Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2019 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2019 r. w Warszawie

sprawy D. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

o wysokość podstawy wymiaru składek

z udziałem (...) S.A. z siedzibą w W.

na skutek odwołania D. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

z dnia 14 sierpnia 2018 r. nr (...)-ORZ-D

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, iż podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe D. T. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę z (...) S.A. z siedzibą w W. stanowi od dnia 1 lutego 2018 roku (tj. daty zawarcia aneksu do umowy o pracę - umowa o pracę z dnia 22 czerwca 2017 roku) kwota miesięcznego wynagrodzenia w wysokości 7.114,50 złotych (siedem tysięcy sto czternaście złotych 50/100 złotych),

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. na rzecz odwołującej D. T. kwotę 1.800 złotych (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2018 r. D. T. , reprezentowana
przez pełnomocnika, złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. z dnia 14 sierpnia 2018 r. nr (...) (...). Pełnomocnik odwołującej zaskarżył powyższą decyzję w całości i zarzucił jej naruszenie prawa procesowego, w tym art. 80 k.p.a. poprzez niedokonanie kompleksowej oceny materiału dowodowego i nieuzasadnione przyjęcie, iż podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe D. T. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w (...) S.A. od dnia 22 czerwca 2015 r. stanowi kwota miesięcznego wynagrodzenia w wysokości 116,66 zł. W oparciu o powyższe pełnomocnik ubezpieczonej wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i orzeczenie, że podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia z powyższego tytułu od 1 lutego 2018 r. wynosi 7.114,50 zł.

W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik ubezpieczonej wskazał, że decyzja jest wadliwa i została oparta na błędnych ustaleniach faktycznych. Wolą stron było faktycznie nawiązanie stosunku pracy w pełnym wymiarze godzin, a wobec faktu, że doszło
do rzeczywistego świadczenia pracy przez ubezpieczoną wykluczyć należy, że ustalenie wynagrodzenia kwocie 7.114,50 zł dokonano w celu obejścia prawa. Pełnomocnik wyjaśnił, że ubezpieczona od 6 czerwca 2005 r. prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą
do firmą (...). W ramach prowadzonej działalności odwołująca świadczyła usługi w zakresie kadr i płac dla spółki działającej pod firmą
(...), która jest powiązana kapitałowo i osobowo ze spółką (...) S.A., działającą uprzednio pod firmą (...) S.A. Za realizację usług otrzymywała wynagrodzenie ryczałtowe wynoszące około 8.000 zł. W związku
ze świadczonymi usługami odwołująca brała udział w wewnętrznych spotkaniach organizacyjnych i operacyjnych (...) S.A. i miała stały kontakt z jej pracownikami. Jednocześnie, począwszy od dnia 22 czerwca 2015 r. do 21 czerwca 2017 r., ubezpieczona była zatrudniona w (...) S.A. na umowę o pracę na czas określonym w wymiarze 1/15 etatu z wynagrodzeniem 116,66 zł, a od 22 czerwca 2017 r.
na czas nieokreślony. Od dnia 1 lutego 2018 r. zmieniono wymiar czasu pracy odwołującej
na pełen etat z wynagrodzeniem w kwocie 7.114,50 zł. W tym samym czasie, od 12 lutego 2018 r., ubezpieczona zawiesiła prowadzenie działalności gospodarczej i tym samym przestała świadczyć usług na rzecz (...) Sp. z o.o., ponadto po tej dacie nie odprowadzała składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Pełnomocnik odwołującej wskazał, ze istniały racjonalne powody przemawiające za zatrudnieniem jej w pełnym wymiarze czasowym. (...) Sp. z o.o. jest spółką, która działa jako podwykonawca (...) S.A., a ponadto spółki są powiązane kapitałowo i osobowo, wobec czego zakres usług świadczonych przez odwołującą w ramach działalności gospodarczej oraz na podstawie umowy o pracę w wymiarze 1/15 etatu zazębiał się. Zmiana warunków pracy była podyktowana zmianami organizacyjnymi oraz chęcią uregulowania współpracy stron w tym zakresie. Zakres obowiązków ubezpieczonej pozostał niezmieniony, przy czym w każdym przypadku jest mowa o zakresie usług świadczonych łącznie na rzecz obu spółek., zmieniła się natomiast podstawa wykonywania tych obowiązków. Czynności, które dotychczasowo ubezpieczona wykonywała na podstawie umowy o świadczenie usług, z dniem zawarcia umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy zaczęła wykonywać na podstawie tej umowy bezpośrednio na rzecz (...) S.A. Fakt rzeczywistej pracy ubezpieczonej wynika z zeznań świadków oraz dokumentów załączonych do odwołania. Pełnomocnik podkreślił również, że wynagrodzenie odwołującej od 1 lutego 2018 r. jest porównywalne do wynagrodzenia za usługi świadczone dotychczas w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i było adekwatne
do stażu pracy odwołującej oraz jej doświadczenia zawodowego w realiach (...) rynku pracy (odwołanie z załącznikami k. 2-142 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 15 października 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołani oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Uzasadniając stanowisku organu rentowego w sprawie działający w jego imieniu pełnomocnik wskazał, że zaskarżoną decyzją obniżono D. T. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu umowy o pracę zawartej
z (...) S.A. od dnia 22 czerwca 2015 r. do kwoty minimalnej podstawy wymiaru składek dla osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą. W ocenie organu rentowego w zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje na to, że zmiana wymiaru czasu pracy i wiążąca się z nią podwyżka wynagrodzenia za pracę była podyktowana tylko i wyłącznie potrzebą zasiłkową, która pojawiła się
po stronie odwołującej się. Powyższa zmiana nastąpiła tuż przed powstaniem niezdolności
do pracy odwołującej się, a przez długi okres czasu była zatrudniona przez pracodawcę tylko na 1/15 etatu i za niewielkim wynagrodzeniem. W ocenie pełnomocnika ZUS całkowicie nieprzekonywujące są twierdzenia odwołującej co do tego, że zmiana jej wymiaru czasu pracy i wysokości wynagrodzenia była podyktowana zmianami organizacyjnymi i chęcią uregulowania współpracy stron, bowiem tak długo, jak po stronie odwołującej nie istniała potrzeba zasiłkowa, jej pracodawca był zainteresowany zminimalizowaniem swoich kosztów z zakresie składek na ubezpieczenia społeczne. W sytuacji, gdy po stronie odwołującej pojawiła się potrzeba zasiłkowa, strony zmienił wymiar czasu pracy i podwyższyły wynagrodzenie za pracę. O tym, że zmiana ta miała charakter pozorny, nakierowany
na uzyskanie wysokich świadczeń z systemu ubezpieczeń społecznych, świadczy przyznana przez odwołującą okoliczność, iż jej zakres obowiązków nie uległ zmianie. Dowodzi tego również okoliczność, że mimo niezdolności do pracy odwołującej się i jej nieobecności
w pracy pracodawca nie widział potrzeby zatrudnienia na jej miejsce innej osoby (odpowiedź na odwołanie k. 143-145 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) S.A. w W. (obecnie IC § (...) S.A.) prowadzi działalności doradczą i consultingową w zakresie usług rachunkowo-księgowych, kadrowych oraz doradztwa podatkowego. W okresie zatrudnienia odwołującej zarząd zainteresowanej spółki składał się z trzech członków, jednym z nich był J. J. (odpis z KRS dotyczący (...) S.A. k. 14-16 a.s., zeznania J. J. k. 209-210 a.s.; protokół zeznań G. T. – akta rentowe).

W umowach zawieranych przez (...) S.A z klientami znajdowały się zastrzeżenia o możliwości realizacji świadczonych usług przez inne spółki należące do grupy kapitałowej. Jedną ze spółek współpracujących w powyższym zakresie z zainteresowaną była (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Spółki były przy tym powiązane osobowo – J. J. był członkiem zarządu IC § (...) S.A. i jednocześnie wiceprezesem zarządu (...) Sp. z o.o. Obie spółki należały również do tej samej grupy kapitałowej. W ramach współpracy między powyższymi spółkami (...) Sp. z o.o. obsługiwała w charakterze podwykonawcy około 75% klientów, którzy zawierali umowy z (...) S.A. (...) klientów dotyczyła głównie usług kadrowo-płacowych. Usługi te były wykonywane przez (...) Sp. z o.o.,
a następnie fakturowane na (...) S.A. (odpis z KRS dotyczący
(...) Sp. z o.o. k. 18-21 a.s., zeznania świadek B. Z.
k. 191-192 a.s., zeznania J. J. k. 209-210 a.s.).

Odwołująca się D. T. posiada kwalifikacje w zawodzie specjalisty do spraw kadr i płac. Od 6 czerwca 2005 r. odwołująca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą S. D. T., której przedmiotem jest działalność rachunkowo-księgowa i doradztwo podatkowe (wypis z (...) k. 35 a.s., zeznania odwołującej k. 172-175 a.s. i k. 210-212 a.s.).

W ramach działalności gospodarczej D. T. współpracowała
z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. na podstawie zawieranych przez strony umów o świadczenie usług w zakresie kadr i płac. Na podstawie przedmiotowych umów D. T. zobowiązała się do świadczenia na rzecz klientów Spółki usług w zakresie kadr i płac, w tym w szczególności: comiesięczne poprawne naliczanie wynagrodzeń pracowniczych; terminowe sporządzanie deklaracji do ZUS i Urzędu Skarbowego; prowadzenie akt osobowych, wystawianie umów o pracę, świadectw pracy, umów zleceń, umów o dzieło; prowadzenie wstępnego naboru personelu oraz przygotowanie materiałów analitycznych z zakresu kadrowo-płacowego. Współpraca odwołującej
z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. odbywała się na podstawie umów
o świadczenie usług w zakresie kadr i płac. Odwołująca podpisała łącznie dwie takie umowy: pierwszą w dniu 6 czerwca 2005 r. zobowiązując się do świadczenia usług na czas określony przez 5 lat, a następnie drugą w dniu 6 czerwca 2010 r., mającą obowiązywać na czas nieokreślony. Z tytułu wykonywania usług odwołującej przysługiwało wynagrodzenie ryczałtowe wynoszące: od 6 czerwca 2005 r. – 3.000 zł plus VAT; od 6 czerwca 2010 r. – 6.300 zł netto; od 1 stycznia 2011 r. – 6.800 zł netto. Odwołującej przysługiwał również zwrot opłat skarbowych, ksztów wyjazdów i delegacji oraz ewentualnych, dodatkowych
i nieprzewidzianych wydatków związanych z wykonywaniem umowy. Odwołująca rozliczała się ze spółką przedkładając co miesiąc faktury VAT (umowy o świadczenie usług
z 06.06.2005 r. k. 26-29 a.s., z 06.06.2010 r. k. 30-33 a.s., aneks do umowy z 06.06.2010 r.
k. 34 a.s.).

Oprócz świadczenia usług na rzecz (...) S.A., od 22 czerwca
2015 roku D. T. jest zatrudniona w (...) S.A. z siedzibą w W. na podstawie umowy o pracę, zgodnie z którą odwołująca pracowała
na stanowisku specjalisty ds. kadr i płac w wymiarze 1/15 etatu z wynagrodzeniem w wysokości 116,66 zł. Pierwsza umowa została podpisana w dniu 22 czerwca 2015 r. na czas określony do 21 czerwca 2017 r., a następnie strony zawarły w dniu 22 czerwca 2017 r. kolejną umowę, ustalając zatrudnienie odwołującej na czas nieokreślony bez jednoczesnej zmiany dotychczasowych warunków pracy i płacy (umowa o pracę z 22.06.2017 r.
k. 22-23 a.s., umowa o pracę z 22.06.2017 r. – akta rentowe).

