Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 791/19

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1. 

M. K. (1)

Czyn z pkt. 1 i 2 wyroku

J. K.

Czyn z pkt. 3 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  W dniu 01 grudnia 2018 r. około godz. 16.00 oskarżony M. K. (1) przyjechał samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) ze swojego miejsca zamieszkania w K. ul. (...) na posesje swojego znajomego Ł. C. na ul. (...) . Następnie obaj pojechali samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) kierowanym przez oskarżonego M. K. (1) do sklepu (...) w miejscowości R. przy ul. (...) . Tam oskarżony o godz. 16.17 wypłacił z bankomatu kwotę 200 zł i z powrotem obaj pojechali na posesję w miejscowości K. ul. (...) należącej do Ł. C. . Następnie na tej posesji oskarżony M. K. (1) i Ł. C. wspólnie spożywali alkohol w postaci wódki marki Ż. .

2.  Następnie oskarżony M. K. (1) będąc w stanie nietrzeźwości i posiadając co najmniej 0,78 mg/l ( 1,65 promila ) alkoholu w wydychanym powietrzu pojazdem mechanicznym samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) , którego był kierowcą pojechał razem z Ł. C. na zakupy do miejscowości R. do sklepu (...) na ul. (...).

3.  W dniu 01 grudnia 2018 r. przed godz. 17.00 oskarżony M. K. (1) kierowanym przez siebie pojazdem mechanicznym samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wracał wraz z Ł. C. z miejscowości R. ul. (...) ze sklepu (...) . Kierowany przez oskarżonego samochód poruszał się początkowo z prędkością 50-60 km/h następnie cały czas znajdując się w obszarze zabudowanym gwałtownie przyspieszył i poruszał się z prędkością ok. 100 km/h ( samochód osobowy marki M. (...) posiada najmocniejszy dwulitrowy silnik na świecie i układ hamulcowy nie seryjny , wysokiej klasy – np. zaciski marki (...) ) w kierunku miejscowości K. , chcąc odjechać od jadącego za nim samochodu marki M. (...) nr rej. (...) kierowanego przez A. D. .

4.  Po wjeździe do miejscowości K. , woj. (...) ( obszar zabudowany ) o godz. 17.00 kierowany przez oskarżonego samochód osobowy marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) poruszał się ul. (...) z prędkością około 100 km/h i zbliżał się do ul. (...) . Oskarżony M. K. (1) będąc w stanie nietrzeźwości i posiadając 0,78 mg/l ( 1,65 promila ) alkoholu w wydychanym powietrzu umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 3 ust.1 i art. 19 ust 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym gdyż niewłaściwie obserwował drogę , nie zachował należytej ostrożności i nie dostosował techniki i taktyki jazdy oraz prędkości do panujących warunków drogowych , w wyniku czego prawą stroną kierowanego przez siebie pojazdu marki M. potrącił przechodzącą w dozwolonym miejscu przez jezdnie – ulice (...) na wysokości posesji nr (...) ze strony lewej na prawą w kierunku jazdy samochodu H. K.. Oskarżony M. K. (1) bezpośrednio przed uderzeniem w pieszą podjął manewr obronny hamowania i kierowany przez niego samochód wobec zastosowanych w nim elementów układu hamulcowego (nie seryjnego , wysokiej klasy – np. zaciski marki (...) ) zwolnił do prędkości 87,3 km/h w chwili uderzenia w pieszą . Do uderzenia w piesza doszło na psie ruchu po którym poruszał się samochód oskarżonego w 4,4 m od lewej krawędzi jezdni ( biorąc pod uwagę kierunek jazdy samochodu oskarżonego ). Oskarżony mimo że miał taką możliwość ( z przeciwka nie nadjeżdżały żadne pojazdy ) nie podjął manewru obronnego ominięcia pieszej , która już schodziła z pasa jezdni którym poruszał się samochód oskarżonego . Należy wskazać iż gdyby oskarżony prawidłowo obserwował drogę to byłby w stanie bezpiecznie zahamować przed piesza poruszając się nawet z prędkością od około 67,7 km/h – 71,2 km/h . Natomiast gdyby jechał z prędkością dopuszczalną w trenie zabudowanym 50 km/h do zdarzenia by nie doszło gdyż opóźnił by on czas dojazdu do miejsca zdarzenia i pokrzywdzona opuściła by jezdnie .

5.  W wyniku tego zdarzenia drogowego pokrzywdzona H. K. odniosła obrażenia ciała w postaci pojedynczych ran i otarć naskórka na głowie , podbiegnięć krwawych w tkance podskórnej głowy , pojedynczej szczeliny złamania obejmującej jedynie blaszkę zewnętrzną kości sklepienia czaszki po stronie lewej , obustronnego załamania żeber po stronie prawej z rozerwaniami opłucnej i międzyżebrzy z towarzyszącym otwarciem jam opłucnowych i jamy otrzewnowej , a także uszkodzenia płuca prawego , złamania mostka , dwumiejscowego złamania kręgosłupa w odcinku piersiowym z przerwaniem ciągłości rdzenia kręgowego i rozerwaniem aorty na wysokości górnego złamania , rozerwania worka osierdziowego , pojedynczego uszkodzenia wątroby , rozerwania krezki jelita cienkiego , odwarstwienia narządów jamy brzusznej w przestrzeni zaotrzewnowej , wieloodłamowego złamania kości miednicy , odwarstwienia tkanki podskórnej w okolicy biodrowej prawej , złamania lewej kości ramiennej na wysokości szyjki autonomicznej , pola zmiażdżeń i odwarstwień tkanki podskórnej na obu kończynach dolnych , wielodołamowego złamania głów obu kości strzałkowych , uszkodzenia łąkotki bocznej i rozerwania więzadeł krzyżowych po stronie lewej , złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej , odłamania dolnej części kostki przyśrodkowej podudzia lewego , szczeliny złamania przechodzącej przez powierzchnię stawową lewej kości piszczelowej , złamania wyrostków kręgów piersiowych i lędźwiowych , nielicznych zasinień i otarć naskórka na powłokach , a które to obrażenia doprowadziły do śmierci H. K..

6.  Do przedmiotowego zdarzenia drogowego doszło w obszarze zabudowanym gdzie obowiązywało ograniczenie prędkości do 50 km/h. Po zmroku o godz. 17.00., miejsce było oświetlone lampami ulicznymi . Nawierzchnia jezdni była sucha , temperatura powietrz - 9 stopni Celsjusza . Natężenie ruchu było średnie . Najbliższe przejścia dla pieszych znajdowały się od miejsca zdarzenia w odległości 260 m i 500 m , tak więc piesza przechodziła przez jezdnię w dozwolonym miejscu . Pokrzywdzona H. K. w chwili zdarzenia była trzeźwa . Natomiast oskarżony M. K. (1) w chwili zdarzenia posiadał 0,78 mg/l ( 1,65 promila ) alkoholu w wydychanym powietrzu i znajdował się w stanie nietrzeźwości. Samochód osobowy marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) bezpośrednio przed zdarzeniem był sprawny technicznie .

7.  Po spowodowaniu tego wypadku drogowego oskarżony M. K. (1) zadzwonił o godz. 17.02 do swojej żony J. K. informując ją o tym zdarzeniu oraz o fakcie iż jest w stanie nietrzeźwości. J. K. niezwłocznie przed przybyciem na miejsce zdarzenia policji przyjechała ze swojego miejsca zamieszkania w K. przy ul. (...) na ul. (...) . Po przyjeździe na miejsce zdarzenia oskarżony M. K. (1) z Ł. C. i oskarżoną J. K. ustalili iż to J. K. przyzna się do kierowania samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i spowodowanie tego wypadku drogowego . Oskarżona J. K. po przybyciu na miejsce zdarzenia patrolu policji z (...) w L. w składzie (...) w rozmowie z A. S. wskazała iż to ona kierowała tym pojazdem i potrąciła H. K. , co potwierdzili oskarżony M. K. (1) i Ł. C. . Takie działanie oskarżonej J. K. miało na celu utrudnienie postępowania karnego dotyczące wypadku komunikacyjnego spowodowanego przez jej męża M. K. (1) , który znajdując się w stanie nietrzeźwości w dniu 1 grudnia 2018 r. w miejscowości K. W. na ul. (...) poruszając się samochodem marki M. (...). o numerze rejestracyjnym (...) potrącił przechodząca przez jezdnię H. K. , która poniosła śmierć na miejscu. Wobec takiego oświadczenia oskarżonej J. K. przybyli na miejsce policjanci zaczęli wykonywać z nią czynności i przebadali na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. J. K. miała w pierwszej próbie przeprowadzonej w dniu 01 grudnia 2018 r. o godz. 17.24. - 0,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu . Oskarżona J. K. została ona również zatrzymania jako sprawca tego wypadku drogowego .

8.  Wobec faktu iż po rozpytaniu osób znajdujących się na miejscu zdarzenia będących jego świadkami pojawiły się wątpliwości czy to rzeczywiście oskarżona J. K. prowadziła w chwili tego zdarzenia drogowego samochód marki M. (...). o numerze rejestracyjnym (...) na polecenie znajdującego się na miejscu zdarzenia Komendanta KP w N. funkcjonariusz policji z (...) w L. A. S. przeprowadził badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu u znajdującego się ciągle na miejscu zdarzenia oskarżonego M. K. (1) . Oskarżony M. K. (1) miała w pierwszej próbie przeprowadzonej w dniu 01 grudnia 2018 r. o godz. 19.58. - 0,57 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) ( k. 100-104, k. 115, k. 675, k. 837 ) , częściowo zeznania świadka Ł. C. ( k. 141-142 , k. 839-841 ) oraz dowody w postaci: opinii biegłej I. O. ( k. 995-1001 ), wyciąg z konta ( k. 254-258 , 382-383 ) ;

wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) ( k. 100-104, k. 115, k. 675, k. 837 ) , częściowo zeznania świadka Ł. C. ( k. 141-142 , k. 839-841 ) oraz dowody w postaci opinii biegłej I. O. ( k. 995-1001 );

wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) ( k. 100-104, k. 115, k. 675, k. 837 ) , zeznania świadka A. D. ( k. 61-62 , k. 973-974 ) oraz dowody w postaci : opinii biegłego K. S. ( k. 319-336 ), protokół oględzin z dokumentacją fotograficzną ( k. 469- 471) , pisma (...) Zarządu Dróg Wojewódzkich z załącznikiem ( k. 486-487), pisma urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) w W. ( k. 612 );

wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) ( k. 100-104, k. 115, k. 675, k. 837 ) , zeznania świadków : Ł. S. ( k. 52-54 , k. 389 ), A. D. ( k. 61-62 , k. 973-974 ) , P. K. (1) ( k. 59, k. 975) , M. K. (2) ( k. 56 , k. 975-976 ) , A. P. ( k. 662-663 , k. 976-977 ) , A. S. ( k. 88, k. 1058-159 ) , częściowo zeznania świadka Ł. C. ( k. 141-142 i k. 839-841 ) oraz dowody w postaci : opinii biegłej I. O. ( k. 995-1001 ), opinii biegłego K. S. ( k. 319-336 ) , opinii biegłego Z. Ż. ( k. 500-516 , k. 519-520, k. 639-648 , k. 1043-1045 ) , notatki urzędowej ( k. 1- 2 ), szkicu miejsca wypadku drogowego ( k. 3), protokołu oględzin miejsca wypadku ( k. 6-7), protokołu oględzin pojazdów ( k. 8-9), dokumentacji fotograficznej ( k. 175-181) , protokół oględzin z dokumentacją fotograficzną ( k. 469- 471) , pisma (...) Zarządu Dróg Wojewódzkich z załącznikiem ( k. 486-487), pisma urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) w W. ( k. 612 );

zeznań świadków P. K. (1) ( k. 59, k. 975) , A. P. ( k. 662-663 , k. 976-977 ) , A. S. ( k. 88, k. 1058-159 ), dowodów w postaci: protokołu oględzin zwłok ( k. 11-18 ) , dokumentacji fotograficznej ( k. 171- 174 ), protokołu sądowo-lekarskich oględzin zwłok ( k. 224-233 ) .

zeznań świadków P. K. (1) ( k. 59, k. 975) , A. P. ( k. 662-663 , k. 976-977 ) , A. S. ( k. 88, k. 1058-159 ) i dowodów w postaci : opinii biegłej I. O. ( k. 995-1001 ), opinii biegłego K. S. ( k. 319-336 ) , opinii biegłego Z. Ż. ( k. 500-516 , k. 519-520, k. 639-648 , k. 1043-1045 ) , notatki urzędowej ( k. 1- 2 ), szkicu miejsca wypadku drogowego ( k. 3), protokołu oględzin miejsca wypadku ( k. 6-7), protokołu oględzin pojazdów ( k. 8-9), dokumentacji fotograficznej ( k. 175-181), protokołu sądowo-lekarskich oględzin zwłok ( k. 224-233 ), protokół oględzin z dokumentacją fotograficzną ( k. 469- 471) , pisma (...) Zarządu Dróg Wojewódzkich z załącznikiem ( k. 486-487), pisma urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) w W. ( k. 612 );

wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) ( k. 100-104, k. 115, k. 675, k. 837 ) , wyjaśnienia oskarżonej J. K. ( k. 83, k. 106-107 , k. 837 ) , zeznań świadków P. K. (1) ( k. 59, k. 975) , A. P. ( k. 662-663 , k. 976-977 ) , A. S. ( k. 88, k. 1058-159 ) , częściowo zeznania świadka Ł. C. ( k. 141-142 , k. 839-841 ) oraz dowody w postaci : protokołu badania stanu trzeźwości ( k. 5 ) , sprawozdanie badania krwi J. K. ( k. 483 ) , protokół pobrania krwi J. K. ( k. 482 ) , protokół oględzin telefonu ( k. 291-303 ) , notatka dotycząca analizy połączeń ( k. 521-522 ) , protokół zatrzymania ( k. 38) .

wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) ( k. 100-104, k. 115, k. 675, k. 837 ), zeznania świadków: Ł. S. ( k. 52-54 , k. 389 ), A. P. ( k. 662-663 , k. 976-977 ) , A. S. ( k. 88, k. 1058-159 ), dowody w postaci : protokołu badania stanu trzeźwości ( k. 4 ).

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1 .

M. K. (1)

Czyn z pkt. 1 i 2 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Fakt iż to J. K. w dniu 01 grudnia 2020 r. kierowała samochodem marki M. (...). o numerze rejestracyjnym (...) i to ona spowodowała przedmiotowe zdarzenia drogowe .

częściowo zeznania świadka Ł. C.

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2,3,4,5,6,7,8

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) , wyjaśnienia oskarżonej J. K. , zeznania świadków : M. K. (3) R. K., E. K. (1), Ł. S. , A. D., P. , M. K. (2), A. P. i A. S., częściowo zeznania świadka Ł. C. oraz dokumenty wskazane przy faktach 1-8 w pkt. 1.1.

Sąd dał wiarę wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) ( k. 100-104, k. 115, k. 675, k. 837 ) w zakresie jakim przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i opisał że to on kierował samochodem marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 1 grudnia 2018 r. znajdując się w stanie nietrzeźwości i to on spowodował wypadek w K. przy ul. (...) w wyniku którego śmierć poniosła H. K. . Na wiarę zasługuję również wyjaśnienia oskarżonego w zakresie jakim opisał kiedy i gdzie spożywał tego dnia alkohol i gdzie będąc w stanie nietrzeźwości pojechał tym samochodem wspólnie z Ł. C. . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów które zostały uznane przez Sąd za udowodnione zwłaszcza z zeznaniami świadków : Ł. S. ( k. 52-54 , k. 389 ), A. D. ( k. 61-62 , k. 973-974 ) , P. K. (1) ( k. 59, k. 975) , M. K. (2) ( k. 56 , k. 975-976 ) , A. P. ( k. 662-663 , k. 976-977 ) , A. S. ( k. 88, k. 1058-159 ) oraz Ł. C. ( k. 141-142 i k. 839-841 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę i dokumentami wskazanymi przy faktach 1,2,3,4,5,6,8 w pkt. 1.1. . Należy wskazać iż z wyjaśnień oskarżonego M. K. (1) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę wynika wprost iż popełnił on zarzucany mu czyn z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. i czyn z art. 178a § 1 k.k. . Należy wskazać iż oskarżony M. K. (1) w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem przyznał się do popełnienia tych czynów .

Sąd dał wiarę wyjaśnienia oskarżonej J. K. ( k. 83, k. 106-107 , k. 837 ) w zakresie jakim przyznał się do popełnienia zarzucanego jej czynu i opisała dlaczego na miejscu zdarzenia w dniu 1 grudnia 2018 r. podała policjantom informacje iż to ona kierował samochodem marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i spowodowała wypadek w K. przy ul. (...) w wyniku którego śmierć poniosła H. K.. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego J. K. są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów które zostały uznane przez Sąd za udowodnione zwłaszcza z wyjaśnieniami oskarżonego M. K. (1) i zeznaniami świadków Ł. C. ( k. 141-142 i k. 839-841 ) , Ł. S. ( k. 52-54 , k. 389 ) i A. D. ( k. 61-62 , k. 973-974 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę i dokumentami wskazanymi przy faktach 7 w pkt. 1.1. . Należy wskazać iż z wyjaśnień oskarżonej J. K. w zakresie jakim Sąd dał im wiarę wynika wprost iż popełniła ona zarzucany jej czyn z art. 239 § 1 k.k. . Należy wskazać iż oskarżona J. K. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem przyznał się do popełnienia tego czynu .

Sąd dał w całości wiarę zeznaniom świadków : M. K. (3) ( k. 34-35 , k. 837-838 ) , R. K. ( k. 265-287 , k. 838 ), E. K. (1) ( k. 26-27 , k. 838-839 ), Ł. S. ( k. 52-54 , k. 389 ), A. D. ( k. 61-62 , k. 973-974 ) , P. K. (1) ( k. 59, k. 975) , M. K. (2) ( k. 56 , k. 975-976 ) , A. P. ( k. 662-663 , k. 976-977 ) i A. S. ( k. 88, k. 1058-159 ) jako jasnym , dokładnym , spójnym , logicznym i korespondującym z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów które zostały uznane przez Sąd za udowodnione . Należy wskazać iż zeznań świadków Ł. S. , A. D., P. K. (1) i M. K. (2) wynika jaki przebieg miało przedmiotowe zdarzenie drogowe i jaki obserwacje poczynili oni podczas tego zdarzenia i bezpośrednio po tym zdarzeniu drogowym . Z zeznań świadków A. P. ( k. 662-663 , k. 976-977 ) i A. S. ( k. 88, k. 1058-159 ) policjantów z (...) w L. wynika jakie czynności podjęli na miejscu tego zdarzenia drogowego i jaki one miały przebieg . Natomiast z zeznań świadków M. K. (3) R. K., E. K. (1) dzieci pokrzywdzonej H. K. – oskarżycieli posiłkowych w niniejszej sprawie wynika kiedy i w jakich okolicznościach dowiedzieli się o tym wypadku drogowym oraz o tym jaki to zdarzenie miało przebieg .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Ł. C. złożonym w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem ( k. 141-142 i k. 839-841 ) tylko w części w której opisał kiedy i gdzie spożywał z oskarżonym M. K. (1) alkohol i gdzie po spożyciu tego alkoholu jeździł z oskarżonym kierowanym przez oskarżonego samochodem marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 1 grudnia 2018 r. znajdując się w stanie nietrzeźwości . Na wiarę zasługuje ta część zeznań świadka Ł. C. z której wynika iż to oskarżony M. K. (1) spowodował w dniu 01 grudnia 2018 r. wypadek drogowy w K. przy ul. (...) w wyniku którego śmierć poniosła H. K. . W tym zakresie zeznania te są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów które zostały uznane przez Sąd za udowodnione . W tym zakresie zeznania tego świadka korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego M. K. (1) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę .

Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości. Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia . Dokumenty powyższe zostały w większości sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach .

Sąd dał pełną wiarę pisemnym opinią sporządzonym przez biegłego sądowego Z. Ż. , które została uzupełniona ustną opinią przedstawioną na rozprawie ( k. 500-516 , k. 519-520, k. 639-648 , k. 1043-1045 ) jako jasnym , dokładnym i w sposób precyzyjny opisujących przebieg całego zdarzenia . Z opinii tych wynika wprost że do tego wypadku drogowego doszło na obszarze zabudowanym , a bezpośrednią przyczyną tego wypadku drogowego było przekroczenie dopuszczalnej prędkości przez oskarżonego M. K. (1) kierującego samochodem marki M., który w chwili zdarzenia poruszał się z prędkością 87,3 km/h. Piesza przechodziła przez jezdnie w dozwolonym miejscu . Do uderzenia w piesza doszło na psie ruchu po którym poruszał się samochód oskarżonego w 4,4 m od lewej krawędzi jezdni ( biorąc pod uwagę kierunek jazdy samochodu oskarżonego ). Oskarżony mimo że miał taką możliwość ( z przeciwka nie nadjeżdżały żadne pojazdy ) nie podjął manewru obronnego ominięcia pieszej , która już schodziła z pasa jezdni którym poruszał się samochód oskarżonego . Gdyby oskarżony prawidłowo obserwował drogę do byłby wstanie bezpiecznie zahamować przed piesza poruszając się nawet z prędkością od około 67,7 km/h – 71,2 km/h . Natomiast gdyby jechał z prędkością dopuszczalną w trenie zabudowanym 50 km/h do zdarzenia by nie doszło gdyż opóźnił by on czas dojazdu do miejsca zdarzenia i pokrzywdzona opuściła by jezdnie . Ponadto w swojej uzupełniającej opinii ustnej złożonej na rozprawie przed Sądem biegły zweryfikował swoje wnioski zawarte w opiniach pisemnych podnosząc iż w jego ocenie piesza nie przyczyniła się do tego wypadku drogowego .

Sąd dał pełną wiarę protokołowi sądowo-lekarskich oględzin zwłok ( k. 224-233 ) jako jasnemu , dokładnemu i fachowemu . Z protokołu tego wynika wprost jakie obrażenia doprowadziły śmierci pokrzywdzonej H. K. i do obrażeń tych mogło dojść u pieszej w wyniku wypadku drogowego oraz że badania metodą chromatografii gazowej nie wykazały obecności we krwi i moczu alkoholu etylowego .

Sąd dał pełną wiarę opinii sporządzonej przez biegłego zakresu eksploatacji i napraw pojazdów mechanicznych K. S. ( k. 319-336 ) i biegłego z zakresu chemii kryminalistycznej i badań toksykologicznych I. O. ( k. 995-1001 ) . Biegli ci w sposób logiczny w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wyciągnął prawidłowe wnioski które zostały zawarte w opinii pisemnej . Opinie te nie były podważana przez strony. Z opinii biegłego K. S. wynik jaki był stan techniczny samochodu marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) bezpośrednio przed zdarzeniem drogowym w dniu 01 grudnia 2018 r. Z opinii tej wynika wprost iż przedmiotowy samochód był sprawny technicznie . Natomiast z opinii biegłej I. O. wynika iż w organizmie oskarżonego M. K. (1) w dniu 01 grudnia 2018 r. o godzinie 17.00 stężenie alkoholu etylowego wynosiło 1,65 promila ( 0,78 mg/l ) . Co oznacza iż w dniu 01 grudnia 2018 r. o godzinie 17.00 kierując samochodem marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w K. na ul. (...) znajdował się z stanie nietrzeźwości zgodnie z art. 178a § 1 k.k. .

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1 z pkt. 1.2.

częściowo zeznania świadka Ł. C.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka Ł. C. w części w której w swoich pierwszych zeznaniach w postępowaniu przygotowawczym wskazał iż sprawca tego wypadku drogowego była J. K. ( k. 23-24 ). Sąd nie dał również wiary pozostałym zeznaniom świadka Ł. C. odnośnie faktu jaka sytuacja panowała na drodze przed spowodowaniem przez oskarżonego M. K. (1) tego wypadku w wyniku którego śmierć poniosła H. K. oraz odnośnie prędkości z jaką jechał wtedy oskarżony . W tym zakresie zeznania świadka są niejasne , nielogiczne i wewnętrznie sprzeczne oraz nakierowane na uwolnienia oskarżonego od odpowiedzialności za popełnione przez niego czynu a następnie na pomniejszeniu jego winny . Na wstępnie należy wskazać iż świadek Ł. C. przyznał iż w swoich pierwszych zeznaniach w postępowaniu przygotowawczym w których wskazał że samochodem tym podczas tego zdarzenia kierowała J. K. zeznał nieprawdę , bo sprawcą tego wypadku drogowego był oskarżony M. K. (1) . Ponadto zeznania świadka Ł. C. odnośnie zachowania oskarżonego M. K. (1) podczas tego zdarzenia drogowego pozostają w sprzeczności nawet z wyjaśnieniami oskarżonego M. K. (1) . Ponadto zeznania świadka Ł. C. w w/w zakresie pozostają sprzeczności z zeznaniami świadków P. K. (1) ( k. 59, k. 975) , M. K. (2) ( k. 56 , k. 975-976 ) i A. D. ( k. 61-62 , k. 973-974 ) oraz opiniami biegłego Z. Ż. ( k. 500-516 , k. 519-520, k. 639- 648 , k. 1043-1045 ). Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka Ł. C. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Natomiast świadkowie : A. K. , Z. K. , D. K. , I. K. , M. K. (4) i P. K. (2) osoby najbliższe dla oskarżonego M. K. (1) na podstawie art. 182 k.p.k. odmówiły składania zeznań ( k. 972-973 ) .

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

3

J. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 239 § 1 k.k. stanowi iż karze podlega , kto utrudnia lub udaremnia postępowanie karne, pomagając sprawcy przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego uniknąć odpowiedzialności karnej, w szczególności kto sprawcę ukrywa, zaciera ślady przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego albo odbywa za skazanego karę. Przedmiotem ochrony jest prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, a ściślej prawidłowy przebieg konkretnego postępowania karnego. Zachowanie sprawcy polega na utrudnianiu lub udaremnianiu postępowania karnego, a przykładowe sposoby tych zachowań wskazane zostały w przepisie: ukrywanie sprawcy, zacieranie śladów przestępstwa, odbywanie za skazanego kary. Nie jest to katalog zamknięty (o czym świadczy sformułowanie „w szczególności"), a zatem w grę mogą wchodzić jeszcze inne sposoby, jak „ułatwienie ucieczki z miejsca przestępstwa, o ile osoba udzielająca pomocy do ucieczki działa w zamiarze utrudnienia lub udaremnienia postępowania karnego i nie współdziała w przestępstwie popełnionym przez uciekającego" (wyrok SN z 30.11.1978 r., IV KR 327/78, OSNPG 1979/11, poz. 154). Poplecznictwo jest szczególną postacią pomocnictwa, charakteryzującą się tym, że ma miejsce już po dokonaniu przestępstwa. Poplecznictwo jest szczególną postacią pomocnictwa, charakteryzującą się tym, że ma miejsce już po dokonaniu przestępstwa. Jest to przestępstwo skutkowe; skutkiem jest utrudnienie lub udaremnienie postępowania karnego. Jeżeli pomimo udzielenia sprawcy pomocy nie doszło do utrudnienia lub udaremnienia postępowania, w grę wchodzi jedynie usiłowanie poplecznictwa ( za Marek Mozgawa Komentarz aktualizowany do art. 239 Kodeksu Karnego ) .

W powyższej sprawie oskarżona J. K. wypełniła wszystkie znamiona czynu z art. 239 § 1 k.k. opisanego w pkt. 3 wyroku . Oskarżona J. K. w dniu 1 grudnia 2018 r. w miejscowości K. , gm. N. woj. (...) utrudniała postępowanie karne dotyczące wypadku komunikacyjnego spowodowanego przez jej męża M. K. (1) , który znajdując się w stanie nietrzeźwości w dniu 1 grudnia 2018 r. w miejscowości K. W. na ul. (...) i poruszając się samochodem marki M. (...). (...) o numerze rejestracyjnym (...) potrącił przechodząca przez jezdnię H. K. , która poniosła śmierć. Działanie oskarżonej J. K. polegało na tym że na miejscu tego zdarzenia podała funkcjonariuszowi Policji A. S. , iż to ona była kierowcą w/w. pojazdu w chwili potrącenia H. K. , umożliwiając w ten sposób M. K. (1) uniknięcie odpowiedzialności karnej za popełniony przez niego czyn . Należy wskazać iż oskarżona J. K. działała umyślnie , a skutkiem jej działania było utrudnienie postępowania karnego dotyczące popełnienia przez jej męża M. K. (1) czynu z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. . Podnieść należy iż odpowiedzialność za czyn określony w art. 239 § 1 k.k. w zakresie podmiotowym jest oderwana i niezależna od «przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego» popełnianego przez sprawcę, któremu pomaga się uniknąć odpowiedzialności karnej. Za czynności sprawcze, o których stanowi wspomniany przepis nie odpowiadają więc zarówno sprawca i współsprawca, jak i podżegacz i pomocnik «przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego» – ponieważ są osobami, które dopuściły się poprzednio własnego przestępstwa w określonej ustawowo postaci zjawiskowej – tylko inne osoby” ( tak postanowienie SN z 24.10.2018 r., V KK 375/18, OSNKW 2019/1, poz. 2). W niniejszej sprawie zachowanie oskarżonej J. K. spełnia te przesłanki .

Podnieść należy iż oskarżona J. K. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem przyznał się do popełnienia tego czynu .

☒

0.1.3.2 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1,2

M. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn z pkt. 1 wyroku

Przepis art. 177 § 1 k.k. stanowi iż karze podlega , kto, narusza chociażby nieumyślnie , zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym , powoduje nieumyślnie wypadek , w którym inna osoba odniosła obrażenia wskazane w art. 157 § 1 kk. Według art. 177 § 1 k.k. ze zwykłym, zwanym też średnim wypadkiem mamy do czynienia, jeżeli jego skutkiem jest uszczerbek na zdrowiu osoby innej niż sprawca, polegający na naruszeniu czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia przez okres przekraczający 7 dni (tj. skutek określony w art. 157 § 1 k.k. ). Przepis art. 177 § 2 k.k. stanowi , że jeżeli następstwem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Wymogiem odpowiedzialności karnej w oparciu o znamiona art. 177 k.k. jest naruszenie reguł ostrożnego postępowania z dobrem prawnym. Ta cecha, charakterystyczna skądinąd dla wszystkich przestępstw nieumyślnych, doznaje w treści omawianego przepisu pewnych ograniczeń. Przy ustalaniu zakresu odpowiedzialności karnej sprawcy wypadku komunikacyjnego uwzględnić należy okoliczności przedmiotowe związane ze zdarzeniem , takie jak trudne warunki drogowe, opady atmosferyczne, siła wiatru, stan drogi lub innego szlaku komunikacyjnego itp. Na uwzględnienie zasługują również liczne okoliczności związane z cechami pojazdu prowadzonego przez sprawcę, na przykład zły stan techniczny, o ile rzecz jasna nieprawidłowości w tym zakresie nie zostały sprowadzone przez kierującego. Krąg stawianych sprawcy wymogów odnoszony jest do pewnego zgeneralizowanego wzorca normatywnego , może on przybrać formę standardową („rozsądny obywatel”) lub kwalifikowaną („dobry kierowca”), zależeć to będzie od istoty badanego zdarzenia i roli, jaką odegrał sprawca (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 1995 r., III KRN 20/95, PiP 1996, z. 6, poz. 105). Znamieniem strony przedmiotowej spowodowania wypadku jest naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu. Zasady bezpieczeństwa dotyczące ruchu drogowego określone zostały w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym . Naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu może być zarówno umyślne, jak i nieumyślne, natomiast wynikające stąd skutki dotyczące życia, zdrowia lub mienia muszą być objęte winą nieumyślną. W hipotezie art. 177 § 2 k.k. doszło do spenalizowania przestępstwa wieloodmianowego. Skutek tu opisany polegać może bądź na spowodowaniu ciężkiego uszczerbku na zdrowiu innej osoby, bądź też jej śmierci. W treści art. 156 § 1 pkt. 2 k.k. wymieniono cztery kategorie chorób: chorobę nieuleczalną, chorobę długotrwałą, chorobę realnie zagrażającą życiu i trwałą chorobę psychiczną. Są to określenia, których ocena musi się opierać na kryteriach medycznych, zgodnych z obecnym stanem wiedzy w tej dziedzinie, co niewątpliwie wymaga zasięgnięcia opinii biegłych. W orzecznictwie przyjęto, iż za chorobę długotrwałą uznaje się chorobę, która narusza funkcjonowanie organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy (pro . wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 1972 r., RW 6/72 oraz wyr. SN z 13 II 1976 r., KR 192/72; por. też J. Bafia i in., Komentarz, s. 106.) ( Komentarz do art.177 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV. ).

Zgodnie z treścią art. 178 § 1 k.k. skazując sprawcę, który popełnił przestępstwo określone w art. 173, art. 174 lub art. 177 znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, sąd orzeka karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, a w wypadku przestępstwa określonego w art. 177 § 2 w wysokości nie niższej niż 2 lata, do górnej granicy tego zagrożenia zwiększonego o połowę. Przepis ten przewiduje zaostrzenie kary wobec sprawcy przestępstwa spowodowania katastrofy (art. 173 k.k. ), bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy (art. 174 k.k. ) albo wypadku w komunikacji (art. 177 k.k. ), który popełnił przypisane mu przestępstwo będąc w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego, albo zbiegł z miejsca zdarzenia. W takiej sytuacji sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą w sankcji za przypisane przestępstwo od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę - do górnej granicy zagrożenia zwiększonego o połowę. Przytoczone zaostrzenie karalności jest obligatoryjne. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w art. 177 § 1 lub 2 k.k. popełnił je znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, to w kwalifikacji prawnej czynu należy zawsze powołać art. 178 § 1 k.k. , gdyż określa on okoliczności szczególne, które nie tylko zaostrzają odpowiedzialność, ale mają również znaczenie dla charakterystyki czynu (por. postanowienie SN z dnia 28 marca 2002 r., I KZP 4/02, OSNKW 2002, nr 5-6, poz. 37). Należy uznać, że z uwagi na obligatoryjny charakter zaostrzenia kary przewidzianego obecnie w art. 178 § 1 k.k. , przepis ten musi być też powołany w podstawie wymiaru kary (por. R.A. Stefański (w:) A. Wąsek (red.), Komentarz, t. I, s. 566) ( za Andrzej Marek - Komentarz do art. 178 kodeksu karnego ) .

W powyższej sprawie zachowanie oskarżonego M. K. (1) realizuje wszystkie znamiona czynu z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. opisanego w pkt. 1 wyroku . Oskarżony M. K. (1) w dniu 1 grudnia 2018 r. w miejscowości K. , gm. N. woj. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 3 ust.1 i art. 19 ust 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym w ten sposób , że kierując w obszarze zabudowanym samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) znajdował się w stanie nietrzeźwości i posiadał 1,65 promila ( 0,78 mg/l ) alkoholu w wydychanym powietrzu oraz niewłaściwie obserwował drogę , nie zachował należytej ostrożności i nie dostosował techniki i taktyki jazdy oraz prędkości do panujących warunków drogowych , w wyniku czego prawą stroną kierowanego przez siebie pojazdu marki M. potrącił przechodzącą przez jezdnie ze strony lewej na prawą w kierunku jazdy samochodu H. K. powodując jej śmierć .

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności: rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, stanu i ładunku pojazdu, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu. Przepis określa tzw. prędkość bezpieczną. Termin ten nie jest określeniem normatywnym, nie jest ona bowiem określona ani w prawie o ruchu drogowym, ani w aktach wykonawczych, jest jednak pojęciem powszechnie używanym w judykaturze i doktrynie. Jest ona jednym z najważniejszych komponentów bezpieczeństwa ruchu drogowego; od niej w dużym stopniu zależy poziom bezpieczeństwa ruchu. Pojęcie „bezpieczna szybkość pojazdu” - jest pojęciem o charakterze relatywnym i w związku z tym żaden akt prawny nie może za pomocą wyrażonych cyfrowo wskaźników (np. ilość m/sek.) określić, jaka szybkość pojazdu jest szybkością bezpieczną ( tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 sierpnia 1972 r., Rw 734/72, IP 1972, nr 7-8, poz. 4 ). Treść tego przepisu wskazuje, że prędkością bezpieczną jest taka, która zapewnia panowanie nad pojazdem w konkretnych warunkach drogowych. Panowanie nad pojazdem oznacza stan, w którym kierujący może, w istniejących warunkach, swobodnie reagować na zmieniającą się sytuację na drodze . ( za Komentarz do art. 19 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.05.108.908), [w:] R.A. Stefański, Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, LEX, 2008, wyd. III. ).

Natomiast z treści art. 3 ust 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym wynika uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie.

W powyższej sprawie oskarżony M. K. (1) naruszył umyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone art. 19 ust. 1 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Oskarżony M. K. (1) w dniu 1 grudnia 2018 r. w miejscowości K. , gm. N. woj. że kierując samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i znajdując się w stanie nietrzeźwości ( 0,78 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ) niewłaściwie obserwował drogę , nie zachował należytej ostrożności i nie dostosował techniki i taktyki jazdy oraz prędkości do panujących warunków drogowych . Oskarżony M. K. (1) poruszał się bowiem samochodem marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w terenie zabudowanym o godz. 17.00 , a więc już po zmroku , z prędkością około 100 km/h i nie prawidłowo obserwował drogę w wyniku czego nie zauważył prawidłowo i w miejscu dozwolonym przechodząca przez jezdnie ( ul. (...) ) ze strony lewej na prawą w kierunku jazdy samochodu H. K.. Oskarżony M. K. (1) bezpośrednio przed uderzeniem w pieszą podjął manewr obronny hamowania i kierowany przez niego samochód wobec zastosowanych w nim elementów układu hamulcowego (nie seryjnego , wysokiej klasy – np. zaciski marki (...) co wynika z opinii biegłego K. S. k. 319-325 ) zwolnił do prędkości 87,3 km/h w chwili uderzenia w pieszą . Do uderzenia w piesza doszło na psie ruchu po którym poruszał się samochód oskarżonego w 4,4 m od lewej krawędzi jezdni ( biorąc pod uwagę kierunek jazdy samochodu oskarżonego ). Oskarżony mimo że miał taką możliwość ( z przeciwka nie nadjeżdżały żadne pojazdy ) nie podjął manewru obronnego ominięcia pieszej , która już schodziła z pasa jezdni którym poruszał się samochód oskarżonego . Należy wskazać iż gdyby oskarżony prawidłowo obserwował drogę do byłby wstanie bezpiecznie zahamować przed piesza poruszając się nawet z prędkością od około 67,7 km/h – 71,2 km/h . Natomiast gdyby jechał z prędkością dopuszczalną w trenie zabudowanym 50 km/h do zdarzenia by nie doszło gdyż opóźnił by on czas dojazdu do miejsca zdarzenia i pokrzywdzona opuściła by jezdnie . Fakt te wynikają wprost z opinii pisemnych i uzupełniającej opinii ustnej biegłego opinii biegłego Z. Ż. ( k. 500-516 , k. 519-520, k. 639-648 , k. 1043-1045 ) z których biegły kategorycznie stwierdził iż bezpośrednią przyczyną tego wypadku drogowego było przekroczenie dopuszczalnej prędkości przez oskarżonego M. K. (1) kierującego samochodem marki M.. Ponadto z uzupełniającej opinii ustnej biegłego Z. Ż. wynika iż piesza przechodziła przez jezdnie w dozwolonym miejscu i nie przyczyniła się do powstania tego wypadku drogowego . Z wyżej wskazanych opinii biegłego Z. Ż. wynika też kategorycznie iż do zdarzenia doszło w obszarze zabudowanym gdzie obwiązywało ograniczenie prędkości do 50 km/h. Fakt ten potwierdzają dowody w postaci protokół oględzin z dokumentacją fotograficzną ( k. 469- 471) , pisma (...) Zarządu Dróg Wojewódzkich z załącznikiem ( k. 486-487), pisma urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) w W. ( k. 612 ) z których kategorycznie wynika iż miejsce zdarzenia ul. (...) w miejscowości K. to obszar zabudowany . Ponadto z opinii biegłej I. O. wynika iż w organizmie oskarżonego M. K. (1) w dniu 01 grudnia 2018 r. o godzinie 17.00 stężenie alkoholu etylowego wynosiło 1,65 promila ( 0,78 mg/l ) . Co oznacza iż w dniu 01 grudnia 2018 r. o godzinie 17.00 kierując samochodem marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w K. na ul. (...) znajdował się z stanie nietrzeźwości zgodnie z art. 178a § 1 k.k. ( k. 995-1001 ) .

Należy wskazać iż w wyniku takiego działania oskarżonego M. K. (1) spowodował on u pokrzywdzonej H. K. obrażenia ciała w postaci pojedynczych ran i otarć naskórka na głowie , podbiegnięć krwawych w tkance podskórnej głowy , pojedynczej szczeliny złamania obejmującej jedynie blaszkę zewnętrzną kości sklepienia czaszki po stronie lewej , obustronnego załamania żeber po stronie prawej z rozerwaniami opłucnej i międzyżebrzy z towarzyszącym otwarciem jam opłucnowych i jamy otrzewnowej , a także uszkodzenia płuca prawego , złamania mostka , dwumiejscowego złamania kręgosłupa w odcinku piersiowym z przerwaniem ciągłości rdzenia kręgowego i rozerwaniem aorty na wysokości górnego złamania , rozerwania worka osierdziowego , pojedynczego uszkodzenia wątroby , rozerwania krezki jelita cienkiego , odwarstwienia narządów jamy brzusznej w przestrzeni zaotrzewnowej , wieloodłamowego złamania kości miednicy , odwarstwienia tkanki podskórnej w okolicy biodrowej prawej , złamania lewej kości ramiennej na wysokości szyjki autonomicznej , pola zmiażdżeń i odwarstwień tkanki podskórnej na obu kończynach dolnych , wielodołamowego złamania głów obu kości strzałkowych , uszkodzenia łąkotki bocznej i rozerwania więzadeł krzyżowych po stronie lewej , złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej , odłamania dolnej części kostki przyśrodkowej podudzia lewego , szczeliny złamania przechodzącej przez powierzchnię stawową lewej kości piszczelowej , złamania wyrostków kręgów piersiowych i lędźwiowych , nielicznych zasinień i otarć naskórka na powłokach , a które to obrażenia doprowadziły do śmierci H. K.. Fakt ten wynika z protokołu sądowo-lekarskich oględzin zwłok ( k. 224-233 ) .

Czyn z pkt. 2 wyroku

Przepis art. 178 a § 1 k.k. stanowi , iż karze podlega , kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego , prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym , wodnym lub powietrznym. W powyższej sprawie zachowanie oskarżonego M. K. (1) wypełniło wszystkie znamiona czynu z art. 178a § 1 k.k. opisanego w pkt. 2 wyroku . Oskarżony w dniu 01 grudnia 2018 r. od godziny16.30 do godziny 17.00 w miejscowości R. i K. , gm. N., woj. (...) prowadził pojazd mechaniczny marki M. (...). (...) o numerze rejestracyjnym (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwym , zanim spowodował wypadek ze skutkiem śmiertelnym w miejscowości K. na ul. (...) . Oskarżony M. K. (1) przed tym zdarzeniem drogowym będąc w stanie nietrzeźwości i posiadając co najmniej 1,65 promila ( 0,78 mg/l ) alkoholu w wydychanym powietrzu co wynika wprost z opinii biegłej I. O. ( k. 995-1001 ) kierował tym samochodem z miejsca zamieszkania świadka Ł. C. w miejscowości K. ul. (...) do sklepu (...) w miejscowości R. na ul. (...) . Dopiero wracając z tego sklepu po zakupach doprowadził do w/w zdarzenia drogowego w miejscowości K. na ul. (...). Tym samym oskarżony przed tym zdarzeniem drogowym kierował w stanie nietrzeźwości pojazd mechaniczny samochód marki M. (...). o numerze rejestracyjnym (...) jeżdżąc nim po miejscowości K. i R. . Należy wskazać iż zachowanie sprawcy kierującego pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka odurzającego, który w następstwie naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu powoduje wypadek komunikacyjny, może stanowić dwa odrębne czyny zabronione - jeden z art. 178a § 1 lub 2 k.k., drugi zaś z art. 177 § 1 lub 2 w zw. z art. 178 k.k. Można jednak wówczas, uznając zachowanie sprawcy za jeden czyn, zastosować kumulatywną kwalifikację (art. 11 § 2 k.k.). Odrębność czynów należy natomiast przyjąć w sytuacji, gdy spowodowanie wypadku komunikacyjnego nie pozostaje w związku obiektywnego przypisania z uprzednim naruszeniem przez sprawcę nakazu trzeźwości w ruchu ( za Magdalena Budnik – Kulik – Komentarz do art. 178 kodeksu karnego ) . W ocenie Sądu biorąc pod uwagę wyżej wskazane fakty należy uznać iż w niniejszej sprawie doszło do popełnienia dwóch odrębnych czynów , ponieważ oskarżony M. K. (1) będąc w stanie nietrzeźwości z miejsca zamieszkania Ł. C. pojechał wraz z nim do sklepu w miejscowości R. i dopiero po zrobieniu zakupów w tym sklepie przez Ł. C. w drodze powrotnej oskarżony M. K. (1) ponownie kierując tym samochodem spowodował w/w zdarzenie drogowe .

Ponadto należy wskazać iż oskarżony M. K. (1) został na miejscu tego zdarzenia w miejscowości K. ul. (...) w dniu 1 grudnia 2018 r. dopiero o godz. 19:24 przebadany przez funkcjonariusza Policji z (...) w L. na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu . Oskarżony M. K. (1) został przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem A. i miał w pierwszym badaniu przeprowadzonym w dniu 01 grudnia 2018 r. o godz. 19:24 – 0,57 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu . Należy zauważyć , iż dla przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. nie jest znamienne prowadzenie pojazdu mechanicznego po drodze publicznej. Wystarczające jest prowadzenie go w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w jakiejkolwiek strefie ruchu, to jest w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym ( tak Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie , II AKa 131/04 KZS 2004/9/35 ). W powyższej sprawie te przesłanki zostały niewątpliwie spełnione oskarżony prowadził M. K. (1) pojazd mechaniczny samochód marki M. (...). (...) o numerze rejestracyjnym (...) w miejscowości K. na Kościelnej i ul. (...) i w miejscowości R. na ul. (...) , będących drogami publicznymi . Ponownie należy wskazać iż z opinii biegłej I. O. wynika iż w organizmie oskarżonego M. K. (1) w dniu 01 grudnia 2018 r. o godzinie 17.00 stężenie alkoholu etylowego wynosiło 1,65 promila ( 0,78 mg/l ) . Co oznacza iż w dniu 01 grudnia 2018 r. o godzinie 17.00 kierując samochodem marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w K. na ul. (...) znajdował się z stanie nietrzeźwości zgodnie z art. 178a § 1 k.k. .

Podnieść należy iż oskarżony M. K. (1) w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem przyznał się do popełnienia obu zarzucanych mu czynów.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-----

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-----

☐

0.1.3.5 Uniewinnienie

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-----

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K. (1)

J. K.

1,2,4

8,9,10

11,12,13

14

3

6

7

1,2

1

1,2

2

3

3

3

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego M. K. (1) czynów opisanych w pkt. 1 i 2 wyroku przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra oraz okoliczności działania oskarżonego. Oskarżony M. K. (1) umyślnie naruszył bowiem dobro chronione prawem jakim bezpieczeństwo w ruchu drogowym i zdrowi i życie ludzkie Ponadto skutkiem takiego działania oskarżonego było spowodowanie zdarzenia drogowego w wyniku którego poniosła śmierci H. K..

Jako okoliczności łagodzących wobec oskarżonego M. K. (1) Sąd przyjął fakt iż nie był on dotychczas karany ( k. 1066 – dotychczasowe skazania oskarżonego uległy zatarciu ) i w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i przeprosił oskarżycieli posiłkowych . Orzeczone wobec oskarżonego M. K. (1) w pkt. 4 wyroku kara łączna 9 lat pozbawienia wolności spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiadają stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winny spełnić wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego w pkt. 4 wyroku miał wpływ sposób działania oskarżonego podczas popełnienia zarzucanych mu czynów oraz bezpośrednio po nich . Na wymiar kary wpływ miały również fakt iż oskarżony umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym czym spowodował nieumyślnie skutek w postaci śmierci pokrzywdzonej H. K.. Należy zauważyć iż tylko bezwzględna i surowa kara pozbawienia wolności może skłonić oskarżonego do refleksji nad swoim zachowaniem i powstrzymać go od popełnienia w przyszłości podobnych przestępstw. Kara ta winna spełnić przede wszystkim wobec oskarżonego funkcję represyjną biorąc pod uwagę okoliczności i skutek popełnienia przez oskarżonego M. K. (1) czynów opisanych w pkt. 1 i 2 wyroku .

Sąd uznał iż kwota ta jest adekwatna biorąc pod uwagę rodzaj krzywd doznanych przez oskarżycieli posiłkowych R. K. , M. K. (3) i E. K. (2) , stopień zawinienia oskarżonego M. K. (1) oraz wysokość jego dochodów i posadzanego majątku . Należy wskazać iż w niniejszej sprawie zostało wpłacone poręczenie majątkowe w kwocie 150000 zł . Tym samym w ocenie Sądu dochody oskarżonego i jego stan majątkowy pozwala na zapłaceniu mu na podstawie art. 46 § 1 k.k. zadośćuczynienia za doznał krzywdzę przez oskarżycieli posiłkowych w kwocie po 50000 zł .

Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w związku z art. 90 § 2 k.k. Sąd wymierzone w pkt. 11 i 12 wyroku środki karne połączył i orzekł wobec oskarżonego M. K. (1) dożywotnio zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Orzekając środki karne w pkt. 11 i 12 wyroku Sąd postąpił zgodnie z dyspozycją art. 42 § 2 i 3 k.k. . Tylko ten środek karny dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony w pkt. 13 wyroku spełni wobec oskarżonego funkcję prewencyjną i wychowawczą oraz zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Ponadto ten środek karny winien wyeliminować przez okres jego obowiązywania zagrożenie jakie stanowi oskarżony dla innych uczestników ruchu drogowego.

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. Sąd zasądził od oskarżonego M. K. (1) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 9000 złotych. Należy wskazać iż zgodnie z treścią art. 43a § 2 k.k. w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 1, art. 179 lub art. 180 sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5 000 złotych, a w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 4 co najmniej 10 000 złotych, do wysokości określonej w § 1.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną J. K. czynu przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra jakim jest wymiar sprawiedliwości . Do okoliczności łagodzących Sąd uznał fakt , iż oskarżona J. K. nie był dotychczas karana ( k. 1065 ) oraz fakt iż w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu . Orzeczona wobec oskarżonej J. K. kara 8 miesięcy pozbawienia wolności spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winna spełnić wobec oskarżonej funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kary miał wpływ sposób działania sprawcy oraz wyżej wskazane okoliczności łagodzące .

Sąd wymierzoną oskarżonej J. K. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności zawiesił na okres próby 2 lat na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k., uznając iż jest to okres wystarczający dla zrozumienia przez oskarżoną wagi popełnionego przez nią czynu biorąc pod uwagę wyżej wskazane okoliczności łagodzące. Groźba zarządzenia wykonania kary w okresie próby ponadto spowoduje , iż oskarżona będzie respektować porządek prawny, a co za tym idzie cele kary zostaną osiągnięte. Zgodnie z treścią art. 69 § 1 k.k. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Należy wskazać iż oskarżona J. K. nie był dotychczas karana ( k. 1065 ) oraz orzeczono wobec niej karę pozbawienia wolności w wymiarze nie przekraczającym roku , tym samym zachodzą przesłanki wskazane w art. 69 § 1 k.k. umożliwiające zawieszenie orzeczonej wobec oskarżonej kary 8 miesięcy pozbawienia wolności .

Orzeczenie tego obowiązku spełnia wobec oskarżonej J. K. cele zarówno wychowawcze jak i zapobiegnie popełnieniu przez nią podobnych przestępstw w przyszłości.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K. (1)

5

1,2,4

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd na poczet orzeczonej w punkcie 4 wyroku łącznej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu M. K. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 02 grudnia 2018 r. godz. 10.55 do dnia 11 grudnia 2019 r. godz. 17.40..

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W powyższej sprawie biorąc pod uwagę okoliczności czynów popełnionych przez oskarżonego M. K. (1) opisanych w pkt. 1 i 2 wyroku i ich skutki w ocenie Sądu nie zachodzą przesłanki pozwalające na podstawie art. 239 § 3 k.k. zastosować wobec oskarżonej J. K. nadzwyczajnego złagodzenia kary bądź odstąpienia od wymierzenia kary.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

15

16

17

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego M. K. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. K. kwotę 6000 zł ( sześć tysięcy złotych ) tytułem zwrotu poniesionych przez niego kosztów procesu - zgodnie ze spisem kosztów przedstawionych przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego R. K. .

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżoną J. K. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę jej dochody.

Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 152 ze zm. ) Sąd zasądził od oskarżonego M. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 13112,82 zł ( trzynaście tysięcy sto dwanaście złotych osiemdziesiąt dwa grosze ) w tym opłatę w kwocie 600 zł ( sześćset złotych ).

8.  1Podpis