginału zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu od następcy prawnego albo oryginału świadectwa pracy lub legitymacji ubezpieczeniowej (odpowiedź na odwołanie z dnia 21 maja 2019r., k. 14 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. Ż. (1) urodziła się w dniu (...) W okresie od 11 stycznia 1993r. do 30 listopada 1993r. była zatrudniona w (...) Ltd. z siedzibą w W., w pełnym wymiarze czasu pracy. Początkowo została zatrudniona na podstawie umowy umowę o pracę na trzymiesięczny okres próbny na stanowisku kasjerki, a od 11 kwietnia 1993r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku specjalisty ds. finansowych. W trakcie zatrudnienia ubezpieczona zajmowała się pracą z zakresu księgowości, w tym rozliczeniami dla Urzędu Celnego, a także przyuczała do pracy M. S.. Miejsce pracy ubezpieczonej znajdowało się w biurze przy ul. (...) w W.. Jej wynagrodzenie zmieniało się i wynosiło:

-

w okresie od 11 stycznia 1993r. do 31 maja 1993r. – 6.250.000,00 zł,

-

w okresie od 1 czerwca 1993r. do 31 sierpnia 1993r. – 7.250.000,00 zł,

-

w okresie od 1 września 1993r. do 30 listopada 1993r. – 8.750.000,00 zł.

Oprócz wynagrodzenia zasadniczego K. Ż. (1) otrzymywała zwrot za bilety, gdyż w tym czasie zamieszkiwała w miejscowości K. i musiała dojeżdżać do pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. w marcu 1993 roku wydał decyzję, w której stwierdził, że K. Ż. (1) od dnia 1 stycznia 1993r. nie podlega ubezpieczeniu społecznemu unormowanemu w ustawie z dnia 18 grudnia 1976r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin, dlatego że ze złożonego zaświadczenia z dnia 23 lutego 1993r. wynika, że ubezpieczona od dnia 1 stycznia 1993r. jest zatrudniona w (...) sp. z o.o. w pełnym wymiarze czasu pracy (umowy o pracę z 11 marca 1993r. i z 1 września 1993r., świadectwo pracy z 30 listopada 1993r. – akta osobowe dołączone do akt sprawy; paski płac za okres styczeń-listopad 1993r., k. 47 a.s., zeznania świadka M. S., k. 66v a.s., zeznania ubezpieczonej, k. 67 a.s.; umowy o pracę z 11 kwietnia 1993r. i z 1 czerwca 1993r., kserokopie deklaracji PIT-11 – nieoznaczone karty a.r.).

Pod koniec października 1993 roku K. Ż. (1) złożyła pracodawcy podanie o rozwiązanie stosunku pracy za porozumieniem stron z dniem 30 listopada 1993r., powołując się na dużą odległość miejsca pracy od miejsca zamieszkania oraz zmiany kursów komunikacji publicznej utrudniające dojazd do pracy Po rozwiązaniu umowy o pracę przez ubezpieczoną K. A. ulegała przekształceniom. Akta osobowe K. Ż. (1) przechowuje K. + (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. (pismo z K.+ (...) sp. z o.o. z 18 czerwca 2019r., k. 54 a.s., zeznania świadka M. S., k. 66v a.s., zeznania ubezpieczonej, k. 67 a.s., podanie o rozwiązanie umowy o pracę – akta osobowe dołączone do akt sprawy, decyzja ZUS z marca 1993r., nieponumerowana karta a.r.).

K. Ż. (1) od dnia 1 lipca 2018r. przysługuje prawo do emerytury, przyznane decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 28 września 2018r., znak: (...) Przed przyznaniem emerytury organ rentowy ustalił dla ubezpieczonej kapitał początkowy w wysokości 129.364.73 zł. Do ustalenia kapitału początkowego i wysokości emerytury nie uwzględnił m.in. okresu pracy od 11 stycznia 1993r. do 30 listopada 1993r. w (...) Ltd. w W., uzasadniając to tym, że okres ten jest niewystarczająco udokumentowany (decyzje ZUS z 17 sierpnia 2018r. i z 27 września 2018r. ws. ustalenia kapitału początkowego oraz z 29 września 2018r. ws. przyznania emerytury – nieoznaczone karty a.r.).

Po wydaniu ww. decyzji K. Ż. (1) składała w ZUS dodatkowe dokumenty na potwierdzenie okresów zatrudnienia oraz wnosiła o ponowne obliczenie kapitału początkowego, a także o przeliczenie emerytury. Uwzględniając dodatkową dokumentację organ rentowy dokonał ponownego ustalenia kapitału początkowego, co nastąpiło w decyzji z dnia 23 listopada 2018r. Doszło także do przeliczenia emerytury decyzją z dnia 19 grudnia 2018r. Okres pracy ubezpieczonej w (...) Ltd. w W. w dalszym ciągu nie został jednak uwzględniony (wnioski odwołującej z 2 listopada 2018r., z 9 listopada 2018r., z 16 listopada 2018r., decyzje ZUS o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z 23 listopada 2018r., z 17 grudnia 2018r. i z 11 stycznia 2019r. oraz o przeliczeniu emerytury z 19 grudnia 2018r. – nieoznaczone karty a.r.).

W dniu 18 lutego 2019r. K. Ż. (1) złożyła w ZUS (...) Oddział w W. dodatkowe dokumenty na potwierdzenie zatrudnienia dotychczas nieuwzględnionego przez organ rentowy, w tym świadectwo pracy wydane przez (...) Ltd., paski wynagrodzeń, czy PIT-11 za 1993r. (pismo odwołującej z 18 lutego 2019r. z załącznikami – nieoznaczone karty a.r.). W odpowiedzi na powyższe Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał w dniu 12 marca 2018r. decyzję znak: (...)-2018, w której ponownie ustalił kapitał początkowy w wysokości 190.104.31 zł. W decyzji tej przyjął do wyliczenia okresy składkowe w wymiarze 20 lat, 3 miesięcy i 27 dni (243 miesiące), okresy nieskładkowe w wymiarze 2 lat, 10 miesięcy i 7 dni (34 miesiące),
a także wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 184,04%, ustalony przy uwzględnieniu lat 1989-1998. Do obliczenia kapitału początkowego organ rentowy ponownie nie przyjął okresu pracy ubezpieczonej w (...) Ltd. od 11 stycznia 1993r. do 30 listopada 1993r. wskazując, że nie został wystarczająco udokumentowany. Następnie, decyzją z dnia 14 marca 2019r., znak: (...) organ rentowy przeliczył ubezpieczonej emeryturę od dnia 1 lutego 2019r. i ustalił jej wysokość w kwocie 4.889,88 zł (5.029,73 zł po waloryzacji od 1 marca 2019r.) (decyzje ZUS z dnia 12 marca 2019r. oraz z 14 marca 2019r. – nieznaczone karty a.r.).

Wskazany stan faktyczny został ustalony w oparciu o wymienione dowody z dokumentów, w tym również te, które są przechowywane w aktach osobowych ubezpieczonej oraz zostały przez ubezpieczoną odnalezione i złożone w toku postępowania sądowego. Sąd miał przy tym na względzie, że dokumenty te, w szczególności umowy o pracę, paski wynagrodzeń czy świadectwo pracy, były kwestionowane przez ZUS już na etapie postępowań prowadzonych przez ten organ, jednakże oceniając całokształt okoliczności sprawy, a także uwzględniając inne przeprowadzone w sprawie dowody, nie było podstaw, by wykluczyć je z materiału dowodowego.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również na zeznaniach świadka M. S. oraz na zeznaniach ubezpieczonej, które ocenił jako wiarygodne. M. S. pracowała wraz z K. Ż. (1) u tego samego pracodawcy, a nawet była przez ubezpieczoną przyuczana do pracy. Wprawdzie okresy zatrudnienia świadka i ubezpieczonej nie pokrywały się dokładnie, jednak mając na uwadze również inne zgromadzone w sprawie dowody, Sąd nie miał podstaw, aby odmówić wiarygodności zeznaniom M. S. i K. Ż. (1).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie K. Ż. (1) podlegało uwzględnieniu.

Spór w przedmiotowej sprawie koncentrował się wokół dokonanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyliczenia kapitału początkowego oraz wysokości emerytury K. Ż. (1). K. Ż. (1) domagała się uwzględnienia okresu zatrudnienia w (...) Ltd. w W. od 11 stycznia 1993r. do 30 listopada 1993r. i zakwestionowała zaskarżone decyzje w zakresie, w jakim organ rentowy nie uwzględnił powyższego okresu.

Zasady obliczania przysługującej ubezpieczonej emerytury określają przepisy art. 25-26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t .j. Dz. U. z 2018r. poz. 1270), zwanej dalej ustawą emerytalną. W myśl art. 26 emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 ustawy przez średnie dalsze trwanie życia dla osób
w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183 ustawy. Z kolei z art. 25 ust. 1 wynika, że podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 ustawy, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zaewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Kapitał początkowy, zgodnie z treścią art. 173 ust. 1 ustawy emerytalnej, ustala się dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., którzy przed dniem wejścia w życie ww. ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 ustawy, pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia, ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy dla osób w wieku 62 lat (art. 173 ust. 2). Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy (art. 173 ust. 3). W myśl art. 174 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1)  okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2)  okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3)  okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2 (art. 174 ust. 2).

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych
w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999r. (art. 174 ust. 3). Jeżeli okres wskazany
do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy,
w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku
do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu (art. 174 ust. 3b).

Zasady określające sposób postępowania przed organem rentowym oraz dowody wymagane w tym postępowaniu określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe
(Dz. U. z 2011r. nr 237, poz. 1412). Zgodnie z § 21 ww. rozporządzenia środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Z kolei zgodnie z § 22 ust. 1 rozporządzenia środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności:

1)  legitymacja ubezpieczeniowa;

2)  legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę,
wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.

Wymaga przy tym zaznaczenia, że w postępowaniu sądowym w sprawach
o świadczenia emerytalno-rentowe sąd nie jest związany takimi ograniczeniami
w dowodzeniu, jakie odnoszą się do organu rentowego w postępowaniu administracyjnym.
Według art. 473 § 1 k.p.c. w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się przed sądem przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu z zeznań świadków i z przesłuchania stron. Ten wyjątek od ogólnych zasad, wynikających z art. 247 k.p.c., sprawia, że każdy istotny fakt, może być dowodzony wszelkimi środkami dowodowymi, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 4 października 2007r., I UK 111/07). Pogląd wyrażony w cytowanym wyżej orzecznictwie jest uzasadniony tym, że z uwagi na upływ lat ubezpieczeni wnioskujący o przyznanie im prawa do świadczenia emerytalnego lub jego przeliczenie mogą napotkać pewne trudności w należytym udokumentowaniu nie tylko przebiegu zatrudnienia czy też faktu otrzymywania konkretnych składników wynagrodzeń bądź ich wysokości, lecz również samej okoliczności zatrudnienia w danym zakładzie pracy. Praktyka orzecznicza zna zresztą wiele przypadków, w których dostęp ubezpieczonych do pełnych akt osobowych jest problematyczny. Przyczyną tego stanu rzeczy najczęściej jest likwidacja zakładu pracy, w którym ubezpieczony przed laty pracował, zagubienie dokumentacji w związku z krótkim termin jej obowiązkowej archiwizacji czy przejęciem zakładu pracy przez inny podmiot, lecz również niestaranne prowadzenie dokumentacji kadrowo-płacowej przez byłego pracodawcę. Ujemne konsekwencje związane
z trudnościami w dokumentowaniu okresów składkowych czy też wysokości wynagrodzeń z lat odległych nie powinny jednak obciążać wyłącznie ubezpieczonych, przy czym nie można również odpowiedzialności za taki stan rzeczy przenosić w całości na Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Oznacza to, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, z tym że zaliczenie nieudokumentowanych okresów składkowych do uprawnień oraz wzrostu świadczeń emerytalno-rentowych wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych (zob. wyroki Sądu Najwyższego z 9 stycznia 1998r., II UKN 440/97 i z 4 lipca 2007r., I UK 36/07, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 30 października 2013r., III AUa 269/13; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 15 marca 2006r., III AUa 1096/05).

