Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I AGa 334/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Grzegorz Krężołek (spr.)

Sędziowie:

SSA Marek Boniecki

SSA Anna Kowacz-Braun

Protokolant:

st. sekr. sądowy Beata Zaczyk

po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2019 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa W. S. (1)

przeciwko (...) S.A. w K.

o zapłatę

oraz

sprawy z powództwa M. T. (1)

przeciwko (...) S.A. w K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 3 listopada 2017 r. sygn. akt IX GC 356/14

I. oddala apelację;

II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda W. S. (1) kwotę 18 750 zł /osiemnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt złotych / tytułem kosztów postępowania apelacyjnego;

III. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda M. T. (1) kwotę 18 750 zł /osiemnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt złotych / tytułem kosztów postępowania apelacyjnego;

IV. zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w K. , na rzecz powoda M. T. (1) kwotę 4 185 436 zł / cztery miliony , sto osiemdziesiąt pięć tysięcy , czterysta trzydzieści sześć złotych / z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od :

- kwoty 336 963zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 12 grudnia 2017r do dnia zapłaty ,

- kwoty 336 963 zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 11 stycznia 2018r do dnia zapłaty ,

- kwoty 336 963 zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 13 lutego 2018r do dnia zapłaty ,

-kwoty 336 963 zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 13 marca 2018r do dnia zapłaty ,

- kwoty 336 963 zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 11 kwietnia 2018r do dnia zapłaty ,

- kwoty 336 963 zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 11 maja 2018r do dnia zapłaty ,

- kwoty 336 963 zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 12 czerwca 2018r do dnia zapłaty ,

- kwoty 336 963 zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 11 lipca 2018r do dnia zapłaty ,

- kwoty 336 963 zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 11 sierpnia 2018r do dnia zapłaty ,

- kwoty 336 963 zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 11 września 2018r do dnia zapłaty ,

- kwoty 336 963 zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 11 października 2018r do dnia zapłaty,

- kwoty 336 963 zł / trzysta trzydzieści sześć tysięcy , dziewięćset sześćdziesiąt trzy złote / od dnia 14 listopada 2018r do dnia zapłaty oraz

kwoty 141 880 zł / sto czterdzieści jeden tysięcy , osiemset osiemdziesiąt złotych/ od dnia 11 grudnia 2018r , do dnia zapłaty;

V. w pozostałym zakresie, w odniesieniu do roszczenia zgłoszonego przez M. T. (1) w piśmie procesowym z dnia 13 grudnia 2018r , postępowanie umarza;

VI. zasądza od powoda M. T. (1) na rzecz strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w K. kwotę 5 625 zł / pięć tysięcy sześćset dwadzieścia pięć złotych/, tytułem części kosztów postępowania wywołanego rozszerzonym żądaniem.

SSA Marek Boniecki SSA Grzegorz Krężołek SSA Anna Kowacz-Braun

Sygn. akt : I AGa 334/18

UZASADNIENIE

W. S. (1) , w pozwie skierowanym przeciwko (...) spółce akcyjnej w K. domagał się zasądzenia kwoty 2.888.918 zł na którą złożyły się sumy :

1) 63.472, zł tytułem wynagrodzenia podstawowego za okres od 1 do 12 listopada 2013r z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2013 r.,

2) 2.015.616 zł – jako ekwiwalent za niewykorzystany urlop w 2013 r. z odsetkami od dnia 10 grudnia 2013 r.

3) 328.993 zł , tytułem odszkodowania wynikającego z zachowania zakazu konkurencji za listopad 2013 z odsetkami od dnia 11 grudnia 2013 r i 480 837 zł z tego samego tytułu za grudzień tego roku , z odsetkami od dnia 11 stycznia 2014r

Motywując żądanie wskazał, że od czasu powołania pozwanej spółki był prezesem jej zarządu aż do listopada 2013r . Miał wpływ na organizację wszystkich spółek grupy (...) i przyczynił się do uzyskania przez cała grupę jej aktualnej pozycji gospodarczej, jako czołowego producenta opakowań w Europie Środkowowschodniej, na Bliskim Wschodzie, w Indiach i Maroku, którą potwierdzają rankingi businesowe. Jego praca była wielokrotnie wyróżniana i nagradzana.

Jego relacje z pozwaną w zakresie jego praw i obowiązków związanych z zatrudnieniem jako prezesa zarządu , regulowała umowa o zarzadzanie z dnia 2 listopada 2004 , która zastąpiła umowę wcześniejszą, dotyczącą tej samej materii. W dalszym okresie była ona kilkakrotnie zmieniana.

Wynagrodzenie należne powodowi regulowały także regulaminy wewnętrzne, do których odesłanie zawarto we wskazanej umowie. Wynagrodzenie to składało się łącznie z trzech składników :

1) wynagrodzenia podstawowego, stanowiącego wielokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w (...)z okresu poprzednich trzech miesięcy - wypłacane comiesięcznie,

2) premii odpowiadającej 2,5 % zysku netto (...)za miniony rok finansowy wg zaudytowanego sprawozdania finansowego spółki , płatnej w terminie 30 dni od zatwierdzenia zaudytowanego sprawozdania finansowego;

3) tzw. premii II, odpowiadającej równowartości 2,5 % różnicy pomiędzy skonsolidowanym zyskiem(...) jako grupy za miniony rok finansowy, a zyskiem netto(...) jako pojedynczej spółki.

W dniu 8 listopada 2013r , na Walnym Zgromadzeniu strony pozwanej odwołano czterech z pięciu członków zarządu, w tym powoda [ oraz M. T. (1) ] z podaniem jako przyczyny odwołania , utraty zaufania i niemożności dalszej współpracy z odwoływanymi członkami z ich winy.

W. S. (1) zaprzeczył, aby podana przyczyna była rzeczywistą. O odwołaniu został poinformowany w dniu 12 listopada 2013r.

Argumentował , że dochodzone pozwem kwoty są mu należne albowiem :

1) do wynagrodzenia podstawowego ma prawo za 12 dni listopada 2013, ustalonego proporcjonalnie do liczby przepracowanych i pozostających do przepracowania godzin, w warunkach gdy płatność wynagrodzenia to 10 dzień kalendarzowy każdego następnego miesiąca;

2) ekwiwalent za niewykorzystany urlop, zdaniem powoda, ma swoją podstawę w odesłaniu w umowie o zarządzanie do przepisów prawa pracy, skoro obowiązki miał wykonywać z zachowaniem norm pracy i wypoczynku przewidzianych przez te unormowania , a przysługiwał mu rocznie płatny urlop wypoczynkowy w najwyższym wymiarze przewidzianym przez te przepisy do których odwołanie zawarto również w regulaminie. Prawo do ekwiwalentu nabył w dniu wygaśnięcia umowy czyli 12 listopada 2013 r. Wskazał przy tym , iż w roku poprzednim wykorzystał 14 dni , a w 2013r - 24 dni urlopu.

3) odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji obowiązującego przez 5 lat od rozwiązania umowy , stanowi równowartości 50 % średniego miesięcznego wynagrodzenia brutto jakie otrzymał w ciągu ostatnich 12 miesięcy poprzedzających rozwiązanie umowy o zarządzanie.

Pomiędzy 12 listopada 2012 r i 12 listopada 2013 powód otrzymał 961.675 zł - połowa tej kwoty 480.837 zł miesięcznie, w tym za listopad proporcjonalnie do końca miesiąca 13/19 – 328.993,73 zł, za kolejne miesiące w pełnej wysokości.

W toku postępowania W. S. (1) kilkukrotnie rozszerzał żądanie zapłaty odszkodowania za respektowanie zakazu konkurencji , obejmując nimi kolejne okresy w jakich stan takim miał miejsce / k. 4310-4312 akt / , aby ostatecznie określić żądanie z tego tytułu na dodatkową kwotę 20 524 147 zł z ustawowymi odsetkami za poszczególne okresy miesięczne,

W tym samym piśmie procesowym z 14 czerwca 2017r / k. 5619 – 5622 akt /, rozszerzył żądanie w zakresie należności z tytułu premii dla której podstawą był §9 ust. 2 umowy o zarzadzanie o sumę łączną 9 164 540 zł odpowiadającą 2, 5 % równowartości zysku netto określonego w sprawozdaniu finansowym za 2013r.

Łącznie powód , w zakresie należności głównej , ostatecznie dochodził od pozwanej kwoty 31 767 775 zł.

W pozwie wniesionym przeciwko pozwanej drugi z odwołanych w dniu 8 listopada 2013r członków zarządu spółki (...), M. T. (1) domagał się kwoty

1.520.614 zł na którą złożyły się :

1) 52.893 zł , tytułem wynagrodzenia podstawowego za okres od 1 do 14 listopada 2013 r. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 grudnia 2013 r.

2) 623.760 zł , z tytułu zaliczki na poczet premii za III kwartał 2013 r. z odsetkami od dnia 6 grudnia 2013 r.

3) 4.810 zł , jako zwrot ryczałtu za używanie prywatnego samochodu do celów służbowych z odsetkami od dnia 11 grudnia2013 r.

4) 246.170 zł z tytułu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop w 2013 r. z odsetkami od dnia 11 grudnia 2013 r. oraz

5) 217.426 zł z odsetkami od 11 grudnia 2013 r.

6) 375.555 z odsetkami od 11 stycznia 2014 r. , z tytułu odszkodowania za respektowanie zakazu konkurencji za listopad i grudzień 2013r.

Motywując żądanie M. T. (1) podnosił , że był związany z pozwaną

od lutego 1999 r., kiedy to rozpoczął pracę jako zastępca dyrektora Biura Eksportu spółki (...) S.A. jednej ze spółek Grupy (...),

Od czerwca 2001 r. pracował w(...)na stanowisku dyrektora pionu sprzedaży i marketingu opakowań napojowych i dyrektora biura handlu i marketingu, od maja 2007 r. jako dyrektor ds. handlowych. Ponadto od lipca 2005 r. był prokurentem spółki. W okresie od od 1 stycznia 2013 r. do 14 listopada 2013 r. pełnił funkcję wiceprezesa zarządu (...) S.A- dyrektora ds. handlowych.

Jego prawa i obowiązki na tym stanowisku regulowała umowa o zarzadzanie zawarta w dniu 3 grudnia 2012 r. , obejmująca także zakaz konkurencji.

Określała ona reguły pełnienia przez powoda powierzonej funkcji oraz zasady jego wynagradzania.

Wynagrodzenie M. T. (1) regulowały także akty wewnętrzne spółki, w zakresie w jakim umowa o zarządzanie ustalała wynagrodzenie i świadczenia w wysokości identycznej jak ustalone dla pracowników(...)w tym w odniesieniu do ekwiwalentu pieniężnego za użytkowanie samochodu prywatnego do celów służbowych, zwrotu kosztów podróży oraz pokrycie kosztów opieki medycznej i składki na pracowniczy program emerytalny.

Powód argumentował, że odwołanie go z funkcji w dniu 8 listopada 2013r , podobnie jak w przypadku W. S. (1), nastąpiło z tożsamych przyczyn , które nie miały charakteru rzeczywistego. O odwołaniu dowiedział się w dniu 14 listopada 2013r .

Jak wynikało z motywów pozwu , dochodzone pozwem sumy to :

1) wynagrodzenie podstawowe, stanowiącego pięciokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników i osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych w siedzibie spółki z wyłączeniem prezesa, z okresu poprzednich trzech miesięcy - za 14 dni listopada 2013 –proporcjonalnie- wg liczby godzin przepracowanych i pozostałych do przepracowania. Termin płatności tego świadczenia upływał w ciągu 10 dni od złożenia oświadczenia o obecności za miesiąc listopad, co nastąpiło 2 grudnia 2013 r.

2) wynagrodzenie premiowe - zaliczki za III kwartał 2013 r. na podstawie § 9 ust. 2 umowy, stanowiące 1,5 % zysku skonsolidowanego netto Grupy (...) przy uwzględnieniu obowiązku wypłaty powodowi kwartalnych zaliczek w wysokości 80 % kwartalnego wyniku finansowego netto (...) SA ,

3) ryczałt za używanie prywatnego samochodu do celów służbowych zgodnie z § 9 ust. 5 umowy;

4) ekwiwalent za niewykorzystany urlop w 2013 r. zgodnie z § 7 ust.4 umowy, w wymiarze 5,8 dnia , w okresie od 1 stycznia do 14 listopada 2013 r. ;

5) odszkodowanie z tytułu honorowania zakazu konkurencji, obowiązującego przez 5 lat od rozwiązania umowy, odpowiadające 50 % średniego miesięcznego wynagrodzenia jakie M. T. (1) otrzymał w ciągu ostatniego roku finansowego poprzedzającego rozwiązanie umowy o zarządzanie.

Powód wskazywał iż za okres od 1 stycznia do 31 października 2013 r. otrzymał wynagrodzenie 751.110 zł w skali miesiąca – połowa tej kwoty to 375.555 zł miesięcznie, w tym za listopad proporcjonalnie do końca miesiąca 11/19 – 217.426 zł.

Za kolejne miesiące obowiązywania zakazu , odszkodowanie jest mu należne w pełnej, określonej postanowieniami umowy o zarzadzanie, wysokości.

W piśmie procesowym z 27 lutego 2015 r./ k. 1077-1083 akt(...) M. T. (1) zmienił żądanie pozwu w ten sposób , że :

ograniczył żądanie zapłat należności z tytułu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop w 2013r z kwoty 246.170 zł do 222.486 zł z odsetkami od dnia 11 grudnia 2013 r.. W zakresie różnicy pomiędzy obydwiema tymi wielkościami cofnął pozew,

-wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 4.912.565 zł, tytułem odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji, w okresie pomiędzy od 15 listopada 2013 r do 31 stycznia 2016 r. włącznie, w tym w miejsce kwot 217.426,00 zł za listopad 2013 r. i 375.555 zł za grudzień 2013 r. zażądał odpowiednio 195.083 zł oraz 336.963 zł, a w zakresie kwoty 38.592 zł także cofnął pozew,

- kwoty 1.135.961 zł , tytułem wynagrodzenia premiowego wraz z odsetkami od 25 czerwca 2014 r. na podstawie § 9 ust. 2 umowy, argumentując , iż w czasie trwania postępowania miało miejsce zatwierdzenie zaudytowanego sprawozdania finansowego Grupy (...)za 2013 r. na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy [w dniu 24 czerwca 2014r], które spowodowało powstanie po jego stronie należności z tego tytułu o które rozszerza żądanie skierowane przeciwko pozwanej spółce.

W piśmie procesowym z 15 marca 2016 r. (k.4302-4305 akt ) po raz drugi rozszerzył żądanie pozwu , domagając się zasądzenia od strony pozwanej także kwoty 4.380.519 zł tytułem odszkodowania za zakaz konkurencji za okres od 1 lutego 2015 r. do 29 lutego 2016r r. w kwotach po 336.963 zł miesięcznie z odsetkami.

Ostatecznie , po raz kolejny żądanie z tego tytułu rozszerzając , za dalsze okresy do maja 2017r / pismo procesowe z dnia 19 czerwca 2017r k. 5628-5630 akt / wniósł o dalszą należności wraz odsetkami , łącznie z tej podstawy dochodząc 14.347.529 zł z odsetkami .

Wszystkie jego żądania , po ich ostatecznym ukształtowaniu , w zakresie należności głównej , zamknęły się wielkością 16.387.439 zł.

Postanowieniem z dnia 19 stycznia 2016r Sąd Okręgowi połączył sprawy W. S. (1) i M. T. (1) przeciwko pozwanej do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia .

Strona pozwana , (...) S.A. w K., wniosła o oddalanie powództw w całości oraz obciążenie powodów kosztami procesu.

Twierdziła , że żądania zgłoszone w pozwach są merytorycznie nieuzasadnione , a poza tym stanowią przejawy nadużycia prawa podmiotowego ze strony obu powodów.

W bardzo obszernej argumentacji , zwalczała stanowiska byłych członków zarządu w tym te , które powoływali oni w ramach kolejnych rozszerzeń dotychczasowych żądań.

Podsumowując argumentację pozwanej wskazać należy , że (...) SA :

a/ przyznała fakt zawarcia obu umów o zarządzenie i odwołanie powodów z zarządu z powodu utraty zaufania i niemożności dalszej współpracy uznając , że odwołanie nastąpiło z przyczyn ich obciążających , polegających na uniemożliwieniu Radzie Nadzorczej spółki wykonywania czynności nadzoru.

b/ twierdziła, iż zarząd(...) w skład którego wchodzili powodowie, pomimo zobowiązania do wyzbycia się przez spółkę składników majątku zlokalizowanych na terenie Iranu tj. spółki(...) którą pozwana kontrolowała za pośrednictwem jednej ze swych spółek – (...), sprzedał(...) polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (...)w N., w której jedynym wspólnikiem i prezesem zarządu był B. C. – wieloletni pracownik (...) Pożyczki na zapłatę ceny nabycia, w kwocie 262.821 USD, udzielił ówczesny zarząd za pośrednictwem (...) sp. z o.o., którą to transakcję zataił.

Pomimo poinformowania zarządu w dniu 4 października 2013 r. o konieczności przeprowadzenia kompleksowego audytu inwestycji grupy(...) na Bliskim Wschodzie oraz zobowiązania jego członków przez Radę Nadzorczą spółki, uchwałą z 23 października 2013 r , odmówili oni przekazania jej stosownych dokumentów i informacji - niezgodnie z art. 382 §4 k.s.h.

Co więcej , na skutek utrudnienia Radzie wykonywania uprawnień nadzorczych (...) SA poniosła znaczne wydatki na przeprowadzenie audytu w zakresie zbadania działań Grupy na terenie Iranu oraz kwestii właścicielskich zlokalizowanego tam majątku.

c/ twierdziła, iż na skutek pozostawienia w majątku Grupy składnika majątkowego, którego należało się wyzbyć [ spółki (...) ] poniosła szkodę odpowiadającą środkom, które zostały przez (...)zainwestowane na terenie Iranu w realizacji sankcji rządu amerykańskiego wobec tego państwa , oszacowaną na sumę 14.000.000 USD.

d/ zarzuciła , iż w celu utrudnienia przebiegu audytu – po powzięciu informacji o planowanym terminie jego przeprowadzenia, W. S. (1) i pozostali odwołani członkowie zarządu, usnęli ze służbowych komputerów dane dotyczące inwestycji (...), czym uniemożliwili, prowadzącym ten proces [ przedstawicielom zewnętrznych firm amerykańskich] , dostęp do pełnej dokumentacji spółki. Ukrycie danych dotyczących inwestycji na Bliskim Wschodzie i odmowa współpracy z Radą Nadzorczą skutkowały decyzją o odwołaniu powodów z zarządu. Taki sposób postępowania obu powodów odbił się negatywnie na wizerunku (...) SA w oczach kontrahentów.

e/ pozwana zarzuciła W. S. (1) naruszenie zakazu konkurencji, poprzez zaangażowanie się w działalność podmiotu konkurencyjnego, (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. oraz w funduszu inwestycyjnym (...) , a także wbrew interesom komicznym pozwanej , wykorzystanie tzw. okazji korporacyjnej w ramach procesu outsorsingu przeprowadzonego w spółce pod kierownictwem powoda,

f/ zakwestionowała roszczenia W. S. (1) co do wysokości, kwestionując wyliczenie kwoty należnej z tytułu zachowania zakazu konkurencji z uwzględnieniem premii rocznej.

Zaprzeczyła także , aby przysługiwało mu prawo do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Jej zdaniem przyznanie powodowi w umowie o zarządzanie wszystkich świadczeń należnych pracownikom spółki na podstawie obowiązujących w spółce regulaminów, nie dotyczyło świadczeń należnych pracownikom na podstawie Kodeksu pracy. Natomiast uprawnienie do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop zostało przyznane innym członkom zarządu wprost w umowach ich dotyczących , którego w umowie z W. S. (1) brak .

g/ w odniesieniu do roszczeń M. T. (1) twierdziła , iż nie są one należne w w jakiejkolwiek wysokości dlatego , że zgodnie z §10 ust. 6 umowy o zarządzanie zawartej przez strony w dniu 3 grudnia 2012r , świadczenia te były wykluczone w sytuacji wyrządzenia przez zarządcę spółce szkody , a do niej M. T. (1) doprowadził.

Poza tym stała na stanowisku , że temu powodowi nie służy roszczenie o zapłatę premii rocznej, w sytuacji gdy na dzień jej ustalenia nie był członkiem zarządu.

Odnosząc się od żądania odszkodowania za zakaz konkurencji wskazała, iż odszkodowanie przewidziane w umowie za cały okres obowiązywania zakazu miało wynieść 50 % średniego miesięcznego wynagrodzenia brutto uzyskanego przez powoda od spółek Grupy (...) za ostatni rok finansowy poprzedzający rozwiązanie umowy o zarządzenie i być wypłacane ratalnie. Jej zdaniem , nie mogła być podstawą obliczania tego świadczenia suma wszystkich świadczeń otrzymywanych od spółki w związku z pełnieniem przez M.T. (1) funkcji zarządcy przedsiębiorstwa.

h/ negowała podawane przez obu powodów daty rozwiązania dotyczących ich umów o zarzadzanie, wiązane przez nich z datami doręczenia pism, autorstwa P. I. reprezentującego zarząd spółki , zawiadamiających o odwołaniu z funkcji.

W kolejnych pismach procesowych strony bardzo obszernie polemizowały ze stanowiskami oponentów procesowych , zwalczając nawzajem kolejno wysuwane argumenty , a przy tym odwoływały się do faktów związanych z odwołaniem powodów z zarządu i jego przyczyn.

Szczegółowe przywoływanie tych argumentów nie jest celowe albowiem zbędnie rozbudowałoby to pisemne motywy orzeczenia.

Wyrokiem z dnia 3 listopada 2017 r Sąd Okręgowy w Krakowie :

- zasądził od strony pozwanej (...) spółki akcyjnej w K. , na rzecz powoda W. S. (1) kwotę 31.767.775 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

-: 63.472 zł od dnia 11 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;
-: 2.015.616 zł od dnia 10 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;
-: 328.993 zł od dnia 11 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837zł od dnia 11 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 lutego 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837, zł od dnia 11 marca 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837zł od dnia 11 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 maja 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 lipca 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837zł od dnia 11 września 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837zł od dnia 11 października 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 listopada 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837zł od dnia 11 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 lutego 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 marca 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837zł od dnia 11 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 maja 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837, zł od dnia 11 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 lipca 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837zł od dnia 11 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 września 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837zł od dnia 11 października 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 listopada 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 lutego 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 marca 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 maja 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 lipca 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837zł od dnia 11 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 września 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 października 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 listopada 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 lutego 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 marca 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 maja 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 480.837 zł od dnia 11 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 9.164.540 zł od dnia 25 lipca 2014 r. do dnia zapłaty; [ pkt I ] ,

- zasądził od pozwanej na rzecz powoda W. S. (1) kwotę 143.217 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu [ pkt II],

W odniesieniu do roszczeń zgłoszonych wobec strony pozwanej przez M. T. (1);

- zasądził od (...) SA w K. na rzecz powoda M. T. (1) kwotę 16.387.439,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

-: 52.893 zł od dnia 13 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;
-: 623.760 zł od dnia 6 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;
-: 4.810 zł od dnia 11 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;
-: 222.486 zł od dnia 11 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;
-: 195.083 zł od dnia 11 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 lutego 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 marca 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 maja 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963zł od dnia 11 lipca 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 września 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 października 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 listopada 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 lutego 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 marca 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 maja 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 lipca 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 września 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 października 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 listopada 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 lutego 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 marca 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 maja 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 lipca 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 września 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 października 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 listopada 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 lutego 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 marca 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963 zł od dnia 11 maja 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 336.963,00 zł od dnia 11 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty;
-: 1.135.961,00 zł od dnia 25 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;[ pkt III],

- w pozostałym zakresie postępowanie pomiędzy tymi stronami umorzył [ pkt IV ] oraz

- zasądził od strony pozwanej (...) SA w K. na rzecz powoda kwotę 143.217,00 zł tytułem kosztów procesu [ pkt V sentencji wyroku] .

Sąd Okręgowy ustalił następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia :

Za niesporne pomiędzy stronami uznał to , że powodowie pełnili funkcje w zarządzie spółki (...) S.A. oraz, że zostali z nich odwołani na Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy w dniu 8 listopada 2013 r.

W. S. (1) był związany z (...) SA od jej założenia w 1992 r., a wcześniej był współzałożycielem w 1989 r. i prezesem zarządu jednej ze spółek Grupy (...) – (...) spółka z o.o. w B., później przekształconej w (...) S.A. w K., która obecnie stanowi w całości własność strony pozwanej.

W. S. (1) pełnił w (...) funkcję prezesa zarządu nieprzerwanie do listopada 2013r .

M. T. (1) był zatrudniony na stanowisku zastępcy dyrektora Biura (...) spółki (...) - (...) S.A. od 1 lutego 1999 r. W dniu 1 października 1999 r. został powołany na stanowisko zastępcy dyrektora ds. rynku przemysłu napojowego w(...) Biuro Handlu i Marketingu sp. z o.o. w K..

Od 1 czerwca 2011 r. był zatrudniony w (...) S.A. na stanowisku dyrektora pionu sprzedaży i marketingu opakowań napojowych i dyrektora biura handlu i marketingu, od 1 maja 2007 r. na stanowisku dyrektora ds. handlowych, będąc równocześnie prokurentem pozwanej spółki. Począwszy od 1 stycznia 2013 r. do daty odwołania, był wiceprezesem zarządu pozwanej.

Pozycja gospodarcza wypracowana przez pozwaną spółkę i Grupę (...) na przestrzeni lat, w tym osiągniecie przez(...) statusu czołowego producenta opakowań napojowych w Europie Środkowo-Wschodniej, na Bliskim Wschodzie, w Indiach i Maroku, oraz przynależności kapitałowej Grupy (...)do grona czterech największych globalnych producentów puszek napojowych , miały miejsce w okresie kiedy W. S. (1) pełnił funkcje prezesa zarządu i dyrektora zarządzającego.

Za niesporny uznał Sąd I instancji także fakt zawarcia przez pozwaną z powodami umów o zarządzanie: z W. S. (1) w dniu w dniu 2 listopada 2004 r. i M. T. (1) w dniu 3 grudnia 2012 r. , a także treść Regulaminów Pracy, Regulaminu Wynagrodzenia(...) z załącznikami nr(...), dotyczącymi przyznawania premii uznaniowej, obowiązujących w pozwanej spółce w 2013 r.

Nie była wzajemnie przez strony kwestionowaną wysokość wynagrodzeń stanowiących podstawę wyliczenia kwot dochodzonych przez powodów :

-: przeciętne miesięczne całkowite wynagrodzenie brutto osób zatrudnionych w siedzibie (...) za miesiące sierpień, wrzesień, październik 2013 r. wyniosło 25.124,46 zł;
-: wynagrodzenie przysługujące W. S. (1) za okresy nie dłuższe niż jeden miesiąc, a wypłacone w okresie od sierpnia do października 2013 r., wyniosło 1.578.000 zł brutto,
-: wynagrodzenie przysługujące W. S. (1) za okresy dłuższe niż jeden miesiąc, a wypłacone w okresie od października 2012r do października 2013 r. wyniosło 7.284.600 zł brutto,
-: wynagrodzenie wypłacone powodowi W. S. (1) w okresie od 12 listopada 2012r do 12 listopada 2013 r. wyniosło 11.540.110 zł brutto.
-: ekwiwalent za używanie prywatnego samochodu do celów służbowych przez M. T. (1) wynosił 4810,91 zł w 2013 r. i był zwyczajowo płatny wraz z wynagrodzeniem podstawowym;
-: wysokość wynagrodzenia podstawowego M. T. (1) za okres od 1 maja 2013r do 31 października 2013 r. wyniosła 1.634.400 zł, średnio miesięcznie 272.400 zł brutto;
-: wysokość wynagrodzenia podstawowego M. T. (1) za okres od 1 stycznia 2013 r do 31 października 2013 r. wyniosła 2.192.400 zł, średnio miesięcznie 219.240 zł brutto;
-: wysokość zysku skonsolidowanego Grupy(...)za 2013 r. wyniosła 362.149.000 zł;
-: wynagrodzenie dodatkowe M. T. (1) za okres od 1 stycznia 2013 do 31 października 2013 r. wyniosło 28.876,06 zł brutto;
-: roczne sprawozdanie finansowe (...) za 2013 r., przygotowane wg polskich zasad księgowości wykazało zysk netto spółki w wysokości 366.581.634,98 zł

Za niekwestionowane wzajemnie przez strony Sąd I instancji uznał także powiązania właścicielskie F. G. i jego syna P. G. ze spółką (...).

F. G. był założycielem całej Grupy(...) właścicielem większościowego pakietu udziałów w spółce (...), która w 2012 r. dysponowała 100 % akcji (...) S.A. Po jego śmierci, właścicielem 100 % akcji (...) S.A. została (...)s.a.r.l. w Luksemburgu, do której w sierpniu 2013 r. (...)wniosła akcje (...) S.A. tytułem aportu. Właścicielem(...) s.a.r.l. w Luksemburgu, jest (...) Właścicielem tej ostatniej jest amerykańska spółka (...)w D., P. USA / , a jej właścicielem został P. G. – syn F..

W zakresie okoliczności spornych Sąd I instancji ustalił , że :

O realizacji inwestycji na terenie Bliskiego Wschodu ,w tym w Iranie, zarząd informował zarówno Radę Nadzorczą(...)jak i[ jedynego naówczas ] akcjonariusza, początkowo reprezentowanego tylko przez F. G., chociaż na posiedzeniach był obecny także jego syn P.. Formalna akceptacja wejścia na rynek irański nastąpiła w dniu 23 września 2005 r., kiedy Rada, obradująca z udziałem ich obu, zatwierdziła do realizacji wieloletni plan inwestycyjny Grupy(...) , obejmujący projekt budowy wytwórni opakowań na terenie tego kraju.

O kolejnych projektach inwestycyjnych w Iranie i ich realizacji zarząd spółki również informował tak ten organ jak i akcjonariusza.

W dniu 2 kwietnia 2012 r. Rada Nadzorcza (...)podjęła uchwałę o wyznaczeniu P. G. na delegata, sprawującego samodzielnie czynności nadzoru w zakresie wszystkich znaczących umów finansowych pomiędzy jednostkami Grupy (...) a bankami i innymi instytucjami finansowymi.

W dniu 25 stycznia 2013 r. P. G. przesłał do W. S. (1), jako prezesa zarządu, memorandum sporządzone w dniu 23 października 2012 r. , dotyczące rozporządzenia wykonawczego prezydenta USA B. O. z 9 października 2012 r. nr (...), zakazującego zagranicznym spółkom zależnym oraz innym jednostkom kontrolowanym przez podmioty amerykańskie stosunków handlowych z Iranem. Interceptując ten dokument prawnicy z Kancelarii (...) [ obsługującej spółkę właścicielkę (...) SA ] , wskazali na obowiązek zakończenia stosunków handlowych z Republiką Iranu także przez zagraniczną spółkę zależną lub kontrolowaną w ciągu 180 dni,[a do takich należała pozwana].

W reakcji na to memorandum , w dniu 26 stycznia 2013 r. W. S. (1) polecił służbom odpowiedzialnym za sprzedaż opakowań w spółkach Grupy (...) wstrzymanie realizacji nierozpoczętych zleceń produkcyjnych opakowań, które w jakikolwiek sposób mogłyby być przeznaczone do dostarczenia na teren Iranu.

W kolejnych dniach wydał szereg zarządzeń do niezwłocznego wdrożenia, polegających na wydaniu zakazu produkcji i sprzedaży do Iranu, wysyłania towarów z adresem irańskim , produkcji opakowań z litografią w języku urzędowym irańskim, nakazując wypowiedzenie dotąd obowiązujących umów z których wynikały takie dostawy z powołaniem się na przypadek siły wyższej.

W okresie pomiędzy 28 stycznia i 29 marca 2013 r. W. S. (1) przebywał na urlopie z uwagi na zaplanowaną operację przeszczepu jaką miał odbyć się w szpitalu w(...), pozostając dostępny we wszystkich sprawach które mogą być załatwione mailowo lub telefonicznie. Do podejmowania innych decyzji upoważnił członka zarządu S. W. .

W okresie nieobecności prezesa, pozostali członkowie zarządu (...) SA podjęli działania zmierzające do oceny skutków rozporządzenia Prezydenta O., a ustalenia konsultowane były mailowo i telefonicznie z W. S. (1).

Całość procesu de inwestycji na terenie Republiki Iranu z ramienia zarządu koordynowała M. P. (1) w uzgodnieniu z pozostałymi członkami zarządu.

Na prośbę W. S. (1) opracowała ona memorandum opisujące ryzyka i podjęte kroki w celu uniknięcia naruszenia zakazów, które przesłano do amerykańskiej właścicielki (...) SA.

Znalezienie najbardziej korzystnego dla pozwanej sposobu dalszego działania, w związku z tym zdaniem bussinesowym , było przedmiotem telekonferencji z udziałem W. S. (1) i M. P. (1) ze strony (...) S.A., P. G., P. I. oraz prawników z kancelarii (...). Dalsze wątpliwości co do konieczności wyzbycia majątku w Iranie były wyjaśniane także z udziałem prawników z kancelarii (...)

Kancelaria (...) przedstawiła opinię dotyczącą oceny skutków rozporządzenia Prezydenta O. w dniu 7 lutego 2013 r. W nawiązaniu do przyjętych w tym opracowaniu wniosków , zlecono opracowanie opinii także Kancelarii (...), która , we własnym dokumencie, datowanym na 19 lutego 2013 r. , potwierdziła konieczność wycofania się Grupy(...)z inwestycji w Iranie .

W drugiej połowie lutego podjęto decyzję o sprzedaży wszystkich udziałów w (...) posiadanych przez spółkę z Grupy tj. (...) przed dniem 8 marca 2013 r. , w trybie rekomendowanym przez prawników jedynego akcjonariusza pozwanej,czyli bez zastosowania jakichkolwiek zabezpieczeń .

Przy czym ,w tym czasie, była to jedyna możliwość wyzbycia składników majątku na Bliskim Wschodzie, w warunkach przymusu dokonania tego rodzaju transakcji w tak krótkim czasie, szczególnie przy pełnej finansowej blokadzie Iranu.

Zarząd (...) SA -pod nieobecność W. S. (1)- przebywającego nadal na zwolnieniu lekarskim - w dniu 25 lutego 2013 r. podjął uchwałę dotyczącą nabycia udziałów w (...) przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w N., w której udziały posiadał B. C. od dawna współpracujący z Grupą(...)

W realizacji tego zmierzenia , w dniu 27 lutego 2013 r. pomiędzy (...) spółką z o.o., reprezentowaną przez zarząd w osobach W. i I. M. , a (...) reprezentowaną przez prezesa zarządu B. C. doszło do zawarcia umowy pożyczki 800.000 zł z obowiązkiem zwrotu do 28 lutego 2014 r.

Członkowie zarządu(...) [ bez obecności W. S. (1) ] podjęli decyzje o: niecelowości uzyskania opinii Rady Nadzorczej o planowanej sprzedaży spółki zależnej, z argumentacją o braku kompetencji Rady w tym zakresie, nadto o przeprowadzeniu transakcji bez oczekiwania na formalną decyzję jedynego akcjonariusza- spółki amerykańskiej (...) Inc. w D. . O takiej decyzji zarządu W. S. (1) poinformowała M. P. (1) , która cały proces zbycia , w imieniu zarządu, koordynowała.

Jak ustala dalej Sąd I instancji, o planowanej sprzedaży udziałów w (...) i przyczynach wyboru wariantu sprzedaży udziałów na rzecz spółki prawa polskiego, która nie miała majątku, ani nie prowadziła działalności, przez co do uiszczenia ceny konieczne było poszukiwanie docelowego nabywcy - jak i schematu całej transakcji - został z wyprzedzeniem poinformowany P. G., naówczas wiceprzewodniczący Rady Nadzorczej (...) SA.

W dniu 4 marca 2013 r. polecił on postępować zgodnie z przesłaną mu informacją , w formie notatki, wyrażając zgodę na zbycie aktywów spółki zależnej w opisany przez zarząd sposób.

Umowa sprzedaży całości udziałów w (...) do (...) została zawarta 6 marca 2013 r.

W dniu 14 czerwca 2013 r. zostało sporządzone skonsolidowane sprawozdanie finansowe (...) S.A. i jej spółek zależnych za 2011 i 2012 r., którego przygotowanie zlecono biegłym rewidentom z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej .

Opracowanie nie obejmowało sprawozdania finansowego (...) za 2012 r., co wiązało się z uprzednimi ustaleniami wiceprezesa zarządu strony pozwanej W. B., odpowiedzialnego za sprawy finansowe i sprawozdawczość z P. I., pełniącym analogiczne obowiązki w(...)(spółce matce Grupy), przy aprobacie P. G..

W dniu 21 czerwca 2013 r. po przeprowadzeniu badania została złożona opinia niezależnego biegłego rewidenta o rzetelnym sporządzeniu tego sprawozdania.

Sytuację finansową (...) SA za lata 2011 i 2012 oraz wyniki jej działalności i przepływy pieniężne oceniono jako zgodne z zasadami rachunkowości powszechnie obowiązującymi w Stanach Zjednoczonych z jednym zastrzeżeniem, dotyczącym aktywów zaklasyfikowanych do sprzedaży w skonsolidowanym bilansie na dzień 31 grudnia 2012 r.

Mianowicie wskazano iż spółka wykazała akcje/udziały w kontrolowanych zagranicznych spółkach zależnych o wartości 10 762 000 USD, które zostały sprzedane 6 marca 2013 r., a sprawozdania tych spółek zależnych nie zostały skonsolidowane na dzień bilansowy. Oznaczało to odstępstwo od przepisów rachunkowości powszechnie obowiązujących w Stanach Zjednoczonych. Nie zostały przekazane biegłemu rewidentowi sprawozdania finansowe nieskonsolidowanych spółek zależnych, stąd nie było możliwe określenie możliwego wpływu konsolidacji tychże spółek zależnych na sprawozdanie finansowe na wskazany wyżej , ostatni dzień grudnia 2012r.

W tych okolicznościach (...) Inc. zleciła spółce (...) przeprowadzenie audytu zewnętrznego, w celu zebrania informacji dotyczących inwestycji z jej bezpośrednich i pośrednich przedsiębiorstw zależnych, w związku z istniejącym systemem sankcji gospodarczych nałożonych na Iran.

Audyt miał obejmować również spółki Grupy (...) w tym zależnych od niej przedsiębiorstw w zakresie inwestycji i transakcji na Dalekim Wschodzie. Jednocześnie do przeprowadzenia dochodzenia wewnętrznego w pozwanej spółce właściciel amerykański zatrudnił amerykańską kancelarię (...).

Opisane wyżej zastrzeżenia do skonsolidowanego sprawozdania finansowego (...) SA za 2012 r. stanowiło przyczynę odmowy wydania opinii przez (...)audytującego skonsolidowane sprawozdanie spółki - właściciela (...) Inc. za 2012 r. , obejmujące także pozwaną i Grupę , do czasu wyjaśnienia wszelkich wątpliwości.

Na początku października 2013 r. P. G. przedstawił zarządowi (...)swoich osobistych prawników, E. W. (1), C. R. oraz A. T. (1) z Kancelarii (...), zatrudnionych w celu przeprowadzenia audytu inwestycji na Bliskim Wschodzie.

W następstwie prowadzonego audytu zewnętrznego, w stosunku do (...) Inc. w Stanach Zjednoczonych, w dniu 9 października 2013 r. Rada Nadzorcza (...)podjęła uchwałę w której rekomendowała zarządowi podpisanie umowy z kancelarią (...) , w celu analizy faktów istotnych w kontekście działalności gospodarczej i finansowej (...) S.A. i jej spółek zależnych w Iranie z perspektywy prawa federalnego Stanów Zjednoczonych oraz realizacji przeglądu prawnego powiązanych dokumentów i informacji związanych z tą działalnością. Jednocześnie delegowała P. G. do kierowania powyższą analizą w jej imieniu.

W dniu 11 października 2013 r. zarząd (...) polecił zidentyfikowanie, zabezpieczenie i przechowanie dokumentów znajdujących się w materiałach drukowanych, na komputerach używanych przez kluczowych pracowników, w tym w kopiach zapasowych z ostatnich kilku lat , koniecznych dla właściwej oceny transakcji (...) SA oraz jej bezpośrednich i pośrednich spółek zależnych, dokonywanych w regionie Bliskiego Wschodu, w szczególności w Iranie.

W tym samym dniu M. P. (1) zwróciła do pozostałych członków zarządu o wyrażenie zgody na udostępnienie Kancelarii (...) danych zawartych na komputerach osobistych i przenośnych nośnikach, z wyłączeniem danych zawartych w umowach z instytucjami finansowymi, odbiorcami i dostawcami, które nie są związane z transakcjami w Iranie, wg. wzoru przekazanego przez podmiot prowadzący audyt wewnętrzny.

Na żądanie A. T. (2) takie zobowiązanie zostało skierowane także do członków Rady Nadzorczej.

Stanowisko członków Rady prof. dr. hab. R. M. i prof. dr. hab. S. S. (1), wobec niego było takie , że kontrolujący powinien mieć dostęp do materiałów wyselekcjonowanych przez zarząd i dotyczących tylko tych, wytypowanych , transakcji na Bliskim Wschodzie. Dostęp ten powinien był wykluczony w odniesieniu do dokumentów tych spółek podległych(...) , które zachowują swoją samodzielność prawną.

Projekt umowy w sprawie pomocy, współpracy i zachowania poufności, na mocy której (...) godziła się współpracować z Kancelarią (...) , na potrzeby audytu wewnętrznego, został opracowany 10 października 2013 r. Do wiadomości członków zarządu projekt umowy został przesłany trzy dni później.

W dniu 22 października 2013 r. na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy (...) jedyny akcjonariusz spółki - (...) s.a.r.l. z siedzibą w Luksemburgu reprezentowany przez E. W. (2), podjął uchwałę o odwołaniu z Rady Nadzorczej (...) prof. dr. hab. R. M., prof. dr. hab. S. S. (1), prof. dr. hab. A. E. i powołaniu do jej składu A. B. obok dotychczasowych członków P. G. i J. M..

M. P. (1) poinformowała pozostałych członków zarządu spółki o terminie spotkania z udziałem A. B. w dniu 23 października 2013 r. , celem zebrania informacji niezbędnych dla prowadzenia audytu , w tym skopiowania danych z komputerów osobistych członków zarządu.

Przesłała równocześnie projekt umowy w sprawie pomocy, współpracy i zachowania poufności pomiędzy (...) SA a M. L. (...) i zgody na przetwarzanie informacji przechowywanych w urządzeniach, sieciach , systemach (...) z uwzględnieniem przekazywania ich do Stanów Zjednoczonych oraz ujawniania ich treści osobom trzecim w przypadku stwierdzenia przez spółkę - audytora- , iż leży to w jej interesie prawnym.

W odpowiedzi na te informacje W. S. (1) zwrócił się do M. P. (1) o opinię prawną co do dopuszczalności udostępnienia żądanych dokumentów bez naruszenia prawa polskiego i klauzul poufności zawartych w kontraktach, których stroną są spółki Grupy.

W odpowiedzi adresatka wskazała na opinię kancelarii (...) w K. , według której zarząd jest zobowiązany do udostępnienia Radzie Nadzorczej lub delegowanemu przez nią członkowi wszelkich informacji w tym dokumentów z klauzulą poufności.

W dniu 23 października 2013 r. Rada Nadzorcza (...) SA , w nowym składzie, zwróciła się do zarządu o współpracę i pomoc w celu ułatwienia przeprowadzenie analizy i dochodzenia poprzez zapewnienie Radzie , wspomaganej przez podmiot prowadzący audyt , dostępu do wszystkich ksiąg, rejestrów, korespondencji, archiwów oraz innych dokumentów i materiałów elektronicznych i papierowych na podstawie art. 382 § 4 k.s.h. i § 6 pkt 2 regulaminu Rady , zgodnie z polskim prawem.

Jednocześnie wskazała P. G. jako upoważnionego do odbioru wyników dochodzenia i dalszego przedstawienia ich innym podmiotom, w tym akcjonariuszom(...)

W tym samym dniu pomiędzy (...) a (...) została zawarta umowa w sprawie pomocy, współpracy i zachowania poufności, na mocy której (...) SA zgodziła się współpracować i pomagać w prowadzeniu wewnętrznego audytu, zapewnić wszelką niezbędną pomoc w prowadzeniu badania , zgodnie z polskimi prawem w sprawie ochrony danych osobowych, w tym do udostępniania wszelkich dostępnych informacji finansowych i innych rejestrów oraz dokumentów spółki i jej bezpośrednich i pośrednich przedsiębiorstw zależnych, w zakresie niezbędnym ze względu na jego zakres.

Kancelaria (...) zatrudniła do pomocy w podjętych czynnościach firmę (...) z USA , która zaakceptowała obowiązek zachowania poufności. Zastrzeżono, że uzyskane wyniki audytu o ile nie zawierają żadnych danych osobowych, mogą być przekazywane poza Europejski Obszar Gospodarczy.

W realizacji umowy udostępniono przedstawicielom firmy (...) część plików w celu skopiowania , które miało się zakończyć w pierwszym tygodniu listopada 2013r.

W korespondencji z 30 października 2013 r. A. T. (2) wskazała, iż w toku kopiowania taśm na których zwarte były dane , firma (...) będzie współpracować z lokalną firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością- spółka komandytowa, do której biura należało przekazać wszystkie umieszczone tam dane , dotyczące okresów miesięcznych z 2013r , w tym niektóre dane z października tego roku. Miały być one kopiowane przez spółkę (...).

Przekazanie oryginałów taśm z danymi spółki firmie zewnętrznej w celu kopiowania pod nieobecność W. S. (1) w uzgodnieniu z nim , zakwestionował, członek zarządu S. W., jako niezgodne z prawem i stanowiące zagrożenie dla (...) S.A. Wskazał przy tym na konieczność uzyskania opinii prawnej w tym zakresie. O żądaniu M. L. S. W. informował także m.in. wice prezesa zarządu M. T. (1).

W dniu 6 listopada 2013 r. M. P. (1), na podstawie analizy przepisów prawa w zakresie ochrony danych osobowych a także uwagi na ryzyko związane z sugestią audytora dostarczenia taśmy zawierającej wszystkie dane (...) SA, zgromadzone w systemie SAP, zwróciła się o rozważenie innych metod udostępnienia danych w celu dokonania ich przeglądu i badania. Zaproponowała aby przedstawiciele M. L. lub (...)oraz audytor wskazany przez Radę Nadzorczą za (...) S.A. na miejscu dokonali przeglądu danych zgromadzonych w tym systemie.

W tym samym czasie reprezentująca kancelarię (...)- zwróciła się o zorganizowanie spotkania z udziałem członków zarządu celem ich przesłuchania . Jeden z nich - W. B.- sformułował wobec M. P. (1) jako szefowej działu prawnego (...) SA postulat przygotowania opinii na temat zgodności z prawem działań firmy audytorskiej.

Ponadto domagał się zapewnienia podczas przesłuchań obecności tłumacza i prawnika reprezentującego interesy zarządu z kancelarii (...) w K. , która brała udział w negocjowaniu umowy o poufności . Domagał się także rejestracji [ nagrywania ] treści zeznań i przekazanie ich kopii zeznającym po ich zakończeniu .

A. T. (2) odmówiła spełnienia tych warunków o czym poinformowała M. P. (1). Taki sam , również nie uwzględniony wniosek, złożył powód M. T. (1). Po tej odmowie jego przesłuchania zostały przerwane.

Do spotkania przedstawicieli kancelarii (...) z W. S. (1) doszło 3 listopada 2013 r. w N..

Uzgodniono, że udzieli odpowiedzi na pytania w formie pisemnej. O przebiegu rozmów, w tym konieczności weryfikacji oryginalnych dokumentów na potrzeby udzielenia odpowiedzi na pytania dotyczące pożyczek udzielanych (...) i cen transferowych pomiędzy producentami puszek, powód informował P. G. w dniu następnym. Pisemnej odpowiedzi W. S. (1) udzielił w korespondencji kierowanej do M. L. w dniach 7 i 10 listopada 2013 r.

P. G. polecił M. P. (1) wydanie taśm zawierających wszystkie dane zgromadzone w systemie SAP dotyczące (...) SA pracownikom M. L.. Wobec zgłoszonych żądań udostępnienia wszelkich dokumentów, w tym kopii zapisów z systemu komputerowego(...) bazy danych, systemu księgowego, także spółek powiązanych w kraju i za granicą, zarząd spółki podjął uchwałę, w której ilością głosów 3:1 sprzeciwił się wydaniu tych danych. Jednocześnie zapowiedział wystąpienie za pośrednictwem Kancelarii (...) do Głównego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z zapytaniem o dopuszczalność wydania informacji zawierających dane osobowe oraz objętych klauzulami poufności.

Jak ustala w dalszym ciągu Sąd Okręgowy,

w dniu 8 listopada 2013 r., na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy pozwanej jej jedyny akcjonariusz - (...) s.a.r.l. z siedzibą w Luksemburgu reprezentowany przez A. B., podjął uchwałę o odwołaniu z zarządu (...) SA W. S. (1), W. B., M. T. (1) i S. W.. Jako przyczynę odwołania wskazana została , w odniesieniu do wszystkich pozbawionych w ten sposób funkcji, utrata wobec nich zaufania i niemożności dalszej współpracy.

Owa niemożność wynikać miała z winy odwołanych albowiem uniemożliwili Radzie Nadzorczej wykonywanie czynności nadzoru. Jednocześnie został ustanowiony dwuosobowy skład zarządu i powierzono funkcję prezesa tego organu P. I.. M. P. (1) , tak jak dotychczas, pozostała wiceprezesem zarządu. Po pewnym czasie do tego organu został na powrót powołany S. W..

O odwołaniu z zarządu W. S. (1) został powiadomiony na piśmie w dniu 12 listopada 2013 r., a M. T. (1), w tej samej formie w dniu 14 listopada 2013 r. Fakt pełnienia funkcji w zarządzie do tych dat został potwierdzony przez zarząd (...)w osobie P. I., który działając w imieniu tego organu, podpisał te pisma.

Pismem z dnia 28 listopada 2013 r., doręczonym pozwanej 2 grudnia 2013 r. M. T. (1) złożył oświadczenie o ilości przepracowanych dni i użytkowaniu samochodu prywatnego do celów służbowych za tę część listopada 2013 r., w której pełnił obowiązki wiceprezesa zarządu (...) S.A. zgodnie z dotychczasową praktyką, co do sposobu dokumentowania należności z tych tytułów.

Pismami z dnia 2 grudnia 2013 r. skierowanymi do (...) SA, obaj powodowie zakwestionowali podane przez spółkę przyczyny odwołania, wskazując iż faktycznie przyczyną odmowy przekazania danych na potrzeby audytu było oczekiwanie, aby wewnętrzny proces sprawdzający , prowadzony na zlecenie jedynego akcjonariusza przez zewnętrznych doradców , odbywał się w zgodzie z obowiązującym w Polsce prawem, w tym w szczególności aby nie naruszał przepisów ustawy o danych osobowych. Powinien był być realizowanym w zgodzie z dobrymi obyczajami oraz w sposób, który nie wpłynąłby negatywnie na bieżące operacje i działalność Grupy(...)

Byli członkowie zarządu wezwali stronę pozwaną do usunięcia naruszeń, a także zapłaty W. S. (1) odprawy, należnego wynagrodzenia za 12 dni listopada, ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, w tym wydania zaświadczenia potwierdzającego opłacenie przez (...) SA na rzecz powoda składek na ubezpieczenie zdrowotne, a także terminowego regulowania odszkodowania na podstawie postanowień umowy o zakazie konkurencji przez okres 5 lat.

M. T. (1) zwrócił się o zapłatę odprawy, ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, i użytkowanie prywatnego samochodu do celów służbowych, a także świadczenia z tytułu odbytych delegacji.

Z dalszych ustaleń Sądu I instancji wynika , iż postanowienia umów o zarządzanie zawartych z powodami dotyczące zapłaty wynagrodzenia, odszkodowania czy premii, urlopów należnych powodom i przysługującego im ekwiwalentu za nie , na dzień zawarcia umowy, czy w okresie późniejszym, do czasu odwołania ich z zarządu nie budziły wątpliwości interpretacyjnych.

Strony sporu w tym reprezentanci spółki ,także członkowie Rady Nadzorczej [ w poprzednim, aktualnym do 22 października 2013r ] składzie, postanowienia te rozumieli jednolicie.

Odesłanie w umowach do postanowień dotyczących wynagrodzenia jako podstawy obliczenia odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji przez okres pięciu lat po ustaniu umów o zarzadzanie, obejmowało wszystkie świadczenia otrzymywane od spółki w związku z pełnieniem przez powodów czynności zarządzających przedsiębiorstwem pozwanej spółki.

Ponadto Sąd I instancji ustalił , że od powołania w 2004 r. do stycznia 2013 r. W. S. (1) był udziałowcem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K., prowadzącej działalność w zakresie realizacji projektów budowlanych , zagospodarowania i sprzedaży nieruchomości. Wówczas udziały w niej zbył na rzecz M. S., a ten na rzecz spółki (...).

O założeniu tej spółki , w celu nabycia gruntów, które mogły być kupione wyłącznie przez polską spółkę [z głównym przedmiotem działalności rolniczej] , W. S. (1) informował F. G. w czerwcu 2004 r. wyjaśniając, iż podmiot ten jest przez niego kontrolowany. W korespondencji wskazał na zainteresowanie F. G. nabyciem gruntów i planami deweloperskimi jako przyczynę podjętych czynności. Nabycie nieruchomości miało być finansowane z pożyczki udzielonej przez F. G. dla (...). Warunki umów były z nim uzgadniane.

W. S. (1) występował w dniu 31 maja 2013 r. jako pełnomocnik (...) jedynego wspólnika (...) sp. z o.o. na zwyczajnym walnym zgromadzeniu tej spółki, dotyczącym zatwierdzenia sprawozdania z działalności spółki za rok obrotowy od 1 kwietnia 2011 do 31 grudnia 2012 i udzieleniu absolutoriom zarządowi.

W dniu 27 kwietnia 2014r. został sporządzony raport firmy (...) na zlecenie (...) w którym wskazano na wykorzystanie w laptopie używanym przez M. T. (1) po dniu 9 października 2013 r. narzędzi usuwania danych, przy czym wskazał iż przeniesionych lub usuniętych plików nie udało się odzyskać.

W dniu 25 sierpnia 2015 r. Kancelarie (...) w Pensylwanii sporządziła sprawozdanie tymczasowe z badania działalności gospodarczej Grupy (...) za lata 2010 -2014 wskazując na nieprawidłowości w procesie outsorsingu przeprowadzonego w tym czasie w strukturze spółki.

Przechodząc do rozważań prawnych , Sąd Okręgowy ocenił roszczenia obu powodów jako usprawiedliwione w całości

Na wstępie takiej oceny wskazał , iż nie było pomiędzy stronami przedmiotem sporu to , że powodowie byli członkami zarządu pozwanej jak i zawarcie pomiędzy oponentami procesowymi umów o zarządzanie w tym o zakazie konkurencji, do których oceny jako umów oświadczenie usług mają , po myśli art. 750 kc, odpowiednie zastosowanie przepisy o umowie zlecenia.

Argumentował dalej , iż nie było też kwestionowane , że obydwie umowy , na skutek odwołania powodów z funkcji w zarządzie (...) SA uległy rozwiązaniu , przy czym stanął na stanowisku , że skutek ten nastąpił z w dniach doręczenia powodom informacji o podjęciu uchwały odwołującej. Wskazując w tym zakresie na normę art. 61 kc , Sąd Okręgowy uznał , że skutek ten, w stosunku do W. S. (1) nastąpił 12 listopada 2013r , a M. T. (1) 14 listopada 2013r.

Konstrukcja dalszej części oceny prawnej roszczeń zgłoszonych w obu połączonych do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawach, opiera się na indywidualnym , personalnym ich wyróżnieniu , a następnie odniesieniu oceny do każdego z tych , które odrębnie formułowali W. S. (1) i M. T. (1) .

Dla większej przejrzystości stanowiska Sądu Okręgowego w tym zakresie, Sąd II instancji zrelacjonuje tę ocenę w ten sposób , że dokona jej odniesienia do poszczególnych roszczeń zgłoszonych , w pierwszej kolejności przez W. S. (1) , a w drugiej , M. T. (1).

Co do żądania W. S. (1) zasądzenia proporcjonalnej części wynagrodzenia podstawowego za miesiąc listopad 2013r , Sąd uznając to żądanie za zasadne , odwołał się , jako jego podstawy , do §9 ust. 1 umowy o zarządzanie z 2 listopada 2004 r, zgodnie z którym W. S. (1) z tytułu wykonywania obowiązków z umowy przysługiwało miesięczne wynagrodzenie w wysokości ośmiokrotnego miesięcznego całkowitego wynagrodzenia – wyliczanego zgodnie z takimi samymi zasadami jak te , stosowane przy wyliczeniu zapłaty za niewykorzystany urlop, pracowników zatrudnionych w siedzibie spółki przy ul. (...) w K., za trzy miesiące poprzedzające miesiąc, którego wynagrodzenie dotyczy. Wyniosło ono za miesiące sierpień – październik 2013 r. po 25.124,46 zł brutto. Ośmiokrotność tego wynagrodzenia to 200.995,68 zł, co uzasadnia zasądzenie 6/19 tej kwoty.

Wobec braku postanowień umów co do sposobu proporcjonalnego wyliczenia wysokości wynagrodzenia podstawowego za niepełny miesiąc, Sąd Okręgowy podzielając w tym zakresie argumentację powoda co do sposobu wyliczenia tego świadczenia, odwołał się do regulacji zawartej w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy.

Zgodnie z § 12 ust. 1 i 2 tego aktu , w celu obliczenia wynagrodzenia, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości, za przepracowaną część miesiąca, jeżeli okres pozostawania pracownika w stosunku pracy nie obejmuje pełnego miesiąca - miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu i otrzymaną kwotę mnoży się przez liczbę godzin nieobecności pracownika w pracy. Tak obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc.

Przy zastosowaniu tego uregulowania i przyjmując dane z proporcji odpowiadającej ilorazowi liczby dni przepracowanych przez W. S. (1)w listopadzie 2013 r. i liczby wszystkich dni roboczych w tym miesiącu, Sąd ocenił , iż powód zasadnie dochodzi z tego tytułu 63.472 zł.

Sąd ocenił jako usprawiedliwione żądanie W. S. (1) zasądzenia ekwiwalentu za 38 dni niewykorzystanego urlopu, którego udzielenie powodowi przewidywał § 10 ust. 2 umowy z 2 listopada 2004 r., w najwyższym wymiarze przewidzianym przepisami prawa pracy. Uznał , iż wyliczenie tego ekwiwalentu zasadnie zostało dokonane przez żądającego świadczenia , według zasad określonych rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.

W odniesieniu do żądania przyznania odszkodowania za honorowanie zakazu konkurencji także ocenił roszczenie powoda za usprawiedliwione w pełnej kwocie dochodzonej pozwem wraz z odsetkami.

Motywując taką jego ocenę Sąd Okręgowy argumentował , iż na podstawie § 11 umowy W. S. (1) zobowiązany był w trakcie trwania umowy, a także przez okres 5 lat po jej rozwiązaniu , zachować tajemnicę przedsiębiorstwa.

W czasie trwania umowy zobowiązał się powstrzymać się od podejmowania, prowadzenia lub uczestnictwa w jakikolwiek formie dodatkowej działalności zarobkowej lub niezarobkowej bez uprzedniej zgody Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy (...) S.A., jeżeli miałaby ona mieć charakter konkurencyjny do działalności (...) S.A. [z wyłączeniem udziału w fundacji o charakterze charytatywnym i działalności naukowej ] .

Prezes zarządu bez zgody Walnego Zgromadzenia nie mógł posiadać akcji lub udziałów w innych podmiotach prawa handlowego , za wyjątkiem spółek notowanych na giełdzie i spółek bezpośrednio lub pośrednio zależnych od (...) S.A. lub spółek z udziałem akcjonariusza większościowego (...) S.A. lub spółek od niego zależnych.

Był zobowiązany się do niepodejmowania działalności konkurencyjnej, indywidualnie lub z jakimikolwiek stronami trzecimi, w stosunku do wszelkiej działalności (...) S.A. lub jej spółek zależnych, w okresie 5 lat od wygaśnięcia lub rozwiązania umowy, a nadto nieuzurpowania sobie prawa do żądnych okazji korporacyjnych w czasie zatrudnienia w (...) S.A. i lub w którejkolwiek ze spółek zależnych oraz przez 5 lat od chwili wygaśnięcia lub rozwiązania umowy.

Natomiast pozwana spółka zobowiązała się wypłacać powodowi comiesięcznie , przez okres 5 lat od chwili wygaśnięcia lub rozwiązania umowy, odszkodowanie w wysokości 50 % średniego miesięcznego wynagrodzenia, jakie prezes otrzyma w okresie 12 miesięcy poprzedzających wygaśnięcie lub rozwiązanie umowy.

Wynagrodzenie jakie W. S. (1) otrzymał w przeciągu 12 miesięcy poprzedzających wygaśnięcie umowy wyniosło 11.540.110 zł brutto, co miesięcznie daje kwotę 961.676,00 zł.

Tym samym, odszkodowanie wyniosło miesięcznie 480.837,92 zł, w tym za 13/19 listopada 2013 r.- 328.993,73 zł.

W odniesieniu do składowych , które tworzyły to wynagrodzenie , którego pochodną była wysokość należnego odszkodowania , Sąd uznał jako zasadne stanowisko prezentowane przez powoda w toku sporu , iż składnikiem tegoż była również premia, zakwalifikowana jako rodzaj dodatkowego wynagrodzenia . Do takiej jej kwalifikacji upoważniała treść uchwały Rady Nadzorczej (...) SA nr (...)

W ramach oceny tego roszczenia byłego prezesa zarządu pozwanej , za nieuzasadnione uznał Sąd I instancji podnoszone w toku sporu zarzuty (...) SA , sprowadzające się do tezy , iż powód naruszył zakaz konkurencji , podejmując konkurencyjną działalność wobec spółki , nie zachowując wobec niej reguł lojalności i wykorzystując dla własnych korzyści tzw. okazję korporacyjną , w ramach prowadzonego procesu outsorsingu spółek Grupy (...) .

Sąd I instancji argumentował , iż zaangażowanie W. S. (1) w działalność (...) spółka z o.o. polegające na objęciu udziałów w niej , zostało zaakceptowane przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy pozwanej , które w dniu 25 marca 2004 r. wyraziło zgodę na to objęcie.

