Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 162/18 (1 Ds 2313.2017)

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, dnia 22 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia–Śródmieścia we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Kochan

Protokolant: Bartosz Kauf

przy udziale ––––––––––– Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia-Śródmieście

po rozpoznaniu sprawy

M. B. (B.)

syna M. i M. z domu G.

urodzonego (...) w miejscowości O.

(PESEL: (...))

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 4 października 2017 roku we W., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dwukrotnie groził S. W. popełnieniem przestępstwa na jej szkodę w postaci pozbawienia wskazanej pokrzywdzonej życia i podpalenia jej mieszkania, przy czym groźby te wzbudziły u S. W. uzasadnioną obawę ich spełnienia, zaś zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia w okresie od 18 sierpnia 2015 roku do 15 grudnia 2015 roku oraz od 2 listopada 2016 roku do 1 czerwca 2017 roku części kary łącznej jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu, II Wydział Karny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2015 roku wydanym w sprawie II K 945/15 za umyślne przestępstwo podobne kwalifikowane z art. 157 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. oraz z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.,

tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k. w związku z art. 12 k.k. i art. 64 § 1 k.k.;

II. w dniu 4 października 2017 roku we W. naruszył nietykalność cielesną S. W. w ten sposób, że złapał ją swoimi rękami za szyję, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia w okresie od 18 sierpnia 2015 roku do 15 grudnia 2015 roku oraz od 2 listopada 2016 roku do 1 czerwca 2017 roku części kary łącznej jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu, II Wydział Karny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2015 roku wydanym w sprawie II K 945/15 za umyślne przestępstwo podobne kwalifikowane z art. 157 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. oraz z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.,

tj. o czyn z art. 217 § 1 k.k. w związku z art. 64 § 1 k.k.

III. w dniu 1 września 2017 roku we W. dokonał kradzieży z włamaniem do pomieszczeń przynależnych do działki numer (...) położonej na terenie ROD (...) w taki sposób, że po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych zabrał w celu przywłaszczenia kosiarkę spalinową marki W. z silnikiem marki S., pompę wodną marki N., pilarkę stołową marki (...), strug elektryczny marki (...), wkrętarkę marki M. z ładowarką, wkrętarkę, piłę łańcuchową marki B. & D., wyrzynarkę, szlifierkę kątową marki (...), które to przedmioty stanowiły mienie o łącznej wartości 2 440,00 złotych, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia w okresie od 18 sierpnia 2015 roku do 15 grudnia 2015 roku oraz od 2 listopada 2016 roku do 1 czerwca 2017 roku części kary łącznej jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu, II Wydział Karny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2015 roku wydanym w sprawie II K 945/15 za umyślne przestępstwo podobne kwalifikowane z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

* * *

I. uznaje M. B. za winnego czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. w związku z art. 12 k.k. i art. 64 § 1 k.k., i za to na podstawie art.190 § 1 k.k. w związku z art. 64 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. uznaje M. B. za winnego czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 217 § 1 k.k. w związku z art. 64 § 1 k.k., i za to na podstawie art. 217 § 1 k.k. w związku z art. 64 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności;

III. uznaje M. B. za winnego czynu opisanego w pkt III części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., z tym, że po słowach „stanowiły mienie” dodaje (...)i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV. na podstawie art. 85 § 1 k.k. i 86 § 1 k.k. łączy orzeczone kary pozbawienia wolności opisane w pkt I–III wyroku i wymierza oskarżonemu karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania w dniach 4 października 2017 r. godz. 17.20 – 6 października 2017 r. godz. 11.20;

VI. na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody przez oskarżonego w całości poprzez zapłatę na rzecz R. S. kwoty 2440 (dwa tysiące czterysta czterdzieści) zł;

VII. na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze i na podstawie § 4 i § 17 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. K. 1146,48 zł (w tym 270,48 zł VAT) za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu w postępowaniu przed Sądem;

VIII. na podstawie art. 624 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od kosztów procesu w całości, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 162/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. B.

W dniu 4 października 2017 roku we W. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dwukrotnie groził S. W. popełnieniem przestępstwa na jej szkodę w postaci pozbawienia wskazanej pokrzywdzonej życia i podpalenia jej mieszkania, przy czym groźby te wzbudziły u S. W. uzasadnioną obawę ich spełnienia, zaś zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia w okresie od 18 sierpnia 2015 roku do 15 grudnia 2015 roku oraz od 2 listopada 2016 roku do 1 czerwca 2017 roku części kary łącznej jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu, II Wydział Karny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2015 roku wydanym w sprawie II K 945/15 za umyślne przestępstwo podobne kwalifikowane z art. 157 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. oraz z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.1.1. opuszczenie przez M. B. jednostki penitencjarnej w dniu 1 czerwca 2017 r. w związku z warunkowym przedterminowym zwolnieniem go z odbywania kary łącznej jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu, II Wydział Karny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2015 roku wydanym w sprawie II K 945/15 za umyślne przestępstwa kwalifikowane z art. 157 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. oraz z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k., którą to karę odbywał w okresie od 15 sierpnia 2015 r. do 15 grudnia 2015 r. (zaliczenie okresu tymczasowego aresztowania) i w okresie od 2 listopada 2016 r. do 1 czerwca 2017 r.

dane o odbyciu kary pozbawienia wolności

k. 27

informacja z KRK

k. 33-35, 273-275

wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z 15 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 945/15

k. 61-62

informacja z NOE-SAD

k. 63, 257

1.1.1.2. zamieszkanie M. B. po wyjściu z Zakładu Karnego z S. W. i ich dwuletnim synem

zeznania świadka S. W.

k. 1-2, 83-84, 427-428

1.1.1.3. wyrzucenie M. B. z mieszkania przez S. W. w lipcu 2017 r., nachodzenie pokrzywdzonej przez M. B., zniszczenie przez niego we wrześniu 2017 r. drzwi od mieszkania S. W.

zeznania świadka S. W.

k. 1-2, 83-84, 427-428

dokumentacja fotograficzna

k. 86-88

zeznania świadka D. E.

k. 91-92, 309, 400

1.1.1.4. założenie w dniu 2 listopada 2016 r., w dniu 5 września 2017 r. oraz w dniu 4 października 2017 r. Niebieskiej Karty w związku z podejrzeniem stosowania przemocy wobec S. W. przez M. B., odbywanie się posiedzeń grupy roboczej

Niebieska Karta

k. 128-131, 135-138, 147-150

protokół z posiedzenia grupy roboczej

k. 112-113, 121-122, 125-126, 144-145

karta monitoringu

k. 114, 143

zeznania świadka D. E.

k. 91-92, 309, 400

1.1.1.5. złożenie przez Zespół (...) we W. w dniu 25 października 2017 r. oraz w dniu 13 listopada 2017 r. zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez M. B. na szkodę S. W. polegającego na stosowaniu wobec niej przemocy fizycznej i psychicznej oraz na kierowaniu wobec niej gróźb

zawiadomienia

k. 115, 123

1.1.1.6. umorzenie dochodzenia w sprawie znęcania się nad S. W. w okresie od nieustalonego czasu do 3 listopada 2016 r. we W. przez M. B., w ten sposób, że ją bił, dusił, szarpał oraz wyzywał słowami powszechnie uważanymi za obelżywe, tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k. wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa oraz w sprawie grożenia M. W. przez M. B. pozbawieniem życia i zdrowia, która to groźba wzbudziła uzasadnioną obawę, że będzie spełniona – wobec braku wniosku o ściganie

postanowienie o umorzeniu dochodzenia

k. 59

1.1.1.7. pojawienie się M. B. dwukrotnie w mieszkaniu S. W. w dniu 4 października 2017 r. i grożenie jej śmiercią i podpaleniem mieszkania, przy jednoczesnym nadpaleniu podczas pierwszego pobytu jednej zasłony w tymże mieszkaniu

zeznania świadka S. W.

k. 1-2, 8, 427-428

zeznania świadka P. M.

k. 65, 400

zeznania świadka D. M.

k. 89, 400-401

zeznania świadka D. E.

k. 91-92, 309, 400

zeznania świadka M. W.

k. 204

wyjaśnienia oskarżonego

k. 222-223

1.1.1.8. odczuwanie przez S. W. obaw w związku z kierowanymi w jej kierunku groźbami, jej roztrzęsienie bezpośrednio po zdarzeniu

zeznania świadka S. W.

k. 1-2, 8, 427-428

zeznania świadka P. M.

k. 65, 400

zeznania świadka D. M.

k. 89, 400-401

zeznania świadka D. E.

k. 91-92, 309, 400

zeznania świadka M. W.

k. 204

1.1.2.

M. B.

W dniu 4 października 2017 roku we W. naruszył nietykalność cielesną S. W. w ten sposób, że złapał ją swoimi rękami za szyję, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia w okresie od 18 sierpnia 2015 roku do 15 grudnia 2015 roku oraz od 2 listopada 2016 roku do 1 czerwca 2017 roku części kary łącznej jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu, II Wydział Karny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2015 roku wydanym w sprawie II K 945/15 za umyślne przestępstwo podobne kwalifikowane z art. 157 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. oraz z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.2.1. opuszczenie przez M. B. jednostki penitencjarnej w dniu 1 czerwca 2017 r. w związku z warunkowym przedterminowym zwolnieniem go z odbywania kary łącznej jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu, II Wydział Karny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2015 roku wydanym w sprawie II K 945/15 za umyślne przestępstwa kwalifikowane z art. 157 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. oraz z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k., którą to karę odbywał w okresie od 15 sierpnia 2015 r. do 15 grudnia 2015 r. (zaliczenie okresu tymczasowego aresztowania) i w okresie od 2 listopada 2016 r. do 1 czerwca 2017 r.

dane o odbyciu kary pozbawienia wolności

k. 27

informacja z KRK

k. 33-35, 273-275

wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z 15 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 945/15

k. 61-62

informacja z NOE-SAD

k. 63, 257

1.1.2.2. zamieszkanie M. B. po wyjściu z Zakładu Karnego z S. W. i ich dwuletnim synem

zeznania świadka S. W.

k. 1-2, 83-84, 427-428

1.1.2.3. wyrzucenie M. B. z mieszkania przez S. W. w lipcu 2017 r., nachodzenie pokrzywdzonej przez M. B., zniszczenie przez niego we wrześniu 2017 r. drzwi od mieszkania S. W.

zeznania świadka S. W.

k. 1-2, 83-84, 427-428

dokumentacja fotograficzna

k. 86-88

zeznania świadka D. E.

k. 91-92, 309, 400

1.1.2.4. założenie w dniu 2 listopada 2016 r., w dniu 5 września 2017 r. oraz w dniu 4 października 2017 r. Niebieskiej Karty w związku z podejrzeniem stosowania przemocy wobec S. W. przez M. B., odbywanie się posiedzeń grupy roboczej

Niebieska Karta

k. 128-131, 135-138, 147-150

protokół z posiedzenia grupy roboczej

k. 112-113, 121-122, 125-126, 144-145

karta monitoringu

k. 114, 143

zeznania świadka D. E.

k. 91-92, 309, 400

1.1.2.5. złożenie przez Zespół (...) we W. w dniu 25 października 2017 r. oraz w dniu 13 listopada 2017 r. zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez M. B. na szkodę S. W. polegającego na stosowaniu wobec niej przemocy fizycznej i psychicznej oraz na kierowaniu wobec niej gróźb

zawiadomienia

k. 115, 123

1.1.2.6. umorzenie dochodzenia w sprawie znęcania się nad S. W. w okresie od nieustalonego czasu do 3 listopada 2016 r. we W. przez M. B., w ten sposób, że ją bił, dusił, szarpał oraz wyzywał słowami powszechnie uważanymi za obelżywe, tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k. wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa oraz w sprawie grożenia M. W. przez M. B. pozbawieniem życia i zdrowia, która to groźba wzbudziła uzasadnioną obawę, że będzie spełniona wobec braku wniosku o ściganie

postanowienie o umorzeniu dochodzenia

k. 59

1.1.2.7. pojawienie się M. B. w mieszkaniu S. W. w dniu 4 października 2017 r. w godzinach 12:00-13:00 i złapanie jej oburącz za szyję

zeznania świadka S. W.

k. 8, 427-428

zeznania świadka D. E.

k. 91-92, 309, 400

wyjaśnienia oskarżonego

k. 222-223

1.1.3.

M. B.

W dniu 1 września 2017 roku we W. dokonał kradzieży z włamaniem do pomieszczeń przynależnych do działki numer (...) położonej na terenie ROD (...) w taki sposób, że po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych zabrał w celu przywłaszczenia kosiarkę spalinową marki W. z silnikiem marki S., pompę wodną marki N., pilarkę stołową marki (...), strug elektryczny marki (...), wkrętarkę marki M. z ładowarką, wkrętarkę, piłę łańcuchową marki B. & D., wyrzynarkę, szlifierkę kątową marki (...), które to przedmioty stanowiły mienie R. S. o łącznej wartości 2.440 złotych, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia w okresie od 18 sierpnia 2015 roku do 15 grudnia 2015 roku oraz od 2 listopada 2016 roku do 1 czerwca 2017 roku części kary łącznej jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu, II Wydział Karny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2015 roku wydanym w sprawie II K 945/15 za umyślne przestępstwo podobne kwalifikowane z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.3.1. opuszczenie przez M. B. jednostki penitencjarnej w dniu 1 czerwca 2017 r. w związku z warunkowym przedterminowym zwolnieniem go od odbywania kary łącznej jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu, II Wydział Karny wyrokiem z dnia 15 grudnia 2015 roku wydanym w sprawie II K 945/15 za umyślne przestępstwa kwalifikowane z art. 157 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. oraz z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k., którą to karę odbywał w okresie od 15 sierpnia 2015 r. do 15 grudnia 2015 r. (zaliczenie okresu tymczasowego aresztowania) i w okresie od 2 listopada 2016 r. do 1 czerwca 2017 r.

dane o odbyciu kary pozbawienia wolności

k. 27

informacja z KRK

k. 33-35, 273-275

wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z 15 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 945/15

k. 61-62

informacja z NOE-SAD

k. 63, 257

1.1.3.2. skazanie M. B. przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu wyrokiem z 14 kwietnia 2017 r., sygn. akt II K 1002/16 za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. na karę ograniczenia wolności

wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z 14 kwietnia 2017 r., sygn. akt II K 1002/16

k. 64

informacja z KRK

k. 33-35

1.1.3.3. znajdowanie się w altanie należącej do R. S. położonej na terenie ROD (...) narzędzi w postaci kosiarki spalinowej marki W. z silnikiem marki S., pompy wodnej marki N., pilarki stołowej marki (...), struga elektrycznego marki (...), wkrętarki marki M. z ładowarką, wkrętarki, piły łańcuchowej marki B. & D., wyrzynarki i szlifierki kątowej marki (...) o łącznej wartości 2.440 zł

zeznania świadka R. S.

k. 16-17, 155, 309

wyjaśnienia oskarżonego

k. 31-32, 38-40, 222-223, 308-401

1.1.3.4. wejście M. B. w dniu 1 września 2017 r. do altany należącej do R. S. położonej na terenie ROD (...), po uprzednim wyłamaniu łomem drzwi wejściowych do tejże altanki i zabranie stamtąd znajdujących się tam narzędzi, należących do R. S.

protokół oględzin miejsca

k. 20-22

zeznania świadka R. S.

k. 16-17, 155, 309

wyjaśnienia oskarżonego

k. 31-32, 38-40, 222-223, 308-401

1.1.3.5. sprzedaż przez M. B. w dniu 1 września 2017 r. w Lombardzie (...) we W. przedmiotów w postaci kosiarki W., pompy ogrodowej, piły (...), wyrzynarki BB-JS, wkrętarki (...), szlifierki kątowej (...), wkrętarki M., hebla (...) i piły elektrycznej B&D za kwotę 430 zł

umowa kupna-sprzedaży

k. 13

wyjaśnienia oskarżonego

k. 31-32, 222-223, 308-401

1.1.3.6. brak zwrotu R. S. narzędzi skradzionych w dniu 1 września 2017 r.

wyjaśnienia oskarżonego

k. 308-309

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. B.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.1.1. brak kierowania przez M. B. gróźb wobec S. W. w dniu 4 października 2017 r.

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 31-32, 38-40, 308-309

Zeznania świadka P. T. (1)

k. 478-479

Zeznania świadka P. T. (2)

k. 501

1.2.1.2. śmianie się przez S. W. podczas zatrzymywania M. B. przez funkcjonariuszy Policji w jej mieszkaniu w dniu 4 października 2017 r.

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 31-32, 38-40, 308-309

1.2.2.

M. B.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.1.1. brak szturchania czy trzymania za szyję S. W. przez M. B. w dniu 4 października 2017 r.

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 31-32, 38-40, 308-309

Zeznania świadka P. T. (1)

k. 478-479

Zeznania świadka P. T. (2)

k. 501

2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

dane o odbyciu kary pozbawienia wolności

Dowód prezentuje niekwestionowane w toku postępowania okoliczności, został sporządzony w oparciu o dane o rzeczywistym odbywaniu kary pozbawienia wolności przez oskarżonego

informacja z KRK

Dowód stanowi dokument urzędowy, nie był kwestionowany w toku postępowania

wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z 15 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 945/15

Dowód stanowi dokument urzędowy, nie był kwestionowany w toku postępowania

informacja z NOE-SAD

Dowód prezentuje niekwestionowane okoliczności, został sporządzony w oparciu o dane o rzeczywistym odbywaniu kary pozbawienia wolności przez oskarżonego

zeznania świadka S. W.

Zeznania świadka należało ocenić jako wiarygodne; S. W. co prawda pozostaje w konflikcie z oskarżonym, jednakże w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie sposób odmówić jej zeznaniom wiarygodności; w kwestii kierowania przez M. B. w jej kierunku gróźb, zeznania S. W. potwierdzają świadkowie P. M. i D. M. – funkcjonariusze Policji; potwierdzeniem depozycji pokrzywdzonej są także wyjaśnienia oskarżonego z dnia 12 marca 2018 r.; zeznania S. W. należało ocenić jako logiczne i wewnętrznie spójne, a reakcję na wydarzenia z 4 października 2017 r. jako zgodną z zasadami doświadczenia życiowego; na dokonaną przez Sąd ocenę zeznań tego świadka wpłynęła ocena materiałów wynikających z prowadzonej procedury Niebieskiej Karty; w świetle pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zeznania S. W. należało ocenić jako spójne, logiczne i konsekwentne

zeznania świadka D. E.

Zeznania świadka należało ocenić jako w pełni wiarygodne; świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i pokrzywdzonej, jest pracownikiem MOPS we W. i nawiązała kontakt z S. W. w związku z zainicjowaniem procedury Niebieskiej Karty, przez co jej zeznania w sposób obiektywny przedstawiały znane świadkowi fakty; co znamienne, świadek wyraźnie wskazała, iż S. W. ujawniała niepokój w obecności oskarżonego, co D. E. samodzielnie zaobserwowała; ponadto świadek posiada od S. W. oraz z akt i od dzielnicowego informację o grożeniu pokrzywdzonej przez M. B., co uwiarygadnia zeznania samej S. W. i pozwala ocenić je jako spójne i konsekwentne

Niebieska Karta

Dokumenty związane z wszczęciem procedury Niebieskiej Karty nie były w toku postępowania kwestionowane, nadto wynikają z zeznań świadka D. E.

protokół z posiedzenia grupy roboczej

Dokumenty związane z prowadzeniem procedury Niebieskiej Karty nie były w toku postępowania kwestionowane, nadto wynikają z zeznań świadka D. E.

karta monitoringu

Dokumenty związane z wszczęciem procedury Niebieskiej Karty nie były w toku postępowania kwestionowane, nadto wynikają z zeznań świadka D. E.

zawiadomienia

Dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnionego pracownika Zespołu (...) we W. i odzwierciedlają sytuację panującą w relacjach między S. W. a M. B. zaobserwowaną podczas realizacji procedury Niebieskiej Karty, zaś fakt dokonania takich zawiadomień nie był kwestionowany w toku postępowania

postanowienie o umorzeniu dochodzenia

Dowód ten stanowi dokument urzędowy, potwierdzając toczące się postępowanie przygotowawcze, treść czynu i podstawę umorzenia postępowania, co nie było kwestionowane w toku postępowania. Brak wniosku o ścignie wskazuje, że pokrzywdzona nie była – jak twierdzi oskarżony – zainteresowana wyłącznie obciążaniem go i wyrzucaniem z mieszkania

zeznania świadka P. M.

Zeznania świadka należało ocenić jako w pełni wiarygodne; świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i pokrzywdzonej, jest funkcjonariuszem Policji, przez co jego zeznania w sposób obiektywny przedstawiały znane świadkowi fakty; P. M. był bezpośrednim świadkiem kierowania przez oskarżonego wobec S. W. gróźb w dniu 4 października 2017 r., ponadto szczegółowo opisywał nawiązany przez pokrzywdzoną w tym dniu kontakt, co uwiarygadnia zeznania samej S. W. i pozwala ocenić je jako spójne i konsekwentne; świadek samodzielnie zaobserwował także reakcję pokrzywdzonej i M. B. bezpośrednio po zdarzeniu

zeznania świadka D. M.

Zeznania świadka należało ocenić jako w pełni wiarygodne; świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i pokrzywdzonej, jest funkcjonariuszem Policji, przez co jego zeznania w sposób obiektywny przedstawiały znane świadkowi fakty; D. M. był bezpośrednim świadkiem kierowania przez oskarżonego wobec S. W. gróźb w dniu 4 października 2017 r., co uwiarygadnia zeznania samej S. W. i pozwala ocenić je jako spójne i konsekwentne; świadek samodzielnie zaobserwował także reakcję pokrzywdzonej i M. B. bezpośrednio po zdarzeniu

zeznania świadka M. W.

Zeznania świadka należało ocenić za wiarygodne; M. W. co prawda nie była bezpośrednim świadkiem zdarzenia, a całą wiedzę o zdarzeniu posiada od pokrzywdzonej, jednakże treść jej depozycji jest zbieżna z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego należało uznać za wiarygodne jedynie częściowo, a to w zakresie jego wyjaśnień z dnia 12 marca 2018 r., kiedy to przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu

1.1.2.

dane o odbyciu kary pozbawienia wolności

Dowód prezentuje niekwestionowane okoliczności, został sporządzony w oparciu o dane o rzeczywistym odbywaniu kary pozbawienia wolności przez oskarżonego

informacja z KRK

Dowód stanowi dokument urzędowy, nie był kwestionowany w toku postępowania

wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z 15 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 945/15

Dowód stanowi dokument urzędowy, nie był kwestionowany w toku postępowania

informacja z NOE-SAD

Dowód prezentuje niekwestionowane okoliczności, został sporządzony w oparciu o dane o rzeczywistym odbywaniu kary pozbawienia wolności przez oskarżonego

zeznania świadka S. W.

Zeznania świadka należało ocenić jako wiarygodne; S. W. co prawda pozostaje w konflikcie z oskarżonym, jednakże w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie sposób odmówić jej zeznaniom wiarygodności; w kwestii naruszenia przez oskarżonego nietykalności osobistej pokrzywdzonej zeznania S. W. potwierdza świadek D. E.; potwierdzeniem depozycji pokrzywdzonej są także wyjaśnienia oskarżonego z dnia 12 marca 2018 r.; zeznania S. W. należało ocenić jako logiczne i wewnętrznie spójne, a reakcję na wydarzenia z 4 października 2017 r. jako zgodną z zasadami doświadczenia życiowego; na dokonaną przez Sąd ocenę zeznań tego świadka wpłynęła ocena materiałów wynikających z prowadzonej procedury Niebieskiej Karty; w świetle pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zeznania S. W. należało ocenić jako spójne, logiczne i konsekwentne

zeznania świadka D. E.

Zeznania świadka należało ocenić w pełni za wiarygodne; świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i pokrzywdzonej, jest pracownikiem MOPS we W. i nawiązała kontakt z S. W. w związku z zainicjowaniem procedury Niebieskiej Karty, przez co jej zeznania w sposób obiektywny przedstawiały znane świadkowi fakty; co znamienne świadek wyraźnie wskazała, iż S. W. ujawniała niepokój w obecności oskarżonego, co samodzielnie zaobserwowała; ponadto świadek posiada od S. W. oraz z akt i od dzielnicowego informację o duszeniu pokrzywdzonej przez M. B., co uwiarygadnia zeznania samej S. W. i pozwala ocenić je jako spójne i konsekwentne

Niebieska Karta

Dokumenty związane z wszczęciem procedury Niebieskiej Karty nie były w toku postępowania kwestionowane, nadto wynikają z zeznań świadka D. E.

protokół z posiedzenia grupy roboczej

Dokumenty związane z prowadzeniem procedury Niebieskiej Karty nie były w toku postępowania kwestionowane, nadto wynikają z zeznań świadka D. E.

karta monitoringu

Dokumenty związane z wszczęciem procedury Niebieskiej Karty nie były w toku postępowania kwestionowane, nadto wynikają z zeznań świadka D. E.

zawiadomienia

postanowienie o umorzeniu dochodzenia

Dowód ten stanowi dokument urzędowy, potwierdzając toczące się postępowanie przygotowawcze, treść czynu i podstawę umorzenia postępowania, co nie było kwestionowane w toku postępowania

wyjaśnienia oskarżonego

1.1.3.

dane o odbyciu kary pozbawienia wolności

Dowód prezentuje niekwestionowane okoliczności, został sporządzony w oparciu o dane o rzeczywistym odbywaniu kary pozbawienia wolności przez oskarżonego

informacja z KRK

Dowód stanowi dokument urzędowy, nie był kwestionowany w toku postępowania

wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z 15 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 945/15

Dowód stanowi dokument urzędowy, nie był kwestionowany w toku postępowania

informacja z NOE-SAD

Dowód prezentuje niekwestionowane okoliczności, został sporządzony w oparciu o dane o rzeczywistym odbywaniu kary pozbawienia wolności przez oskarżonego

wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z 14 kwietnia 2017 r., sygn. akt II K 1002/16

Dowód stanowi dokument urzędowy, nie był kwestionowany w toku postępowania

zeznania świadka R. S.

Zeznania świadka należało ocenić jako w pełni wiarygodne; świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, przez co jego zeznania w sposób obiektywny przedstawiały znane świadkowi fakty; ponadto podnoszone przez świadka fakty znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w tym w szczególności w wyjaśnieniach oskarżonego

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego należało uznać za wiarygodne w pełni w zakresie w jakim odnosił się on do czynu opisanego w sekcji 1.1.3.; M. B. od początku nie kwestionował swojego sprawstwa ani rodzaju i ilości skradzionych narzędzi, a jego wyjaśnienia potwierdzają dowody w postaci zeznań R. S. i umowy kupna-sprzedaży

protokół oględzin miejsca

Dowód ten nie był kwestionowany w toku postępowania, potwierdza fakty wypływające ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego co do sposobu wdarcia się oskarżonego do altany R. S.

umowa kupna-sprzedaży

Dokument nie był kwestionowany w toku postępowania, potwierdzając ilość i rodzaj narzędzi sprzedanych przez M. B.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1., 1.1.2., 1.1.3.

materiały z akt sprawy PR 1 Ds. 2313.2017

Dowody te nie dotyczyły kwestii istotnych z punktu widzenia niniejszego postępowania, nie dotyczyły okresu objętego postępowaniem; z materiałów tych dla ustaleń faktycznych znaczenie należy przydać wyłącznie postanowieniu o umorzeniu dochodzenia, które dokumentuje toczące się uprzednio postępowanie i powody jego umorzenia

materiały z akt sprawy I. O. 28/18

(...) te nie dotyczą przedmiotu postępowania, nie zawierają informacji istotnych dla sprawy

płyta CD z billingami

Dowód ten jest nieprzydatny do stwierdzenia istotnych dla postępowania okoliczności

1.2.1.

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim podawał on, iż nie groził S. W. należało uznać za niewiarygodne, albowiem były one niespójne i nielogiczne; po pierwsze należało wyraźnie podnieść, iż kierowane przez M. B. słowa słyszeli także funkcjonariusze Policji, przez co twierdzenia oskarżonego pozostają w jawnej sprzeczności z ich zeznaniami; brak jest przy tym podstaw, aby odmówić wiarygodności policjantom, szczególnie wobec stwierdzenia oskarżonego, że „mógł użyć takich słów”; nadto sprzeczne z zeznaniami w/w świadków są wyjaśnienia oskarżonego dotyczącej reakcji pokrzywdzonej podczas zatrzymywania go w dniu 4 października 2017 r.; biorąc zaś pod uwagę historię relacji pomiędzy oskarżonym a S. W., wynikającą także z ustaleń pracowników Zespołu (...) w ramach procedury Niebieskiej Karty, wyjaśnienia oskarżonego należało uznać jedynie za przyjętą przez niego linię obrony; nie można także tracić z pola widzenia, iż podczas przesłuchania w dniu 12 marca 2018 r. oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w sekcji 1.1.1., zaś jego późniejsze twierdzenia dotyczące okoliczności, w jakich złożył te wyjaśnienia, Sąd ocenił jako nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego

Zeznania świadka P. T. (1)

Zeznaniom świadka należało odmówić waloru wiarygodności; P. T. (1) nie był obecny przy wydarzeniach z dnia 4 października 2017 r., zaś jego zeznania nacechowane są jego subiektywną opinią na temat oskarżonego i pokrzywdzonej; świadek nie posiadał żadnej wiedzy na temat zdarzenia z dnia 4 października 2017 r., zaś twierdzenia o tym, że S. W. na pewno by mu powiedziała, gdyby oskarżony coś jej zrobił, są jedynie jego niczym nie uzasadnionym przypuszczeniem, a nie twierdzeniem o fakcie

Zeznania świadka P. T. (2)

Zeznaniom świadka należało odmówić waloru wiarygodności; P. T. (2) nie był obecny przy wydarzeniach z dnia 4 października 2017 r., zaś jego zeznania nacechowane są jego subiektywną opinią na temat oskarżonego i pokrzywdzonej; świadek nie posiadał żadnej wiedzy na temat zdarzenia z dnia 4 października 2017 r., zaś twierdzenia o tym, że oskarżony na pewno nie groziłby pokrzywdzonej, są jedynie jego przypuszczeniem, a nie twierdzeniem o fakcie

1.2.2.

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim podawał on, iż nie szarpał on S. W. ani nie trzymał on jej za szyję należało uznać za niewiarygodne, albowiem były one niespójne i nielogiczne; co prawda poza S. W. nie było innych świadków tego zdarzenia, a samo zdarzenie nie pozostawiło widocznych śladów na ciele pokrzywdzonej, jednakże z pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego należało pokrzywdzonej dać wiarę w zakresie poczynionego przez nią opisu zachowania oskarżonego; biorąc zaś pod uwagę historię relacji pomiędzy oskarżonym a S. W., wynikającą także z ustaleń pracowników Zespołu (...) w ramach procedury Niebieskiej Karty, wyjaśnienia oskarżonego należało uznać jedynie za przyjętą przez niego linię obrony; nie można także tracić z pola widzenia, iż podczas przesłuchania w dniu 12 marca 2018 r. oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w sekcji 1.1.2., zaś jego twierdzenia dotyczące okoliczności w jakich złożył takowe wyjaśnienia Sąd ocenił jako nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego

Zeznania świadka P. T. (1)

Zeznaniom świadka należało odmówić waloru wiarygodności; P. T. (1) nie był obecny przy wydarzeniach z dnia 4 października 2017 r., zaś jego zeznania nacechowane są jego subiektywną opinią na temat oskarżonego i pokrzywdzonej; świadek nie posiadał żadnej wiedzy na temat zdarzenia z dnia 4 października 2017 r., zaś twierdzenia o tym, że S. W. na pewno by mu powiedziała, gdyby oskarżony coś jej zrobił są jedynie jego przypuszczeniem, a nie twierdzeniem o fakcie

Zeznania świadka P. T. (2)

Zeznaniom świadka należało odmówić waloru wiarygodności; P. T. (2) nie był obecny przy wydarzeniach z dnia 4 października 2017 r., zaś jego zeznania nacechowane są jego subiektywną opinią na temat oskarżonego i pokrzywdzonej; świadek nie posiadał żadnej wiedzy na temat zdarzenia z dnia 4 października 2017 r., zaś twierdzenia o tym, że oskarżony „w życiu nie podniósłby na nią ręki”, są jedynie jego przypuszczeniem, a nie twierdzeniem o fakcie

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

M. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z dyspozycją art. 190 § 1 k.k. przestępstwo popełnia ten, kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Pokrzywdzony winien w świetle znamion tego przestępstwa traktować groźbę poważnie i uznawać jej spełnienie za rzeczywiście możliwe. Uzasadniona obawa, w konstrukcji tego przepisu, jest tym elementem, który pozwala ująć i zweryfikować, czy subiektywne odczucie obawy pokrzywdzonego co do spełnienia groźby miało obiektywne (uzasadnione) podstawy. Nie wystarczy zatem, że pokrzywdzony oświadczy, iż obawiał się spełnienia groźby, konieczne jest bowiem dokonanie oceny, czy jego przekonanie miało obiektywne podstawy w ustalonych okolicznościach. Obiektywizacja podstawy wymaga zaś oceny w oparciu zarówno o osobowość pokrzywdzonego, jak i okoliczności, które pozwalają stwierdzić, że każdy przeciętny człowiek o podobnej osobowości, cechach psychiki, intelektu co pokrzywdzony, w ustalonych okolicznościach, uwzględniając także wcześniejsze ewentualne relacje pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym, towarzyszące wypowiedziom zachowania, uznałby groźbę za rzeczywistą i wzbudzającą obawę jej spełnienia (tak: wyrok SN z 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt V KK 372/16).

Z dokonanych przez Sąd ustaleń faktycznych bezspornie wynika, iż oskarżony M. B. groził S. W. śmiercią i podpaleniem mieszkania, a zatem popełnieniem przestępstw określonych w art. 148 § 1 k.k. i w art. 288 § 1 k.k Groźby te wywołały u pokrzywdzonej obawę ich spełnienia, co wynika nie tylko z jej zeznań, ale także z zaobserwowanej przez funkcjonariuszy Policji reakcji S. W.. Należało także stwierdzić, iż obawa pokrzywdzonej była usprawiedliwiona – oskarżony był z nią w konflikcie, w przeszłości był karany, zniszczył drzwi do mieszkania S. W., zaś w tym samym dniu nadpalił w tymże mieszkaniu zasłonkę, a ponadto toczyła się w związku z jego postawą wobec pokrzywdzonej procedura Niebieskiej Karty. Obiektywnie zatem każda osoba na skutek podobnych gróźb odczuwałaby obawę, że groźba zostanie spełniona. Jednocześnie, odnosząc się do stanowiska oskarżonego, należało nadmienić, iż o wyczerpaniu znamion przestępstwa z art. 190 § k.k. nie świadczy zamiar sprawcy co do realizacji groźby. Irrelewantne pozostają zatem jego twierdzenia o tym, że nie miał zamiaru spełnić owych gróźb.

Czyn oskarżonego został popełniony przez niego w warunkach powrotu do przestępstwa, określonego w art. 64 § 1 k.k. M. B. był już bowiem uprzednio skazany za czyny z art. 157 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. oraz z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. W myśl art. 115 § 3 k.k. przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne. W ocenie Sądu nie budzi zaś wątpliwości, że w realiach niniejszej sprawy przestępstwa stypizowane w art. 157 § 1 k.k. i w art. 190 § 1 k.k. są przestępstwami podobnymi, albowiem popełnione zostały z zastosowaniem przemocy i z groźbą jej użycia. Przestępstwo spowodowania średniego uszczerbku na zdrowiu wiąże się bowiem z użyciem przemocy, zaś przestępstwo z art. 190 § 1 k.k., polegające na groźbie pozbawienia życia, wiąże się z groźbą użycia przemocy (tak: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 19 listopada 2003 r., sygn. akt II AKz 845/03).

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

M. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z dyspozycją art. 217 § 1 k.k. przestępstwo popełnia ten, kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną. Naruszeniem nietykalności cielesnej są wszystkie czynności oddziałujące na ciało innej osoby, które nie są przez nią akceptowane. Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z powstaniem obrażeń, jednakże musi mieć ono wymiar fizyczny (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 9 sierpnia 2012 r., sygn. aky II AKa 137/12).

Z dokonanych przez Sąd ustaleń faktycznych bezspornie wynika, iż oskarżony M. B. w dniu 4 października 2017 r. naruszył nietykalność cielesną S. W., w ten sposób, że złapał ją oburącz za szyję. Oczywiste jest to, że była to czynność oddziałująca na ciało pokrzywdzonej i nie była przez nią akceptowana.

Czyn oskarżonego został popełniony przez niego w warunkach powrotu do przestępstwa, określonego w art. 64 § 1 k.k. M. B. był już bowiem uprzednio skazany za czyny z art. 157 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. oraz z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. W myśl art. 115 § 3 k.k. przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne. W ocenie Sądu nie budzi zaś wątpliwości, że przestępstwa stypizowane w art. 157 § 1 k.k. i w art. 217 § 1 k.k. są przestępstwami podobnymi, albowiem należą do tego samego rodzaju. Zauważyć należy, iż podstawą ustalenia przynależności porównywanych typów przestępstw do tego samego rodzaju może być każde z atakowanych nimi dóbr, bez znaczenia, czy mieści się ono w głównym, czy ubocznym przedmiocie ochrony (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2016 r., sygn. akt V KK 33/16). Przestępstwa z art. 157 § 1 k.k. oraz z art. 217 § 1 k.k. chronią nietykalność cielesną człowieka.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III

M. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z dyspozycją art. 279 § 1 k.k. przestępstwo popełnia ten, kto kradnie z włamaniem. Włamanie polega zaś na usunięciu przez sprawcę przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia utrudniającym dostęp do jego wnętrza (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 lutego 2014 r., sygn. akt II KK 259/13).

Z dokonanych przez Sąd ustaleń faktycznych bezspornie wynika, iż oskarżony M. B. w dniu 1 września 2017 r. we W. włamał się do pomieszczeń przynależnych do działki numer (...) położonej na terenie ROD (...), poprzez wyłamanie drzwi wejściowych w altanie. Oskarżony, co również jest bezsporne, zabrał z owej altany, działając z zamiarem kierunkowym, znajdujące się tam narzędzia, które następnie sprzedał w lombardzie. Jego działanie wypełniało znamiona kradzieży z włamaniem.

Czyn oskarżonego został popełniony przez niego w warunkach powrotu do przestępstwa, określonego w art. 64 § 1 k.k. M. B. był już bowiem uprzednio skazany za czyn z art. 281 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. W myśl art. 115 § 3 k.k. przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne. W ocenie Sądu nie budzi zaś wątpliwości, że przestępstwa stypizowane w art. 279 § 1 k.k. i w art. 281 k.k. są przestępstwami podobnymi, albowiem należą do tego samego rodzaju – dobrem chronionym tymi przestępstwami jest mienie.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. B.

- wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego są duże;

- na ocenę stopnia winy oskarżonego wpływa to, że będąc osobą dorosłą i poczytalną miał on możliwość pokierowania swoim postępowaniem,

- na ocenę stopnia społecznej szkodliwości wpływa między innymi rodzaj naruszonego dobra, jakim jest wolność człowieka od obawy przed popełnieniem na jego szkodę lub szkodę osoby mu najbliższej przestępstwa,

- sposób popełnienia przez oskarżonego przestępstwa, polegał na groźbie użycia wobec S. W. przemocy, zaś okoliczności popełnienia tegoż przestępstwa, to jest w mieszkaniu pokrzywdzonej, bez obecności świadków i po uprzednim zastraszaniu S. W. (zniszczenie drzwi, nadpalenie zasłony) oraz przy uwzględnieniu panujących pomiędzy M. B. a pokrzywdzoną relacji, skutkowały negatywną oceną postawy oskarżonego, którą uznać należało za wysoce naganną,

- oskarżony działał umyślnie i bez powodu, co dodatkowo ujemnie wpływa na ocenę społecznej szkodliwości jego czynu,

- mając na uwadze treść art. 53 § 1 k.k. Sąd jako okoliczność obciążającą uznał uprzednią karalność oskarżonego – M. B. dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 k.k.,

- w ocenie Sądu w stosunku do oskarżonego nie istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna – pomimo uprzedniego skazania i odbycia części kary pozbawienia wolności w warunkach izolacyjnych, popełnił on ponownie czyn zabroniony o dużym stopniu społecznej szkodliwości,

- w świetle powyższego zdaniem Sądu karą adekwatną do winy oskarżonego będzie kara 6 miesięcy pozbawienia wolności – w realiach niniejszej sprawy cele postępowania, wobec demoralizacji oskarżonego, nie mogłyby bowiem zostać skutecznie wypełnione poprzez zastosowanie kary nieizolacyjnej, czy to w odniesieniu do całości kary czy też do części tejże kary, przy uwzględnieniu dyspozycji art. 37b k.k.,

- Sąd miał na względzie fakt, iż instytucja przewidziana w art. 37b k.k. zasadniczo winna być stosowana do osób, które po raz pierwszy stykają się z represją karną, jako że krótkotrwały pobyt takich osób w zakładzie karnym skutecznie wpłynie na ich resocjalizację, zaś w przypadku osób zdemoralizowanych, popełniających przestępstwo w warunkach recydywy, takich jak oskarżony, stosowanie art. 37b k.k. mija się z jego celem,

- w kwestii zaś wymiaru kary pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze ustawowe zagrożenie karą czynu z art. 190 § 1 k.k. i ocenił, iż kara 6 miesięcy pozbawienia wolności skutecznie wypełni względem oskarżonego cele prewencji indywidualnej, a także jawi się jako odpowiednia w świetle zasad prewencji generalnej

M. B.

- wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie są znaczne, aczkolwiek zdecydowanie wyższe niż znikome;

- na ocenę stopnia winy oskarżonego wpływa to, że będąc osobą dorosłą i poczytalną miał on możliwość pokierowania swoim postępowaniem,

- na ocenę stopnia społecznej szkodliwości wpływa między innymi rodzaj naruszonego dobra, jakim jest nietykalność cielesna,

- czyn oskarżonego nie wyrządził w zdrowiu pokrzywdzonej żadnej szkody, nie pozostawił na jej ciele widocznych śladów i de facto sprowadzał się jedynie do przytrzymania S. W. oburącz za szyję,

- z relacji pokrzywdzonej nie wynika także, ażeby sposób i okoliczności popełnienia czynu uprawdopodabniały możliwość wyrządzenia jej przez oskarżonego szkody w jakimkolwiek rozmiarze,

- w ocenie Sądu okoliczności czynu dawały podstawę by uznać, iż motywacją oskarżonego było zastraszenie pokrzywdzonej,

- oskarżony działał umyślnie co ujemnie wpływa na ocenę społecznej szkodliwości jego czynu,

- w świetle powyższego zdaniem Sądu karą adekwatną do winy oskarżonego będzie kara 1 miesiąca pozbawienia wolności – w realiach niniejszej sprawy cele postępowania, wobec demoralizacji oskarżonego, nie mogłyby bowiem zostać skutecznie wypełnione poprzez zastosowanie kary nieizolacyjnej, czy to w odniesieniu do całości kary czy też do części tejże kary, przy uwzględnieniu dyspozycji art. 37b k.k.,

- w kwestii wymiaru kary pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze ustawowe zagrożenie karą czynu z art. 217 § 1 k.k. i ocenił, iż kara 1 miesiąca pozbawienia wolności skutecznie wypełni względem oskarżonego cele prewencji indywidualnej, a także jawi się jako odpowiednia w świetle zasad prewencji generalnej

M. B.

III

- wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego są duże;

- na ocenę stopnia winy oskarżonego wpływa to, że będąc osobą dorosłą i poczytalną miał on możliwość pokierowania swoim postępowaniem,

- na ocenę stopnia społecznej szkodliwości wpływa między innymi rodzaj naruszonego dobra, jakim jest mienie,

- czyn oskarżonego wyrządził w majątku pokrzywdzonego R. S. szkodę obejmującą wartość skradzionych narzędzi w wysokości 2.440 zł, a także uszkodzenia w altanie pokrzywdzonego, do której M. B. się włamał,

- oskarżony popełnił czyn w okresie niedługim po opuszczeniu zakładu karnego,

- oskarżony działał umyślnie, a jego motywacją było osiągnięcie korzyści majątkowej poprzez sprzedaż skradzionych przedmiotów, co ujemnie wpływa na ocenę społecznej szkodliwości jego czynu,

- w świetle powyższego zdaniem Sądu karą adekwatną do winy oskarżonego będzie kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności – w realiach niniejszej sprawy cele postępowania, wobec demoralizacji oskarżonego, nie mogłyby bowiem zostać skutecznie wypełnione poprzez zastosowanie kary nieizolacyjnej, czy to w odniesieniu do całości kary czy też do części tejże kary, przy uwzględnieniu dyspozycji art. 37b k.k.,

- w kwestii zaś wymiaru kary pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze wysokość wyrządzonej szkody oraz ustawowe zagrożenie karą czynu z art. 279 § 1 k.k. i ocenił, iż kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności skutecznie wypełni względem oskarżonego cele prewencji indywidualnej, a także jawi się jako odpowiednia w świetle zasad prewencji generalnej

M. B.

- mając na uwadze treść art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy, kierując się zasadą absorpcji,

- czyny M. B. naruszały co prawda różne dobra prawne i skierowane były przeciwko różnym pokrzywdzonym, jednakże zostały przez niego popełnione w nieznacznym odstępie czasowym,

- powyższe uzasadnia orzeczenie kary łącznej w wymiarze najsurowszej kary jednostkowej, co w wystarczającym stopniu wypełni cele kary wobec oskarżonego

M. B.

- przypisany oskarżonemu czyn, opisany w sekcji 1.1.3. został popełniony na szkodę R. S., który do chwili orzekania nie otrzymał ani zwrotu skradzionych przez M. B. narzędzi ani zwrotu równowartości tychże rzeczy

- mając na uwadze powyższe zdaniem Sądu konieczne stało się zobowiązanie oskarżonego do naprawienia wyrządzonej R. S. szkody, poprzez zapłatę przez M. B. kwoty 2.440 zł

- oskarżony z popełnionego czynu odniósł korzyść majątkową, jako że sprzedał skradzione narzędzia, co dodatkowo uzasadnia zasądzenie od niego na rzecz pokrzywdzonego obowiązku naprawienia szkody

5. Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. B.

W związku z zatrzymaniem oskarżonego na etapie postępowania przygotowawczego konicznym stało się zaliczenie okresu jego zatrzymania, a to od 4. października 2017 r., godz. 17:20 do 6 października 2017 r., godz. 11:20 na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności

M. B.

VII

Oskarżony w niniejszym postępowaniu korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, stąd też na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze oraz § 17 ust. 1 pkt 3 oraz § 4 ust. 1-3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu koniecznym stało się zasądzenie na rzecz adw. W. K. kwoty 1.146,48 zł. Jako, że w niniejszej sprawie odbyło się z udziałem obrońcy dziewięć terminów rozprawy, należało podwyższyć należną stawkę, tj. 420 zł o 672 zł (420 zł x 20 % x 8). Przyznaną kwotę należało nadto podwyższyć o wartość podatku VAT.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII

Mając na uwadze treść art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym nie wymierzył mu opłaty, uznając, że w obecnej sytuacji osobistej i majątkowej oskarżony nie byłby w stanie tychże kosztów uiścić.

7. Podpis

SSR Anna Kochan

II K 162/18

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE