Pełny tekst orzeczenia

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

II K 632/20

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie

17 marca 2017 roku

II K 13/17

1.1.2.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie

3 sierpnia 2020 roku

II K 415/20

1.2.  Inne fakty

1.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1

pozytywna opinia o skazanym

opinia o skazanym

28-33

1.1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2.1.

-----------------------------------------------------------------------

------------------

-----------------

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1

opinia o skazanym

niekwestionowany dokument

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1.

wyrok łączny Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 17 marca 2017 r. sygn. akt II K 13/17

11 lat pozbawienia wolności

3.1.2.

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 3 sierpnia 2020 r. sygn. akt II K 415/20

1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Zgodnie z art. 4 § 1 kk jeżeli w czasie orzekania obowiązuje inna ustawa niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. W orzecznictwie stwierdza się, że: „Określenie (...) ustawa obowiązująca poprzednio z art. 4 § 1 kk oznacza nie tylko ustawę obowiązującą w czasie popełnienia przestępstw, ale także wszystkie inne zmieniające się stany prawne obowiązujące po czasie popełnienia przestępstwa, a przed wydaniem orzeczenia (Buchała, Zoll, Kodeks karny, 1998).

Wszystkie czyny do których odnosiły się brane pod uwagę wyroki (II K 13/17 oraz II K 415/20) zostały popełnione przed 1 lipca 2015 r. W związku z tym, powstało zagadnienie, czy ustawa obowiązująca w chwili czynów lub z okresu późniejszego (poprzedzającego obecny stan prawny) była dla skazanego względniejsza. Biorąc po uwagę to, że podczas wydawania wyroku w sprawie II K 13/17 stosowano ustawę obowiązująca po 1 lipca 2015 r., a wyrok II K 415/20 dotyczył czynów popełnionych 19 czerwca 2014 r. Sąd doszedł do wniosku, że należy stosować ustawę obowiązująca w okresie od 15 kwietnia 2016 r. do 23 czerwca 2020 r., gdyż jest ona względniejsza. Obecnie bowiem Kodeks Karny nie przewiduje łączenia kar łącznych, statuuje z powrotem możliwość orzekania kary łącznej jedynie w przypadku ciągu przestępstw, zaś dolna granica orzekanej kary łącznej musi przekraczać najwyższą z wymierzonych kar jednostkowych.

Stosownie do treści art. 85 § 1 - 3 kk (w brzmieniu obowiązującym od 15 kwietnia 2016 r. do 23 czerwca 2020 r.) jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu (z zastrzeżeniem art. 89 kk) w całości lub w części kary lub kary łączne, z tym jednak wyjątkiem, że jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu.

Orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art. 85a kk).

Zgodnie natomiast z dyspozycją art. 86 § 1 kk karę łączną wymierza się w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Zasady zaś wymiaru kary łącznej określone w art. 86 § 1-3 kk stosuje się odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna.

W związku z powyższym, w układzie pozwalającym na orzeczenie kary łącznej pozostawały kary określone powyżej w pkt 3.1, zaś jej granice kształtowały się od 11 lat pozbawienia wolności do 12 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

4.  WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Poruszając się w powyżej zakreślonych granicach, Sąd na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 86 § 1 i 4 kk (w brzmieniach obowiązujących w okresie od 15 kwietnia 2016 r. do 23 czerwca 2020 r.) w zw. z art. 4 § 1 kk orzekł karę łączną 12 lat pozbawienia wolności. W ocenie Sądu wymierzona kara łączna pozwala na osiągnięcie w stosunku do skazanego celów zapobiegawczych i wychowawczych oraz realizuje potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W świetle informacji o karalności skazany jest sprawcą wysoce niepoprawnym, gdyż na przestrzeni od 28 września 2004 r. do maja 2015 r. dopuścił się ponad 40 przestępstw. Z opinii Dyrektora Zakładu Karnego wynika M. K. prezentuje krytyczny w stosunku do popełnionych przestępstw i jego zachowanie jest oceniane jako dobre. Karę odbywa w indywidualnym programie oddziaływania. Nagradzany był regulaminowo 28 razy, ale z drugiej strony był karany dyscyplinarnie aż 17 razy. Dlatego też, Sąd mając na uwadze wymienione powyżej cele wymierzył skazanemu karę o 6 miesięcy niższą od sumy łączonych sankcji. Całokształt bowiem „kariery” kryminalnej M. K. sprawia, że skazany wymaga izolacji penitencjarnej przez dłuższy czas, gdyż tylko w ten sposób można osiągnąć cele prewencji generalnej i indywidualnej wobec osoby, która za nic miała orzekane jej wcześniej kary i zwodziła wymiar sprawiedliwości. Skazany zamiast ponosić odpowiedzialność karną za swoje kolejne czyny zabronione dwukrotnie przecież dopuścił się przestępstw z art. 235 kk polegających na podawaniu się za inną osobę i kierowaniu w ten sposób postępowania o przestępstwa przeciwko niewinnemu człowiekowi, który omal nie trafił do zakładu karnego. Poza tym, M. K. nie stosował się do orzekanych zakazów prowadzenia pojazdów i samouwolnił od odbywania kary pozbawienia wolności na czas ponad 2 lat (por. wyrok II K 518/15 SR w Zamościu).

5.  Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

W pozostałym zakresie wyroki objęte wyrokiem łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu, gdyż reszta zawartych w nich rozstrzygnięć nie podlegała łączeniu (grzywna ze sprawy II K 13/17).

3

W oparciu o art. 572 kpk Sąd umorzył postępowanie w pozostałym zakresie, albowiem brak było podstaw do orzekania łącznego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów, gdyż w branych pod uwagę wyrokach nie wymierzono zakazów tego samego rodzaju (w sprawie II K 13/17 orzeczony został zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego, zaś w sprawie II K 415/20 zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych).

4

Na zasadzie art. 577 kpk Sąd zaliczył na poczet kary łącznej okresy zaliczone wcześniej na poczet kary łącznej wymierzonej wyrokiem w sprawie II K 13/17, która została objęta niniejszym wyrokiem łącznym.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

O kosztach obrony udzielonej skazanemu z urzędu, Sąd orzekł na podstawie § 2, § 4 oraz § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 poz. 1714) i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. L. kwotę 147,60 zł.

6

Z uwagi na to, że skazany jest obecnie osadzony w zakładzie karnym i nie osiąga dochodów, gdyż nie jest zatrudniony, a posiada ogromne zaległości alimentacyjne Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił go z obowiązku zwrotu kosztów sądowych.

8.  PODPIS