Wskazana w uchwale zgoda , nie daje przy tym podstaw do oceny by nie dotyczyła okresu po odwołaniu W. S. (1) z funkcji prezesa zarządu.

Podniósł także, iż samo ujawnienie w rejestrze przedsiębiorców w odniesieniu do (...) kodu PKD , dotyczącego produkcji opakowań przez spółkę , nie daje dostatecznych podstaw do konstatacji, iż prowadziła działalność konkurencyjną względem pozwanej.

Jako niezasadne z rozważanego punktu widzenia, ocenił zarzuty (...) SA dotyczące posiadania przez W. S. (1) jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym (...)

Samo dysponowanie tymi jednostkami nie uzasadnia przyjęcia, że tym samym naruszył zakaz konkurencji określony w § 13 umowy, jak też art. 380 k.s.h. , skoro zakaz ten miał na celu wykluczenie uczestnictwa kapitałowego powoda w działalności konkurencyjnej w stosunku do pozwanej.

Zdaniem Sądu brak jest podstaw do interpretacji umowy o zarządzanie w taki sposób, aby wyprowadzić z niej wnioski prowadzące do potwierdzenia nieproporcjonalnych i nieracjonalnych z punktu widzenia interesów gospodarczych(...)ograniczeń swobody aktywności W. S. (1) w tym zakresie , uniemożliwiając mu dysponowanie prawem do posiadania akcji lub udziałów w podmiotach , które nie prowadziły takiej , objętej umownym i ustawowym zakazem działalności wobec spółki kapitałowej, którą zarządzał .

Wskazał także , że zakaz posiadania akcji i udziałów nie obejmuje posiadania certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez zamknięte fundusze inwestycyjne jakim był (...).

Tym samym inwestycja W. S. (1) w 2012 r. (do listopada 2013 r.) w certyfikaty inwestycyjne w nim , nie stanowiła naruszenia obowiązków umownych , które wykluczałoby przyznanie mu świadczenia z tytułu odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji.

Sąd ocenił także jako zasadne , ostatecznie określone na kwotę 9.164.540 zł, świadczenie W. S. (1) z tytułu wynagrodzenia premiowego.

Wskazał , że podstawą dla jego wypłaty byłemu prezesowi przez pozwaną spółkę jest § 9 ust. 2 umowy o zarzadzanie w związku z uchwałą Zgromadzenia Akcjonariuszy (...) nr (...) z 2 listopada 2004 r. Zgodnie z nimi powodowi przysługiwała premia wypłacana corocznie, w wysokości 2,5 % zysku netto wykazanego w rocznym sprawozdaniu finansowym (...) S.A. , przygotowanym wg polskich zasad księgowości, pozytywnie zweryfikowanym przez audytorów i zatwierdzonym przez WZA , za rok obrotowy w którym W. S. (1) pełnił funkcję prezesa zarządu.

Zgodnie z tymi postanowieniami , w roku finansowym, w którym z powodu utraty stanowiska, prezes pełni swoje obowiązki przez mniej niż 183 dni, jest uprawniony do rocznej premii w wysokości 50 % kwoty ustalonej w ten sposób.

Roczne sprawozdanie finansowe (...) SA za 2013 r. przygotowane wg polskich zasad księgowości wykazało zysk netto w wysokości 366.581.634,98 zł, zostało zweryfikowane przez audytorów i zatwierdzone uchwałą WZA z 24..06.2014 r. Zatem należna powodowi premia obliczona jako 2,5 % tej kwoty wynosi 9.164.540 zł, odpowiadając świadczeniu dochodzonemu pozwem na tej podstawie.

Sąd Okręgowy uwzględnił w całości żądanie M. T. (1) , w ramach którego dochodził on proporcjonalnej części wynagrodzenia podstawowego za listopad 2013r.

W tym zakresie argumentował , że podstawą dla tego świadczenia jest §9 ust. 1 umowy o zarządzanie z dnia 3 grudnia 2012r zgodnie z którym (...) S.A. zobowiązała się wypłacać powodowi jako zarządzającemu, wynagrodzenie w wysokości pięciokrotności wynagrodzenia miesięcznego w spółce. Miała to czynić w oparciu o jego oświadczenie zawierające informacje o liczbie dni przepracowanych w danym miesiącu oraz o nieobecnościach w tym czasie.

Ponieważ na 19 dni roboczych w listopadzie , M. T. (1) przepracował 8, uzasadniało to żądanie zapłaty wynagrodzenia w kwocie przezeń dochodzonej - 52.893 zł brutto (8/19 x 125.622,30 zł brutto).

Usprawiedliwionym jest, zdaniem Sądu I instancji , także żądanie zasądzenia od pozwanej świadczenia z tytułu wynagrodzenia premiowego zaliczkowego za III kwartał 2013r. r.

Jego podstawą jest postanowienie §9 ust. 2 umowy o zarzadzanie . Zgodnie z nim M. T. (1) przysługiwało wynagrodzenie premiowe stanowiące równowartość 1,5% zysku skonsolidowanego netto Grupy (...) płatne zaliczkowo w wysokości 80% należnej premii po każdym kwartale, w oparciu o kwartalny wynik finansowy netto pozwanej , wskazany w kwartalnym sprawozdaniu finansowym sporządzonym według polskich zasad rachunkowości.

Kwartalny wynik finansowy- zysk- netto (...) za III kwartał 2013 roku wyniósł 51.980.000 zł .Wynagrodzenie premiowe zaliczkowe za wskazany kwartał, należne powodowi, wyniosło zatem 623.760 zł brutto (80% x 1,5% x 51.980.000 zł.).

Podstawą zasądzenia na jego rzecz świadczenia z tytułu ryczałtu za używanie prywatnego samochodu do celów służbowych , była treść § 9 ust 5 umowy stron z 3 grudnia 2012r. oraz uchwała spółki (...) dotycząca sposobu korzystania z takich samochodów dla celów służbowych , która odsyłała w zakresie reguł rozliczania kosztów z tym związanych do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 lutego 2002 roku, z którego wynika ryczałt kilometrowy, wynoszący w przypadku pozwanej - 700 km na miesiąc, a także zasady zmniejszania tego ryczałtu w przypadku nieobecności korzystającego z takiego rozliczenia.

Za usprawiedliwione uznał żądanie zwrotu przez pozwaną powodowi ekwiwalentu za 5,83 dnia niewykorzystanego w 2013 r. urlopu.

Ocenił , iż znajdowało ono podstawę w § 7 ust 4 umowy stron , zgodnie z którym podstawę wyliczenia ekwiwalentu za urlop stanowi średnie wynagrodzenie M. T. (1) , należne z tytułu umowy o zarządzanie, za okres ostatnich 6 miesięcy, tj. od dnia 11 maja do 31 października 2013 r. W podstawie wyliczenia średniego wynagrodzenia, o którym mowa w § 7 ust. 4 zd. 3 należało przy tym , zdaniem Sądu, uwzględnić zarówno wynagrodzenie, o którym mowa w § 9 ust. 1 umowy ( wynagrodzenie podstawowe), jak i wynagrodzenie, o którym mowa w § 9 ust. 2 ( wynagrodzenie premiowe) , należne za okres ostatnich sześciu pełnych miesięcy pracy powoda.

Wynagrodzenie to wypłacone na jego rzecz wyniosło łącznie 4.350.517,50 zł (1.634.400 zł + 2.716.117,50 zł), a średnie miesięczne wynagrodzenie powoda za okres ostatnich 6 miesięcy to kwota – 725.086,25 zł (4.350.517,50 zł : 6 miesięcy).

Zatem wysokość ekwiwalentu za urlop obliczonego proporcjonalnie do liczby roboczych dni w listopadzie [19] oraz liczby pozostałego do wykorzystania urlopu (5,83 dnia) oraz średniego wynagrodzenia otrzymanego przez powoda z tytułu umowy o zarządzanie za okres ostatnich 6 miesięcy wyniosła 222.486 zł, odpowiadając sumie , której ostatecznie , po cofnięciu w części żądania przyznania świadczenia z tej podstawy, M. T. (1) dochodził.

Uzasadnionym było również roszczenie powoda z tytułu odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji w pełnym rozmiarze ilościowym ostatecznie określonym w toku sporu.

Zakaz ten wynikał z § 14 umowy , obowiązując przez okres 5 lat od wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o zarządzanie.

(...) SA zobowiązała się na podstawie § 15 ust. 2 do wypłaty przez ten czas na rzecz powoda odszkodowania płatnego miesięcznie w wysokości 50% średniego wynagrodzenia w spółkach Grupy (...), za ostatni rok finansowy, poprzedzający rozwiązanie umowy. Strony doprecyzowały, że przez wynagrodzenie należy rozumieć wszystkie składniki wynagrodzenia wynikające z umowy, otrzymane w związku z wykonywaniem przez zarządcę zleconych obowiązków, niezależnie od tytułu jaki był podstawą ich wykonywania .

Ponieważ rok 2013 był pierwszym rokiem obowiązywania tej umowy , średnie miesięczne wynagrodzenie należało obliczyć zgodnie z § 15 ust. 4 zd. 2, czyli za okres, w jakim zarządca faktycznie wykonywał zlecone obowiązki.

Zdaniem Sądu , za taką wykładnią przemawia także cel, dla realizacji którego strony wprowadziły odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji.

Powód miał w okresie 5 lat od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia umowy o zarządzanie powstrzymać się od działalności konkurencyjnej, to oznacza to, że w tym czasie nie otrzymywałby wynagrodzenia na co najmniej takim poziomie, jaki gwarantowała mu umowa o zarządzanie.

M. T. (1) formułując to roszczenie - zdaniem Sądu I instancji trafnie - jako podstawę odszkodowania przyjął średnie miesięczne wynagrodzenie brutto jakie uzyskał na podstawie umowy za okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 października 2013 roku z uwzględnieniem wynagrodzenia podstawowego (§ 9 ust. 1) i wynagrodzenia premiowego (§ 9 ust. 2) jak również wszystkich innych składników wynagrodzenia wynikających z umowy, tj. składek na Pracowniczy Program Emerytalny, (...) polisę OC w (...), ubezpieczenie w zagranicznych podróżach służbowych, dodatku delegacyjnego, dodatku za kilometry, ryczałtu samochodowego.

Tak obliczone wynagrodzenie wyniosło miesięcznie 336.963 zł, a za listopad 2013 r. 195.083 zł.

W odniesieniu do żądania M. T. (1) który domagał się także przyznania świadczenia z tytułu premii w kwocie 1 135 961 zł wraz z odsetkami , Sąd Okręgowy , także je podzielając w całości wskazał , iż podstawę dla niego stanowi w § 9 ust. 2 umowy.

Zysk skonsolidowany netto Grupy (...) SA za 2013 rok wyniósł 362.149.000 zł .Gdyby strony łączyła umowa o zarządzanie przez cały rok 2013 rok, wynagrodzenie premiowe wyniosłoby zatem 5.432.235,00 zł (1.5 % x 362.149.000,00 zł). Ponieważ powód przepracował część czwartego kwartału 2013 roku (a to miesiąc październik oraz 14 dni listopada 2013 roku) zatem przysługujące mu wynagrodzenie premiowe jest mu należne w proporcji uwzględniającej dni robocze jakie w 2013 roku przepracował [220] i ogólnej liczby dni roboczych w 2013 roku [tj. 251] , w konsekwencji czego wynagrodzenie premiowe powinno stanowić kwotę 4.761.321,51 zł.

Ponieważ, w formie zaliczek , wypłacono je za okres I kwartału w wysokości 851.600 zł brutto , a za drugi w wysokości 2.150.000 [ łącznie 3 001 600zł ] , to do zapłaty z tego tytułu pozostała suma 623.760 zł. tytułem zaliczki za III kwartał oraz i 1 135 961 tytułem wynagrodzenia premiowego za 2013r Ponieważ zatwierdzenie zaudytowanego, skonsolidowanego sprawozdania finansowego Grupy(...)za rok 2013 nastąpiło na Zwyczajnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy(...) w dniu 24 czerwca 2014 roku , roszczenie o zapłatę wynagrodzenia premiowego w części nie wypłaconej w ramach wynagrodzenia premiowego zaliczkowego za poszczególne kwartały, stało się wymagalne z dniem 25 czerwca 2014 r.

W konkluzji swojej oceny Sąd Okręgowy stwierdził , iż żądania powodów były w całości usprawiedliwione przy podzieleniu ich argumentów co do sposobu wyliczenia wysokości poszczególnych świadczeń dochodzonych od strony pozwanej . Są one im należne z ustawowymi odsetkami od dat początkowych przez nich wskazanych dla których podstawę stanowi art. 481 §1 i 2 kc.

W zakresie w którym M. T. (1) cofnął powództwo , Sąd Okręgowy umorzył postępowanie.

Pozostałą część oceny prawnej, Sąd Okręgowy poświęcił weryfikacji zarzutów za pomocą których pozwana spółka kwestionowała zasadność roszczeń obu powodów , żadnego z nich nie uznając, w świetle dokonanych ustaleń faktycznych , za uzasadniony.

Zdaniem Sądu nie jest usprawiedliwionym zarzut naruszenia przez powodów zasad współżycia społecznego, a wobec tego brak jest podstaw do uznania , iż zgłoszenie przez nich roszczeń dochodzonych w postępowaniu jest przejawem nadużycia przez nich prawa podmiotowego.

Odpierając ten zarzut uznał , że spółka (...) nie wykazała by powodowie swoim działaniem, pogwałcili reguły obowiązujące w obrocie gospodarczym , wyrządzili stronie pozwanej szkodę lub też utrudniali Radzie Nadzorczej spółki wykonywanie zgodnych z prawem czynności kontrolnych.

Zaznaczył , że W. S. (1) i M. T. (1) zostali odwołani z zajmowanych funkcji przed wyjaśnieniem zgodności z prawem działań prawników z M. L., po zapowiedzi wystąpienia za pośrednictwem kancelarii (...) w K. do Głównego Inspektora Ochrony Danych Osobowych o ocenę dopuszczalności z punktu widzenia ochrony tych danych - w tym tzw. danych wrażliwych , ujętych w wymaganych do ujawnienia na potrzeby audytu materiałach, z przepisami prawa polskiego , a także zgodności z nim nieograniczonej w istocie dyspozycji tymi danymi przez podmiot prowadzący takie audytorskie sprawdzenie , i mającym zamiar weryfikować je także na terenie USA po przekazaniu ich tam.

Podejmowane przez amerykańskich prawników z M. L. działania, uzasadniały przyjęcie, że ich zamiarem było otrzymanie dostępu do wszystkich dokumentów związanych z finansowymi i biznesowymi transakcjami(...)i Grupy C.w regionie Bliskiego Wschodu, zgromadzonych na serwerach spółki oraz pozyskanie możliwości niczym nieskrępowanego przeprowadzenia rozmów z kluczowymi menadżerami (...) SA .

Takie żądania wzbudziły uzasadnione wątpliwości także po stronie części członków Rady Nadzorczej[ w poprzednim składzie ] , którzy następnie zostali pozbawieni funkcji przez jedynego akcjonariusza .

Zarzuty dotyczące braku dostatecznych podstaw do takiego , nie limitowanego udostępnienia tych danych i dokumentów audytorom, zostały potwierdzone także przez biuro (...) SA , w tym obecnego i ówczesnego członka zarządu. (...) M. P. (1).

Tak zakreślony zakres kontroli wszczętej i prowadzonej przez udziale Rady Nadzorczej [ w nowym , powołanym 22 października 2013r składzie ] był sprzeczny z dyspozycją art. 382 § 4 k.s.h.

Jak wskazał Sąd , zgodnie z tą normą Rada Nadzorcza spółki akcyjnej może badać wszystkie dokumenty spółki, żądać od zarządu i pracowników sprawozdań i wyjaśnień oraz dokonywać rewizji stanu majątku spółki.

Jej mandat nadzorczy nie rozciąga się jednak na działalność innych , tworzących Grupę podmiotów korporacyjnych , chociażby jedna z nich [ tak jak w tym przypadku (...) SA ] miała rolę wiodącą. Żądanie Rady skierowane do zarządu o takie , praktycznie nieograniczone rzeczowo dane , dotyczące takich właśnie spółek [ jak (...) ] , w tym zawierających dane wrażliwe, stanowiło przekroczenie tego mandatu , a co najmniej wymagało weryfikacji z punktu widzenia wymagań prawa polskiego , nawet w warunkach gdy właścicielem pozwanej była spółka amerykańska.

Stąd , w ocenie Sądu I instancji nie można przyjąć aby powodowie bezpodstawnie odmówili współpracy z Radą i audytorami bez podania przyczyn. Odmówili udostępnienia części danych na potrzeby audytu uzależniając ich przekazanie od wyjaśnienia sytuacji prawnej , w zakresie istnienia dostatecznych podstaw normatywnych do ujawnienia niektórych spośród nich podmiotowi audytorskiemu, tym bardziej , iż chciał nimi dysponować także poza granicami kraju.

Sąd pokreślił , iż na dzień podjęcia przez Zgromadzenie Akcjonariuszy pozwanej decyzji o odwołaniu powodów z dotąd zajmowanych funkcji w zarządzie, fakt usunięcia przez nich danych z komputerów osobistych [ nota bene oceniony jako nie udowodniony w sprawie ] , nie został ujawniony, stąd nie mógł stanowić rzeczywistej podstawy odwołania. Również w późniejszym czasie nie ustalono jakie pliki zostały usunięte, ani by zostały usunięte w celu uniemożliwienia audytorom dostępu do pełnej dokumentacji spółki dotyczącej inwestycji w Iranie.

Zdaniem Sądu strona powodowa niezasadnie podnosiła zarzut niewłaściwego wykonywania przez powodów swoich obowiązków wynikających z umów o zarzadzanie, w zakresie prowadzenia procesu deiwestycji na terenie Iranu [ sprzedaży spółki (...)] , jak twierdziła pozwana poprzez zatajenie istotnych danych w ramach tego procesu przed innymi organami korporacyjnymi spółki w tym Radą Nadzorczą.

Wskazał, że informacje jakie o tym procesie miał P. G., ówczesny właściciel spółki matki - właściciela (...) SA , były pełne i stan taki nie zmieniał się aż do jego zakończenia.

Również w późniejszym czasie nie zostało wyjaśnione jakie znaczenie dla sytuacji spółki (...) S.A. miało finansowanie tej transakcji z pożyczki udzielonej przez (...) spółka z o.o.

Informacje o osobie B. C. i jego związku ze spółką (...) oraz jej stanu majątkowego , dotychczas nieprowadzącej działalności zostały P. G. przekazane wraz z danymi o planowanej sprzedaży udziałów w (...) i przyczynach wyboru tego wariantu pozbycia się tych aktywów. On sam , w dniu 4 marca 2013 r., polecił postępować zgodnie z przesłaną mu notatką, wyrażając zgodę na zbycie aktywów w opisany przez zarząd sposób.

Pozwana nie dowiodła aby na skutek przeprowadzenia procesu deinwestycji na Bliskim Wschodzie lub na skutek przeprowadzenia procesu outsorcingu poniosła szkodę za którą odpowiedzialność ponosiliby powodowie.

Nie wykazała w szczególności , że swoim działaniem lub zaniechaniem, w ramach realizacji umów o zarząd , naruszyli obowiązujące przepisy lub postanowienia umowy spółki.

Nie można- jak motywował dalej - podstaw odwołania powodów z pełnionych funkcji - jak podnosiła spółka (...) , upatrywać w niewłaściwym przeprowadzeniu procesu ograniczenia niektórych elementów działalności pozwanej w ramach procesu outsorsingu.

W tym zakresie Sąd I instancji zwrócił uwagę , iż proces ten rozpoczął się i zakończył w czasie , kiedy M. T. (1) nie pełnił żadnej funkcji w zarządzie spółki , stąd upatrywanie w nieprawidłowościach tego procesu jego odpowiedzialności jako podstawy odwołania , czy też argumentu za odmową przyznania mu świadczeń umownych albo źródła odpowiedzialności odszkodowawczej wobec pozwanej , jest wykluczone.

Rozważając to samo zagadnienie w odniesieniu do W. S. (1) i także te powody nie przysługiwania dochodzonych świadczeń umownych wyłączając, Sąd w pierwszej kolejności podniósł , iż w § 14 umowy o zarządzanie z dnia 2 listopada 2004r, strony wyłączyły odpowiedzialność odszkodowawczą którejkolwiek z nich jeżeli nie wykonała swoich obowiązków lub wykonała je nienależycie wskutek okoliczności niezależnych od niej, tj. takich o których nie wiedziała i nie mogła ich przewidzieć, lub którym nie mogła zapobiec, pomimo dołożenia należytej staranności, w szczególności z uwagi na zmianę przepisów krajowych lub zagranicznych, wydanie lub nie wydanie stosownych decyzji przez organy administracji publicznej w kraju lub za granicą.

Odpowiedzialność tego rodzaju po stronie prezesa zarządu wyłączona była także wówczas, gdy uszczerbek po stronie spółki był konsekwencją jego działania lub zaniechania, mieszczącego się w granicach rozsądnego ryzyka gospodarczego.

