Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 39/20

7.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. D. (1), S. K. (1)

punkt 1 i 6 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

D. D. (1) rozpoczął działalność gospodarczą z dniem 04.12.2013 roku rejestrując podmioty o nazwach: (...) Serwis (...) ( (...)) D. D. (1), (...) 13 D. D. (1) oraz (...) (...)

informacja z (...)

(...), (...)

Głównym przedmiotem działalności spółki (...) był montaż i demontaż oraz serwisowanie wymienników ciepła wszelkiego rodzaju, spawanie różnymi metodami, m. in. spawanie folii (...), (...), (...), zaś głównym źródłem dochodu (...) było świadczenie specjalistycznych usług remontowo- modernizacyjnych dla (...)

dokumentacja zgromadzona przez (...)

(...)- (...)

Kilka lat przed rokiem 2016 D. D. (1), poprzez K. O. - swojego kolegę z B., poznał oskarżonego S. K. (1). K. O. był też znajomym S. K. (1). D. D. (1) zaproponował S. K. (1) objęcie stanowiska prezesa w nowo tworzonej przez niego spółce na terenie B. o nazwie E. (...) ( (...)), przekazanie do dyspozycji samochodu firmowego, zapewnienie samodzielnego mieszkania, stałej pensji i procentu od zysków. D. D. (1) tłumaczył, że ma konflikt z kontrahentami i nie może sam, pod starą nazwą i swoim nazwiskiem, zawierać kontraktów. Nowy podmiot, miał pod nową nazwą, zawierać nowe kontrakty, zajmować się serwisowaniem i obsługą wymienników ciepła w (...). S. K. (1) nie miał doświadczenia w tego rodzaju działalności, wcześniej zajmował się m. in. sprzedażą kawy. S. K. (1) uznał, że warunki są korzystne i zgodził się na propozycję D. D. (1). Wspólnie utworzyli z D. D. (1) podmiot o nazwie E. (...), choć D. D. (1) nie został udziałowcem. Przed zawiązaniem spółki (...) i objęciem w niej stanowiska prezesa S. K. (1) był bezrobotny. S. K. (1) nie wniósł do spółki żadnego wkładu finansowego, żadnego majątku. Zamieszkał w domu D. D. (1) w D.. Wiedział jako prezes, że za jego kadencji (...) wygrała przetarg na naprawę „czegoś” w (...) i ten kontrakt został wykonany. Wszystkim zajmował się D. D. (1), S. K. (1) – w jego ocenie - „nie musiał mieć w tym przedmiocie żadnej wiedzy, znajomości tematu”, zajmował się „dokumentami, pilnowaniem pracowników … miał tylko i wyłącznie funkcje reprezentacyjną”. S. K. (1) nie miał żadnego przygotowania i „tak naprawdę nie wiedział jakie ciążą na nim obowiązki jako prezesie spółki i z czym może się wiązać prowadzenie takiej spółki”. S. K. (1) miał zaufanie do D. D. (1), wiedział, że D. D. (1) czyni starania o podpisanie kontraktów w Polsce, w Niemczech i we W.. S. K. (1) miał mieć w spółce stałą pensję i procent od zysków, ale dostawał tylko częściowe wynagrodzenie, D. D. (1) tłumaczył tą sytuację brakami finansowymi, zapewniał, że jak „wyjdzie” pierwszy kontrakt zagraniczny wszystko mu wyrówna. Po kilku miesiącach działalności (...)u S. K. (1) został odesłany przez D. D. (1) do B. i miał czekać na zawarcie przez (...) kontraktu we W..

wyjaśnienia S. K. (1)

(...)- (...), (...)

Spółka z o. o. o nazwie E. (...) ( (...)) została zawiązana w dniu 12.05.2016 roku, zaś do KRS-u wpisano ją w dniu 28.10.2016 roku. Udziałowcami byli S. K. (1) – 90% i B. B. – 10%. Prezesem został S. K. (1). W dniu 10.10.2016 roku udziały B. B. nabył S. S..

informacja z KRS-u

(...)- (...)

umowa spółki z o. o., dokumentacja (...)u

(...)- (...),

(...)- (...)

D. D. (1) podpisał ze spółką (...) szereg umów, m. in. na wykonywanie stałych usług serwisowych w (...) (umowa z dnia 15.06.2016 r.), zawarł przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości w O. (umowa z dnia 07.10.2016 r.), umowę przenoszącą prawa własności intelektualnej z dnia 20 grudnia 2016 roku. Od 3 października 2016 roku D. D. (1) piastował w spółce (...) stanowisko dyrektora technicznego.

umowy zawarte pomiędzy D. D. (1), a (...)

813 -853

umowa o pracę

(...)

Spółka (...) we wrzeniu 2016 roku zrealizowała jeden kontrakt w (...) wykonując remont wymiennika ciepła, za co otrzymała wynagrodzenie w kwocie około 1.5 mln złotych. Pieniądze te wpłynęły na konto (...)u i zostały wydane w ciągu kilkunastu dni, tak że w kasie spółki pod koniec października 2016 roku zostało niewiele pieniędzy.

W roku 2016(...) ogłosiła przetarg na remont trzech wymienników ciepła, który opiewał na kwotę 5 mln złotych netto. D. D. (1) i S. S. byli przekonani, że przetarg wygra spółka (...), która ich zdaniem była najlepiej przygotowana do wykonania tej pracy, a jej oferta najtańsza. Szacowany zarobek miał wynosić około 1.5 mln złotych. (...) nie wygrała przetargu, który w rezultacie został unieważniony. Przez trzy kolejne lata (...) nie ogłaszała przetargów na remont i modernizację wymienników ciepła.

zeznania S. S.

(...)- (...)

Spółka z o. o. (...) została zawiązana w dniu 11 maja 2017 roku, a zarejestrowana w KRS-ie w dniu 16 maja 2017 roku. Udziałowcami byli I. Ł. – 20 udziałów, J. M. - 20 udziałów oraz D. W. – ówczesna partnerka oskarżonego D. D. (1) - 60 udziałów. D. W. powołana została na prezesa spółki.

informacja z KRS-u

(...) -1210

Firma (...) zajmuje się dystrybucją wysokowartościowych elementów instalacyjnych i półproduktów z tworzyw sztucznych. Prezesem zarządu jest M. W.. A. - F. nawiązała współpracę z B. B. w czerwcu 2016 roku. B. B. – ówczesny (...) spółki (...), a jednocześnie prowadzący własną działalność pod nazwą (...) Polska, zainteresowany był zakupem specjalistycznych wężyków typu (...). Kontaktami z (...), a potem (...), z ramienia (...) zajmował się T. K.. Do spotkania z przedstawicielami A. - F. doszło w lipcu 2016 roku w siedzibie spółki (...) w O., uczestniczył w nim D. D. (1) i B. B.. Do zakupu nie doszło. Kolejny kontakt z A. - F. oskarżony D. D. (1) nawiązał osobiście w styczniu 2017 roku. Był zainteresowany zakupem folii (...) 1,5 mm. W lutym 2017 roku A. - F. wysłała na adres mailowy (...) ofertę sprzedażową na folię. W dniu 19 kwietnia 2017 roku doszło z D. D. (1) do kolejnych negocjacji dotyczących zakupu folii. Wówczas D. D. (1) osobiście nawiązał kontakt telefoniczny z T. K. - przedstawicielem A. - F., pytając, czy aktualna jest oferta cenowa z lutego 2017 roku i 30 dniowy termin płatności, zapewniał, że (...) otrzymało pilne zamówienie od (...) B., z którą stale współpracuje, w związku z tym potrzebuje niezwłocznie zakupić dużą ilość specjalistycznych płyt gładkich (...). Jednocześnie D. D. (1) prosił, by dalsze rozmowy w tej sprawie prowadzić z sekretarką (...)u panią N. S..

W dniu 20 kwietnia 2017 roku z (...)u wyszło zamówienie do A.-F. na towar w postaci płyt gładkich o wartości 1.451.311,38 złotych. Na zamówieniu podpis złożył oskarżony S. K. (1) (k. 1324). A. - F. w dniu 24 kwietnia 2017 roku zażądała wpłacenia zaliczki w kwocie 120.680,69 złotych jako warunek dostawy materiału. Zaliczka została wpłacona w dniu 08 maja 2017 roku przez S. K. (1) (k. 1331).

W dniu 09 maja 2017 roku A. - F. zażądała wpłacenia drugiej zaliczki, na dostawę drugiej partii towaru w kwocie 59.099,04 złotych. Zaliczka została wpłacona na rzecz A. - F. przelewem w dniu 15 maja 2017 roku. W dniu 10 maja 2017 roku A. F. przygotował ofertę dla (...)u zakupu drutu spawalniczego za kwotę 88.308,77 zł i zażądała wpłaty zaliczki kwoty 10.836,67 złotych. Zamówienie podpisał S. K. (1) (k. 1335). Zaliczka została wpłacona w dniu 15 maja 2017 roku, a poprzedzona została osobistą wpłatą na konto przez S. K. (1) kwoty 70.000 złotych. Wszystkie operacje zostały wykonane w (...) Banku Spółdzielczym w Ł.. Łącznie z tytułu trzech zaliczek dla A. - F. wpłynęła od (...)u kwota 190.616,40 złotych.

A. - F. wystawił dla (...)u trzy faktury sprzedaży: z dnia 12 maja 2017 roku za sprzedaż płyt gładkich rolowanych na kwotę 1.086.133,97 złotych (po odliczeniu wpłaconej zaliczki w kwocie 120.680,69 złotych) z terminem płatności do dnia 11 czerwca 2017 roku, z dnia 19 maja 2017 roku za sprzedaż płyt gładkich rolowanych na kwotę 531.871,99 złotych (po odliczeniu wpłaconej zaliczki w kwocie 59.099,05 złote) z terminem płatności do dnia 18 czerwca 2017 roku i z dnia 19 maja 2017 roku za sprzedaż drutu spawalniczego na kwotę 97.531,25 złotych (po odliczeniu wpłaconej zaliczki w kwocie 10.836,67 złotych) z terminem płatności do dnia 18 czerwca 2017 roku. Łączna wartość do zapłaty z tytułu wystawionych trzech faktur wynosiła 1.715.537,21 złotych. Na każdej fakturze sprzedaży zamieszczono zastrzeżenie, że do czasu całkowitego rozliczenia przez kupującego pełnej ceny sprzedaży za zamówiony i odebrany towar, towar pozostaje wyłączną własnością sprzedawcy, a po upływie terminów zapłaty z faktur VAT sprzedający jest uprawiony odebrać wydany towar od kupującego. Dostawa została zrealizowana w dniu 18 maja 2017 roku i dostarczona transportem A. - F. do siedziby firmy (...) w O.. Odbiór dostawy z dnia 18 maja 2017 roku pokwitował S. K. (1). Pomimo upływu terminu płatności A.-F. nie uzyskała zapłaty za sprzedany towar.

W dniu 27 czerwca 2017 roku M. W. złożył do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez D. D. (1) i S. K. (1).

pismo (...) z dnia 22 maja (...). wraz z zestawieniem operacji bankowych w M. w Ł.

177-180

zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa

(...)- (...)

dokumentacja dotycząca kontaktów A. - F. z B. B., D. D. (1) i spółką (...)

(...)- (...)

zeznania M. W.

(...)- (...)

zeznania T. K.

(...)-1400

dokumenty spedycyjne dotyczące dostawy z dnia 18 maja 2017 roku

(...)- (...)

Folia i drut spawalniczy – po ich dostarczeniu przez A. F. do O., tego samego dnia zostały przepakowane na inny pojazd i wywiezione w inne miejsce za zgodą D. D. (1) i przy aprobacie S. K. (1).

wyjaśnienia oskarżonych S. K. (1) i D. D. (1)

W dniu 27 kwietnia 2017 roku do komornika w B. wpłynął wniosek (...) o wszczęcie egzekucji wobec dłużnika (...) w siedzibą w O. (...). Komornik wraz z pracownikiem swojego biura, w ramach czynności podejmowanych w sprawie (...) - udał się w dniu 15 maja 2017 roku do siedziby firmy (...) w O., dokonał przeszukania pomieszczeń hali i biurowych, zajął szereg ruchomości w ilości 62 pozycji. Następne czynności komornik podejmował w firmie (...) w dniach 16 i 19 maja 2017 roku. Nie ujawniono na terenie firmy (...) folii (...) ani drutu spawalniczego.

zeznania T. S. (2)

i D. L.

