Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni M. K. (1) wnosiła o dokonanie podziału majątku wspólnego przez przyznanie na jej rzecz samochodu osobowego marki S. (...) nr rej. (...), zaś pozostałych składników majątkowych na rzecz uczestnika postępowania R. K. (1) z dopłatą na jej rzecz do wartości jej udziału w majątku wspólnym.

Uczestnik postępowania R. K. (1) co do zasady przyłączył się do wniosku. Wnosił ponadto o ustalenie, że dokonał nakładów z majątku osobistego na majątek wspólny w postaci zapłaty czynszu, kosztów ubezpieczenia pojazdów, rozliczenia poniesionych przez niego nakładów z majątku osobistego na zakup samochodu osobowego marki S. (...) nr rej. (...), spłaconych przez niego pożyczek w łącznej kwocie 65000,00 zł udzielonych przez jego rodziców oraz pożyczek i innych kwot przekazywanych przez wnioskodawczynię jej matce w łącznej wysokości 8000,00 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. (1) i R. K. (1) zawarli związek małżeński w dniu 28 lipca 2001 r. Przed zawarciem związku małżeński nie zawierali umów majątkowych ( bezsporne ).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 19 lutego 2018 r. Sąd ustanowił pomiędzy nimi rozdzielność majątkową z dniem 14 grudnia 2017 r. ( akta III RC 317/17 ).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 1 sierpnia 2018 r. w sprawie I C 2369/17 Sąd Okręgowy w Płocku orzekł rozwód M. K. (1) i R. K. (1) ( akta sprawy I C 2369/17 Sądu Okręgowego w Płocku ).

M. K. (1) i R. K. (1) mają dwoje dzieci R. i I. S.. R. K. (1) płaci alimenty na dzieci w łącznej wysokości po 600,00 zł na dziecko ( bezsporne ).

W skład majątku wspólnego M. K. (1) i R. K. (1) wchodzą:

1.  samochód osobowy marki S. (...) nr rej. (...) o wartości 12900,00 zł;

2.  samochód osobowy marki S. (...) nr rej. (...) o wartości 18700,00 zł;

3.  oszczędności w kwocie 60000,00 zł;

4.  wierzytelność z tytułu nadpłaty w stosunku do Wspólnoty Mieszkaniowej (...) Przy ul. (...) w C. w wysokości 473,20 zł;

5.  kwota uzyskana ze sprzedaży telewizora, kanapy i pralki w wysokości 700,00 zł;

6.  kuchenka mikrofalowa o wartości 125,00 zł;

7.  meble ogrodowe o wartości 520,00 zł;

8.  rower męski o wartości 630,00 zł;

9.  rower dziecięcy o wartości 265,00 zł;

10.  komplet sztućców o wartości 111,50 zł;

11.  glebogryzarka o wartości 375,00 zł;

tj. składniki majątkowe o łącznej wartości 94799,70 zł ( opinia biegłej sądowej w zakresie wyceny ruchomości mgr D. K. k. 147 - 167, opinia biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej mgr inż. L. K. k. 204 – 215, kartoteka finansowa Wspólnoty Mieszkaniowej (...) k. 68, umowa sprzedaży wyposażenia mieszkania k. 54, zeznania świadków M. K. (2) k. 105, R. K. (2) k. 105 – 106, M. P. k. 106, R. B. k. 106 – 107, zgodne oświadczenia stron w zakresie wysokości oszczędności k. 77, k. 80, zeznania wnioskodawczyni M. K. (1) k. 75 – 76, 529 – 530, zeznania uczestnika postępowania R. K. (1) k. 76 – 77, 530 - 531 ).

M. K. (1) wyprowadziła się ze wspólnie zajmowanego lokalu mieszkalnego wraz z dziećmi w październiku 2017 r., oddając klucze od mieszkania R. K. (1). Z mieszkania zabrała tylko rzeczy osobiste; miała w tym celu udostępnione klucze od mieszkania przez R. K. (1) ( bezsporne ).

M. K. (1) i R. K. (1) umową z dnia 20 grudnia 2010 r. nabyli własność lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w C. przy ul. (...) ( KW (...) ) za cenę 300364,00 zł. Na zakup lokalu zaciągnęli kredyt w wysokości 269173,56 zł w (...) Banku (...) S.A. w K. umową z dnia 19 listopada 2010 r. Lokal sprzedali M. P. umową z dnia 30 kwietnia 2018 r. za cenę 280000,00 zł. Kwota uzyskana ze sprzedaży została przeznaczona na spłatę kredytu w (...) Banku (...) S.A. w K. ( 230670,00 zł ) oraz podzielona pomiędzy M. K. (1) i R. K. (1) po 24665,00 zł ( bezsporne ).

Jednocześnie M. K. (1) i R. K. (1) zawarli z M. P. umowę sprzedaży wyposażenia mieszkania: mebli w salonie i sypialni za cenę 1300,00 zł, podzieloną pomiędzy sprzedających po 650,00 zł. Pozostałe meble i wyposażenie miało stać się własnością kupującego. M. P. po otrzymaniu kluczy od mieszkania znalazł w nim meble, za które zapłacił oraz meble w pokoju dziecięcym. Pozostałych rzeczy, w tym mebli ogrodowych, rowerów, kompletu sztućców, telewizora, kanapy, pralki, kuchenki mikrofalowej, nie było w lokalu ( umowa k. 54, zeznania świadka M. P. )

R. K. (1) zabrał z mieszkania przed sprzedażą część ruchomości, stanowiących wyposażenie mieszkania. Telewizor, pralkę i kanapę sprzedał za 700,00 zł. W jego posiadaniu są również kuchenka mikrofalowa, rowery, komplet sztućców, glebogryzarka. Lodówkę i odkurzacz zutylizował gdyż były uszkodzone ( zeznania świadków M. K. (2) k. 105, R. K. (3) k. 105 – 106, M. P. k. 106, R. B. k. 106 – 107, zeznania wnioskodawczyni M. K. (1) k. 75 – 76, 529 – 530, zeznania uczestnika postępowania R. K. (1) k. 76 – 77, 530 – 531 ).

M. K. (1) i R. K. (1) mieli dwa samochody: S. I. nr rej. (...) o wartości 12900,00 zł oraz S. (...) nr rej. (...) o wartości 18700,00 zł. S. (...) pozostaje w posiadaniu M. K. (1), zaś S. (...) w posiadaniu R. K. (1). R. K. (1) był przed zawarciem związku małżeńskiego właścicielem samochodu osobowego marki F. (...), który zbył już po ślubie za kwotę 7000,00 zł. Uzyskaną ze sprzedaży F. (...) kwotę małż. K. przeznaczyli na zakup kolejnego samochodu F. (...); jego cena wynosiła wówczas 30000,00 zł. F. (...) został sprzedany za 8000,00 zł. Kwota ta została przez nich przeznaczona na zakup S. (...), której cena wynosiła 60000,00 zł ( opinia biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej mgr inż. L. K. k. 204 – 215, umowa k. 85, zeznania wnioskodawczyni M. K. (1) k. 75 – 76, 529 – 530, zeznania uczestnika postępowania R. K. (1) k. 76 – 77, 530 – 531 ).

Po ustanowieniu rozdzielności majątkowej R. K. (1) ponosił koszty ubezpieczenia obu pojazdów oraz koszty utrzymania lokalu mieszkalnego. Z tytułu kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego uiścił na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w C. łącznie kwotę 1145,00 zł. Koszty ubezpieczenia pojazdu marki S. (...) w okresie sierpień 2018 r. – sierpień 2021 r. wyniosły łącznie 1755,66 zł, zaś pojazdu marki S. (...) w okresie marzec 2018 r. – marzec 2022 r. – 4965,00 zł ( bezsporne ).

Obecnie M. K. (1) zamieszkuje wraz z synami i partnerem. Ma na utrzymaniu troje dzieci: najmłodsze urodziła w 2020 r. Pracuje jako kasjer sprzedawca. Zarabia najniższe wynagrodzenie. Mieszka w lokalu mieszkalnym stanowiącym własność jej partnera ( zeznania wnioskodawczyni M. K. (1) k. 531 ).

R. K. (1) zamieszkuje wraz z żoną i małoletnim dzieckiem. Wraz z żoną zamieszkują w mieszkaniu nabytym na kredyt. Pracował do 1 lutego 2022 r. jako żołnierz zawodowy; zarabiał 5500 złotych netto Obecnie jako emeryt wojskowy otrzyma emeryturę w wysokości 3500 złotych netto ( zeznania uczestnika postępowania R. K. (1) k. 531 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt sprawy o ustanowienie rozdzielności majątkowej III RC 317/17, akt sprawy rozwód I C 2639/17 Sądu Okręgowego w Płocku, zebranych w sprawie dokumentów, a w szczególności: kartoteki finansowej ( k. 68 ), umowy sprzedaży wyposażenia mieszkania ( k. 54 ), umów sprzedaży lokalu mieszkalnego ( k. 393 401, 404 – 407 ), dowodów wpłat ( k. 412, 346-347, 451 – 452, 414 – 426, 438 – 449, 445 – 458 ), polis ( k. 183, 437, 345, 450, 412, 188, 343, 453 ), umowy sprzedaży samochodu marki P. ( k. 85 ), opinii biegłej sądowej w zakresie wyceny ruchomości mgr D. K. ( k. 147 - 167 ), opinii biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej mgr inż. L. K. ( k. 204 – 215 ), zeznań świadków M. K. (2) ( k. 105 ), R. K. (3) ( k. 105 – 106 ), M. P. ( k. 106 ), R. B. ( k. 106 – 107 ), zeznań wnioskodawczyni M. K. (1) ( k. 75 – 76, 529 – 530, 531 ) oraz częściowo zeznań uczestnika postępowania R. K. (1) ( k. 76 – 77, 530 – 531 ).

Zeznania świadka U. K. ( k. 108 ), siostra uczestnika postępowania ) nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy; dotyczą okoliczności bezspornej pomiędzy stronami co do przekazania uczestnikowi postępowania R. K. (1) kwoty 51000,00 zł bądź też dotyczą okoliczności, które świadek zna jedynie z relacji rodziców w zakresie udzielanych pożyczek.

Wskazać należy, że okoliczności dotyczące nabycia samochodów i ich ubezpieczenia, jak również rozliczeń ze Wspólnotą Mieszkaniową (...) nie były sporne pomiędzy stronami.

Strony zgodnie ustaliły wysokość oszczędności według stanu na dzień ustania wspólności majątkowej małżeńskiej na kwotę 60000,00 zł. Z tych względów Sąd pominął ocenę i wnioski w zakresie dokumentacji bankowej.

Skład majątku wspólnego Sąd ustalił na podstawie zeznań stron i świadków, jak również dokumentów zgromadzonych w sprawie. Spór w tym zakresie dotyczył rowerów, kompletu sztućców, telewizora, kanapy, pralki, mebli ogrodowych, glebogryzarki. Sąd ustalił, że wskazane ruchomości znajdowały się w dacie ustania wspólności ustawowej w posiadaniu uczestnika postępowania i wchodziły w skład majątku wspólnego stron. Znajdowały się w lokalu mieszkalnym w dacie jego opuszczenia przez wnioskodawczynię i nie zostały przekazane nabywcy lokalu mieszkalnego M. P.. Uczestnik postępowania przyznał, że część ruchomości sprzedał za 700,00 zł, zaś lodówkę i odkurzacz wyrzucił jako zużyte i uszkodzone. Okoliczność ta nie była kwestionowana przez wnioskodawczynię. Brak jest natomiast podstaw aby pominąć dwa rowery, glebogryzarkę i komplet sztućców. Uczestnik postępowania nie wyjaśnił co stało się po ustaniu wspólności majątkowej z kompletem sztućców, glebogryzarką oraz rowerem syna. Brak jest również podstaw do przyjęcia, że rower męski stanowił własność ojca uczestnika postępowania; rower znajdował się przez cały czas w posiadaniu uczestnika postępowania. Do czasu wszczęcia postępowania o podział majątku wspólnego uczestnik postępowania ani jego ojciec nie podnosili, że rower stanowi własność S. K., na co wskazują zeznania R. K. (2), córki stron. Sprzeczne są również zeznania samego uczestnika postępowania R. K. (1) i jego ojca co do własności glebogryzarki, każdy z nich twierdził, że glebogryzarka stanowiła jego własność. Wartość spornych ruchomości, ustaloną przez biegłą sądową mgr D. K. wariantowo, Sąd przyjął jako średnią wartość tych ruchomości z uwagi na brak możliwości ustalenia dokładnego opisu i stopnia zużycia tych rzeczy.