Potwierdzenie wywołania tego uszczerbku po stronie pozwanej spółki przez W. S. (1), czy to na skutek udziału w procesie deinwestycji w Iranie czy też w procesie outsorsingu , w zakresie działalności recyklingowej , serwisu opakowań i części zamiennych wymagało , w ocenie Sądu I instancji wiadomości specjalnych.

Tymczasem pozwana twierdząc , że na skutek niewłaściwego wykonywania obowiązków umownych przez ówczesnego prezesa zarządu w tym czasie doszło do powstania szkody po jej stronie , nie przedstawiła dowodów mających potwierdzić , iż rzeczywiście taki uszczerbek powstał , w tym aby proces ograniczenia zakresu działalności (...) SA we wskazanych dziedzinach dotychczasowej aktywności gospodarczej , był dla niej nieopłacalny w porównaniu z przyjętymi założeniami.

Brak ten dotyczył także dowodów na to , że majątek przeniesiony w tym programie na podmioty zewnętrzne , odbył się bez stosownej rekompensaty na rzecz powódki, czy, tym bardziej , iż został wyprowadzony poza spółkę po zaniżonej cenie.

Dopiero przedstawienie takich dowodów , obejmujących kompleksowo traktowane dane ekonomiczne , mogłoby być materiałem dla biegłego , który pozytywnie lub negatywnie zweryfikowałby tezę pozwanej spółki o powstaniu tak identyfikowanego uszczerbku. Brak aktywności dowodowej pozwanej, nakierowanego na takie dane, wyklucza wniosek, iż podnoszony uszczerbek został udowodniony.

Sąd Okręgowy uznał za niezasadny zarzut potrącenia wierzytelności wzajemnej , który także pozwana przeciwstawiła w sporze , pretensjom finansowym powodów.

W tym zakresie argumentował , iż samo podniesienie przez (...) SA twierdzeń o nienależytym wykonaniu przez powodów zobowiązań, nie niweczy istniejącego po stronie pozwanej obowiązku zapłaty wynagrodzenia, a wypłaconego wynagrodzenia nie czyni nienależnym.

Pozwana spółka chcąc się zwolnić z obowiązku zapłaty na rzecz byłych prezesów dochodzonych świadczeń , w szczególności wynagrodzeń, powinna była wykazać, że ogóle nie wykonywali swoich obowiązków wymienionych w umowie . Obowiązkowi temu nie sprostała.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu była norma art. 98 §1 i 3 kpc i wynikająca z niej dla ich wzajemnego rozliczenia pomierzy stronami , zasada odpowiedzialności za wynik sprawy.

Apelację od tego orzeczenia złożyła strona pozwana, obejmując jej zakresem rozstrzygnięcia dotyczące roszczeń obu powodów.

W zakresie rozstrzygnięcia o roszczeniach powoda W. S. (1) apelacja spółki (...) została oparta na następujących zarzutach :

1. nieważności postępowania , w zakresie uwzględnionego żądania zapłaty kwot 9 164 540 zł oraz 7 212 555zł wraz z odsetkami , objętego pismem procesowym tego powoda z dnia 14 czerwca 2017r albowiem do niego skarżąca nie mogła się odnieść. Pismo procesowe zawierające rozszerzenie żądania o te kwoty nie zostało przez Sąd doręczone reprezentantom procesowym spółki .

Tym samym Sąd I instancji nietrafnie pominął stanowisko skarżącej stanowiące ustosunkowanie się do tego pisma , w tym niezasadnie oddalił wnioski dowodowe zmierzające do podważenia zasadności w ten sposób zwiększonego ilościowo roszczenia , w sposób nieusprawiedliwiony przyjmując , że wnioski te są objęte prekluzją dowodową.

W następstwie tej nieprawidłowości doszło, zdaniem apelującej, nie tylko do nieważności postępowania ale także do naruszenia normy art.316 i 321 kpc , w postaci orzeczenia o roszczeniach , które nie zostały formalnie zgłoszone i wobec których nie zaistniał stan sprawy w toku.

2. Nierozpoznania istoty sprawy, jako następstwa niedokonania przez Sąd I instancji wykładni i oceny prawnej stosunku jaki nawiązał się pomiędzy stronami sporu na podstawie umowy o zarządzanie z dnia 2 listopada 2004 , w tym w szczególności nie ustalenia treści praw i obowiązków stron z niej wynikających.

Wada ta miała polegać także na nie przeprowadzeniu przez Sąd adekwatnego dla twierdzeń pozwanej i tego powoda postępowania dowodowego ,w tym takiego , które byłoby właściwe do zgłoszonych w piśmie z dnia 14 czerwca 2017r kolejnych roszczeń W. S. (1), a mimo to uznanie i w tej części pretensji finansowej byłego prezesa zarządu (...) SA za usprawiedliwioną , w warunkach nietrafnego pominięcia stanowiska procesowego obecnie skarżącej , która negowała jej merytoryczną zasadność.

3. Naruszenia prawa procesowego, w sposób mający dla treści rozstrzygnięcia istotne znaczenie , a to :

4. a/ art. 193§3, 132§1, 316 i 321 kpc , jako konsekwencji orzeczenia o nowych żądaniach powoda zgłoszonych w piśmie procesowym z 14 czerwca 2017r mimo, iż nie doszło w odniesieniu do nich , na skutek wad proceduralnych postępowania Sądu I instancji, do zawisłości sporu w tym zakresie i nie mógł on o nich orzekać,

b/ art. 207§1 w zw z art. 217 kpc i 210 kpc, jako następstwa pomięcia twierdzeń i zgłoszonych przez (...) SA wniosków dowodowych , za pomocą których chciała zwalczać roszczenia W. S. (1), zgłoszone w pismach procesowych z 16 marca 2016 i 14 czerwca 2017r mimo , że nie były one objęte prekluzją albowiem odnosiły się do nowych roszczeń , w porównaniu z dotychczasowym przedmiotem procesu.

Podnoszonej wady skarżąca upatrywała także w niepoprawnym , jej zdaniem, stanowisku Sądu Okręgowego, zgodnie z którym depozycje te i wnioski mogły być sformułowane na wcześniejszych etapach sporu stron.

Ta wada jest szczególnie widoczna w odniesieniu do wniosków dotyczących procesu outsorsingu , skoro dowody jego dotyczące nie mogły być pozyskane przez pozwaną wcześniej niż na krótko przed 31 sierpnia 2015 i 24 marca 2016r, datami pism procesowych , w ramach których zostały zgłoszone , już trakcie trwania procesu,

c/ art. 227 kpc w zw z art. 217§1 kpc i 6 kc wobec nie przeprowadzenia przez Sąd I instancji postępowania dowodowego co do istotnych dla rozstrzygnięcia faktów, dotyczących informacji o działalności funduszu inwestycyjnego(...) , w tym uczestnictwa w nim W. S. (1) , które w ocenie pozwanej , było formą działalności konkurencyjnej byłego prezesa wobec (...) SA.

Nieprawidłowość ta polegała także na pominięciu dowodu z zeznań wskazanych przez skarżącą w motywach tego zarzutu świadków , którzy mieli informacje wskazujące na taką działalność powoda, w tym na wykorzystanie przez niego , w ramach programu outsorsingu tzw. „ okazji korporacyjnej” , w celu przysporzenia sobie korzyści majątkowych i finansowych kosztem spółki.

Polegać miała również na nieprzeprowadzeniu dowodu z zeznań świadków mających informacje o sposobie realizacji czynności audytu w spółce i jego wynikach, a pomimo to uznania , [zdaniem skarżącej w sposób nieuzasadniony ],że (...) SA nie dowiodła okoliczności faktycznych potwierdzających niewłaściwe wykonywanie przez W. S. (1) obowiązków , które przyjął na siebie w umowie o zarządzanie ,

d/ art. 233 §1 ,kpc w zw. z art. 247 kpc, jako konsekwencji przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i zastąpienie jej oceną dowolną , niezgodną z zasadami logiki i doświadczenia życiowego w wyniku której :

- nie ustalił treści stosunków prawnych łączących byłego prezesa ze spółką wynikających z umowy z 2 listopada 2004r,

- dokonał arbitralnej oceny dowodów z zeznań wskazanych przez skarżącą świadków oraz dokumentu sprawozdania przygotowanego przez firmę (...) z badania komputera W. S. (1), datowanego na 27 kwietnia 2014r, jako nieprzydatnych dla ustaleń doniosłych dla rozstrzygnięcia mimo nie przeprowadzenia tych dowodów,

- niezasadnej oceny , jako wiarygodnych, świadków zawnioskowanych przez powodów , przy równoczesnej odmowie nadania tego waloru wskazanym przez skarżącą mimo , że mieli dla rozstrzygnięcia istotne informacje.

- podnoszonej nieprawidłowości skarżąca upatrywała także w nie przyjęciu przez Sąd I instancji , iż W. S. (1) usuwał przed i w czasie audytu , ze swojego komputera danych dotyczących inwestycji w Iranie, a uznanie , że celem działania prawników firmy amerykańskiej przeprowadzającej audyt było uzyskanie dostępu do wszystkich danych dotyczących transakcji spółki i Grupy (...) na Bliskim Wschodzie i przekazanie tych danych do USA i podania ich tam dalszej analizie,

e/ art. 236 kpc jako następstwa nie wskazania przez Sąd I instancji przyczyn oddalenia wniosków dowodowych pozwanej, a wydanie decyzji procesowej o generalnym ich oddaleniu ,

f/ art. 328 §2 kpc jako konsekwencji sporządzenia pisemnych motywów orzeczenia w sposób uniemożliwiający jego odwoławczą weryfikację. Zdaniem pozwanej nieprawidłowości te dotyczą nie wskazania podstawy prawnej w oparciu o którą Sąd przyznał W.S. (1)dochodzone przez niego świadczenia oraz nie wskazał faktów ocenianych jako doniosłe dla weryfikacji zgłoszonych przez niego roszczeń oraz dowodów , które jako wiarygodne stanowiły dla tych ustaleń podstawę, w warunkach braku rozważenia tych dowodów przeciwnych , które tę wiarygodność skutecznie podważały,

g/ art. 316 kpc w zw z art. 3,6 §2 , 206 §6 , 210, 217§1 kpc , wobec uznania przez Sąd Okręgowy , że także w odniesieniu nowych , zgłoszonych w toku postępowania roszczeń , ich ocena powinna być oparta na tych twierdzeniach i dowodach , które strony sformułowały i zgłosiły uprzednio , co narusza regułę opierania rozstrzygnięcia na całokształcie materiału procesowego zgromadzonego aż do zamknięcia rozprawy. ,

h/ art. 278 §1 kpc w zw z art. 217 §2 kpc , wobec nie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego informatyka , dla potwierdzenia usuwania przez W.S. (1) danych z jego służbowego komputera, dotyczących inwestycji na Bliskim Wschodzie, a także czasu w jakim te działania miały miejsce mimo , że opracowanie to było istotne dla ustaleń doniosłych dla rozstrzygnięcia. W tym w szczególności pozwoliłoby na stwierdzenie nieprawidłowego wykonywania przez niego obowiązków umownych.

Następstwem tych nieprawidłowości proceduralnych były błędy w ustaleniach faktycznych dotyczące :

1/ nieprawidłowego określenia wynagrodzenia , które W. S. (1) otrzymywał od spółki w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy przed ustaniem urnowy o zarzadzanie , poprzez jego istotne zawyżenie ,

2/ uznanie , że premia należna powodowi stanowiła składnik jego wynagrodzenia ,

3/ ustalenie ,iż umowa o zarzadzanie z W. S. (1)wygasła 12 listopada 2013r , podczas gdy nastąpiło to już 8 listopada tego roku,

4/ stwierdzenie , że usuwanie przez powoda danych z komputera służbowego przed i w czasie trwania audytu było tylko rutynowym porządkowaniem tych danych i eliminowaniem tych , które uznawał on za zbędne.

5/ uznania , że zamiarem prawników amerykańskich z firmy (...) było pozyskanie wszystkich danych (...) SA i przekazanie ich do USA w celu dalszej analizy ,

6/ stwierdzenia , że sprzedaż wszystkich udziałów w spółce (...) była jedynym sposobem wyzbycia się przez pozwaną aktywów na Bliskim Wschodzie mimo , że brak dla takiego wniosku dostatecznych dowodów. ,

7 / ustalenia , że w dniu podejmowania uchwały o odwołaniu powoda z funkcji w zarządzie członkowie RN nie wiedzieli o usuwaniu danych z komputera osobistego przez W.S. (1) , mimo że takie informacje zostały im przekazane,

8/ stwierdzenia , iż P. G. był na bieżąco informowany o procesie deinwestycji w Iranie mimo , że takich informacji nie miał.

- naruszenia prawa materialnego poprzez nieprawidłowe zastosowanie :

a/ art. 65 poprzez dokonanie wadliwej wykładni szczegółowo wskazanych postanowień umowy o zarzadzanie z dnia 2 listopada 2004r jak również uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy (...) SA z tego samego dnia bez uwzględnienia ich celu i zgodnego zamiaru stron , a dokonanie jej w oparciu o relacje świadków , którzy nie brali udziału w procesie zawierania umowy .

Ta nieprawidłowo dotyczyła :

postanowienia §13 umowy , które zdaniem skarżącej wskazywało na dotyczący W. S. (1)zakaz posiadania przez niego akcji i udziałów spółek także przy pośrednictwie funduszu inwestycyjnego , którego certyfikatami dysponował . Dysponowanie nimi stanowiło przykład naruszania tego zakazu o jakim stanowiło wskazane postanowienie , zmierzając do uzyskania korzyści przez powoda kosztem spółki , która wówczas zarządzał.

Podnoszona wada doprowadziła także do niewłaściwego wniosku , iż przy ustaleniu wysokości świadczenia z tytułu odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji, brać należy pod uwagi jako jego element składowy, premię roczną mimo , że premia ta nie stanowiła „wynagrodzenia „,

postanowienia §10 , które wbrew stanowisku Sądu I instancji nie uzasadniało wypłaty na rzecz W. S. (1) ekwiwalentu za niewykorzystany urlop , a pozwana była zobligowana jedynie do udzielania byłemu prezesowi płatnego urlopu.

Niepoprawny był także wniosek , że premia była powodowi należna w każdym przypadku osiągniecia przez spółek (...) zysku w danym okresie rozliczeniowym , bez względu na to , w jaki sposób prezes wykonuje swoje obowiązki wynikające z umowy o zarządzanie ,

b/ Rozporządzenia MP i PS z 8 stycznia 1997r , w sprawie szczegółowych zasad działania urlopu wypoczynkowego [...] ./ DzU z 1997 Nr 2 poz. 14 ze zm/ , wobec stwierdzenia , że regulacje w nim zawarte mają zastosowanie do stosunku prawnego łączącego W. S. (1) z pozwaną wynikającego z umowy z 2 listopada 2002r mimo , że stosunek ten nie miał charakteru stosunku pracy,

c/ art. 5 kc wobec jego niezastosowania i nie uznania , iż dochodzenie przez W. S. (1) zgłoszonych w postępowaniu roszczeń stanowi przejaw nadużycia prawa podmiotowego,

d/ art. 98§1 i 3 kpc jako konsekwencji niepoprawnej oceny , iż w rozstrzyganej sprawie zaistniały wystarczające podstawy do tego , aby wynagrodzenie należne pełnomocnikowi procesowemu pozwanego , obciążające (...) SA powinno odpowiadać maksymalnie zwielokrotnionej stawce podstawowej,

e/ 384§1 i 4 kodeksu spółek handlowych w konsekwencji nieprawidłowej oceny przyjętej przez Sąd I instancji , zgodnie z którą Rada Nadzorcza ma ograniczone kompetencje w zakresie uzyskiwania od zarządu informacji dotyczących spółki w tym tych , które zawierają dane osobowe i adresat takiego żądania może się od jego realizacji skutecznie uchylić , tak jak zrobili to w rozstrzyganej sprawie członkowie zarządu , w tym W. S. (1)

Środkiem odwoławczym pozwana objęła także punkt 2 zaskarżonego wyroku odnoszącego się do roszczeń zgłoszonych przez M. T. (1) i również kwestionując tę część orzeczenia [ oraz tę rozstrzygającą o kosztach przyznanych na jego rzecz ] w całości , oparła go- poza zarzutem nieważności postępowania , który wobec tej części postępowania nie został podniesiony ] , w istocie na tożsamych zarzutach do tych , na których oparła konstrukcję apelacji w części wymierzonej przeciwko orzeczeniu o roszczeniach W. S. (1).

Posłużyła się do ich uzasadnienia bardzo zbliżoną argumentacją. Dlatego też w uznaniu , że powtarzanie jej jest zbędne , Sąd Apelacyjny wskaże jedynie na te różnice argumentacji użytej przez powódkę , która dotyczyła uwzględnionych roszczeń drugiego z pozwanych.

a/ zarzut nierozpoznania istoty sprawy dotyczył nie przeprowadzenia przez Sąd I instancji oceny prawnej stosunku nawiązanego pomiędzy M. T. (1) a (...) SA na podstawie umowy o zarządzanie z dnia 3 grudnia 2012r ,

b/ zarzuty procesowe naruszenia art. 193 §3 , 132§1, 316 , 321 , 207 §1 w zw z art. 217 oraz 210 kpc , odnosiły się do dodatkowo zgłoszonego przez tego powoda w trakcie postępowania w 2015r roszczenia o uzupełnienie premii za rok 2013r o kwotę 1 135 961 zł i kwoty 438 0519 zł z tytułu odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji , w okresie od stycznia 2014 do stycznia 2015r oraz zgłoszonego w 2016r roszczenia o zapłatę odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji w kwocie 5 054445 zł za okres od marca 2016r do maja 2017r na która składały się sumy po 336 963 zł miesięcznie.

Zdaniem skarżącej , ich zgłoszenie otwierało jej drogę do zgłaszania wniosków dowodowych i podnoszenia twierdzeń zmierzających do podważenia ich merytorycznej zasadności / sformułowanych w pismach procesowych spółki z 17 marca 2015r i 21 sierpnia 2017r / . Sąd Okręgowy nie miał podstaw aby je pomijać z argumentem , iż są sprekludowane , skoro pozwana mogła jej zgłaszać we wcześniejszej fazie postępowania.

Zarzut procesowy naruszenia art. 233 §2 kpc , w postaci przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i zastąpienia jej oceną dowolną wynikającą z naruszenia przy jej dokonywaniu zasad logiki i doświadczenia życiowego był motywowany przez apelującą :

brakiem ustalenia treści stosunków prawnych łączących M.T. (1) z pozwaną wynikających z zawartej pomiędzy nimi umowy o zarządzanie ,

- nie uwzględnieniem wniosków dowodowych w postaci relacji świadków wskazanych przez z spółkę [ prawników amerykańskich i pracownika firmy wspomagającej audyt], które mogły potwierdzić , że sposób wykonywania obowiązków umownych przez pozwanego nie był prawidłowy , przy równoczesnym, niezasadnym obdarzeniu wiarygodnością relacji W. T. (1) i innych świadków, wskazanych w części apelacji poświęconej części orzeczenia dotyczącej roszczeń W. S. (1).

Wadliwość polegająca na naruszeniu art. 328 §2 kpc miała wynikać z braku wskazania przez Sąd przyczyn dla których ocenił depozycje M. T. (1) jako wiarygodnych, oraz nie podania w uzasadnieniu wyroku podstawy prawnej , w oparciu o którą ocenił jego roszczenia jako uzasadnione,

Zarzut naruszenia art. 378 §1 kpc w zw z art. 217 §2 kpc miał być zrealizowany przez to , iż Sąd nie dopuścił dowodu z opinii biegłego informatyka dla potwierdzenia faktu i czasu usuwania przez M. T. (1) danych z jego służbowego komputera oraz określenia rodzaju zastosowanego do tego celu oprogramowania.

W ramach kwestionowania treści ustaleń dokonanych przez Sąd I instancji skarżąca dostrzegała tę nieprawidłowość w przyjęciu [ w odniesieniu do M. T. (1) ] , że :

- wysokość podstawowego wynagrodzenia za okres od 1 maja do 31 października 2013r wynosiła 1 634 400 zł , średnio miesięcznie 272 400 zł brutto . Wynagrodzenie to, za okres 1 stycznia 2013 do 31 października 2013r, to kwota 2 192 400 zł , średnio miesięczne 219 240 zł - brutto.

- jego wynagrodzenie dodatkowe za okres pomiędzy 1 stycznia 2013r i 321 października 2013 to kwota 28 876, 06 zł – brutto,

- należny mu jest ekwiwalent za niewykorzystany urlop w wymiarze 5, 83 dnia w kwocie 222 486 zł ,

- w okresie 6 miesięcy poprzedzających wygaśnięcie umowy, powód otrzymał tytułem wynagrodzenia kwotę 4 350 517, 50 zł - brutto,

- odszkodowanie należne powodowi za utrzymanie zakazu konkurencji za miesiąc listopad 2013r zamyka się w kwocie 195 083 zł , a w kolejnych miesiącach stanowi kwoty miesięczne po 336 963zł,

- umowa z dnia 2 grudnia 2013r wygasła z dniem 14 listopada 2013r , chociaż skutek ten nastąpił 8 listopada tego roku,

- usuwanie danych przez M. T. (1) z komputera służbowego miało jedynie charakter porządkowy,

W zakresie zarzutów materialnych [ wśród których nie znalazł się zarzut naruszenia przepisów Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997r ] ,

w odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 65 kc jego realizacji pozwana upatrywała w uznaniu przez Sąd I instancji , że premia o której mowa w §9 ust 2 umowy z dnia 3 grudnia 2012r była elementem wynagrodzenia za wykonywanie przez tego powoda obowiązków umownych , nie będąc uzależnioną od nastąpienia jakikolwiek innych okoliczności warunkujących jego wypłatę.