Kierując się powyższym Sąd ocenił, że zgromadzone w przedmiotowej sprawie dowody pozwalały na rozstrzygnięcie zgodnie z żądaniem ubezpieczonej. W ocenie Sądu z materiału dowodowego, obejmującego przede wszystkim dokumenty, a także zeznania świadka i ubezpieczonej, wynika fakt rzeczywistego zatrudnienia K. Ż. (1) w (...) Ltd. w spornym okresie, jak również wysokość uzyskiwanego przez nią w tym czasie wynagrodzenia. Wprawdzie analizowane w sprawie dokumenty cechują się pewnymi brakami formalnymi, a część z nich występuje w formie kserokopii, co akcentował organ rentowy, jednak podkreślić należy, że nawet niepodpisane wydruki pozostają dokumentem w znaczeniu powszechnej na gruncie prawa cywilnego definicji dokumentu sformułowanej w art. 77 ³ k.p.c. Dokumentem w znaczeniu materialnego, ale i procesowego prawa cywilnego, jest każdy nośnik, który umożliwia zapoznanie się z zawartą na nim informacją (art. 77 ³ k.c.). Mogą nim być zatem również kserokopie, o ile tylko zawarta jest w nich myśl ludzka (takie znaczenie ustawowemu pojęciu "informacji" użytemu w art. 77 ³ k.c. słusznie nadaje się w doktrynie; patrz: red. A. Marciniak, K. Piasecki. Kodeks postępowania cywilnego. Tom I. Komentarz. Art. 1-366. Wydanie 7. 2016 r. - art. 2431, pkt 1, Legalis; dalej: "Kometarz.K. Piasecki"). Jeżeli nadto znajduje się w nich tekst i jest możliwe ustalenie osoby, od której on pochodzi (określonej przez ustawodawcę jako "wystawcę dokumentu). Naturalnie zasada ta nie rozciąga się na normę z art. 245 k.p.c., bowiem z uwagi na brak formy pisemnej lub elektronicznej, nie można przyjąć, że osoba, której podpis widnieje na kserokopii złożyła oświadczenie w niej zawarte. Ustalenie autorstwa dokumentu nie może w takich przypadkach zostać poczynione w oparciu o domniemanie, lecz o ogólne reguły dowodowe obowiązujące w procedurze cywilnej.

W rozważanym przypadku dowody potwierdzające zatrudnienie ubezpieczonej w (...) Ltd. to nie tylko wspomniane dokumenty stworzone przez strony stosunku pracy, ale także zeznania ubezpieczonej i świadka, które wraz z dokumentami dają spójny obraz przebiegu zatrudnienia ubezpieczonej, okresu trwania stosunku pracy, obejmowanych przez nią stanowisk czy też wysokości wynagrodzenia oraz zmian w tym zakresie w trakcie trwania stosunku pracy. Okoliczność rzeczywistego zatrudnienia ubezpieczonej w (...) Ltd. w spornym okresie oraz zajmowanego przez nią stanowiska i zakresu obowiązków została również potwierdzona przez świadka M. S., której zeznania w tym zakresie nie budziły wątpliwości. Zostały one dodatkowo uprawdopodobnione okazanymi na rozprawie dokumentami w postaci świadectw pracy, potwierdzających fakt zatrudnienia świadka w ww. spółce oraz okres pracy. Nie mniej istotny był nie budzący żadnych wątpliwości dokument pochodzący od organu rentowego, tj. decyzja z marca 1993r., z której wynika, że K. Ż. (1) od 1 stycznia 1993r. nie podlegała ubezpieczeniu społecznemu jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, ponieważ przedstawiła zaświadczenie, że od ww. daty jest zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Ltd. Wskazana decyzja, którą wydał Zakład Ubezpieczeń Społecznych potwierdza więc pośrednio, ale w sposób nie budzący wątpliwości, że ubezpieczona rozpoczęła pracę u tego pracodawcy, u którego zatrudnienie jest w sprawie sporne. Wprawdzie w decyzji powołano się na zaświadczenie dokumentujące, że początek zatrudnienia przypadał na 1 stycznia 1993r., ta okoliczność ma jednak drugorzędne znaczenie, gdyż ubezpieczona domagała się uwzględnienia okresu rozpoczynającego się później, tj. 11 stycznia 1993r. i taka też data wynika ze zgromadzonych dokumentów, m.in. znajdujących się w aktach osobowych w oryginale: załącznika do karty zasiłkowej, oświadczenia pracownika dla celów obliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy, sporządzonego w języku niemieckim dokumentu obrazującego zarobki ubezpieczonej, jak również z innych, które zostały przedstawione w formie kserokopii.

