Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2014 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2014 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa: Bank (...) S.A. w W.

przeciwko: (...) Sp. z o.o. w Ś.

o zapłatę 2.719,48 zł

na skutek sprzeciwu pozwanego od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 09.04.2013 r. sygn. akt V GNc upr 574/13, który utracił moc w całości

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.719,48 zł (dwa tysiące siedemset dziewiętnaście złotych czterdzieści osiem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

-

183,27 zł od dnia 11.01.2011 r. do dnia zapłaty,

-

183,27 zł od dnia 11.02.2011 r. do dnia zapłaty,

-

183,27 zł od dnia 11.03.2011 r. do dnia zapłaty,

-

183,27 zł od dnia 11.04.2011 r. do dnia zapłaty,

-

198,64 zł od dnia 11.05.2011 r. do dnia zapłaty,

-

198,64 zł od dnia 11.06.2011 r. do dnia zapłaty,

-

198,64 zł od dnia 11.07.2011 r. do dnia zapłaty,

-

198,64 zł od dnia 11.08.2011 r. do dnia zapłaty,

-

198,64 zł od dnia 11.09.2011 r. do dnia zapłaty,

-

198,64 zł od dnia 11.10.2011 r. do dnia zapłaty,

-

198,64 zł od dnia 11.11.2011 r. do dnia zapłaty,

-

198,64 zł od dnia 11.12.2011 r. do dnia zapłaty,

-

198,64 zł od dnia 11.01.2012 r. do dnia zapłaty,

-

198,64 zł od dnia 11.02.2012 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 717,00 zł tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VGC upr 463/13

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) w pozwie z dnia 14.03.2013 r. przeciwko pozwanemu: (...) sp. z o.o. w Ś. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 2.719,48 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od poszczególnych kwot cząstkowych do dnia zapłaty tytułem kosztów eksploatacji i składek na fundusz remontowy. Nadto wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał, że strona pozwana nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego w postaci miejsca postojowego nr 11 o powierzchni użytkowej 12,5 m ² w budynku stanowiącym własność Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. przy ul. (...), objętego księgą wieczystą. (...). W dniu 14.11.2008 r. została ogłoszona upadłość Spółdzielni Mieszkaniowej. Uchwałą z dnia 07.03.2009 r. wspólnota mieszkaniowa (...) podjęła decyzję o pozbawieniu spółdzielni mieszkaniowej zarządu nieruchomością wspólną. Syndyk Masy Upadłości zawarł ze wspólnotą mieszkaniową umowę upoważniającą wspólnotę mieszkaniową do ustalania, ewidencjonowania, rozliczania i dochodzenia w imieniu upadłej spółdzielni opłat eksploatacyjnych od posiadaczy spółdzielczych własnościowych praw do lokali. Zgodnie z Uchwałami Wspólnoty Mieszkaniowej nr (...) i (...) od dnia 01.01.2011 r. strona pozwana została zobowiązana do uiszczania kosztów eksploatacji i składek na fundusz remontowy w wysokości 183,27 zł miesięcznie, a od 01.05.2011 r. - 198,64 zł miesięcznie, płatne do 10-tego danego miesiąca z góry. Strona pozwana nie uiściła opłat i składek za okres od stycznia 2011 do lutego 2012 r. w łącznej wysokości dochodzonej pozwem. Powód stał się uprawnionym do dochodzenia roszczenia na podstawie umowy nabycia przedsiębiorstwa spółdzielni w postępowaniu upadłościowym.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W ustawowym terminie strona pozwana złożyła sprzeciw i wniosła o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Strona pozwana zaprzeczyła istnieniu zobowiązania do zapłaty, podając, że bank nie może nabyć przedsiębiorstwa spółdzielni mieszkaniowej, lecz pojedyncze składniki majątkowe. Zakwestionowała wysokość opłat powołują się na art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz zarzuciła, że strona pozwana nie była w okresie objętym żądaniem pozwu członkiem wspólnoty mieszkaniowej, która ustalała wysokość opłat.

W replice powód podtrzymał żądanie pozwu i powołując się na art. 136 prawa spółdzielczego i 316 prawa upadłościowego i naprawczego wskazał, że dopuszczalne było zbycie przedsiębiorstwa spółdzielni. Nadto wskazał, że wspólnota mieszkaniowa działała w imieniu i na rzecz spółdzielni, zatem stronę pozwaną obciążały oznaczone opłaty wraz z kosztami zarządu nieruchomością wspólną. Powód uzasadnił także wysokość opłaty eksploatacyjnej i przedstawił w tym zakresie dowody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony procesu są przedsiębiorcami, funkcjonującymi na rynku w oparciu o wpis do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

/wydruki z CI KRS dot. stron k. 15-44 /

W dniu 04.11.2005 r. strona pozwana stała się podmiotem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego w postaci garażu – miejsca postojowego o powierzchni użytkowej 12,5 m ², w budynku stanowiącym własność spółdzielni.

Bezsporne było również, że strona pozwana była członkiem spółdzielni mieszkaniowej (...) w K., w zasobie której ów lokal użytkowy się znajdował.

Dowód: akt notarialny – umowa sprzedaży k.7-9 verte.

Bezsporne było także, że:

Dnia 14.11.2008 r. została ogłoszona upadłość Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K.. Umową z dnia 01.09.2009 r. zawartą pomiędzy syndykiem masy upadłości Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. w upadłości a Wspólnotą Mieszkaniową (...)- powołana uchwałą ogółu właścicieli dla zarządzania częścią wspólną nieruchomości położonej w K. przy ul. (...), wspólnota mieszkaniowa została zobowiązana do dokonywania czynności związanych z zasadami ewidencji i rozliczeń zasobów upadłego (§ 3). W tym zakresie wspólnota mieszkaniowa miała uprawnienie do naliczania opłat za pokrycie kosztów zarządu oraz innych opłat związanych w utrzymaniem lokali. (§3 ust. 1).

dowód: uchwała nr (...) r. dot. zmiany sposobu zarządu nieruchomością wspólną k. 128 umowa syndyka masy upadłości Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. w upadłości ze Wspólnotą Mieszkaniową (...) z dnia 01.09.2009 r. k. 13

Wysokość kosztów eksploatacji była ustalana przez Wspólnotę Mieszkaniową na podstawie uchwał dot. uchwalenia rocznego planu finansowo-gospodarczego. O zmianach w zakresie wysokości poszczególnych opłat Wspólnota Mieszkaniowa informowała podmioty, którym przysługiwały spółdzielcze prawa do lokali upadłej spółdzielni mieszkaniowej. Strona pozwana była zawiadamiana o tych zmianach. W 2011 r. łączna suma opłaty eksploatacyjnej oraz funduszu remontowego wyniosła 183,27 zł, zaś od 01.05.2012 r. - 198,64 zł.

Po uzyskaniu zawiadomień o zmianie wysokości opłat eksploatacyjnych i funduszu remontowego, strona pozwana nie kwestionowała ich wysokości, w szczególności nie domagała się pisemnego uzasadnienia ich wysokości.

Dowód: uchwała WM nr (...) k. 14, oraz nr (...) k. 47, oraz (...) k. 48, zawiadomienie z dnia 31.01.2011 k. 46 oraz z dnia 03.01.2011 k. 49, kartoteka obciążeń k. 50,plan gospodarczy na 2010 r. k. 129, plan finansowy na 2011 r. k. 130.

Powód dnia 13.04.2012 r. nabył przedsiębiorstwo Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K., w tym wierzytelność objętą pozwem. Powód w dniu 24.04.2012 r. wezwał pozwaną pisemnie do zapłaty kwoty 2.719,48 zł, ale bezskutecznie.

Dowód:umowa sprzedaży przedsiębiorstwa k.51-82 wraz z załącznikiem k. 84-8,5 wezwanie do zapłaty k.85)

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Strona powodowa wywodziła swoje roszczenie z treści 4 ustawy z dnia 15.12.2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych Dz.U. tj. 2013.1222)o

Przepis te stanowi, że członkowie spółdzielni, kórym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Legitymacja czynna powoda wynika z faktu zawarcia umowy kupna-sprzedaży przedsiębiostwa w całości.

Spór w przedmiotowej sprawie sprowadzał się do oceny zasadności zarzutów strony pozwanej o niemożności nabyciu prezedsiębiorstwa upadłej spółdzielni mieszkaniowej przez bank oraz o zawyżeniu opłat , a nadto o niebyciu członkiem wspólnoty mieszkaniowej, która ustalała wysokość opłat.

Ad .1. W ocenie sądu brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych do uznania zasadności twierdzenia pozwanego o niemożności nabycia przez bank przedsiębiorstwa upadłej spółdzielni mieszkaniowej. W szczególności w aspekcie podmiotowym nie występują w ustawie prawo bankowe żadne przepisy zabraniające dokonania przez bank takiej czynności prawnej. Nie istnieją również żadne przeszkody faktyczne i prawne dla nabycia przedsiębiorstwa upadłego przez banki, także wtedy, gdy przedsiębiorstwo to jest spółdzielnią mieszkaniowa. Zatem li tylko na podstawie art. 55 ¹ kc powód, bez powoływania się na art. 509 kc był uprawniony do dochodzenia przedmiotowej wierzytelności, która przysługiwała upadłemu. Znajduje to również oparcie w treści art. 316 pun. Spółdzielnia mieszkaniowa jest bowiem przedsiębiorcą prowadzącym m.in. działalność gospodarczą. Przedsiębiorstwo spółdzielni to zorganizowany zespół składników majątkowych i niemajątkowych służących prowadzeniu m.in. działalności gospodarczej. Zdaniem Sądu przedsiębiorstwo spółdzielni może być więc przedmiotem obrotu co wynika z art. 55 ² k.c. oraz z art. 1 § 1 prawa spółdzielczego i art. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. (por. także orzecznictwo SN (wyroki z dni 13.12.2000 r. III CZP 43/00, 12.01.2001 r. III CZP 44/00, 20.06.2007 r. V CSK 196/07).

Ad 2. Sąd ocenił drugi z zarzutów strony pozwanej również jako niezasadny.

Stosownie do treści art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, członkowie spółdzielni (…) mogą kwestionować zasadność zmiany wysokości opłat bezpośrednio na drodze sądowej. W przypadku wystąpienia na drogę sądową ponoszą oni opłaty w dotychczasowej wysokości. Ciężar udowodnienia zasadności zmiany wysokości opłat spoczywa na spółdzielni.

W niniejszej sprawie strona pozwana zakwestionowała nie zasadność zmiany wysokości opłat lecz ich wysokość. W ocenie sądu jednak przy powoływaniu się na treść art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych uprawniony podmiot może kwestionować li tylko zasadność zmiany wysokości opłat, a zatem podstawy faktyczne podjęcia uchwały o zmianach w tym zakresie. Zatem już z tego względu zarzut dotyczący wysokości opłat nie jest zasadny.

Pomijając, jednak kwestię, że przedmiotowa zmiana opłaty nie była przedmiotem rozstrzygnięcia sądu na podstawie powództwa o ustalenie wytoczonego przez stronę pozwaną, to sformułowanie jej jako zarzutu materialnoprawnego (wnioskowanie ad maiori ad minus) podlegało rozpoznaniu w niniejszym postępowaniu. Przyjmując również zasadę rozkładu ciężaru dowodu wskazaną w niniejszym przepisie, sąd ocenił, że powód wykazał zasadność zmiany wysokości opłat eksploatacyjnych i funduszu remontowego treścią planów finansowych w tym zakresie.

Powód w całości dowiódł w niniejszym postępowaniu za pomocą dowodów z dokumentów zasadność swojego roszczenia zarówno co do samej zasady, jak i co do konkretnej, żądanej kwoty. Wypełnił zatem nałożony nań dyspozycją art. 6 k.c. I art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych obowiązek dowodowy. Dowody z dokumentów zaoferowane przez powoda były spójne, Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności. Ich treść odpowiadała zatem prawdzie.

Ad 3 Trzeci z zarzutów także nie mógł się ostać. Stosownie bowiem do treści art. 6 ustawy o własności lokali ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Jak wynika z kolei z treści uchwały właścicieli lokali w nieruchomości przy ul. (...) w K. nr (...) została utworzona wspólnota mieszkaniowa. Ta wspólnota stała się – na podstawie umowy zawartej w syndykiem masy upadłości spółdzielni wykonawcą w zakresie uprawnień upadłej spółdzielni wynikających z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Zatem czynności te wykonywała w imieniu i na rzecz syndyka, działającego na rachunek upadłej spółdzielni (por. art. 160 ustawy z dnia 28.02.2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze), a nie na podstawie praw podmiotowych, które miałyby przysługiwać wspólnocie mieszkaniowej. Podkreślić bowiem należy, że w tym zakresie wspólnota mieszkaniowa jako wykonawca umowy miała obowiązek rozliczenia się z syndykiem, jako „inkasent”(por. § 6 umowy z dnia 01.09.2009 r.). Bez znaczenia jest zatem okoliczność członkostwa strony pozwanej we wspólnocie mieszkaniowej. Zresztą byłoby to niemożliwe z uwagi na fakt braku odrębności lokalu w postaci garażu, do którego pozwanemu przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Wobec powyższego Sąd uznał, że roszczenie powoda jest w całości uzasadnione i orzekł jak w punkcie I wyroku.

Sąd zasądził odsetki ustawowe zgodnie z żądaniem pozwu. Jak bowiem stanowi art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Natomiast zgodnie z § 2 tegoż przepisu jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (…).

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o treść art. 98 § 1 i 3 k.p.c. stanowiącego o obowiązku uiszczenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego przez stronę przegrywającą spór, co w niniejszym postępowaniu obligowało pozwaną do ich uiszczenia. Wysokość zasądzonych w punkcie II wyroku kosztów opiewała na łączną kwotę 717 zł obejmujące: opłatę od pozwu w kwocie 100,00 zł, wynagrodzenie radcy prawnego 600,00 zł (§ 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) i opłatę skarbową od pełnomocnictwa - 17 zł.

Sąd oddalił wniosek dowodowy strony pozwanejjako niesprecyzowany a nadto z powodu faktu, że powód nie mógłby wykonać tego zobowiązania gdyż nie nabył on umową z dnia 13.04.2012 r. ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności SM (...) Nadto w ocenie Sądu przeprowadzanie dowodów z wnioskowanych przez pozwaną dokumentów byłoby zbędne z uwagi na to, iż wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia i sporne zostały wyjaśnione a pozwana powoływała wnioski o ich przeprowadzenie jedynie dla zwłoki (art.217 § 2 i 227 k.p.c.).