W zakresie współpracy na podstawie umowy o pracę w (...) S.A. oraz usług świadczonych na rzecz (...) S.A. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej D. T. zajmowała się przede wszystkim wykonywaniem czynności z zakresu obsługi kadrowo-płacowej klientów (...) S.A. Zdecydowana większość czynności wykonywanych przez odwołującą dotyczyła obsługi klientów zainteresowanej spółki w ramach umowy o świadczenie usług wiążącej ją
z (...) S.A. Odwołująca obsługiwała takich klientów zainteresowanej,
jak m. in.: (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...)
Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) S.A., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., W. T.
Sp. z o.o. (...) czynności wykonywanych przez odwołującą należało m. in. przygotowywanie dokumentów kadrowych, takich jak kwestionariusze do zatrudnienia, umowy o pracę
i zlecenie, świadectwa pracy, wypowiedzenia, listy płac, naliczenia urlopów, także dokumentacji do rozliczeń z urzędami w postaci deklaracji PIT oraz rozliczeń z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych. Odwołująca zajmowała się również udzielaniem porad z zakresu prawa pracy, prowadzeniem i uczestnictwem w spotkaniach z klientami odbywającymi się osobiście lub w drodze wideokonferencji, a także prowadzeniem korespondencji e-mailową
z klientami w języku polskim oraz w językach obcych – angielskim i włoskim. Odwołująca wykonywała obowiązki wynikające z umowy o świadczenie usług i umowy o pracę
w siedzibie zainteresowanej spółki oraz spółki (...) S.A., w zależności
od potrzeb pracodawcy lub zlecającego. Do wykonania powyższych czynności odwołująca miała dostęp do systemów informatycznych używanych przez obie spółki, w tym z systemów obsługi kadrowej (...) oraz (...), systemu Płatnik służącego do rozliczeń z ZUS oraz systemu Clerk służącego do odnotowywania wykonanych czynności. Korzystała również
z możliwości pracy zdalnej, tzw. home office. Praca odbywała się w zespołach, którym przewodniczył J. J., a odwołująca była członkiem jednego z nich (korespondencja e-mail k. 36-81 a.s. oraz koperta k. 158 a.s., zeznania świadek B. Z. k. 191-192 a.s., zeznania odwołującej k. 172-175 a.s. i k. 210-212 a.s., zeznania J. J. k. 209-210 a.s.).

Na przełomie grudnia 2017 roku i stycznia 2018 roku doszło do zmian organizacyjnych w zainteresowanej spółce. Zmiany były spowodowane fuzją spółki i spłyceniem jej struktury oraz negatywnymi zmianami na rynku usług kadrowo-płacowych. Z dniem 7 grudnia 2017 r. (...) S.A. zmieniła nazwę na IC § (...) S.A. Doszło również
do zmian kadrowych – zwiększyła się liczba pracowników. W związku ze zmianami zaproponowano D. T. przejście z pracy na rzecz niepełnoetatowego zatrudnienia w (...) S.A. i w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej (...) Sp. z o.o. na zatrudnienie w zainteresowanej spółce
w pełnym wymiarze czasu pracy. Z propozycją zmiany wyszedł członek zarządu
(...) S.A., J. J., który wynegocjował również wynagrodzenie, jakie odwołująca miała otrzymywać w związku ze zmianą etatu (odpis z KRS dotyczący
(...) S.A. k. 14-16 a.s., zeznania odwołującej k. 172-175 a.s.
i k. 210-212 a.s., zeznania J. J. k. 209-210 a.s.).

D. T. zgodziła się na propozycję zmiany, w efekcie czego
z dniem 31 stycznia 2018 r. strony zawarły aneks nr (...) do umowy o pracę z dnia 22 czerwca 2017 r., na podstawie którego zmieniono warunki pracy i płacy odwołującej. Zgodnie
z aneksem, począwszy od 1 lutego 2018 r., zmianie uległ wymiar czasu pracy odwołującej
z 1/15 etatu na pełny etat (§ 1 art. 4) oraz zmieniono wynagrodzenie z kwoty 116,66 zł
na kwotę 7.114,50 zł brutto (§ 1 art. 3). Pozostałe warunki pracy nie uległy zmianie
(aneks nr (...) z 31.01.2018 r. k. 24 a.s., wypis z (...) k. 35 a.s., zeznania odwołującej k. 172-175 a.s. i k. 210-212 a.s., zeznania J. J. k. 209-210 a.s.).

Wkrótce po podpisaniu powyższego aneksu, w dniu 12 lutego 2018 r., odwołująca zawiesiła prowadzenie działalności gospodarczej i zaprzestała wykonywania usług na rzecz (...) Sp. z o.o. Za ostatnie trzy miesiące realizacji umowy o świadczenie usług kadrowych na rzecz ww. podmiotu odwołująca wystawiała faktury opiewające
na kwoty: za listopad 2017 r. – 10.455,00 zł brutto, za grudzień 2017 r. – 10.4550,00 zł brutto, za styczeń 2017 r. – 11.645,80 zł brutto (wypis z (...) k. 35 a.s., faktury VAT za okres listopad 2017 r. – styczeń 2017 r. koperta k. 164 a.s.).

Po podpisaniu aneksu do umowy o pracę zakres obowiązków D. T. w porównaniu do zakresu obowiązków wynikającego z umowy o świadczenie usług zawartej z (...) Sp. z o.o. i umowy o pracę na 1/15 etatu zawartej z zainteresowaną spółką nie uległ zmianie. Odwołująca wykonywała takie same czynności, jak dotychczas,
co do zasady obsługiwała również tych samych klientów. Nie zmieniły się również warunki organizacji pracy, takie jak podział obowiązków na zespoły pracownicze. Przy tym odwołująca rzadziej pracowała w systemie zdalnym, a praca była przez nią wykonywana przede wszystkim w siedzibie zainteresowanej spółki. Praca odwołującej odbywała się
od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00 – 17:00. Wynagrodzenie za pracę było odwołującej wypłacane przelewem na jej rachunek bankowy w wysokości przewidzianej w umowie (wydruki z systemu informatycznego zawierające zestawienie czynności k. 82-89 a.s., informacje o wysyłce i potwierdzeniu przesyłek do ZUS k. 108-125 a.s. oraz koperta
k. 161 a.s., zeznania odwołującej k. 172-175 a.s. i k. 210-212 a.s., zeznania J. J. k. 209-210 a.s.; potwierdzenia przelewów – akta rentowe).

