Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2017r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2017 r. w K.

sprawy z powództwa S. R.

przeciwko W. C.

o zadośćuczynienie z tytułu uszkodzenia ciała lub uszczerbku na zdrowiu

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 1141/16

UZASADNIENIE

Powód, S. R. wniósł o zasądzenie od pozwanego W. C. kwoty 12.000,00 zł, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia za doznane przez powoda krzywdy i cierpienia w związku z przestępstwem popełnionym przez pozwanego w dniu 13 lutego 2014 r. Wniósł również o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając wskazał, że tego dnia został uderzony przez pozwanego w dłoń. W wyniku zdarzenia powód doznał urazu stawu śródręczno – paliczkowego IV palca ręki lewej z krwiakiem podskórnym, które to obrażenia spowodowały powikłanie pourazowe polegające na pęknięciu ścięgna prostownika i przykurcz palca wymagający rekonstrukcji operacyjnej.

Według powoda, zakres doznanych cierpień był znaczny. Doznał bowiem istotnych ograniczeń w ruchomości stawu śródręczno – paliczkowego IV palca lewej ręki, a przede wszystkim trwałego przykurczu tego palca. Przez okres ponad dwóch lat pomiędzy datą popełnienia przestępstwa, a terminem wyznaczonej operacji powód musiał zmagać się z istotnymi ograniczeniami w wykonywaniu codziennych czynności, m.in. także w pracy zawodowej, gdzie jest pracownikiem fizycznym. Powód odczuwał codzienny ból tego palca przy każdej próbie jego wyprostowania lub chwytania lewa ręką przedmiotów.

Pozwany W. C. wyartykułował jedynie, że nie zgadza się z pozwem. Generalnie jego wypowiedzi sprowadzały się do kwestionowania sprawstwa przedmiotowego zdarzenia. Podał jedynie, że ewentualne skutki doznanego uraz nie mogły być dla powoda zbyt dotkliwe i uciążliwe, ponieważ nie przeszkadzały mu w pracy zawodowej, w której zajmował się m.in. rozładunkiem węgla. Ponadto, przed zdarzeniem i po nim powód dorywczo prywatnie wykonywał instalacje hydrauliczne, w czym nie przeszkadzały mu deklarowane w pozwie skutki urazu. Nie mogły więc być, zdaniem pozwanego, zbyt dotkliwe i problematyczne.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 13 lutego 2014 r., w K. W. C. uderzył w twarz, a następnie w rękę S. R., czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci urazu okolicy stawu śródręczno – paliczkowego IV palca ręki lewej z krwiakiem podskórnym, które spowodowały powikłanie pourazowe polegające na pęknięciu ścięgna prostownika, przykurcz palca wymagający rekonstrukcji operacyjnej.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 01.03.2016 r. w sprawie (...) W. C. został skazany za powyższy czyn na karę grzywny 80 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości każdej stawki na kwotę 10,00 zł. Dodatkowo, sąd zobowiązał W. C. do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego S. R. kwoty 3.000,00 zł nawiązki. Zasądził również od W. C. na rzecz S. R. kwotę 2.100,00 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem pełnomocnika. ( wyrok k. 6)

W okresie kiedy doszło do zdarzenia, S. R. był zatrudniony jako palacz – hydraulik w miejskim przedsiębiorstwie ciepłowniczym. Po doznanym urazie nie korzystał ze zwolnienia lekarskiego, a jedynie został przesunięty do lżejszych prac, bez zmiany wynagrodzenia. Powód odczuwał ból w miejscu urazu, miał ograniczenia w ruchomości stawu IV palca lewej ręki, i przykurcz tego palca. Powód jest praworęczny. (zeznania świadka i powoda k. 66v, 93v)

Z uwagi na utrzymujące się dolegliwości, w dniu 19.10.2016 r., w Oddziale (...) Ręki przeszedł zabieg korekcji przykurczu bez pooperacyjnych powikłań. Został wypisany ze szpitala w dniu 21.10.2016 r. z zaleceniem kontroli w poradni ortopedycznej. Kontrolowany w poradni specjalistycznej w K. z wygojeniem się rany pooperacyjnej oraz poprawą funkcjonalności palca IV. Bez dolegliwości bólowych.

Aktualnie u powoda utrzymuje się niewielki przykurcz zgięciowo-wyprostny stawu międzypaliczkowego bliższego IV palca lewej dłoni. Pozostałe palce ma sprawne. Zaciska wszystkie palce w pięść. Ruchy przeciwstawne kciuka ma zachowane. Chwyt ręki ma pewny. Według biegłego z zakresu traumatologii i narządu ruchu wynik leczenia powoda jest dobry. Utrzymuje się u niego niewielka dysfunkcja palca bez istotnego wpływu na funkcjonowanie codzienne. Stan miejscowy jest utrwalony. W konsekwencji biegły uznał, że powód doznał 1 % trwałego uszczerbku na zdrowiu (opinia biegłego k. 74).

Pozwany W. C. uiścił na rzecz powoda kwotę 3.000,00 zł nawiązki, do zapłacenia której został zobowiązany Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 01.03.2016 r. w sprawie (...) (bezsporne).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów, w ocenie Sądu nie budzi wątpliwości. Strony w zasadzie nie kwestionowały ich treści, wyprowadzając jedynie na ich podstawie odmienne, korzystne dla siebie wnioski.

Sąd nie znalazł także podstaw do zakwestionowania wniosków płynących z opinii powołanego w sprawie biegłego z zakresu traumatologii i narządu ruchu. Opinia jest jasna, wyczerpująco odpowiada na przedstawione biegłemu pytania, przez co pozwoliła na określenie rozmiarów i trwałości doznanego przez powoda urazu oraz konsekwencji urazu na przyszłość.

Pozwany werbalnie kwestionował przebieg samego zdarzenia, w wyniku którego powód doznał obrażeń ciała wymienionych w pozwie. Nie zaproponował jednak żadnych dowodów, które miałyby go ekskulpować, nie przejawił żadnej inicjatywy w tym zakresie. Dlatego, sąd był związany treścią Wyroku Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 01.03.2016 r. w sprawie (...), który ustalił winę, a tym samym sprawstwo W. C.. Tym bardziej, że pozwany nie kwestionował rozstrzygnięcia i nie wnosił środków odwoławczych w postępowaniu karnym.

Odpowiedzialność pozwanego za następstwa czynu opisanego w Wyroku Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 01.03.2016 r. w sprawie (...) nie budzi zatem wątpliwości.

Zadośćuczynienie pieniężne, o którym mowa w art. 445 § 1 kc ma na celu naprawienie szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych bądź psychicznych dlatego, a ustalając kwotę zadośćuczynienia, należy mieć na uwadze rozmiar cierpień fizycznych bądź psychicznych związanych z zaistnieniem zdarzenia jak i dolegliwości powstałe w następstwie urazu oraz długotrwałego leczenia. Zadośćuczynienie należne osobie pokrzywdzonej deliktem ma na celu złagodzenie doznanych cierpień fizycznych i psychicznych. Wysokość zadośćuczynienia musi zatem pozostawać w zależności od intensywności tych cierpień, czasu ich trwania, ujemnych skutków zdrowotnych, jakie osoba poszkodowana będzie zmuszona znosić w przyszłości.

Jak ustalił biegły z zakresu traumatologii i narządu ruchu, u powoda aktualnie utrzymuje się niewielki przykurcz zgięciowo-wyprostny stawu międzypaliczkowego bliższego IV palca lewej dłoni. Pozostałe palce powód ma sprawne i zaciska wszystkie palce w pięść. Ruchy przeciwstawne kciuka ma zachowane. Chwyt ręki ma pewny. Według biegłego wynik leczenia powoda jest dobry. Utrzymuje się u niego niewielka dysfunkcja palca bez istotnego wpływu na funkcjonowanie codzienne. Stan miejscowy jest utrwalony. W konsekwencji biegły uznał, że powód doznał 1 % trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe pozwoliło również ustalić, że w okresie kiedy doszło do zdarzenia, S. R. był zatrudniony jako hydraulik do konserwacji instalacji hydraulicznej w miejskim przedsiębiorstwie ciepłowniczym. Po doznanym urazie nie korzystał ze zwolnienia lekarskiego, a jedynie został przesunięty do lżejszych prac, bez zmiany wynagrodzenia. Powód odczuwał ból w miejscu urazu, miał ograniczenia w ruchomości stawu IV palca lewej ręki, i przykurcz tego palca. Powód jest praworęczny, a doznał urazu palca lewej dłoni.

Po przebytym zabiegu operacyjnym korekcji przykurczu zatrudniony jest jako palacz, a jego obowiązkiem jest obserwowanie i pilnowanie rusztu w piecu ciepłowniczym.

Do zdarzenia doszło w dniu 13.02.2014 r., a w dniu 22.04.2014 r., po przeprowadzeniu rehabilitacji, ortopeda stwierdził przykurcz zgięciowy stawu międzypaliczkowego. Dopiero w styczniu 2015 r., z powodu utrzymującego się przykurczu palca powód zgłosił się ponownie do ortopedy, który skierował powoda na Oddział (...) (...) w E. celem leczenia operacyjnego. W dniu 19.10.2016 r., wykonano korekcje przykurczu, a w dniu 21.10.2016 powód został wypisany ze szpitala bez pooperacyjnych powikłań, z zaleceniem kontroli w poradni ortopedycznej.

Sąd, przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia miał na uwadze wymienione kryteria jego przyznania na tle okoliczności faktycznych występujących w niniejszej sprawie, w szczególności stopień usprawnienia palca, doznane dolegliwości bólowe, niewielkie ograniczenia w życiu codziennym, wpływ na rodzaj wykonywanej pracy, której charakter zmienił się na lżejszy bez zmiany wynagrodzenia.

Jednocześnie, przy ustalaniu zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę konieczne jest utrzymanie wysokości zadośćuczynienia w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, co nie może jednak prowadzić, w ocenie Sądu, do podważenia kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia.

Zgodnie z treścią art. 445 kc w zw. z art. 444 § 1 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim, w ocenie Sądu, charakter kompensacyjny, musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość i taką wartość przedstawia kwota 3.000,00 zł. Jednocześnie, wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Należy jednak mieć na uwadze aktualnie panujące warunki społeczno – ekonomiczne, spadek wartości pieniądza i siły nabywczej, znaczny wzrost cen. Jedynym zaś kryterium oceny cierpień powoda, nie jest ich stopień, czy trwałość.

Ustalona przez sąd wysokość zadośćuczynienia, przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. uwzględnia zatem wiek poszkodowanego, stopień cierpień, ich intensywność, czas trwania, nieodwracalność następstw, konieczność poddania się zabiegowi. Przy ustalaniu rozmiaru doznanych cierpień powinny być bowiem uwzględniane zobiektywizowane kryteria oceny, odniesione jednak do indywidualnych okoliczności danego wypadku (por. uzasadnienie wyroku SN z 9.11.2007 r., V CSK 245/2007, Lex nr 369691).

Jednocześnie w ocenie Sądu, orzeczona Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 01.03.2016 r. w sprawie II K 330/15, na rzecz powoda nawiązka w wysokości 3.000,00 zł w pełni wyczerpuje wysokość zadośćuczynienia należnego powodowi i rekompensuje doznane przez niego cierpienia. Należy bowiem mieć na uwadze, że zgodnie z Rozdziałem Va Kodeksu Karnego, nawiązka jest środkiem kompensacyjnym, który na podstawie art. 46 § 2 kk sąd może orzec zamiast zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Orzeczona na przywołanej podstawie prawnej pełni więc funkcję substytutu zadośćuczynienia adekwatnego do cierpienia doznanego przez powoda.

Ustalenie zatem w niniejszym postępowaniu należnego powodowi zadośćuczynienia w wysokości 3.000,00 zł, przy uprzednim orzeczeniu nawiązki w tej samej wysokości, która spełnia identyczną funkcję jak zadośćuczynienie, skutkowało oddaleniem powództwa. Orzeczenie nawiązki na rzecz powoda w postępowaniu karnym, wymagało bowiem również rozważenia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy. Zasada umiarkowanej wysokości zadośćuczynienia, czy innymi słowy utrzymania jego wysokości w rozsądnych granicach, ma uzupełniający charakter w stosunku do kwestii zasadniczej, jaką jest rozmiar szkody niemajątkowej. Zarówno w orzecznictwie, jak i w reprezentatywnym piśmiennictwie wyraźnie podkreślono, że potrzeba utrzymania wysokości zadośćuczynienia w rozsądnych graniach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, nie może prowadzić do podważenia kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia, a zatem jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość, przy uwzględnieniu skali i zakresu następstw i sytuacji życiowej poszkodowanego (por. uzasadnienie wyroku SN z 13.12.2007 r., I CSK 384/07, LEX nr 351187).

Mając na uwadze powyższe okoliczności, na podstawie art. 445 § 1 kpc w zw. z art. 444 § 1 kc, oddalono żądanie uznając, iż wysokość nawiązki przyznanej powodowi w postępowaniu karnym całkowicie wyczerpała kompensacyjny charakter należnego zadośćuczynienia.