Sąd ustalił, że strony posiadały biżuterię, jednakże brak jest podstaw do dokonywania szczegółowych ustaleń w tym zakresie, zarówno co do źródła pochodzenia, rodzaju, jak i wartości biżuterii. Z zeznań stron wynika wprost, że każde z nich nosiło biżuterię, która traktowana była przez nich jako ozdoba. Uznać zatem należy, że biżuteria należy do majątku osobistego każdego z małżonków w rozumieniu art. 33 pkt 4 kro ( przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków ).

Podobnie, zdaniem Sądu, traktować należy maszynę do szycia, którą wnioskodawczyni nabyła za pieniądze otrzymane od swojej babci. Maszyna do szycia stanowi zatem również majątek osobisty wnioskodawczyni zgodnie z art. 33 pkt 2 i 10 kro ( przedmioty majątkowe nabyte przez darowiznę, przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego ).

Odnosząc się szczegółowo do kwestii nakładów poniesionych przez uczestnika postępowania R. K. (1) z majątku osobistego na majątek wspólny w postaci kosztów nabycia samochodu osobowego marki S. (...) wskazać należy, że podstawa rozliczenia tych kosztów nie była sporna, a jedynie sposób dokonania tego rozliczenia. Bezspornym było pomiędzy stronami, że uczestnik postępowania kwotę 7000,00 zł uzyskaną ze sprzedaży samochodu, stanowiącego jego majątek osobisty, przeznaczył w całości na zakup samochodu marki P.; kwota ta stanowiła 25 % ceny nabycia F. (...). Tak wskazał uczestnik postępowania R. K. (1) na rozprawie w dniu 20 listopada 2019 r. ( k. 76 ) i okoliczność ta nie była kwestionowana przez wnioskodawczynię. F. (...) został sprzedany za 8000,00 zł, a zatem udział własny uczestnika postępowania wynosił 2000,00 zł ( 25 % x 8000,00 zł ). Taka więc kwota z majątku osobistego uczestnika postępowania została przeznaczona na zakup samochodu marki S. (...); jego udział zatem wynosił 3% ( (...) ). Obecna wartość S. (...) wynosi 18700,00 zł, co oznacza że wartość udziału własnego uczestnika postępowania wyraża się kwotą 561,00 zł ( 3 % x 18700,00 zł ). Taka zatem kwota odpowiada obecnej wartości nakładu jaki poniósł uczestnik postępowania R. K. (1) na zakup samochodu marki S. (...), wchodzącego w skład majątku wspólnego.

Podstawową kwestią sporną pomiędzy stronami była natomiast sprawa pożyczek zaciągniętych przez uczestnika postępowania R. K. (1) w łącznej wysokości 65000,00 zł na podstawie umów z dnia 7 marca 2009 r. na kwotę 25000,00 zł oraz z dnia 8 października 2010 r. na kwotę 40000,00 zł zawartych przez uczestnika postępowania R. K. (1) z własnymi rodzicami S. i G. małż. K. ( k. 46 – 47, 48 – 49 ). Wskazać należy, że umowy te zostały zawarte przez uczestnika postępowania R. K. (1) bez zgody i wiedzy wnioskodawczyni M. K. (1), która zaprzeczyła, że wie o pożyczkach, zakwestionowała również podpisy na tych umowach, które miały być złożone przez nią pod umowami ( protokół okazania oryginałów umów k. 184 ), co do zasady uzasadnia dokonanie oceny prawnej w kontekście art. 41 § 2 kro. Z adnotacji na umowach wynika, że pożyczka z dnia 7 marca 2009 r. została spłacona przez uczestnika postępowania R. K. (1) w dniu 27 maja 2018 r., zaś pożyczka z dnia 8 października 2010 r. – w dniu 29 września 2018 r., a więc po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej. Wnioskodawczyni nie podnosiła, że wskazane spłaty nastąpiły ze środków pochodzących z majątku wspólnego, co uzasadniałoby rozliczenie spłaty długów w trybie art. 45 § 3 kpc.

Zawarcie tych umów potwierdzili w zeznaniach uczestnik postępowania R. K. (1) i świadek S. K. ( k. 107 – 108 ). W ocenie Sądu, ich zeznania w tym zakresie nie zasługują na uwzględnienie, co prowadzić musi również do zakwestionowania autentyczności tych umów. Wbrew przekonaniu uczestnika postępowania, okoliczności dotyczące zawarcia tych umów i wiedzy w tym zakresie wnioskodawczyni M. K. (1) nie zostały potwierdzone w niniejszym postępowaniu. Niewątpliwie, odtworzone nagranie z negocjacji stron przed ustanowieniem rozdzielności majątkowej, potwierdza, że M. K. (1) przyznała wówczas, że zwrócą rodzicom R. K. (1) kwotę 40000,00 zł przy sprzedaży mieszkania, jednakże wyjaśniła, że chodziło o zwrot otrzymanych z różnych okazji od teściów darowizn, a nie pożyczek. Gdyby nawet tak było, to pojawia się pytanie, dlaczego nie doszło do spłaty tych pożyczek właśnie przy sprzedaży lokalu mieszkalnego, która nastąpiła w dniu 30 kwietnia 2018 r., a zatem przed spłatą pożyczek. Wskazuje to, że albo wnioskodawczyni istotnie była wówczas przekonana, że darowizny również podlegają zwrotowi, w okresie następnym po nagraniu doszło do zmiany tych uzgodnień pomiędzy stronami bądź też spłata zobowiązań z tych umów nastąpiła przed ustaniem małżeńskiej wspólności ustawowej. Okolicznością potwierdzającą brak tych zobowiązań w dacie ustania wspólności majątkowej małżeńskiej wprost potwierdzają zeznania uczestnika postępowania R. K. (1) złożone przez niego w charakterze powoda w sprawie III RC 317/17 ( k. 32 – 33, 41 ). Na rozprawie w dniu 22 stycznia 2018 r. R. K. (1) wskazał, że: „Kredyt spłacamy wspólnie. Kredyt mamy w (...) Bank (...) (…) Innych wspólnych zobowiązań nie mamy”. Natomiast w dniu 19 lutego 2018 r. zeznał: „Nie zawieraliśmy żadnych umów finansowych. Mamy kredyt hipoteczny na zakup mieszkania (…) Kredyt spłacamy wspólnie”. Wskazane zeznania potwierdzają w sposób niebudzący wątpliwości, że strony nie miały innych zobowiązań oprócz kredytu zaciągniętego w banku na zakup lokalu mieszkalnego. Trudno bowiem uznać, że uczestnik postępowania zapomniał o obciążających go pożyczkach w znacznej wysokości. Brak jest również dowodów, że S. K. przelał na rachunek bankowy wnioskodawczyni kwotę 30000,00 zł, stanowiącą część – według jego twierdzeń – pożyczki z dnia 8 października 2010 r. Uczestnik postępowania R. K. (1) nie wykazał natomiast, że wskazane przez niego spłaty pożyczek, o ile istotnie miały miejsce, nastąpiły ze środków pochodzących z jego majątku osobistego przy uwzględnieniu, że miało to miejsce w niedługim czasie po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, a strony posiadały oszczędności w kwocie 60000,00 zł na dzień ustania wspólności.

Brak jest ponadto podstaw, do rozliczenia, zgodnie z żądaniem uczestnika postępowania R. K. (1), kwoty 8000,00 zł stanowiącej sumę pożyczki w kwocie 3000,00 zł zaciągniętej przez wnioskodawczynię i przekazanej jej matce M. K. (2) oraz kwot przekazywanych przez strony M. K. (2) w związku ze sprawowaną przez nią opieką nad dziećmi stron. Pożyczka 3000,00 zł została zaciągnięta przez wnioskodawczynię w 2005 r. i kwota pożyczki została przekazana przez nią matce M. K. (2). Sąd dał wiarę zeznaniom wnioskodawczyni oraz świadka M. K. (2) ( k. 105 ), że pożyczka została spłacona przez M. K. (2). Podkreślić należy, że miało to miejsce na kilkanaście lat przed ustaniem wspólności majątkowej stron. Jeżeli chodzi natomiast o kwoty, które według twierdzeń uczestnika postępowania R. K. (1), M. K. (2) otrzymywała od nich w zamian za opiekę nad małoletnią córką stron, to brak podstaw do rozliczenia tej kwoty. Wnioskodawczyni M. K. (1) nie potwierdziła, że jej matka otrzymywała pieniądze w zamian za opiekę nad dzieckiem, jednakże nawet gdyby miało to miejsce, to i tak było to świadczenie w zamian za wykonywanie określonych czynności i w związku z tym niepodlegające zwrotowi. Uczestnik postępowania nie wykazał, żeby sprawowanie przez M. K. (2) opieki nad wnuczką było sprzeczne z jego wolą lub niepotrzebne. M. K. (2) jest babką córki stron, jednakże nie obciążał jej ustawowy obowiązek pieczy nad małoletnią, a zatem nie było przeszkód aby zajmowała się wnuczką odpłatnie.

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym jest w niniejszej sprawie, że z dniem 14 grudnia 2017 r. ustała małżeńska wspólność ustawowa pomiędzy wnioskodawczynią M. K. (1) a uczestnikiem postępowania R. K. (1).

Należy wskazać, że zgodnie z art. 43 § 1 kpc oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności ustawowej nie został w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym uregulowany w sposób samodzielny. Stosownie bowiem do art. 46 kro w sprawach nie unormowanych w artykułach poprzedzających, do podziału majątku, który był objęty wspólnością ustawową, stosuje się odpowiednio przepisy o dziale spadku. Przepis ten nakazuje zatem do podziału majątku wspólnego odpowiednie stosowanie przepisów o dziale spadku tzn. przede wszystkim art. 1035, 1037 – 1046 kc. Przepisy te również nie regulują kwestii działu spadku w sposób wyczerpujący i samodzielny, lecz odsyłają co do kwestii w nich nie uregulowanych do przepisów o zniesienie współwłasności w częściach ułamkowych tzn. art. 210 kc i nast.

Zgodnie zatem z art. 1038 § 1 kc w zw. z art. 46 kro sądowy podział majątku wspólnego powinien obejmować cały majątek wspólny. Jednakże z ważnych powodów może być ograniczony do części spadku.

Podobne odesłanie do odpowiedniego stosowania przepisów o dziale spadku oraz zniesieniu współwłasności zawierają przepisy kodeksu postępowania cywilnego, gdyż art. 567 § 3 kpc nakazuje odpowiednie stosowanie przepisów o dziale spadku, a więc art. 680 kpc i nast., które z kolei – w art. 688 kpc – odsyłają do odpowiedniego stosowania przepisów dotyczących zniesienia współwłasności, a w szczególności art. 618 § 2 i 3.

W związku z powyższym Sąd – stosownie do art. 682 kpc w zw. z art. 567 § 3 kpc dokonał ustaleń w zakresie obecnej sytuacji rodzinnej i majątkowej wnioskodawczyni M. K. (1) i uczestnika postępowania R. K. (1). Jednocześnie Sąd ustalił w pkt I postanowienia skład i wartość majątku wspólnego podlegającego podziałowi ( art. 684 kpc w zw. z art. 567 § 3 kpc ).

Z tych względów Sąd ustalił wartość majątku wspólnego na łączną kwotę 94799,70 zł, zaś wartość udziałów przysługujących, co do zasady, wnioskodawczyni M. K. (1) i uczestnikowi postępowania R. K. (1) na kwoty po 47399,85 zł.

Sąd dokonał podziału majątku wspólnego przez jego podział w naturze na części odpowiadające wartości udziałów, przy uwzględnieniu wniosków stron. Sąd miał na uwadze treść art. 623 kpc, zgodnie z którym sąd uwzględnia wszelkie okoliczności zgodnie z interesem społeczno – gospodarczym. Różnice wartości wyrównuje się przez dopłaty pieniężne. Sąd miał na uwadze, że ruchomości, za wyjątkiem samochodu osobowego marki S. (...) od listopada 2017 r. znajduje się w wyłącznym posiadaniu uczestnika postępowania R. K. (1).

W związku z powyższym Sąd przyznał na rzecz wnioskodawczyni M. K. (1) znajdujący się w jej posiadaniu samochód osobowy marki S. (...) nr rej. (...) o wartości 12900,00 zł, zaś pozostałe ruchomości, wierzytelności przysługujące stronom oraz oszczędności o łącznej wartości 81899,70 zł na rzecz uczestnika postępowania R. K. (1).

Uznać zatem należy, że wnioskodawczyni M. K. (1) przysługuje – co do zasady – dopłata do wartości udziału w majątku wspólnym w wysokości 34499,85 zł. Sąd odroczył uczestnikowi postępowania R. K. (1) termin płatności powyższej należności na okres jednego miesiąca od uprawomocnienia się postanowienia. Sąd odraczając termin płatności dopłaty należnej wnioskodawczyni miał na uwadze, że wprawdzie dochody uczestnika postępowania R. K. (1) uległy obecnie obniżeniu, jednakże sam deklarował taki sposób podziału majątku wspólnego, w tym przyznanie na rzecz oszczędności w kwocie 60000,00 zł, a zatem w kwocie przewyższającej należną wnioskodawczyni dopłatę.

Zdaniem Sądu, problem orzeczonej dopłaty należy rozpatrywać również w kontekście poniesionych przez strony nakładów z ich majątków osobistych na majątek wspólny. Zgodnie bowiem z art. 45 § 1 kro każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. Stosownie zaś do § 3 cyt. artykułu, przepisy powyższe stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy dług jednego z małżonków został zaspokojony z majątku wspólnego.

Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 26 czerwca 2015 r. w sprawie I ACa 1676/14, rozliczenie wydatków, nakładów i innych świadczeń z majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego lub odwrotnie, a także rozliczenie długów jednego z małżonków zaspokojonych z majątku wspólnego następuje w postępowaniu nieprocesowym wówczas, gdy toczy się postępowanie o podział majątku wspólnego po ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej, przewidziane w przepisach art. 567 kpc. Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach dopuszcza możliwość przeprowadzenie takiego rozliczenia, wskazując, że roszczenie każdego z małżonków o zwrot nakładów i wydatków z majątku osobistego na majątek wspólny nie wchodzi w skład majątku wspólnego małżonków, a sąd orzeka o tym zwrocie wyłącznie na wniosek, a nie z urzędu ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 października 1997 r. w sprawie II CKN 395/97, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 1970 r. w sprawie III CRN 527/69 ).

Sąd ustalił zatem, że uczestnik postępowania R. K. (1) poniósł nakłady z majątku osobistego na majątek wspólny w łącznej wysokości 8436,66 zł, w tym:

a.  w wysokości 1145,00 zł z tytułu kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego w okresie od 1 stycznia 2018 r. do 30 marca 2018 r.;

b.  w wysokości 1755,66 zł z tytułu kosztów ubezpieczenia samochodu osobowego marki S. (...) nr rej. (...) w okresie sierpień 2018 r. – sierpień 2021 r.;

c.  w wysokości 4965,00 zł z tytułu kosztów ubezpieczenia samochodu osobowego marki S. (...) nr rej. (...) w okresie marzec 2018 r. – marzec 2022 r.;

d.  w wysokości 561,00 zł tytułu części kosztów nabycia samochodu osobowego marki S. (...) nr rej. (...).

Sąd zasądził od wnioskodawczyni M. K. (1) na rzecz uczestnika postępowania R. K. (1) tytułem zwrotu połowy tych nakładów kwotę 4213,33 zł.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił żądanie uczestnika postępowania R. K. (1) zwrotu nakładów z majątku osobistego na majątek wspólny w postaci spłaty pożyczek zaciągniętych przez uczestnika postępowania u rodziców, jak również w postaci nakładu przewyższającego kwotę 561,00 zł na zakup samochodu osobowego marki S. (...), jak również z majątku wspólnego w kwocie 8000,00 zł przekazanej M. K. (2). Motywy tego rozstrzygnięcia zostały omówione powyżej przy uwzględnieniu oceny materiału dowodowego.

Termin zapłaty powyższych należności Sąd odroczył wnioskodawczyni M. K. (1), jak i uczestnikowi postępowania R. K. (1), na okres jednego miesiąca, podobnie jak termin płatności należnej wnioskodawczyni dopłaty z tytułu podziału majątku wspólnego. Oczywistym jest, że każda ze zobowiązanych stron, może potrącić swoją wierzytelność do wysokości wierzytelności niższej stosownie do art. 498 kc.

Sąd obciążył strony kosztami postępowania w równym stosunku stosownie do art. 520 § 1 kpc. Sąd zasądził zatem od uczestnika postępowania na rzecz wnioskodawczyni kwotę 500,00 zł tytułem zwrotu polowy opłaty sądowej od wniosku.

Jednocześnie Sąd, stosownie do art. 84 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał zwrócić stronom niewykorzystane części zaliczek.

W pozostałym zakresie Sąd zniósł koszty postępowania pomiędzy stronami, w szczególności w zakresie kosztów zastępstwa procesowego.