W kwietniu 2018 roku D. T. udała się do lekarza internisty
w związku ze złym samopoczuciem. Podczas wizyty otrzymała zwolnienie lekarskie,
z którego korzystała w dniach 12 i 13 kwietnia 2018 r. Następnie odwołująca ponownie korzystała ze zwolnienia lekarskiego w okresie od 20 kwietnia 2018 r. do 27 kwietnia 2018 r. W późniejszym okresie odwołująca zaczęła korzystać z usług psychologa, w wyniku czego otrzymała kolejne zwolnienia lekarskie, na których przebywała od 7 maja 2018 r.
do 6 czerwca 2019 r. oraz od 11 czerwca 2018 r. do 11 lipca 2018 r. (zwolnienia lekarskie – okoliczność bezsporna; zeznania odwołującej k. 172-175 a.s. i k. 210-212 a.s.).
Jeszcze w dniu 17 maja 2018 r. (data wpływu) odwołująca złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o wypłatę zasiłku chorobowego za okres od 30 maja 2018 r.
do 6 czerwca 2018 r. (okoliczność bezsporna).

W trakcie korzystania ze zwolnień lekarskich D. T. była w kontakcie z zainteresowaną spółką, w szczególności J. J., informując o przyczynach nieobecności w pracy. Obowiązki odwołującej zostały przejęte przez innego pracownika zainteresowanej, A. N., która pracowała z nią w jednym zespole. Odwołująca chciała wrócić do pracy, jednakże na początku czerwca 2018 roku zarząd zainteresowanej spółki podjął decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę z uwagi na przedłużające się zwolnienia lekarskie (zeznania J. J. k. 209-210 a.s.; zeznania odwołującej k. 172-175 a.s.
i k. 210-212 a.s.).

W związku ze złożeniem przez odwołującą w maju 2018 roku wniosku o wypłatę zasiłku chorobowego, Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. wszczął
z urzędu postępowanie wyjaśniające na okoliczność zgłoszenia D. T.
do ubezpieczeń społecznych na podstawie umowy o pracę zawartej z (...)
(...) S.A. O powyższym organ rentowy zawiadomił zainteresowaną spółkę i odwołującą pismami z dnia 15 czerwca 2018 r. W toku postępowania organ rentowy przesłuchał D. T. oraz świadek G. T. oraz przeprowadził dowody
z dokumentów przedłożonych przez zainteresowaną spółkę (zawiadomienia o wszczęciu postępowania z 15.06.2018 r., protokoły zeznań D. T. i G. T., dokumentacja złożona przez zainteresowanego – akta rentowe).

Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego ZUS (...) Oddział w W. wydał
w dniu 14 sierpnia 2018 r. decyzję nr (...)-ORZ-D na podstawie której stwierdził,
że podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe D. T. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w (...) S.A. od dnia 22 czerwca 2015 r. stanowi kwota miesięcznego wynagrodzenia w wysokości 116,66 zł. Zgodnie z uzasadnieniem decyzji,
w ocenie organu rentowego ustalenie wynagrodzenia dla D. T.
w wysokości 7.114,50 zł brutto miesięcznie stanowił próbę nieuprawnionego uzyskania świadczeń z FUS, a przez to doszło do wyraźnego naruszenia równowagi pomiędzy udziałem w tworzeniu funduszu ubezpieczeniowego, a wysokością świadczeń wypłacanych z tego funduszu. Wobec powyższego zgodnie z art. 58 § 2 k.c. w zw. z art. 300 k.p. zasadne jest obniżenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie D. T. z tytułu zatrudnienia w (...) S.A. do kwoty wynagrodzenia obowiązującego przed zawarciem aneksu z 31 stycznia 2018 r. (decyzja ZUS z 14.08.2018 r. – akta rentowe).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie wymienionych wyżej dowodów z dokumentów, zeznań stron oraz świadka. W zakresie, w jakim wynikały z nich prezentowane wyżej okoliczności stanu faktycznego Sąd uznał zebrane w sprawie dowody
za wartościowe z perspektywy istoty sporu, treściowo skorelowane, a przez to ostatecznie
za wiarygodne.

Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez odwołującą się, w szczególności dokumentacji kadrowej odwołującej związanej z zatrudnieniem w zainteresowanej spółce,
a także na dokumentach w postaci umów o wykonanie usług kadrowych zawieranych
z (...) Sp. z o.o., korespondencji e-mail, faktur za wykonanie usług oraz wydruków z systemów komputerowych. Na poczet materiału dowodowego Sąd uwzględnił również dokumenty z postępowania wyjaśniającego przed organem rentowym poprzedzającego wydanie zaskarżonej decyzji, w tym protokół przesłuchania świadek G. T. w zakresie, w jakim dowód ten znajdywał potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania przesłuchanych w sprawie osób – świadek B. Z. oraz odwołującej D. T. i wiceprezesa zainteresowanej spółki (...) – w zakresie w jakim wynikały z nich informacje dotyczące; specyfiki współpracy odwołującej z zainteresowaną spółką przed i po dacie zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy, w tym zakresu obowiązków, organizacji pracy i faktu świadczenia pracy. Zeznania wymienionych wyżej osób były wzajemnie zbieżne, przy czym Sąd zważył, że świadek B. Z. nie miała wiedzy odnośnie szczegółów związanych
z zatrudnieniem odwołującej, jednakże potwierdziła fakt jej zatrudnienia i zakres wykonywanych przez nią obowiązków. Ponadto Sąd dał wiarę zeznaniom J. J. w zakresie przyczyn podpisania z odwołującą aneksu z 1 lutego 2018 r. zmieniającego wymiar jej czasu pracy i wysokość wynagrodzenia. Udzielone przez wiceprezesa zainteresowanej spółki informacje na temat zmian organizacyjnych znajdywały częściowe potwierdzenie w zeznaniach świadek B. Z.. Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania odwołującej w zakresie w jaki opisała przyczyny korzystania ze zwolnień lekarskich. Nadto oceniając zeznania odwołującej Sąd oparł się również na informacjach przekazanych przez nią w trybie art. 212 k.p.c. na rozprawie w dniu 13 lutego 2019 r. (k. 172-175 a.s.), odwołująca potwierdziła te informacje w trakcie dowodu z przesłuchania i były one zbieżne z treścią złożonych przez nią zeznań.

Strony postępowania nie kwestionowały zgromadzonego materiału dowodowego i nie wnosiły o jego uzupełnienie, a wobec uznania ich za wiarygodne Sąd uznał materiał za wystarczający do wydania rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie było zasadne.

