Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 61/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. H.

Działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru między 26 września 2011 roku a 28 listopada 2011 roku w P. z rachunku bankowego firmy (...) Sp. z o.o. przywłaszczył powierzone tej spółce mienie w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 146 222,96 złotych pochodzących z uprzednio otrzymanej przez (...) Sp. z o.o. na mocy umowy (...) 08.01.00-30-116/10-00 dotacji ze środków unijnych na realizację projektu pod nazwą „Projekt i realizacja webowej aplikacji wspomagającej procesy sprzedaży dla firm sektora (...) w ten sposób, że faktycznie zajmując się sprawami spółki, w tym dysponując jej kontem o nr (...), dokonał z niego przelewów kolejno w kwotach 20 300 złotych, 102 500 złotych, 10 000 złotych i 4000 złotych na swój rachunek bankowy o nr (...) oraz płatności i innych przelewów związanych z rzekomo prowadzoną przez (...) sp. z o.o. działalnością objętą przyznanym dofinansowaniem, czym działał na szkodę (...) Sp. z o.o. i na szkodę Skarbu Państwa reprezentowanego przez P., tj. przestępstwo z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Spółka (...) Sp. z.o.o. z siedzibą w P. była prowadzona przez R. P. (1). 20 września 2010r. R. P. (2) wystąpił do (...) o dofinansowanie realizacji projektu w ramach działania 8.1 „Wspieranie działalności gospodarczej w dziedzinie gospodarki elektronicznej”. Tytuł jego projektu brzmiał „Projekt i realizacja webowej aplikacji wspomagającej procesy sprzedaży dla firm sektora (...). W złożonym wniosku w bardzo szczegółowy sposób opisano koncepcję projektu oraz jego kolejne etapy wraz z tabelarycznym zestawieniem danych, także z rozbiciem w harmonogramie na poszczególne etapy oraz przewidywane koszty ich realizacji. Wniosek został poddany wnikliwej analizie i kontroli formalno – rachunkowej. Ostatecznie uzyskał on dotację z P.. W dniu 20 czerwca 2011r. między prezesem zarządu (...) sp. z o.o. R. P. (2) a przedstawicielem (...) sp. z o.o. w P. jako tzw. instytucją wdrażającą została podpisana umowa o dofinansowanie nr (...).08.01.00-30-116/10-00 w ramach działania 8.1 „Wspieranie działalności gospodarczej w dziedzinie gospodarki elektronicznej 8. Osi priorytetowej. Społeczeństwo Informacyjne - zwiększanie innowacyjności gospodarki (...) , 2007-2013”. Zgodnie z zawartą umową całkowity koszt projektu wynosił 696 300 złotych, w tym wkład własny Beneficjenta miał wynieść 208 890 złotych.

27 czerwca 2011r. R. P. (3) złożył wniosek o płatność zaliczkową w ramach zawartej umowy. Wnioskowana przez niego kwota wynosiła 146 223 złote. W dniu 28 czerwca 2011r. wniosek o płatność zaliczkową został przez (...) sp. z o.o. zarekomendowany pozytywne.

zeznania świadka R. P. (2)

4313, 2081

wydruk z centralnej informacji KRS

3457-3463

umowa o dofinansowanie NR (...).08.01.00-30-116/10-00

2982 - 2994

wniosek o dofinansowanie

2995–3008,

3009-3055

rekomendacja płatności – zobowiązania programowe

kontrola finansowa

formularz oceny wniosku

wniosek beneficjenta o płatność

3110-3111

3111

3113-3116

3117-3125

W 2010r. T. H. poznał J. J. (1), z którą następnie wspólnie zamieszkał w Z., a potem oboje przeprowadzili się do P.. Oskarżony zajmował się wówczas handlem maszynami budowlanymi, które sprowadzał z F., naprawiał w R. i następnie sprzedawał. Ponadto sprowadzał także samochody z F.. Nie posiadał żadnego biura, ani bazy, w której by je trzymał. Oskarżony nie zajmował się wówczas działalnością z zakresu IT. J. J. (1) natomiast zajmowała się fotografią, wykonywała zdjęcia na zlecenia przy okazji różnych spotkań i eventów w P..

zeznania świadka J. J. (1)

4402-4405, 248, 899-900, 1733-1735

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

4304-4310

zeznania świadka S. W. (1)

4311, 98, 2213-2216

zeznania świadka D. M.

4385-4386

W lipcu 2011r. w ramach realizacji projektu R. P. (2) jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. ogłosił przetarg ofertowy na realizację zamówienia Usługi informatyczne stworzenia webowej aplikacji wspomagającej procesy sprzedaży dla firm sektora (...) oraz dostatecznie niezbędnego sprzętu dla realizacji i obsługi projektu”. Wymóg takiego wyboru wykonawcy wynikał z zawartej z (...) sp. z o.o. umowy o dofinansowanie. Dokumentacja przetargowa zawierała szczegółową instrukcję dla oferentów. Także oskarżony T. H. złożył ofertę w przetargu ogłoszonym przez R. P. (3), występując w nim pod firmą (...). Spośród trzech złożonych ofert R. P. (2) wybrał właśnie ofertę oskarżonego.

W dniu 22 lipca 2011r. R. P. (2) jak prezes zarządu (...) sp. z o.o. zawarł z oskarżonym umowę na wykonanie strony internetowej. Wynagrodzenie ustalono na łączną kwotę 271 000 zł, a płatność za pierwszy etap (do 30 września 2011r.) wynosiła 102 500 zł.

zeznania świadka J. J. (1)

4402-4405, 248, 899-900, 1733-1735

dokumentacja przetargu ofert

3541-3554

oferta E. H.

3555-3557

protokół wyboru ofert

3562

umowa na wykonanie strony internetowej

3575-3578

W dniu 11 sierpnia 2011r. na rachunek bankowy (...) sp. z o. o. o nr (...) prowadzony w (...) Banku Spółdzielczym z siedzibą w P. przelano pierwszą część dofinansowania pochodzącą z (...) w kwocie 124 829,55 złotych. 5 września 2011r. (...) przedsiębiorczości przelała na ten rachunek pozostała część zaliczki w ramach dofinansowanie ze środków budżetu państwa w kwocie 21933,45 zł. Łącznie na rachunek spółki przelano zatem kwotę 146 223 złote.

wybrane operacje dla rachunku

3519

zeznania świadka R. P. (2)

2081,

W 2011 roku, już po przyznaniu dotacji, R. P. (2) zrezygnował z dalszej realizacji projektu i postanowił zbyć udziały w spółce (...) sp. z o.o. wraz z przyznanym dofinasowaniem.

O zamiarze zbycia udziałów 2 września 2011r. R. P. (2) poinformował W. Agencję (...) s p. z o.o. W oświadczeniu tym wskazał, że planowane zmiany nie spowodują przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy na inny podmiot i nie wpłyną negatywnie na realizację projektu. Wniósł też o wyrażenie zgody na dokonanie tych zmian. Jednocześnie, jeszcze przed uzyskaniem stanowiska (...), R. P. (3) zamieścił ogłoszenie o sprzedaży spółki (...) Sp. z o.o.

T. H. zaproponował J. J. (1) kupno udziałów w spółce (...) sp. z o.o. Wyjaśnił jej, że spółka nie może być zarejestrowana na niego, bo jest przeciwko toczy się postępowanie komornicze jeszcze z poprzednio prowadzonej działalności gospodarczej. J. J. (1), mimo że wcześniej nigdy nie zajmowała się prowadzeniem takiej działalności, między innymi za namową matki oskarżonego, wyraziła zgodę na formalne objęcie udziałów w spółce i pełnienie funkcji prezesa zarządu tego podmiotu.

Na ogłoszenie R. P. (2) odpowiedział T. H., który wskazał nabywcę udziałów w osobie J. J. (1). To jednak właśnie oskarżony kontaktował się z R. P. (3) i uzgadniał z nim warunki nabycia spółki. W dniu 26 września 2011 roku została zawarta umowa zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością pod firmą (...) Spółka z o.o. pomiędzy R. P. (2) a J. J. (1). Mimo takiego sformułowania umowy wszystkim zajmował się jednak T. H.. J. J. (1) nie znała szczegółów transakcji, pojawiła się tylko u notariusza, gdzie podpisała umowę, nie zapoznając się z jej treścią. Po nabyciu udziałów T. H. otrzymał od zbywcy dostęp do rachunku (...) spółki (...). Sp. z o.o., na którym znajdowały się środki z dofinansowania przelane prze (...).

zeznania świadka J. J. (1)

4402-4405, 248, 899-900, 1733-1735

zeznania świadka R. P. (2)

4313, 2081

wydruk z centralnej informacji KRS

3457-3463

zeznania świadka P. J.

4386-4387,

2255

oświadczenia z dnia 2 września 2011r. o planowanym zbyciu udziałów

3080

umowa zbycia udziałów w spółce (...) sp. z o.o.

notarialne poświadczenie podpisów

3091-3092

3093

rekomendacja z dnia 7 maja 2012r.dyrektora Departamentu (...) e - (...)

3071

26 września 2011 roku T. H. z konta spółki (...) sp. z o.o. o nr (...) dokonał przelewów kolejno w kwotach 20 300 złotych, 102 500 złotych, 10 000 złotych i 4000 złotych na swój rachunek bankowy o nr (...). W tytułach przelewów wpisał były numery kolejnych faktur od 03/09/2011 do 06/09/2011, które oskarżony oznaczył jednocześnie jako płatności ceny netto na rzecz E. T. H..

wydruk operacji na rachunku bankowym

3519

Wszystkim sprawami spółki zajmował się oskarżony i przedkładał jedynie J. J. (1) kolejne dokumenty, które ona jako prezes zarządu spółki podpisywała. Składała także podpisy in blanco na kartkach formatu A4, które przedkładał jej oskarżony. Sama nie podejmowała żadnych działań w ramach prowadzenia spółki.

Oskarżony wraz z projektem przejął także zajmującego się nim wcześniej P. S.. Faktycznie zatrudnił go oskarżony w oparciu o umowę zlecenia.

Postanowieniem z dnia 10 listopada 2011r. J. J. (1) została wpisana w KRS jako wspólnik (...) sp. z o.o. a zarazem prezes jej zarządu. W dniu 28 listopada 2011r. J. J. (1) podpisała oświadczenie adresowane go (...) sp. z o.o. informujące o wpisaniu jej jako prezesa zarządu do KRS.

Także 28 listopada 2011r. J. J. (1) złożyła oświadczenie do (...) sp. z o.o. wskazujące, że żaden z wykonawców w zakresie wydatków objętym wnioskiem o płatności nie jest powiązany z nią osobowo, ani kapitałowo – powołała się przy tym na art. 6c ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000r. o utworzeniu P.. Także tego samego dnia złożono w (...) sp. z o.o. oświadczenie o prowadzeniu pełnej księgowości, a także o tym, że zakupione środki trwałe były nowe w momencie ich nabycia.

Przez kolejne miesiące oskarżony składał do (...) sp. z o.o. kolejne wnioski o płatność podpisywane przez J. J. (1) (numery: (...).08.01.00- (...)-02, (...).08.01.00- (...)-03, (...).08.01.00- (...)-04, (...).08.01.00- (...)-05), dotyczące rozliczenia kolejnych etapów realizacji projektu objętego dofinansowaniem. Były one tożsame w swojej treści z planem realizacji projektu zawartym w dokumentacji przedłożonej wcześniej przez R. P. (2) wraz z wnioskiem o dofinansowanie. Mimo wezwań żaden z nich nie został uzupełniony w sposób pozwalający na dokonanie jego weryfikacji. Pisma i monity kierowane do (...) sp. z o.o. zawierające wezwania do uzupełnienia brakującej dokumentacji związanej w tymi wnioskami pozostawały bez odpowiedzi lub też udzielane odpowiedzi nie spełniały wymogów i nie pozwalały na weryfikację tych wniosków. W wezwaniach tych żądano między innymi przedstawienia pełnego wyciągu z rachunku (...) sp. z o.o. wraz z wszystkimi dokonywanymi na nim operacjami, dostarczenia kompletu dokumentów potwierdzających wykonanie usług, na które wystawiono faktury VAT, dostarczenia dzieła w postaci elektronicznej (umowa na wykonanie strony internetowej przez E. T. H.), dostarczenia potwierdzenia zapłaty zaliczki na podatek dochodowy pracownika P. S., dostarczenia deklaracji ZUS, dostarczenia dowodów zapłaty zobowiązań wobec ZUS i US. We wnioskach tych wskazano także, że dokument złożony w ramach wniosku o płatność pt. „Dostępne systemy (...) i ocena ich jakości” jako potwierdzenie realizacji tej części projektu jest ogólne dostępny na stronie (...) pl. (...) dołączono przy tym żadnych dokumentów, wskazujących na wyrażenie przez autora zgody na wykorzystanie tego opracowania. Naruszało to zatem prawa autorskie, na co wskazywano bezpośrednio w pismach (...) sp. z o.o.

Pismem z dnia 11 września 2012r. (...) wezwała (...) sp. z o.o. do przesłania wymaganych uzupełnień i żądanie to ponowiła w korespondencji email wysłanej 19 września 2012r. na adres e-mailowy (...) sp. z o.o. Wezwania te pozostały jednak bez odpowiedzi.

Pismem z dnia 11 września 2012r. (...) wezwała (...) sp. z o.o. do przesłania wymaganych uzupełnień i żądanie to ponowiła w korespondencji email wysłanej 19 września 2012r. na adres e-mailowy A. sp. z o. Wezwania te pozostały jednak bez odpowiedzi.

W dniu 28 września 2012r. (...) s p. z o.o. zwróciło się do (...) z rekomendacją o rozwiązanie umowy dofinansowanie. W piśmie tym wskazało, że dokument złożony w ramach wniosku o płatność pt. „Dostępne systemy (...) i ocena ich jakości” jako potwierdzenie realizacji tej części projektu jest ogólnie dostępny na stronie (...) pl. (...) w ten sposób ponownie prawa autorskie.

odpis postanowienia z dnia 10.11.2011r.

3527-2528

zeznania świadka D. T.

2159-2160,

40 (II Ko 1599/20)

zeznania świadka P. S.

2201-2206

oświadczenia

wezwania o uzupełnienie wniosków i złożenie wyjaśnień

pismo rekomendujące rozwiązanie umowy

3526, 3535, 3536, 3537

3233-3307

3309-3311

3313-3404

W marcu 2012r. J. J. (1) podpisała upoważnienie dla P. S. do reprezentowania (...) sp. z o.o. w zakresie działań związanych z realizacja rozliczeń projektu, w tym do podpisywania wszelkiej dokumentacji związanej z wnioskami o płatność.

W dniu 16 marca 2012r. P. S. złożył w imieniu (...) sp. z o.o. uzupełnienie wniosku o wprowadzenie zmian do umowy o dofinansowanie. Było to oświadczenie o przejęciu spółki z uwagi na brak funduszy poprzedniego właściciela, a tym samym brak możliwości realizacji projektu. Ponadto przedłożył umowę z dnia 26 września 2011r. o zbyciu udziałów.

upoważnienie

pismo do (...) dotyczące uzupełnienia wniosku o wprowadzenie zmian do umowy

oświadczenia z dnia 16.03.2012r.

3516

3089

3090

5 kwietnia 2012r. Biuro (...) wydało opinię prawna dotyczącą możliwości sprzedaży 100% udziałów przez jednego wspólnika spółki w związku ze zbyciem udziałów w spółce z o.o., której przyznano dofinansowanie z (...). W ocenie Biura (...) w takiej sytuacji doszło do zbycia udziałów, a nie zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 ¹ k.c. W związku z tym dokonana zmiana nie spowodowała zmiany podmiotu – beneficjenta. (...) nie ma zatem kompetencji do ograniczenia możliwości zbywania udziałów przez dotychczasowych udziałowców.

15 maja 2012r. (...) sp. z o.o. poinformowała (...) sp. z o.o. o zaakceptowaniu proponowanych w dniu 5 września 2011r. zmianach w zakresie zbycia udziałów w spółce.

We wrześniu 2013r. (...) sp. z o.o. zarządziła kontrolę projektu, na który (...) sp. z o.o. otrzymała dofinansowanie. Zawiadomienie o kontroli wysłane na adres spółki tj. P. ul. (...) wróciło z adnotację o tym, że adres wyprowadził się. Kontrola przeprowadzona w miejscu, gdzie miała być prowadzona działalność nie przyniosła żadnego skutku, albowiem pod wskazanym adresem nikogo nie zastano i ustalono, że spółka (...) tam nie funkcjonuje. W dniu 27 czerwca 2013r. pracownik (...) wysłał na adres email spółki (...) ostateczne wezwanie do złożenia uzupełnień. Pismem z dnia 12 listopada 2013r. (...) wezwała spółkę (...) sp. z o.o. do złożenia szczegółowych wyjaśnień dotyczących nieprawidłowości w realizacji projektu.

28 maja 2014r. (...) wysłała do (...) sp. z o.o. pismo stwierdzające naruszenie warunków umowy o dofinansowanie oraz wypowiadające umowę o dofinansowanie ze skutkiem natychmiastowym.

Pismem z dnia 29 października 2016r. (...) wezwała (...) sp. z o.o. do zwrotu wypłaconego dofinansowania w kwocie 146 222,96 zł wraz z odsetkami w wysokości określnej jak dla zaległości podatkowych.

opinia prawna Biura (...) z dnia 05.04.2012r.

3102-3103

Pismo (...) s p. z o.o. z dnia 15.05.2012r.

3104-3105

upoważnienie nr 147/13

3464-3465

zawiadomienie o kontroli

3479

potwierdzenie odbioru

3480

wystąpienie pokontrolne o wypowiedzenie umowy o dofinansowanie

3489

wydruk korespondencji email

3492

wezwania (...) do złożenia wyjaśnień

3493-3494

pismo wypowiedzeniu umowy

wezwanie do zwrotu dofinansowania

3184-3185

3186

Od 2007r. oskarżony miał zarejestrowaną działalność w pod firmą (...) ( (...) - doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania).

Dla prowadzonej działalności gospodarczej miał między innymi otwarty rachunek w (...) S.A. 24 sierpnia 2009r. zarejestrowano na tym rachunku ostatnią operację w postaci przelewu zewnętrznego wychodzącego na rzecz ZUS G.. Była to całkowita realizacja zajęcia egzekucyjnego (kwota 101,11 zł), po tej operacji saldo rachunku wynosiło 00 zł.

Na innym rachunku oskarżonego prowadzonym także w (...) S.A. dochodziło do ustanawiania 38 zajęć egzekucyjnych kolejno od 17 sierpnia 2009r. przez (...) Oddział w P. na kwotę 3887,89 zł, w 2010r. ponownie przez ZUS na kwotę 10375,65 zł, w 2011r. przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupcy na kwotę 3220,40 zł. W 2014r. miały miejsce kolejne zajęcia na kwotę prawie 15 tys. zł.

zaświadczenie z (...)

historia rachunku bankowego

zawiadomienie o przeszkodzie w realizacji zajęcia – zbieg egzekucji

1715

1687-1713

1911

Biegli psychiatrzy w sporządzonej opinii stwierdzili, że oskarżony T. H. nie jest chory psychicznie i nie był chory w czasie popełnienia zarzucanych mu czynów. Wykluczyli również inne zakłócenia czynności psychicznych mogące mieć wpływ na ocenę poczytalności oskarżonego. Tempore criminis oskarżony nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanych mu czynów i pokierowania swoim postępowaniem.

Oskarżony posiada wykształcenie wyższe ekonomiczne, jest kawalerem.

opinia sądowo-psychiatryczna

wywiad środowiskowy

4272-4173

1742

1.1.2.

T. H.

W dniu 9 grudnia 2013 roku we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru doprowadził A. M. (1) i jego żonę K. D. do niekorzystnego rozporządzenia należącym do nich mieniem w kwocie 55 000 złotych oraz mieniem w kwocie 245 000 złotych należącym do Skarbu Państwa reprezentowanego przez P., stanowiącym dotację celową ze środków (...) w ten sposób, że wprowadził wskazanych pokrzywdzonych w błąd co do zamiaru i możliwości kontynuowania dotychczasowej działalności (...) Sp. z.o.o., w tym realizacji programu, na który tej spółce została przyznana dotacja, pochodząca ze środków (...), na skutek czego A. M. (1) i K. D. zbyli oskarżonemu udziały w (...) Sp. z.o.o., przekazali oskarżonemu dostęp do rachunku bankowego (...) Sp. z.o.o., na którym uprzednio zdeponowano kwotę 245 000 złotych uzyskaną z tytułu zaliczki otrzymanej na dotację ze środków unijnych, a nadto A. M. (1) udzielił oskarżonemu pożyczki w kwocie 55 000, 00 złotych, która nigdy nie została zwrócona na rzecz pożyczkodawcy, po czym oskarżony w żaden sposób nie kontynuował dotychczasowej działalności nabytej spółki, w tym nie przystąpił do realizacji programu, polegającego na stworzeniu platformy medyczno - prawnej, na który mocą umowy (...).08.0100-02-141/13-00 uzyskano dotację celową ze środków (...), wypłacił z rachunku bankowego (...) Sp. z.o.o. kwotę 245 000 złotych, która pochodziła z tytułu uprzednio otrzymanej przez spółkę dotacji ze środków unijnych, a której nie zwrócił mimo zobowiązania do jej zwrotu przez P., czym działał na szkodę A. M. (1), K. D., P. oraz spółki (...) sp. z o.o., uznając jednocześnie, że oskarżony dopuścił się tego przestępstwa w stosunku do mienia znacznej wartości, to jest przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W grudniu 2011 roku A. M. (1) nabył od firmy (...) Sp. z.o.o. z siedzibą w J. spółkę (...).pl (...). z.o.o. Przedmiotowa spółka została nabyta w celu realizacji projektu, który polegać miał na stworzeniu platformy medyczno - prawnej, obsługującej zindywidualizowane konta pacjentów, na których przetwarzane byłyby dane wrażliwe (wyniki badań, zdjęcia rentgenowskie, itd.), celem dalszych konsultacji medycznych, w tym poza granicami kraju. W wyniku powyższego spółka (...).pl (...). z.o.o. od grudnia 2011 roku do kwietnia 2013 roku kilkukrotnie składała wniosek do P. o przyznanie dofinansowania na realizację tego projektu.

zeznania świadka A. M. (1)

4350-4355,

41-42, 118-122, 768-769, 1999-2002

zeznania świadka K. D.

4355-4358,

372-373, 2016-2018

wydruk z centralnej ewidencji KRS

397 - 414

zeznania świadka P. L.

4384-4385, 856 - 857

Ostatecznie wniosek aplikacyjny o dofinansowanie projektu złożony w dniu 1 marca 2013r. został rozpatrzony pozytywnie. Umowa o dofinansowanie nr (...).08.01.00-02-141/13-00 w ramach działania 8.1 wsparcie działalności gospodarczej w dziedzinie gospodarki elektronicznej 8. osi priorytetowej społeczeństwo informacyjne - zwiększenie innowacyjności gospodarki Programy Operacyjne Innowacyjna Gospodarka, 2007-2013 podpisana została w dniu 19 sierpnia 2013 roku. Równocześnie z podpisaniem umowy złożony został weksel in blanco spółki (do kwoty dotacji), a poręczony on został przez prezesa zarządu spółki - A. M. (1). W ramach przedmiotowej umowy spółce (...).pl (...). z.o.o. przyznane zostało dofinansowanie w wysokości 490.000, 00 złotych, gdzie całkowity koszt projektu wynosił 700.000, 00 złotych. Po podpisaniu umowy A. M. (1) w dniu 30 sierpnia 2013r. wystąpił z wnioskiem o płatność zaliczkową w wysokości 50% przyznanego dofinansowania, czyli kwoty 245 000 złotych. Wniosek został rozpatrzony pozytywnie i rekomendacja wypłaty została skierowana przez (...) Agencję (...) jako tzw. instytucją wdrażającą do P. w dniu 6 września 2013r. Środki zostały przekazane przez (...) jako instytucję pośredniczącą II stopnia w dwóch transzach. 26 września 2013r. przelano ze środków europejskich 208 250 złotych a 18 września 2013r. kwotę 36750 złotych pochodzącą z budżetu państwa. Zgodnie z zasadami rozliczenia projektu pierwszy etap realizacji projektu kończył się 31 stycznia 2014r. i jego rozliczenie winno nastąpić do 3 marca 2014r.

wniosek o dofinansowanie projektu

2361-2470

zeznania świadka P. L.

4384-4385, 856 - 857

umowa o dofinasowanie

2331-2360

zestawienie sald na rachunku bankowym

81

informacja o stanie konta

80

W ramach wskazanego powyżej wniosku A. M. (1) występował pierwotnie wraz ze wspólnikiem R. P. (4). W październiku 2013 roku obaj udziałowcy spółki doszli do wniosku, iż własnymi siłami nie są w stanie przeprowadzić realizacji projektu. Powodem tego był m.in. brak środków finansowych na wkład własny i VAT w pierwotnej wysokości 360.000 złotych oraz odmienne wizje realizacji projektu. Z uwagi na powyższe wspólnicy uznali, że najlepszym rozwiązaniem będzie sprzedaż spółki wraz z projektem i otrzymanym już dofinansowaniem w formie zaliczki na realizację wspomnianego projektu w wysokości 245.000 złotych. W wyniku dalszych działań R. P. (4) podjął decyzję o sprzedaży posiadanych 49 % udziałów w spółce (...).pl (...). z.o.o. Udziały te zakupione zostały przez żonę A. K. D..

zeznania świadka A. M. (1)

4350-4355,

41-42, 118-122, 768-769, 1999-2002

zeznana świadka K. D.

4355-4358,

372-373, 2016-2018

wydruk z centralnej informacji KRS

397 - 414

Po tej zmianie w składzie osobowym wspólników, podjęto decyzję o sprzedaży wszystkich udziałów w spółce. Z uwagi na fakt, że spółka, której byli udziałowcami, miała już przyznaną dotację, wspólnicy zaczęli poszukiwać oficjalnie nabywców udziałów, którzy byliby zainteresowani prowadzeniem dalszej działalności gospodarczej i realizacją projektu. Takie też były warunki sprzedaży udziałów. W dniu 30 października 2013r. A. M. (1) skierował do (...) S.A. pismo – informację o planowanym zbyciu udziałów (powołał się na § 9 ust. 11 umowy o dofinansowanie), które nie będzie miało wpływu na realizację Projektu. (...) S.A. pismo to wpłynęło 30 października 2013r. 13 listopada 2013r. (...) S.A. wystosowało do S..pl sp. z o.o. pismo o wyjaśnienia dotyczące planowanego zbycia udziałów. W odpowiedzi na to pismo 20 listopada 2013r. A. M. (1) skierował do (...) S.A. kolejne pismo, w którym wskazał, że planowana transakcji będzie dotyczyła 100 % udziałów a w związku ze sprzedażą nie będą dokonane zmiany w statucie spółki, a nadto planowane zmiany nie będą miały negatywnego wpływu na projekt. Na przełomie października i listopada 2013 roku na kilku portalach branżowych zamieszczone zostały ogłoszenia o chęci sprzedaży spółki. Do A. M. (2) zgłaszali się potencjalni nabywcy udziałów, którzy chcieli jednak sfinansować ich zakup z kwoty przyznanego dofinansowania, na co pokrzywdzony nie chciał się zgodzić. Pod koniec listopada 2013 roku do A. M. (1) zgłosił się także T. H.. Następnie umówili się na spotkanie, do którego doszło we W. w siedzibie spółki przy ul. (...). Tam oskarżony zobaczył dokumentację projektu, dowiedział się jaki jest czas jego realizacji, w tym data rozpoczęcia. Jednocześnie rozmawiali na temat ceny sprzedaży udziałów, która według oskarżonego w ogłoszeniu była zbyt wysoka. Ustalili ostatecznie tą cenę na kwotę 60 tys. złotych. T. H. w czasie rozmowy z pokrzywdzonym wskazywał, że realizował już projekty dofinansowywane ze środków unijnych (chodziło o renowację zabytkowego zameczku pod Z.). A. M. (1) poinformował oskarżonego, że wcześniej zgłaszali się do niego potencjalni nabywcy, którzy jednak chcieli najpierw nabyć udziały a potem za nie zapłacić z przyznanego dofinansowania. Z tego powodu pokrzywdzony nie chciał im zbywać udziałów. Ostatecznie oskarżony zadeklarował chęć zakupu wszystkich udziałów spółki i zobowiązał się do kontynuowania dalszej działalności gospodarczej i realizacji projektu dofinansowanego ze środków pomocowych (...). Umówili się na kolejne spotkanie już u notariusza celem sfinalizowania transakcji. T. H. kilkakrotnie przekładał to spotkanie telefonicznie i ostatecznie umówił się na spotkane 9 grudnia 2013r.

zeznania świadka A. M. (1)

4350-4355,

41-42, 118-122, 768-769, 1999-2002

zeznania świadka K. D.

4355-4358,

372-373, 2016-2018

zeznania świadka P. L.

4384-4385, 856 - 857

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

4304-4310

zeznania świadka R. A.

4434-4436,

1163-1164

pismo z 30.10.2013 AM do (...)

2701

pismo (...) z 13.11.2013r.

2709-2710

pismo sisnet.pl do (...) z 20.11.2013r.

2700

Oskarżony nie posiadał środków na zakup udziałów w spółce sisnet.pl sp. z o.o. i nawiązał kontakt ze swoim znajomym J. D. (1), do którego zwrócił się o pożyczenie pieniędzy. J. D. (1) sam nie miał takiej kwoty i skontaktował się ze swoim znajomym M. K., prosząc go o udzielenie pożyczki oskarżonemu. Następnie już sam oskarżony skontaktował się telefonicznie z M. K., który zgodził się udzielić mu na krótki okres czasu (1-2 dni) pożyczki w kwocie 60 000 złotych.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

4304-4310

częściowo zeznania świadka J. D. (1)

4348-4350,

2303-2308

zeznania świadka M. K.

4355, 2016-2018

zeznania świadka J. J. (1)

4402-4405, 248, 899-900, 1733-1735

W dniu 9 grudnia 2013 roku doszło do spotkania oskarżonego z A. M. (1) w siedzibie spółki. W czasie rozmowy T. H. poinformował pokrzywdzonego, że pieniądze na zakup udziałów pożyczył i musi je szybko zwrócić. Wówczas uzgodnili, że zawrą dodatkową umowę pożyczki, na mocy której A. M. (1) pożyczy oskarżonemu pieniądze otrzymane od niego za udziały, a ten zwróci mu je po zrealizowaniu pierwszej części projektu i jej rozliczeniu. Zabezpieczeniem tej umowy miał być weksel in blanco poręczony przez drugą osobę. Następnie pojechali do kancelarii notarialnej. T. H. przyjechał wówczas ze swoją partnerką S. W. (2). Do notariusza przyjechali jeszcze J. D. (1) i M. K.. A. M. (1) pojechał tam z żoną K. D. i jej pracownikiem M. S.. Tam podpisali umowę sprzedaży udziałów, na której notariusz potwierdziła podpisy. W umowie tej doszło do sprzedaży, udziałów spółki (...).pl (...). z.o.o. na rzecz T. H., za wartość nominalną 5000 złotych. Jako zabezpieczenie ewentualnych roszczeń ze strony instytucji dotującej ( (...)) w przypadku kiedy projekt nie byłby realizowany, T. H. zawarł w umowie sprzedaży udziałów spółki (...).pl (...). z.o.o. deklarację wekslową, i tym samym wystawił na rzecz A. M. (1) weksel in blanco - jako zabezpieczenie ewentualnych roszczeń regresywnych w przypadku uruchomienia weksla z (...)u. Poręczycielem weksla była S. W. (1). T. H. zobowiązał się także do zmiany poręczenia wekslowego w (...)ie. W obecności notariusza odbyło się walne zgromadzenie wspólników spółki na którym nastąpiło odwołanie A. M. (1) z funkcji prezesa zarządu spółki (...).pl (...). z.o.o. i powołanie na to stanowisko T. H.. Zmieniona została również nazwa spółki na (...) Sp. z.o.o. z siedzibą we W.. Podpisali również umowę pożyczki kwoty 55 000 złotych, w której wskazali, że pieniądze te zostały przekazane oskarżonemu w gotówce, co w tym samym dniu nastąpiło. Następnie oskarżony z A. M. (1) pojechali do banku (...) Oddział we W., gdzie na podstawie umowy sprzedaży udziałów spółki i aktu notarialnego dotyczącego zmian w zarządzie spółki banku, pokrzywdzony przekazał oskarżanemu dostęp do rachunku spółki, z którego ten wypłacił od razu 20 000 złotych. Następnie wrócili do notariusza, gdzie oskarżony uiścił opłaty notarialne. Z uwagi na fakt, że A. M. (1) występował w projekcie jako menager projektu, T. H. zaakceptował i zadeklarował jego dalsze zatrudnienie w tym projekcie z kwotą wynagrodzenia 5000 złotych miesięcznie, co było również wpisane w projekt.

zeznania świadka A. M. (1)

4350-4355,

41-42, 118-122, 768-769, 1999-2002

zeznania świadka K. D.

4355-4358,

372-373, 2016-2018

zeznania świadka S. W. (1)

4311, 98, 2213-2216

zeznania świadka J. D. (1)

4348-4350,

2303-2308

zeznania świadka M. K.

4355, 2016-2018

zeznania świadka M. S.

4422, 2164-2166

częściowo wyjaśnienie oskarżonego

4304-4310

akt notarialny z dnia 9 grudnia 2013r.

umowa pożyczki

protokół zdawczo – odbiorczy dokumentacji sinsenp.pl sp. z o.o.

wnioski w zakresie rachunku bankowego

2659-2699

27-29

57-58

70-77

17 grudnia 2013r. A. M. (1) złożył w (...) S.A. pismo informujące o zbyciu posiadanych udziałów w spółce (...) sp. z o. na rzecz T. H. (dołączono akt notarialny) – prezentata (...) z 17.12.2013r. W dniu 19 grudnia 2013r. (...) S.A. zwróciła się do spółki sisnet.pl sp. z o.o. o uzupełnienie informacji zawartych w pismach z 30 października 21 listopada i 17 grudnia 2013r. Kolejnym pismem z dnia 15 stycznia 2014r. (...) S.A. zwróciła się do sisnet.pl sp. z o.o. o uzupełnienie informacji przekazanych 30 października 21 listopada i 17 grudnia 2013r. dotyczących zmian w strukturze organizacyjnej spółki, w szczególności w zakresie ewentualnego zagrożenia dla realizacji umowy o dofinansowanie. Pismo nie zostało odebrane w terminie.

zeznania świadka A. M. (1)

4350-4355,

41-42, 118-122, 768-769, 1999-2002

zeznania P. L.

4384-4385, 856 - 857

zawiadomienie (...) z dnia 11 grudnia 2013r. o zbyciu udziałów w spółce

pismo (...) S.A. z dnia 19.12.2013r. i 15.01.2014r.

2694

2662-2662

2663-

A. M. (1) za pomocą e-mail, telefonicznie oraz za pośrednictwem swojego pełnomocnika, wielokrotnie próbował skontaktować się z T. H., prosząc go o dopełnienie formalności związanych z nabyciem udziałów w spółce takich, jak np. dokonanie zmian w KRS-ie. 21 grudnia 2013r. A. M. (1) napisał do T. H. wiadomość e-mail, w której wskazał, że nie może się dodzwonić do oskarżonego od ponad tygodnia i jest tym zaniepokojony. Napisał także, że nie otrzymał obiecanej przez oskarżonego treści jego listu do (...). W tej samej wiadomości pokrzywdzony stwierdził, że mają kilka nieuregulowanych spraw związanych z przewłaszczoną spółką a nadto oskarżony jest mu winien sporą sumę pieniędzy. Ponadto A. M. (1) pytał w wiadomości o realizacje projektu, w którym miał być zatrudniony jako menadżer projektu. Wyraził też nadzieję, że projekt nie jest zagrożony a zaliczka z (...) jest nadal na koncie, poza wypłaconymi w jego obecności 20 000 złotych. Wiadomość zakończył stwierdzeniem, że brak odzewu ze strony oskarżonego zmusi go do podjęcia kolejnych kroków.

23 grudnia 2013r. T. H. odpisał na wiadomość pokrzywdzonego. Tłumaczył, że miał problem z kontaktem, bo wyjechał pilnie w sprawie rodzinnej do F.. Napisała, że wraca po świętach i zajmie się sprawami firmy. Wskazał też, że wszystkie ich ustalenia pozostają w mocy.

Tego samego dnia A. M. (1) odpisał do oskarżonego, że na adres spółki tj. ul. (...) przyszły dwa listy z (...) S.A., ale nikt nie był uprawniony do ich odbioru. Napisał, że trzeba tę sprawę pilnie uregulować. Jednocześnie pokrzywdzony zapytał, czy oskarżony wysłał odpowiedź do (...) i podał nowe dane adresowe.

30 grudnia 2013r. oskarżony ponownie napisał do A. M. (1), wskazując, że wieczorem będzie w domu pod telefonem. Napisał też, ze następnego dnia złoży wniosek w sądzie i prześle do (...).

4 stycznia 2014r. A. M. (1) ponownie napisał do oskarżanego wiadomość, w której wyrażał swoje zniecierpliwienie i pretensje, że oskarżony nie odbiera telefonu. Napisał o kolejnych listach z (...). Napisał też, że po konsultacji z prawnikiem, jeśli okaże się, że oskarżony nie złożył wniosków w (...) i w sądzie rejestrowanym, złoży zawiadomienie do prokuratury.

7 stycznia 2014. T. H. odpisał pokrzywdzonemu, że otrzymał tylko jeden faks od Agencji, na który odpisuje. Wskazał, że nie zna treści pisma, którego dotyczy, bo go nie składał i nie wie, kto je złożył bez jego wiedzy. Stwierdził, że korespondencja jest dublowana i pewnie faks jest tożsamy z treścią pism wysłanych listem poleconym. Dodał, że wniosek do KRS złoży najwcześniej następnego dnia. Napisał, że jest w kontakcie telefonicznym z panią (...) i ona wie, że na dniach dostanie odpis wniosku o aktualizację danych. Dodał, że prawnik pokrzywdzonego może sobie pisać, co chce do prokuratury, bo on nabył spółkę zgodnie z prawem i ponosi za nią odpowiedzialność i nie lubi, jak mu się grozi. Zakończył, że reszta spraw pozostaje zgodna z ustaleniami.

21 stycznia 2014r. A. M. (1) napisał do oskarżonego, że przyszło kolejne pismo z (...), a oskarżony nadal nie odbiera od niego telefonów. Ponadto wskazał, że dzwonił do niego pracownik (...), wskazując, że nie mogą dodzwonić się do oskarżonego i tracą cierpliwość. Zażądał od oskarżonego kserokopii przyjętego wniosku o zmianę danych w KRS.

Pomimo składanych zapewnień i prowadzone korespondencji e-mail T. H. nie przerejestrował spółki w KRS oraz nie dokonał zmiany w poręczeniu na wekslu złożonym przez A. M. (1) w (...). Nie zawarł również z pokrzywdzonym przyrzeczonej umowy o pracę.

zeznania świadka A. M. (1)

4350-4355,

41-42, 118-122, 768-769, 1999-2002

korespondencja email

45-47, 201

W styczniu 2014 roku A. M. (1) odebrał przesyłkę listowną z R., którą przez pomyłkę otworzył. Z jej treści dowiedział się wówczas, że na dzień 31 grudnia 2013 roku stan konta spółki (...).pl, na które wpłynęła zaliczka ze środków unijnych wynosił 50. 000, 00 złotych. Z powyższego wynikało, że T. H. już po upoważnieniu go do kont bankowych spółki wypłacił z konta spółki kwotę w wysokości 195. 000, 00 złotych. Nadto w dniu przekazania dostępu do kont bankowych na których znajdowały się środki pochodzące z dofinansowania - T. H. wypłacił sobie gotówkę w wysokości 20 000 złotych. Z rachunku o numerze (...) 0000 0000 2199 (...) dokonano przelewów na drugi z rachunków, tj. rachunek o numerze (...) 0000 0000 2199 (...) na łączną kwotę 221.999, 60 złotych. Oprócz tego, T. H. z rachunku o numerze (...) 0000 0000 2199 (...) wybrał łączną kwotę 23 000 złotych. Z kolei z rachunku o numerze (...) 0000 0000 2199 (...) w 2013 roku i w 2014 roku T. H. wybrał łącznie kwotę 162 600 złotych. Oprócz tego T. H. przelał kwotę 60. 000 złotych na rachunek M. K. tytułem zwrotu pożyczki. Zatem łączna kwota wybranych i przelanych kwot z rachunku o numerze (...) 0000 0000 2199 (...) wyniosła 245. 000 złotych.

zeznania świadka A. M. (1)

4350-4355,

41-42, 118-122, 768-769, 1999-2002

potwierdzenie sald na rachunku bankowym

historia rachunku

81

425A

W związku z brakiem terminowego wpływu wniosku o płatność pośrednią (do 3 marca 2014r.) (...) S.A. zaczęła wysyłać do spółki monity, które nie były jednak odbierane. Z powodu nierozliczenia do 30 kwietnia wniosku rozliczającego II etap projektu podjęto decyzję o kontroli doraźnej w siedzibie spółki. Miała ona miejsce 4 lipca 2014r. Nikogo tam jednak nie zastano. Na jej podstawie 11 lipca 2014r. wysłano informację pokontrolną wraz zaleceniami, umożlwiającymi przeprowadzenie faktycznej kontroli do dnia 25 lipca 2014r. Wobec braku reakcji (...) S.A. zarekomendowała do (...) rozwiązanie umowy o dofinansowanie.

W reakcji na próbę przeprowadzenia kontroli w siedzibie spółki w dniu 3 lipca 2014r A. M. (1) złożył do (...) S.A. kopię aktu notarialnego zbycia udziałów spółki, pierwszej strony zawiadomienia o przestępstwie. Przedłożył też kopię wezwania do zaprzestania naruszeń prawa skierowanego do T. H. oraz kopię pisma do Sadu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej o niezgodności danych w rejestrze KRS, kopie umowy najmu lokalu przy ul. (...) we W. jako siedziby spółki.

zaznania świadka P. L.

4384-4385, 856 - 857

zeznania świadka M. M.

4436-4437, 94

W dniu 30 października 2015 roku (...) Przedsiębiorczości wysłała do (...).pl (...). z.o.o. pismo, w którym poinformowała spółkę, iż w związku ze stwierdzeniem licznych nieprawidłowości w realizacji projektu, które to zostały stwierdzone podczas kontroli przeprowadzonej w dniu 4 lipca 2014 roku przez (...) S.A. oraz dalszych działań tej instytucji rozwiązuje umowę o dofinansowania i (...) zwrócił się do (...).pl (...). z o.o. o zwrot kwoty dofinansowania tj. 245.000, 00 złotych wraz z odsetkami.

pismo (...) z dnia 30.10.2015r.

2691-2693

zeznania świadka P. L.

4384-4385, 856 - 857

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

T. H.

Działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru między 26 września 2011 roku a 28 listopada 2011 roku w P. z rachunku bankowego firmy (...) Sp. z o.o. przywłaszczył powierzone tej spółce mienie w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 146 222,96 złotych pochodzących z uprzednio otrzymanej przez (...) Sp. z o.o. na mocy umowy (...) 08.01.00-30-116/10-00 dotacji ze środków unijnych na realizację projektu pod nazwą „Projekt i realizacja webowej aplikacji wspomagającej procesy sprzedaży dla firm sektora (...) w ten sposób, że faktycznie zajmując się sprawami spółki, w tym dysponując jej kontem o nr (...), dokonał z niego przelewów kolejno w kwotach 20 300 złotych, 102 500 złotych, 10 000 złotych i 4000 złotych na swój rachunek bankowy o nr (...) oraz płatności i innych przelewów związanych z rzekomo prowadzoną przez (...) sp. z o.o. działalnością objętą przyznanym dofinansowaniem, czym działał na szkodę (...) Sp. z o.o. i na szkodę Skarbu Państwa reprezentowanego przez P., tj. przestępstwo z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Faktyczna realizacja projektu, w ramach którego przyznano dofinansowanie dla (...) sp. z o.o.

wyjaśnienia oskarżonego

1.2.2.

T. H.

W dniu 9 grudnia 2013 roku we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru doprowadził A. M. (1) i jego żonę K. D. do niekorzystnego rozporządzenia należącym do nich mieniem w kwocie 55 000 złotych oraz mieniem w kwocie 245 000 złotych należącym do Skarbu Państwa reprezentowanego przez P., stanowiącym dotację celową ze środków (...) w ten sposób, że wprowadził wskazanych pokrzywdzonych w błąd co do zamiaru i możliwości kontynuowania dotychczasowej działalności (...) Sp. z.o.o., w tym realizacji programu, na który tej spółce została przyznana dotacja, pochodząca ze środków (...), na skutek czego A. M. (1) i K. D. zbyli oskarżonemu udziały w (...) Sp. z.o.o., przekazali oskarżonemu dostęp do rachunku bankowego (...) Sp. z.o.o., na którym uprzednio zdeponowano kwotę 245 000 złotych uzyskaną z tytułu zaliczki otrzymanej na dotację ze środków unijnych, a nadto A. M. (1) udzielił oskarżonemu pożyczki w kwocie 55 000, 00 złotych, która nigdy nie została zwrócona na rzecz pożyczkodawcy, po czym oskarżony w żaden sposób nie kontynuował dotychczasowej działalności nabytej spółki, w tym nie przystąpił do realizacji programu, polegającego na stworzeniu platformy medyczno - prawnej, na który mocą umowy (...).08.0100-02-141/13-00 uzyskano dotację celową ze środków (...), wypłacił z rachunku bankowego (...) Sp. z.o.o. kwotę 245 000 złotych, która pochodziła z tytułu uprzednio otrzymanej przez spółkę dotacji ze środków unijnych, a której nie zwrócił mimo zobowiązania do jej zwrotu przez P., czym działał na szkodę A. M. (1), K. D., P. oraz spółki (...) sp. z o.o., uznając jednocześnie, że oskarżony dopuścił się tego przestępstwa w stosunku do mienia znacznej wartości, to jest przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Zamiar i możliwość realizacji projektu, na który przyznano dofinansowanie dla sisnet.pl sp. z o.o.

wyjaśnienia oskarżonego

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka R. P. (2)

Zasadniczo zeznania świadka zasługują na wiarę. Przy ich ocenie, podobnie jak w przypadku pozostałych świadków, Sąd miał na uwadze znaczny upływ czasu od wydarzeń relacjonowanych przez świadka, co niewątpliwie wpływało na precyzję i szczegółowość jego zeznań. Jego relacja dotycząca złożenia wniosku o dofinansowanie i opracowania projektu znajduje potwierdzenie w obszernej dokumentacji. Także okoliczności zbycia udziałów w spółce i zgłoszenia tego aktu do (...) zostały w ten sam sposób potwierdzone. Ponadto korelują one z zeznaniami J. J. (1), w których wskazała, że całą transakcję przeprowadzał właśnie oskarżony. Zeznania świadka dotyczące roli, jaką odgrywał w przedsięwzięciu oskarżony potwierdza także w swoich zeznaniach świadek P. J.. Zeznał on, że R. P. (2) przedstawił mu oskarżonego jako nabywcę spółki (...), dla której świadek wcześniej prowadził usługi księgowe.

zeznania świadka P. S.

W ocenie Sądu zeznania świadka zasługiwały na wiarę. Podobnie, jak w przypadku innych świadków, z uwagi na upływ czasu w naturalny sposób nie mogły być nie nazbyt szczegółowe, ale zasadniczo znalazły potwierdzenie w innych dowodach, w tym zeznaniach R. P. (2), P. J., J. J. (1) oraz zebranych dokumentach, w tym przygotowywanych właśnie przez tego świadka. Jego relacji, spójnej w tym zakresie w powołanymi dowodami wynika, że sprawami spółki (...) w zakresie realizacji dociskowego przez (...) projektu zajmował się oskarżony. To właśnie T. H. wydawał świadkowi polecenie, uzgadniał z nim kwestie związane z dokumentacją dotycząca rozliczenia projektu. W tym zakresie zeznania świadka przede wszystkim tworzą spójną i logiczna całość z zeznaniami J. jastrzębskiej, które identycznie przedstawiała rolę oskarżonego w spółce (...). Należy przy tym podkreślić, że wiedza świadka na temat funkcjonowania projektu i jego realizacji pochodziła od samego oskarżonego i stąd też P. S. nie był zorientowany w szczegółach transakcji, w tym operacjach na rachunku spółki, czy w faktycznym zlecaniu jakichś czynności podmiotom zewnętrznym (informatykom). Podkreślić przy tym należy, że wiedza świadka w tym zakresie była ograniczona, czego potwierdzeniem jest choćby jego brak doświadczenia, czy nawet brak wiedzy na temat formy jego zatrudnienia przez T. H..

zeznania świadka P. J.

Zeznania świadka zasługiwały na wiarę jako spójne, konsekwentne i potwierdzone innymi dowodami, w tym zeznaniami świadka R. P. (2), J. J. (1) oraz zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Świadek w szczególności zeznał, że oskarżony został mu przedstawiony prze R. P. (2) jako nabywca spółki (...), której księgowość prowadziło buro rachunkowe świadka. Potwierdza to relacja samego R. P. (2) oraz J. J. (1).

zeznania świadka J. J. (1)

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne, albowiem potwierdzone zostały dowodami w postaci zeznań świadków, w tym, R. P. (2), P. J., S. W. (1), D. M. a nadto znajdują swoje oparcie w zasadach logiki i doświadczenia życiowego. J. J. (1) konsekwentnie wskazywała, że nigdy nie zajmowała się taką działalnością, jaką zaproponował jej oskarżony. Nie miała zatem umiejętności i wiedzy, która pozwalałaby jej na prowadzenie spółki i realizację projektu związanego z tak dużym ryzykiem i odpowiedzialnością. Zeznała, że okazjonalnie wykonywała jedynie relacje fotograficzne z różnych imprez okolicznościowych. Sam oskarżony także wyjaśnił, że świadek kończyła dopiero studia i nie miała żadnego doświadczenia. Trudno zatem racjonalnie przyjąć, aby samodzielnie zdecydowała się na zakup udziałów w spółce (...) i realizację tak skomplikowanego projektu informatycznego. Tym samym zasady racjonalnego rozumowania i doświadczenia życiowego potwierdzają prawdziwość zeznań J. J. (1), zgodnie z którymi firmowała jedynie całe przedsięwzięcie własnym nazwiskiem a faktycznie wszystkim zajmował się oskarżony, który razem ze swoją matką namówili J. J. (1) do formalnego nabycia udziałów w spółce. Te twierdzenia świadka potwierdzają także zeznania R. P. (2) i P. J., którzy wskazywali zgodnie, że faktycznym nabywcą udziałów w spółce był właśnie oskarżony.

Relację J. J. (1) uprawdopodabniają także zeznania D. M. i S. W. (1), które podobnie jak świadek opisały sposób funkcjonowania oskarżonego, w tym jego problemy finansowe i alkoholowe.

Sąd miał bezpośredni kontakt ze świadkiem i w oparciu o bezpośrednio spostrzeżenia w czasie składania przez niego zeznań mógł nabrać osobistego przekonania, co do wiarygodności prezentowanych relacji (spostrzeżenia i wrażenia odniesione w trakcie bezpośredniego przesłuchania)

zeznania świadka S. W. (1)

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Konsekwentnie od samego początku wskazywała ona na okoliczności, w jakich doszło do poręczenia przez nią deklaracji wekslowych, podkreślając swój brak wiedzy na temat całej transakcji. Jej relacja w tym, zakresie współgra z zeznaniami A. M. (1) oraz zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Jak wynika bowiem z zeznań świadka i wyjaśnień oskarżonego w tamtym czasie S. W. (1) „działała w branży fryzjerskiej”. Nie zajmował się zupełnie taką działalnością, która sam oskarżony określał jako skomplikowaną. Jak sama zeznała podpisała dokumenty, czując presję i niejako została postawiona przed faktem dokonanym. Sam oskarżony natomiast dość nieudolnie wyjaśniał, że starał się jej to wytłumaczyć na tyle, na ile jej wiedza pozwalała, że transakcja jest korzystna. Taki sposób relacji z oskarżonym potwierdzają także zeznania świadka J. J. (1), która w podobny sposób podpisywała dokumenty przedkładane jej przez oskarżonego, nie zapoznając się z ich treścią i opierając się w całości na zaufaniu do T. H. i jego wyjaśnieniach związanych z tymi dokumentami.

Zeznania S. W. (1) korelują także z zeznaniami J. J. (1) i D. M.. Wszystkie były partnerkami oskarżonego iż godnie wskazywały, że T. H. miał problemy z nadużywaniem alkoholu. Zgodnie także zeznały, że zajmował się handlem używanymi samochodami i maszynami. S. W. (1) w swoich zeznaniach wskazywała na problemy finansowe oskarżonego oraz opłacanie przez nią rachunków, co ponownie koreluje z relacjami J. J. (1) i D. M., które także wskazywały na trudną sytuację finansową oskarżonego oraz na przypadku utrzymywania przez nie oskarżonego. Zeznania S. W. (1) znajdują także swoje potwierdzenie w analizie rachunku bankowego oskarżonego oraz informacji o prowadzonych przeciwko niemu egzekucjach komorniczych.

Sąd miał bezpośredni kontakt ze świadkiem i w oparciu o bezpośrednio spostrzeżenia w czasie składania przez niego zeznań mógł nabrać osobistego przekonania, co do wiarygodności prezentowanych relacji (spostrzeżenia i wrażenia odniesione w trakcie bezpośredniego przesłuchania)

zeznania świadka D. M.

Zeznania świadka zasadniczo nie dotyczyły okresu objętego zarzutami, ale z uwagi na relacje świadka z oskarżonym posłużyły do weryfikacji relacji świadków J. J. (1) i S. W. (1). Zeznania D. M. współgrają z relacjami dwóch pozostałych byłych partnerek oskarżonego i tworzą razem pewną spójną całość, dotyczącą sposobu funkcjonowania oskarżonego. Zeznania te korelują także z dokumentami w postaci wyciągu operacji na rachunku bankowym oskarżonego oraz zawiadomienia o zbiegu egzekucji komorniczych.

dokumentacja przetargu ofert

oferta E. H.

protokół wyboru ofert

umowa na wykonanie strony internetowej

Dokumenty sporządzone na potrzeby realizacji projektu, potwierdzają zdarzenie, których dotyczyły. Niekwestionowane przez strony.

umowa o dofinansowanie NR (...).08.01.00-30-116/10-00

rekomendacja płatności – zobowiązania programowe

kontrola finansowa

formularz oceny wniosku

wniosek o dofinansowanie

wniosek beneficjenta o płatność

rekomendacja z dnia 7 maja 2012r.dyrektora Departamentu (...) e - (...)

oświadczenia

wezwania o uzupełnienie wniosków i złożenie wyjaśnień

pismo rekomendujące rozwiązanie umowy

wystąpienie pokontrolne o wypowiedzenie umowy o dofinansowanie

wydruk korespondencji email

wezwania (...) do złożenia wyjaśnień

pismo wypowiedzeniu umowy

wezwanie do zwrotu dofinansowania

pismo z 30.10.2013 AM do (...)

pismo (...) z 13.11.2013r.

pismo sisnet.pl do (...) z 20.11.2013r.

pismo (...) z dnia 30.10.2015r.

Dokumenty związane z przygotowaniem projektów, wnioskami o ich dofinansowania oraz przyznanym dofinansowaniem. Zostały sporządzone według określonych zasad i metodologii. Potwierdzają okoliczności związane z ich sporządzaniem, w tym czas ich przygotowania oraz podmioty, które je sporządziły. Dokumenty nie były kwestionowane przez strony.

oświadczenia z dnia 2 września 2011r. o planowanym zbyciu udziałów

umowa zbycia udziałów w spółce (...) sp. z o.o.

notarialne poświadczenie podpisów

akt notarialny z dnia 9 grudnia 2013r.

umowa pożyczki

protokół zdawczo – odbiorczy dokumentacji sinsenp.pl sp. z o.o.

wnioski w zakresie rachunku bankowego

Dokumenty sporządzone w związku z transakcjami zbycia udziałów w spółkach. Niekwestionowane przez strony. Potwierdzone, co do okoliczności ich sporządzenia zeznaniami świadków i wyjaśnieniami oskarżonego.

wybrane operacje dla rachunku

historia rachunku bankowego

Dokument urzędowe, sporządzone przez właściwe instytucje w sposób przewidziany prawem. Niekwestionowane przez strony.

1.1.2

zeznania świadka A. M. (1)

Sąd uznał zeznania świadka co do zasady za wiarygodne. Są one konsekwentne, spójne i potwierdzone innymi dowodami, w tym zeznaniami świadków, dokumentami związanymi z transakcją i opracowaniem projektu oraz jego dofinansowaniem. W naturalny sposób zeznania świadka ustawiły się w opozycji do twierdzeń oskarżonego i przy ich ocenie niezbędne było ich wzajemne zestawienie. W przeciwieństwie do wyjaśnień oskarżonego zeznania A. M. (1) są logiczne, spójne i poparte zasadami doświadczenia życiowego. Potwierdzają je także inne dowody w postaci zeznań świadków i zebranych dokumentów.

Świadek w szczegółowy sposób opisał proces przygotowania projektu oraz złożenia wniosku o dofinansowanie i w tym zakresie jego zeznania znajdują potwierdzenie w zebranych dokumentach. Zeznania świadka dotyczące zawarcie umowy zbycia udziałów i pożyczki z oskarżonym jawią się jako spójne i logiczne. W przeciwieństwie do wyjaśnień oskarżonego, A. M. (1) w racjonalny sposób uzasadnia okoliczności udzielenie pożyczki oskarżonemu, w tym przekazanie mu pieniędzy w gotówce. Ta część jego zeznań koreluje nadto z treścią korespondencji email prowadzonej z oskarżonym od 23 grudnia 2011r.do 7 stycznia 2012r. W wiadomościach kierowanych do oskarżonego A. M. (1) powoływał się właśnie na zadłużeni oskarżonego wobec niego oraz poczynione wcześniej ustalenia, które w odpowiedziach oskarżony potwierdzał i negował istnienie zobowiązań wobec pokrzywdzonego. Sąd miał bezpośredni kontakt ze świadkiem i w oparciu o bezpośrednio spostrzeżenia w czasie składania przez niego zeznań mógł nabrać osobistego przekonania, co do wiarygodności prezentowanych relacji (spostrzeżenia i wrażenia odniesione w trakcie bezpośredniego przesłuchania)

zeznania świadka K. D.

Zeznania świadka były konsekwentne i spójne. Znalazły potwierdzenie w innych dowodach, w tym zeznaniach swiadków A. M. (1), M. S., S. W. (1) oraz zebranych dokumentach. Jej relacja współtworzyła z tymi dowodami pewną logiczną i spójną całość.

Sąd miał bezpośredni kontakt ze świadkiem i w oparciu o bezpośrednio spostrzeżenia w czasie składania przez niego zeznań mógł nabrać osobistego przekonania, co do wiarygodności prezentowanych relacji (spostrzeżenia i wrażenia odniesione w trakcie bezpośredniego przesłuchania)

zeznania świadka P. L.

zeznania świadka R. A.

zeznania świadka M. M.

Zeznania spójne, logiczne i konsekwentne. Korelują z innymi dowodami (zeznaniami świadków, dokumentami dotyczącym wniosków o dofinansowanie i jego rozliczeniem). Świadkowie w żaden sposób nie są związani z oskarżonym, czy pokrzywdzonym, a kontakt z sytuację mieli tylko w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych (obiektywizm relacji). Relacjonowali przebieg czynności służbowych, a ich relacja uwiarygodniona jest zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

częściowo zeznania świadka J. D. (1),

zeznania świadka M. K.

W ocenie Sądu zeznania tych świadków jedynie w części zasługują na wiarę i dotyczy to przede wszystkim faktów udzielenia pożyczki oskarżonemu, ich wizyty we W.. Te okoliczności zostały bowiem potwierdzone innymi dowodami. Zastrzeżenia Sądu budzą jednak zeznania świadków dotyczące już samych okoliczności udzielenie pożyczki, w tym formy jej spłaty i wynagrodzenia za jej udzielenie.

korespondencja e-mail

Dokumenty przedłożone przez pokrzywdzonego z dokładnym określeniem czasu ich powstania. Zgodne z zeznaniami świadka i wyjaśnieniami oskarżonego. Niekwestionowane przez strony.

wydruk z centralnej informacji KRS

odpis postanowienia z dnia 10.11.2011r.

zaświadczenie z (...)

zawiadomienie o przeszkodzie w realizacji zajęcia – zbieg egzekucji

Dokument urzędowe, sporządzone przez właściwe instytucje w sposób przewidziany prawem. Niekwestionowane przez strony.

opinia sądowo-psychiatryczna

- sporządzona w sposób kompleksowy, po przeprowadzeniu szczegółowych badań, w tym wywiadu z oskarżonym;

- wnioski są logiczne, jasne i należycie uzasadnione;

- opinia wyczerpująca, jasna, spójna i kompletna

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył obszerne wyjaśnienia, które jednak nie zasługiwały na wiarę. Sąd zestawił ich treść z zebranymi dowodami oraz zasadami racjonalnego rozumowania i doświadczenia życiowego. To zestawienie nie pozwoliło ostatecznie na danie im wiary, albowiem były chaotyczne, wewnętrznie sprzeczne, nie znajdowały potwierdzenia w zebranych dowodach i wreszcie nie znalazły oparcia w zasadach logiki i doświadczenia życiowego. Dla lepszej przejrzystości tego wywodu, wbrew systematyce aktu oskarżenia należy rozpocząć od oceny tej części wyjaśnień oskarżonego, która dotyczy zdarzenia chronologicznie wcześniejszego, a wskazanego jako ostatni zarzut aktu oskarżenia. W taki sam sposób Sąd dokona oceny prawnej zachowania oskarżonego. Sam oskarżony w swoich wyjaśnieniach także przede wszystkim skupia się na okolicznościach związanych ze spółką sisnet.pl sp. z o.o. niejako pomijając wydarzenia chronologicznie wcześniejsze, a przez pryzmat których także winno się oceniać treść jego wyjaśnień dotyczących spółki sisnet.pl.

W swoich wyjaśnieniach dotyczących spółki (...) sp. z o.o. T. H. wskazał, że uczestniczył w tej transakcji jako ciało doradcze. W dość lakonicznych w tej części wyjaśnieniach T. H. mówił dość lekceważąco o „jakimś sprzeniewierzeniu środków” i stwierdził, że były to kwoty wynikające z realizacji faktur na zlecenia, które jego firma otrzymała od firmy (...). Zostały one zrealizowane i w pełni udokumentowane w (...) Agencji (...). Dodał też, że wszystko było wielokrotnie kontrolowane. Tym wyjaśnieniom przeczą jednak zebrane dowody, w tym zeznania świadków oraz zebrane dokumenty oceniane przez pryzmat zasad logiki i doświadczenia życiowego. W pierwszej kolejności należy wskazać, że z zeznań świadków J. J. (1), R. P. (2), P. J. i P. S. wynika, że cała transakcja zakupu udziałów spółki przeprowadzana była przez oskarżonego. J. J. (1) zeznała, że oskarżony wpadł na pomysł żeby kupić spółkę z branży IT i zaproponował jej funkcje prezesa w tej spółce. Wskazał przy tym, że on nie może sam nabyć tej spółki i figurować jako jej udziałowiec, bo jest przeciwko niemu prowadzona egzekucja komornicza jeszcze z jego poprzedniej działalności. Na podobne okoliczności wskazywała świadek D. M., która zeznała, że T. H. mówił jej o tym, że rejestruje wszystko na inne osoby, bo ma zaległości w urzędzie skarbowym i ZUS. Okoliczności te potwierdza także analiza rachunku bankowego założonego przez oskarżonego w mBanku, na którym dokonano właśnie zajęcia w ramach egzekucji. Także zawiadomienie z banku sporządzone w toku postępowania egzekucyjnego wskazywało na zbieg szeregu postępowań egzekucyjnych skierowanych właśnie do rachunku oskarżonego. Ponadto Sąd uznał za wiarygodne zeznania J. J. (1), w których wskazywała, że nie miała wiedzy i umiejętności do prowadzenia takiej działalności, a w tamtym czasie zajmowała się zupełnie czym innym. Sam oskarżony w dość specyficzny i mało racjonalny sposób wyjaśniał okoliczności nabycia udziałów w spółce przez J. J. (1), samemu negując własne zaangażowanie w to przedsięwzięcie. Wyjaśnił, że „szukała pewnego rodzaju zatrudnienia”, „w tamtym okresie była w czasie kończenia studiów, szukała swojego miejsca”. Jednocześnie w tych samych wyjaśnieniach stwierdził, że projekt był skomplikowany, trzeba było włożyć w niego dużo pracy, co wydaje się nie przystawać do poszukiwania zatrudnienia przez kończącą dopiero studia osobę, bez żadnego doświadczenia, szukającą jedynie jakiegoś zatrudnienia.

Także P. S., odmiennie od oskarżonego, zeznał, że był zatrudniony w spółce (...) właśnie przez T. H.. Wskazał przy tym, że to oskarżony był osoba podejmującą decyzję w spółce, od której wszystko zależało. Stwierdził, że wszystkie kwestie uzgadniał z oskarżonym i to oskarżony zajmował się też realizacją projektu. Mimo, że P. S. miał być koordynatorem projektu, to nie miał nigdy kontaktu z informatykami, którzy mieli się zajmować jego realizacją, a ich istnieniu słyszał tylko od oskarżonego. Charakterystyczne w zeznaniach P. S. było stwierdzenie, że oskarżony pokazywał mu zarys projektu programu i nie był to z pewnością żaden działający program. Przeczy to zatem wyjaśnieniom oskarżonego, w których dał, ze wykonał całe zlecenie dla spółki i wystawił na to faktury.

Dalsza część wyjaśnień oskarżonego w zakresie funkcjonowania spółki (...) także nie jest wiarygodna. Oskarżony twierdził, że wykonał wszystko zgodnie z umową, czego potwierdzeniem są wystawione faktury, wielokrotnie zresztą sprawdzane. Dodał przy tym, że (...) sp. z o.o. wielokrotnie wszystko kontrolowała. Istotnie wszystkie czynności w zakresie realizacji projektu były systematycznie kontrolowane i (...) sp. z o.o. zgłaszała do nich szereg zastrzeżeń, które ostatecznie nie zostały wyjaśnione, co stało się między innymi przyczyną rozwiązania umowy o dofinansowanie. Już sama analiza tych zastrzeżeń poddaje pod wątpliwość prawdziwość wyjaśnień oskarżonego o faktycznym wykonaniu zlecenia, podobnie jak zestawienie rozliczeń i wniosków o płatność z treścią wniosku o dofinansowanie. (...) Sp. z o.o. w odpowiedzi na kolejne wnioski o płatność, rozliczające kolejne etapy realizacji projektu wzywała (...) sp. z o.o. do uzupełnienia brakującej dokumentacji związanej w tymi wnioskami. Wezwania te pozostawały jednak bez odpowiedzi lub też udzielane odpowiedzi nie spełniały wymogów i nie pozwalały na weryfikację wniosków. W tym miejscu należy podkreślić, że wnioski te były dokładnym odzwierciedleniem treści dokumentacji stanowiącej wniosek o dofinansowanie, w której w szczegółowy sposób przedstawione zostały poszczególne etapy projektu wraz z kosztami ich realizacji. Przedkładane przez oskarżonego do (...) sp. z o.o. dokumenty sprowadzały się zatem do przepisania treści tych wcześniej sporządzonych dokumentów. Istota ich rozliczenia sprowadzała się natomiast do wykazania faktycznego poniesienia tych wydatków i to nie wyłącznie poprzez przedłożenia faktur, wskazujących na poniesienie takich wydatków. W swoich wezwaniach (...) sp. z o.o. żądała szeregu dokumentów i wyjaśnień, które by potwierdzały realizację poszczególnych etapów projektu. Z wezwań tych wynika, że nie dostarczono kompletu dokumentów potwierdzających wykonanie usług, na które wystawiono faktury VAT, nie dostarczono dzieła w postaci elektronicznej (umowa na wykonanie strony internetowej przez E. T. H.), nie dostarczono potwierdzenia zapłaty zaliczki na podatek dochodowy pracownika P. S., nie dostarczono deklaracji ZUS, nie dostarczono dowodów zapłaty zobowiązań wobec ZUS i US. W pismach (...) sp. z o.o. wskazano także, że dokument złożony w ramach wniosku o płatność pt. „Dostępne systemy (...) i ocena ich jakości” jako potwierdzenie realizacji tej części projektu jest ogólnie dostępny na stronie (...) pl. (...) dołączono przy tym żadnych dokumentów, wskazujących na wyrażenie przez autora zgody na wykorzystanie tego opracowania. (...) sp. z o.o. wskazała również, że jako dokumenty mające potwierdzić realizację działań promocyjnych dostarczono dokument, który zawierał jedynie rozbudowany spis treści, bez samej treści. Baza danych dostarczona w ramach wniosków zawierała firmy nie nienależące do sektora (...). Baza ta prawdopodobnie została zakupiona a nie stworzona dla potrzeb projektu. Nie zawierała przy tym wymaganych danych takich, jak adresy email, nr telefonów. Ponadto dokumenty, które miały potwierdzić realizację zadanie „Usługi prawne” były dostępne na stronie (...) czym ponownie naruszono prawa autorskie. Okoliczności te korelują także z wyjaśnieniami świadka P. J., który zeznał, że nie otrzymywał do księgowania dokumentów związanych z realizacją projektu, na który przyznano dofinasowanie, bo księgowość w tym zakresie prowadzona jest na odmiennych zasadach i wydatki takie muszą być w szczególny sposób opisane. Co więcej, w trakcie rzekomego rozliczania projektu do (...) sp. z o.o. wpłynęło pismo podpisane przez J. J. (1), w którym wskazano, że spółka prowadzi pełną księgowość. S. tak miało być, to nie stanowiło żadnego problemu dostarczenie żądanych przez (...) sp. o. dokumentów księgowych w postaci potwierdzenia zapłaty zaliczki na podatek dochodowy pracownika P. S., czy deklaracji ZUS, dowodów zapłaty zobowiązań wobec ZUS i US. Wskazane wyżej okoliczności wskazują zatem na pozorne realizowanie i rozliczanie projektu. Gdyby istotnie, jak wyjaśnił oskarżony, wszystko było w pełni udokumentowanej i sprawdzone, to po pierwsze (...) sp. z o.o. nie zgłaszałby tylu i to tak poważanych zastrzeżeń, a po wtóre żądane przez nią dokumenty i opracowania mogły być bez trudu przedstawione. Sąd zwraca przy tym uwagę na sposób wykazywania poniesienia wydatków na realizację zlecenie na rzecz formy oskarżonego (E. T. H.). Oskarżony stwierdził, że zlecenie zostało przez niego wykonane, zafakturowane „i tyle”. Tak specyficzne opracowanie, jak projekt strony internetowej, czy baza danych materializują się jednak w określony sposób i w określonej formie. Stąd też żądanie skierowane do A. przez (...) sp. z o.o. oraz zastrzeżenia w tym zakresie do składanych wyjaśnień, z których wynika, że Agencja takich materialnych dowodów potwierdzających wykonanie tego działa nie otrzymała. Na marginesie należy dodać, że z zebranych dowodów wynika, że oskarżony nie ma wykształcenia informatycznego, a sam powoływał się w swoich wyjaśnieniach dotyczących spółki sisnet.pl na znajomości w branży informatycznej. Z zastrzeżeń (...) sp. z o.o. wynika, że nie przedstawiono dzieła w postaci elektronicznej (projektu strony), a przedłożone opracowania nie spełniały wymogów i były po prostu pobrane z ogólnodostępnych stron internetowych z naruszeniem praw autorskich. Jako dokumenty mające potwierdzić realizację działań promocyjnych dostarczono dokument, który zawierał jedynie rozbudowany spis treści, bez samej treści. Baza danych dostarczona w ramach wniosków zawierała firmy nie nienależące do sektora (...). Baza ta prawdopodobnie została zakupiona a nie stworzona dla potrzeb projektu. Nie zawierała przy tym wymaganych danych takich, jak adresy email nr telefonów. Ponadto dokumenty, które miały potwierdzić realizację zadanie „Usługi prawne” były dostępne na stronie (...) czym ponownie naruszono prawa autorskie. W ocenie Sądu zabiegi te miały jedynie stwarzać pozory realizacji projektu i były nieudolnie tworzonymi dowodami na potwierdzenie wykonania rzekomego dzieła, za które już w dniu nabycia udziałów, czyli 26 września 2011r. przelano na rachunek oskarżonego całą należność wynikającą z projektu i wniosku o dofinansowanie. Przy ocenie tej części wyjaśnień oskarżonego nie można zapominać o tym, że to faktycznie oskarżony od samego początku zajmował się sprawami spółki (...) sp. z o.o., w tym miał dostęp do jej rachunku bankowego, a zatem faktycznie transakcje zawierał sam ze sobą i sam dokonywał płatności z rachunku spółki na własny rachunek.

Wszystkie dokumenty, wyjaśnienia składane już po przelaniu środków na rachunek oskarżonego nie potwierdzały zatem kolejnych działań w ramach realizacji projektu, których po prostu już nie było. Były sporządzane na podstawie projektu i wniosku o dofinansowanie, powielając wskazane tam czynności, transakcje i ich przewidziane koszty. W tym miejscu na marginesie można wskazać, że do (...) sp. z o.o. w dniu 28 listopada 2011r. J. J. (1) złożyła oświadczenie wskazujące, że żaden z wykonawców w zakresie wydatków objętym wnioskiem o płatności nie jest powiązany z nią osobowo, ani kapitałowo – powołała się przy tym na art. 6c ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000r. o utworzeniu P.. Oświadczenie to nie było zgodne z prawdą, albowiem zgodnie z powołanym przepisem podmiot, który ubiega się o udzielenie wsparcia przeznaczonego na zakup towarów lub usług lub otrzymał od Agencji takie wsparcie nie może dokonać zakupu towarów lub usług od podmiotów, które bezpośrednio lub za pośrednictwem innych podmiotów są z nim powiązane osobowo. Za powiazania osobowe ustawa przyjmuje pozostawanie w takim stosunku prawnym lub faktycznym, który może budzić uzasadnione wątpliwości co do bezstronności w wyborze wykonawcy. Co prawda formalnie oskarżony podpisał umowę ze spółką (...) jeszcze przed formalnym nabyciem w niej udziałów przez jego partnerkę życiową, ale miał świadomość, że formalne nabycie spółki przez J. J. (1) spowoduje właśnie taki konflikt interesów i będzie niezgodne z przepisami ustawy.

Także analiza transakcji na rachunku (...) sp. z o.o., na który trafiły środki z dofinansowania poddaje pod wątpliwość prawdziwość wyjaśnień oskarżonego. Konto to zastało zasilone kwotą dotacji 146 223 złote a następnie na rzecz T. H. dokonano z niego w dniu 26 września 2011r. 4 przelewów na kwoty: 20 300 zł, 102 500 zł, 10 000 zł, 4000 zł. (wskazane jako faktury vat nr (...) do 06/09/2011) W aktach znajduje się natomiast oświadczenie sporządzone dla (...) sp. z o. o. w ramach rozliczenia projektu, z którego wynikało, że zapłatę za faktury vat (wartości brutto) oskarżony otrzymał w także w dniach 28.10.2011 i 27.11.2011r. Takich przelewów nie odnotowano jednak na rachunku (...) sp. z o.o. 25.10.2011r. na koncie było już tylko niecałe 15 złotych a 28 listopada 2011 na rachunku nie było już żadnych środków. Według tego oświadczenia przelano mu 168 939 zł a na koncie było przecież 146 223 zł przelanych przez (...).

W świetle tych okoliczności nie sposób uznać za prawdziwe twierdzeń oskarżonego o faktycznym wykonaniu zlecenia dla (...) sp. z o.o. i pobraniu za nie należnego wynagrodzenia. Taki sposób działania oskarżonego najlepiej oddaje ten fragment jego wyjaśnień, który dotyczył spółki sisnet.pl sp. z o.o. (...) wówczas, że „Gdybym próbował udawać, że realizuję jakieś etapy, wypłacał pieniądze na podstawie faktur, to byłoby to ewidentne przestępstwo.”

Sąd nie dał także wiary wyjaśnieniom oskarżonego dotyczącym nabycia spółki sisnet.pl sp. z o.o. oraz zaciągnięcia pożyczki u A. M. (1). Na taką ocenę tej części jego wyjaśnień wpływ miały inne dowody, w tym zeznania świadków A. M. (1), K. D., S. W. (1), częściowo J. D. (1) oraz dowody w postaci dokumentów dotyczących transakcji, korespondencji email z A. M. (1). Wreszcie wyjaśnienia te nie znajdują oparcia w zasadach racjonalnego rozumowania i doświadczenia życiowego, szczególnie z perspektywy wcześniejszego nabycia spółki (...) sp. z o.o. i przywłaszczenia środków znajdujących się na jej rachunku.

Zasadniczo ta część wyjaśnień oskarżonego sprowadza się do próby przerzucenia przez oskarżonego ciężaru odpowiedzialności na pokrzywdzonego A. M. (1) i nieudolnych starań wykazania, że to właśnie oskarżony został oszukany przez pokrzywdzonego. Twierdzenia te nie znajdują jednak oparcia w zebranych dowodach, zasadach logiki i doświadczenia życiowego. Nie mogą się wreszcie ostać nawet w świetle chaotycznych, sprzecznych wewnętrznie wyjaśnień samego oskarżonego.

T. H. dysponował już wiedzą na temat sposobu realizacji i rozliczenia projektu dofinansowanego ze środków unijnych. Jak sam wielokrotnie podkreślał w swoich wyjaśnieniach jest to proces skomplikowany, wzmagający dużego nakładu pracy. Taka świadomość nie przeszkodziła mu jednak w podjęciu decyzji o nabyciu udziałów spółki sisnet.pl w bardzo krótkim czasie, praktycznie na pierwszy spotkaniu z A. M. (1) i to jedynie po pobieżnym zapoznaniu się ze szczegółami projektu, w tym przy bardzo krótkim czasie na jego rozpoczęcie (wg oskarżonego 5 dni). Trudno w tych okolicznościach uznać za wiarygodne twierdzenia T. H., że od samego początku miał absolutny zamiar zrealizować dotacje. Przeczy temu zresztą także jego dalsze zachowanie już po nabyciu udziałów w spółce, kiedy to nie podjął żadnych działań związanych ze spółką, w tym nawet nie dokonał zmian w KRS, mimo że zapewniał o tym kilkakrotnie A. M. (1). Oskarżony starał się stwarzać wrażenie osoby zorientowanej w tak specyficznej dziedzinie jak realizacja projektów z dofinasowaniem unijnym - określał siebie jako ekonomistę i człowieka z doświadczeniem handlowo – ekonomicznym. Mimo takich twierdzeń zdecydował się na zakup udziałów w spółce i przejęcie projektu bez jego dokładnej analizy, a zwłaszcza bez zapoznania się w sposób szczegółowy ze zgromadzoną dokumentacją, oceną ryzyka i niezbędnych kosztów własnych. Do drugiego spotkania ze zbywcami udziałów dochodzi bowiem już u notariusza. Jest to tym bardziej zastanawiające, że wcześniej, przy okazji rozliczania (...) spółki (...) zapoznał się z procedurą weryfikacji projektu przez (...) i miał świadomość wnikliwości Agencji w rozliczaniu projektu.

Mało racjonalne i spójne są także wyjaśnienia oskarżonego dotyczące umówienia się na tym pierwszym spotkaniu na zawarcie umowy pożyczki, na mocy której A. M. (1) miałby po zbyciu udziałów przelać oskarżonemu lub na konto spółki kwotę 55 000 złotych. Według wyjaśnień oskarżanego miała to być kwota, która zaoferował za nabycie udziałów w spółce. Oskarżony uzasadniał, że umowa pożyczki miała stanowić zabezpieczenie zwrotu przeze niego tej kwoty po pierwszej transzy. Trudno jednak znaleźć racjonalne argumenty za takim rozwiązaniem na tym etapie negocjacji i stąd te wyjaśnienia oskarżonego brzmią nieprzekonywująco.

Skoro istotnie, jak wyjaśniał T. H., miał zamiar zrealizować projekt, to zastanawiać musi już sam brak środków na zakup udziałów, nie wspominając o konieczności własnego wkładu w projekt w kwocie 210 000 złotych. Sposób pozyskania tych środków także poddaje pod wątpliwości prawdziwość twierdzeń oskarżonego. Poprzez swojego znajomego pożyczył bowiem od zupełnie obcej osoby (telefonicznie) kwotę 60 000 złotych. Z zeznań M. K. wynika, że nie znał oskarżonego i na prośbę ich wspólnego znajomego pożyczył oskarżonemu taką kwotę na 1-2 dni. Oskarżony musiał zatem już wówczas zakładać, że zwróci tę pożyczkę z przyznanego dofinansowania. Było to zatem sprzeczne z oczekiwaniami samego A. M. (1), który wcześniej odmawiał zbycia udziałów innym oferentom, którzy chcieli nabyć udziały ze środków spółki. Sam oskarżony wyjaśnił, że A. M. (1) informował go o tym jeszcze w trakcie ich pierwszego spotkania. Oskarżony wyjaśnił, że pieniądze, podobnie jak szybką pożyczkę na realizacje projektu miał zapewnione od pana D.. Sam J. D. (1) faktu tego nie potwierdził, a nawet zeznał, że nie miał pieniędzy na pożyczkę i dlatego skontaktował oskarżonego z M. K.. Dość swobodnie oskarżony stwierdził także, że pozyskanie kapitału na racjonalny projekt nie jest problemem, co wydaje się jedynie gołosłownym stwierdzaniem, zważywszy na wynikającą z zebranych dowodów jego sytuacje finansową, w tym zadłużenie i prowadzone przeciwko niemu postępowania egzekucyjne.

Przedstawiane przez oskarżonego okoliczności nabycia udziałów i zawarcia umowy pożyczki także nie znajdują potwierdzenia w zebranych dowodach. Wbrew wyjaśnieniom oskarżonego S. W. (1) zeznała, że nie wytłumaczono jej okoliczności zawarcia umów i wystawienia weksli, które poręczyła. Jej relacja w tym zakresie została uznana przez Sąd za wiarygodną. Relacji oskarżonego nie potwierdza także J. D. (1). T. H. wyjaśnił bowiem, że J. D. (2) też chciał zobaczyć te dokumenty, bo też miał wiedzę ekonomiczną. Sam J. D. (1) zeznał natomiast, że nigdy nie widział nawet jednego dokumentu odnośnie tej spółki. Podawanego przez oskarżonego sposobu przekazania pieniędzy nie potwierdza sam M. K.. W swoich wyjaśnieniach oskarżony podał, że umowa pożyczki zawierała punkt, który wskazywał, że pieniądze dostał do rąk, ale faktycznie tak nie było. W kontekście rzekomego wcześniejszego umówienia się (podczas pierwszego spotkania) na przelanie pieniędzy na konto oskarżonego twierdzenia te są nieracjonalne. Nic nie stało na przeszkodzie, aby w umowie wpisać właśnie taka formę przekazania pieniędzy. Co więcej, było to dopiero drugie spotkanie oskarżonego z A. M. (1) i zastanawiać musi taka decyzja, aby potwierdzić w dokumencie w obecność notariusza wydarzenie, do którego nie miało faktycznie dojść. Dalsza część tych wyjaśnień, w której oskarżony stara się uzasadnić taki sposób wykonania umowy pożyczki jest nieracjonalna i mało przekonywująca, tym bardziej, że jak podkreślał, nie chciał uszczuplić projektu. Sam A. M. (1) od samego początku kontaktów z oskarżonym podkreślał, że nie godził się na zakup udziałów ze środków przyznanego dofinansowania. Gdyby istotnie, jak wyjaśnia oskarżony, pieniądze z pożyczki miały stanowić uzupełnienie dotacji, to faktycznie A. M. (1) wbrew wcześniejszym ustaleniom nie zbyłby udziałów za umówioną kwotę 55 000 złotych i sam finansowałby projekt, z którego już zrezygnował. Brak jest zatem gospodarczego uzasadnienia po stronie pokrzywdzonego dla takiej transakcji.

Oskarżony wyjaśnił, że gdy wrócił do domu, rozpoczął analizę projektu i zaczęły się kłopoty. Wskazał przy tym, że oczekiwał na szerszą dokumentacją. Trudno dać wiarę tym wyjaśnieniom, zważywszy, że oskarżony od samego początku negocjacji nie poświęcił odpowiedniej ilości czasu na analizę dokumentów, a po zawarciu umowy dokumenty spółki zabrała S. W. (1). Sam oskarżony potwierdził jedynie w protokole przejęcie 48 dokumentów. Po upływie dwóch tygodni od zawarcia umowy nabycia udziałów w wiadomości e-mail skierowanej w odpowiedzi na wiadomość A. M. (1) oskarżony nie zgłosił jednak żadnych wątpliwości, nie prosił o dodatkowe dokumenty, czy o dokonanie rzekomego przelewu kwoty pożyczki. To A. M. (1) w swojej poprzedzającej odpowiedź oskarżonego wiadomości z dnia 21 grudnia 2011r. napisał, że mają kilka nieuregulowanych spraw związanych z przewłaszczoną spółką a nadto oskarżony jest mu winien sporą sumę pieniędzy. Ponadto A. M. (1) pytał w tej wiadomości o realizacje projektu, w którym miał być zatrudniony jako menadżer projektu. Wyraził też nadzieję, że projekt nie jest zagrożony a zaliczka z (...) jest nadal na koncie, poza wypłaconymi w jego obecności 20 000 złotych. Jeśli istotnie, jak wyjaśniał oskarżony, nie było takich ustaleń, to zastanawiać musi dlaczego w swojej odpowiedzi nie zareagował na te rzekomo nieprawdziwe informacje. Wręcz przeciwnie, w swojej odpowiedzi oskarżony odpisał, że wszystkie ich ustalenia pozostają w mocy. W kolejnych wiadomościach zapewniał o aktualności ustaleń oraz o rychłym złożeniu zawiadomienia do (...) S.A. i KRS (dwukrotnie pisał, że zrobi to następnego dnia). Ostatnia taka wiadomość pochodzi z 7 stycznia 2012r. a zatem prawie miesiąc od nabycia udziałów. Pomimo tych zapewnień T. H. tych zmian nigdy nie zgłosił.

Oskarżony wyjaśnił ponadto, że po zawarciu umowy wypłacił jeszcze kilka tysięcy, które miały posłużyć temu, żeby mógł rozpocząć działalność, otworzyć biuro. Jak wynika z zeznań J. J. (1) żadnych takich czynności oskarżony nie podjął, nadal zajmował się tym, co wcześniej i nie zmieniał miejsca swojej pracy.

T. H. tłumaczy brak realizacji projektu faktem, że nie było zgody (...) na zbycie spółki. Trudno zaakceptować takie twierdzenia, zwłaszcza z punktu widzenia podobnych operacji wykonywanych przy okazji nabycia udziałów w spółce (...). Wówczas, analogicznie jak w przypadku spółki sisnet.pl (...) została zawiadomiona o zamiarze zbycia udziałów, a następnie o ich zbyciu. W chwili nabycia udziałów spółki (...) Sp. z o.o. nie zajęła jeszcze stanowiska i przez kolejne miesiące składane były informację wyjaśniające te zmiany. Dopiero w dniu 16 marca 2012r., a zatem ponad 5 miesięcy od nabycia udziałów w spółce (...), P. S. złożył w imieniu (...) sp. z o.o. uzupełnienie wniosku o wprowadzenie zmian do umowy o dofinansowanie. Było to oświadczenie o przejęciu spółki z uwagi na brak funduszy poprzedniego właściciela, a tym samym brak możliwości realizacji projektu. Ponadto przedłożył umowę z dnia 26 września 2011r. o zbyciu udziałów. Sama (...) zajęła stanowisko w tej sprawie dopiero 15 maja 2012r., kiedy to poinformowała (...) sp. z o.o. o zaakceptowaniu proponowanych w dniu 5 września 2011r. zmian w zakresie zbycia udziałów w spółce. Sama kwestia zbycia udziałów i ewentualnej zgody także była już przedmiotem analiz Biura (...). Zgodnie z jego opinią doszło jedynie do zbycia udziałów, a nie zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c. W związku z tym dokonana zmiana nie spowodowała zmiany podmiotu – beneficjenta, a zatem (...) nie ma zatem kompetencji do ograniczenia możliwości zbywania udziałów przez dotychczasowych udziałowców.

Wreszcie niewiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego dotyczące wypłaty środków z dofinansowania i rzekomej próby stworzenia alternatywnego biznesu, który spowoduje, że będzie mógł uzyskać środki na spłatę tego zobowiązania. Nie wskazał bowiem przy tym, na co konkretnie wydał tak znaczną kwotę pieniędzy. Z zeznań S. W. (1) wynika, że po nabyciu udziałów w spółce oskarżony nadal zajmował się tym, co robił wcześniej i kupił używany samochód marki R. (...). Świadek zeznała również, że po powrocie z W. nie widziała, aby T. H. zajmował się dokumentami, które przywieźli. Nie wyrażał też żadnych pretensji do A. M. (1). Za nieprzekonywujące Sąd uznał także wyjaśnienia oskarżonego, w których stwierdził, że uznał za kompletnie bezcelowe awanturowanie się przez telefon, czy w mailach, bo gdyby pisał maile, to musiałbym ujawnić tą umowę, która była między nim a A. M. (1). Wbrew towarzyszącym temu twierdzeniom oskarżonego żaden z przepisów Kodeksu spółek handlowych nie określa jednak ceny zbycia udziałów, w szczególności nie wskazuje, że ma się to odbyć po cenie nominalnej, czyli takiej, jak to określono w umowie spółki. Trudno zatem przyjąć, aby oskarżony nie miał możliwości dochodzenia swoich potencjalnych praw w przypadku rzeczywistego wprowadzenia go w błąd przez zbywcę, w tym nawet ewentualnego zawiadomienia organów ścigania. Nic takiego jednak nie miało miejsca i prawie miesiąc od nabycia udziałów w korespondencji z A. M. (1) oskarżony nie zgłaszał do niego żadnych pretensji, czy nie kierował żądań o dokonanie przelewu, czy uzupełnienie dokumentów. W żaden sposób nie reagował też na twierdzenia A. M. (1) o jego znacznym zadłużeniu, czy nieuregulowanych zobowiązaniach. Wręcz przeciwnie, potwierdzał aktualność ich uzgodnień.

W świetle tych okoliczności Sąd uznał, że wyjaśnienia oskarżonego w przeważającej części nie stanowią wiarygodnego dowodu, w oparciu o który można było poczynić w sprawie ustalenia faktyczne.

częściowo zeznania świadka M. K. i J. D. (1)

Wątpliwości Sądu w zakresie ich prawdziwości budziła ta część zeznań świadków, w której w wyraźny sposób starali się unikać wyjaśnienie szczegółów udzielenie pożyczki oskarżonemu i jej rozliczenia. Jak sam wskazał M. K. nie znał wcześniej T. H., a poza tą jedną pożyczkę nikomu takich nie udzielał. Zastanawiać zatem musi racjonalność takiego zachowania świadka, który w swoich pierwszych zeznaniach w ogóle nie pamiętał całej transakcji. Zupełnie obcej osobie miał zatem pożyczyć 60 000 złotych, nie znając warunków tej pożyczki, ani nie dokumentując jej w żaden sposób. Podobnie J. D. (1) bagatelizował okoliczności udzielenie pożyczki w tak dużej kwocie oraz sposób jej rozliczenia, mimo, że to właśnie on polecić miał swojemu znajomemu M. K. oskarżonego, którego tamten w ogóle nie znał. Wreszcie obaj świadkowie nie potrafili wskazać jakie pieniądze otrzymali od oskarżonego w dniu udzielenia pożyczki, na co powoływał się także sam oskarżony. Z zasad logiki i doświadczenia życiowego wnika, że taka transakcja była dla nich obarczona dużym ryzykiem, a zatem zysk n z niej musiał być adekwatny do takiego ryzyka. Trudno zatem w ocenie Sądu uznać za prawdziwe te zeznania świadków, w których unikają podania szczegółów transakcji i uzyskanego z tego tytułu wynagrodzenia.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

pierwszy

T. H.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zachowania oskarżonego opisanego w dwóch pierwszych punktach części wstępnej wyroku, dokonana z punktu widzenia znamion zarzucanych mu przestępstw, doprowadziła do wniosku, że najpełniej zawartość kryminalną jego zachowania oddaje uznanie je za jedno przestępstwo realizujące znamiona z art. art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Jak już wcześniej podkreślono dla takiego sposobu postrzegania i oceniania zachowania oskarżonego istotne znaczenie ma chronologicznie pierwsze, choć później zarzucone mu przestępstwo dokonane w związku z działalnością spółki (...) sp. z o.o. To właśnie bowiem wówczas oskarżony miał możliwość zapoznania się dokładnie ze sposobem realizowania i rozliczania projektu, któremu przyznano dofinansowanie unijne przez (...). Zatem to właśnie poprzez posiadaną od tego czasu przez oskarżonego świadomość i wiedzę, co do sposobu i formy realizacji projektu dokonano oceny jego zachowania w odniesieniu do nabycia udziałów spółki sisnet.pl. sp. z o.o.

W ocenie Sądu z okoliczności, w jakich doszło do nabycia udziałów w spółce (...) sp. z o.o. oraz sposobu działania oskarżonego przy okazji faktycznego nabycie udziałów w spółce (...) sp. z o.o. należy wysnuć wniosek, że zamiarem oskarżonego nie było faktyczne prowadzenia spraw spółki (...), w tym zrealizowanie projektu, na który spółka otrzymała dofinansowanie. Niezasadne było zatem przypisywanie mu kolejnego czynu, polegającego na przywłaszczeniu mienia spółki i działaniu na jej szkodę (art. 284 § 2 k.k. i art. 296 § 1 k.k.). Oskarżony w chwili zawierania umowy nabycia udziałów w spółce i przed faktycznym przeniesieniem posiadania zdeponowanych na rachunku spółki środków nie miał już bowiem zamiaru wykorzystania tych środków zgodnie z ich przyznaniem oraz prowadzenia dalszej działalności spółki, a działał jedynie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, który był tożsamy z celem zarzuconego mu przywłaszczenia. Przepis art. 284 § 2 k.k. uległ zatem konsumpcji przez przepis art. 286 § 1 k.k. (podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2020 r., w sprawie o sygn. akt II AKa 223/18, LEX nr 2809493).

Przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. popełnia sprawca, który w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. „Występek oszustwa jest przestępstwem umyślnym kierunkowym, co oznacza, że można je popełnić wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, który powinien obejmować zarówno cel działania sprawcy (osiągnięcie korzyści majątkowej), jak i sposób działania zmierzającego do osiągnięcia tego celu (doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd, albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania). (wyrok Sądu Najwyższego wyrok z dnia 11 października 2011 roku, w sprawie sygn. akt V KK 81/11, Lex nr 1044082; podobnie Sąd Najwyższy postanowienie z dnia 4 stycznia 2011 roku, w sprawie sygn. akt III KK 181/10, OSNKW 2011/3/27). Przy czym ustalenie zamiaru sprawcy musi nastąpić w chwili działania sprawcy, a najpóźniej w czasie, kiedy doszło do realizacji znamion strony przedmiotowej tj. zakończenia „pochodu” drogi przestępstwa, które zostaje zrealizowane przez niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi, w sprawie sygn. akt II AKa 167/08, Prok. i Pr. – wkł. 2009/5/35).

W pierwszej kolejności w sprawie konieczne było zatem ustalenie zamiaru działania oskarżonego. Zamiar należy do elementów strony podmiotowej czynu, rozgrywa się w sferze procesów psychicznych konkretnej osoby i zazwyczaj nie jest werbalizowany. Przeważnie sprawca w swoich wyjaśnieniach, podobnie zresztą jak oskarżony, przedstawia odmienny od rzeczywistego motyw i cel swojego działania. Próbuje uzasadniać racjonalnie swoje działania, przedstawiać je jako zgodne z prawem i podejmowane w ramach dopuszczalnego ryzyka gospodarczego. Dlatego też, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, na podstawie których można wyprowadzić wnioski, co do realności wywiązania się ze zobowiązania, a w szczególności możliwości finansowych i faktyczne ich spełnienia. Taka metodyka pracy jest zasadą w przypadku przestępstw z art. 286 § 1 k.k., gdzie ów zamiar można tylko oceniać w oparciu o zobiektywizowane okoliczności, takie jak możliwości finansowe sprawcy, jego sytuacja materialna w chwili zaciągania zobowiązania. Zasadniczo analiza istnienia znamion określonego przestępstwa winna w pierwszej kolejności dotyczyć znamion strony przedmiotowej (M. Kurowski, K. Eichstaedt, B. Augustyniak, D. Świecki, Kodeks…). Orzecznictwo wskazuje bowiem na możliwość wnioskowania o stronie podmiotowej ze znamion strony przedmiotowej, co wynika częstej prawidłowości, że deklaracje werbalne potencjalnego sprawcy nie znajdują potwierdzenia w jego czynach (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. II Aka 256/13, opublikowany na stronie www.orzeczenia.ms.gov.pl, a także postanowienie SN z dnia 29 marca 2011 r., sygn. V KK 344/10, Biuletyn Prawa Karnego 2011, nr 9). Właśnie w taki sposób Sąd dokonał ustalenia zamiaru istniejącego po stronie oskarżonego.

Jak wskazano wyżej odpowiadając na ogłoszenie A. M. (1) o zamiarze zbycia spółki (...) sp. z o.o. (...) miał już wiedzę o sposobie realizowania i rozliczania projektu z dofinansowaniem unijnym oraz konsekwencji niedochowania tych zasad. Na marginesie można jednak wskazać, że być może tak opóźniona reakcja (...), czy wręcz jej brak w odniesieniu do rozliczenia dofinansowania dla spółki (...) sp. z o.o. spowodował dokonanie przez oskarżonego kolejnego przestępstwa, polegającego na nabyciu udziałów w spółce (...) sp. z o.o.

T. H. wiedział zatem, że rozliczenie dofinansowania następuje w określonym czasie w oparciu o szczegółowy harmonogram i kosztorys, składane wraz z projektem o dofinasowanie. Miał też świadomość konieczności sfinansowania części projektu środkami własnymi spółki. W tym przypadku było to 210 000 złotych. Ponadto jak wynika z zeznań A. M. (1), potwierdzonych przez samego oskarżonego, nie chciał sprzedawać udziałów za środki z dofinansowania, czyli otrzymać zapłaty dopiero po zbyciu spółki i przekazaniu dostępu do jej rachunku bankowego. T. H. widział także o stosunkowo szybkim rozpoczęciu realizacji projektu (1 grudnia 2013r.)

Pomimo stopnia skomplikowania projektu, krótkiego czasu na jego rozpoczęcie (5 dni) oskarżony nie zapoznał się szczegółowo z dokumentacją związaną z projektem i dofinansowaniem i już na pierwszym i jedynym spotkaniu z A. M. (1) zdecydował się na nabycie udziałów w spółce. Ponadto, jak wynika z analizy historii rachunków bankowych należących do oskarżonego, zawiadomienia o przeszkodzie w realizacji zajęcia – zbiegu egzekucji, zeznań świadków S. W. (1), J. D. (1), oskarżony nie dysponował środkami na zakup udziałów w spółce, a jego sytuacja finansowa była trudna (prowadzone były przeciwko niemu postępowania egzekucyjne, w tym ZUS-u i US na łączną kwotę prawie 15 000 złotych). W tym samym czasie oskarżony zajmował się faktycznie sprzedażą używanych samochodów i części do nich i nie funkcjonował jako specjalista w branży IT, czy osoba zajmująca się rozliczaniem dofinasowań unijnych. Sam wielokrotnie przed Sądem powoływał się przy tym na swoje kontakty i doświadczenie handlowo-ekonomiczne, jednak w żaden sposób twierdzeń tych nie popierał innymi dowodami. Jak sam wyjaśnił wiedział, że A. M. (1) nie ma zespołu, wiedzy i czasu na realizację projektu. Zatem miał świadomość konieczności dysponowania tymi elementami w celu realizacji projektu. Jak wynika z zebranych dowodów, po nabyciu udziałów oskarżony nie podjął jednak żadnych działań związanych z realizacją projektu, a nawet nie dopełnił obowiązków związanych z samymi zmianami w organach spółki. W swojej wiadomości ze stycznia 2014r. po raz kolejny zapewniał pokrzywdzonego o zamiarze złożenia dokumentów do (...) S.A. Mimo ustawowego obowiązku nie zaktualizował jednak danych w sądzie rejestrowym.

Okoliczności te w ocenie Sądu wskazują na istnienie po stronie oskarżonego bezpośredniego zamiaru, o którym mowa w art. 286 § 1 k.k. Oskarżony zamierzał nabyć zatem udziały w spółce w celu osiągniecia korzyści majątkowej w postaci przyznanego spółce dofinansowania, znajdującego się na jej rachunku bankowym, do którego uzyskał dostęp po nabyciu udziałów. Niejako przy okazji realizacji umowy zbycia udziałów pojawiła się dodatkowa okazja pozyskania kolejnych środków, tym razem pochodzących z pożyczki udzielonej przez pokrzywdzonego. Do jej zawarcia doszło w dość specyficznych okolicznościach i stanowiła ona niejako transakcję wiązaną z nabyciem udziałów, faktycznie je umożliwiając i warunkując. W ocenie Sądu oskarżony w dniu 9 grudnia 2013r. zawierając umowę pożyczki, podobnie jak w przypadku realizacji zobowiązań wynikających z przyznanego dofinansowania, nie miał zamiaru zwrotu pożyczonych pieniędzy pożyczkodawcy. W konsekwencji Sąd uznał, że w ten sposób oskarżony podjął szereg zachowań w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, co w kwalifikacji prawnej czynu znalazło swoje odbicie ujęcie w niej przepisu art. 12 k.k. Czas popełnienia tego przestępstwa sprawił, że w czasie wyrokowania obowiązywało już inne brzmienie art. 12 k.k. wprowadzone nowelizacją z dnia 4 października 2018 r. i z dnia 19 czerwca 2020 r. Zestawienie treści tego przepisu w kontekście względności ustawy, o której mowa w art. 4 § 1 k.k. uzasadniało zastosowanie art. 12 k.k. w brzmieniu obowiązującym w chwili popełnienia przez oskarżonego przestępstwa.

W tych okolicznościach Sąd nie miał żadnych wątpliwości, że zamiarem działania oskarżonego było wyłudzenie dofinansowania wypłaconego spółce sisnet.pl sp. z o.o. oraz kwoty udzielonej mu przez zbywcę udziałów pożyczki. Cel ten zrealizował poprzez wprowadzenie zbywcy udziałów A. M. (1) w błędne przeświadczenie o rzeczywistym zamiarze realizacji projektu, dla którego spółka trzymała dofinansowanie unijne oraz o jego zdolności do realizacji projektu, w tym posiadania udziału własnego, czy wreszcie co do rzeczywistego zamiaru zwrotu kwoty udzielonej mu pożyczki. Z treści przepisu art. 286 § 1 k.k. wynika przy tym, że osoba wprowadzana w błąd nie musi być tożsama z właścicielem mienia, którym dokonuje rozporządzenia. Taka sytuacja miała miejsce właśnie w odniesieniu do przyznanej dotacji, która zgodnie z umową o dofinansowanie była udzielona warunkowo w celu realizacji projektu, a jednoczesne w przypadku niezrealizowania projektu na którymkolwiek jego etapie podlegała zwrotowi do (...). Charakterystyczne jest przy tym to, że już po nabyciu udziałów i wypłaceniu środków z rachunku spółki oskarżony nadal wprowadzał A. M. (1) w błąd, co do realizacji swoich obowiązków sprawozdawczych oraz dotrzymania przyjętych w czasie transakcji ustaleń z pokrzywdzonym, powołując się na niezwłoczne zgłoszenie zmian w spółce do (...) S.A. i KRS, podczas gdy nie podejmował w tym zakresie żadnych działań a przyznane środki były już przez niego wypłacone. Jak wskazano wyżej oskarżony nie miał możliwości finansowych na realizację projektu a dalsze jego zachowanie potwierdza brak takiego zamiaru. Wszystkie wymienione wyżej okoliczności potwierdzają, że zarzucanego przestępstwa oszustwa, oskarżony dopuścił się zatem w sposób zawiniony, działając z zamiarem bezpośrednim.

Na koniec należy wreszcie wskazać, że w kwalifikacji czynu przypisanego oskarżonemu z uwagi na wartość wyłudzonego mienia uwzględniono przepis art. 294 § 1 k.k. Przepis ten zaostrza odpowiedzialność sprawcy przestępstwa z art. 286 § 1 popełnione do mienia znacznej wartości. Zgodnie natomiast z definicja zawarta w art. 115 § 5 k.k. mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200 000 złotych i ta było w przypadku oskarżonego.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

drugi

T. H.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Drugi z przypisanych oskarżonemu czynów wyczerpał znamiona przestępstwa z art. art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 284 § 1 k.k. przestępstwo w nim określone popełnia sprawca, który przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe.

Zasadnicza zmiana w kwalifikacji tego czynu sprowadzała się do uznania, że nie doszło do przywłaszczenia powierzonego mienia (art. 284 § 2 k.k.), ale cudzego mienia (art. 284 § 1 k.k.).

Powierzenie, o którym mowa w art. 284 § 2 k.k. stanowi przekazanie władztwa nad rzeczą z zastrzeżeniem obowiązku jej późniejszego zwrotu (np. powierzona rzecz oddana w komis lub dla wykonania jej kopii, użyczona). Sytuacja taka nie miała miejsca w przypadku środków dotacji znajdujących się na rachunku spółki formalnie nabytej przez J. J. (1). Środki te zostały przekazane do dyspozycji spółki w celu dofinansowania projektu realizowanego zgodnie z zatwierdzonym planem. Umowa o dofinansowanie nie zastrzegała bezwzględnego obowiązku zwrotu środków, a jedynie zastrzegała taka możliwość w przypadku wypowiedzenia umowy. Mimo, że formalnie udziałowcem spółki została J. jastrzębska, to faktycznie powierzyła ona wykonywanie wszystkich obowiązków zarządczych oskarżonemu, w tym przekazała mu dostęp do rachunku spółki i możliwość dysponowania nim. Jako prezes zarządu miała takie uprawnienia, choć winny ona znaleźć swoje odzwierciedlenie w sformalizowanej formie (pełnomocnictwo, prokura itp.). Oskarżony dysponował zatem zgromadzonymi na rachunku spółki środkami za zgodą podmiotu uprawnionego, w więc co do zasady legalnie. Gdyby spółka zrealizowała projekt, na którym otrzymała dofinansowanie zgodnie z jego założeniami i prawidłowe go rozliczyła, to takie działanie oskarżonego nie nosiłoby z pewnością cech przestępstwa, podobnie jak działanie samej J. J. (1). Środki zgromadzone na rachunku spółki, należącej formalnie do J. J. (1) znajdowały się zatem za jej zgodą we władaniu oskarżonego, a przywłaszczane prawo mógł on wykonywać (zgodnie z przeznaczeniem tych środków). Treść przepisu art. 284 § 1 i 2 k.k. nie uzależnia odpowiedzialności karnej od charakteru władania w sensie cywilistycznym. Władanie rzeczą w jakimkolwiek zakresie powoduje, że nie mamy do czynienia z zaborem tej rzeczy po stronie sprawcy. Przyjmuje się, że faktyczny dzierżyciel włada rzeczą za kogoś innego, dlatego jeśli dokonana dyspozycji właścicielskich, będzie odpowiadał nie za kradzież, lecz za przywłaszczenie ( Konarska-Wrzosek Violetta - red., Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, WKP 2020).

Czynność wykonawcza oskarżonego polegała na przywłaszczeniu przyznanych spółce środków pieniężnych poprzez przelanie ich na własny rachunek bankowy i zadysponowaniu nimi na inne płatności, a zatem na postąpieniu z rzeczą tak jak właściciel. Jak wskazano przy okazji oceny dowodów i ustaleń faktycznych, oskarżony faktycznie nie zrealizował czynności, na które przyznane zostało dofinansowanie. W szczególności nie wykonał dzieła i czynności, na które wstawiał faktury VAT. Były one pozorne i służyły jedynie zamaskowaniu faktycznych zamiarów oskarżonego, którym było przywłaszczenie środków z rachunku spółki. Przedkładanie tych dokumentów wraz z wnioskami o rozliczenie dofinansowania i płatności bezpośrednie już po zadysponowaniu zgromadzonymi środkami (po ich przywłaszczeniu) sprawia jednak, że owego wprowadzania w błąd (...) Sp. z o.o. nie można traktować jako elementu przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. Wynika to z samej istoty przestępstwa oszustwa, gdzie wprowadzenie w błąd poprzedza dokonanie rozporządzenia mieniem. Zabiegi oskarżonego stanowiły raczej próbę zwolnienia się z odpowiedzialności i przerzucenia jej w całości na J. J. (1), która formalnie była odpowiedzialna za realizację projektu i rozliczenie dofinansowania, a ostatecznie za zwrot kwoty dofinasowania.

W związku z niezrealizowaniem projektu na który przyznano dofinansowanie i świadomością oskarżonego konsekwencji takiego działania, czyli obowiązku zwrotu całości przyznanej w ramach dofinansowania zaliczki, Sąd przyjął, że kwota przywłaszczenia odpowiada całości przyznanego dofinansowania, zgodnie z rozliczeniem (...)u wynoszącego ostatecznie 146 222, 96 złotych.

W związku z realizowaniem przez oskarżonego kolejnych operacji finansowych na rachunku bankowym spółki na przestrzeni okresu od 26 września 2011r. do 28 listopada 2011r. (ostateczne wyczerpania kwoty dotacji), Sąd przyjął, że przestępstwa z art. 284 § 1 k.k. oskarżony dopuścił się w warunkach czynu ciągłego, o którym mowa w art. 12 k.k. Podobnie jak w przypadku pierwszego z przypisanych oskarżonemu czynów, Sąd zastosował w tej sytuacji wynikającą z art. 4 § 1 k.k. zasady względności, która oznaczała przyjęcie brzmienia przepisu art. 12 k.k. z chwili dokonania przypisanego oskarżonemu przestępstwa.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. H.

pierwszy

pierwszy

Przy wymiarze kary Sąd kierował się okolicznościami, wynikającymi między innymi ze sposobu działania oskarżonego, cechującego się premedytacją oraz znacznego rozmiaru spowodowanej szkody.

Jak wynika z analizy zachowania oskarżonego, tworzył on wizję profesjonalnie działającego podmiotu gospodarczego, która ma wiedzę i doświadczenie w realizacji projektów dofinansowanych ze środków unijnych. Faktycznie natomiast zajmował się zupełnie innym rodzajem działalności, którą także prowadził w sposób mało przejrzysty i transparentny, nie wywiązując się z wynikających z niej obowiązków, czego potwierdzeniem były prowadzone przeciwko niemu postępowania egzekucyjne. Zachowanie oskarżonego godziło zatem w pewność obrotu gospodarczego, podważało wzajemne zaufanie podmiotów uczestniczących w tym obrocie. Zachowanie oskarżonego świadczy o całkowitym ignorowaniu zasad uczciwego prowadzenia działalności gospodarczej, w tym właśnie pewności tego obrotu. Takie zachowanie musi zatem spotkać się z właściwą reakcją karną.

Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd kierował się zatem swoim uznaniem, granicami przewidzianymi w ustawie oraz ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu jako znaczny. Jednocześnie miał również na uwadze cele kar w zakresie społecznego oddziaływania, jak i w ramach prewencji indywidualnej.

Wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, który uczynił sobie z takiego rodzaju działalności niemal źródło dochodu.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, stopnia winy i wypełni cele z zakresu prewencji szczególnej i ogólnej. Podkreślenia wymaga, iż oskarżony swoim działaniem wykazała rażące lekceważenie podstawowych zasad porządku prawnego.

Ponadto w związku z popełnieniem przez oskarżonego przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Sąd orzekł na podstawie art. 33 § 2 k.k. obok kary pozbawienia wolności karę grzywny, uwzględniając przy tym przede wszystkim rozmiar wyrządzonej szkody. Wysokość stawki dziennej ustalono w oparciu o zasady określone w art. 33 § 3 k.k.

T. H.

drugi

drugi

Wymiar kary za ten czyn jest wynikową okoliczności popełnienia przestępstwa, w tym działania oskarżonego z pełną premedytacją i konsekwencją w zmierzaniu do celu. Na wymiar kary wpływ ma również wysokość przywłaszczonej kwoty dofinansowania oraz zachowanie po dokonaniu przestępstwa. T. H. nie wykazywał żadnego zainteresowania konsekwencjami swojego zachowania dla J. J. (1), która na jego prośbę i za jego namową firmowała całe przedsięwzięcie swoim nazwiskiem.

Należy w tym miejscu podkreślić, że do czasu złożenia zawiadomienia przez A. M. (1) oskarżony faktycznie unikał przez kilka lat konsekwencji swojego zachowania związanego z przywłaszczeniem środków spółki (...) sp. o.o. W tym kontekście wymierzona kara uświadamia oskarżonemu konieczność poniesienia skutków naruszenia prawa mimo tak znacznego upływu czasu.

Ponadto w związku z popełnieniem przez oskarżonego przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Sąd orzekł na podstawie art. 33 § 2 k.k. bok kary pozbawienia wolności karę grzywny, uwzględniając przy tym przede wszystkim rozmiar wyrządzonej szkody.

T. H.

trzeci

pierwszy i drugi

Jednocześnie uznając, że zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej Sąd na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego karę łączną w pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary łącznej Sąd zgodnie z art. 85a k.k. miał na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawej społeczeństwa. Analiza elementów strony podmiotowej i przedmiotowej wszystkich przestępstw, prowadzi do przekonania, iż kara ta będzie współmierna do winy i stopnia szkodliwości społecznej czynów popełnionych przez oskarżonego, a także uczyni zadość wymaganiom prewencji indywidualnej i ogólnej.

Przy wymierzaniu kary łącznej Sądu uznał, że jedynie orzeczona w takim wymiarze kara pozbawienia wolności będzie realizować dyrektywy określone w art. 53 kk. Przemawiają za tym zarówno zasady wymiaru kary w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej.

W ocenie Sądu orzeczona kara jest właściwą reakcją karną na zachowanie oskarżonej a w świetle okoliczności popełnienia czynów nie nosi znamion kary niewspółmiernie surowej.

Łączna kara grzywny uwzględnia także związek między przestępstwami popełnionymi w celu osiągniecia korzyści majątkowej jako stosunkowo łatwego sposobu zdobywania przez oskarżonego znacznych środków finansowych. Należy przy tym podkreślić, że faktyczny brak jakiejkolwiek reakcji ze strony (...) na przywłaszczenie dofinansowania dla (...) sp. z o.o. doprowadził faktycznie do popełnienia przez oskarżonego kolejnego przestępstwa związanego z dofinansowaniem unijnym. Orzeczona w ten sposób kara łączna grzywny ma utwierdzić oskarżonego w przekonaniu o nieopłacalności takiego sposobu pozyskiwania pieniędzy.

T. H.

piąty

pierwszy i drugi

Zgodnie z art. 46 § 1 k.k. w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. W ocenie Sądu w przypadku zachowania oskarżonego zaistniały okoliczności uzasadniające skorzystanie przez Sąd z przewidzianej w powołanym przepisie możliwości. W połączeniu z orzeczoną karą orzeczenie to będzie stanowić właściwą reakcję na jego zachowanie i wpłynie na zmianę jego dotychczasowego sposobu życia.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. H.

czwarty

trzeci

Stosownie do treści art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania, przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

szósty i siódmy

Rozstrzygnięcie o wydatkach oskarżycieli posiłkowych oparto na treści art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. Wydatki na ich rzecz stanowiły poniesione przez nich koszty ustanowienia zastępstwa procesowego, które mieszczą się w graniach określonych przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Zróżnicowanie ich wysokości w odniesieniu do poszczególnych oskarżycieli wynika z ilości rozpraw, w których wzięli udział ich pełnomocnicy.

ósmy

Rozstrzygnięcie o kosztach oparto na treści art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt. 4 i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

Na koszty te składały się koszty opinii biegłych z zakresu psychiatrii, koszty informacji z K., ryczałt za wezwania, koszty stawiennictwa świadków. Opłatę wymierzono w oparciu o przepis art. 2 ust. 1 pkt. 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

7.  Podpis

sędzia Andrzej Lewandowski

Zarządzenia:

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonego oraz pełnomocnikowi oskarżyciela posiłkowego

2.  Kal. 14 dni od doręczenia