Co ważne, dokumenty, o których mowa, znajdujące się w aktach organu rentowego i przedstawione przez ubezpieczoną oraz nadesłane przez przechowawcę akta osobowe, stanowią całość istniejącej i dostępnej dokumentacji kadrowo-płacowej ze spornego okresu zatrudnienia. To z kolei oznacza, że wobec braku innych możliwości dowodzenia przez ubezpieczoną oraz ze względu na brak innej dokumentacji z tego okresu, nie można było całkowicie pominąć informacji, jakie wynikają z tych dokumentów, tym bardziej że w części mają one formę oryginałów.

Wśród dokumentów zgromadzonych przez Sąd znajdują się m.in. umowy o pracę, które zawierają informacje na temat okresu zatrudnienia ubezpieczonej, powierzonego jej stanowiska i wynagrodzenia. Nie sposób pominąć, że umowy te budzą pewne zastrzeżenia, o czym wspomniano na wstępie rozważań. I tak, w aktach osobowych znajduje się umowa o pracę, zgodnie z którą K. Ż. (1) została zatrudniona w (...) Ltd. na okres próbny na stanowisku kasjera za wynagrodzeniem w wysokości 6.250.000,00 zł od 11 stycznia 1993r. Umowa ta została opatrzona błędną datą 11 marca 1993r., podczas gdy zgodnie z ustaleniami poczynionymi w sprawie K. Ż. (1) rozpoczęła pracę w ww. spółce od 11 stycznia 1993r. i datą złożenia pod nią podpisu na umowie jest właśnie 11 stycznia 1993r. Przy tym trzeba podkreślić, że w ocenie Sądu wskazaną umowę należy traktować jako oryginał. Z całą pewnością podpis, który na tej umowie złożyła ubezpieczona ma formę oryginalną. Wątpliwości mogły budzić jedynie podpisy osoby działającej w imieniu pracodawcy. Jak jednak wyjaśniła ubezpieczona prezes, reprezentujący spółkę, podpisywał dokumenty „tak jakby flamastrem”, które mogą sprawiać wrażenie skopiowanych, ale tak nie było. Kolejną umową znajdującą się w aktach rentowych jest umowa o pracę z dnia 11 kwietnia 1993r., zgodnie z którą ubezpieczona od tego dnia została zatrudniona na czas nieokreślony. Umowa ta została przedłożona jako kserokopia
i brak jest oryginału w aktach osobowych. Z kolei umowa o pracę z dnia 1 czerwca 1993r.,
na podstawie której K. Ż. (1) została zatrudniona na czas nieokreślony za wynagrodzeniem w wysokości 7.250.000,00 zł, choć złożona do akt rentowych w formie oryginału, nie zawiera podpisu pracodawcy. Jedyną umową o pracę, która nie zawiera żadnych nieścisłości ani braków formalnych, jest umowa z dnia 1 września 1993r.,
której oryginał załączono do akt osobowych udostępnionych przez K.+ (...) Sp. z o.o. Zgodnie z tą umową odwołująca od tego dnia objęła stanowisko specjalisty ds. finansowych za wynagrodzeniem w wysokości 8.750.000,00 zł.

