Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUa 471/12

POSTANOWIENIE

Dnia 17 grudnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Barbara Białecka (spr.)

Sędziowie:

SSA Zofia Rybicka – Szkibiel

SSA Jolanta Hawryszko

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy R. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

na skutek skargi o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 grudnia 2007r. w sprawie o sygn. akt III AUa 614/07

p o s t a n a w i a :

odrzucić skargę.

SSA Zofia Rybicka-Szkibiel SSA Barbara Białecka SSA Jolanta Hawryszko

Sygn. akt III AUa 471/12

UZASADNIENIE

R. N. wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie z dnia 6 grudnia 2007r., w sprawie o sygn. akt III AUa 614/07 oraz zmianę tego wyroku poprzez uwzględnienie apelacji ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 08 czerwca 2007 roku sygn. akt VII U 2772/05 i ustalenie, że ubezpieczony jest całkowicie, trwale niezdolny do pracy w związku z chorobą zawodową od dnia złożenia wniosku. Ponadto wniósł o zasądzenie kosztów procesu. Jako podstawę prawną skargi o wznowienie postępowania ubezpieczony wskazał art. 401¹k.p.c. , stwierdzając , że skoro podstawą prawną decyzji z dnia 26 sierpnia 2005 roku, a tym samym i wyroków Sądu Okręgowego i Apelacyjnego, był art. 114 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 lutego 2012 r. (sygn. akt K 5/11) został uznany za niezgodny z zasadą zaufania obywateli do państwa i prawa wynikającą z art. 2 oraz art. 67 ust. 1 Konstytucji, to skarga jest uzasadniona.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga nie podlega merytorycznemu rozpoznaniu, ponieważ w istocie nie opiera się na ustawowej przyczynie wznowienia postępowania.

Według art. 401¹ k.p.c. można żądać wznowienia postępowania w wypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. Uzyskanie rezultatu w postaci wznowienia postępowania na podstawie art. 401¹ k.p.c. wymaga stwierdzenia, że powołany w skardze wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy przepisu stanowiącego oparcie dla zaskarżonego w tym trybie orzeczenia. Tylko w takiej sytuacji sąd w wyniku wznowienia postępowania ma możliwość innego niż poprzednio rozstrzygnięcia sprawy.

Skarżący wiązał podstawę wznowienia postępowania z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 lutego 2012 r. uznającym, że art. 114 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest niezgodny z zasadą zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 oraz z art. 67 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. (OTK-A 2012/2/16, Dz.U.2012/251, K 5/11). W ocenie Sądu Apelacyjnego ubezpieczony nie mógł powołać się na ten wyrok Trybunału, gdyż podstawą prawną skarżonych rozstrzygnięć nie był przepis art. 114 ust. 1a ustawy emerytalnej.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że decyzją z dnia 01 lutego 2004r. Powiatowy Inspektor Sanitarny w S. stwierdził u ubezpieczonego chorobę zawodową. Orzeczeniem lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 22 marca 2005 roku ustalono, że ubezpieczony jest trwale całkowicie niezdolny do pracy w związku z chorobą zawodową. Natomiast Komisja Lekarska ZUS uznała ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy w związku z chorobą zawodową. W związku z powyższym decyzją z dnia 26 sierpnia 2005r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 marca 2005r., na stałe, podając jako podstawę prawną przepisy ustawy z 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2007r. sygn. akt VII U 2772/05 Sąd Okręgowy w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie ubezpieczonego od decyzji z dnia 26 sierpnia 2005r. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd nie powołał jako podstawy prawnej art. 114 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2012r. sygn. akt III AUa 614/07 Sąd Apelacyjny w Szczecinie Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił apelację ubezpieczonego od ww. wyroku Sądu Okręgowego. Również Sąd Apelacyjny nie wskazywał art. 114 ust.1a jako postawy prawnej wydanych orzeczeń.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu Apelacyjnego nie można uznać, że podstawą zaskarżonych rozstrzygnięć był art. 114 ust. 1a ustawy emerytalnej. Należy zaznaczyć, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczył zupełnie innej materii, bowiem zasadniczo zakwestionował praktykę stosowania art. 114 ust. 1a ustawy emerytalnej, jako przepisu stanowiącego podstawę ponownego ustalenia prawa do emerytury lub renty wówczas, gdy po uprawomocnieniu się decyzji okazywało się, że przedłożone dowody nie dawały podstaw do ustalenia prawa do emerytury lub renty, albo ich wysokości. W ramach przesłanki sformułowanej w kwestionowanym przepisie organy rentowe dokonywały bowiem w istocie ponownej (odmiennej) oceny przedłożonych pierwotnie dowodów. Regulacji tej nie sposób więc odnieść do przywołanych w skardze podstaw faktycznych i prawnych objętych nią rozstrzygnięć. W niniejszej sprawie nie doszło po uprawomocnieniu decyzji do ponownej oceny dowodów, które były podstawą ustalenia prawa renty albo jej wysokości.

Samo sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisom art. 401-403 k.p.c. nie oznacza oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli już z samego jej uzasadnienia wynika, że podnoszona podstawa nie zachodzi. W rezultacie skarga o wznowienie postępowania podlega odrzuceniu także wtedy, gdy wskazana w niej podstawa faktycznie nie występuje (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 2008 r.II PZ 11/08 LEX nr 496408).

Mając powyższe na uwadze należało uznać, że przedstawiona ocena podstawy wznowienia postępowania objętej art. 401¹ k.p.c., nie pozwala na wniosek, że skarga oparta została na ustawowej podstawie. Z tych względów Sąd Apelacyjny na podstawie art. 410 § 1 k.p.c. odrzucił skargę jako nieopartą na ustawowej podstawie.

SSA Zofia Rybicka-Szkibiel SSA Barbara Białecka SSA Jolanta Hawryszko

III AUa 471/12

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE