Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 sierpnia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia del. Edyta Bryzgalska

Protokolant: protokolant sądowy Weronika Kutyła

po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2020 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu dla Warszawy-Woli w Warszawie

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od J. K. na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej kwotę 2.700 zł (słownie: dwa tysiące siedemset złotych) tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego;

III.  przejmuje na Skarb Państwa nieuiszczone koszty sądowe.

Sygn. akt XXV C 2542/18

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 20 listopada 2018 r. J. K. wniósł
o zasądzenie od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie kwoty 200.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznane krzywdy w związku z przewlekłością postępowania w sprawie V K 1153/13 oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.
W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że każdy obywatel powinien być osądzony
w rozsądnym terminie, co w w/w sprawie zostało znacząco przekroczone. Powód podał, że przez tak długoletni proces, który rozpoczął się w 2001 r., ciągle myśli o sprawie, powraca do przeszłości. W związku ze sprawą powód miał problemy z pracą, gdyż musiał zwalniać się
z niej, aby uczestniczyć w licznych procesach, tłumaczyć się pracodawcom. Miało to negatywny wpływ na jego swobodę psychiczną oraz jego rodziny. Niemożność utrzymania pracy powodowała problemy finansowe. Także ze względu na czynności procesowe, odbywając karę nie miał możliwości uzyskania przedterminowego warunkowego zwolnienia. Następstwem zaś była niemożność utrzymania rodziny, rozpad jej przez brak zaspokojenia elementarnych potrzeb i zapłaty alimentów, których powód nie miał z czego spłacać, gdyż przebywając w więzieniu nie mógł podjąć pracy. Skutkiem tego było rosnące zadłużenie komornicze i niemożność zaspokojenia nawet własnych potrzeb elementarnych, co jest zdaniem powoda bardzo poniżające i upokarzające. Powód wskazał, że przez te szesnaście lat trwania procesu doznał wielu niedogodności, nieprzyjemności życiowych przez ciągłe powracanie do tematu tej sprawy, co spowodowało rozpad jego rodziny oraz straty finansowe, które odczuwa do dnia dzisiejszego.

W odpowiedzi na pozew Skarb Państwa reprezentowany przez Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej według norm przepisanych (odpowiedź na pozew k.48-66). Pozwany zarzucił, że powód nie udowodnił, że doszło do naruszenia jego dóbr osobistych wskutek przewlekłego prowadzenia postępowania karnego i do zdarzeń,
z którymi wiąże powstanie krzywdy – powód nie składa w tym zakresie żadnych wniosków dowodowych. Pozwany zakwestionował roszczenie co do zasady i wysokości. Pozwany wskazał, że czynności podejmowane przez Sąd w toku postępowania były merytorycznie uzasadnione, podjęte terminowo i w zgodzie z ustaleniami faktycznymi poczynionymi

w sprawie oraz obowiązującymi przepisami. Powód nie wykazał, aby działanie pozwanego miało charakter bezprawny i naruszało jakiekolwiek jego dobra osobiste, ani żeby doznał szkody niemajątkowej podlegającej kompensacji. Przebieg postępowania z udziałem powoda był uzasadniony skomplikowanym charakterem sprawy, wielością uczestników oraz obszernością materiału dowodowego, które skutkowały koniecznością odraczania terminów rozpraw i wpływały na czas jej rozpoznania. Pozwany podniósł również zarzut przedawnienia.

W toku dalszego postępowania strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska
w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 lipca 2001 r. powodowi J. K. przedstawiono
i ogłoszono zarzuty, że w dniu 30 czerwca 2001 r. w W. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi mężczyznami dokonał włamania poprzez przecięcie skobla i zerwanie plomby urzędu celnego do magazynu firmy (...)skąd zabrał
w celu przywłaszczenia towar w postaci obuwia sportowego o wartości 40.000 zł na szkodę firmy (...) W. ul. (...) tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. (dowód: postanowienie
o przedstawieniu zarzutów k.138 akt V K 1153/13). Postanowieniem z dnia 2 lipca 2001 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie VIII Wydział Karny zastosował wobec J. K. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres trzech miesięcy tj. do dnia 29 września 2001 r. (dowód: postanowienie k.229-230 akt V K 1153/13).

W dniu 14 września 2001 r. wpłynął do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy akt oskarżenia przeciwko J. K. oskarżonemu o czyn z art. 279 § 1 k.k.
w zw. z art. 64 § 1 k.k., tj. o to, że w dniu 30 czerwca 2001 r. w W. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi mężczyznami dokonał włamania poprzez przecięcie skobla i zerwanie plomby urzędu celnego do magazynu firmy (...) skąd zabrał w celu przywłaszczenia towar w postaci obuwia sportowego o wartości 40.000 zł na szkodę firmy (...), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej przez Sąd za umyślne przestępstwo podobne tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Prokurator wniósł o przesłuchanie przez Sąd osiemnastu świadków (dowód: akt oskarżenia k.288-296 akt V K 1153/13).

Postanowieniem z dnia 24 września 2001 r. Sąd przedłużył stosowanie wobec J. K. środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na okres trzech miesięcy od upływu uprzednio oznaczonego terminu tj. do dnia 29 grudnia 2001 r. (dowód: postanowienie k.299 akt V K 1153/13).

W dniu 26 września 2001 r. wyznaczono termin rozprawy na dzień 5 listopada 2001 r. Na rozprawie w dniu 5 listopada 2001 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą oraz dziesięciu świadków. Nie stawiło się sześciu świadków. Prokurator odczytał akt oskarżenia; oskarżony odmówił składania wyjaśnień; przesłuchano obecnych świadków. Sąd postanowił uchylić wobec oskarżonego stosowanie tymczasowego aresztowania. Rozprawę odroczono do dnia 13 grudnia 2001 r. wobec konieczności kontynuowania postępowania dowodowego i braku wcześniejszych terminów (dowód: protokół rozprawy k.345-356 akt V K 1153/13).

Rozprawa w dniu 13 grudnia 2001 r. nie odbyła się z powodu choroby sędziego (dowód: zarządzenie k.356 verte akt V K 1153/13). Sprawę zdjęto z wokandy zarządzeniem
z dnia 11 grudnia 2001 r.

Na kolejnej rozprawie w dniu 8 lutego 2002 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą oraz trzech świadków, których następnie przesłuchano, zarządzono przerwę w rozprawie celem kontynuowania postępowania dowodowego (dowód: protokół rozprawy k.421-425 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 18 marca 2002 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą oraz świadek, którego przesłuchano. Zarządzono przerwę w rozprawie celem kontynuowania postępowania dowodowego, a na kolejny termin wezwano czterech świadków (dowód: protokół rozprawy k.440-443 akt V K 1153/13).

Kolejne rozprawy w dniach: 18 kwietnia 2002 r. i 16 maja 2002 r. były odraczane wobec niestawiennictwa czterech świadków (dowód: protokoły rozpraw k.463-464 i k.483-484 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 18 czerwca 2002 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą, nie stawili się wezwani świadkowie. Sąd postanowił odczytać zeznania nieobecnych trzech świadków wobec niemożności doręczenia im wezwań. Sąd odroczył rozprawę celem ponownego wezwania świadka K. N., obrońca wniósł o jego bezpośrednie przesłuchanie na rozprawie (dowód: protokół rozprawy k.506-508 akt V K 1153/13).

Rozprawę wyznaczoną na dzień 4 września 2002 r. odroczono wobec nieobecności oskarżonego i jego obrońcy. Kolejny raz nie stawił się świadek K. N. (dowód: protokół rozprawy k.514-515 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 30 października 2002 r. stawił się oskarżony, nie stawił się jego obrońca, który nadesłał fax z informacją o wypowiedzeniu pełnomocnictwa z uwagi na niepłacenie przez oskarżonego honorarium. Oskarżony wniósł o odroczenie rozprawy celem ustanowienia obrońcy, Sąd uwzględnił ten wniosek (dowód: protokół rozprawy k.523-524 akt V K 1153/13).

Na kolejnej rozprawie wyznaczonej na dzień 16 stycznia 2003 r. stawił się oskarżony wraz z adw. T. J. z substytucji poprzedniego obrońcy. Sąd z uwagi na konieczność ustalenia kwestii obrony oskarżonego oraz uaktualnienia danych dotyczących świadka K. N. odroczył rozprawę i zwrócił się do poprzedniego obrońcy o informację co do aktualności pełnomocnictwa (dowód: protokół rozprawy k.529-530 akt V K 1153/13).

Rozprawa w dniu 27 marca 2003 r. nie odbyła się z powodu choroby sędziego. Oskarżony stawił się w Sądzie (dowód: zarządzenie k.538 verte oraz notatka k.540 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 16 maja 2003 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą. Sąd postanowił odczytać zeznania świadka K. N.w całości z uwagi na brak możliwości doręczenia mu wezwania na rozprawę. Sąd uznał za ujawnione bez odczytywania dokumenty z akt sprawy wyszczególnione w protokole rozprawy z tego dnia. Wobec braku żądania uzupełnienia przewodu sądowego, Przewodnicząca ogłosiła jego zamknięcie; odroczono ogłoszenie wyroku do dnia 22 maja 2003 r. Ostatecznie Sąd postanowił jednak wznowić przewód sądowy celem ustalenia miejsca pobytu świadkaK. N. (dowód: protokoły rozpraw k.543-544 i k.545-546 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 8 lipca 2003 r. stawił się oskarżony. Nie stawił się świadek K. N., z wywiadu Policji wynikało, że pod ustalonym adresem zamieszkuje sporadycznie. Rozprawę odroczono celem wezwania świadka, zwrócono się do komendanta KRP W.o przeprowadzenie systematycznych wywiadów pod ustalonym adresem zamieszkania świadka celem doręczenia mu wezwania świadkowi (dowód: protokół rozprawy k.572-573 akt V K 1153/13).

Rozprawa w dniu 8 września 2003 r., na której stawił się oskarżony, została odroczona wobec nieobecności obrońcy oraz świadka K. N., wezwanego prawidłowo (dowód: protokół rozprawy k.581-582 akt V K 1153/13). Zobowiązano obrońcę do usprawiedliwienia niestawiennictwa.

Zarządzeniem z dnia 23 października 2003 r. wobec choroby sędziego referenta zdjęto sprawę z wokandy wyznaczoną na termin 24 października 2003 r., o czym poinformowano pełnomocnika oskarżonego i oskarżonego za pośrednictwem jego pełnomocnika (dowód: zarządzenie k.589 oraz notatka k.590 akt V K 1153/13).

W dniu 27 listopada 2003 r. odbyło się posiedzenie w przedmiocie rozważenia kwestii zawieszenia postępowania, na którym stawił się oskarżony, nie stawił się jego obrońca – prawidłowo powiadomiony. Sąd postanowił zawiesić przedmiotowe postępowanie wobec długotrwałej przeszkody uniemożliwiającej prowadzenie postępowania. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że nieznane jest miejsce pobytu świadka K. N., a bezpośrednie przesłuchanie świadka jest niezbędne z uwagi na treść zeznań świadka odebranych w toku postępowania przygotowawczego. Zwrócono się także do Policji celem ustalenia miejsca pobytu świadka (dowód: notatka k. 591, protokół posiedzenia k.592 akt V K 1153/13).

Dnia 20 lutego 2004 r. sprawę skierowano do referatu (...) Ł. B., gdyż (...) D. W. przestała orzekać w V Wydziale Karnym (dowód: k.594 verte akt V K 1153/13).

Dnia 8 lipca 2004 r. ponownie zwrócono się do KRP W. I o ustalenie miejsca pobytu świadka K. N.. Zwrócono się do ZUS o udostępnienie danych osobowych świadka. W odpowiedzi uzyskano adres, który Sąd już znał z przeprowadzonych wcześniej czynności. W dniu 20 sierpnia 2004 r. zwrócono się do KRP W. I
o ustalenie kto mieszka pod ustalonym adresem zamieszkania świadka i rozpytanie o aktualne miejsce zamieszkania M. N.. W odpowiedzi wskazano, że osobom zamieszkującym pod ustalonym adresem zamieszkują osoby, którym nie jest znane miejsce pobytu świadka (dowód: pisma k.596-601 i k.603-609 akt V K 1153/13).

Zarządzeniem z dnia 1 stycznia 2006 r. wobec utworzenia Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie sprawę skierowano do tego Sądu i przekazano do V Wydziału Karnego wpisując do rep. K pod sygn. VK 450/06 (dowód: zarządzenie k.610 akt V K 1153/13).

Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2006 r. zarządzono ogólnokrajowe poszukiwania świadka N. celem ustalenia miejsca jego pobytu (dowód: postanowienie k.615 akt V K 1153/13).

Zarządzeniem z dnia 21 sierpnia 2006 r. zwrócono się do CBA, CZSW, centrali ZUS, Policji celem ustalenia miejsca pobytu świadka (dowód: zarządzenie k.625 akt V K 1153/13).

Zarządzeniem z dnia 12 października 2006 r. sprawę skierowano do referatu (...) Z. D. wobec delegowania w/w sędziego z dniem 10 października 2006 r. do orzekania w V Wydziale Karnym (dowód: zarządzenie k. 642 akt V K 1153/13).

Postanowieniem z dnia 24 września 2007 r. Sąd podjął postępowanie z uwagi na brak podstaw faktycznych do zawieszenia postępowania. Jednocześnie tego dnia wyznaczono termin rozprawy głównej na dzień 27 listopada 2007 r. (dowód: postanowienie i zarządzenie k.650-651 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 27 listopada 2007 r. nie stawił się oskarżony, wobec jego nieobecności rozprawę odroczono (dowód: protokół rozprawy k.662-663 akt V K 1153/13).

Na kolejnym terminie wyznaczonym na dzień 18 stycznia 2008 r. nie stawił się oskarżony; z uzyskanych informacji wynikało, że przebywa poza granicami kraju. Sąd postanowił zawiesić postępowanie oraz zastosować wobec oskarżonego tymczasowe aresztowanie na okres 3 miesięcy od dnia zatrzymania, jak również wydać za oskarżonym list gończy (dowód: protokół rozprawy k.676-677 akt V K 1153/13).

Dnia 3 kwietnia 2008 r. KRP W. Sekcja Kryminalna ustaliła, że oskarżony odbywa karę 4 lat pozbawienia wolności w A. na podstawie wyroku Sądu Rejonowego

w W., który uprawomocnił się w dniu 12.10.2015 r. i prawdopodobnie zostanie tam do lutego 2009 r. (dowód: pismo k.715 i 716 akt V K 1153/13).

Postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2008 r. Sąd Okręgowy w Warszawie wydał europejski nakaz aresztowania wobec J. K. (dowód: postanowienie k.726-732 akt V K 1153/13).

Pismem z dnia 1 października 2008 r. zwrócono się do Konsulatu RP o wskazanie kiedy nastąpi zwolnienie oskarżonego z Zakładu Karnego i wydanie go stronie polskiej wobec rozesłania za oskarżonym europejskiego nakazu aresztowania (dowód: pismo k.723 akt V K 1153/13).

W dniu 5 lutego 2009 r. oskarżony przyleciał doP.i został osadzony w Areszcie Śledczym B.na podstawie nakazu aresztowania Prokuratury Rejonowej

w Ł.. Postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 lutego 2009 r. uchylono europejski nakaz aresztowania wobec oskarżonego (dowód: pismo k.734, notatka k.735, postanowienie k.737-738 akt V K 1153/13).

Zarządzeniem z dnia 27 lutego 2009 r. zwrócono się do Prokuratury Rejonowej
w Ł. o udzielenie informacji dotyczącej przestępstw, za które jest ścigany oskarżony
i które stanowiły podstawę wydania europejskiego nakazu aresztowania przez Sąd Okręgowy w Łowiczu. Jednocześnie zwrócono się do oskarżonego o udzielenie informacji czy wyraża zgodę na prowadzenie postępowania karnego przeciwko niemu w przedmiotowej sprawie. Prokuratura Rejonowa w Łowiczu udzieliła odpowiedzi na powyższe pismo w dniu 14 kwietnia 2009 r. wskazując, że J. K. jest podejrzany o czyn z art. 13 § 1 k.k.
w zw. z art 280 § 1 kk w zb. z art. 227 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i tego czynu dotyczył europejski nakaz aresztowania wydany przez Sąd Okręgowy w Łodzi (dowód: zarządzenie k.739; pismo k.758-759 akt V K 1153/13).

W dniu 14 kwietnia 2009 r. do akt wpłynęło pismo oskarżonego, w którym wskazał, że przed wyrażeniem zgody na prowadzenie przedmiotowego postępowania, chce zapoznać się z aktami sprawy. Zarządzeniem z dnia 16 kwietnia 2009 r. przesłano mu akta sprawy do Aresztu Śledczego M. celem zapoznania się z nimi na okres 7 dni, jednocześnie ponownie przesłano oskarżonemu odpis aktu oskarżenia (dowód: pismo k.762; pismo k.765 akt V K 1153/13).

Dnia 4 maja 2009 r. wpłynęło pismo oskarżonego, w którym wskazał, że przed wyrażeniem zgody na prowadzenie przedmiotowego postępowania, chce nawiązać kontakt

z obrońcą i prosi o wskazanie jego adresu. Zarządzeniem z dnia 6 maja 2009 r. przesłano oskarżonemu informację o aktualnym adresie kancelarii jego obrońcy, a kopię pisma oskarżonego przesłano do jego obrońcy (dowód: pisma k.769, k.772-773 akt V K 1153/13).

Zarządzeniem z dnia 18 czerwca 2009 r. zwrócono się do oskarżonego o podanie informacji czy zrzeka się korzystania z prawa wynikającego z art. 607e § 1 k.p.k. zobowiązując oskarżonego do udzielenia odpowiedzi w terminie 14 dni od otrzymania pisma (dowód: zarządzenie k.782 akt V K 1153/13).

Zarządzeniem z dnia 1 lipca 2009 r. sprawę przekazano do IV Wydziału Karnego. Sprawę wpisano do rep. K pod sygn. akt IV K 864/09 i skierowano do referatu (...) Z. D. (dowód: zarządzenia k.784-785 akt V K 1153/13).

W dniu 25 sierpnia 2009 r. ustalono, że w dniu 30 lipca 2009 r. oskarżony został zwolniony z Aresztu Śledczego M.. Zarządzono ustalenie adresu pobytu oskarżonego. W dniu 26 sierpnia 2009 r. zwrócono się do Sądu Rejonowego w Łowiczu o udzielenie informacji czy postępowanie przeciwko oskarżonemu zostało prawomocnie zakończone, jeśli tak, to z jaką datą. W dniu 8 września 2009 r. udzielono odpowiedzi, że postępowanie przeciwko oskarżonemu jest w toku (dowód: pisma k.838-840 i k.843 akt V K 1153/13).

W dniu 2 października 2009 r. zwrócono się do oskarżonego na ustalony adres

o udzielenie odpowiedzi czy wyraża zgodę na prowadzenie postępowania w przedmiotowej sprawie (dowód: pismo k.845 akt V K 1153/13).

Dnia 21 października 2009 r. wpłynęło pismo obrońcy oskarżonego, w którym wskazano, że oskarżony nie zrzeka się prawa wynikającego z art. 607e § 1 k.p.k. (dowód: pismo k.848 akt V K 1153/13).

W dniu 18 listopada 2009 r. zwrócono się do Sądu Rejonowego w Łowiczu o udzielenie informacji czy postępowanie przeciwko oskarżonemu zostało prawomocnie zakończone, a jeśli tak, to z jaką datą. W dniu 30 listopada 2009 r. udzielono odpowiedzi, że postępowanie przeciwko oskarżonemu jest w toku (dowód: pismo k.851 i 855 akt V K 1153/13).

W dniu 26 stycznia 2010 r. ponownie zwrócono się do Sądu Rejonowego w Łowiczu o udzielenie informacji, czy postępowanie przeciwko oskarżonemu zostało prawomocnie zakończone, a jeśli tak, to z jaką datą. W dniu 15 lutego 2010 r. udzielono odpowiedzi, że

w sprawie przeciwko oskarżonemu zapadł wyrok uniewinniający, ale z uwagi na złożoną apelacją Prokuratora wyrok jest nieprawomocny. W dniu 20 maja 2010 r. ustalono, że sprawa jest na etapie postępowania odwoławczego przed Sądem Okręgowym w Łodzi (dowód: pisma k.857-858, notatka k.860 akt V K 1153/13).

Dnia 30 czerwca 2010 r. zwrócono się ponownie do oskarżonego o zajęcie stanowiska czy wyraża zgodę na prowadzenie postępowania w przedmiotowej sprawie i zrzeka się uprawnienia z art. 607e § 1 k.p.k. – wobec pisma Sądu Krajowego w K. (dowód: pisma k. 861-863 akt V K 1153/13).

W dniu 28 października 2010 r. ustalono, że postępowanie przeciwko oskarżonemu prowadzone przez Sąd Rejonowy w Łowiczu zostało prawomocnie zakończone. J. K. został uniewinniony od zarzucanych mu czynów wyrokiem z dnia 8 grudnia 2009 r., a orzeczenie uprawomocniło się dnia 14 czerwca 2010 r. (dowód: notatka urzędowa k.868; pismo k.870 akt V K 1153/13).

Zarządzeniem z dnia 3 listopada 2010 r. sprawę skierowano do referatu (...) M. R. (dowód: zarządzenie k.874 akt V K 1153/13).

W dniu 10 stycznia 2011 r. ustalono, że oskarżony przebywa w Areszcie Śledczym M. do dyspozycji Prokuratury Okręgowej w Warszawie do sprawy (...) (dowód: notatka urzędowa k.879 akt V K 1153/13).

Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2011 r. podjęto postępowanie w sprawie
i odwołano poszukiwanie oskarżonego. Tego samego dnia wyznaczono termin rozprawy głównej na 11 marca 2011 r., na który wezwano siedmiu świadków (dowód: postanowienie
i zarządzenie k.884-885 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 11 marca 2011 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą oraz trzech świadków. Prokurator odczytał akt oskarżenia, oskarżony złożył wyjaśnienia, przesłuchano obecnych świadków. Rozprawę odroczono celem wezwania nieobecnych świadków (dowód: protokół rozprawy k.944-949 akt V K 1153/13).

Na kolejnym terminie rozprawy w dniu 29 kwietnia 2011 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą oraz czterech świadków; nie stawiło się pięciu świadków. Dwóch świadków zwolniono i wezwano na kolejny termin z uwagi na brak tłumacza. Wobec nieobecności tłumacza języka (...) i celem wezwania świadków obywatelstwa (...) oraz nieobecnego w tym dniu świadka rozprawę odroczono (dowód: protokół rozprawy k.1032-1035 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 13 czerwca 2011 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą oraz trzech świadków i tłumacz; przesłuchano obecnych świadków; wobec wniosku obrońcy

o odroczenie rozprawy w celu uczestniczenia w jej czynnościach końcowych (z powodu kolizji terminów) rozprawę odroczono (dowód: protokół rozprawy k.1047-1051 akt V K 1153/13).

W dniu 21 lipca 2011 r. odbyła się kolejna rozprawa, na której stawił się oskarżony wraz z obrońcą. Sąd postanowił odczytać wyjaśnienia złożone w charakterze podejrzanych trzech świadków (brak możliwości doręczenia im wezwań, nie jest znane miejsce ich pobytu). Sąd postanowił odczytać wyjaśnienia złożone w charakterze podejrzanych trzech świadków (Sąd uwzględnił wniosek Prokuratora zawarty w akcie oskarżenia o odczytanie zeznań tych świadków). Rozprawę odroczono celem wezwania dwóch świadków, w tym w celu ostatecznej weryfikacji możliwości ustalenia pobytu świadka K. N. (dowód: protokół rozprawy k.1071-1072).

Rozprawę wyznaczoną na dzień 9 września 2011 r. odroczono z uwagi na nieusprawiedliwioną nieobecność obrońcy (dowód: protokół rozprawy k.1117-1118 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 14 października 2011 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą, stawił się również świadek, którego przesłuchano. Sąd postanowił ujawnić wyjaśnienia złożone w charakterze podejrzanego oraz zeznania świadka I. K., albowiem nie było możliwe doręczenie wezwania świadkowi, gdyż nie jest znane jego miejsce pobytu oraz zeznania świadka M. N., albowiem nie było możliwe doręczenie wezwania świadkowi, gdyż nie jest znane jego miejsce pobytu. Sąd postanowił uznać za ujawnione bez odczytywania wobec braku sprzeciwu stron i zaliczyć w poczet materiału dowodowego dokumenty z akt sprawy wyszczególnione w protokole z tego dnia. Zamknięto przewód sądowy i udzielono głosu stronom oraz odroczono ogłoszenie wyroku z uwagi na zawiłość sprawy (dowód: protokół rozprawy k.1137-1139 akt V K 1153/13).

W dniu 21 października 2011 r. Sąd Rejonowy dla Warszaw-Woli w Warszawie wydał wyrok, w którym uniewinnił J. K. od popełnienia zarzucanego mu czynu (dowód: wyrok k.1152-1153 akt V K 1153/13).

W dniu 23 grudnia 2011 r. wpłynęła do Sądu apelacja Prokuratora Rejonowego Warszawa-Wola w W., w której zaskarżył on powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego i wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania (dowód: apelacja k.1170-1174 akt V K 1153/13).

W dniu 16 stycznia 2012 r. akta sprawy przedstawiono Sądowi Okręgowemu
w Warszawie (dowód: pismo k.1180 akt V K 1153/13).

W dniu 10 kwietnia 2012 r. Sąd Okręgowy w Warszawie IX Wydział Karny Odwoławczy wydał wyrok, w którym uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu dla Warszawy-Woli w Warszawie do ponownego rozpoznania. Akta sprawy wpłynęły do tego Sądu w dniu 17 maja 2012 r. (dowód: wyrok k.1188; zarządzenie k.1196 akt V K 1153/13).

Zarządzeniem z dnia 17 maja 2012 r. sprawę wpisano do rep. K. pod sygn. akt IV K 598/12 i skierowano do referatu (...) R. S. (dowód: zarządzenie k.1195 verte akt V K 1153/13).

Zarządzeniem z dnia 27 września 2012 r. w związku z powołaniem (...) R. S. do pełnienia funkcji zastępcy Przewodniczącego Wydziału, przedmiotową sprawę skierowano do referatu (...) A. R. (dowód: zarządzenie k.1196 akt V K 1153/13).

Dnia 29 kwietnia 2013 r. wobec kontroli akt przez Przewodniczącego Wydziału, zwrócono się do sędziego referenta o wyznaczenie terminu rozprawy do dnia 31 maja 2013 r. (dowód: zarządzenie k.1196 verte akt V K 1153/13).

W związku z utworzeniem w dniem 1 lipca 2013 r. V Wydziału Karnego, do którego przeniesiono (...) A. R., sprawę przekazano do tego wydziału
i zarejestrowano pod sygn. akt V K 1153/13.

W dniu 27 września 2013 r. z uwagi na konieczność utworzenia referatów dla nowych sędziów oraz celem zapewnienia równomiernego obciążenia obowiązkami wszystkich sędziów i dla zapewnienia szybkości postępowania sprawę skierowano do referatu (...) M. B.. W dniu 1 października 2013 r. wyznaczono termin rozprawy głównej na dzień 6 listopada 2013r. (dowód: zarządzenie k.1208; zarządzenie k.1204 akt V K 1153/13).

W dniu 11 października 2013 r. wpłynęło pismo oskarżonego wraz z wnioskiem
o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu oraz o zapoznanie się z aktami sprawy. Zobowiązano oskarżonego do przedstawienia informacji o jego aktualnej sytuacji majątkowej i rodzinnej
w terminie 3 dni od otrzymania wezwania. Akta sprawy przesłano do AŚ W. w dniu 14 października 2013 r. celem zapoznania się przez oskarżonego z aktami. Postanowieniem z dnia 23 października 2013 r. wyznaczono oskarżonemu obrońcę z urzędu (dowód: pisma k.1197-1198, 1200, 1202; postanowienie k.1209 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 6 listopada 2013 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą z urzędu. Obrońca wniósł o odroczenie rozprawy z uwagi na konieczność porozumienia się
z oskarżonym i zapoznania się z aktami sprawy oraz aktami sprawy VIII K 346/11 z Sądu Okręgowego w Warszawie. Rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania dowodowego (dowód: protokół rozprawy k.1252-1253 akt V K 1153/13).

Kolejna rozprawa odbyła się w dniu 12 grudnia 2013 r. Stawił się na niej doprowadzony z Aresztu Śledczego oskarżony wraz z obrońcą z urzędu. Prokurator odczytał akt oskarżenia, oskarżony złożył wyjaśnienia, a także odczytano dotychczas złożone wyjaśnienia oskarżonego. Rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania dowodowego, na kolejny termin wezwano czterech świadków (dowód: protokół rozprawy k.1298-1300 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 16 stycznia 2014 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą z urzędu oraz trzech świadków, od których odebrano zeznania. Rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania dowodowego, na kolejny termin wezwano trzech świadków (dowód: protokół rozprawy k.1453-1461 akt V K 1153/13).

W dniu 22 stycznia 2014 r. na rozprawie stawił się oskarżony wraz z obrońcą z urzędu oraz jeden z trzech wezwanych świadków, którego przesłuchano. Sąd zobowiązał strony do wskazania pytań jakie mają być zadane trzem świadkom, którzy mieli zostać przesłuchani

w drodze pomocy prawnej. Rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania dowodowego, na najbliższy termin wezwano trzech świadków (dowód: protokół rozprawy k.1579-1581 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 30 stycznia 2014 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą z urzędu oraz jeden z trzech wezwanych świadków, którego przesłuchano. Oskarżony poinformował Sąd, że chce się leczyć poza Aresztem Śledczym i że konieczne jest przeprowadzenie u niego operacji. Rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania dowodowego; Zarządzono zwrócenie się do Aresztu Śledczego S. o wskazanie czy oskarżony przebywa w Areszcie Śledczym czy w Zakładzie Karnym oraz zobowiązano obrońcę oskarżonego do przesłania dokumentacji medycznej dotyczącej oskarżonego (dowód: protokół rozprawy k.1597-1599 akt V K 1153/13).

W dniu 26 lutego 2014 r. odbyła się kolejna rozprawa, na której stawił się oskarżony wraz z obrońcą z urzędu oraz trzech wezwanych świadków, których przesłuchano. Nie stawiło się dwóch świadków. Rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania; Zwrócono się także do odpowiednich ambasad oraz do Ministerstwa Sprawiedliwości

o pomoc w przedmiocie ustalenia adresów zamieszkania siedmiu świadków wobec braku możliwości ustalenia adresu pobytu tych osób (dowód: protokół rozprawy k.1676-1682 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 17 marca 2014 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą z urzędu oraz dwóch z trzech wezwanych świadków, których przesłuchano w obecności biegłego tłumacza języka (...). Rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania (dowód: protokół rozprawy k.1729-1733 akt V K 1153/13).

W dniu 31 marca 2014 r. na rozprawie stawił się oskarżony wraz z obrońcą z urzędu oraz dwóch z trzech wezwanych świadków. Przesłuchano jednego świadka; z uwagi na upływ czasu przewidywany na ten termin rozprawy drugiego świadka wezwano na kolejny termin rozprawy, rozprawę przerwano celem kontynuowania postępowania (dowód: protokół rozprawy k.1768-1773 akt V K 1153/13).

Na rozprawie dnia 15 kwietnia 2014 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą z urzędu oraz świadek, którego przesłuchano. Rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania oraz odczytania zeznań świadków (dowód: protokół rozprawy k.1804-1808 akt V K 1153/13).

W dniu 26 maja 2014 r. stawił się na rozprawie oskarżony wraz z obrońcą z urzędu, nie stawił się świadek. Sąd oddalił wniosek dowodowy zawarty w akcie oskarżenia
o przesłuchanie świadka. Sąd postanowił odczytać zeznania świadka, który zmarł. Rozprawę odroczono celem przesłuchania świadków i celem kontynuowania postępowania (dowód: protokół rozprawy k.1850-1851 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą z urzędu oraz stawił się biegły, który pobrał próbkę charakteru pisma od oskarżonego. Rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania dowodowego. Zarządzono kontynuowanie ustalenia danych dotyczących świadkaK. N. (dowód: protokół rozprawy k.1894-1895 akt V K 1153/13).

W dniu 25 lipca 2014 r. wpłynęła opinia biegłego z zakresu badań dokumentów.

W dniu 29 lipca 2014 r. wydano postanowienie w przedmiocie dopuszczenia dowodu z kompleksowej opinii biegłych z Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji
w W. z zakresu daktyloskopii i genetyki sądowej. Zakreślono ośmiotygodniowy termin do wydania opinii od dnia otrzymania akt najpóźniej do dnia 17 października 2014 r. (dowód: opinia k.1911-1919; postanowienie k.1931-1932 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 30 lipca 2014 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą z urzędu oraz dwóch świadków. Sąd przesłuchał obecnych świadków, rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania dowodowego (dowód: protokół rozprawy k.1936-1939 akt V K 1153/13).

Kolejna rozprawa odbyła się w dniu 28 sierpnia 2014 r. Stawił się na niej oskarżony wraz z obrońcą z urzędu. Sąd postanowił odczytać zeznania świadka, który zmarł; ponadto Sąd dopuścił dowód z przesłuchania trzech kolejnych świadków, w tym celu rozprawę odroczono (dowód: protokół rozprawy k.2019-2020 akt V K 1153/13).

Postanowieniem z dnia 11 września 2014 r. Sąd przedłużył termin do wykonania kompleksowej opinii zakreślonej postanowieniem z dnia 29 lipca 2014 r. do dnia 30 listopada 2014 r. z uwagi na konieczność oczekiwania na dostarczenie dowodów rzeczowych oraz dokonanie innych czynności niezbędnych do wykonania opinii. Jednocześnie wydano postanowienie o zobowiązaniu właściwego dla miejsca osadzenia oskarżonego Komisariatu Policji do udzielenia pomocy biegłemu z CLK Policji w W. w zakresie pobrania materiału porównawczego – śluzówki policzków od oskarżonego (dowód: postanowienia k.2040-2041 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 27 października 2014 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą
z urzędu, stawił się biegły tłumacz, nie stawił się świadek. Sąd odroczył rozprawę celem kontynuowania postępowania dowodowego (dowód: protokół rozprawy k.2100-2101 akt V K 1153/13).

Kolejna rozprawa odbyła się w dniu 25 listopada 2014 r. Stawił się na niej oskarżony wraz z obrońcą z urzędu oraz jeden świadek, którego przesłuchano. Sąd odroczył rozprawę celem kontynuowania postępowania dowodowego, przesłuchania nieobecnych świadków (dowód: protokół rozprawy k.2141-2143 akt V K 1153/13).

W dniu 27 listopada 2014 r. wpłynęła opinia z Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji w W. (dowód: opinia k.2154-2175 akt V K 1153/13).

Na rozprawie dnia 13 stycznia 2015 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą z urzędu oraz trzech świadków, których przesłuchano. Rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania, przesłuchania świadka koronnego – sala narkotykowa zarezerwowana na dzień 1 kwietnia 2015 r. z powodu braku wcześniejszych wolnych terminów (dowód: protokół rozprawy k.2233-2238 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2015 r. stawił się oskarżony, który ukończył wykonywanie kary pozbawienia wolności oraz jego obrońca. Stawił się również świadek koronny doprowadzony przez CBŚ, od którego odebrano zeznania. Sąd postanowił zawiesić postępowanie z uwagi na długotrwałą przeszkodę uniemożliwiającą prowadzenie postępowania, tj. oczekiwanie na wykonanie odezw na B., U., do H. i do N., rozprawę odroczono bez terminu (dowód: protokół rozprawy k.2516-2522 akt V K 1153/13).

Do akt sprawy dołączono kolejne odezwy wykonane przez zagraniczne organy
i zlecono ich tłumaczenie (dowód: pismo k.2531-2540; tłumaczenie k.2567-2585 akt V K 1153/13, pismo k.2554-2565; tłumaczenie k.2669-2701 akt V K 1153/13, pismo k.2592-2606; tłumaczenie k.2637-2664 akt V K 1153/13). W dniu 26 sierpnia 2015 r. ustalono
z inspektorem ds. obrotu prawnego z zagranicą, że wniosek o pomoc prawną wysłany na U. i zwrócony przez tamtejszy organ, należy wysłać ponownie powołując się na art. 3 Europejskiej Konwencji o pomocy prawnej i Protokół dodatkowy do powyższej Konwencji
z dnia 7 marca 1978 r. Zarządzeniem z dnia 5 września 2015 r. zwrócono się ponownie
z wnioskiem do organu (...). Po przetłumaczeniu ponownego wniosku o pomoc prawną na U. odpis wniosku wraz z załącznikami przedłożono prezesowi sądu celem nadania dalszego biegu w dniu 28 stycznia 2016 r. (dowód: notatka urzędowa k.2744; zarządzenie k.2745; zarządzenie k.2771; notatka urzędowa k.2777 akt V K 1153/13).

W dniu 1 lutego 2016 r. Sąd Okręgowy w Warszawie zwrócił wniosek o udzielenie pomocy prawnej bez nadania dalszego biegu celem dokonania korekty wniosku. W dniu 8 lutego 2016r. zarządzono skierowanie poprawionego wniosku do przetłumaczenia biegłemu. W dniu 31 marca 2016 r. wpłynęła odpowiedź organu (...). W dniu 2 kwietnia 2016r. pismo skierowano do tłumacza przysięgłego. W dniu 25 kwietnia 2016 r. wystosowano kolejny wniosek o pomoc prawną do Ministerstwa Sprawiedliwości na U. (dowód: pismo k.2778-2779; zarządzenie k.2780; pismo k.2789; wniosek k.2794 akt V K 1153/13).

W dniu 27 października 2016 r. zarządzono przesłanie kopii odezwy do Ministerstwa Sprawiedliwości – Wydziału Prawa Międzynarodowego celem ustalenia na jakim etapie jest wykonywania odezwy (dowód: pismo k.2808 akt V K 1153/13).

Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2016 r. Sąd podjął zawieszone postępowanie
z uwagi na fakt, że odezwy do B., H. i N. zostały wykonane. Wyznaczono termin rozprawy na dzień 17 lutego 2017 r . (dowód: postanowienie i zarządzenie k.2813-2814 akt V K 1153/13).

Zarządzeniem z dnia 27 grudnia 2016 r. zwrócono się do Sądu Okręgowego
w Warszawie o nadesłanie odpisu wyroku w części dotyczącej oskarżonego (VIII K 346/11). Ustalono, że oskarżony przebywa w AŚ W.od marca 2016 r. Zarządzono doprowadzenie oskarżonego na termin rozprawy (dowód: zarządzenie k.2835 i 2837 akt V K 1153/13).

W dniu 26 stycznia 2017 r. zarządzono zdjęcie sprawy z wokandy w dniu 17 lutego 2017 r. wobec choroby sędziego referenta (dowód: zarządzenie k.2967 akt V K 1153/13).

W dniu 13 marca 2017 r. do akt sprawy wpłynęło pismo z Ministerstwa Sprawiedliwości U., które zostało przetłumaczone w dniu 15 maja 2017 r. (dowód: pismo k.2985; tłumaczenia k.3094 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2017 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą. Sąd uzupełniająco przesłuchał oskarżonego. Rozprawę odroczono celem kontynuowania postępowania dowodowego, na kolejny termin wezwano dziewięciu świadków (dowód: protokół rozprawy k.3008-3014 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 7 czerwca 2017 r. stawił się oskarżony z obrońcą oraz trzech świadków, których przesłuchano. Na kolejny termin wezwano nieobecnych sześciu świadków (dowód: protokół rozprawy k.3104-3106 akt V K 1153/13).

Zarządzeniem z dnia 13 czerwca 2017 r. Sąd zwrócił się z zapytaniem do Sądu na B. czy otrzymał on do wykonania odezwę, którą z ostrożności wysłał ponownie. Odezwa została wysłana w dniu 11 września 2017 r. (dowód: zarządzenie k.3149; pismo k.3251 akt V K 1153/13).

W dniu 21 sierpnia 2017 r. do sprawy wpłynęła korespondencja z Ministerstwa Sprawiedliwości U. i do dnia 17 listopada 2017 r. nie została ona przetłumaczona (dowód: pismo k.3217-3241 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 22 września 2017 r. stawił się oskarżony z obrońcą oraz dwóch świadków, których przesłuchano. Rozprawę odroczono i na kolejny termin wezwano czterech świadków (dowód: protokół rozprawy k.3260-3262 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 8 listopada 2017 r. stawił się oskarżony wraz z obrońcą oraz świadek koronny, który został przesłuchany. Sąd przerwał rozprawę celem kontynuowania postępowania dowodowego (dowód: protokół rozprawy k.3358-3361 akt V K 1153/13).

W dniu 2 listopada 2017 r. wpłynęło pismo z B. (dowód: pismo k.3370 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 17 listopada 2017 r. stawił się oskarżony z obrońcą oraz dwóch świadków, których przesłuchano. Rozprawę odroczono w celu kontynuowania postępowania dowodowego. Kolejny termin wyznaczono na 26 stycznia 2018 r. i wezwano na niego dwóch świadków (dowód: protokół rozprawy k.3419-3421 akt V K 1153/13).

Na rozprawie w dniu 26 stycznia 2018 r. stawił się oskarżony z obrońcą. Zaliczono
w poczet materiału dowodowego część dokumentów. Rozprawę odroczono w celu kontynuowania postępowania dowodowego do 16 lutego 2018 r. (dowód: protokół rozprawy k.3540-3541 akt V K 1153/13) .

Na rozprawie w dniu 16 lutego 2018 r. stawił się oskarżony z obrońcą, przesłuchano świadka doprowadzonego przez Policję, zaliczono w poczet materiału dowodowego część dokumentów (dowód: protokół rozprawy k.3952-3953 akt V K 1153/13). Celem wezwania kolejnego świadka rozprawę odroczono do dnia 16 marca 2018 r.

Na rozprawie w dniu 16 marca 2018 r. stawił się oskarżony z obrońcą, przesłuchano świadka, termin odroczono do 20 kwietnia 2018 r. celem przesłuchania świadka (dowód: protokół rozprawy k.4043-4044 akt V K 1153/13).

W dniu 20 kwietnia 2018 r. zapadł wyrok, którym Sąd uznał oskarżonego J. K. za winnego zarzucanego mu czynu (dowód: wyrok k.4102-4103). Wyrok został utrzymany w mocy wyrokiem z dnia 11 września 2018 r.

Postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2018 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie w sprawie II S 17/18 stwierdził przewlekłość postępowania w sprawie V K 1153/13 (uprzednio IV K 864/09) w okresach od 22 maja 2003 r. do 24 września 2007 r. oraz od 24 kwietnia 2012 r. do 12 grudnia 2013 r. oraz przyznał J. K. kwotę 3.000 zł, w pozostałym zakresie skargę oddalił (dowód: postanowienie z uzasadnieniem k.4066-4070 akt V K 1153/13).

W okresie, w którym stwierdzono przewlekłość powód uczestniczył w rozprawie
w dniach: 22.05.2003 r., 08.07.2003 r., 08.09.2003 r., 27.11.2003 r. i 6.11.2013 r. Po zawieszeniu postępowania postanowieniem z dnia 27 listopada 2003 r. powód wyjechał zagranicę. W międzyczasie został skazany na karę 4 lat bezwzględnego pozbawienia wolności przez Sąd Rejonowy w W. w A., którą odbył w zakładzie karnym w A.. Za powodem rozesłano europejski nakaz aresztowania. Powoda sprowadzono do Polski w dniu 5 lutego 2009 r. i osadzono w Areszcie Śledczym B. w W.. W okresie stosunkowo krótkich pobytów na wolności powód, jeżeli pracował, to tylko dorywczo. Powód nie mógł znaleźć stałego zatrudnienia z uwagi na liczne sprawy karne, z którymi wiązała się konieczność uczestniczenia w rozprawach, a także kartę karną (dowód: zeznania powoda 00:08:37 i 00:19:03 k.90v). W 2003 r. powód rozstał się z partnerką. Powód ma syna. Powód jest uzależniony od alkoholu, środków psychotropowych i odurzających (dowód: wykaz informacji o skazanym k.4205 akt V K 1153/13).

Powód przebywał w zakładach karnych bądź aresztach śledczych w okresach:

– od 24.05.1995 r. do 20.12.1999 r. (kara 7 lat pobawienia wolności orzeczona wyrokiem
z 7.10.1999 r., sygn. akt VIII K11/99);

– od 30.06.2001 r. do 5.11.2001 r. (areszt tymczasowy w sprawie VK 1153/13);

– od 05.02.2009 r. do 30.07.2009 r. (tymczasowe aresztowanie w sprawie II KP 57/04 Sądu Rejonowego w Łowiczu i w sprawie III KP 474/09 Sądu Rejonowego Warszawa-Wola
w W.);

– od 08.09.2010 r. do 07.12.2012 r. (tymczasowe aresztowanie w sprawie XIV KP 1883/10 Sądu Rejonowego Warszawa-Mokotów w Warszawie);

– od 29.08.2013 r. do 07.03.2015 r. (kara 2 lat pobawienia wolności orzeczona wyrokiem
z 24.04.2012 r., sygn. akt III K 714/10 Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza
w W.);

– od 21.03.2016 r. do chwili obecnej.

dowód: informacja o pobytach i orzeczeniach k.109-114

Powód został skazany m.in. prawomocnym wyrokami:

• Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 24.04.2012 r.
w sprawie III K 714/10 na 2 lata pozbawienia wolności;

• Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 8 listopada 2013 r., w sprawie VK 576/23 na 8 miesięcy pozbawienia wolności;

• Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie XVIII K 396/12 na 1 rok pozbawienia wolności;

• Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 13 marca 2017 r.
w sprawie III K 653/15 na 5 miesięcy pozbawienia wolności;

• Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 05.02.2016 r. VIII K 346/11 na 9 lat pozbawienia wolności

dowód: informacja o osobie z K. (...) i informacja o pobytach i orzeczeniach k.4078-4081 akt V K 1153/13

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów, uznanych przez Sąd za mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy w myśl art. 227 k.p.c. Treść tych dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu co do ich autentyczności jak i wiarygodności. Prawdziwość dokumentów nie była też kwestionowana przez strony.

Zeznania powoda wymagały bardzo ostrożnej oceny z uwagi na jego bezpośrednie zainteresowanie wynikiem sprawy. W ocenie Sądu zeznania powoda nie znajdowały potwierdzenia w obiektywnych źródłach dowodu i nakierowane były wyłącznie na przedstawienie takich faktów i okoliczności, które mogłyby pomóc powodowi w osiągnięciu zamierzonego celu, a mianowicie uwzględnieniu żądania pozwu. Oceniając zeznania powoda Sąd nie dał im wiary co do skutków długości trwania postępowania na życie powoda, w tym jego zdrowie psychiczne i stan emocjonalny. O ile bowiem istotnie powód mógł stresować się stawiennictwem w Sądzie i uczestniczeniem w rozprawach, to nie był to strach na tyle silny, aby powstrzymać powoda przed kontynuowaniem przestępczej działalności. W czasie bowiem trwania sprawy V K 1153/13 powód dopuścił się kolejnych przestępstw, w tym
w ramach recydywy oraz zorganizowanej grupy przestępczej. Nie można też nie zauważyć, że przyczyną niemożności znalezienia pracy przez powoda nie była wyłącznie konieczność zwalniania się z pracy w związku z obowiązkiem stawienia się w Sądzie, lecz jego karta karna. Sprzeczne z doświadczeniem życiowym są również zeznania powoda, że przyczyną rozpadu jego związku z partnerką było doręczanie wezwań na rozprawy przez Policję, a nie przestępcza działalność powoda i stosunkowo długie pobyty powoda w zakładach karnych bądź aresztach śledczych.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

W niniejszym postępowaniu powód dochodzi kwoty 200.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznane krzywdy w związku z przewlekłością postępowania w sprawie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie, sygn. akt V K 1153/13. W pierwszej kolejności należało zatem ocenić spełnienie przesłanek odpowiedzialności deliktowej Skarbu Państwa statuowanych w art. 417 § 1 k.c. Trzeba bowiem zauważyć, że dochodzenie od Skarbu Państwa kwoty 200.000 zł tytułem zadośćuczynienia – zarówno na podstawie art. 445 § 1 k.c. (uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia), jak i art. 448 k.c. w zw. z art. 23 i 24 k.c. (naruszenie dóbr osobistych) – jest możliwe dopiero po uprzednim stwierdzeniu zaistnienia podstawy prawnej z art. 417 § 1 k.c. Zgodnie z tym przepisem Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej. Jak wynika z treści powyższego przepisu podstawą odpowiedzialności Skarbu Państwa jest niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej. Pozostałe przesłanki, które muszą być spełnione dla powstania tej odpowiedzialności, to wystąpienie szkody oraz istnienie normalnego, adekwatnego związku przyczynowego między działaniem lub zaniechaniem przy wykonywaniu władzy a powstaniem szkody (art. 361 k.c.).

W orzecznictwie podkreśla się, że kolejność badania przez sąd powyższych przesłanek nie może być dowolna. W pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie działania (zaniechania), z którego, jak twierdzi poszkodowany, wynikła szkoda oraz dokonanie oceny jego bezprawności, następnie ustalenie czy wystąpiła szkoda i jakiego rodzaju i dopiero po stwierdzeniu, że obie te przesłanki zachodzą, możliwe jest zbadanie istnienia między nimi normalnego związku przyczynowego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
z 27.6.2013 r., I ACa 174/13, Legalis; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach
z 23.5.2014 r., I ACa 795/12, Legalis).

Wskazać również należy, że obowiązek wykazania powyższych przesłanek, obciąża powoda, stosownie do art. 6 k.c., zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Powód w toku postępowania nie wskazał konkretnych czynności procesowych, których sąd nie podjął lub podjął z nieuzasadnioną zwłoką, bądź też dokonał wadliwie (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 2012 r. III SPP 8/2012 LexPolonica nr 6363228 i z dnia 2 marca 2012 r. KSP 1/2012 LexPolonica nr 5178754) i nie przedstawił dowodów potwierdzających, że odpowiedzialność za powyższe ponosi pozwany.
W judykaturze podkreśla się, że wskazanie przez stronę okoliczności uzasadniających skargę na przewlekłość postępowania nie może polegać na zakwestionowaniu ogólnego trwania postępowania, lecz powinno wskazywać określone czynności procesowe, których sąd nie podjął lub podjął z nieuzasadnioną zwłoka, bądź też dokonał wadliwie (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 2012 r., III SPP 8/12, i z dnia 2 marca 2012 r., KSP 1/12). Niemniej jednak nie można pominąć, że postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2018 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie w sprawie II S 17/18 stwierdził przewlekłość postępowania
w sprawie V K 1153/13 (uprzednio IV K 864/09) w okresach od 22 maja 2003 r. do 24 września 2007 r. oraz od 24 kwietnia 2012 r. do 12 grudnia 2013 r. Postanowienie uwzględniające skargę wiąże sąd w postępowaniu cywilnym o odszkodowanie lub zadośćuczynienie co do stwierdzenia przewlekłości postępowania, co wynika wprost z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2018 r., poz. 75). Stwierdzenie przewlekłości postępowania w trybie art. 12 powyższej ustawy nie tylko stanowi prejudykat dla oceny odpowiedzialności Skarbu Państwa na podstawie art. 417 k.c., ale – jeżeli doszło na podstawie ust. 4 tego przepisu do przyznania od Skarbu Państwa sumy pieniężnej – również przesądzenie istnienia rzeczywistego i adekwatnego związku przyczynowo-skutkowego między opieszałością postępowania sądu (stwierdzoną w orzeczeniu) a szkodą poniesioną przez skarżącego. W kontekście powyższego uzasadnione jest przyjęcie, że Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie dopuścił się zwłoki w rozpoznaniu sprawy V K 1153/13
w okresach wskazanych w postanowieniu Sądu Apelacyjnego z dnia 9 kwietnia 2018 r., za co Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 417 k.c., i że istnieje związek przyczynowo-skutkowy między opieszałością postępowania sądu (stwierdzoną w orzeczeniu) a szkodą poniesioną przez skarżącego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 grudnia 2015 r., IACa 845/15). Obowiązkiem Sądu było natomiast zbadanie czy przyznana powodowi kwota 3.000 zł wyczerpuje całość roszczeń powoda, przy czym to na powodzie spoczywał obowiązek wykazania wysokości należnej jemu kwoty. W ocenie Sądu powód temu obowiązkowi nie sprostał, pomimo tego, że na rozprawie w dniu 29 lipca 2020 r. był dwukrotnie pouczony o treści art. 6 k.c. Samo powoływanie się na czas trwania postępowania nie uzasadnia przyznania kwoty 200.000 zł, na co słusznie zwraca uwagę pozwany.

W świetle orzecznictwa ETPC można wyróżnić cztery przesłanki stwierdzenia przewlekłości postępowania: 1) terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty, 2) charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, 3) znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień i 4) zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuca przewlekłość postępowania (por. M. A. Nowicki, Europejski Trybunał Praw Człowieka - orzecznictwo, Tom I - Prawo do rzetelnego procesu sądowego, Kraków 2001, s. 46 i n. oraz powołane tam orzecznictwo tego Trybunału). Kryteria te zostały transponowane do ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w jej art. 2 ust. 2.

W przedmiotowej sprawie czas postępowania sądowego był rzeczywiście rekordowo długi (postępowanie toczyło się 17 lat), niemniej jednak na czas trwania postępowania wpłynęły nie tylko okoliczności leżące po stronie Sądu, ale również od niego niezależne. Przedmiotowa sprawa miała charakter złożony, wielu świadków było różnych narodowości, co uzasadniało korzystanie z tłumaczy oraz międzynarodowej pomocy prawnej. W sprawie występowały też okresy zwłoki, które powód wywołał celowo. 4 letni okres pomiędzy 2007-2011 r. był bezproduktywny z uwagi na nieobecność powoda w kraju, a następnie ukrywania swojego miejsca pobytu. Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, Sąd Apelacyjny
w W. stwierdził przewlekłość postępowania jedynie w okresach od 22 maja 2003 r. do 24 września 2007 r. oraz od 24 kwietnia 2012 r. do 12 grudnia 2013 r. W pierwszym okresie bezczynności rzeczywiście powód stawił się na 3 rozprawach i 1 posiedzeniu, które zostały w tym czasie wyznaczone (22.05.2003 r., 08.07.2003 r., 08.09.2003 r., 27.11.2003 r.), z tymże rozprawa dniu 08.09.2003 r. została odroczona albowiem nie stawił się obrońca oskarżonego. Poza tym w powyższym okresie powód nie był absorbowany czynnościami sądu. Po zawieszeniu postępowania postanowieniem z dnia 27 listopada 2003 r. powód wyjechał zagranicę, gdzie dopuścił się kolejnego przestępstwa/przestępstw i został skazany na karę 4 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w A. do 05.02.2009 r. Z kolei w drugim okresie, w którym stwierdzono przewlekłość, tj. od 24 kwietnia 2012 r. do 12 grudnia 2013 r., odbyła się tylko jedna rozprawa w dniu 6 listopada 2013 r., na której stawił się powód. Rozprawa ta została odroczona na wniosek obrońcy z urzędu z uwagi na konieczność porozumienia się z oskarżonym i zapoznania się z aktami sprawy oraz aktami sprawy VIII K 346/11 z Sądu Okręgowego w Warszawie. W tym czasie przeciwko powodowi toczyło się już kilka postępowań karnych, a w niektórych z nich stosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania (od 08.09.2010 r. do 07.12.2012 r. tymczasowo aresztowany
w sprawie XIV KP 1883/10 Sądu Rejonowego Warszawa-Mokotów w Warszawie). Ponadto od 29.08.2013 r. do 07.03.2015 r. powód odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem z 24.04.2012 r., sygn. akt III K 714/10 Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W.). Oceniając zasadność roszczenia powoda nie można nie zauważyć, że przez zdecydowaną większość czasu powód odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną za inne przestępstwa, pozostając w zakładach karnych aż do dnia zamknięcia rozprawy. Prowadzone postępowanie nie stanowiło zatem przeszkody w życiu codziennym powoda, w szczególności w poszukiwaniu pracy, jej utrzymaniu czy prowadzeniu życia rodzinnego. Na większość rozpraw powód był doprowadzany z zakładów karnych bądź aresztów śledczych. Nie można tez pominąć, że powód sam nie podejmował żadnych działań zmierzających do przyspieszenie postępowania, nie złożył wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania,
o ujawnienie zeznań świadków przez ich odczytanie, nie zrzekł się uprawnienia z art. 607e § 1 k.p.k., a przez pewien okres czasu ukrywał swoje miejsce pobytu.

Mając zatem na względzie powyższe okoliczności Sąd uznał, że brak jest podstaw do zasądzenia na rzecz powoda dalszej kwoty ponad tą przyznaną przez Sąd Apelacyjny. Stres
i inne negatywne odczucia związane z toczącym się postępowaniem karnym oraz ewentualne komplikacje w życiu osobistym, które niewątpliwie dotknęły powoda, należy oceniać przez pryzmat zachowania powoda w tym czasie.

Po pierwsze, w toku całego postępowania powód odbywał kilkuletnie kary pozbawienia wolności i to musiało być, w świetle zasad doświadczenia życiowego, czynnikiem determinującym stan psychiczny powoda. Powód od 1995 r. do chwili zamknięcia rozprawy w niniejszej sprawie przebywał na wolności tylko w krótkich odstępach czasu.

Po drugie, obawa powoda przed orzeczeniem wobec niego kolejnej kary pozbawienia wolności nie mogła być na tyle istotna, że nie uchroniła powoda przed popełnieniem kolejnych przestępstw.

Po trzecie, powód nie udowodnił, aby kiedykolwiek podejmował próby legalnego zatrudnienia i aby udział w przedmiotowym postępowaniu uniemożliwił mu uzyskanie lub utrzymanie takiej pracy. W przypadku prac dorywczych, sezonowych, nierejestrowanych, konieczność stawienia się w sądzie nie mogła mieć determinującego znaczenia.

Po czwarte, destabilizacja życia osobistego powoda, oceniając ją zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego, wynika nie tylko z przewlekłości tego postępowania karnego, ale również z długości poprzednich pobytów w zakładach karnych, konsekwentnego powrotu do popełniania przestępstw i braku stałego zatrudnienia.

Z powyższych względów żądanie pozwu oddalono.

Odnosząc się natomiast do podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia, Sąd uznał go za nietrafny. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli skarga na opieszałość postępowania została uwzględniona, strona może w odrębnym postępowaniu cywilnym dochodzić naprawienia szkody wynikłej z przewlekłości od Skarbu Państwa. Przewlekłość postępowania w niniejszej sprawie została stwierdzona postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2018 r. Powód wytoczył powództwo w dniu 20 listopada 2018 r., a zatem nie uchybił terminowi, o którym mowa w art. 442 ¹ § 1 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. i art. 32 ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r. o Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. 2019 r. poz. 1265, z późn. zm.) w zw. z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265). W okolicznościach niniejszej sprawy Sąd uznał, że istnieją szczególne okoliczności uzasadniające obciążenie powoda jako strony przegrywającej sprawę jedynie połową kosztów zastępstwa procesowego pozwanego, tj. kwotą 2.700 zł.

W orzecznictwie wskazuje się, że w art. 102 k.p.c. chodzi o takie sytuacje, które wskazują, że ponoszenie kosztów pozostawało w sprzeczności z powszechnym odczuciem sprawiedliwości oraz zasadami współżycia społecznego. Przykładowo wskazuje się, że należą do nich okoliczności związane z przebiegiem sprawy – charakter zgłoszonego roszczenia, jego znaczenie dla strony, subiektywne przekonanie o zasadności roszczenia, przedawnienie roszczenia oraz leżące poza procesem – sytuacja majątkowa i życiowa strony. Sytuacja ekonomiczna strony, która uzasadniałaby przyjęcie, że nie jest ona bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny ponieść kosztów procesu, nie stanowi sama przez się szczególnie uzasadnionego wypadku, o którym jest mowa w art. 102 k.p.c. (por. wyroki Sądów Apelacyjnych w: Lublinie z dnia 14.8.2013 r., I ACa 271/13, Łodzi z dnia 21.11.2013 r.,

I ACa 672/13, Lublinie z dnia 4.6.2014 r., I ACa 132/14).

Wniesiona przez powoda sprawa stanowi drugą sprawę w tym przedmiocie. Wyrokiem z dnia 11 grudnia 2017 r. w sprawie XXVC 67/17 powództwo oddalono
z argumentacją, że powód powinien wystąpić ze skargą na przewlekłość postępowania
w sprawie V K 1153/13 i uzyskać orzeczenie sądu w tym zakresie jako prejudykat dla powództwa cywilnego. Okoliczności podnoszone przez powoda były już przedmiotem badania w sprawie XXVC 67/17, co zmniejsza nakład pracy pełnomocnika pozwanego.

Odstępując od obciążenia powoda częścią kosztów procesu Sąd miał również na względzie jego aktualną sytuację majątkową i życiową: brak dochodów oraz odbywanie kary pozbawienia wolności.

Z uwagi na to, że powód został zwolniony od kosztów sądowych w przeważającej części, Sąd przejął na rachunek Skarbu Państwa nieuiszczone koszty sądowe (art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)

15.09.2020 r.