Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 704/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. z dnia 2 czerwca 2020 r., sygn. akt VIII K 991/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

N. K.

Osobą zajmującą się sprawami gospodarczymi w spółce (...) Sp. z o.o. w okresie objętym zarzutem był J. S. (1) i w związku z tym to on, a nie oskarżona, był odpowiedzialny za wpłacanie właściwemu organowi podatkowemu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług w przepisanym terminie

Pełnomocnictwo z dnia 13 lipca 2017 r., udzielone przez zarząd spółki F. (...) J. S. (1)

k. 237-238

2.1.2.2.

N. K.

Oskarżona w dniu 31 lipca 2017 r. zrezygnowała z pełnienia funkcji Członka Zarządu w spółce (...) Sp. z o.o.

Oświadczenie N. K. z dnia 31 lipca 2017 r.

k. 239

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1.

Pełnomocnictwo z dnia 13 lipca 2017 r. udzielone J. S. (1) przez N. K. działającą jako zarząd spółki (...) Sp. z o.o.

Sąd Okręgowy uznał, że przedstawiony w postępowaniu apelacyjnym dowód z dokumentu (drogą mailową uzyskany przez obrońcę) nie zwalniał oskarżonej z odpowiedzialności karnoskarbowej za czyny przypisane w zaskarżonym wyroku. Podkreślenia wymaga, że samo udzielenie przez oskarżoną, działającą jako członek zarządu (...) Sp. z o.o. szerokiego zakresowo pełnomocnictwa J. S. (1) nie zwalniało podsądnej z jej obowiązków w spółce, w tym również z obowiązków podatkowych takich jak konieczność odprowadzania w wyznaczonym terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłacanych pracownikom spółki wynagrodzeń czy podatku od towarów i usług. Wynika to z tego, że pełnomocnik zawsze działa w imieniu i na rzecz podmiotu, który udzielił mu pełnomocnictwa (w tym przypadku na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. reprezentowanej przez jedynego członka zarządu z osobie N. K.) i wykonuje wytyczne mocodawcy. Ponadto, wśród czynności wymienionych w treści pełnomocnictwa z dnia 13 lipca 2017 r. nie ma upoważnienia dla J. S. (2) do odprowadzania w imieniu spółki (...) Sp. z o.o. zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłacanych pracownikom wynagrodzeń czy podatku od towarów i usług. Jedyne co zostało wprost wymienione w treści omawianego dokumentu to umocowanie do podpisywania i składania w imieniu spółki wszelkiego rodzaju deklaracji, zeznań lub oświadczeń wynikających z publicznoprawnych zobowiązań spółki, w szczególności podatkowych, w zakresie ubezpieczeń społecznych oraz ubezpieczenia zdrowotnego lub sprawozdań do GUS, NBP i innych instytucji (pkt 8 pełnomocnictwa). Zapisu tego nie można jednak interpretować rozszerzająco, skoro nie ma tam wprost wskazania o upoważnieniu także do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatek od towarów i usług to znaczy, że J. S. (1) nie został do tego umocowany. Przedłożony przez obrońcę podsądnej dokument nie stanowił więc żadnego zaprzeczenia, że to na oskarżonej pełniącej w spółce (...) Sp. z o.o. funkcję jedynego członka zarządu ciążył obowiązek odprowadzenia w okresie objętym zarzutem zaliczek do właściwego urzędu skarbowego na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaconych pracownikom wynagrodzeń oraz uiszczania w ustalonych terminach podatku od towarów i usług. Na marginesie można jeszcze dodać, że gdyby faktycznie J. S. (1) uzyskał od organów spółki upoważnienie do obliczania, pobierania podatków oraz terminowego wpłacanie organowi podatkowemu pobranych kwot, to zgodnie z art. 31 Ordynacji podatkowej, jego dane osobowe wraz z adresem musiałyby zostać zgłoszone właściwemu miejscowo organowi podatkowemu w terminie 14 dni od jego wyznaczenia do dokonywania tego typu czynności podatkowych. Żadne takie zgłoszenie ze strony spółki (...) Sp. z o.o. nie zostało dokonane właściwemu urzędowi skarbowemu, co dodatkowo potwierdza wnioskowanie, że J. S. (1) w okresie objętym zarzutem nie posiadał stosownego upoważnienia do uiszczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

2.1.2.2.

Oświadczenie z dnia 31 lipca 2017 r.

Dowód przedstawiony na rozprawie apelacyjnej w dniu 5 listopada 2020 r. nie stał się podstawą ustalenia, że N. K. faktycznie i prawnie zrezygnowała z funkcji członka zarządu w (...) Sp. z o.o. Prawdą jest, że wpis o wykreśleniu członka zarządu z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego ma jedynie charakter deklaratoryjny i od jego dokonania nie zależy w żaden sposób skuteczność złożonej przez członka zarządu rezygnacji z pełnionej funkcji. Niemniej jednak oświadczenie woli o rezygnacji ze stanowiska członka zarządu jest skuteczne dopiero z chwilą, gdy doszło do spółki w taki sposób, że z jego treścią mógł się zapoznać członek właściwego organu spółki ( uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2016 r., sygn. akt III CZP 89/15, OSNC 2016/9/97, Lex nr 2008733). Niezwykle istotne dla oceny wartości dowodowej przedłożonego przez obrońcę oskarżonej oświadczenia z dnia 31 lipca 2017 r. jest to, że z dokumentu tego nie wynika aby zostało one przedłożone spółce (...) Sp. z o.o. Obrona nie przedstawiła żadnych innych dokumentów, z których można byłoby wywnioskować czy oświadczenie to rzeczywiście zostało złożone spółce i to w taki sposób, że członek właściwego organu spółki mógł się zapoznać z jego treścią. Powyższych wymogów dowodowych nie zmienia w żaden sposób fakt, że jedynym członkiem zarządu spółki (...) Sp. z o.o. była oskarżona N. K.. Prawidłowo należało by wysłać oświadczenie o rezygnacji z funkcji członka zarządu na adres siedziby spółki by możliwe było zapoznanie się z jego treścią przez wszystkich wspólników spółki. Zgodnie bowiem z art. 202 § 6 ksh jeżeli w wyniku rezygnacji członka zarządu żaden mandat w zarządzenie nie byłby obsadzony, członek zarządu składa rezygnację wspólnikom, zwołując jednocześnie zgromadzenie wspólników, o którym mowa w art. 233 ¹ ksh, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Zaproszenie na zgromadzenie wspólników zawiera także oświadczenie o rezygnacji członka zarządu. Rezygnacja jest skuteczna z dniem następującym po dniu, na który zwołano zgromadzenie wspólników. W aktach sprawy brak jest dokumentów potwierdzających by zgromadzenie wspólników, o którym mowa w przytoczonym przepisie zostało przez podsądną zwołane, co stanowi dodatkowe poświadczenie, iż przedłożona przez obrońcę rezygnacja N. K. z funkcji członka zarządu w spółce (...) Sp. z o.o. była nieskuteczna i nie zwalniała jej z obowiązków członka zarządu, m.in. w zakresie uiszczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług. Poza tym świadek M. M. - drugi wspólnik spółki będący też prokurentem nie miała wiedzy aby oskarżona wystąpiła z zarządu, co wynika jasno ze złożonych przez z nią w tej sprawie zeznań. To oraz brak dokumentów poświadczających skuteczność złożonego oświadczenia o rezygnacji z funkcji członka zarządu wskazuje, że przedmiotowe oświadczenie złożono tylko na potrzeby niniejszego postępowania i to w celu uniknięcia przez podsądną odpowiedzialności karnej za zarzucone jej czyny.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, tj. art. 4 i 7 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks polegająca na dowolnej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności zeznań świadków i przyjęciu z góry, że oskarżona N. K. zajmowała się w spółce (...) Sp. z o.o. sprawami finansowymi spółki, w tym kwestiami podatkowymi, chociaż z zeznań świadków jednoznacznie wynika, że inna osoba zajmowała się faktycznym zarządem spółki, co doprowadziło do niesłusznego przyjęcia, że oskarżona N. K. zajmowała się sprawami gospodarczymi podmiotu i uznania jej winy popełnienia czynów opisanych w pkt 1 i 2 wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy stwierdził, iż przeprowadzona przez Sąd Rejonowy ocena dowodów była prawidłowa i uwzględniała w wystarczającym stopniu dyrektywy z art. 7 kpk (recypowane na mocy art. 113 § 1 kks również do postępowań karnoskarbowych), a więc zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. Trzeba podkreślić, iż Sąd I instancji w treści uzasadnienia zaskarżonego rozstrzygnięcia wymienił wszystkie dowody, którym przyznał przymiot wiarygodności. W okolicznościach tej sprawy nie dziwi, że nie zostały przez Sąd Rejonowy wskazane żadne dowody uznane za niewiarygodne. Postępowanie to toczyło się w stosunku do nieobecnych (art. 117 § 1 pkt 4 kks), zatem oskarżona nie została przesłuchana w tym postępowaniu i dlatego Sąd I instancji nie dysponował jej wyjaśnieniami. Natomiast wszystkie dowody jakie udało się w tej sprawie zgromadzić (w tym również dowody o charakterze osobowym) zasługiwały na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności. W uzasadnieniu zostały wskazane odpowiednie powody, które spowodowały takie a nie inne ukształtowanie oceny zgromadzonych w sprawie dowodów. Sąd odwoławczy po zapoznaniu się z aktami sprawy nie dostrzegł powodów, które przemawiałyby za tym by w jakikolwiek sposób podważać słuszność przedstawionej w uzasadnieniu wyroku oceny materiału dowodowego. Na krytykę zasługuje jednak brak rozważań w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku na temat odpowiedzialności karnoskarbowej oskarżonej w kontekście wynikających z zeznań świadków okoliczności, że osobą faktycznie zajmującą się tą spółką był ojciec oskarżonej J. S. (1). Brak tych rozważań Sąd odwoławczy zdecydował się uzupełnić we własnym zakresie, nie znajdując podstaw procesowych by w związku z tym uchylać zaskarżony wyrok i sprawę przekazywać do ponownego rozpoznania.

Należy zauważyć, że choć obrońca podniósł zarzut obrazy przepisu art. 7 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks to jednak nie negował trafności dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny dowodów, a jedynie utrzymywał, że z materiału tego nie wynika by to właśnie oskarżona była osobą zajmującą się sprawami gospodarczymi spółki (...) Sp. z o.o. W rzeczywistości więc zarzut ten stanowił zarzut błędu w ustaleniach faktycznych i tak został on potraktowany przez Sąd II instancji. W ramach zarzutu obrazy art. 7 kpk, dla uwiarygodnienia prawdziwości wersji wydarzeń przedstawianej w apelacji, skarżący odwoływał się do pewnych, wybranych, fragmentów zeznań świadków: M. M., J. K., A. M. oraz A. S., nie wskazywał natomiast w swoim środku odwoławczym by ocena tych dowodów osobowych była dokonana w sposób nieprawidłowy. Dla przypomnienia zaś, Sąd Rejonowy wszystkim tym dowodom, do których odwoływał się apelujący, przypisał cechę wiarygodności w całości.

Przechodząc do rozstrzygnięcia kluczowego dla badanej sprawy zagadnienia, Sąd odwoławczy nie zgodził się z obrońcą by zgromadzony materiał dowodowy świadczył o tym, że osobą faktycznie zajmującą się sprawami gospodarczymi spółki (...) Sp. z o.o. w rozumieniu art. 9 § 3 kks był J. S. (1) a nie N. K.. Przesłuchani w sprawie świadkowie co prawda podawali, że częściej widywali J. S. (2) i to on głównie kontaktował się z nimi w sprawach spółki (...) Sp. z o.o. i wydawał polecenia. Jednakże nie dawało to podstaw do ustalenia, że taką osobą decyzyjną, współdziałającą z J. S. (1) w sprawach tej spółki, nie była jego córka N. K. piastująca funkcje prezesa zarządu spółki. Niezbędne jest w tym miejscu odwołanie się do zeznań M. M. złożonych na rozprawie w dniu 2 czerwca 2020 r., z których wynika wprost, iż J. S. (1) w pewnych sytuacjach zanim wydał polecenie służbowe uzależniał jego treść od skontaktowania się z córką (oskarżoną) i uzgodnienia z nią danej sprawy. Potwierdza to autentyczność prowadzenia działalności (...) sp. z o.o. przez oskarżoną, gdzie ojciec jej w tym istotnie pomagał. Nie ulega przy tym też wątpliwości, że odpowiedzialność za opłacanie w terminach zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatek od towarów i usług spoczywał na podsądnej, która miała w obowiązku kontrolować czy należności publicznoprawne reprezentowanej przez nią spółki są uiszczane w wymaganych terminach.

Sąd Okręgowy stwierdził, że w toku niniejszego postępowania nie zostały zgromadzone żadne dowody potwierdzające budowaną przez obrońcę teorię, iż to nie oskarżona a jej ojciec był osobą zajmującą się sprawami gospodarczymi (...) Sp. z o.o. Podobnie dokumenty złożone do akt sprawy na etapie postępowania odwoławczego nie stanowiły potwierdzenia dla tej okoliczności i nie zwalniały N. K. z odpowiedzialności karnoskarbowej za popełnione czyny zabronione. Pełnomocnictwo z dnia 13 lipca 2017 r. jakiego udzieliła ojcu oskarżona obejmujące szeroki zakres czynności spółki wyjaśniało dlaczego J. S. (1) wykazywał dużą aktywność w sprawach tej spółki, co było widoczne w trakcie pobytów w Polsce, wydawania poleceń pracownikom i osobom współpracującym z (...) Sp. z o.o. Jednak, jak już wyżej Sąd Okręgowy wskazywał, udzielenie pełnomocnictwa (nawet tak szerokiego) nie znosiło odpowiedzialności N. K. jako członka zarządu spółki. Niebagatelne jest bowiem to, że skoro zarząd spółki prowadzi sprawy tej spółki a pracami zarządu kieruje jego prezes, to jeżeli nie powierzono spraw spółki jako płatnika podatku od wynagrodzeń osób fizycznych (zaliczek na ten podatek) innemu członkowi zarządu albo kierownikowi innej komórki organizacyjnej tej formy, prezes zarządu spółki jest tą osobą, która zajmuje się jej sprawami gospodarczymi w powyższym zakresie, jeżeli nie dojdzie do wskazania, stosownie do art. 31 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa innej jeszcze osoby odpowiedzialnej za czynności spółki jako płatnika podatku ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 2002 r., sygn. akt IV KK 164/02, (...) 2002/11-12/106). Takie zgłoszenie zgodne z art. 31 Ordynacji podatkowej nie miało miejsca, co prowadzi do wniosku, że żadna inna osoba poza oskarżoną nie została upoważniona do zajmowania się sprawami podatkowymi tej osoby prawnej. Nadmienić też trzeba, że w okresie stawianych zarzutów w rejestrze przedsiębiorców to właśnie oskarżona widniała jako członek zarządu, także ona została podana przez A. S. do protokołu prowadzonej we wrześniu i październiku 2018 r. kontroli podatkowej jako osoba reprezentująca (...) Sp. z o.o. Zasadnym jest więc przyjęcie, iż to właśnie N. K. jako jedyny na ten czas członek zarządu (...) Sp. z o.o. była osobą zajmującą się sprawami gospodarczymi spółki odpowiedzialną za terminowe odprowadzanie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i zapłatę podatku od towarów i usług i to właśnie ona ponosi odpowiedzialność karnoskarbową za czyny stanowiące przedmiot tego postępowania. Odmienny tok rozumowania prowadziłby do absurdalnego wniosku, że w spółce (...) Sp. z o.o. nie było podmiotu odpowiedzialnego za prawidłowość rozliczeń podatkowych.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonej od postawionych jej zarzutów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uwzględnienia wniosku z uwagi na całkowitą niezasadność omówionego zarzutu. Przeprowadzona przez Sąd Rejonowy ocena dowodów była prawidłowa i odpowiednio uwzględniała dyrektywy z art. 7 kpk. Ustalenia faktyczne odnośnie sprawstwa i winy N. K. oparto na wiarygodnym materiale dowodowym i nie było więc powodów by w postępowaniu odwoławczym ingerować w tą część zaskarżonego orzeczenia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Poza zmianą zaskarżonego wyroku opisaną w pkt 5.2.1. zaskarżony wyrok został utrzymany w pozostałym zakresie w mocy (pkt 3 wyroku Sądu Okręgowego).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Postępowanie odwoławcze nie wykazało innych uchybień w zaskarżonym wyroku niż błędne oznaczenie przepisów Kodeksu karnego skarbowego, które swoim zachowaniem naruszyła oskarżona i nieprawidłowe wskazanie podstawy prawnej wymiaru kary. Brak było także podstaw wskazanych w art. 439, 440 kpk, uzasadniających uchylenie wyroku poza granicami zarzutów i wniosków apelacji. Sąd II instancji ocenił przy tym z urzędu, że również orzeczenie o karze jest wyważone, sprawiedliwe i nie razi surowością. Wobec tego wyrok w tym zakresie został utrzymany w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w pkt I przyjmując, że czyn przypisany oskarżonej stanowi przestępstwo z art. 77 § 2 kks i ten przepis stanowi podstawę wymierzonej kary grzywny.

Zwięźle o powodach zmiany

W trakcie kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia Sąd odwoławczy dostrzegł z urzędu, że Sąd Rejonowy pomimo prawidłowego wskazania przepisu, którego znamiona zostały wyczerpane zachowaniem N. K. opisanym w pkt 1 orzeczenia (art. 77 § 2 kks w zw. z art. 9 § 3 kks oraz art. 6 § 2 kks), przypisując oskarżonej ten czyn w części rozstrzygającej w pkt I wyroku błędnie wskazał, że stanowił on przestępstwo z art. 77 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i art. 9 § 3 kks. Nadto za podstawę wymiaru kary również przyjęto art. 77 § 1 kks,. Znamienne jest przy tym, że Sąd Rejonowy nie dokonywał żadnej zmiany ani opisu czynu, ani też jego kwalifikacji prawnej, a dostrzec trzeba było, że przepis art. 77 § 1 kks przewiduje surowszą sankcję niż § 2 tegoż artykułu. Wobec zaś bezspornego ustalenia, że kwota niewpłaconego podatku była mała, co wymagało przyjęcia art. 77 § 2 kks (typ uprzywilejowany przestępstwa), a znamię to nie wynikało wprost z wyroku Sąd odwoławczy zdecydował o zmianie zaskarżonego wyroku w tej części. Te nieprawidłowe oznaczenia przepisu potraktowano jako obrazę prawa materialnego, który wymagał ze strony Sądu odwoławczego ingerencji w treść zaskarżonego orzeczenia ale wyłącznie w tym zakresie, gdyż dopełniające ocenę prawną przepisy art. 9 § 3 kks oraz art. 6 § 2 kks pozostały bez zmian.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.

Na podstawie art. 105 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks Sąd Okręgowy sprostował oczywistą omyłkę pisarską w pkt 2 zaskarżonego wyroku poprzez zastąpienie zapisu „naruszyła treść przepisów przepis art. 3103 ust 1 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług” zapisem „naruszyła treść przepisów art. 103 ust. 1 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług”

Sąd Okręgowy z urzędu dostrzegł omyłkę pisarską powstałą w pkt 2 zaskarżonego wyroku w opisie czynu, polegającą na błędnym wskazaniu przepisu ustawy o podatku od towarów i usług naruszonego zachowaniem oskarżonej. Ustawa o podatku od towarów i usług kończy się na art. 176 zatem wskazanie art. 3103 miało charakter oczywistej omyłki. Przepis art. 105 § 2 kpk pozwalał na dokonanie usunięcia takiej oczywistej usterki w orzeczeniu pierwszoinstancyjnym przez sąd odwoławczy. Dlatego też sprostowano tę omyłkę w pkt 1 wyroku Sądu II instancji.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

Zgodnie z art. 616 § 1 pkt 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks do kosztów procesu należą koszty sądowe, którymi są m.in. wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania (art. 616 § 2 pkt 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks). Jednym z wydatków Skarbu Państwa, na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks są wypłaty dokonane z tytułu nieopłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokatów lub radców prawnych.

Obrońca oskarżonej z urzędu wniósł w apelacji o zasądzenie od Skarbu Państwa zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonej w postępowaniu odwoławczym. Przytoczone przepisy przemawiały za takim orzeczeniem. Wysokość kosztów adwokata została ustalona w oparciu o § 2 pkt 1, § 4 ust. 1 i 3 oraz § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714). Dlatego zasądzono na rzecz obrońcy z urzędu – adw. B. H. kwotę 516,60 zł (w tym uwzględniono 23 % podatek VAT).

5.

Zgodnie z art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego wniesionego przez oskarżonego ma on obowiązek ponieść koszty procesu. Koszty te zgodnie z art. 616 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks obejmują: koszty sądowe, na które składają się wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postepowania oraz opłaty.

Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 536,60 zł, na które składały się: 20 zł ryczałtu za doręczenie wezwań i innych pism (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym; Dz. U. z 2013, poz. 663 ze zm.) oraz wydatki poniesione przez Skarb Państwa z tytułu wynagrodzenia obrońcy z urzędu – 516,60 zł. Ponadto na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 8 w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd Okręgowy wymierzył N. K. opłatę za II instancję w kwocie 70 zł. Nie stwierdził bowiem żadnych okoliczności, które przemawiałyby za zwolnieniem oskarżonej z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, tj. przesłanek z art. 624 § 1 kpk.

7.  PODPIS

Hanna Bartkowiak