Norma ta została naruszona także wobec niewłaściwej interpretacji §7 umowy regulującego uprawnie do urlopu i ekwiwalentu za niewykorzystaną jego część , które zostały obliczone niepoprawnie i zawyżone , co przełożyło się na niewłaściwe określenie wysokości świadczenia z tego tytułu , które zostało zasądzone.

Sąd, zdaniem skarżącej , źle wyłożył także §15 umowy przyjmując , że w ramach odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji , należy uwzględniać, w przypadku M. T. (1) , jako element tego świadczenia premię roczną mimo ,iż nie stanowiła ona składnika wynagrodzenia wskazanego w §9 ust. 2 umowy,

W ramach wniosków środka odwoławczego , w odniesieniu do tej części wyroku , który dotyczył roszczeń W. S. (1) spółka (...) w pierwszej kolejności postulowała uchylenie go w tym zakresie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Jako wniosek ewentualny sformułowała wniosek o uchylenie tej części orzeczenia, w zakresie żądań zasądzenia kwot 9 164 540 wraz z odsetkami i 7 212 555 zł wraz z odsetkami i w tej części przekazania sprawy Sadowi I instancji do ponownego rozpoznania , natomiast w pozostałym zakresie zmiany wyroku i oddalenia powództwa oraz obciążenia W. S. (1) kosztami postępowania odwoławczego albo też zmianę tej części rozstrzygnięcia poprzez oddalenie powództwa oraz obciążenie powoda kosztami postępowania za obydwie instancje.

W ramach wniosku apelacji skierowanej przeciwko tej części orzeczenia Sądu Okręgowego , która odnosiła się do roszczeń zgłoszonych przez M. T. (1) (...) SA domagała się w pierwszej kolejności uchylenia orzeczenia w tym zakresie i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Jako wniosek ewentualny sformułowała żądanie zmiany tej części rozstrzygnięcia i oddalenia powództwa w całości oraz obciążenia go kosztami postępowania za obydwie instancje.

W apelacji spółka (...) wniosła o uzupełnienie postępowania dowodowego poprzez przeprowadzenie dowodów z zeznań świadków : A. T. (2) i M. M. dla ustalenia przebiegu audytu oraz ówczesnego sposobu postępowania obu powodów , a także M. Z. (1) , M. Z. (2) , P. G. i D. D. , dla potwierdzenia sposobu przeprowadzania procesu outsorsingu , roli jaką w nim odegrał W. S. (1) oraz jego efektów dla (...) , a także wykorzystania go jako okazji korporacyjnej dla osiągniecia kosztem pozwanej własnych korzyści majątkowych przez obu byłych członków zarządu pozwanej.

Powodowie , odpowiadając na apelację domagali się jej oddalenia jako pozbawionej usprawiedliwionych podstaw , szczegółowo polemicznie odnosząc się do każdego z zarzutów i argumentacji na których (...) SA oparła jej konstrukcję .

Sprzeciwili się także uzupełnianiu przed Sądem II instancji postępowania dowodowego, w sposób postulowany przez stronę pozwaną.

W ramach postępowania apelacyjnego , pismem procesowym z dnia 13 grudnia 2018r , powołując się na art. 383 zd. 2 i 381 kpc, M. T. (1) rozszerzył żądanie pozwu, domagając się zasądzenia na jego rzecz dodatkowo kwoty łącznej 5 870 251 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot i terminów w nim wskazanych .

Podnosił , że jest to należność z tytułu odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji za okres dotąd przez niego nie dochodzony , począwszy od 1 czerwca 2017r do 14 listopada 2018r.

Argumentował przy tym , że to rozszerzenie mieści się w granicach normy art. 383 zd. drugie kpc albowiem dotyczy tego samego świadczenia , które było przedmiotem jego żądania w postępowaniu przed Sądem Okręgowym tyle tylko , że w jego ramach dochodzi go za dalsze okresy, w warunkach gdy jego merytoryczną zasadność potwierdził Sąd w zaskarżonym [ jego zdaniem niezasadnie ] orzeczeniu.

Pozwana odnosząc się do tego nowego żądania , domagała się jego oddalenia z podanych w przez siebie merytorycznych przyczyn , nie negując poglądu M. T. (1) co do tego , iż tego rodzaju rozszerzenie jest w postępowaniu apelacyjnym formalnie dopuszczalne.

Rozpoznając apelację Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy nie jest uzasadniony i podlega oddaleniu albowiem żaden z zarzutów apelacyjnych na których opiera się jego konstrukcja nie może być uznany za trafny.

Nie można podzielić najdalej idącego zarzutu nieważności postępowania , w odniesieniu do rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego o roszczeniach W. S. (1) zgłoszonych w piśmie procesowym z dnia 14 czerwca 2017r .

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego wypracowywanym na tle wykładni normy art. 379 pkt 5 kpc , które Sąd Apelacyjny w składzie rozpoznającym sprawę podziela, o nieważności postępowania można mówić tylko wówczas jeżeli strona na skutek błędów proceduralnych Sądu lub działania oponenta procesowego, została w zupełności pozbawiona możliwości obrony swoich praw , w całym postępowaniu lub w ramach istotnej jego części . Koniecznym jest także podkreślenie , że nieważność jest wykluczona w sytuacji, gdy nieprawidłowości mogące prowadzić do takiego skutku, mogą być usunięte w dalszej części postępowania rozpoznawczego, w którym strona ma możliwość prezentacji swojego stanowiska.

Zważywszy na sposób motywacji , którą pozwana posłużyła się aby zarzut ten uzasadnić, wykluczyć należy jego podzielenie.

Wbrew jej stanowisku nie tylko miała możliwość ale bardzo szeroko odniosła się do argumentacji W. S. (1) , którą powołał dla uzasadnienia rozszerzenia żądania pozwu zawartego we wskazanym piśmie procesowym. Fakt zajęcia merytorycznego stanowiska wobec sformułowanego wówczas [ nowego ] żądania potwierdza nie tylko treść pisma procesowego pozwanej z 1 sierpnia 2017r zawierającego je ale również stwierdzenie pełnomocnika skarżącej w treści apelacji o takim ustosunkowaniu się , na co trafnie zwraca uwagę powód w odpowiedzi na apelację.

Wyklucza to nie tylko podzielenie omówionego zarzutu ale także czyni nietrafnymi oparte na w istocie zbieżnej argumentacji, zarzuty procesowe naruszenia art. 193 §3 , 132, 316 i 321 kpc , których spółka (...) upatruje w nie powstaniu , w odniesieniu do niego stanu sprawy w toku , co w konsekwencji miało prowadzić do wydania przez Sąd orzeczenia o nim w warunkach naruszenia art. 321 §1 kpc.

Wbrew temu samemu rodzajowo i bardzo podobnie uzasadnionemu zarzutowi pozwanej co do rozszerzeń żądań M. T. (1) o zapłatę kwoty 5 054 445 zł z tytułu odszkodowania za podporzadkowanie się zakazowi konkurencji po ustaniu umowy za okres od marca 2016 do maja 2017 r, także i w tym przypadku stan sprawy w toku zaistniał.

Sąd I instancji mógł o tym żądaniu rozstrzygać , a pozwana nie tylko miała możliwość ale także szczegółowo odniosła się merytorycznie do niego [domagając się oddalenia jako pozbawionego usprawiedliwionych podstaw].

Nie można w ramach sformułowanych powyżej wniosków nie uwzględniać także tego , że kwestionowane co do ich skuteczności procesowej rozszerzenia, dotyczyły żądań powodów o przyznanie odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji za dalszy okres, który stał się naówczas aktualny albo też o świadczenie , [ także już uprzednio przez nich wskazane] ale takie , które w tym czasie stało się wymagalne / z tytułu premii określanej jako premia I /.

Fakty podane jako ich podstawa były wskazywane przez powodów już w pozwie , tam też powoływali oni dowody dla ich potwierdzenia ; w szczególności umowy o zarzadzanie i [ w odniesieniu do premii I ] uchwała NZA nr(...) Do tych twierdzeń o faktach i zgłoszonych dowodów na wcześniejszym etapie postępowania strona pozwana odnosiła się , przeciwstawiając im własne twierdzenia ,zarzuty i wnioski dowodowe.

W tych okolicznościach tym bardziej za niedoniosłe z rozważanego punktu widzenia należy uznać nie doręczenie pełnomocnikowi pozwanej pism zawierających opisane kolejne żądania powodów, nawet gdyby ocenić , iż był to błąd proceduralny Sądu Okręgowego.

Za nietrafny należy uznać kolejny , najbardziej doniosły z punktu widzenia rangi, zarzut nierozpoznania przez Sąd I instancji istoty sprawy , który skarżąca sformułowała w odniesieniu do rozstrzygnięć podjętych w zaskarżonym wyroku co do roszczeń obydwu powodów.

Zważywszy na to w czym upatrywała realizacji tego zarzutu należy go odeprzeć.

Trzeba przypomnieć , że powszechnie przyjmuje się , iż nie rozpoznanie istoty sprawy ma miejsce tylko wówczas, gdy Sąd niższej instancji zaniecha zbadania materialnej podstawy roszczenia lub nie zweryfikuje zarzutów , którymi strona pozwana je zwalcza ; zarzutów wykluczających , hamujących lub prowadzących do jego ograniczenia.

Tego rodzaju zasadniczej nieprawidłowości nie sposób dostrzec w orzeczeniu poddanym kontroli instancyjnej.

Przeciwnie, Sąd I instancji dokonał merytorycznej oceny wszystkich roszczeń zgłoszonych w pozwach W. S. (1) i M. T. (1) jak również w ten sam sposób [ uznając je za nietrafne ] odniósł się do wszystkich zarzutów jakie tym roszczeniom przeciwstawiła pozwana . W tym do podnoszonego przez spółkę (...) zarzutu potrącenia wierzytelności wzajemnej z tytułu poniesionej przez nią szkody na skutek nieprawidłowego wykonywania umów o zarzadzanie, czy wynikającej z deliktów których mieli się dopuścić wobec spółki obaj powodowie , względnie z nienależnie pobranych przez nich wynagrodzeń i premii.

W motywach wydanego wyroku Sąd I instancji wskazał przyczyny dla których zarzuty pozwanej uznał , w świetle zgromadzonych dowodów i dokonanych ustaleń za niezasadne, w tym dlaczego ocenił inicjatywę dowodową spółki za niewystarczającą dla poczynienia ustaleń , które mogłyby stawiane przez nią zarzuty , pozytywnie dla niej , zweryfikować,. Stąd omawiany zarzut nie może zostać uznany za trafny.

Zatem jedynie w drodze uwagi czynionej na marginesie, chociaż będzie ona istotna w ramach oceny innych zarzutów apelacyjnych, powiedzieć należy , że [ jak zasadnie zauważają powodowie w odpowiedzi na apelację , iż do czasu zaistnienia sporu pomiędzy stronami , treść obu umów o zarządzanie i interpretacja ich postanowień nie była przedmiotem kontrowersji pomiędzy powodami a ówczesnymi władzami spółki , pozostając zgodnymi z takim rozumieniem ich poszczególnych zapisów , które prezentowali w procesie W. S. (1) i M. T. (1) . Ta zgodność dotyczyła także składników składających się na wynagrodzenia oraz inne świadczenia należne na ich podstawie obu członkom zarządu.

Odmienna ich wykładania została powołana przez(...) dopiero na potrzeby postępowania , przy czym twierdzenia o tych odmiennościach , mających jej zdaniem wynikać z celu samych umów i zgodnego zamiaru stron , nie została wsparta , także na etapie postępowania odwoławczego , żadnym dowodem.

Chybione są te zarzuty naruszenia art. 207§1 w zw z art. 217 kpc oraz 210 , 227 w zw z art. 217 §1 kpc i 6 kc / , także podnoszone wobec rozstrzygnięć dotyczących obu powodów.

Jak wynika z bardzo obszernych redakcyjnie motywów tego zarzutu, jego motywacja sprowadza się do krytyki tego , iż Sąd I instancji pominął wnioski dowodowe skarżącej , w tym te , które sformułowała w reakcji na rozszerzanie żądań przez powodów , a dotyczące przebiegu audytu , zachowania się powodów podczas jego czynności oraz niewłaściwego wykonywania przez W. S. (1)i M. T. (1) obowiązków umownych.

Na wstępie wskazać należy , że zarzuty procesowe mogą zostać uznane za zasadne przy spełnieniu łącznie dwóch przesłanek. Strona powołująca taki zarzut ma wykazać , że nieprawidłowość sposobu postępowania Sądu [ w tym przypadku w zakresie postępowania dowodowego ] rzeczywiście miała miejsce oraz , że ta nieprawidłowość miała wpływ na ostateteczny wynik sprawy. Nieco inaczej kwestię tę ujmując zarzut procesowy jest uzasadniony wtedy , gdy można stwierdzić , iż w warunkach niepopełnienia przez Sąd zarzucanego przez stronę błędu proceduralnego rozstrzygnięcie miałoby inną treść.

Tak rozumianych, zarzucanych przez skarżącą błędów proceduralnych, Sąd I instancji nie popełnił.

Przypominając rzecz oczywistą , że dowód jest prowadzony przez Sąd dla weryfikacji okoliczności pomiędzy stronami spornej wskazać trzeba , iż nie ma on obowiązku przeprowadzać wszystkich zgłoszonych przez nie dowodów a jedynie te , które ocenia jako istotne dla rozstrzygnięcia , uwzględniając dotychczasowy, w chwili podejmowania decyzji procesowej o kolejnych dowodach , stan sprawy . Sformułowane dotąd przez strony twierdzenia , zarzuty oraz treść zgłoszonych dowodów pozwala ocenić przydatności tych co których Sąd ma aktualnie rozstrzygać . Podejmując taką decyzję może to uczynić w sposób generalny [ co nietrafnie podważa skarżąca w ramach zarzutu naruszenia art. 236 kpc ] , w motywach orzeczenia co do istoty bliżej wskazując podstawy takiej decyzji procesowej.

W rozstrzyganej sprawie Sąd Okręgowy tak właśnie uczynił , a jego ocenę należy podzielić , tym bardziej gdy weźmie się pod rozwagę wyniki uzupełniającego postępowania dowodowego przeprowadzonego przez Sąd Apelacyjny.[ o których będzie mowa w dalszej części uzasadnienia.

Zatem tylko w formie uwag natury uzupełniającej należy wskazać , że pozwana nie powołała się na żadne dowody mogące potwierdzić , że postanowienia obu umów o zarzadzanie były pomiędzy powodami a osobami reprezentującymi spółkę przedmiotem odmiennej interpretacji do czasu, kiedy powstał pomiędzy W. S. (1) i M. T. (1) a nowymi władzami (...) SA spór owocujący postępowaniem sądowym. Także w jego trakcie poza twierdzeniami o istnieniu podstaw do takiej , różnej wykładni ich zapisów, dowody takie nie zostały przedstawione.

Strona pozwana pomimo stawianych zarzutów , nie wskazała na dowody dostatecznie potwierdzające , iż dysponuje wobec powodów wzajemnymi wierzytelnościami z tytułu szkód jakie mieli wyrządzić spółce , niewłaściwie wykonując swoje obowiązki wynikające z umów o zarzadzanie , czy też dopuszczając się, z uszczerbkiem dla niej , deliktu w postaci nielojalnie i ze złamaniem zakazu uczestnictwa w działalność konkurencyjnej wobec pozwanej przeprowadzanego procesu outsorsingu i wykorzystania tego procesu jako tzw. okazji korporacyjnej.

Podkreślając , że ten program gospodarczy był przeprowadzany w okresie lat 2011- 2012 , będąc dużo wcześniej planowanym , co wyklucza samo w sobie trafność tego argumentu wobec M. T. (1) , który swoją funkcję wiceprezesa zarządu spółki na podstawie umowy z 2 grudnia 2012r , pełnił począwszy od 1 stycznia 2013r , zatem już po jego zakończeniu , stwierdzić należy , iż skarżąca nie złożyła wniosku o przeprowadzenie dowodów mających wykazywać na tak identyfikowaną szkodę . W tym opinii biegłego odpowiedniej specjalności, w sposób rzeczywiście pozwalający na weryfikację tego, czy nastąpiła i jaki miała rozmiar oraz czy rzeczywiście , w kategoriach ekonomicznych, można mówić o wywołaniu jej przez kauzalnie z nią powiązane działania / zaniechania/ powodów, w tym w szczególności W. S. (1). Tak w ramach procesu outsorsingu jak i tych związanych z procesem deinwestycji na terenie Iranu od przełomu 2012-2013 r.

Trafnie dostrzegł to Sąd Okręgowy czyniąc to spostrzeżenie jedną z przesłanek oddalenia wniosków dowodowych zgłaszanych przez skarżącą już w trakcie trwania sporu.

Trzeba również zwrócić uwagę , że w warunkach nie sformułowania przez apelującą w sposób właściwy z punktu widzenia doniosłych dla rozstrzygnięcia ustaleń , postulatu dowodowego o przeprowadzenie / właściwie określonego co do zakresu zadania eksperckiego/ dowodu z opinii biegłego z zakresu ekonomiki i zarządzania przedsiębiorstwem, nawet wówczas, gdy dysponując chociażby wstępnym raportem firmy (...) w przedmiocie wyników audytu co do funkcjonowania gospodarczego Grupy (...)w latach 2010-2014 , podnosiła wyrządzenie przez zarządzających szkody związanej z programem outsorsingu, wobec pomniejszenia majątku spółki bez stosownego ekwiwalentu ,[ nota bene skarżąca nie wnioskowała o uzupełnienie o taka opinię postepowania dowodowego przed Sądem II instancji] , tym bardziej czyniło ten wniosek – sformułowany dopiero w piśmie procesowym z dnia 24 marca 2016r [pomijając już nawet trafnie wytkniętą przez Sąd I instancji nieprawidłową jego merytoryczną treść w zakresie granic zadania opiniodawczego] - procesowo spóźnionym.

Wobec takiej oceny tego wniosku, zbędnym było prowadzenie dowodu z dokumentów świadczących o warunkach dysponowania przez W. S. (1) świadectwami udziałowymi w zamkniętym funduszu inwestycyjnym (...) szczególnie , że fakt dysponowania nimi przez powoda był okolicznością przezeń , w toku sporu , przyznaną.

Zasadnie , wbrew odmiennemu zaopatrywaniu skarżącej, został oddalony także wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego informatyka skoro już wyniki innego postępowania , wskazanego przez Sąd I instancji w motywach orzeczenia , prowadzonego pomiędzy stronami wskazywały , iż już wówczas , na podstawie dostępnych materiałów nie dawało się stwierdzić czy powodowie , w tym w szczególności W.S. (1) , intencjonalnie zacierali dane zgromadzone na ich komputerach osobistych przed i w czasie trwania procesu wewnętrznego audytu w spółce.

Nie uzasadnionym jest odnoszony do obu części wyroku , zarzut procesowy naruszenia art. 233 §1 kpc wobec zastąpienia swobodnej oceny dowodów oceną dowolną.

Wskazać należy , odwołując się do utrwalonego i podzielanego przez skład Sądu Apelacyjnego rozstrzygającego sprawę , stanowiska Sądu Najwyższego , wypracowanego na tle wykładni art. 233 §1 kpc , iż jego skuteczne postawienie wymaga od strony wykazania na czym , w odniesieniu do zindywidualizowanych dowodów polegała nieprawidłowość postępowania Sądu, w zakresie ich oceny i poczynionych na jej podstawie ustaleń.

W szczególności strona ma wykazać dlaczego obdarzenie jednych dowodów wiarygodnością czy uznanie, w odróżnieniu od innych, szczególnego ich znaczenia dla dokonanych ustaleń , nie da się pogodzić z regułami doświadczenia życiowego i [lub ] zasadami logicznego rozumowania , czy też przewidzianymi przez procedurę regułami dowodzenia.

Nie oparcie stawianego zarzutu na tych zasadach , wyklucza uznanie go za usprawiedliwiony, pozostając dowolną , nie doniosłą z tego punktu widzenia polemiką oceną i ustaleniami Sądu niższej instancji.

/ por. w tej materii , wyrażające podobne stanowisko , powołane tylko przykładowo, orzeczenia Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2001, sygn. IV CKN 970/00 i z 6 lipca 2005 , sygn. III CK 3/05 , obydwa powołane za zbiorem Lex/

Ponadto nie można tracić z pola widzenia również , że swobodna ocena dowodów stanowi jeden z podstawowych elementów składających się na jurysdykcyjną kompetencję Sądu, który dowody bezpośrednio przeprowadza.

Ma to m. in. i takie następstwo , że nawet w sytuacji w której z treści dowodów można, w zakresie ustaleń , wyprowadzić równie logiczne , chociaż przeciwne do przyjętych przez Sąd I instancji wnioski , to zarzut naruszenia normy art. 233 §1 kpc , pomimo to , nie zostanie uznany za usprawiedliwiony.

Dopóty , dopóki ocena przeprowadzona przez Sąd ocena mieści się w granicach wyznaczonych przez tę normę procesową i nie doznały naruszenia wskazane tam jej kryteria , Sąd Odwoławczy obowiązany jest ocenę tę , a co za tym idzie także wnioski z niej wynikające dla ustalań faktycznych , aprobować .

To , w jaki sposób skarżąca motywuje ten zarzut wyklucza jego podzielenie.

Pomimo rozbudowania redakcyjnego motywacji tego zarzutu w istocie sprowadza się on , w miejsce rzeczowej , opartej na wskazanych wyżej kryteriach , krytyki oceny Sądu, odniesionej do konkretnych dowodów , do polemiki w ramach której przeciwstawia się jej własną wersję takiej oceny , zdaniem skarżącej poprawnej , błędu postępowania Sądu w tym zakresie upatrując w tym , wnioski z niej wynikające były odmienne od tych , które autor zarzutu uznaje za prawidłowe.

Zatem już z tej przyczyny uznając stawiany zarzut za chybiony tylko uzupełniająco wskazać trzeba , że ustalając treść obu umów o zarzadzanie oraz dokumentów wewnątrz korporacyjnych określających elementy składowe należnych powodom świadczeń , Sąd I instancji oprał się na ich brzmieniu , poprawnie wskazując , że ich wykładanie , w odwołaniu się do innych kryteriów interpretacyjnych [ w tym wymienionych w art. 65 kc] było zbędne w sytuacji, gdy do czasu powstania sporu powodów z nowym składem władz spółki zapisy ujęte w tych dokumentach nie były przedmiotem jakiejkolwiek wzajemnych kontrowersji w zakresie tego co z nich wynika dla powodów jako uprawnionych do świadczeń i warunków w jakich prawo do ich otrzymywania albo to nie powstanie albo też ustanie.

W motywach tej części uzasadnienia zaskarżonego wyroku , która poświęcona została ocenie dowodów , Sąd Okręgowy wskazał przyczyny dla których w przyjęty przez siebie sposób dokonał oceny poszczególnych , przeprowadzonych dowodów jak również powody oddalenia wniosków stron postulujących przeprowadzenie innych. W tym kontekście , także tylko w drodze uwagi uzupełniającej , powiedzieć należy , iż Sąd miał, wbrew zapatrywaniu skarżącej, podstawę do nie prowadzenia tego dowodu z zeznań świadków T. (2)i M., a w sytuacji gdy przyjął , iż nie da się stwierdzić ,że powodowie usuwali dane ze swoich komputerów służbowych , a do tego miało się sprowadzać niewłaściwe zachowanie odwołanych członków zarządu w czasie trwania audytu - obok braku współpracy z Radą Nadzorczą [ której ówczesne uwarunkowania powodowie wyjaśnili ]. W tych okolicznościach prowadzenie dowodu z zeznań tych osób dla stwierdzenia tych faktów nie prowadziło do ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia.

Nie ma racji apelująca podnosząc zarzut naruszenia art. 328 §2 kpc.[ odnoszony do rozstrzygnięcia o roszczeniach obu powodów ]

Jak wynika z ukształtowanego i jednolitego , podzielanego przez Sąd Apelacyjny, w składzie rozstrzygającym sprawę, orzecznictwa Sądu Najwyższego może on być uzasadniony jedynie wyjątkowo , gdy konstrukcja pisemnych motywów orzeczenia Sądu niższej instancji jest tak wadliwa , iż nie zawierają one danych pozwalających na przeprowadzenie na ich podstawie kontroli instancyjnej orzeczenia.

/ por. w tej kwestii stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w powołanym jedynie dla przykładu judykacie z 21 listopada 2001r, sygn. I CKN 185/01 , powołanym za zbiorem Lex/.

Nieco inaczej kwestię tę ujmując , zarzut naruszenia tego przepisu jest uzasadniony wtedy , gdy uzasadnienie wyroku nie pozwala na stwierdzenie czy Sąd prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego i [ lub ] procesowego.

Tego rodzaju zasadniczych wad , wbrew stanowisku apelującej, motywy zaskarżonego orzeczenia nie zawierają. Można na ich podstawie kontroli odwoławczej dokonać . Jest na podstawie ich analizy wiadomo w oparciu o jakie ustalenia faktyczne oraz wnioski prawne, Sąd dokonał oceny roszczeń powodów. Wbrew stanowisku skarżącej uzasadnienie wskazuje kryteria dokonanej oceny zgromadzonych dowodów , w tym powody oddalenia niektórych z wniosków dowodowych. Podana jest podstawa prawna rozstrzygnięcia.

Nie ma racji skarżąca , gdy w stosunku do obu części orzeczenia , podnosi zarzut naruszenia art. 278 §1 kpc jako konsekwencji nie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego informatyka dla stwierdzenia okoliczności wskazanych bliżej w motywach zarzutu.

Zawarta w uzasadnieniu wyroku argumentacja Sądu Okręgowego , którą powołał dla uzasadnienia oddalenia tego wniosku spółki jest przekonująca.

Brak danych pozwalających obecnie na stwierdzenie czy doszło przy użyciu specjalistycznego oprogramowania do usuwania danych z komputerów osobistych powodów , w okresie poprzedzającym i w trakcie trwania czynności audytu wewnętrznego, wyklucza celowość dopuszczania tego dowodu. Nie było dla takiej oceny i w konsekwencji decyzji procesowej, dostatecznym kontrargumentem opracowanie firmy (...) , skoro nie zostało wyjaśnione [ w ramach tego postulatu dowodowego pozwanej ], w oparciu o jakie materiały i narzędzia informatyczne autorzy tego opracowania doszli do sformułowanych przez siebie wniosków , mających obciążać powodów wobec potwierdzenia takiego usuwania . Przede wszystkim wraz z tym wnioskiem dowodowym nie łączyło się zapewnienie , że biegły / zespół biegłych / będzie mógł ,na potrzeby opracowania dla Sądu, korzystać z tego samego zaplecza informatycznego , a w szczególności tych samych [nieprzetworzonych] danych , na którymi pracowali fachowcy amerykańscy , które jak można wnioskować, znajdują się na terenie USA.

Uznanie za nietrafne zarzutów procesowych ma to następstwo , iż za nieuzasadniony uznać należy także zarzut błędów w ustaleniach faktycznych , odniesionych z osobna przez skarżącą do grupy faktów relewantnych z punktu widzenia oceny roszczeń każdego z powodów z osobna.

Podnoszone w tym zakresie nieprawidłowości miały być , wedle konstrukcji apelacji, pochodnymi wad procesowych działania Sądu I instancji , które nie zostały potwierdzone.

Dlatego też ustalenia , które Sąd Okręgowy uczynił podstawą faktyczną ocenianego instancyjnie wyroku , jako poprawne Sąd Apelacyjny przyjmuje za własne.

Należy je jednak uzupełnić o te fakty związane z przebiegiem procesu outsorsingu w Grupie (...) które wynikają z zeznań świadków M. Z. (2) i M. Z. (1) o których relacje Sąd II instancji uzupełnił postępowanie dowodowe.

W tym miejscu wskazać trzeba , że treść tych zeznań – nie negowanych pod względem wiarygodności przez strony - wykluczyła, w ocenie Sądu, potrzebę prowadzenia tego postępowania w szerszym - postulowanym przez skarżącą w apelacji- zakresie.

Depozycje te były bowiem wystarczające dla potwierdzenia okoliczności istotnych dla oceny udziału powodów w tym programie gospodarczym . Ograniczenie to było następstwem uznania , że pozostali świadkowie , prawnicy amerykańscy względnie pracownicy firm prowadzących audyt o procesje outsorsingu nie mają własnych informacji, a co najwyżej te, które wynikają z wniosków raportu kancelarii (...), który podlegał ocenie Sądu I instancji.

Uzupełnienie to przedstawia się następująco :

Proces wyprowadzania poza strukturę organizacyjno - gospodarczą Grupy (...) działalności w zakresie recyklingu opakowań napojowych , serwisu opakowań i dostawy części zamiennych , był przygotowywany z przyczyn ekonomicznych od około roku 2007, po tym, kiedy wobec spółek zajmujących się tą działalnością w ramach Grupy tj(...), wszczynano postępowania podatkowe i obciążano należnościami z tytułu zaległości podatkowych , co było spowodowane nierzetelnością ich kontrahentów. Ta nierzetelność polegała na nadużyciach w rozliczaniu VAT z zawartych transakcji.

Proces ten trwał okresie lat 2011- 2012 . Działalność recyklingową przejęła najpierw spółka akcyjna (...) , która następnie została przekształcona w spółkę akcyjną o tej samej nazwie.

Działalność w zakresie Serwisu opakowań napojowych przejęła spółka (...)

Czynności związane z tym procesem były objęte nadzorem całego zarządu spółki (...) SA , która była podmiotem prowadzącym go , chociaż W. S. (1) jako prezes pełnił rolę lidera tego organu . Z nim najczęściej kontaktował się koordynujący te działania z ramienia spółki (...). W. S. (1) nie podejmował żadnych indywidualnych decyzji dotyczących majątku pozwanej , objętego procesem outsorsingu. Zakładane cele tego programu zostały osiągnięte o czym była informowana Rada Nadzorcza (...) i Zgromadzenie Wspólników Przeprowadzono jego audyt przez podmiot zewnętrzny , który wypadł pozytywnie

Udziały w spółkach , które przejęły majątek przeniesiony z Grupy (...) nabyły później zamknięte fundusze inwestycyjne (...)

/ dowód ; zeznania świadków M. Z. (1) k. 6220-66221 oraz M. Z. (2) k. 6248-6249 , zapis dźwiękowy rozpraw apelacyjnych z 23 września 2019 oraz z 25 listopada 2019 r/

Przechodząc do oceny zarzutów materialnych , które w odniesieniu do rozstrzygnięć dotyczących roszczeń obu powodów są tożsame, za wyjątkiem zarzutu naruszenia przepisów Rozporządzenia MPi PS z 8 stycznia 1997r , który został sformułowany tylko wobec orzeczenia o żądaniach W. S. (1) , należy ocenić je jako nieuzasadnione.

Nie ma racji skarżąca powołując zarzut naruszenia art. 65 kc.

Zważywszy na argumentację , która jej zdaniem ma wskazywać na jego zasadność , odpierając ją jako nietrafną , wskazać trzeba , że ustalając treść obu umów [ nie kwestionowaną do czasu powstania sporu pomiędzy stronami ] , Sąd I instancji odwołał się do ich brzmienia , a jedynie pomocniczo i uzupełniająco do relacji wskazanych przez siebie świadków. Przy tym relacje te posłużyły tylko do tego, aby stwierdzić , że do czasu tego sporu panował pomiędzy powodami i władzami spółki consens co do rozumienia ich szczególnych zapisów. Nie było zatem potrzeby sięgania w celach interpretacyjnych do zgodnego zamiaru stron [ który był jasny i zgodny] , ani do ich celu , skoro także nie budził wzajemnych wątpliwości, w czasie formułowania , podpisywania oraz realizacji kontraktów.

Gdy do tego dodać , że kwestionując obydwie umowy przez pryzmat zastosowania tej normy, ani w toku postępowania rozpoznawczego przed Sądem I instancji ani też w apelacji [ poza rozbudowanymi redakcyjnie twierdzeniami w tym zakresie ] , skarżąca nie wskazała na jakikolwiek dowód , którego treść rzeczywiście poddawałaby w wątpliwość to, w jaki sposób strony umów z 2 listopada 2004 i 3 grudnia 2012r , rozumiały ich postanowienia , w tym w szczególności te , w odwołaniu do własnej nieusprawiedliwionej treścią zgromadzonego materiału procesowego , interpretacji, w ramach której skarżąca uznaje z jednej strony , że roszczenia powodów nie są usprawiedliwione tak co do zasady jak i w odniesieniu do ich wysokości, zważywszy na składniki , które te świadczenia tworzą.

Zatem uznać należy , że Sąd I instancji trafnie wyłożył powołane przez siebie w motywach rozstrzygnięcia, relewantne z punktu widzenia oceny prawnej roszczeń powodów postanowienia umowne , odwołując się jedynie do brzmienia obu kontraktów.

W tym kontekście niedoniosłym jest argument skarżącej odwołującej się w ramach motywów tego zarzutu do dokumentu datowanego ma 29 listopada 2013r / k. 151 akt(...)/ , dotyczący powoda M. T. (1) . Powody takiej jego oceny zasadnie wyłożyli powodowie w odpowiedzi na apelację i powtarzanie tej samej argumentacji z przyczyn teleologicznych jest zbędne.

W świetle tych postanowień żądania powodów należało ocenić jako usprawiedliwione w pełnym zakresie.

W tym kontekście powiedzieć należy , iż nie ma racji skarżąca twierdząc , że brak było podstaw aby z uwagi na cywilnoprawny charakter kontraktów managerskich , którymi były obydwie umowy o zarządzanie , nie stosować do nich [ posiłkowo ] przepisów szeroko rozumianego prawa pracy. / szczególnie w odniesieniu do świadczeń z tytułu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop/.

Podstawę ku temu stanowiło odesłanie m. in do nich , wynikające , w przypadku umowy z M. T. (1) z §18 ust. 1 , a w odniesieniu do umowy W. S. (1)z §20 ust. 8 umowy.

Usprawiedliwionym jest przy tym stanowisko Sądu I instancji , iż stosunek umowny powodów ze spółką ustał z dniem w którym powzięli informacje o odwołaniu ich z funkcji, co w przypadku M. T. (1) miało miejsce 14, a W. S. (1) 12 listopada 2013r.[ nie będąc obecnymi na posiedzeniu NZA w dniu 8 listopada 2013r ] Tak też uznawała druga strona umów - pozwana spółka w której umieniu P. I. działając - jako prezes zarządu w nowym składzie - poinformował ich o tym, odrębnie kierowanymi pismami , doręczonymi w tych datach.

Należy również podzielić zapatrywania prawne Sądu I instancji , iż postanowienia obu umów uznają premie należne powodom za stały składnik należnego , uzgodnionego w kontrakcie managerskim wynagrodzenia , nie natomiast tak , jak obecnie wykłada je apelująca, odmawiając im tego waloru. Przypominając , że taka , jak uznał to Sąd Okręgowy, interpretacja §9 ust. 2 umowy z M. T. (1) oraz 9 ust. 2 umowy z W. S. (1), nie budziła wątpliwości do czasu sporu , zauważyć należy, że w odniesieniu do umowy z 2 listopada 2004 r., postanowienie o premii jest wprost ujęte w części umowy zatytułowanej „wynagrodzenie”.

Z kolei w przypadku kontraktu z 3 grudnia 2012r o takim stałym , a nie uznaniowym charakterze tego składnika wynagrodzenia , świadczy nie tylko wyraźne jego odróżnienie od innych świadczeń wymienionych w ust. 5, 6 i 7 §9 umowy ale przede wszystkim , to świadczenie z tytułu premii rocznej , jak wynika z końcowego fragmentu ust. 2 , miało być wypłacane zaliczkowo w kwartalnych odstępach czasu. Taka forma wypłaty tę uznaniowość wykluczała. Co więcej , podobnie jak wynagrodzenie, podlegało ono opodatkowaniu o którym umowa nie wspomina w odniesieniu do tych innych , dodatkowych świadczeń.

W tym kontekście odeprzeć trzeba jako nietrafny , sformułowany przez skarżącą , w odniesieniu do roszczeń W.S. (1) , zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisów Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997r.

Po pierwsze nie jest jasne , który z przepisów tego aktu miałby zostać naruszony. O ile nieprawidłowość stanowiska Sądu miałaby polegać na zastosowaniu norm tego rozporządzenia dla oceny roszczeń W. S. (1), to jest on nietrafny dlatego , że jak już była o tym mowa , umowa z 2 listopada 2004r przewidywała możliwość sięgnięcia do jego postanowień dla określenia uprawnień zarządcy w kwestiach dotyczących m. in należnych świadczeń związanych z zatrudnieniem np. z tytułu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, w sytuacji gdy sama umowa tej kwestii samodzielnie nie regulowała.

Nieuzasadniony jest , odnoszony do rozstrzygnięcia dotyczącego roszczeń obu powodów, zarzut naruszenia przez nich art. 5 kc jako następstwa braku oceny ich żądań jako przejawu nadużycia prawa podmiotowego.

Ustalenia poczynione w sprawie nie dają dostatecznych podstaw do potwierdzenia tego, iż powodowie niewłaściwie wykonywali obowiązki umowne wobec spółki , ich działania można ocenić jako nielojalne , sprzeczne z zasadą nie podejmowania działań konkurencyjnych wobec (...) SA Wobec tego nie można podważyć oceny Sądu I instancji zgodnie z którą dochodzenie przez W. S. (1) i M. T. (1) roszczeń umownych w warunkach ich odwołania z pełnionych funkcji nie jest nadużyciem służących im praw podmiotowych.

Nieusprawiedliwiony jest , umieszczony w grupie zarzutów materialnych zarzut naruszenia art. 98 §1 i 3 kpc.

Nietrafnie skarżąca uznaje , że kwoty przyznanych powodom , w warunkach wygrania sprawy , kosztów procesu są nadmierne.

Trzeba pamiętać , że jakkolwiek postępowania z powództw obu powodów zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rosztrzygniecia, tym nie mniej zachowywały wzajemną niezależność procesową. Wobec tego każdy z nich mógł skutecznie ubiegać się o zwrot przez przerywającą spółkę na swoją rzecz celowo poniesionych kosztów procesu. Skomplikowany charakter sprawy oraz oczywisty dla Sądu II instancji bardzo znaczny nakład pracy pełnomocników procesowych powodów, uzasadniał przyznanie tych kosztów na poziomie przyjętym przez Sąd niższej instancji , przy określeniu wąskości wynagrodzenia pełnomocnika według zwielokrotnionej maksymalnie , w granicach określonych przez adekwatne normy prawne.

Niezasadnie skarżąca podnosi zarzut naruszenia art. 382 §1 i 4 kodeksu spółek handlowych.

[ do jego treści wkradł się oczywisty błąd w zakresie oznaczenia naruszonej normy. ].

Ustalenia dokonane w sprawie dają podstawę do usprawiedliwionego przyjęcia , że skierowane do członków zarządu / w tym powodów / żądanie ze strony Rady Nadzorczej przedstawienia na potrzeby wewnętrznego audytu zarządzonego w spółce (...) przez jedynego naówczas jej akcjonariusza - G. H. s,ar.l. w Luksemburgu, której właścicielem była (...) Inc. w (...) / USA / dokumentów i danych , nastąpiło w warunkach uprzedniej kontrowersji na tle zakresu żądanych danych pomiędzy prawnikami z firmy (...), mających przeprowadzić audyt , a częścią członków RN w dotychczasowym składzie , którzy opowiedzieli się za ograniczeniem rodzajowym przekazywanych materiałów, mających dotyczyć sposobu deinwestycji (...) SA w Iranie , w realizacji sankcji gospodarczych nałożonych na ten kraj przez rząd amerykański.

Skutkiem braku zgody na udostepnienie wszystkich żądanych danych , sprzeciwiający się pełnemu ich zakresowi członkowie Rady, zostali odwołani. Nowo ukształtowana Rada , której skład był odzwierciedleniem ówczesnego stanu właścicielskiego kapitału akcyjnego , żądanie to formułując wobec zarządu oczekiwała na udostępnianie także tych , które obejmowały treści osobiste osób tworzących ten organ w tym tzw. danych wrażliwych. W tych okolicznościach , co także wynika z ustaleń , jego członkowie nie odmawiając ich udostepnienia , co do zasady, chcieli podjąć kroki zmierzające do zweryfikowania tego żądania przez pryzmat z norm prawa polskiego w zakresie ochrony danych osobowych.

Kiedy pomimo tych wątpliwości i próby weryfikacji , właściciel nadal forsował swoje stanowisko, doszło do podjęcia przez Zgromadzenie Wspólników uchwały o odwołaniu tych członków zarządu spółki [ czterech spośród pięciu ] , którzy takie zastrzeżenia zgłaszali. Znaleźli się wśród nich także powodowie. Dalszy , ustalony w sprawie ciąg zdarzeń pozwala na stwierdzenie , że prowadzący audyt zmierzali do pozyskania wszystkich danych dotyczących spółki (...) i spółek Grupy (...) , w celu ich analizy na terenie USA , w tym też zamiarze chcieli prowadzić przesłuchania członków zarządu bez minimalnych gwarancji o które zabiegali mający być przesłuchanymi.

Gdy te fakty skonfrontować z podanymi w uchwale z 8 listopada 2013r przyczynami odwołania z dotychczasowych funkcji obu powodów / utrata zaufania i brak możliwości dalszej współpracy / , to usprawiedliwionym jest wniosek , że rzeczywistą przyczyną odwołania był, nie podany w jej treści, sprzeciw wobec żądania udostepnienia wszystkich wymaganych przez nich danych , audytorom. W warunkach gdy m.in. W. S. (1) i M. T. (1) jedynie starali się zweryfikować zgodność tego żądania z prawem [ polskim ] przed ewentualnym objęciem nimi tych , dotyczących ich osobiście jak i obłożonych klauzulami poufności , / na co zwracali także uwagę wcześniej odwołani członkowie Rady Nadzorczej / .

Ta przyczyna/ czasowej i limitowanej pod względem rzeczowym / odmowy, odnosząca się tylko do części danych i materiałów wskazywanych w żądaniu Rady w nowym składzie, w warunkach gdy NZA , a w istocie jedyny akcjonariusz, nie oczekiwało z decyzją na wyjaśnienie sytuacji prawnej na skutek inicjatywy większości członków zarządu , nie może być traktowana jako naruszenie obowiązku o jakim mowa w 382 § 4 k.sh. w zw z § 1 tej normy.

Podzielenie stawianego zarzutu jest tym bardziej nieuzasadnione , że Sąd Apelacyjny podziela zapatrywanie powodów wyrażone w odpowiedzi na apelację , że przepis ten nie daje Radzie Nadzorczej spółki akcyjnej podstawy do żądania od zarządu spółki przedstawiania danych i informacji dotyczących spółki zależnej , [ którą była nabyta przez (...) spółka (...) ] , o ile zachowuje ona samodzielność prawną

Uznając zatem , że także ten ostatni zarzut materialny nie jest trafny , kilka uwag należy poświecić jeszcze zagadnieniu sposobu wykonywania przez powodów ich obowiązków umownych.

Na wstępie należy , na potrzeby dalszych rozważań, odróżnić sytuacje obu powodów. Oto bowiem wprawdzie pozwana twierdziła , że obaj obowiązki te wykonywali wadliwie, doprowadzając do szkody po stronie (...) SA , tym nie mniej tylko wobec W. S. (1) obecnie skarżącą podnosiła konkretne zarzuty naruszenia zakazu konkurencji oraz wykorzystania tzw. okazji korporacyjnej.

Zatem w pierwszej kolejności odnosząc się do zarzutu pozwanej nieprawidłowego wykonywania obowiązków umownych przez M. T. (1) wskazać należy , że (...) SA nie dowiodła ,że wyrządził on spółce szkodę , tym bardziej taką , która byłaby kauzalnie powiązana ze sposobem realizacji przezeń postanowień umownych.

Zauważając , iż tylko udowodnienie takiego uszczerbku po stronie spółki , na podstawie §10 ust.6 umowy z dnia 3 grudnia 2012r , mogło zniweczyć uprawnienia tego zarządcy do otrzymania świadczeń o które wystąpił w ostatecznie ukształtowanym żądaniu, powiedzieć należy , że pozwana nie zdołała też dowieść nieprawidłowości w zakresie tych obowiązków.

Nie wskazała żadnych dowodów mogących potwierdzić , że M. T. (1)naruszył zakaz podejmowania aktywności konkurencyjnej wobec spółki ani, tym bardziej na to , że wykorzystał na jej szkodę okazję korporacyjną . Tej okazji apelująca konsekwentnie upatrywała w fakcie podjęcia i sposobie przeprowadzenia procesu outsorsingu w odniesieniu do działalności recyklingowej , dostawy części zmiennych i serwisu opakowań Zatem wystarczy zauważać , że w czasie kiedy M. T. (1) objął stanowisko wiceprezesa zarządu (...) SA [ 1 stycznia 2013r ] proces ten był już zakończony.

Przyczyny dla których nie odpowiedzenie w pełni na wezwanie Rady Nadzorczej o udostępnienie danych w związku z audytem, nie może być potraktowane jako przejaw wadliwego wykonania zobowiązań umownych zostały wskazane wyżej.

Pozwana w toku całego postępowania eksponowała szczególnie sposób realizacji tych obowiązków przez W. S. (1).

Nie zdołała wykazać , że doprowadził on swoimi działaniami lub zaniechaniami w wykonaniu umowy o zarządzanie z dnia 2 listopada 2004r do powstania szkody po stronie spółki.

Nie sprostała także udowodnieniu ,że W. S. (1) prowadził w czasie związania stron umową , działalność konkurencyjną wobec niej , naruszając zasadę lojalności. Nie zostało dowiedzione , że przejawem takiej działalności było to , iż był wspólnikiem spółki z o. o. (...) w K. czy też przez to , że nabył certyfikaty inwestycyjne w Zamkniętym Funduszu Inwestycyjnym (...)Nie dowiodła też takiego charakteru działalności powoda, w ramach innych podmiotów w których taki intencjonalny , nakierowany na uszczerbek majątkowy po stronie spółki , udział W. S. (1) w postępowaniu przypisywała.

Nie można też uznać za trafne stanowiska obecnie skarżącej , że były prezes zarządu (...) SA wykorzystał tzw. okazję korporacyjną poprzez to , że z niekorzyścią dla pozwanej przeprowadził proces outsorsingu części jej dotychczasowej działalności do podmiotów zewnętrznych , które następnie miał następnie przejąć albo uzyskać w nich decydujące wpływy , wykorzystując , w ten sposób , dla własnej korzyści , majątek pozwanej bez odpowiedniego ekwiwalentu dla niej.

Wskazując , że twierdzenia pozwanej , że do takie działania W. S. (1) podejmował , nie znalazły dostatecznego potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym , zwrócić uwagę należy ,że materiał ten zaprzecza tym depozycjom. Źródłem tego zaprzeczenia są konsekwentne depozycje samego powoda ale także relacja świadków o które Sąd Apelacyjny uzupełnił postępowanie dowodowe.

Zarówno M. Z. (1) jak i M. Z. (2) potwierdzili , że proces wyprowadzenia poza strukturę gospodarczą Grupy(...)dotąd w jej ramach prowadzonej działalności recyklingowej , serwisu opakowań oraz dostawy części zamiennych był podjęty za aprobatą wszystkich organów kolegialnych(...) i były one na bieżąco informowane o jego przebiegu . Brały w nim udział również organy spółek dotąd prowadzących tę działalność w ramach struktury Grupy. Udział W. S. (1) w czynnościach z nim związanych był pochodną faktu iż w tym czasie stał na czele zarządu(...) - spółki prowadzącej tę operację gospodarczą.

Przyczyna podjęcia procesu outsorsingu była tylko ekonomiczna. Spółka chciała pozbyć się tej działalności dlatego , iż okazało się , że kontrahenci spółek , które w strukturze Grupy zajmowały się tą wyprowadzaną działalnością, nie są rzetelni , w zakresie rozliczeń podatkowych , co powodowało wszczynanie przez ograny skarbowe wobec spółek (...) , czy (...) postępowań podatkowych.

Z zeznań tych wynika także , że W. S. (1) nie przynależał do władz korporacyjnych tych spółek , które w wyniku przeprowadzenia tego procesu przejęły te działalność, a materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstaw do potwierdzenia tego- , że kontrakty zawarte przez te spółki [ (...) SA a potem(...) spółka z o. o. i (...) SA czy tez (...) spółka z o. o , [ na które wskazywała pozwana] z (...) SA , już po zakończeniu programu, były dla pozwanej niekorzystne .

Z relacji wskazanych wyżej świadków wynika również , że cały proces , zakończony w 2012r uzyskał , w zakresie wyników, aprobatę organów kolegialnych pozwanej , Rady Nadzorczej i Zgromadzenia Akcjonariuszy co więcej wyniki te były przymiotem zleconego badania audytowego przez firmę zewnętrzną. Wynik tego audytu był pozytywny.

Zatem nie można zasadnie mówić o tym aby , co nietrafnie zarzucała skarżąca, przygotowanie i sposób przeprowadzenia procesu outsorsingu stanowił dla W. S. (1) „ okazję korporacyjną” i działając ze z góry podjętym zamiarem wykorzystał ten program dla własnej korzyści kosztem spółki , która zarządzał , naruszając tym samym zasadę lojalności wobec niej.

Ustalenia dokonane w sprawie nie stanowią także potwierdzenia tego, że w czasie obowiązywania umowy o zarządzanie z dnia 2 listopada 2004r i po jej ustaniu W. S. (1) prowadził działalność konkurencyjną wobec pozwanej , w rozumieniu art. 380§1 k.s. h .

Skarżącą upatruje podstaw dla stawiania takiego zarzutu byłemu prezesowi zarządu w tym, że miał udziały w spółce (...) oraz certyfikaty inwestycyjne w zamkniętym funduszu inwestycyjnym(...)[ od 2012r ] dysponującym udziałami i akcjami spółek które przejęły wyprowadzoną ze struktury Grupy (...) działalność w ramach programu outsorsingu.

To , że dysponowanie udziałami w spółce (...) nie mogło być uznane za działalność konkurencyjną , chociażby z uwagi na rzeczywisty jej cel gospodarczy i charakter działalności zostało wskazane już wyżej.

O tym ,że posiadanie certyfikatów inwestycyjnych w zamkniętym funduszu także taką działalnością nie było świadczy już to , że zgodnym zamiarem wszystkich organów korporacyjnych (...) SA i Grupy było wyprowadzenie niektórych z elementów jej dotychczasowej działalność poza Grupę i przekazanie je podmiotem zewnętrznym, co było przedsięwzięciem przemyślanym z przyczyn o których była już mowa, jako odpowiadającym interesowi ekonomicznemu tak samej spółki jak i Grupy(...)

Fundusz (...) nabył udziały i akcje tych właśnie podmiotów zewnętrznych , które prowadziły działalność , której pozwaną w procesie outsorsingowym pozbyła się jako nieopłacalnego. Już z tej przyczyny nie można mówić zasadnie o tym , że poprzez nabycie certyfikatów funduszu W. S. (1)zaczął zajmować się interesami konkurencyjnymi wobec działalności skarżącej.

/ por. w tej kwestii także uwagi W. Popiołka w komentarzu do kodeksu spółek handlowych / praca zbiorowa wydawnictwo CH Beck s. 1121 , oraz E. Marszałkowskiej – Krześ w komentarzu do kodeksu spółek handlowych pod redakcja J. Okolskiego s. 209/

Nie jest rzeczą Sądu w tym miejscu wypowiadać się na temat charakteru zamkniętego funduszu inwestycyjnego wystarczy jedynie zauważyć , że dysponent jego certyfikatów inwestycyjnych nie ma w nim statusu wspólnika czy akcjonariusza jak w spółkach kapitałowych, a jego zadaniem jest zasilanie funduszu kapitałem pod tytułem zwrotnym.

Sam certyfikat jest natomiast rodzajem dłużnego papieru wartościowego . Taki charakter certyfikatów jedynie utwierdza zasadność konkluzji o tym , że podnoszone przez skarżącą działania W. S. (1) i jego zaangażowanie finansowe w obydwa wskazane podmioty , nie mogą być zakwalifikowane jako działalność konkurencyjna wobec (...) SA.

Gdy do tego dodać , że pozwana nie wykazała w postępowaniu ,że to zaangażowanie oraz udział byłego prezesa zarządu w proces outsorsingu spowodował powstanie u pozwanej szkody, jej zarzuty nie mogły stanowić podstawy do odmowy uznania , iż dochodzone pozwem świadczenia są W. S. (1)należne.

Nie jest ku temu podstawą także sposób jego zachowania wobec żądania Rady Nadzorczej [ w nowym składzie] udostępnienia danych na potrzeby audytu.

Wszystkie te argumenty , które zostały powołane dla uzasadnienia tożsamej oceny zachowania M. T. (1) , należy odnieść także do W. S. (1).

Ponadto zwrócić trzeba uwagę , iż w czasie kiedy zapadały zasadnicze decyzje co do tego w jaki sposób przeprowadzić proces deiwestycji na terenie Iranu , W. S. (1) przebywał na zwolnieniu lekarskim poza granicami kraju i był jedynie konsultowany przez pozostałych członków zarządu , którzy in gremio podejmowali decyzje w tym tę , iż (...) zostanie kupiona przez (...) , przy czym nie będzie to podmiot docelowo nabywający spółkę , której (...) SA , zważywszy na jej ówczesny stan własnościowy była zobligowana się pozbyć w bardzo szybkim czasie , bez jakichkolwiek zabezpieczeń .

Ten sposób wyzbycia się spółki działającej na terenie Iranu aprobował , jak wynika z ustaleń dokonanych w sprawie , przedstawiciel właściciela P. G.. Nie można także nie odnotować , w ramach wyrażanych wniosków , że w skład zarządu , który wówczas decydował o tych czynnościach wchodziła także M. P. (1) - szefowa działu prawnego (...) SA , która pomimo swojej roli w procesie tego współdecydowania , w dniu 8 listopada 2013r nie zostatała odwołana.

To tylko umacnia poprawność wniosku , że rzeczywistym powodem odwołania [ także W. S. (1) ] były nie sposób przeprowadzenia transakcji zbycia (...)ale zastrzeżenia co do sposobu udostepnienia danych spółki na potrzeby zarządzonego przez amerykańskiego właściciela wewnętrznego audytu.

Skoro zastrzeżenia te , o czym była już mowa , były usprawiedliwione i nie wynikały z niechęci współpracy z Radą Nadzorczą [ W. S. (1)udzielił odpowiedzi na pytania prawników amerykańskich w formie pisemnej, w pierwszej dekadzie listopada 2013r ] , nie stanowiąc naruszenia art. 382 §4 ksh , tym bardziej niezasadnym jest wniosek pozwanej , że naruszył swoje obowiązki umowne wynikające z kontraktu managerskiego z 2 listopada 2004r

Z podanych przyczyn w uznaniu apelacji za niezasadną , Sąd Apelacyjny orzekł o jej oddaleniu , na podstawie art. 385 kpc. [ pkt I sentencji orzeczenia ]

Rozstrzygając o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Apelacyjny zastosował art. 98 §1 i 3 kpc w zw z art. 108 §1 i 391 §1 kpc i wynikającą z niego zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy.

Z uwagi na odrębność procesową obu połączonych do wspólnego rozpoznania i rosztrzygniecia powództw, rozliczył je na tej podstawie odrębnie , w odniesieniu do każdego z wygrywających powodów oraz przegrywającej spółki.

Kwoty należne zarówno W. S. (1) jak i M. T. (1) , zważywszy na wartość przedmiotów zaskarżenia , zostały ustalone na podstawie §2 pkt 9 w zw z §10 ust. 1 pkt 2 Rozrządzenia MS w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 [ DzU z 2015 poz. 1800] [ pkt II i III wyroku ]

W trakcie postępowania apelacyjnego , pismem z dnia 13 grudnia 2018r , nie wnoszący apelacji M. T. (1) rozszerzył dotąd dochodzone roszczenie z tytułu odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji o należności z tego tytułu , w łącznej kwocie 5 870 251 zł , za okres pomiędzy 1 czerwca 2017r i 14 listopada 2018r [ w którym upływał pięcioletni okres w którym zgodnie z umową o zarzadzanie , takie świadczenie było mu należne.]

Świadczenia tego domagał się wraz z odsetkami ustawowymi w zamkniętych okresach miesięcznych, wskazanych w żądaniu , w kwotach po 336 963 zł , a co do ostatnich 14 dni za listopada 2018 od kwoty proporcjonalnie niższej.

W jego motywach wskazał , że mieści się ono w granicach art. 383 zd. 2 kpc albowiem obejmuje świadczenie , którego podstawa i wysokość zostały potwierdzone w orzeczeniu Sądu I instancji , a równocześnie jest ono należne powodowi za dalszy , dotąd nie dochodzony okres , kończący się w dacie ustania obowiązku jego spełniania przez spółkę (...) , że ocena zasadności tego żądania nie wymaga prowadzenia postępowania dowodowego.

Strona przeciwna wniosła o jego oddalenie jako merytorycznie nieuzasadnionego oraz obciążenie powoda kosztami postępowania wywołanego jego wniesieniem.

Oceniając to żądanie , Sąd Apelacyjny rozważył :

W pierwszej kolejności ocenić należy czy M. T. (1) był uprawniony do skutecznego zgłoszenia twego żądania , w warunkach gdy apelację od wyroku Sądu I instancji wniosła tylko strona przeciwna. Wątpliwość ta wynikała z faktu , że w sytuacji gdyby zostało ono uwzględnione , a apelacja pozwanej oddalona , wbrew zakazowi reformationis in peius , ustanowionemu w art. 384 kpc, mogłoby potencjalnie dojść do takiej zmiany dotychczasowego zakresu obowiązków skarżącej wobec powoda , która byłaby z tym zakazem sprzeczna. Zagadnienie to wymagało tej wstępnej oceny tym bardziej , że do zwiększenia rozmiaru tych obowiązków na skutek wystąpienia z nowym żądaniem dochodzi w tej sytuacji, gdy nie składający apelacji, jego potencjalny beneficjent „wykorzystuje” sytuację procesową zaskarżenia orzeczenia Sądu niższej instancji przez drugą stronę , której intencją jest ograniczenie lub całkowite zniesienie obowiązków dotąd na nią nałożonych wobec przeciwnika procesowego.

Rozważając to zagadnienie , Sąd Apelacyjny , mając świadomości rozbieżnych stanowisk w literaturze przedmiotu , stanął na stanowisku , że taka możliwość po stronie nie apelującego powoda istnieje szczególnie , że norma art. 383 kpc , stanowiąca w zakresie objętym uregulowaniem zdania drugiego , wyjątek od art. 384 kpc , nie wprowadza ograniczenia podmiotowego swojego zastosowania tylko do strony , która zaskarża apelacją wyrok Sądu I instancji.

/ por. w tej kwestii także uwagi T. Wiśniewskiego i M. Manowskiej w komentarzach do kodeksu podstępowania cywilnego- art. 383 /

Kolejnym zagadnieniem była ocena tego , czy to rozszerzone żądanie dotyczyło takiego świadczenia , które spełniało kryterium wskazane w art. 383 zd 2 , in fine kpc , a mianowicie czy było to świadczenie płatne okresowo.

W tym zakresie Sąd uznał , że to kryterium jest spełnione albowiem odszkodowanie za utrzymanie zakazu konkurencji było należne powodowi za każdy miesiąc honorowania przezeń tego zakazu, w kwotach , które również były z góry za taki zamknięty okres oznaczone , przez stosowne postanowienie zawarte w umowie z 3 grudnia 2012r.

W konsekwencji, co do zasady, nowo zgłoszone żądanie Sąd II instancji uznał za merytorycznie usprawiedliwione.

Natomiast oceniając jego zasadność w odniesieniu do zakresu ilościowego ocenił , że jest ono w zakresie o jakim może o nim orzekać Sąd Odwoławczy, uzasadnione tylko w części.

M. T. (1) objął nim okres pomiędzy 1 czerwca 2017 do 14 listopada 2018r.

W postępowaniu przed Sądem I instancji dochodził go za okres , który kończył się w maju 2017r.

Ponieważ Sąd Okręgowy zamknął rozprawę w dniu 20 października 2017r / k. 5891 akt / miał możliwość zgłoszenia tego żądania za okres pomiędzy czerwcem i październikiem 2017r jeszcze przed tym Sądem .

Nie może budzić wątpliwości wykładnia art. 383 kpc zgodnie z którą zasadą jest , że w postępowaniu apelacyjnym nie jest możliwe występowanie z nowymi roszczeniami, a te które można zgłosić , tak co do ich rodzaju oraz rozmiaru ilościowego należy określać w oparciu o wykładnię restryktywną. Wynika stąd , że zgłoszenie takiego nowego żądania z jakim wystąpił powód by było skutecznym, mogło dotyczyć tylko tych „kolejnych okresów” , które nastąpiły po zamknięciu rozprawy przed Sądem niższej instancji.

Zatem Sąd Apelacyjny był uprawniony o nim orzekać , w odniesieniu do należności z tytułu odszkodowania za utrzymanie zakazu konkurencji za okres pomiędzy listopadem 2017 i 14 listopada 2018r. W tym zakresie uznając je za zasadne , orzekł jak w punkcie IV wyroku

W pozostałej części w stosunku do niego postępowanie umorzył uznając, że rozstrzyganie o nim jest w świetle art. 383 zd. pierwsze kpc , niedopuszczalne. Podstawą tej części wyroku [ pkt V orzeczenia ] , była norma art. 355 kpc w zw. z art. 391 §1 kpc

Konsekwencją takiego rosztrzygniecia było przyznanie na rzecz pozwanej części kosztów postępowania wywołanego orzekaniem o tym żądaniu M. T. (1) , który nie domagał się przyznania kosztów za tę część postępowania.

Kwota zasądzona od niego na rzecz spółki (...) SA jest pochodną skali, w której rozszerzone żądanie zostało objęte formalnym orzeczeniem o umorzeniu postępowania.

SSA Marek Boniecki SSA Grzegorz Krężołek SSA Anna Kowacz - Braun

I AGa 334/18

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE