Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 586/19

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

W. K.

w dniu 13 października 2018r. przy ul. (...)/ul. (...) prowadził pojazd mechaniczny marki M. o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości: wynik I badania - 1,12 mg/l, wynik II badania - 1,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 13 października 2018r. W. K. spożywał alkohol w mieszkaniu przy ul. (...) w W., należącym do jego ówczesnej partnerki A. K.. Ok. godz. 11:30 A. K. wróciła do mieszkania, gdzie zastała W. K. leżącego w łóżku. Od mężczyzny wyczuwalna była woń alkoholu, zaś jego mowa była bełkotliwa. W. K. zachowywał się agresywnie, w związku z czym A. K. poprosiła go, by opuścił mieszkanie. Mężczyzna uczynił to zabierając ze sobą między innymi kluczyki do samochodu marki M. o nr rej. (...).

Ok. godz. 17:10 W. K., znajdując się w stanie nietrzeźwości, kierował samochodem marki M. o nr rej. (...) na skrzyżowaniu ul. (...) i ul. (...) w W.. Tam spowodował kolizję, najeżdżając na tył innego pojazdu. W. K. nie zatrzymał się i odjechał z miejsca zdarzenia. Za popełnienie wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. został ukarany mandatem karnym w wysokości 500 zł.

Ok. godz. 17:30 W. K. wrócił do mieszkania przy ul. (...). Gdy A. K. odmówiła wpuszczenia go do środka, mężczyzna wszczął awanturę. A. K. z obawy przed zachowaniem W. K. wezwała Policję.

Przybyli na miejsce funkcjonariusze Policji w osobach: st. sierż. A. N. i st. sierż. W. S. zastali W. K. siedzącego na dziedzińcu osiedla. Mężczyzna został poinformowany o zatrzymaniu oraz poproszony o przejście do radiowozu. Odmówił jednak podporządkowania się poleceniom, w związku z czym funkcjonariusze Policji założyli mężczyźnie kajdanki i siłą doprowadzili go do radiowozu.

Po przewiezieniu do KP W. U. W. K. został poddany badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Pierwsze badanie przeprowadzone o godz. 19:47 dało wynik 1,12 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś drugie badanie przeprowadzone o godz. 20:25 dało wynik 1,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

W. K. nie był dotychczas karany.

zeznania świadka A. K.

10v-11; 202v

zeznania świadka A. N.

14v-15; 182

zeznania świadka W. S.

17v; 202v-203

protokoły badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwami wzorowania

6-9

protokół zatrzymania

2

kserokopia mandatu karnego

128

opinia biegłego sądowego z zakresu toksykologii Z. W.

149-163

karta karna

190

1.1.2.

W. K.

w dniu 13 października 2018r. przy ul. (...) w W. znieważył funkcjonariusza Policji st. sierż. A. N., podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w ten sposób, że używał wobec niego słów powszechnie uznanych za obelżywe,

tj. czyn z art. 226 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W trakcie interwencji oraz w czasie przewożenia do KP W. U. W. K. znieważył funkcjonariusza Policji st. sierż. A. N., wypowiadając wobec niego słowa powszechnie uznane za obelżywe, jak na karcie 14v i 17v akt sprawy.

zeznania świadka A. N.

14v-15; 182

zeznania świadka W. S.

17v; 202v-203

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. K.

117v

1.1.3.

W. K.

w dniu 13 października 2018r. przy ul. (...) w W. znieważył funkcjonariusza Policji st. sierż. W. S., podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w ten sposób, że używał wobec niego słów powszechnie uznanych za obelżywe,

tj. czyn z art. 226 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W trakcie interwencji oraz w czasie przewożenia do KP W. U. W. K. znieważył funkcjonariusza Policji st. sierż. W. S., wypowiadając wobec niego słowa powszechnie uznane za obelżywe, jak na karcie 14v i 17v akt sprawy.

zeznania świadka A. N.

14v-15; 182

zeznania świadka W. S.

17v; 202v-203

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. K.

117v

1.1.4.

W. K.

w dniu 13 października 2018r. przy ul. (...) w W. naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji st. sierż. W. S., podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w ten sposób, że opluł go w twarz,

tj. czyn z art. 222 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W czasie przejazdu radiowozem do KP W. U. W. K. naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji st. sierż. W. S. w ten sposób, że opluł go w twarz.

zeznania świadka A. N.

14v-15; 182

zeznania świadka W. S.

17v; 202v-203

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

---

---

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

---

---

---

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

1.1.2

1.1.3

1.1.4

zeznania świadka A. K.

jasne, logiczne i konsekwentne

zeznania świadka A. N.

jasne, logiczne, konsekwentne, korespondujące z zeznaniami świadka W. S.

zeznania świadka W. S.

jasne, logiczne, konsekwentne, korelujące z zeznaniami świadka A. N.

protokoły badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwami wzorowania

dokumenty urzędowe, nie budzące wątpliwości co do rzetelności i autentyczności, niekwestionowane przez strony

protokół zatrzymania

dokument urzędowy, nie budzący wątpliwości co do rzetelności i autentyczności, niekwestionowany przez strony

karta karna

dokument urzędowy, nie budzący wątpliwości co do rzetelności i autentyczności, niekwestionowany przez strony

kserokopia mandatu karnego

dokument urzędowy, nie budzący wątpliwości co do rzetelności i autentyczności, niekwestionowany przez strony

opinia biegłego sądowego z zakresu toksykologii Z. W.

jasna, pełna, wyczerpująca, rzetelna, profesjonalna

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. K.

- wiarygodne w zakresie, w jakim oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 226 § 1 k.k.;

- wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie korespondują z treścią zeznań świadków A. N. i W. S., którym Sąd nadał walor wiarygodności.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

1.1.2

1.1.3

1.1.4

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. K.

- wyjaśnienia oskarżonego złożone w toku postępowania przygotowawczego i na rozprawie głównej są niewiarygodne w zakresie, w jakim nie przyznał się do popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. oraz wskazał, że w chwili spowodowania kolizji nie był w stanie nietrzeźwości, zaś alkohol spożywał dopiero po powrocie na ul. (...) i zaparkowaniu samochodu marki M. w garażu podziemnym;

- w ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie stanowią wyłącznie przejaw przyjętej przez niego linii obrony;

- wyjaśnieniom oskarżonego przeczą przede wszystkim jednoznaczne wnioski opinii biegłego z zakresu toksykologii Z. W., który wskazał, że konsumpcja podanych przez oskarżonego ilości alkoholu w wariancie bliżej nieokreślonej ilości wódki 40%, znacząco mniejszej niż 700 ml a nawet 500 ml, na nieco ponad godzinę przed pierwszym pomiarem, stoi w sprzeczności z wynikami przeprowadzonej analizy; w ocenie biegłego wysoce prawdopodobny jest wariant, w którym na długo przed zdarzeniem oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, a po kolizji drogowej i ucieczce z miejsca zdarzenia doszło do tzw. nadpicia, czyli dodatkowej konsumpcji niewielkiej ilości alkoholu do istniejącego stanu nietrzeźwości; zakładając, że nadpicie dotyczyło niewielkiej ilości alkoholu pod zdarzeniu, w chwili kolizji drogowej o godz. 17:10 zawartość alkoholu we krwi oskarżonego mogła być na poziomie ok. 1,5-1,6 promila, stąd też od dłuższego czasu W. K. znajdował się w stanie nietrzeźwości; ponadto leki przyjmowane przez oskarżonego w żaden sposób nie wpływały na metabolizm alkoholu oraz wyniki badań jego stężenia w wydychanym powietrzu;

- wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie stoją także w sprzeczności z zeznaniami świadka A. K., która wskazała, że w dniu 13 października 2018 r. ok. godz. 11:30 oskarżony był pod znacznym wpływem alkoholu (wyczuwalna była od niego woń alkoholu, zaś jego mowa była bełkotliwa); zgodnie z wnioskami opinii biegłego z zakresu toksykologii, oskarżony w ciągu zaledwie paru godzin nie mógł wyeliminować całego alkoholu z organizmu tak, aby o godz. 17:10 być zupełnie trzeźwym;

- wyjaśnienia oskarżonego są niewiarygodne także w zakresie, w jakim nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 222 § 1 k.k. oraz wskazał, że nie opluł funkcjonariusza Policji st. sierż. W. S. w twarz, natomiast nieumyślnie przeniósł na niego wydzieliny gazu pieprzowego, znajdujące się na jego odzieży;

- powyższym wyjaśnieniom przeczą wiarygodne zeznania świadków A. N. i W. S., którzy jako funkcjonariusze publiczni nie mieli żadnego interesu w złożeniu zeznań niekorzystnych dla oskarżonego.

częściowo zeznania świadka A. K. k. 48

zeznania dotyczące okoliczności nieistotnych z punktu widzenia odpowiedzialności karnej oskarżonego za zarzucane mu czyny, a odnoszące się do zachowań oskarżonego podejmowanych względem świadka

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I i II

W. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony W. K. używając wobec st. sierż. A. N. i st. sierż. W. S. słów powszechnie uznanych za obelżywe, jak na karcie 14v i 17v akt sprawy, znieważył w/w funkcjonariuszy Policji. Słowa wypowiedziane przez oskarżonego pod adresem funkcjonariuszy Policji wyrażały pogardę, poniżały ich, uwłaczały ich godności oraz miały sprawić, aby poczuli się obrażeni. Zważyć przy tym należy, iż znieważenie jest występkiem formalnym, w związku z czym nie trzeba wykazywać, że działanie sprawcy wywołało u pokrzywdzonych poczucie poniżenia lub zastraszenia (zob. wyrok SA w Białymstoku z dnia 6 grudnia 2012 r., II AKa 218/12, LEX nr 1254312).

Niewątpliwie st. sierż. A. N. i st. sierż. W. S., jako funkcjonariusze Policji, tj. organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego, są funkcjonariuszami publicznymi w rozumieniu art. 115 § 13 pkt 7 k.k.

Znieważenie przez oskarżonego w/w funkcjonariuszy publicznych nastąpiło podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych. W/w funkcjonariusze Policji podejmowali wobec oskarżonego interwencję w trakcie służby, w związku z zawiadomieniem A. K. o agresywnym zachowaniu oskarżonego w jej miejscu zamieszkania. Wypowiadane przez oskarżonego pod adresem funkcjonariuszy Policji słowa powszechnie uznane za obelżywe były reakcją na przekazaną informację o zatrzymaniu oraz wydane polecenie udania się do radiowozu. Ponadto oskarżony używał wobec w/w funkcjonariuszy słów powszechnie uznanych za obelżywe w czasie przewożenia go do KP W. U..

Oskarżony W. K. wypełnił zatem wszystkie ustawowe znamiona występku z art. 226 § 1 k.k.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III

W. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony W. K. swoim zachowaniem polegającym na opluciu w twarz funkcjonariusza Policji st. sierż. W. S., naruszył nietykalność cielesną tego funkcjonariusza publicznego.

W doktrynie wskazuje się, że naruszenie nietykalności cielesnej musi mieć wymiar fizyczny, przy czym nie musi łączyć się z zadaniem bólu czy też powstaniem śladów na ciele. Nie jest tu bowiem tyle istotne narażenie zdrowia pokrzywdzonego, ile naruszenie jego godności. Jest to więc np. oblanie kogoś cieczą, ukłucie szpilką, kopnięcie, szarpnięcie, oplucie, targanie za włosy itd. (zob. V. Konarska-Wrzosek (red.), Kodeks karny. Komentarz, Wolters Kluwer 2020, s. 1078-1079).

Jak już wskazano st. sierż. W. S., jako funkcjonariusz Policji, tj. organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego, jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 115 § 13 pkt 7 k.k.

Naruszenie nietykalności cielesnej w/w funkcjonariusza publicznego przez oskarżonego nastąpiło podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych. W/w funkcjonariusz Policji podejmował wobec oskarżonego interwencję w trakcie służby, zaś do oplucia w twarz doszło w radiowozie, w czasie przewożenia oskarżonego do KP W. U..

Oskarżony W. K. wypełnił zatem wszystkie ustawowe znamiona występku z art. 222 § 1 k.k.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

IV

W. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgromadzony w toku postępowania karnego materiał dowodowy zdaniem Sądu w sposób jednoznaczny wskazuje także, iż oskarżony W. K. popełnił zarzucany mu czyn z art. 178a § 1 k.k. i pozwala bez żadnych wątpliwości na uznanie jego winy za udowodnioną.

Zgodnie z art. 178a § 1 k.k. karze podlega ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Stosownie do treści art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi, gdy: 1) zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub, 2) zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Zawartość alkoholu w powietrzu wydychanym przez oskarżonego w pierwszym badaniu przeprowadzonym o godz. 19:47 wynosiła 1,12 mg/l, zaś w drugim badaniu przeprowadzonym o godz. 20:25 - 1,10 mg/l. Zgromadzone w toku postępowania dowody, w tym w szczególności protokoły badania stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu oraz opinia biegłego sądowego z zakresu toksykologii Z. W. pozwoliły Sądowi na ustalenie w sposób kategoryczny, że taki stan nietrzeźwości zachodził także w chwili prowadzenia przez oskarżonego samochodu osobowego marki M. o nr rej. (...) i spowodowania kolizji na skrzyżowaniu ulic (...). W oparciu o jednoznaczne wnioski opinii biegłego z zakresu toksykologii Sąd wykluczył, jakoby deklarowana przez oskarżonego konsumpcja alkoholu po zaparkowaniu pojazdu miała jakikolwiek związek z otrzymanymi wynikami badania stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu uzyskanymi za pomocą analizatorów wydychanego powietrza. Powyższe wnioski wspiera także dowód z zeznań świadka A. K., która precyzyjnie przedstawiła okoliczności wskazujące na kierowanie przez oskarżonego samochodem w stanie nietrzeźwości.

Kierowanie przez oskarżonego samochodem marki M. bez wątpienia polegało na prowadzeniu tego pojazdu. Prowadzeniem pojazdu mechanicznego jest bowiem zgodne z jego konstrukcją wprawianie pojazdu w ruch, kierowanie nim, nadawanie prędkości i hamowanie. Kierowany przez oskarżonego samochód osobowy niewątpliwie jest pojazdem mechanicznym. Oskarżony kierował pojazdem w ruchu lądowym.

Oskarżony wypełnił zatem wszystkie ustawowe znamiona występku z art. 178a § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

---

---

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---

☐

3.4. Umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

☐

3.5. Uniewinnienie

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. K.

I

I

Wymierzając oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny Sąd uwzględnił:

⚫

ustawowe zagrożenie za przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku;

⚫

znaczny stopień winy oskarżonego, który w chwili czynu był osobą dojrzałą i poczytalną, a więc w pełni zdolną do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem;

⚫

znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, na który składa się:

- naruszenie istotnego dobra prawnego jakim jest niezakłócone funkcjonowanie instytucji publicznych oraz godność funkcjonariuszy publicznych;

- działanie przez oskarżonego z zamiarem bezpośrednim;

- sposób i okoliczności popełnienia czynu, w tym: działanie pod wpływem alkoholu;

- niezwykle naganną motywację oskarżonego, jaką była chęć poniżenia funkcjonariusza publicznego;

⚫

okoliczność łagodzącą: dotychczasową niekaralność oskarżonego i ustabilizowany tryb życia przed popełnieniem przestępstwa;

⚫

cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: wymierzona kara uświadomi oskarżonemu fakt naruszenia obowiązujących norm społecznych, a przez dolegliwość, jaka łączy się z jej wykonaniem, stanowić będzie na przyszłość bodziec zniechęcający do popełnienia czynów naruszających prawo;

⚫

potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa: wyrobienie przekonania o nieuchronności sankcji, ugruntowanie poczucia obowiązywania określonych norm i wartości oraz zaufania do instytucji państwa i obowiązującego prawa.

Ustalając stawkę dzienną na kwotę 20 zł Sąd kierował się przesłankami wskazanymi w art. 33 § 3 k.k. Sąd wziął pod uwagę: uzyskiwanie przez oskarżonego stałego miesięcznego dochodu w wysokości 8.000-10.000 zł oraz posiadanie na utrzymaniu syna.

W. K.

II

II

Wymierzając oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny Sąd uwzględnił:

⚫

ustawowe zagrożenie za przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku;

⚫

znaczny stopień winy oskarżonego, który w chwili czynu był osobą dojrzałą i poczytalną, a więc w pełni zdolną do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem;

⚫

znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, na który składa się:

- naruszenie istotnego dobra prawnego jakim jest niezakłócone funkcjonowanie instytucji publicznych oraz godność funkcjonariuszy publicznych;

- działanie przez oskarżonego z zamiarem bezpośrednim;

- sposób i okoliczności popełnienia czynu, w tym: działanie pod wpływem alkoholu;

- niezwykle naganną motywację oskarżonego, jaką była chęć poniżenia funkcjonariusza publicznego;

⚫

okoliczności łagodzące: dotychczasową niekaralność oskarżonego, ustabilizowany tryb życia przed popełnieniem przestępstwa, przeproszenie pokrzywdzonego;

⚫

cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: wymierzona kara uświadomi oskarżonemu fakt naruszenia obowiązujących norm społecznych, a przez dolegliwość, jaka łączy się z jej wykonaniem, stanowić będzie na przyszłość bodziec zniechęcający do popełnienia czynów naruszających prawo;

⚫

potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa: wyrobienie przekonania o nieuchronności sankcji, ugruntowanie poczucia obowiązywania określonych norm i wartości oraz zaufania do instytucji państwa i obowiązującego prawa.

Ustalając stawkę dzienną na kwotę 20 zł Sąd kierował się przesłankami wskazanymi w art. 33 § 3 k.k. Sąd wziął pod uwagę: uzyskiwanie przez oskarżonego stałego miesięcznego dochodu w wysokości 8.000-10.000 zł oraz posiadanie na utrzymaniu syna.

W. K.

III

III

Wymierzając oskarżonemu karę 200 stawek dziennych grzywny Sąd uwzględnił:

⚫

ustawowe zagrożenie za przestępstwo z art. 222 § 1 k.k. karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3;

⚫

znaczny stopień winy oskarżonego, który w chwili czynu był osobą dojrzałą i poczytalną, a więc w pełni zdolną do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem;

⚫

znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, na który składa się:

- naruszenie istotnego dobra prawnego jakim jest nietykalność cielesna funkcjonariuszy publicznych oraz działalność instytucji państwowych wykonujących swoje zadania przez funkcjonariuszy publicznych;

- działanie przez oskarżonego z zamiarem bezpośrednim;

- sposób i okoliczności popełnienia czynu, w tym: działanie pod wpływem alkoholu;

- niezwykle naganną motywację oskarżonego, jaką była chęć poniżenia funkcjonariusza publicznego przez oplucie go w twarz;

⚫

okoliczności łagodzące: dotychczasową niekaralność oskarżonego, ustabilizowany tryb życia przed popełnieniem przestępstwa, przeproszenie pokrzywdzonego;

⚫

cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: wymierzona kara uświadomi oskarżonemu fakt naruszenia obowiązujących norm społecznych, a przez dolegliwość, jaka łączy się z jej wykonaniem, stanowić będzie na przyszłość bodziec zniechęcający do popełnienia czynów naruszających prawo;

⚫

potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa: wyrobienie przekonania o nieuchronności sankcji, ugruntowanie poczucia obowiązywania określonych norm i wartości oraz zaufania do instytucji państwa i obowiązującego prawa.

Ustalając stawkę dzienną na kwotę 20 zł Sąd kierował się przesłankami wskazanymi w art. 33 § 3 k.k. Sąd wziął pod uwagę: uzyskiwanie przez oskarżonego stałego miesięcznego dochodu w wysokości 8.000-10.000 zł oraz posiadanie na utrzymaniu syna.

W. K.

IV

IV

Wymierzając oskarżonemu karę 200 stawek dziennych grzywny Sąd uwzględnił:

⚫

ustawowe zagrożenie za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2;

⚫

znaczny stopień winy oskarżonego, który w chwili czynu był osobą dojrzałą i poczytalną, a więc w pełni zdolną do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem;;

⚫

znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, na który składa się:

- naruszenie istotnego dobra prawnego jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji;

- sposób i okoliczności popełnienia czynu, w tym: znaczny stopień intoksykacji alkoholowej organizmu oskarżonego, prowadzenie samochodu osobowego w stanie nietrzeźwości po ruchliwej drodze miejskiej i spowodowanie kolizji;

⚫

okoliczność łagodzącą: dotychczasową niekaralność oskarżonego i ustabilizowany tryb życia przed popełnieniem przestępstwa;

⚫

cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: wymierzona kara uświadomi oskarżonemu fakt naruszenia obowiązujących norm społecznych, a przez dolegliwość, jaka łączy się z jej wykonaniem, stanowić będzie na przyszłość bodziec zniechęcający do popełnienia czynów naruszających prawo;

⚫

potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa: wyrobienie przekonania o nieuchronności sankcji, ugruntowanie poczucia obowiązywania określonych norm i wartości oraz zaufania do instytucji państwa i obowiązującego prawa, a także uświadomienie społeczeństwu, że przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji spotykają się z ostrą reakcją wymiaru sprawiedliwości.

Ustalając stawkę dzienną na kwotę 20 zł Sąd kierował się przesłankami wskazanymi w art. 33 § 3 k.k. Sąd wziął pod uwagę: uzyskiwanie przez oskarżonego miesięcznego dochodu w wysokości 8.000-10.000 zł oraz posiadanie na utrzymaniu syna.

W. K.

V

I, II, III, IV

Wymierzając oskarżonemu karę łączną 400 stawek dziennych grzywny Sąd uwzględnił:

⚫

zaistnienie realnego zbiegu przestępstw, za które w punktach I, II, III i IV wyroku wymierzono oskarżonemu kary tego samego rodzaju;

⚫

potrzebę połączenia kar na zasadzie częściowej absorpcji z uwagi na:

- popełnienie przez oskarżonego czterech przestępstw;

- bliskość czasową pomiędzy poszczególnymi przestępstwami,

- tożsamość pokrzywdzonych czynami przypisanymi oskarżonemu w punktach I, II i III wyroku;

⚫

cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: kara łączna na zasadzie częściowej absorpcji najskuteczniej zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa, biorąc pod uwagę jego dotychczasową postawę wobec wartości społecznych;

⚫

potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, które na gruncie przedmiotowej sprawy przemawiają przeciwko łagodności wymiaru kary łącznej; kara łączna na zasadzie pełnej absorpcji mogłaby wywoływać niepożądane wrażenie większej ,,opłacalności” popełniania wielu przestępstw, aniżeli przestępstwa pojedynczego.

- Sąd w pełni podziela pogląd, że skoro art. 85a k.k. nie zawiera enumeratywnego katalogu przesłanek decydujących o wymiarze kary łącznej, to użycie zwrotu „przede wszystkim" pozwala stosować dotychczasowy dorobek doktryny i judykatury. Uwzględnić też należy relacje zachodzące pomiędzy czynami, które sprowadzają się do łączącego je związku przedmiotowo-podmiotowego oraz dzielących je odstępów czasowych. Suma tych okoliczności decyduje o zastosowaniu przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji, asperacji bądź kumulacji" (wyroki SA: w B. z 3.11.2016 r., II AKa 148/16, LEX nr 2205972; w S. z 1.06.2017 r., II AKa 65/17, LEX nr 2379122; w S. z 7.07.2016 r., II AKa 99/16, LEX nr 2179346; w B. z 7.05.2019 r., II AKa 77/19, LEX nr 2718215). Przyjmuje się, że metoda polegająca na badaniu związku podmiotowo-przedmiotowego między przestępstwami pozwala na wymierzenie kary tym bliższej zasadzie absorpcji, im ściślejszy jest powyższy związek, zaś stosownie do jego rozluźnienia – zmierzania w kierunku kumulacji, przy czym to ostatnie rozwiązanie, podobnie jak pełną absorpcję, traktuje się jako skrajne i zarezerwowane dla sytuacji wyjątkowych (zob. wyrok SN z 19.10.2017 r., IV KK 75/17, LEX nr 2395397; wyroki SA: w W. z 29.05.2017 r., II AKa 97/17, LEX nr 2329097; w S. z 1.06.2017 r., II AKa 65/17, LEX nr 2379122; w K. z 21.04.2017 r., II AKa 272/16, KZS 2017/6, poz. 43).

- Sąd ustalił stawkę dzienną kary łącznej grzywny na kwotę 20 zł, tj. w wysokości odpowiadającej stawkom dziennym grzywny za poszczególne czyny przypisane oskarżonemu w punktach I-IV wyroku. Sąd w pełni podziela pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 8 grudnia 2016 r. w sprawie II KK 372/16, że art. 86 § 2 k.k. ma zastosowanie tylko w wypadku orzekania kary łącznej grzywny w wyroku łącznym. Ocena sytuacji majątkowej oskarżonego, leżąca u podstaw jednostkowego wymiaru stawki, nie ulega bowiem przeobrażeniu wraz momentem wymierzania, tym samym wyrokiem, kary łącznej, uwzględniającej grzywny orzeczone za poszczególne przestępstwa (LEX nr 2163310).

W. K.

VII

IV

- przepis art. 43a § 2 k.k. nakłada na Sąd obowiązek orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej wobec sprawcy skazanego za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.;

- w ocenie Sądu świadczenie pieniężne w minimalnej wysokości 5.000 zł będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów tego środka karnego;

- Sąd uwzględnił także aktualną sytuację majątkową oskarżonego.

W. K.

VIII

IV

- przepis art. 42 § 2 k.k. nakłada na Sąd obowiązek orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, na okres nie krótszy niż 3 lata, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji był stanie nietrzeźwości;

- Sąd wziął pod uwagę okoliczności popełnionego przestępstwa, w tym: znaczny stopień intoksykacji alkoholowej organizmu oskarżonego, prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości po ruchliwej drodze miejskiej, spowodowanie kolizji w stanie nietrzeźwości; powyższe okoliczności wskazują, że wobec oskarżonego należało orzec zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, gdyż prowadzenie jakiegokolwiek pojazdu mechanicznego przez oskarżonego zagraża bezpieczeństwu w komunikacji;

- w ocenie Sądu czteroletni okres obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych będzie wystarczający dla osiągnięcia celu tego środka karnego, zważywszy na przestrzeganie przez oskarżonego porządku prawnego i brak obawy ponownego popełnienia przez niego przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. K.

VI

V

Oskarżony był zatrzymany w sprawie od dnia 13 października 2018 r. od godz. 19:00 do dnia 15 października 2018 r. do godz. 14:15 (k. 2-2v).

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej kary łącznej grzywny w/w okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania względem W. K. instytucji warunkowego umorzenia postępowania, bowiem w realiach przedmiotowej sprawy nie sposób przyjąć, by wina i społeczna szkodliwość czynów oskarżonego nie były znaczne. Nie zostały zatem spełnione wszystkie ustawowe przesłanki określone treścią art. 66 § 1 k.k.

Zważyć należy, iż stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego w czasie czynu wynosiło ponad 2 promile. Próg od którego zaczyna się odpowiedzialność za występek z art. 178a § 1 k.k. wynoszący 0,5 promila (0,25 mg/l) oskarżony przekroczył więc ponad czterokrotnie, a ten od którego kierowanie pod wpływem alkoholu jest karane (jako wykroczenie z art. 87 § 1 k.w.) aż dziesięciokrotnie. Odnotowane wyniki znacznie odbiegały od dopuszczalnych norm, co musiało zostać potraktowane na niekorzyść przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego (por. wyrok SN z 4 października 2013 r., IV KK 136/13, LEX 1379930). Kierując samochodem osobowym w stanie upojenia alkoholowego oskarżony z racji znacznego obniżenia wydolności psychofizycznej i niemożności podejmowania adekwatnych do sytuacji na drodze manewrów stwarzał bardzo duże niebezpieczeństwo dla innych użytkowników ruchu. Oskarżony prowadził samochód po ruchliwej jezdni, przez co narażał na niebezpieczeństwo innych uczestników ruchu. Ponadto spowodował kolizję, za co został ukarany mandatem karnym. Wskazane okoliczności, a przede wszystkim wysokie stężenie alkoholu w organizmie w czasie jazdy, wykluczały przyjęcie, że czyn oskarżonego cechował się nieznacznym stopniem społecznej szkodliwości.

Pozostałe czyny zarzucane oskarżonemu także cechował znaczny stopień społecznej szkodliwości. Oskarżony swoim zachowaniem godził bowiem w istotne dobra prawne, jakimi są: niezakłócone funkcjonowanie instytucji publicznych, godność funkcjonariuszy publicznych oraz ich nietykalność cielesna. W. K. działał pod wpływem alkoholu, z chęci poniżenia funkcjonariuszy Policji. Jego zachowanie było naganną odpowiedzią na interwencję funkcjonariuszy w związku z zawiadomieniem o zakłócaniu przez oskarżonego porządku prawnego. Oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, zaś jego karygodnego zachowania nie mogą usprawiedliwiać żadne szczególne okoliczności.

Także stopień winy oskarżonego w przypadku każdego z zarzucanych mu czynów Sąd ocenił jako znaczny. Jak już bowiem wskazano W. K. w chwili popełnienia przestępstw był osobą dojrzałą i poczytalną, a więc w pełni zdolną do rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Ponadto oskarżony mógł przewidzieć skutki wprawienia się w stan nietrzeźwości. Sąd nie stwierdził przy tym jakichkolwiek okoliczności, które umniejszałyby winę oskarżonego.

Z uwagi na przedstawione wyżej okoliczności brak było podstaw do zastosowania względem oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IX

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.298,68 zł tytułem kosztów sądowych, na które złożyły się:

1. opłata od kary łącznej grzywny w wysokości 800 zł, zgodnie z art. 616 § 2 pkt 1 k.p.k. i art. 617 k.p.k. w zw. z art. 3 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karanych;

2. następujące wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania (art. 616 § 2 pkt 2 k.p.k.):

- ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym oraz w postępowaniu sądowym w łącznej wysokości 40 zł, zgodnie z art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym;

- opłaty za udzielenie informacji z rejestru skazanych w łącznej wysokości 60 zł, zgodnie z art. 618 § 1 pkt 10 k.p.k. w zw. z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego;

- wynagrodzenie przyznane biegłemu sądowemu z zakresu toksykologii w wysokości 398,68 zł (k. 181 akt sprawy), zgodnie z art. 618 § 1 pkt 9 k.p.k.

Oskarżony osiąga stały dochód w wysokości 8.000-10.000 zł miesięcznie, w związku z czym uiszczenie w całości kosztów sądowych nie będzie dla niego zbyt uciążliwe.

7.  Podpis