Omówione okoliczności mogą budzić pewne zastrzeżenia co do wartości dowodowej wymienionych umów, niemniej jednak zdaniem Sądu nie przekreślają ich wiarygodności. O ile można zgodzić się ze stanowiskiem organu rentowego co do tego, że dokumentacja ta cechuje się pewnymi brakami natury formalnej, to wraz z innymi dowodami, o których była mowa, zawiera spójne informacje dotyczące zatrudnienia ubezpieczonej i oceniana całościowo pozwala na ustalenie takich aspektów tego zatrudnienia, jak jego przebieg czy wysokość wynagrodzenia. Sąd miał przy tym względzie, że umowy są opatrzone charakterystycznym podpisem ówczesnego dyrektora spółki (...)’ego. Organ rentowy powołując się na braki formalne dokumentacji nie kwestionował prawdziwości ani podobieństwa tych podpisów, a w ocenie Sądu podpisy te na wszystkich dokumentach są tożsame. Co prawda umowa z dnia 1 czerwca 1993r., której oryginał znajduje się w aktach rentowych, nie zawiera podpisu B. M., jednakże jej treść w zakresie wysokości wynagrodzenia przewidzianego dla ubezpieczonej jest zbieżna z informacjami wynikającymi z oryginałów pasków wynagrodzeń z okresu czerwiec - sierpień 1993 roku. Również sposób sporządzenia tej umowy jest zbieżny z tym jak sporządzono umowy o pracę z dnia 11 marca 1993r. oraz z dnia 11 kwietnia 1993r. W tych wszystkich przypadkach niektóre rubryki – w szczególności dotyczące wysokości wynagrodzenia – były wypełniane narzędziem o pogrubionej linii pisania (prawdopodobnie flamastrem), a na taką specyfikę wypełniania czy podpisywania dokumentów przez ówczesnego dyrektora (...) Ltd. wskazywała ubezpieczona w swoich zeznaniach.

Wymaga przy tym zaznaczenia, o czym wspomniano powyżej, że informacje wynikające z umów o pracę są zbieżne nie tylko z treścią wspomnianego wyżej świadectwa pracy z 30 listopada 1993r., jak też z informacjami wynikającymi z przedłożonych przez ubezpieczoną oryginałów pasków wynagrodzeń – w zakresie wysokości otrzymywanego przez nią wynagrodzenia. Na początku zatrudnienia, od stycznia 1993r., K. Ż. (1) miała otrzymywać wynagrodzenie w wysokości 6.250.000,00 zł; następnie, po podpisaniu umowy o pracę na czas nieokreślony dalej na stanowisku kasjera, jej płaca wynosiła 7.250.000,00 zł, a od 1 września 1993r. nastąpił wzrost do kwoty 8.750.000 zł. Wskazana okoliczność zmiany wynagrodzenia ubezpieczonej, wynikająca z kolejno zawieranych przez nią umów, znajduje odzwierciedlenie w paskach wynagrodzeń zarówno co do wysokości otrzymywanego wynagrodzenia zasadniczego, jak również daty, od której miało ono obowiązywać. Wymienione informacje korespondują również z tym co wynika z przedstawionych przez ubezpieczoną deklaracji PIT-11 za rok 1993r., gdyż wskazane tam wartości odpowiadają sumie wynagrodzeń uzyskanych z tytułu zatrudnienia w (...) Ltd. Co prawda deklaracje zostały przedstawione w formie kserokopii, ale na gruncie art. 77 ³ k.c. są dokumentem, a ponadto nie można ich całkowicie dyskwalifikować, tym bardziej, że w istocie potwierdziły one tezę o faktycznej wysokości wynagrodzenia uzyskanego przez ubezpieczoną, nie wspominając już o fakcie zatrudnienia.

Podsumowując, w oparciu o wskazane wyżej okoliczności Sąd Okręgowy zważył,
że odwołanie K. Ż. (2) zasługuje na uwzględnienie, a żądane przez nią uwzględnienie spornego okresu zatrudnienia w (...) Ltd. w W. przy ustalaniu kapitału początkowego i w konsekwencji przy obliczaniu wysokości emerytury jest możliwe w oparciu o przeprowadzone w sprawie dowody. Mimo pewnych braków natury formalnej, jaką cechowały się przedłożone w sprawie dokumenty, Sąd ocenił, że informacje wynikające z akt osobowych były spójne i treściowo zbieżne w stopniu pozwalającym na precyzyjne ustalenie aspektów spornego zatrudnienia, takich jak okres trwania czy warunki płacowe, zaś sam fakt zatrudnienia K. Ż. (1) znalazł potwierdzenie w zeznaniach świadka i wynika również ze świadectwa pracy poświadczonego za zgodność z oryginałem przez przechowawcę akt osobowych.

W konsekwencji Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżone decyzje organu rentowego z dnia 12 marca 2019r. oraz z dnia 14 marca 2019r. i orzekł jak w punktach 1 i 2 sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć odwołującej się oraz(...) 07.08.2019r. (k. 69 a.s.).