135-138,

130-131

protokół przeszukania z dnia 19.05.2017 r. i protokół oględzin miejsca; akta komornicze (...)

125-129,

219 -390

W dniu 19 maja 2017 roku do A. - F. wpłynęło pismo od komornika w B. z żądaniem udzielenia wyjaśnień dotyczących zamówienia realizowanego przez A.- F. dla spółki (...) i podania jej kont bankowych, a to w związku z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym przeciwko spółce (...). W związku z powyższą informacją wskazującą na możliwe problemy finansowe (...) T. K. w dniu 22 maja 2017 roku udał się do siedziby (...)u do O. celem wyjaśnienia sprawy i ewentualnego zabezpieczenia towaru dostarczonego przez A. - F.. Na miejscu w O. nikogo nie zastał. Stwierdził, że nie ma tam towaru dostarczonego przez A. – F.. Przedmioty wewnątrz hali były oznaczone naklejkami komornika. Dowiedział się, że prezesem (...)u jest S. K. (1). Ten nie odbierał telefonów. W czerwcu 2017 roku T. K. dowiedział się nadto, że (...) zalega z wypłaceniem wynagrodzeń swoim pracownikom. Nadal nie mógł dodzwonić się do D. D. (1) i S. K. (1). Ten drugi, po dodzwonieniu się, przekładał terminy spotkań. Z kolei D. D. (1) w rozmowie telefonicznej z dnia 21 czerwca 2017 roku nie chciał ujawnić, gdzie znajduje się towar pobrany z A. - F., twierdził, że wszystko jest na dobrej drodze, a w kwestii płatności odsyłał rozmówcę do S. K. (1). W dniu 3 lipca 2017 roku D. D. (1) zadzwonił do T. K. z pretensjami, że A. - F. psuje mu opinię na rynku.

pismo komornika

(...)

zeznania T. K.

(...)-1400

Około 20 czerwca 2017 roku A. - F. uzyskało informację, że firma polska oferuje do sprzedaży na teranie N. folię (...) w dużych ilościach. M. W. zaniepokojony, że może chodzić o towar zakupiony w jego firmie (ale nieopłacony), podjął dalsze działania zmierzające do odnalezienia i odzyskania folii i drutu sprzedanego przez A. - F.. Nawiązał kontakt z osobami z branży i ustalił nagrodę w wysokości 100 tys. złotych za informację o miejscu składowania zakupionego przez (...) od A. -F. towaru. W dniu 26 czerwca 2017 roku doszło do spotkania w W. przedstawicieli A. – F., dyrektora M. W. i pracownika T. K. z oskarżonym S. K. (1). Oskarżony podczas rozmowy wyszedł z propozycją przedłużenia terminu płatności za pobrany towar do 90 dni. S. K. (1) nie był przygotowany do rozmowy, ani do podjęcia decyzji co do innych rozwiązań wysuniętych przez A. - F.. Rozmówcy nabrali przekonania, że nie jest osobą władną do podjęcia jakiejkolwiek decyzji.

zeznania M. W.

(...)- (...), (...)- (...)

W dniu 29 czerwca 2017 roku do M. W. - prezesa A. F. zadzwonił S. S., zapytał czy informacja o nagrodzie jest prawdziwa i oświadczył, że jest udziałowcem spółki (...) i może pomóc w odzyskaniu folii. W dniu 11 czerwca 2017 roku S. S. skontaktował się z M. W. i oznajmił mu, że odnalazł miejsce składowania towaru. Doszło do spotkania J. M. i I. Ł. – dysponentów towaru zakupionego od A. - F. przez (...), z S. S. i M. W.. Firma (...) zgodziła się zwrócić J. M. i I. Ł. kwotę równoważną 10% wpłaconej zaliczki w zamian za zwrot towaru. W dniu 13 lipca 2017 roku A. - F. odzyskała towar w postaci folii i drutu. Wystawione zostały faktury korygujące. S. S. została wypłacona przez A. - F. nagroda, tzw. znaleźne w kwocie 100.000 złotych.

zeznania M. W.

(...), (...)- (...)

umowa o znaleźne

(...)

faktury korygujące

(...), (...),

(...)- (...), (...)

Na początku 2017 roku oskarżony D. D. (1) zwrócił się do J. M. z ofertą współpracy. Chodziło o wykonawstwo prac remontowych na terenie (...), która ogłosiła w tym przedmiocie przetarg. D. D. (1) zapewniał, że ma kontakty w (...), wcześniej świadczył na jej rzecz usługi, że reprezentowana przez niego spółka (...) wygra ten przetarg, ale, by móc od ręki przestąpić do prac, a jednocześnie mieć kartę przetargową w stosunku do konkurencji, należy wcześniej zaopatrzyć się w specjalistyczny towar w postaci folii niezbędny do realizacji kontraktu. Taki towar posiadała w swej ofercie firma (...). J. M. jest udziałowcem spółek notowanych na (...) giełdzie. Jest także udziałowcem wraz z I. Ł. w spółce z o. o. o nazwie K. (...). Spółka (...) powstała w dniu 24.02.2017 roku, a zarejestrowana w KRS-ie w dniu 24.04.2017 roku. J. M. przystał na propozycję współpracy, która polegała na tym, że D. D. (1) miał zapewnić wykonawstwo i specjalistyczną wiedzę, zaś J. M. stronę finansową. Warunki zamówienia towaru, w tym termin płatności, ze sprzedającym A. F. ustalał D. D. (1). J. M. wyłożył na zakup folii i drutu spawalniczego kwotę 190.616,40 złotych odpowiadającą 10% wartości całego zamówienia. Wpłata tej kwoty na rzecz A. F., w dwóch transzach, zrealizowana została w (...) Banku Spółdzielczym w Ł.. Osobą przelewającą te pieniądze na rzecz A. F. w imieniu (...)u był oskarżony S. K. (1) pełniący wówczas funkcję prezesa (...)u. Towar został dostarczony przez A. F. do siedziby firmy w O. i tam złożony, skąd niezwłocznie został zabrany i przewieziony w inne miejsce. Transport i miejsce składowania zapewnił J. M.. Zrobił to w celu uniknięcia zajęcia towaru przez komornika, który prowadził wówczas egzekucję wobec spółki (...). Nie doszło do realizacji kontraktu pomiędzy (...), a (...). Jednocześnie minął 30 dniowy termin płatności na opłacenie całego zamówienia z A. F.. J. M. wespół z D. D. (1) podjęli decyzję o sprzedaży folii zakupionej od A. F. na terenie N.. Uzyskane w ten sposób pieniądze J. M. chciał przeznaczyć na zaspokojenie całej należności A. F., ewentualny zysk pozostawić dla siebie. Sprzedaż towaru na terenie N. nie powiodła się. W tym czasie z J. M. skontaktował się S. S. informując, że folia jest poszukiwana przez A. F.. Za pośrednictwem S. S. doszło do spotkania J. M. z prezesem A. F. W.. Ustalono, że A. F. zwróci J. M. wpłaconą przez niego kwotę 190.616,40 złotych, a A. F. odzyska swój towar. Na tych warunkach doszło do zwrotu gotówki i przekazania towaru.

zeznania J. M.

(...)- (...)

porozumienie co do zwrotu wraz z cesja wierzytelności

z dnia 13.07.2017 r.

(...)

przelewy z dnia 08.05.2017 r. i z dnia 15.05.2017 r.

(...), (...), (...)

protokół zdawczo odbiorczy

(...)

informacja z KRS dotycząca spółki (...)

(...)- (...)

1.1.2.

D. D. (1)

punkt 2 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 15 kwietnia 2016 roku D. D. (1) sprzedał T. S. (1) samochód osobowy V. (...), rok produkcji 2006, za kwotę 6.150 złotych.

faktura sprzedaży z dnia 15.04.2016 r.

(...)

zeznania T. S. (1)

(...)- (...)

W dniu 23 maja 2016 roku D. D. (1) sprzedał W. B. samochód osobowy A. (...), rok produkcji 1994, za kwotę 5.000 złotych.

umowa sprzedaży

(...)

zeznania W. B.

(...)-1870

D. D. (1), w postępowaniu prowadzonym przez (...) w celu restrukturyzacji zadłużenia, złożył tzw. deklarację majątkową, według stanu na dzień 11.07.2015 roku, wymieniając w niej ruchome składniki majątkowe i szacując ich wartość, były to m. in. składniki w postaci (...) rok produkcji 2007 wartości 20.000 zł, (...) rok produkcji 2001 wartości 9.000 złotych i szkółki spawalniczej z 2014 roku wartości 100.000 złotych.

deklaracja majątkowa wg stanu na dzień 11.07.2016 r. złożona przez D. D. (1) do (...)

17-19

W dniu 21 października 2016 roku D. D. (1) sprzedał (...)owi samochód R. (...), rok produkcji 2007, za cenę 17.220 złotych.

faktura sprzedaży

1050

W dniu 21 października 2016 roku D. D. (1) sprzedał (...)owi samochód O. (...), rok produkcji 2001, za cenę 7.380 złotych. Samochody R. (...) i O. (...) zostały odnalezione i zabezpieczone przez komornika w dniu 19 maja 2017 roku na terenie (...).

faktura sprzedaży

(...)

protokół zajęcia ruchomości.

324

W dniu 05 października 2016 roku D. D. (1) wystawił dla (...)u fakturę sprzedaży suwnicy jednodźwigowej za kwotę brutto 241.080,00 złotych.

(...) w dniu 16 stycznia 2017 roku zawarł z (...) ugodę na mocy której przystąpił do długu, który posiadał (...) D. D. (1) wobec wierzyciela - (...) S.A. Zabezpieczeniem ugody było m. in. przewłaszczenie suwnicy jednodźwigowej na rzecz (...) S.A. Ugoda została podpisana przez D. D. (1) ( (...)) i S. K. (1) ( (...)), zaś umowa o przewłaszczenie z dnia 16 stycznia 2017 roku podpisana została przez S. K. (1) ( (...)).

faktura z dnia 05.10.2016 r.

25 i (...)

umowa ugody i przewłaszczenia

26- 31

W dniu 15 czerwca 2016 roku D. D. (1) ( (...)) - jako zamawiający, zawarł ze spółką (...) reprezentowaną przez S. K. (1) – jako wykonawcą, umowę na wykonanie stałych usług remontowych w (...) i (...) – Oddział B. w latach 2016 - 2018.

umowa z dnia 15.06.2016 r.

813-826

W dniu 15 stycznia 2016 roku została zawarta umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie ruchomości pomiędzy S. K. (1) - zwanym przyjmującym, a D. D. (1) - zwanym przewłaszczającym, mająca na celu zabezpieczenie wierzytelności pieniężnej służącej S. K. (1), który pożyczył D. D. (1) 500.000 złotych, mające być płatne w 60 ratach miesięcznych do dnia 15 stycznia 2021 roku. Na mocy tej umowy D. D. (1) przeniósł na rzecz S. K. (1) ruchomości wskazane w załączniku oraz 8 stanowisk spawalniczych wartości szacunkowej 436.000 złotych. W dniu 13 czerwca 2016 roku D. D. (1) na piśmie oświadczył, że nie spłaci pożyczki zaciągniętej od S. K. (1) i przenosi na niego własność przywłaszczonych na zabezpieczenie ruchomości.

umowa z dnia 15 stycznia 2016 roku i oświadczenie

827-834

M. J. (1) w dniu 31 marca 2016 roku nabył od D. D. (1) samochód marki B. (...), rok produkcji 2006, za kwotę 21.600 złotych. Samochód ten – jak wynika z dokumentu sprzedaży - zbył w dniu 4 marca 2016 roku za cenę 20.000 euro. Ogłoszenie o sprzedażny pojazdu B. nr rej. (...) (...) w dniu 22.10.2015 roku ukazało się na jednym z portali rosyjskich.

Na dzień 12 stycznia 2017 roku D. D. (1) nie posiadał zarejestrowanych na siebie pojazdów, nastąpił również zbieg egzekucji prowadzonej w sprawie (...) z egzekucją Naczelnika US w B. na kwotę ok. 450.000 złotych, zaś wraz z innymi postępowaniami komorniczymi łącznie komornicy dochodzi od D. D. (1) około 2.000.000 złotych.

ustalenia komornika sądowego na dzień 12.01.2017 r. w sprawie (...)

183

faktura

361

zeznania M. J. (1)

(...)- (...), 3586v. – (...)

umowa sprzedaży i ubezpieczenia

962- 964, (...)

ustalenia (...)

201-203

D. D. (1) działając w ramach (...) zawarł w roku 2013 i 2014 sześć umów leasingowych z (...) SA, których przedmiotem były samochody osobowe o łącznej wartości blisko półtora miliona złotych. Ustalono miesięczne raty leasingowe na każdy z pojazdów, w liczbie od 47 do 60. W roku 2015 pojawiły się problemy z regulowaniem rat leasingowych. Z uwagi na zaprzestanie regulowania rat, począwszy od stycznia 2016 roku, (...) wysyłał regularne tzw. ostateczne wezwania do zapłaty do D. D. (1) w odniesieniu do pięciu, z sześciu umów leasingowych. W marcu 2016 roku dług D. D. (1) z tytułu niezapłacenia rat za dwa miesiące od pięciu umów leasingowych wyniósł blisko 46.000 złotych. D. D. (1) nadal nie płacił rat leasingowych, dlatego w dniu 5 kwietnia 2016 roku (...) wypowiedział pięć umów leasingowych. Przedmioty leasingu (samochody) zostały odzyskane przez leasingodawcę.

Szósta umowa leasingowa dotyczyła finansowania samochodu M. wartości 550.000 zł. D. D. (1) zgłosił jego kradzież. W maju 2015 roku D. D. (1) zawarł z (...) ugodę dotyczącą zapłaty na rzecz (...), za skradziony samochód M., kwoty 527.500,85 złotych, w ratach miesięcznych po 15.686,64 złotych. Umowę powyższą - z uwagi na niepłacenie rat, aneksowano w grudniu 2015 roku ustalając nowe raty, które od lipca 2016 roku miały wynosić po 24.038, 77 złotych miesięcznie. W marcu 2016 roku (...) wypowiedział umowę.

W pisemnym oświadczeniu złożonym do (...) wykazał, że na dzień 08.07.2016 roku posiada do spłacenia dwa kredyty zaciągnięte w banku (...) na łączną kwotę 2.433.961,92 złotych, a raty miesięczne wynoszą łącznie po 94.000 złote (na dzień 31.12.2016 roku zadłużenie w (...) Banku wynosiło 2.334.658 złotych).

pisma (...) kierowane do D. D. (1)

854-944

zeznania M. C.

(...)- (...)

dokumentacja dotycząca umów leasingowych zawartych z (...) D. D. (1)

17-124, (...)- (...), (...)- (...)

informacja o zadłużeniu D. D. w (...) Banku

(...)- (...)

Pismem z dnia 21 listopada 2016 roku (...) SA jako wierzyciel wniósł do komornika w B. o wszczęcie egzekucji wobec D. D. (1) co do kwoty 527.904,08 złotych jako należność główna z nakazu zapłaty Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 31 sierpnia 2016 roku w sprawie o sygn. (...), a wraz z pozostałymi kosztami łącznej kwoty 545.440,08 złotych. Komornik wszczął postępowanie egzekucyjne pod sygnaturą(...). Kolejnym pismem z dnia 24 listopada 2016 roku (...) SA jako wierzyciel wniósł do komornika w B. o wszczęcie egzekucji wobec D. D. (1) co do kwoty 635.451,09 złotych jako należność główna z nakazu zapłaty Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 29 września 2016 roku w sprawie o sygn. (...), a wraz z pozostałymi kosztami łącznej kwoty 662.955,09 złotych.

nakaz zapłaty w sprawie (...)– k. 34, nakaz zapłaty w sprawie (...)

37

zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z dnia 19 maja 2017 roku wraz z dokumentacją złożoną przez (...) S.A.

7-124

dokumentacja komornika przy Sądzie Rejonowym w B.

392-747, (...)- (...)

Sąd Rejonowy w P. w dniu 22 grudnia 2015 roku w sprawie (...)nakazał pozwanemu D. D. (1) zapłatę łącznej kwoty 23.997,41 złotych na rzecz E. (...). W tej sprawie toczyło się postępowanie egzekucyjne wszczęte 24 lutego 2016 roku przez komornika w Z. za sygn. (...).

nakaz zapłaty wraz z dokumentacją egzekucyjną

118- (...), 1250

W dniu 5 kwietnia 2016 roku D. D. (1) zawarł z firmą (...) prezentowaną przez D. R. umowę o roboty budowlane polegające na utwardzeniu parkingów i ciągów pieszych przy budynku hali produkcyjno magazynowej w O. z terminem realizacji zadania do dnia 15 maja 2016 roku. Na poczet wykonania robót D. D. (1) zapłacił w kwietniu i maju 2016 roku zaliczki w kwotach brutto: 36.900 złotych, 30.000 złotych i 6.900 zł.

umowa, faktury

(...)- (...),

(...)- 2420

Nakazem zapłaty z dnia 17.10.2016 roku w sprawie (...) (pozew wniesiony został w dniu 29.09.2016 roku) Sąd Okręgowy wŁ. zobowiązał D. D. (1) do zapłaty na rzecz wspólników firmy (...), tj. D. R., P. S. i G. R. kwoty 241.470, 64 złotych wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania.

Prowadzone egzekucje komornicze nie doprowadziły do całkowitego zaspokojenia wierzycieli, a postępowania prowadzone w tym przedmiocie zostały umorzone wobec ich bezskuteczności.

pismo przygotowawcze pełnomocnika (...) wraz z załącznikami

(...)- (...)

Postanowieniem z dnia 13 czerwca 2016 roku Sąd Okręgowy wŁ.w sprawie (...)zabezpieczył roszczenie P. F. i T. M. ( spółka (...)) przeciwko D. D. (1) o zapłatę 615.000 złotych poprzez obciążenie hipoteką przymusową nieruchomości położonej w O. nr działek (...).

postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.

(...), (...)- (...)

D. D. (1) był zadłużony w firmie (...), z którą zawarł umowę faktoringu w dniu 15 maja 2015 roku. Spółka (...) wezwała D. D. (1) w dniu 14.10.2015 roku do zapłaty kwoty 880.000 złotych należnej firmie (...) W. I.. D. D. (1) zaprzestał regulować swoje zobowiązania wobec F. we wrześniu 2015 roku. W dniu 10 marca 2016 roku wystawiono dla D. D. (1) przedsądowe wezwanie do zapłaty na kwotę 727.901, 28 zł, a w dniu 7.09.2016 roku uzyskano nakaz zapłaty wydany przez Sąd Okręgowy w P.w sprawie o sygn. (...)na kwotę 798.164,06 złotych. W listopadzie 2016 roku komornik wszczął egzekucję z wniosku F. przeciwko D. D. (1) do łącznej kwoty 837.699,55 złotych. Zajęte zostały przez komornika konta bankowe D. D. (1) i należne mu wierzytelności wpływające na jego konta bankowe. Na dzień 22.12.2016 roku D. D. (1) był winny firmie (...) kwotę 925.000 złotych. W dniu 23 stycznia 2017 roku (...) Bank przelał tą kwotę w imieniu (...) na konto firmy (...) S.A.

zeznania A. K.

(...)- (...), (...)

dokumentacja przedłożona przez firmę (...)

1580- (...)

1.1.3.

D. D. (1), S. K. (1)

punkt 3 i 8 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pismem z dnia 24 listopada 2016 roku (...) SA jako wierzyciel wniósł do komornika w B. o wszczęcie egzekucji wobec D. D. (1) co do kwoty 635.451,09 złotych jako należność główna z nakazu zapłaty Sądu Okręgowego wŁ.z dnia 29 września 2016 roku w sprawie o sygn. (...) a wraz z pozostałymi kosztami łącznej kwoty 662.955,09 złotych.

nakaz zapłaty w sprawie (...)

37

zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z dnia 19 maja 2017 roku wraz z dokumentacją złożoną przez (...) S.A.

7-124

dokumentacja komornika przy Sądzie Rejonowym w B.

392-747,

(...)- (...)

Nakazem zapłaty z dnia 17.10.2016 roku w sprawie (...)(pozew wniesiony został w dniu 29.09.2016 roku) Sąd Okręgowy w Ł.zobowiązał D. D. (1) do zapłaty na rzecz wspólników firmy (...), tj. D. R., P. S. i G. R. kwoty 241.470, 64 złotych wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania.

Prowadzone egzekucje komornicze nie doprowadziły do całkowitego zaspokojenia wierzycieli, a postępowania prowadzone w tym przedmiocie zostały umorzone wobec ich bezskuteczności.

pismo przygotowawcze pełnomocnika (...) wraz z załącznikami

(...)-222

W dniu 13 grudnia 2016 roku S. K. (1) działający w imieniu (...)u oraz S. S. przystąpili do długu D. D. (1) wobec spółki (...) - (...), który powstał w wyniku robót budowlanych wykonanych przez w.w spółki w O.. W tym samym dniu, przed notariuszem, S. K. (1) reprezentujący spółkę (...) poddał ją dobrowolnie egzekucji m. in. co do kwoty 241.470,64 złotych wynikającej z wydanego przeciwko D. D. (1) orzeczenia w sprawie (...).

umowa przystąpieniu do długu; oświadczenie o poddaniu się egzekucji

(...)-1180,

(...)-1450;

(...)- (...)

W dniu 30 grudnia 2016 roku (...) (...)i (...) w Ł. udzieliły spółce (...) kredyt inwestycyjny nr (...) w kwocie 4.156.800 złotych na zakup od D. D. (1) nieruchomości w O.. Zabezpieczenie kredytu stanowiła hipoteka umowna na nieruchomości D. D. (1) położonej w D., KW (...). D. D. (1) scedował prawa z polisy ubezpieczenia nieruchomości na banki, które udzieliły kredytu.

umowa o przelew wierzytelności z dnia 30.12.2016 r.

1130

W dniu 16 stycznia 2017 roku S. K. (1) przed notariuszem w B. poddał egzekucji spółkę (...) do kwoty 825.222,93 zł należnej (...) S.A. od D. D. (1). Ustalono plan spłaty w ratach, przy czym pierwsza rata miała wynosić 100.000 zł płatna do dnia 16.01.2017 roku, a następne po 145.044,59 złotych płatne do dnia 28 każdego następnego miesiąca. W dniu 16 stycznia 2017 roku z konta o nr (...) S. K. (1) dokonał wpłaty 100.000 złotych tytułem pierwszej wpłaty na rzecz (...).

akt notarialny nr(...)

(...)- (...)

W dniu 17 stycznia 2017 roku D. D. (1) sprzedał spółce (...) reprezentowanej przez S. K. (1) nieruchomości położoną w O. – na działkach nr (...), zabudowaną halą produkcyjno-magazynową za cenę brutto 6.150.000 złotych (z czego kwota 1.150.000 złotych stanowiła podatek VAT). W akcie notarialnym zapisano, że powyższa kwota brutto miała być płatna w następujący sposób: kwota 1.150.000 zł odpowiadająca podatkowi VAT na rzecz D. D. (1) w terminie 7 dni od uruchomienia kredytu dla (...)u, kwotę 801.504,07 zł (...) kupujący zapłacił D. D. ze środków własnych przed zawarciem aktu notarialnego, kwotę 41.695,93 zł kupujący zobowiązał się zapłacić D. D. do dnia 20 stycznia 2017 roku ze środków własnych, kwotę 4.156.800 zł S. K. (1) zobowiązał się zapłacić D. D. (1) ze środków kredytu udzielonego stronie kupującej w dniu 30.12.2016 roku przez (...) Bank i Banku (...) w Ł. w ten sposób, że kwotę 925.000 zł należało przelać na rzecz firmy (...), spłacić zadłużenia D. D. (1) z tytułu wcześniejszych kredytów zaciągniętych przez niego w (...) banku i (...), zaś ewentualna różnica miała zostać wpłacona na rachunek bankowy wskazany przez D. D. (1) o nr (...), a należący do S. K. (1). W dniu 24 stycznia 2017 roku została wystawiona faktura sprzedaży hali na kwotę 6.150.000 złotych brutto.

umowa sprzedaży, akt notarialny z dnia 17.01.2017r., nr (...)

(...)- (...),

2061-2069

faktura z dnia 24.01.2017 r.

(...)

faktura i akt notarialny

(...)- (...)

W dniu 19 stycznia 2017 roku S. K. (1) działając jako prezes (...)u złożył do (...) Banku wniosek o rozdysponowanie kwoty przydzielonego kredytu w ten sposób, by kwotę 925.000 zł przelać na rzecz firmy (...) S.A, kwoty zadłużenia wobec (...) Banku przelać na konto tego banku na poczet spłaty dwóch wcześniej zaciągniętych kredytów w tym banku, zaś kwotę pozostałą po wykonaniu powyższych operacji przelać na rachunek wskazany przez D. D. (1) o nr (...), którego odbiorcą jest S. K. (1).

pismo z dnia 19.01.2017 r.

(...)

Dla S. K. (1) bank (...) prowadzi konto o numerze (...). Rachunek został otwarty w dniu 05 stycznia 2017 roku. W dniu 23 stycznia 2017 roku na w.w konto wpłynęła kwota 881.401,44 złote z tytułu „zapłaty zgodnie z aktem notarialnym nr (...) i zgodnie z dyspozycją z dnia 23.01.2017 roku”. Kwota ta została rozdysponowana w 10 przelewach i wypłatach w terminie do dnia 26 stycznia 2017 roku.

zestawienie operacji na koncie

(...)- (...),

(...)- (...)

1.1.4.

S. K. (1)

punkt 7 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 16 stycznia 2017 roku S. K. (1) przed notariuszem w B. poddał egzekucji spółkę (...) do kwoty 825.222,93 zł należnej (...) S.A. od D. D. (1). Ustalono plan spłaty w ratach, przy czym pierwsza rata miała wynosić 100.000 zł płatna do dnia 16.01.2017 roku, a następne po 145.044,59 złotych płatne do dnia 28 każdego następnego miesiąca. W dniu 16 stycznia 2017 roku z konta o nr (...) S. K. (1) dokonał wpłaty 100.000 złotych tytułem pierwszej wpłaty na rzecz (...).

akt notarialny nr(...)

(...)- (...)

Postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2017 roku w sprawie(...) Sąd Rejonowy wB.z wniosku (...) nadał klauzulę wykonalności przeciwko dłużnikowi (...) co do kwoty 435.133,77 złotych tytułowi egzekucyjnemu w postaci aktu notarialnego z dnia 16 stycznia 2017 roku obejmującego oświadczenie o dobrowolnym poddaniu się egzekucji co do obowiązku zapłaty zobowiązań pieniężnych. Komornik w B. wszczął egzekucję w tym przedmiocie w dniu 27 kwietnia 2017 roku pod sygn. (...) i w tej dacie zawiadomił dłużnika o wszczęciu egzekucji i wysłał do (...) wezwanie do zapłaty kwoty 435.133, 77 złotych wraz z innymi kosztami. W siedzibie firmy w O. komornik przeprowadził pierwsze czynności w dniu 15 maja 2017 roku, na miejscu zastał jedynie sekretarkę N. S., nie było wówczas oskarżonego S. K. (1) – prezesa spółki. N. S. skontaktowała się z nim telefonicznie. S. K. (1) oświadczył, że nie pojawi się w firmie. Wystawiono dla niego wezwanie do osobistego stawiennictwa w biurze komornika. Komornik dokonał zajęcia rzeczy ruchomych w liczbie 62 sztuk umieszczając na każdej rzeczy naklejkę o zajęciu. Podczas kolejnej wizyty w ramach postępowania egzekucyjnego w siedzibie firmy (...) w O., w dniu 22 maja 2017 roku komornik zastał na miejscu S. K. (1), który złożył wniosek o zmianę dozoru nad zajętymi ruchomościami wskazując siebie jako dozorcę.

dokumentacja z akt egzekucyjnych (...)

219 – 229,

263-270, 272, 332-335

zeznania T. S. (2)

135-138

W dniu 13 grudnia 2016 roku S. K. (1) przed notariuszem w B. poddał egzekucji spółkę (...) do kwoty 241.470,64 zł należnej spółce (...) od D. D. (1).

przestąpienie do długu

(...)- (...)

akt notarialny nr (...) - oświadczenie o poddaniu się egzekucji

(...)- (...),

(...)- (...), (...)

Postanowieniem z dnia 28 lutego 2017 roku Sąd Rejonowy w (...)w sprawie o sygn. akt (...) nadał klauzulę wykonalności w zakresie § 3 aktu notarialnego nr (...) co do obowiązku zapłaty przez (...) na rzecz D. R. i wspólników kwoty 682.650 złotych wraz z odsetkami i kosztami procesu. Tytuł wykonawczy został wydany wierzycielom w dniu 03 kwietnia 2017 roku.

postanowienia w sprawie (...) i (...) wraz z załącznikami

(...)-1200

W dniu 05 października 2016 roku S. S. sprzedał E. ( (...)owi) samochód R. (...), rok produkcji 2007, za kwotę 100.860 złotych brutto. Samochód ten stanowił środek trwały w spółce (...).

faktura z dnia 05.10.2016 r.; dowód przyjęcia środka trwałego

1080, (...)

Pojazd ten, na co dzień, użytkował oskarżony S. K. (1). Jeździł nim między innymi do matki, do B.. Kiedyś auto zostało uszkodzone, oskarżony S. K. naprawił je.

zeznania S. S.

3587v.- (...)

Pojazd ten został wstawiony do komisu samochodowego w miejscowości W. i wystawiony do sprzedaży na portalu O. w dniu 6 lipca 2017 roku za cenę ofertową 28.900 złotych.

wydruk ogłoszenia

(...)-3620

Pojazd ten znajdował się w komisie w W. w dniu 7 sierpnia 2017 roku podczas wykonywania czynności egzekucyjnych przez komornika. Egzekucja komornicza wobec spółki (...) została wszczęta w sprawie (...), spółka w dniu 27 kwietnia 2017 roku została wezwana do złożenia wykazu majątku, a pismo zostało wysłane i odebrane na adres spółki w dniu 8 maja 2017 roku. Pierwsze czynności z udziałem S. K. (1) jako prezesa spółki zostały wykonane w dniu 22 maja 2017 roku, kiedy to przekazany mu został dozór nad zajętymi ruchomościami. Spółka nie przekazała wykazu majątku. S. K. (1) nie wskazał pojazdu R. (...) jako składnika majątkowego spółki (...) podlegającego zajęciu.

protokół z czynności egzekucyjnych komornika

(...)-3630

zeznania T. S. (2)

(...)- (...)

Od właściciela komisu w W. D. S. zabezpieczono dokument w postaci umowy pożyczki, w której zapisano, że w dniu 14 lutego 2017 roku S. K. (1) zawarł umowę pożyczki pod zastaw na mocy której, w imieniu (...), pożyczył od R. G. kwotę 20.000 złotych i przekazał mu pod zastaw, w celu zabezpieczenia pożyczonej kwoty, pojazd R. (...) nr rej. (...), rok produkcji 2007. W umowie zastrzeżono, że w przypadku nie zwrócenia pożyczki do dnia 30 marca 2017 roku następuje przeniesienie właściwości pojazdu na rzecz pożyczkodawcy. Pod umową pożyczki i umową przeniesienia własności samochodu podpis złożył S. K. (1).

umowa pożyczki pod zastaw z dnia 14 lutego 2017 roku

(...)- (...)

umowa przeniesienia własności pojazdu

(...)

D. D. (1) nie był karany

informacje a z K.

(...), (...), (...)- (...)

S. K. (1) nie był karany

informacje z K.

(...), 1880, (...)

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wskazane dowody materialne z dokumentów, relacji świadków i przywołanych wyżej częściowych wyjaśnień oskarżonych nie budzą zastrzeżeń i stanowiły podstawę ustaleń faktycznych. Na wiarę zasługują zeznania świadków M. W. i T. K. – przedstawicieli pokrzywdzonej spółki (...), szczegółowo opisujących przebieg pertraktacji dotyczących sprzedaży towaru do (...)u, udział w nich oskarżonych oraz perturbacje związane z losami towaru po jego dostarczeniu do O.. Nie ulega wątpliwości, że towar został sprzedany (...)wi po wpłaceniu 10% zaliczki - nie zaś po dokonaniu zapłaty w 100%, co jest zasadą w przypadku nieznanych firmie (...) kupujących - dlatego, że za zakupem faktycznie stał oskarżony D. D. (1), czego zresztą nie ukrywał. To nie wszystko. Oskarżony znany był przedstawicielom A. F. jako przedsiębiorca świadczący usługi na rzecz (...), a więc podmiotu znanego i majętnego, a do tego pewnego i solidnego płatnika. A. F. dostarczył towar jedynie zaliczkowany przez D. D. (1) w przekonaniu, że płatność pozostałych 90% nastąpi w zakreślonym 30-dniowym terminie. Nadto sprzedawcy towarzyszyło przekonanie, że oskarżony D. D. (1) jest przedsiębiorcą wypłacalnym i gdyby pokrzywdzony posiadał wiedzę, że oskarżony i (...) mają „na głowie” komornika, towar mógłby mu zostać sprzedany wyłącznie w sytuacji uiszczenia całej zapłaty z góry. Zeznania świadka S. S. ocenić należy jako zasługujące na wiarę, choć przy wątku związanym z przestępstwem popełnionym na szkodę A. F., jego relacja ma znaczenie drugorzędne, podobnie zresztą jak relacja N. S.. Świadkowie T. S. (2) i D. L. potwierdzają w swych zeznaniach podejmowane czynności egzekucyjne uwierzytelnione w dokumentacji komorniczej.

1.1.2

Dowody materialne z dokumentów i zeznań świadków, którzy nabywali pojazdy od D. D. (1) nie budzą zastrzeżeń, poza dokumentem ze sprzedaży przez M. J. (1) pojazdu B. do (...), co miało nastapić zanim zakupił go od oskarżonego D. D. (1). Jest to okoliczność nie mająca zasadniczego znaczenia, bo faktem jest, że oskarżony D. D. (1) sprzedał swemu koledze swój pojazd, co zostało potwierdzone dokumentem sprzedaży, a transakcja ta nastąpiła w czasie, gdy oskarżony był zagrożony utratą płynności finansowej, jeśli w ogóle jej nie utracił. Przywołane dokumenty dały podstawę do ustalenia wartości zbywanych przez oskarżonego przedmiotów i dokonania w kilku przypadkach ich korekty.

1.1.3

Dowody materialne z dokumentów nie budzą zastrzeżeń i stanowiły podstawę ustaleń faktycznych.

1.1.4

Dowody materialne z dokumentów i relacji świadka T. S. (2) stanowiły podstawę ustaleń faktycznych. Owszem, zawirowania związane z okolicznościami i czasem przekazania (...) do komisu w W. nie są jasne, podobnie jak data i okoliczności zaciągniętej przez S. K. (1) pożyczki. Okoliczności te dla przypisanego oskarżonemu czynu nie są istotne, bowiem do nich należą przede wszystkim data, w której oskarżony oficjalnie został powiadomiony o egzekucji, data wystawienia auta do sprzedaży na portalu ogłoszeniowym jednocześnie określająca jego wartość na ten dzień oraz data czynności komornika podczas której pojazd L. (...) znajdował się w komisie w W..

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonych

Wyjaśnienia oskarżonych D. D. (1) i S. K. (1) nie przyznających się do popełnienia zarzucanego im w punktach 1 aktu oskarżenia czynów (punkty 1 i 6 wyroku) nie zasługują na wiarę. Punktem wyjściowym rozważań jest ustalenie, że spółka (...) została utworzona z inicjatywy, za sprawą i pod dyktando oskarżonego D. D. (1). Ma to znaczenie w tym kontekście, że choć formalnie funkcję prezesa (...)u sprawował oskarżony S. K. (1), a udziałowcem oprócz niego był także S. S., to faktycznie strategiczne funkcje zarządcze, a w zasadzie wszelkie decyzje związane z funkcjonowaniem tej spółki, podejmował D. D. (1) (który w spółce (...) uczynił siebie dyrektorem d.s technicznych). Oskarżony D. D. (1) na rozprawie w dniu 25 stycznia 2021 roku przedstawił okoliczności powstania spółki (...), co de facto sprowadzało się do jej przekształcenia, zastąpienia i „wstąpienia” w profil działalności spółki (...). Ta część wyjaśnień D. D. (1) nie budzi zastrzeżeń. Intencje powstania nowej spółki były klarowne. Miała prowadzić rzeczywistą, nie fikcyjną, działalność usługową będącą kalką tej prowadzonej pod szyldem (...). Taki zabieg nie był zabroniony, tym bardziej, że podjęty w przekonaniu oskarżonego D. D. (1), że jest „spalony” jako (...) D. D. (1) u swego głównego pracodawcy i żywiciela, czyli w (...), a jako konsorcjum, pod nową nazwą (...) ma szanse dalej funkcjonować i zarobkować, wykonując identyczne lub podobne prace do tych, które świadczył dotychczas na rzecz (...). Oskarżony S. K. (1) tylko formalnie swoim nazwiskiem firmował działalność (...). Wręcz nietaktem jest sugerowanie przez oskarżonego D. D. (1), że S. K. (1) - przygarnięty przez niego bezrobotny - był wtajemniczony przez niego w arkana działalności (...)u, skoro „mieszkał ze mną w moim domu, musiał więc wiedzieć o każdym kroku, wiedział o wszystkim co się dzieje w spółce. Rozmawiałem z nim o każdym etapie, po się dzieje i dlaczego” (vide: wyjaśnienia D. D.- k. 3644v.). Ta część wyjaśnień nie polega na prawdzie. Jeśli można mówić o jakiejkolwiek wiedzy S. K. (1) na temat działalności (...), to tylko takiej, która była udostępniona przez D. D. (1) na zaplanowane przez niego posunięcia i miała służyć podejmowanym przez niego decyzjom. S. K. (1), zadowolony z pierwszej wypłaty otrzymanej od D. D. (1) (kolejnych się nie doczekał), mamiony przez niego perspektywą stałego zarobku, posiadania do swojej dyspozycji służbowego samochodu i wynajętego mieszkania (tylko jedna z tych obietnic, i to częściowo, została spełniona, a mianowicie zezwolenie na użytkowanie przez krótki czas samochodu L. (...)) stał się narzędziem w rękach D. D. (1). D. D. (1) wiedział z kim ma do czynienia i kogo obsadza na stanowisku prezesa (...)u. Zanim „zrobił” S. K. (1) prezesem (...)u, poznał go i zdiagnozował przy okazji wizyt w B., jako człowieka nie posiadającego stałego zatrudnienia, z zawodu stolarza, człowieka „niegłupiego”, samotnego, uległego, skłonnego pójść na układ dający mu jakiekolwiek źródło utrzymania. D. D. (1) nabrał przekonania, że jest to osoba przez którą nigdy nie zostanie oszukany.

Wyjaśnienia oskarżonego S. K. (1) także nie zasługują na wiarę. Nie ma przecież wątpliwości, że oskarżony ten zgodził się zajmować stanowiska prezesa (...)u i pod dyktando D. D. (1) wykonywał jego polecenia. W ten sposób złożył zamówienie na towar w A. F. - za każdym razem składając swój podpis, wykonał przelewy, nie sprzeciwiał się wywiezieniu towaru z bazy w O., w końcu brał udział w spotkaniu w W. z przedstawicielami A. F. próbując wynegocjować przedłużenie terminu zapłaty. Stąd jego wyjaśnienia werbalnie negujące udział w przestępstwie na szkodę A. F. nie zasługują na wiarę.

1.1.2

Wyjaśnienia oskarżonego D. D. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego D. D. (1) nie przyznającego się do popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia nie zasługują na wiarę. Oskarżony nie zaprzecza wynikającym z tego zarzutu, a w rezultacie zmodyfikowanym przez sąd faktom, a mianowicie sprzedaży łącznie pięciu pojazdów, przeniesieniu na S. K. (1) ruchomości szacunkowej wartości 436.000 zł i sprzedaży do (...) u suwnicy. D. D. (1) uważa jednak, że były to naturalne posunięcia gospodarcze, przy czym - jeśli chodzi o samochody osobowe B., V. (...) były to zdaniem oskarżonego pojazdy dla niego zbędne i o niewielkiej wartości rynkowej, zaś pozostałe składniki - dwa pojazdy O. i R., suwnica i stanowiska spawalnicze zostały przez niego zbyte dla potrzeb nowopowstałej spółki (...). Tych wyjaśnień – w kontekście poczynionych ustaleń co do sytuacji majątkowej oskarżonego w czasie zbywania wyszczególnionych punkcie 2 wyroku składników majątkowych – nie można uznać za przekonujące i zasługujące na wiarę. W przyjętym okresie od 15 stycznia 2016 roku do 21 października 2016 roku oskarżony D. D. (1) znalazł się w sytuacji grożącej mu niewypłacalności. Wśród jego wierzycieli znaleźli się (...) i spółka (...).

1.1.3

Wyjaśnienia oskarżonych

Wyjaśnienia oskarżonych D. D. (1) i S. K. (1) nie przyznających się do popełnienia zarzucanego im w punktach 3 i 6 aktu oskarżenia czynów (punkty 3 i 8 wyroku) nie zasługują na wiarę. Nie może być żadnych wątpliwości, że bankowe konto prywatne S. K. (1) założył na polecenia D. K. (2), po to, by pieniądze które tam trafiły ze sprzedaży nieruchomości przez D. D. (1) mogły być ukryte przed wierzycielami, o czym szerzej przy wyjaśnianiu podstawy prawnej wyroku.

1.1.4

Wyjaśnienia oskarżonego S. K. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego S. K. (1), który zaprzeczył popełnieniu zarzucanego mu czynu nie zasługują na wiarę, o czym szerzej przy wyjaśnianiu podstawy prawnej wyroku.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania

1 i 6

D. D. (1), S. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zamówienie z A. - F., choć sygnowane podpisanymi S. K. (1) jako prezesa (...)u, było wyłączną decyzją oskarżonego D. D. (1). O powyższym świadczy kontekst wyjaśnień samego oskarżonego D. D. (1), który wprost przyznał, że (...) powstał z jego inicjatywy, ale także chronologia zdarzeń, począwszy od osobistych negocjacji prowadzonych przez D. D. (1) z przedstawicielem A. F., poprzez zawiązanie spółki z J. M. i I. Ł. – osobami, które wyłożyły pieniądze na zaliczkowy zakup, a w perspektywie mającymi finansować całość zakupu w A. F., poprzez obecność przy dostawie towaru do O. i wyrażenie zgody na jego wywóz. Pomimo, że oskarżony D. D. (1) „scedował” część obowiązków negocjacyjno-zakupowych z dostawcą A. F. na oskarżonego S. K. (1) i sekretarkę N. S., oczywiste jest, że to oskarżony D. D. (1) stał za zamówieniem towaru o wartości blisko 2 mln złotych i to on podjął decyzję co dalszego losu tego towaru. Nikomu innemu, jak tylko oskarżonemu D. D., zakupiony w A. F. towar miał posłużyć do wykonywania specjalistycznych prac remontowych. Rola S. K. (1) sprowadzała się do złożenia zamówienia na konkretny asortyment wskazany przez D. D. (1), założenia na siebie konta w banku w Ł. i złożenia stamtąd, pod dyktando innych osób, dyspozycji na przelewy zaliczkowe dla A. - F. na poczet zamówionego towaru.

W przedziale czasowym, a mianowicie - bezpośrednio przed złożeniem zamówienia na specjalistyczny asortyment w A. - F., w chwili składania zamówień, wykonywania przelewów zaliczkowych, dostarczenia towaru do O., w zakreślonym terminie do uiszczeniu zapłaty - oskarżony D. D. (1) ani spółka (...) nie posiadały środków finansowych na zapłacenie za towar o sumarycznej wartości 1.906.153,61 złotych. Poza sporem jest, że w tym czasie (...) nie ogłosiła żadnego przetargu na prace remontowe, które w przeszłości wykonywał D. D. (1). Oskarżony D. D. (1) - przywołując jego stanowisko zaprezentowane w wyjaśnieniach z rozprawy - liczył na podpisanie kontraktu z firmą (...), spółką, która wg jego wiedzy, miała zostać zobowiązana do „poprawienia” wadliwie wykonanych przez siebie prac w (...), tudzież alternatywnie liczył, na podpisanie kontaktu na wykonawstwo z (...) koncernem energetycznym E.. Wszystkie plany spaliły na panewce. Podany przez oskarżonego D. D. powód zakupu towaru od A. F. w rzeczywistości istniał (oskarżony liczył na podpisanie umowy na wykonawstwo, do czego był mu niezbędny specjalistyczny towar), jednak realizacja tych planów nie była, bo być nie mogła, sprecyzowana w czasie i nawet gdyby oskarżony sfinalizował któreś ze swych zamierzeń, to nie wiadomo w jakim czasie, a z pewnością nie było na to szans w czasie złożenia zamówienia i w zakreślonym przez sprzedawcę terminie płatności. Z jednej strony oskarżony chciał zaopatrzyć się w towar od spółki (...) o wartości blisko 2 mln złotych po to, by „oczyścić” rynek z tego rodzaju towaru i tym samym pozbawić konkurencję możliwości zaopatrzenia się w taki sam towar, z drugiej wiedział, że nie ma szans na zapłacenie za towar w 30 dniowym terminie. Z wyrachowaniem i „optymistycznie” z góry założył, że w razie podpisania umowy na wykonawstwo, czy to na miejscu w Polsce czy we W., A. F. prolonguje mu kolejne terminy płatności na wskazany przez siebie czas, choć mogłoby to trwać kilka miesięcy, a nawet dłużej. Po wejściu w posiadanie dostarczonego przez A. F. towaru, oskarżony D. D. (1) sam nim zadysponował, jak swą własnością, nie bacząc na zapis, że do chwili zapłacenia za całość, towar nie jest jego własnością, a co istotniejsze, nie zamierzając dochować terminu płatności, mało tego, próbując narzucić sprzedawcy swoje warunki płatności. Oskarżony nie widział żadnego problemu w przeterminowaniu płatności mogącego wydłużać się bez konkretnej perspektywy czasowej, podając za przykład swe doświadczenie jako przedsiębiorcy oczekującego niejednokrotnie na zapłatę przeterminowanych płatności przez swych kontrahentów. Jest to dość specyficzne rozumienie płatności w obrocie gospodarczym, w którym według oskarżonego D. sprzedawca winien być ukontentowany samym faktem zakupu od niego towaru, zaś płatność za niego, to już sprawa nabywcy, który przecież chce zapłacić, tylko za sprawą różnych zdarzeń nie wie kiedy. Nie można przy tym pominąć tak ważnej okoliczności, że oskarżony D. D. zdał się na łaskę swych partnerów w osobach J. M. i I. Ł., którzy zgodzili się na wyłożenie za (...), a de facto za oskarżonego D., zaliczki w kwocie 190 tysięcy złotych (i zrobili to w sposób nieoficjalny) za towar dostarczony z A. F., a jednocześnie postawili oskarżonemu twardy warunek, że całość zamówienia sfinansują, gdy będą mieli pewność, czyli zobaczą „na własne oczy”, podpisany intratny kontrakt przez (...). D. D. (1) wyraził zgodę na wywiezienie towaru dostarczonego w dniu 18 maja 2017 roku z siedziby (...)u, bagatela, wartości 1.7 mln złotych i de facto złożenie go w nieznanym miejscu i do dyspozycji obcych osób. Oskarżony D. D. (1) pozbawił spółkę (...) władztwa nad dostarczonym i zakupionym przez nią towarem, a do tego nie miał wpływu na to, co z towarem mogą zrobić jego cisi wspólnicy, a zarazem jedyni sponsorzy - J. M. i I. Ł. (okazało się, że jeden z nich – J. M., chcąc uniknąć strat, usiłował pozbyć się towaru na terenie (...), czemu nie sprzeciwiał się D. D. (1)). Gdyby zaaprobować nieskomplikowany sposób myślenia oskarżonego D. D. zakładający, że skoro przyświecały mu dobre intencje i subiektywne przekonanie, że kiedyś jakiś kontrakt podpisze, a w takim razie nie ma znaczenia, kiedy za towar zapłaci, ważne, że przyświeca mu idea, że kiedyś zapłaci - to należałoby wyciągnąć wniosek z takiego rozumowania, że o terminie płatności decyduje nie sprzedawca, a kupujący. W kontaktach pomiędzy kontrahentami powinna obowiązywać zasada rzetelności i uczciwości kupieckiej. I choć te zasady nie mają znaczenia dla odpowiedzialności karnej, to przecież nie może budzić wątpliwości, że oskarżony D. D. otrzymał towar wartości blisko 2 mln złotych (po wpłaceniu jedynie kwoty stanowiącej 10% jego wartości) tylko dlatego, że sprzedawca znał profil jego wcześniej prowadzonej działalności pod nazwiskiem D. D. (1) i ugruntowaną pozycję na rynku, a towar dostarczył mu m. in. dlatego, że oskarżony (nie spółka (...)) firmował go swoim nazwiskiem, ale i dlatego, że A. F. było przekonane, że oskarżony – świadczący usługi dla (...), a więc pewnego i dobrego płatnika - wywiąże się z terminów płatności zakreślonych sprzedażowymi fakturami. Świadek T. K. znał oskarżonego D. D. (1) ze wcześniejszej współpracy, wiedział, że oskarżony zajmuje się specyficznymi usługami świadczonymi przez nieliczne podmioty na terenie Polski, że jest mocno "zakorzeniony" jako wykonawca w (...) i był przekonany, że sprzedany D. D. (1) towar zostanie przeznaczony do prac właśnie w (...) i tylko dlatego zgodził się na zaliczkową sprzedaż towaru. W rzeczy samej - o swych finansowych zawirowaniach, zaleganiem z płatnościami na rzecz wielu wierzycieli, prowadzeniem przeciwko sobie i spółce (...) egzekucji, oskarżony nie zamierzał informować kontrahenta, od którego pobrał towar za blisko 2 mln złotych. Pokrzywdzona spółka (...) została wprowadzona w błąd przez oskarżonego D. D. (1) co do możliwości i zamiaru uiszczenia przez niego płatności w terminie. W czasie popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu zarówno D. D. (1) jak i spółka (...) nie posiadali środków finansowych na zapłacenie za towar zakupiony od A. F.. Oba podmioty, D. D. (1) jako osoba fizyczna i spółka (...), na czas realizacji zamówienia utracili płynność finansową ( spółka (...) poprzez przystąpienie do długów D. D. (1)). Zaznaczyć trzeba, że w grę wchodzą duże kwoty, kilkakrotnie przekraczające dolny próg mienia określanego przez kodeks karny jako znaczna wartość. Oczywiste jest, że sam fakt nie wywiązania się w terminie z płatności, nawet niespłacenia długu – jako pojęcia prawa cywilnego – nie może być wprost przenoszony do prawa karnego i decydować o wyczerpaniu znamion oszustwa. Gdyby tak było, śmiało można postawić tezę, że obrót gospodarczy uległby zamrożeniu, a wszyscy nierzetelni dłużnicy postawieni w stan oskarżenia i skazani. Niewykonanie zobowiązań przez stronę stosunku cywilnoprawego nie należy przecież do rzadkości. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze zgoła odmienną sytuacją. Utrwalony i powszechnie akceptowany jest pogląd, że o zamiarze sprawcy przesądza całokształt podmiotowych i przedmiotowych okoliczności. Właśnie ich analiza prowadzi do wniosku o działaniu oskarżonego w kierunkowym zamiarze popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk. W orzecznictwie podnosi się, że strona umowy nie ma prawa łatać swych problemów finansowych kosztem drugiej strony. Trafnie wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Ł.w wyroku z dnia 16.10.2014 r., sygn. (...), że kontrahent w transakcji obustronnej nie ma obowiązku ujawnienia sytuacji materialnej swojej firmy, niemniej jednak tylko wtedy nie będzie to miało charakteru wprowadzenia w błąd w rozumieniu przepisu art. 286 § 1 kk, gdy podmiot taki przy zachowaniu reguł kupieckich, którym druga strona ma prawo ufać, będzie miał rzeczywistą możliwość realizacji przyjętego na siebie umownie zobowiązania w dacie jego powstania, bez świadomego powodowania szkody w majątku swojego wierzyciela. W innym wypadku kreowanie fikcji, poprzez zatajenie faktycznej kondycji finansowej firmy jest tworzeniem mylnego wyobrażenia o możliwościach spłaty zadłużenia w umówionym terminie, co z kolei prowadzi do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w rozumieniu art. 286 § 1 kk (tak za SA w Katowicach, wyrok z dnia 13.12.2001 r., II AKa 312/01; podobnie SA w Katowicach w wyroku z dnia 10.04.2014 r., II AKa 36/14). W orzecznictwie utrwalił się pogląd, że niezapłacenie należności w terminie wynikającym z faktury może stanowić oszustwo stypizowane w art. 286 § 1 kk. Chodzi o sytuację zatajenia przed kontrahentem istotnych danych dotyczących swojej sytuacji majątkowej, która warunkuje możliwość wywiązania się z przyjętego na siebie zobowiązania płatności w określonym przez strony terminie (vide: wyrok SA w Katowicach z dnia 28.02.1995 r., II AKa 2/95). Znamiona oszustwa wypełnia działanie sprawcy, który kupuje towar z umówionym, odroczonym terminem płatności, a towarzyszy mu z góry powzięty zamiar niedotrzymania uzgodnionego terminu zapłaty i odłożenia go na czas bliżej nieokreślony (vide: SA w Poznaniu w wyroku z dnia 04.03.2014, II AKa 16/14; SA we Wrocławiu w wyroku z dnia 02.03.213r., II AKa 67/13; SA w Katowicach w wyroku z dnia 20.02.2104 r., II AKa 485/13). Termin płatności, obok ceny, jest dla sprzedawcy istotnym elementem umowy, który bierze pod uwagę podejmując decyzję o dokonaniu transakcji z danym kontrahentem (rozporządzeniu w ten sposób swoim mieniem). Niekorzystności rozporządzenia mieniem nie wyklucza okoliczność, że doszło do wywiązania się z części zobowiązania (tak za SA w Szczecinie w sprawie o sygn. II AKa 145/14).Tyle orzecznictwa, które sąd a quo, w pełni aprobuje. Oskarżony D. D. (1) znając swą sytuację ekonomiczną i w zasadzie zerowe możliwości finansowe, przy tym uzależnienie od finansowania przez osoby trzecie oraz uzależnienie płatności od podpisania nowego kontraktu (nieokreślonego w czasie), z góry zakładał, że nie tylko nie zapłaci w terminie, ale i nie wywiąże się z całości zobowiązania.

Czyn przypisany oskarżonemu D. D. (1) wyczerpuje znamiona oszustwa z art. 286 § 1 kk w typie kwalifikowanym z art. 294 § 1 kk z uwagi na wartość mienia określanego w definicji legalnej jako znaczne. Działanie w krótkim czasie i z góry powziętym zamiarem nakazuje uzupełnienie podstawy prawnej skazania o art. 12 § 1 kk, a w celu osiągnięcia korzyści majątkowej o art. 33 § 2 kk w podstawie wymiaru kary.

Oskarżony S. K. (1) popełnił "własne" przestępstwo w formie zjawiskowej pomocnictwa udzielonego D. D. (1) do popełnienia przestępstwa przypisanego w punkcie 1 wyroku. Analiza zachowania S. K. (1) nie pozwala na przypisanie mu działania wspólnie i w porozumieniu, czyli jako współsprawcy. Oskarżony S. K. (1) nie wszedł z oskarżonym D. D. (1) w takiego rodzaju porozumienie, które pozwalałoby traktować go jako sprawcę. Nastawienie D. D. (1) do "swego prezesa" w żadnej mierze nie wskazuje, by zamierzał wtajemniczać go w arkana popełnionego na szkodę A. F. czynu i w tym celu wejść w nim w porozumienie. S. K. (1) zachowaniem przypisanym w punkcie 6 wyroku ułatwił D. D. (1) popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 kk w typie kwalifikowanym z art. 294 § 1 kk, z uwagi na wartość mienia określanego w definicji legalnej jako znaczne. Działał jako pomocnik, co powoduje przyjęcie w podstawie prawnej skazania art. 18 § 3 kk. Działanie w krótkim czasie i z góry powziętym zamiarem nakazuje uzupełnienie podstawy prawnej skazania o art. 12 § 1 kk, a w celu osiągnięcia korzyści majątkowej o art. 33 § 2 kk w podstawie wymiaru kary. Przypomnieć należy, że oskarżony S. K. (1) podpisał zamówienie na towar, wykonał przelewy, był obecny przy dostawie i wywiezieniu towaru i miał ogólną wiedzę (co odczuł także na własnej skórze) na temat katastrofalnej sytuacji finansowej D. D. (1) i spółki (...), bo przecież w imieniu (...)u przystępował do długów D. D. (1). Pomocnik popełnia własne przestępstwo w granicach swego zamiaru, niezależnie od tego, czy i jakie przestępstwo popełnił sprawca główny. Oskarżony S. K. (1) wielokrotnie podpisywał dokumenty w imieniu (...)u (przede wszystkim po to został prezesem) i wszystkie podpisy w swej formie są niemal identyczne, co nie powinno pozostawiać złudzeń co autora tych podpisów. Ostatecznie S. K. (1) nie zanegował autorstwa złożonych przez siebie podpisów wśród których znalazły się również te oficjalne, a więc złożone w obecności notariuszy czy stron obecnych przy podpisywaniu danego dokumentu. Pomocnictwo może być popełnione z zamiarem ewentualnym, a do przypisania odpowiedzialności wystarcza, aby pomocnik swym zachowaniem obiektywnie ułatwił innej osobie popełnienie czynu zabronionego i aby mając tego świadomość, co najmniej godził się na to (vide: SA we W., II AKa 150/11). Oskarżony przewidywał i godził się na to, że pomaga D. D. (1) w oszustwie na szkodę A. F..

☒

3.1. Podstawa prawna skazania

2

D. D. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Problemy finansowe D. D. (1) datują się na pierwszą połowę 2015 roku. Jest to czas, kiedy zaprzestał płacić lub płacił nieregularnie raty leasingowe do (...). Nie chodzi przy tym o drobne kwoty, a sumy pokaźne, wynoszące po kilkadziesiąt tysięcy złotych miesięcznie. Tylko za marzec 2016 roku zalegał z ratami leasingowymi na kwotę 46 tys. złotych. Wydaje się, że oskarżony D. D. (1) przeinwestował, wierząc w osiągnięty sukces finansowy i trwającą wiecznie prosperitę, zaciągając kredyty leasingowe na szereg pojazdów, w tym luksusowych marek. W ten sposób wszedł w równoczesne posiadanie kilkunastu pojazdów osobowych. Nie jest to wszak zabronione, ale wymaga sporego wysiłku finansowego, by sprostać miesięcznym ratom leasingowym. Z dokumentacji przedstawionej przez pokrzywdzony (...) wynika jednoznacznie, że od połowy roku 2015 leasingodawca nieustannie wzywa oskarżonego do uiszczenia zaległych rat, w końcu wypowiadając umowy leasingowe. Nie jest to jedyny wierzyciel domagający się w tym czasie swoich płatności. Pętla na finansach oskarżonego zaciskała się coraz mocniej. W sądzie znalazł się pozew pokrzywdzonego (...) i zasądzenie, w grudniu 2015 roku, na jego rzecz od D. D. kwoty ponad 23 tys. złotych. Nie jest to kwota wygórowana, ale wpisuje się w problemy finansowe oskarżonego D. D., który na wrzesień 2015 rok zalega z płatnością na rzecz firmy (...) S.A. na sumę ponad 800 tys. złotych i spółka ta wysyła do niego w październiku 2015 roku wezwanie do zapłaty. Dochodzą do tego problemy z płatnościami dla firmy (...) – wykonawcy budowy hali w O. i dla firmy (...) podwykonawcy tej inwestycji. (...), już jako główny wykonawca zawiera z D. D. (1) dodatkową umowę na budowę ciągów komunikacyjnych z terminem realizacji do 15 maja 2016 roku. Jest to czas kiedy oskarżony nie jest w stanie w całości zaspokoić swoich wierzycieli. Zbywając składniki majątkowe wyszczególnione w opisie przypisanego czynu, oskarżony czyni to w sytuacji grożącej mu niewypłacalności działając na szkodę swych wierzycieli (...) - (...) (przy czym na szkodę (...) od momentu, kiedy spółka ta zakończyła prace wynikające z umowy zawartej bezpośrednio z D. D., a więc od dnia 16 maja 2016 roku). Takie postępowanie wyczerpuje znamiona występku opisanego w art. 300 § 1 kk, a popełnione jako przestępstwo ciągłe również z art. 12 § 1 kk.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania

3 i 8

D. D. (1), S. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sprawa dotyczy sprzedaży przez D. D. (1) nieruchomość położonej w O. na rzecz spółki (...). Z formalnego punktu widzenia nieruchomość zakupiła spółka (...), faktycznie natomiast D. D. (1) przeniósł swoją własność na rzecz spółki, którą założył i którą zarządzał. W akcie notarialnym sprzedawcą jest D. D. (1), zaś nabywcą S. K. (1) reprezentujący spółkę (...). Transakcja ta w większości sfinansowana została kredytem w kwocie ponad 4 mln złotych udzielonym przez bank (...) spółce (...). Główną rolę w uzyskaniu kredytu odgrywał oskarżony D. D. (1), który wcześniej zaciągnął w tym banku dwa kredyty na ponad 2 mln złotych, a których nie spłacił, zaś bank zgodził się na kredytowanie zakupu przez (...) pod warunkiem przekazania większości środków kredytowych na spłatę prywatnych zobowiązań D. D. (1) w tymże banku oraz w firmie (...). Po zaspokojeniu tych należności, ze sprzedaży nieruchomości „wolna” pozostała kwota 881.401,44 złotych należna D. D. (1) jako sprzedawcy. D. D. (1) zdawał sobie sprawę z tego, że w przypadku, gdyby kwota ta trafiła na któreś z jego kont bankowych, zostałaby niezwłocznie zajęta przez komornika. W obrocie prawnym krążyły już dwa prawomocne orzeczenia wydane przez Sąd Okręgowy w Ł.zasądzające na rzecz wierzycieli D. D. (1) - (...) – (...) łącznie kwotę 876.921,73 złote (241.470,64 + 635.451,09), a wraz z kosztami przekraczające kwotę 1 mln złotych. D. D. (1) wykorzystując osobę S. K. (1), człowieka o nieskomplikowanej konstrukcji psychicznej, którego sobie podporządkował, nakłonił go, aby założył na siebie prywatne konto bankowe, co ten bez najmniejszych oporów uczynił. Konto zostało założone przez S. K. (1) w dniu 5 stycznia 2017 roku w lokalnym oddziale banku (...) z inicjatywy D. D. (1) i dla celów ukrycia przez niego pieniędzy przed komornikiem i wierzycielami. Na to konto w dniu 23 stycznia 2017 roku wpłynęła kwota 881.401,44 złotych należna D. D. (1) za sprzedaż nieruchomości. Z góry określono w akcie notarialnym sprzedaży, a następnie w piśmie skierowanym do banku (...), że nadwyżka z przyznanego kredytu, po zaspokojeniu innych wskazanych wierzytelności, ma trafić na prywatny rachunek S. K. (1) „wskazany przez D. D. (1)”. Choć dyspozycję dla banku (k. 1555) podpisał S. K. (1), to jej autorem był D. D. (1). Drugorzędne jest ustalanie, w jaki sposób i przez kogo rozdysponowana została ta kwota, ale historia wszystkich operacji na koncie S. K. (1) (k. 1243-1245), jego rola sprowadzająca się do figuranta, nie nasuwa wątpliwości, że kontem tym faktycznie dysponował D. D. (1). Kwota 881.401,44 złotych rozdysponowana została z konta bankowego w ciągu trzech dni, do dnia 26 stycznia 2017 roku. Postawę oskarżonego D. D. (1), który twierdzi, że „to S. K. (1) należy pytać, dlaczego kwota 881 tys. zł wpłynęła na jego konto”, sugerowanie, że część przelewów z w.w kwoty to są zobowiązania S. K. (1), w końcu, że „wszystko stracił przez współpracę z takimi ekspertami jak K.” (vide: wyjaśnienia oskarżonego D. D. (1) z rozprawy z dnia 25.01.2021 r.) jest nie tylko wyrazem próby bezrefleksyjnego przerzucenia odpowiedzialności na S. K. (1), ale też wyrazem lekceważenia i nieliczenia się z osobą S. K. (1), którego sobie podporządkował, prowadził na pasku i w głównej mierze spowodował, że także S. K. (1) stał się ofiarą zabronionych prawem przedsięwzięć. Opisane wyżej zachowanie oskarżonego D. D. (1) wyczerpuje dyspozycję art. 300 § 2 kk i art. 12 § 1 kk. Ukrywając swoje pieniądze na prywatnym koncie S. K. (1) działał w celu udaremnienia dwóch prawomocnych orzeczeń sądowych zasądzających na rzecz jego wierzycieli należności w kwocie około 1 mln złotych (z pochodnymi) i tym samym uszczuplił zaspokojenie swych wierzycieli. Działanie w krótkim czasie i z góry powziętym zamiarem nakazuje uzupełnienie podstawy prawnej skazania o art. 12 § 1 kk, a w celu osiągnięcia korzyści majątkowej o art. 33 § 2 kk w podstawie wymiaru kary.

Z kolei oskarżony S. K. (1) popełnił własne przestępstwo w formie pomocnictwa przypisane mu w punkcie 8 wyroku. Wiedział bowiem o orzeczeniach sądowych w sprawach (...) i (...) nakazujących zapłatę D. D. (1) na rzecz swych wierzycieli duże kwoty pieniędzy w złotówkach oraz o toczących się postępowaniach egzekucyjnych wobec D. D. (1). Osobiście bowiem, w imieniu (...), przystępował do długów D. D. (1) i poddawał dobrowolnie egzekucji spółkę (...) co do zadłużenia D. D. (1). Podpisywał dokumenty o przystąpieniu do egzekucji i akty notarialne o poddaniu się egzekucji. W tym układzie oskarżony S. K. (1) zgodził się założyć na siebie prywatne konto bankowe mające służyć D. D. (1) do ukrycia pieniędzy należnych mu ze sprzedaży nieruchomości na rzecz (...)u w celu udaremnienia przez D. D. (1) wykonania prawomocnych orzeczeń sądowych i uszczuplenia zaspokojenia swych wierzycieli. Opisane wyżej zachowanie oskarżonego S. K. (1) wyczerpuje dyspozycję art. 18 § 3 kk (który powinien znaleźć, a przez przeoczenie nie znalazł, w podstawie skazania za czyn 8 wyroku, zaś w podstawie wymiaru kary art. 19 § 1 kk) w zw. z art. 300 § 2 kk. Działanie w krótkim czasie i z góry powziętym zamiarem nakazuje uzupełnienie podstawy prawnej skazania o art. 12 § 1 kk, a w celu osiągnięcia korzyści majątkowej o art. 33 § 2 kk w podstawie wymiaru kary.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania

7

S. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony S. K. (1) wiedział o orzeczeniach sądowych w sprawach (...) i (...) nakazujących zapłatę D. D. (1) na rzecz swych wierzycieli duże kwoty pieniędzy w złotówkach oraz o toczących się postępowaniach egzekucyjnych wobec D. D. (1), a następnie wobec (...)u (po przystąpieniu do długów D. D.). Osobiście w imieniu (...) przystępował do długów D. D. (1) i poddawał dobrowolnie egzekucji spółkę (...) co do zadłużenia D. D. (1). Podpisywał dokumenty o przystąpieniu do egzekucji i akty notarialne o poddaniu się egzekucji. W wyniku dalszego zalegania D. D. (1) z płatnościami na rzecz swych wierzycieli, na ich wniosek, sądy nadały w sprawach (...) i (...)klauzulę wykonalności aktom notarialnym, w których oskarżony S. K. (1) poddawał egzekucji spółkę (...). Odpisy tych orzeczeń zostały doręczone spółce (...), w której prezesem był S. K. (1), zaś pismo komornika nakazujące wyjawienie majątku spółce (...) w sprawie (...)doręczone zostało do (...)u w dniu 8 maja 2017 roku. W tym czasie, w zasadzie jedynym nie zajętym składnikiem majątkowym spółki (...), był samochód osobowy L. (...) zakupiony przez spółkę od S. S. i użytkowany przez S. K. (1). Pojazd ten w obliczu jego zajęcia przez komornika, a tym samym udaremnienia w.w orzeczeń sądowych został usunięty przez S. K. (1). Nastąpiło to w okresie od 8 maja do 7 sierpnia 2017 roku, gdyż pojazd ten został w tej ostatniej dacie ujawniony przez komornika w komisie w W.. Wcześniej natomiast, w dniu 6 lipca 2017 roku wystawiony został przez komis do sprzedaż na jednym z portali ogłoszeniowym za kwotę 28.900 złotych, co tym samym wskazuje na jego szacunkową wartość rynkową. Opisane wyżej zachowanie oskarżonego S. K. (1) wyczerpuje dyspozycję art. 300 § 2 kk. Niezależnie bowiem od rzetelności zabezpieczonych w komisie dokumentów, nikt inny, jak tylko oskarżony S. K. (1) jako prezes (...)u mógł tym autem skutecznie rozporządzić jako mieniem wchodzącym w skład spółki (...). Zwrócić należy uwagę na wyjaśnienia oskarżonego z rozprawy z dnia 25.01.2021 r. (k. 3642v.) w których podaje, że auto (...)u było zastawem pożyczki w kwocie 20.000 złotych udzielonej spółce przez jakąś kobietę. A skoro to oskarżony zastawił auto, nieważne komu, a pożyczki (...) nie zwróciła, to niezależnie od poczynionych ustaleń, wyzbył się tego auta wiedząc, że w imieniu (...)u przystąpił do długu D. D. (1), długu, którego spółka nie spłaciła, a wierzyciele uzyskali klauzule wykonalności i na ich podstawie prowadzona była egzekucja komornika.

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. D. (1)

1-4

W pierwszej kolejności podkreślić należy, że oskarżony jest osobą niekaraną na moment popełnienia zarzucanych mu czynów co musi zostać poczytane na jego korzyść w procesie kształtowania kar. Od wielu lat, a mianowicie od 2003 roku, prowadził z powodzeniem i finansowymi sukcesami działalność gospodarczą. Do roku 2016 posiadał ustabilizowaną pozycję na rynku zajmując się branżą dostępną z uwagi na jej specyfikę tylko dla nielicznych podmiotów. Wykonywał mianowicie usługi remontowe i modernizacyjne przy wymiennikach ciepła. Jego działalność, a co za tym idzie główne, a przy tym pokaźne dochody, przynosiła mu praca w charakterze świadczącego usługi dla (...) (...). Oskarżony nie pojawił się zatem znikąd, a jego firma o nazwie (...), a potem (...) nie były firmami krzakami, a prowadzącymi realną działalność gospodarczą (w przypadku (...)u zamierzającą prowadzić taką działalność). Dla potrzeb współpracy z (...), jak wiadomo firmą zasobną, o dużym portfelu finansowym, stworzył w jej pobliżu, w O., szkółkę spawalniczą szkoląc w niej przyszłych pracowników w tej specjalności. Z (...) wiązał swą przyszłość budując nieopodal, w miejscowości O. halę produkcyjną z zapleczem biurowym. Niewykluczone, że oskarżony D. D. (1) przeinwestował, korzystając ze swojego sukcesu finansowego i prosperity na rynku usług które świadczył, otoczył się dobrami luksusowymi w postaci całego taboru luksusowych, a zarazem bardzo drogich pojazdów osobowych, jak np. m. czy b., ponosząc z tego tytułu comiesięczne, bardzo duże koszty (chociażby z tytułu konieczności opłacania comiesięcznych olbrzymich rat na leasingowane pojazdy), będąc przekonanym, że dochody uzyskiwane z prac wykonywanych na rzecz Elektrowni z nawiązką pokryją jego wydatki. Tak się nie stało. Dochody oskarżonego zaczęły kuleć, zyski spadały, a to za sprawą nakładających się różnych przyczyn, m. in. problemów z terminowym uiszczaniem rat leasingowych na rzez (...). Do tego doszły problemy z odzyskaniem odszkodowania z ubezpieczenia za skradziony pojazd m. wartości kilkaset tysięcy złotych i domagania się zapłaty za niego przez leasingodawcę. Poważne problemy finansowe rozpoczęły się z chwilą wypowiedzenia przez leasingodawcę szeregu umów leasingowych, zaleganiem z płatnościami na rzecz firmy (...), a po niedługim czasie z uzyskaniem kontraktów na usługi w (...), gdzie „podziękowano” oskarżonemu za współpracę. W tej sytuacji oskarżony zaczął zbywać swój majątek, począwszy od pojazdów wiekowych, o wartości niewygórowanej jak V. (...) czy A. (...) i B.. Robił to, podobnie jak i zbycie na rzecz nowoutworzonej spółki (...) dwóch pojazdów R. (...) i O. (...) oraz przewłaszczenia ruchomości na rzecz oskarżonego S. K. (1), w sytuacji grożącej mu niewypłacalności, o czym doskonale wiedział. To fakt. Spółka (...) była pomysłem i realizacją D. D. (1), i w założeniu nie służyła bynajmniej do pozorowania działalności czy działalności sprzecznej z prawem, a miała na celu przystąpienie do przetargów ogłaszanych przez (...), ich wygrywanie i legalne zarobkowanie w ramach zleconych prac, a więc miała być kalką działalności prowadzonej pod szyldem (...). Oskarżony był do tego przygotowany mentalnie i logistycznie. Dysponował wiedzą, doświadczeniem, zapleczem w postaci ludzi, sprzętu i nowobudowanej hali w O.. Z tej perspektywy powołanie do życia spółki (...) było zamierzeniem dozwolonym. Oczywiste jest przecież, że gdyby główny wykonawca tego przedsięwzięcia - firma (...) i podwykonawca firma (...), miały najmniejsze wątpliwości co do mogących wystąpić problemów z realizacją inwestycji i wypłacalności inwestora, nie podjęłyby się tego zadania. Oskarżonego łatwo było zdiagnozować na lokalnym rynku jako inwestora pewnego. Widząc konieczność pozostawienia w spółce (...) ruchomości będących jego własnością, a niezbędnych do jej funkcjonowania, sprzedał jej dwa pojazdy, suwnicę, a na S. K. (1) przewłaszczył szereg ruchomości stanowiących wyposażenie hali w O. wraz ze stanowiskami spawalniczymi. Nie można pominąć tego, że operacje te nie były przeprowadzone z osobami obcymi, a zbyte ruchomości nie zniknęły, lecz majątek ruchomy, nawet ten przewłaszczony na rzecz S. K. (1), pozostawał na miejscu w O., miał służyć działalności (...), a w rezultacie został bez problemu zajęty i zlicytowany. Nie można także tracić z pola widzenia i tej korzystnej dla oskarżonego D. D. okoliczności, że pomimo tych „operacji” finansowych, de facto cały swój prywatny majątek oddał spółce (...), zadbał przy tym o to, by spółka (...) przystąpiła do jego prywatnych długów, które posiadał m. in. w firmach (...), (...). Pokrzywdzona spółka (...) odzyskała większość przysługującej jej należności, zaś (...) odebrało przedmioty leasingu. Nie zachodzi zatem potrzeba sięgania po karę pozbawienia wolności za czyn przepisany w punkcie 2 wyroku, bowiem cele w zakresie prewencji indywidualnej spełni samoistna kara grzywny.

Również oszustwo na szkodę A. F. nie nosiło cech premedytacji, bo przecież oskarżony D. D. (1) osobiście prowadził negocjacje z przedstawicielem A. F., był osobą znaną i wiarygodną w oczach tej spółki, musiał zatem wkalkulować, że przestępstwo przez niego popełnione zostanie z łatwością wykryte. Jasne, że w realiach przedmiotowej sprawy nie miał szans na zapłacenie za całość zamówienia firmie (...). Liczył, jak się okazuje bezpodstawnie, na zarobkowanie przy pracach w (...) za pośrednictwem spółki (...), tudzież na wygranie przetargu we W. przy pracy przy wymiennikach. Nie posiadając dochodów nawet na zaliczkowanie w wysokości 10% wartości zakupów w A. F., znalazł bogatego inwestora w osobie J. M., oddając do jego dyspozycji zakupiony towar. Próbę sprzedaży towaru w N. traktować należy jako chęć spieniężenia zakupionego w A. F. towaru i zwrócenia pieniędzy pokrzywdzonemu. Towar dostarczony przez A. F. został w rezultacie odzyskany, a spółka nie poniosła szkody (poza wypłaceniem znaleźnego S. S., co nie wchodzi w pojęcie szkody w przedmiotowym postępowaniu). Przywołane wyżej okoliczności mają znaczenie jako okoliczności łagodzące przy wymiarze kary, w każdym razie nie wskazujące na konieczność jej wymierzenia ponad dolny próg ustawowego zagrożenia w przypadku przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk. Przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności, mając na uwadze ścisły związek podmiotowo – przedmiotowy popełnionych przestępstw, kierując się regułą wyrażoną w art. 4 § 1 kk, sąd wymierzył oskarżonemu tę karę na zasadzie pełnej absorpcji.

Wszystkie przypisane oskarżonemu czyny popełnione zostały w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przez którą rozumieć należy nie tylko przysporzenie korzyści, ale także uniknięcie strat. Liczba wymierzonych stawek dziennych przy karach jednostkowych grzywien i łącznej grzywny uwzględnia stopień społecznej szkodliwości każdego z czynów oraz wysokość korzyści jaką oskarżony osiągnął lub chciał dla siebie osiągnąć, zaś wysokość każdej stawki dziennej oparto przede wszystkim na potencjale zarobkowym oskarżonego, który sąd określił jako wysoki, o czym świadczą nie tylko wysokie dochody osiągane przez niego z prowadzonej w przeszłości działalności gospodarczej, ale i deklarowana chęć dalszego intratnego zarobkowania w przekonaniu, że podmiot gospodarczy przez niego zarządzany znajduje się w ścisłej czołówce firm w Polsce świadczących tego typu specjalistyczne usługi, a zarazem przynoszące pokaźne dochody.

Przy czynie przypisanym w punkcie 3 wyroku na niekorzyść oskarżonego poczytano znaczną kwotę, którą oskarżony ukrył przed wierzycielami i tym samym uszczuplił możliwość zaspokojenia ich wierzytelności.

Oskarżony D. D. (1) nie jest sprawcą którego należy izolować od społeczeństwa na dłużej, niż wynika to z orzeczonych kar jednostkowych i kary łącznej pozbawienia wolności. Przestępstwa przez niego popełnione nie należą do kategorii szczególnie wysokiego stopnia szkodliwości społecznej. Istnieje realna szansa, że poprzez kontynuowanie działalności gospodarczej w branży, w której oskarżony posiada kwalifikacje i doświadczenie, może osiągać dochody, które pozwolą na całkowicie zaspokojenie swych wierzycieli. Postawa oskarżonego i historia związana z regulowaniem zaległości u swych wierzycieli pokazuje, że oskarżony niejednokrotnie, choć po terminach, spłacał długi, na przykład w banku, dla firm leasingowych, dla spółki (...), co jest dobrym prognostykiem w kontekście spłaty pokrzywdzonych czynami zabronionymi popełnionymi na ich szkodę. Przy wymiarze kary naczelną zasadę stanowi dyrektywa indywidualizacji oznaczająca konieczność relatywizacji sankcji karnej do okoliczności charakteryzujących czyn, tak od strony przedmiotowej, jak i podmiotowej. Dla osiągnięcia celów kary nie jest konieczne orzeczenie kary szczególnie surowej, ale takiej, która jest odczuwalna, sprawiedliwa, uświadamiająca sprawcy jej nieuchronność, ale jednocześnie nie przekracza stopnia winy. Orzeczone wobec oskarżonego kary jednostkowe i kary łączne są umiarkowanie surowe, a przy tym wyważone i adekwatne do stopnia ich społecznej szkodliwości. Łączna kara pozbawienia wolności, na co należy zwrócić uwagę, orzeczona została bez sięgania do dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia jej wykonania, będzie dla oskarżonego wystarczającą dolegliwością eliminującą ryzyko jej oceny jako kary łagodnej. Identycznie jest z karami jednostkowymi grzywny i karą łączną grzywy ukształtowanymi na dość wysokim pułapie i wymagającymi od oskarżonego niemałego wysiłku na jej uiszczenie. Grzywna jest karą nie tylko wzmacniającą dolegliwość skazania na karę pozbawienia wolności, ale stanowi realną, odczuwalną dla oskarżonego dolegliwość fiskalną, która stawia tę karę niemalże na równi z karą pozbawienia wolności.

S. K. (1)

6-10

Oskarżony S. K. (1) jest osobą dotychczas niekaraną. Jego udział w każdym przypisanych mu przestępstwach jest drugoplanowy. Wykonywał polecenia D. D. (1) i robił to bezrefleksyjnie. Godząc się na objęcie „fotela” prezesa (...)u nie liczył na zarobkowe „kokosy”, a na stały, niewielki dochód pozwalający mu funkcjonować. Z popełnionych przestępstw nie osiągnął wymiernych korzyści majątkowych. Forma pomocnictwa przyjęta w dwóch, spośród trzech przypisanych oskarżonemu przestępstw, obniża stopień społecznej szkodliwości tych czynów. Orzeczone kary jednostkowe i kary łączne uwzględniają stopień szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów oceniony na umiarkowanie wysokim poziomie. Popełnione przez oskarżonego przestępstwa spaja związek podmiotowo - przedmiotowy (w (...) spółki (...) i powiązania z D. D. (1)). Przy wymiarze kary łącznej – kierując się regułą wyrażoną w art. 4 § 1 kk – sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną pozbawienia wolności na zasadzie pełnej absorpcji. Działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej skutkuje orzeczeniem grzywien. Liczba wymierzonych stawek dziennych przy karach jednostkowych grzywien, a w konsekwencji łącznej grzywny uwzględnia stopień społecznej szkodliwości każdego z czynów oraz wysokość korzyści jaką oskarżony osiągnął lub chciał osiągnąć dla siebie i D. D. (1), zaś wysokość każdej stawki dziennej oparto o nikłe możliwości majątkowe i zarobkowe oskarżonego. Nie istnieje konieczność izolacji oskarżonego. Występuje bowiem pozytywna prognoza, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego i sięgnięcie po warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności jest wystarczające dla osiągnięcia celów kary, tym bardziej, że oznaczony trzyletni okres próby umożliwi w dłuższej perspektywie kontrolę zachowania oskarżonego i zweryfikuje trafność tej decyzji.

7.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. K. (1)

11

Na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714) w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądzono wynagrodzenie na rzecz adw. M. J. (2) za reprezentację oskarżonego przed sądem okręgowym jako pierwszą instancją.

7.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.  Kwalifikacja prawna skazania i wymiaru kary przy czynie przypisanym oskarżonemu S. K. (1) w punkcie 8 wyroku winna zostać uzupełniona odpowiednio o art. 18 § 3 kk i art. 19 § 1 kk, co zostało przeoczone.

2.  Przy orzekaniu o karze łącznej pozbawienia wolności wobec każdego oskarżonego powołano przepis art. 4 § 1 kk wskazujący na zastosowanie ustawy względniejszej.

3.  Orzeczenie o obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego (...) nie było możliwe z uwagi na objęcie wszystkich roszczeń tego pokrzywdzonego w stosunku do oskarżonego D. D. (1) prawomocnymi wyrokami sądów cywilnych.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

12

Oskarżonego S. K. (1) zwolniono od kosztów sądowych, bowiem nie ustalono, aby dysponował jakimkolwiek majątkiem lub dochodami pozwalającymi na ich uiszczenie, zaś oskarżonego D. D. (1) obciążono kosztami w części związanej z jego udziałem w postępowaniu, w tym wymierzono opłatę od skazania na podstawie art. 2 ust 3 i art. 3 ust 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

7.Podpis