Spór w niniejszej sprawie dotyczył wysokości wynagrodzenia D. T. wynikającego ze stosunku pracy łączącego ją z płatnikiem składek, (...) S.A. (obecnie (...) S.A.), a w szczególności wynagrodzenia,
jakie odwołująca miała otrzymywać od 1 lutego 2018 r. Na mocy aneksu do umowy o pracę zawartego w dniu 31 stycznia 2018 r. warunki pracy i płacy odwołującej uległy zasadniczej zmianie – wymiar czasu pracy uległ zwiększeniu z 1/15 etatu do pełnego etatu,
a wynagrodzenie zwiększyło się z kwoty 116,66 zł do kwoty 7.114,50 zł. Wydając skarżoną decyzję Zakład Ubezpieczeń Społecznych stanął na stanowisku, że powyższa zmiana miała
na celu jedynie uzyskanie przez odwołującą, w sposób nieuprawniony, wysokich świadczeń
z ubezpieczenia społecznego, a jako takie jest niezgodne z zasadami współżycia społecznego w myśl art. 58 § 2 k.c. i w efekcie nie może stanowić podstawy wymiaru składek
na ubezpieczenia. Stanowisko to zostało zakwestionowane przez odwołującą, zdaniem której decyzja została wydana bez należytego rozważenia wszystkich okoliczności sprawy
i z pominięciem faktu, że umowa o pracę łącząca ją z zainteresowaną spółką była realizowana.

Zgodnie z art. 22 § 1 k.p. stosunek pracy to relacja prawna łącząca pracodawcę
i pracownika, na której treść składają się wzajemne prawa i obowiązki. Zasadniczym elementem konstrukcyjnym stosunku pracy jest zobowiązanie pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu
i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Na pracodawcy ciąży zaś obowiązek zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Odpłatny charakter stosunku pracy wiąże się ściśle
z obowiązkiem ustalenia przez strony umowy o pracę wysokości wynagrodzenia za pracę
(z art. 22 § 1, art. 29 § 1 pkt 3, art. 13 i art. 84 k.p.).

Stosunek pracy stanowi jeden z tytułów obowiązkowego podlegania ubezpieczeniom społecznym. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1778) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9 osoby fizyczne,
które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są miedzy innymi pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów. Za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a. Osoby będące pracownikami podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu (art. 11 ust. 1 u.s.u.s.), z kolei osoby podlegające obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu (art. 12 ust. 1 u.s.u.s.). Jak wynika natomiast z art. 18 ust. 1 u.s.u.s., podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód
w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia
w ramach stosunku pracy z zastrzeżeniem ust. 2. Z kolei z art. 20 ust. 1 u.s.u.s. wynika,
że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe,
z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3.

Umowa o pracę wywołuje skutki nie tylko bezpośrednie, dotyczące wprost wzajemnych relacji między pracownikiem i pracodawcą, lecz także dalsze, pośrednie, w tym w dziedzinie ubezpieczeń społecznych – gdzie kształtuje ona stosunek ubezpieczenia społecznego, określa wysokość składki, a w konsekwencji prowadzi do uzyskania odpowiednich świadczeń.
Są to skutki doniosłe nie tylko dla jednostki – pracownika, ale i dla interesu publicznego. Skoro więc wysokość składek, a w efekcie wysokość świadczenia w przypadku spełnienia wymogów koniecznych do jego uzyskania, jest zależna od uzyskiwanego przez pracownika wynagrodzenia, to zasady przepisów prawa pracy dotyczące ustalenia wysokości wynagrodzenia nabierają nowego aksjologicznego znaczenia. W myśl art. 13 k.p. wynagrodzenie powinno być godziwe, a więc należne, właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, zachowujące cechy ekwiwalentności do pracy. Zgodnie zaś z art. 78 § 1 k.p., wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy. Ocena godziwości wynagrodzenia wymaga uwzględnienia okoliczności każdego konkretnego przypadku, a zwłaszcza rodzaju, ilości
i jakości świadczonej pracy oraz wymaganych kwalifikacji. Takie rozumienie godziwości wynagrodzenia odpowiada kryteriom ustalania wysokości wynagrodzenia z art. 78 § 1 k.p. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 2010 r., II PK 50/10; Sądu Apelacyjnego
w K. z dnia 25 września 2012 r., III AUa 398/12). W kontekście powyższego wynagrodzenie winno być faktycznie adekwatne do charakteru pracy w tym sensie,
że nie powinno być ustalane ponad dopuszczalną i zarazem sprawiedliwą granicę,
nie powinno więc rażąco przewyższać wkładu pracy pracownika. Ograniczenie to wynika
z alimentacyjnego charakteru świadczeń z ubezpieczenia społecznego oraz zasady solidaryzmu, a jego brak doprowadziłby do możliwości pobierania świadczeń w wysokości większej, niż realnie winna przysługiwać. Dlatego też ocena postanowień umowy o pracę powinna być dokonywana także z punktu widzenia prawa ubezpieczeń społecznych, mając na uwadze interes publiczny i akcentowaną w orzecznictwie zasadę solidarności ubezpieczonych (zob. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 26 listopada 1996 r., U 6/96; wyrok Sądu Najwyższego z 16 grudnia 1999 r., I PKN 456/99).

Należy również wskazać, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych może zakwestionować wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało ono wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzające do obejścia prawa (w myśl art. 58 k.c.). Kompetencja organu rentowego w tym zakresie wynika wprost z art. 41 ust. 12 i 13 w zw. z art. 83 ust. 1 u.s.u.s. i została wielokrotnie potwierdzona w ugruntowanym orzecznictwie. Ustawodawca świadomy potencjalnych nadużyć przewidział w art. 86 ust. 2 u.s.u.s. kompetencje organu rentowego do badania zarówno tytułu zawarcia umowy o pracę, jak i ważności jej poszczególnych postanowień oraz zakwestionowania tych postanowień umowy pracę w zakresie wynagrodzenia, które pozostają w kolizji z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z 27 kwietnia 2005 r., II UZP 2/05, wyrok Sądu Najwyższego z 9 sierpnia
2005 r. III UK 89/05, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 7 marca 2013 r.,
III AUa 1515/12). Jednym z elementów stosunku pracy mogących stanowić podstawę kontroli organu rentowego jest wynagrodzenie, właśnie z uwagi na to, że stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia. W orzecznictwie wskazuje się, że cel zawarcia umowy o pracę
w postaci osiągnięcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie jest sprzeczny z ustawą,
ale nie może to oznaczać akceptacji dla nagannych i nieobojętnych społecznie zachowań oraz korzystania ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych, przy zawarciu umowy o pracę na krótki okres przed zajściem zdarzenia rodzącego uprawnienie do świadczenia i ustalenia wysokiego wynagrodzenia w celu uzyskania świadczeń obliczonych od tej podstawy. Taka umowa
o pracę jest nieważna w części ustalającej wygórowane, nieusprawiedliwione rzeczywistymi warunkami świadczenia pracy wynagrodzenie jako sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (por. wyrok Sądu Najwyższego z 18 października 2005 r. II UK 43/05,
z 12 lutego 2009 r., III UK 70/08).

Na tle powyższego zważyć należy, że przy ustalaniu podstawy wymiaru składki
na ubezpieczenie społeczne uzależnionej od wysokości zarobków chodzi o takie przełożenie wykonywanej pracy i uzyskiwanego za nią wynagrodzenia rzutującego na wysokość składki, które pozostaje w harmonii z poczuciem sprawiedliwości w korzystaniu ze świadczeń
z ubezpieczenia wypłacanych z zasobów ogólnospołecznych. Stąd też zasadne jest wskazanie, że ustalenie wynagrodzenia powinno nastąpić nie w oderwaniu od zakresu obowiązków,
lecz w powiązaniu z tym faktem. Wynagrodzenie powinno być adekwatne do rodzaju, charakteru oraz intensywności pracy wykonywanej przez pracownika, jego kompetencji,
jak również kondycji finansowej pracodawcy. Okoliczności te mają decydujące znaczenie przy ocenie ustalonego wynagrodzenia z perspektywy istoty sporu w niniejszej sprawie
(por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 3 stycznia 2018 r., III AUa 646/16).

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy oraz przytoczone poglądy orzecznictwa Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe celem ustalenia, czy Zakład Ubezpieczeń Społecznych zasadnie zakwestionował wysokość wynagrodzenia D. T. jako podstawy wymiaru składek, w szczególności z uwzględnieniem zmiany warunków pracy i płacy wynikających z podpisania aneksu do umowy o pracę łączącej ją z (...) S.A. z dnia 31 stycznia 2018 r. Wynikiem przeprowadzonego postępowania dowodowego było stwierdzenie, że ustalenie odwołującej wynagrodzenia
w spornej wysokości nie prowadziło do naruszenia zasad systemu ubezpieczeń społecznych
i nie miało na celu wyłudzenia przez odwołującą w sposób nieuprawniony zawyżonych świadczeń.

Jak wynika z dokonanych w sprawie ustaleń, odwołująca D. T.
od 6 czerwca 2005 roku prowadziła działalność gospodarczą księgowo-rachunkową
pod nazwą S. D. T.. W ramach prowadzonej działalności odwołująca na przełomie lat 2005-2017 świadczyła usługi w zakresie kadr i płac na rzecz
(...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. na podstawie zawieranych
z tą spółką umów o świadczenie usług. Sąd ustalił również, że (...) Sp. z o.o. jest kontrahentem (...) S.A. i w powyższym okresie świadczyła na jej rzecz usługi związane z obsługą kadrowo-płacową jej klientów. Obie spółki należą przy tym
do jednej grupy kapitałowej, a ponadto są powiązane poprzez osobę J. J., który pełnił funkcję wiceprezesa zarządu (...) Sp. z o.o. oraz jest członkiem zarządu (...) S.A. Od 6 czerwca 2015 roku, równolegle do prowadzonej działalności gospodarczej i świadczenia usług na rzecz (...) Sp. z o.o., D. T. podjęła również współpracę (...) S.A. Odwołująca została zatrudniona w zainteresowanej spółce na stanowisku specjalisty ds. kadr
i płac w wymiarze 1/15 etatu za wynagrodzeniem w wysokości 116,66 zł.
Na tych też warunkach odwołująca pozostawała w zatrudnieniu w zainteresowanej spółce
aż do podpisania aneksu do umowy o pracę z 31 stycznia 2018 r., na mocy którego doszło
do spornej zmiany wysokości wynagrodzenia.

Zdaniem Sądu przedstawione wyżej powiązania między spółkami (...) Sp. z o.o. i (...) S.A. oraz odwołującą miały istotne znaczenie dla wyjaśnienia kwestii spornych między stronami. Niewątpliwie bowiem, na podstawie wymienionych okoliczności i uwzględniając całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, można stwierdzić, że zainteresowana (...) S.A. ściśle współpracuje ze spółką (...) Sp. z o.o. Współpraca obu spółek polega
na realizacji usług kadrowych i płacowych w zakresie obsługi klientów zainteresowanej spółki przez (...) Sp. z o.o., przy czym co istotne, zakres realizacji tych usług jest znaczny, gdyż wymieniona wyżej spółka obsługuje zdecydowaną większość klientów spółki zainteresowanej. Powyższe miało ten skutek, że odwołująca świadcząc usługi kadrowo-płacowe na rzecz (...) Sp. z o.o. w ramach łączącej ich umowy faktycznie zajmowała się obsługą klientów (...) S.A. (...) Sp. z o.o. ograniczała się w zasadzie do pośrednictwa w pracy odwołującej,
która faktycznie dotyczyła obsługi klientów spółki (...) S.A. Odwołująca była w stałym kontakcie z pracownikami zainteresowanej spółki, o czym świadczą zeznania świadek B. Z., także z członkiem jej zarządu J. J., ponadto była również członkiem jednego z zespołów pracowniczych i wykonywała część prac
w siedzibie zainteresowanej. To z kolei prowadzi do wniosku, że współpraca między odwołującą a zainteresowaną spółką miała charakter wieloletni, a w dużej mierze utrwalony. Dalsze zacieśnienie współpracy między odwołującą a zainteresowaną spółką nastąpiło
w czerwcu 2015 roku, kiedy została zatrudniona na umowę o pracę. Co prawda nawiązany wówczas stosunek pracy miał faktycznie niewielki wymiar, bowiem odwołująca została zatrudniona na 1/15 etatu za niewielkim wynagrodzeniem, jednakże było to związane
z zamiarem stworzenia podstawy do bezpośredniej obsługi kadrowo-płacowej zainteresowanej spółki o charakterze wewnętrznym, niedotyczącym jej klientów.

W ocenie Sądu Okręgowego zawarcie przez odwołującą i zainteresowaną spółkę aneksu do umowy o pracę w istocie zmierzało do zmiany organizacji dotychczasowej, wzajemnej współpracy – to jest, przejścia odwołującej z realizacji obowiązków, których docelowym beneficjentem była zainteresowana spółka, w oparciu o prowadzoną działalność gospodarczą, na pełnowymiarowy stosunek pracy. Skoro łączyła wieloletnia współpraca, to w zasadzie brak było przeszkód co do wprowadzenia tego rodzaju zmian. Bezpośrednim skutkiem tych zmian było przy tym w istocie pominięcie w dotychczasowych relacjach zobowiązaniowych spółki (...) Sp. z o.o., co mogło należy uznać za racjonalne z pespektywy usprawnienia poszczególnych aspektów współpracy między stronami, takich jak ułatwienie przepływu informacji, skrócenie czasu procesu decyzyjnego czy realizacji obowiązków,
jak też sprawowanie lepszego nadzoru nad wykonywaniem zadań. Sąd dał przy tym wiarę twierdzeniom odwołującej i zainteresowanej co do tego, że zasadność tych zmian wynikała
z okoliczności obiektywnych. Z zeznań J. J., które Sąd uznał za wiarygodne, wynika, że zatrudnienie odwołującej w większym wymiarze czasu pracy oraz za wyższym wynagrodzeniem było wynikiem zmian organizacyjnych w obrębie (...) S.A., do jakich doszło na przełomie 2017-2018, zaś okoliczność znajduje potwierdzenie między innymi w załączonym do odwołania odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego
w którym widnieje informacja o przekształceniu zainteresowanej spółki w grudniu 2017 roku w podmiot działający pod firmą (...) S.A.

Niewątpliwie również należy stwierdzić, że mimo zmiany wymiaru czasu pracy odwołującej na skutek podpisania aneksu do umowy o pracę z 31 stycznia 2018 r. wraz
z jednoczesnym, znacznym wzrostem wynagrodzenia, zakres jej obowiązków nie uległ zmianie. Odwołująca wprost przyznała, że po dniu 1 lutym 2018 r. jej praca wyglądała zasadnicza tak samo, wykonywała swoje zadania tak jak dotychczas i nie otrzymała dodatkowych obowiązków. Okoliczność ta nie musi przy tym oznaczać, że zatrudnienie odwołującej na innych warunkach pracy i płacy było w jakikolwiek sposób pozorne, bowiem zwiększenie wymiaru czasu pracy nie jest tożsame ze zwiększeniem zakresu obowiązków, może natomiast być utożsamiane ze zwiększeniem intensywności pracy. Skoro odwołująca miała wykonywać pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, bez jednoczesnego przydzielenia jej dodatkowych obowiązków, to po podpisaniu aneksu miała wykonywać tą samą pracę,
lecz w innym harmonogramie czy systemie czasu pracy. Taka też sytuacja miała miejsce,
co znajduje potwierdzenie w przedłożonej dokumentacji oraz relacjach przesłuchanych
w sprawie osób. Sąd zważył przy tym, że odwołująca w ramach pełnowymiarowego stosunku pracy od 1 lutego 2018 r. wykonywała taką samą pracę, jaką wykonywała w ramach prowadzenia działalności gospodarczej i świadczenia usług z zakresu kadr i płac na rzecz
(...), to jest z zakresu obsługi kadrowo-płacowej klientów zainteresowanej spółki. Odwołująca tak jak wcześniej zajmowała się przygotowywaniem dokumentacji kadrowej i służącej do rozliczeń z urzędami, a ponadto doradztwem z zakresu kadr i płac. Odwołująca tworzyła dokumenty i brała udział w spotkaniach z klientami, prowadziła
z korespondencję przy pomocy wiadomości e-mail oraz komunikatorów internetowych. Swoje obowiązki wykonywała zarówno w domu, jak i w siedzibie zainteresowanej spółki, gdzie miała dostęp do systemów obsługi kadrowej i płacowej, zaś wykonanie przez nią zadań było odnotowywane w odrębnym systemie elektronicznym. Po podpisaniu aneksu
z 31 stycznia 2018 r. pewnej zmianie uległa natomiast sama organizacja pracy, bowiem wcześniej odwołująca wykonywała powierzane jej obowiązki w zależności od potrzeb pracodawcy, zaś po rozszerzeniu wymiaru czasu pracy na pełen etat świadczyła pracę
od poniedziałku do piątku w godzinach od 9:00 do 17:00.

W kontekście powyższego zastrzeżeń Sądu nie budziła sporna w sprawie zmiana wysokości wynagrodzenia z kwoty 116,66 zł na kwotę 7.114,50 zł od 1 lutego 2018 r. Zdaniem Sądu miana była przede wszystkim uzasadniona znaczną zmianą wymiaru czasu pracy odwołującej z 1/15 etatu do pełnego etatu. Wymaga przy tym podkreślenia,
że o ile odwołująca przed podpisaniem aneksu zajmowała się obsługą klientów zainteresowanej spółki z pośrednictwem ww. spółki, to po jego podpisaniu zajmowała się
tym już całościowo i bezpośrednio w ramach stosunku pracy z (...) S.A. Nie bez znaczenia jest przy tym porównanie wynagrodzenia odwołującej do dochodu,
jaki uzyskiwała w ramach działalności gospodarczej. Zgodnie z aneksem do umowy
o świadczenie usług zawartej z (...) Sp. z o.o., odwołująca od stycznia
2011 roku otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 6.800 zł netto plus pokrycie wydatków związanych z realizacją usługi. Z przedstawionych przez pełnomocnika odwołującej faktur
za okres trzech miesięcy poprzedzających podpisanie aneksu z 31 stycznia 2018 r.
(okres od listopada 2017 r. do stycznia 2018 r.) wynika, że za wykonanie usług na rzecz
(...) Sp. z o.o. odwołująca każdorazowo, za poszczególny miesiąc wystawiała fakturę na kwotę przekraczających 10.000 złotych, z uwzględnieniem kwoty podatku VAT. Tym samym można więc stwierdzić, że wysokość wynagrodzenia przewidzianego w aneksie z 31 stycznia 2018 r. była co najmniej porównywalna
do wysokości wynagrodzenia, jakie odwołująca uzyskiwała dotychczas z innego tytułu.
Co istotne, należy podkreślić, że zmiana warunków pracy w myśl ww. aneksu była związana z ograniczeniem możliwości prowadzenia dotychczasowej działalności. Skoro bowiem wymiar czasu pracy odwołującej uległ zwiększeniu do wymiaru pełnego, to niewątpliwie wiązało się to z koniecznością znacznego ograniczenia czasu, jaki odwołująca mogła poświęcić na prowadzenie działalności gospodarczej, a co za tym idzie, miało wpływ
na potencjalny przychód, jaki mogła z tego tytułu uzyskać. Stąd też wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu stosunku pracy musiało być wartościowo co najmniej zbliżone do tego,
które otrzymywała w związku z prowadzeniem dotychczasowej działalności. Tym samym zdaniem Sądu uprawniony jest wniosek, że wynagrodzenie przewidziane w umowie o pracę, wedle warunków przewidzianych w aneksie z 31 stycznia 2018 r., miało niejako zastępczy charakter do wynagrodzenia, jakie odwołująca dotychczas otrzymywała z tytułu wykonywania usług na rzecz (...) Sp. z o.o. Wysokość wynagrodzenia
nie budziła również zastrzeżeń w kontekście charakter stanowiska odwołującej, branży,
w której pracowała, posiadanych przez nią kompetencji i doświadczenia zawodowego czy też stołecznych realiów rynku pracy. Przed zmianą warunków pracy odwołująca zajmowała się obsługą kadrowo-płacową spółek przez ponad dekadę, co uzasadnia uznanie jej za osobę będącą specjalistą w tym zakresie i co z kolei przekłada się na wysokość wynagrodzenia.
Nie bez znaczenia jest również okoliczność, na którą zdawał się wskazywać w swoich zeznaniach J. J., że odwołująca mogła cieszyć się uznaniem i zaufaniem pracodawcy z uwagi na wieloletnią współpracę, o czym świadczy choćby fakt chęci kontynuacji tej współpracy mimo korzystania przez odwołującą z długotrwałych zwolnień lekarskich począwszy od kwietnia 2018 roku.

Sąd Okręgowy nie podzielił natomiast argumentacji organu rentowego w zakresie,
w jakim wskazując podstawy faktyczne skarżonej decyzji odwołał się do okoliczności związanych z powstaniem u odwołującej niezdolności do pracy w krótkim okresie po zmianie warunków pracy oraz braku zatrudnienia w miejsce odwołującej nowego pracownika,
co zdaniem organu miało świadczyć o braku zasadności jej zatrudnienia. Sąd ustalił bowiem, że o ile faktycznie niezdolność do pracy odwołującej zaistniała w dniu 12 kwietnia 2018 r.,
a więc niespełna dwa miesiące po podpisaniu aneksu do umowy o pracę, to jednocześnie była to niezdolność krótkotrwała, trwająca do 13 kwietnia 2018 r. Sama niezdolność do pracy,
jak wynika z zeznań odwołującej którym Sąd dał wiarę w tym zakresie, była spowodowana stwierdzonym przez lekarza internistę zarażeniem pasożytem. Kolejne okres niezdolności
do pracy, zgodnie z ustaleniami organu rentowego, przypadały od 20 kwietnia 2018 r.
do 27 kwietnia 2018 r., a następnie od 7 maja 2018 r. do 6 czerwca 2019 r. oraz
od 11 czerwca 2018 r. do 11 lipca 2018 r. W tych przypadkach niezdolność do pracy odwołującej wynikała z przyczyn psychologicznych, a korzystanie przez nią ze zwolnień lekarskich było efektem stosowania się przez nią do zaleceń psychologa. Wymienione wyżej przyczyny niezdolności do pracy odwołującej w ocenie Sądu były obiektywnie trudne
do przewidzenia, stąd też nie można przyjąć, aby odwołująca świadomie podpisała aneks
do umowy o pracę jedynie w celu zagwarantowania sobie wyższych świadczeń z tytułu choroby nie mając wyraźnych podstaw medycznych to uznania, że w najbliższym czasie jej stan zdrowia ulegnie pogorszeniu. Nadto, w odniesieniu do drugiej z podniesionych przez organ rentowy okoliczności, Sąd ustalił, że obowiązki odwołującej po rozpoczęciu przez nią okresu korzystania ze zwolnień lekarskich przejęła jej współpracowniczka z zespołu,
A. N..

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd Okręgowy stwierdził, że stanowisko organu rentowego wyrażone w skarżonej decyzji było niezasadne. Całokształt okoliczności faktycznych ustalonych w oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe prowadził
do uznania, że zmiana wynagrodzenia odwołującej od 1 lutego 2018 r. – a tym samym wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy łączącego go z zainteresowanym – była wynikiem podjętych przez pracodawcę zmian organizacyjnych, a ponadto była uzasadniona faktem wieloletniej współpracy z odwołującą. Te zaś okoliczności prowadziły do stwierdzenia, że ustalone odwołującej wynagrodzenie było godziwe, adekwatne do zakresu jego obowiązków i kompetencji oraz znajdujące uzasadnienie w organizacji pracy w firmie zainteresowanej spółki, tym samym brak podstaw do uznania,
iż było ono zawyżone, a jego ustalenie było przejawem naruszenia zasad współżycia społecznego zgodnie z twierdzeniami Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Wobec powyższych ustaleń Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołanie D. T. było zasadne, co skutkowało jego uwzględnieniem i stosowną zmianą skarżonej decyzji, o czym Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c., zasądzając na rzecz odwołującej się od organu rentowego kwotę 1.800 zł ustaloną w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu aktualnym na dzień wniesienia odwołania (Dz. U. z 2018 r., poz. 265).

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć (...)

K.S.