Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 czerwca 2022 roku

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Alina Kordus-Krajewska

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2022 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko H. (...) Rondo (...) z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych

I.  Zasądza od pozwanej H. (...) Rondo (...) z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz powoda J. K., tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, kwoty brutto:

a)  451,56 zł (czterysta pięćdziesiąt jeden złotych pięćdziesiąt sześć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 lutego 2017r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za styczeń 2017r.,

b)  1906,73 zł (tysiąc dziewięćset sześć złotych siedemdziesiąt trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 marca 2017r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za luty 2017r.,

c)  1004,25 zł (tysiąc cztery złote dwadzieścia pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 kwietnia 2017r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za marzec 2017r.,

d)  1567,42 zł (tysiąc pięćset sześćdziesiąt siedem złotych czterdzieści dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 maja 2017r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za kwiecień 2017r.,

e)  1586,56 zł (tysiąc pięćset osiemdziesiąt sześć złotych pięćdziesiąt sześć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 czerwca 2017r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za maj 2017r.,

f)  1247,81 zł (tysiąc dwieście czterdzieści siedem złotych osiemdziesiąt jeden groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 lipca 2017r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za czerwiec 2017r.,

g)  769,68 zł (siedemset sześćdziesiąt dziewięć złotych sześćdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2017r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za lipiec 2017r.,

h)  1456,60 zł (tysiąc czterysta pięćdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 września 2017r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za sierpień 2017r.,

i)  1608,44 zł (tysiąc sześćset osiem złotych czterdzieści cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 października 2017r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za wrzesień 2017 r.,

j)  1372,78 zł (tysiąc trzysta siedemdziesiąt dwa złote siedemdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 listopada 2017r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za październik 2017 r. ,

k)  2492,68 zł (dwa tysiące czterysta dziewięćdziesiąt dwa złote sześćdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 grudnia 2017r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za listopad 2017 r.,

l)  1286,62 zł (tysiąc dwieście osiemdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2018 do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za grudzień 2017r. ,

m)  2535,84 zł (dwa tysiące pięćset trzydzieści pięć złotych osiemdziesiąt cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 lutego 2018r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za styczeń 2018r.,

n)  1518 zł (tysiąc pięćset osiemnaście złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 marca 2018r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za luty 2018r.,

o)  1073,75 zł (tysiąc siedemdziesiąt trzy złote siedemdziesiąt pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 kwietnia 2018r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za marzec 2018r.,

p)  1220,66 zł (tysiąc dwieście dwadzieścia złotych sześćdziesiąt sześć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 maja 2018r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za kwiecień 2018r.,

q)  1331,43 zł (tysiąc trzysta trzydzieści jeden złotych czterdzieści trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 czerwca 2018r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za maj 2018r.,

r)  897,03 zł (osiemset dziewięćdziesiąt siedem złotych trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 lipca 2018r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za czerwiec 2018r.,

s)  1127,27 zł (tysiąc sto dwadzieścia siedem złotych dwadzieścia siedem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2018r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za lipiec 2018r.,

t)  1322,28z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 września 2018r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za sierpień 2018r.,

u)  1320,01 zł (tysiąc trzysta dwadzieścia złotych jeden grosz) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 października 2018r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za wrzesień 2018 r.,

v)  1954,56 zł (tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt sześć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 listopada 2018r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za październik 2018 r. ,

w)  935,45 zł (dziewięćset trzydzieści pięć złotych czterdzieści pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2018r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za listopad 2018 r.,

x)  667,32 zł (sześćset sześćdziesiąt siedem złotych trzydzieści dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za grudzień 2018r. ,

y)  1053,51 zł (tysiąc pięćdziesiąt trzy złote pięćdziesiąt jeden groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 lutego 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za styczeń 2019r.,

z)  366,89 zł (trzysta sześćdziesiąt sześć złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 marca 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za luty 2019r.,

aa)  1070,47 zł (tysiąc siedemdziesiąt złotych czterdzieści siedem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 kwietnia 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za marzec 2019r.,

bb)  1548,77 zł (tysiąc pięćset czterdzieści osiem złotych siedemdziesiąt siedem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 maja 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za kwiecień 2019r.,

cc)  1278,84 zł (tysiąc dwieście siedemdziesiąt osiem złotych osiemdziesiąt cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 czerwca 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za maj 2019r.,

dd)  642,01 zł (sześćset czterdzieści dwa złote jeden grosz) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 lipca 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za czerwiec 2019r.,

ee)  317,44 zł (trzysta siedemnaście złotych czterdzieści cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za lipiec 2019r.,

ff)  1944,72 zł (tysiąc dziewięćset czterdzieści cztery złote siedemdziesiąt dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 września 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za sierpień 2019r.,

gg)  2116,41 zł (dwa tysiące sto szesnaście złotych czterdzieści jeden groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 października 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za wrzesień 2019 r.,

hh)  1760,64 zł (tysiąc siedemset sześćdziesiąt złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 listopada 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za październik 2019 r. ,

ii)  4387,47 zł (cztery tysiące trzysta osiemdziesiąt siedem złotych czterdzieści siedem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 grudnia 2019r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za listopad 2019 r.,

jj)  857,10 zł (osiemset pięćdziesiąt siedem złotych dziesięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2020r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za grudzień 2019r. ,

II.  W pozostałym zakresie powództwo co do zapłaty odsetek oddala,

III.  Wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 3925 zł (trzy tysiące dziewięćset dwadzieścia pięć złotych),

IV.  Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2700 zł (dwa tysiące siedemset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

V.  Nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 2500 zł (dwa tysiące pięćset złotych) tytułem opłaty od pozwu, od uiszczenia której powód był zwolniony z mocy ustawy, kwotę 3030 zł (trzy tysiące trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia biegłego i kwotę 152,31 zł (sto pięćdziesiąt dwa złote trzydzieści jeden groszy) tytułem zwrotu kosztów świadka.

Sędzia Alina Kordus-Krajewska

Sygn. akt IV P 73/20

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym dnia 19 lutego 2020 r. powód J. K. zażądał od pozwanego Hotel (...) sp. z o.o. w W. zapłaty wynagrodzenia za godziny nadliczbowe wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty:

- 2.207,40 zł od dnia 1 lutego 2017 r.

- 625,43 zł od dnia 1 marca 2017 r.

- 551,85 zł od dnia 1 kwiecień 2017 r.

- 699,01 zł od dnia 1 maja 2017 r.

- 367,90 zł od dnia 1 czerwca 2017 r.

- 551,85 zł od dnia 1 lipiec 2017 r.

- 36,79 zł od dnia 1 sierpnia 2017 r.

- 1.103,70 zł od dnia 1 września 2017 r.

- 1.802,71 zł od dnia 1 października 2017 r.

- 478,27 zł od dnia 1 listopada 2017 r.

- 2.428,14 zł od dnia 1 grudnia 2017 r.

- 515,06 zł od dnia 1 stycznia 2018 r.

- 2.722,46 zł od dnia 1 lutego 2018 r.

- 1.250,86 zł od dnia 1 marca 2018 r.

- 551,85 zł od dnia 1 kwietnia 2018 r.

- 772,59 zł od dnia 1 czerwca 2018 r.

- 588,64 zł od dnia 1 lipca 2018 r.

- 441,48 zł od 1 września 2018 r.

- 2.943,20 zł od listopada 2018 r.

- 699,01 zł od grudnia 2018 r.

- 110,37 zł od stycznia 2019 r.

- 1.692,34 zł od lutego 2019 r.

- 625,43 zł od marca 2019 r.

- 1.103,70 zł od kwietnia 2019 r.

- 1.434,81 zł od maja 2019 r.

- 367,90 zł od czerwca 2019 r.

- 515,06 zł od lipca 2019 r.

- 36,79 zł od sierpnia 2019 r.

- 1.802,71 zł od września 2019 r.

- 2.244,19 zł od października 2019 r.

- 2.317,77 zł od listopada 2019 r.

- 2.685,67 zł od grudnia 2019 r.

- 1.802,71 zł od stycznia 2020 r.

oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu, powód wskazał, że był zatrudniony u M. S., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) M. S. od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 11 listopada 2019 r., a od dnia 12 listopada 2019 r. do dnia 8 stycznia 2020 r. w związku z przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, u pozwanego Hotel (...) sp. z o. o. w W. (dalej: Hotel (...)). Podano, że od 27 kwietnia 2016 r. pracodawca powierzył mu stanowisko kierownika stacji paliw, a podstawą zatrudnienia od 29 września 2017 r. była umowa o pracę na czas nieokreślony, w której wskazano czas pracy – 160 godzin miesięcznie. Powód podał, że do jego obowiązków należało oprócz czynności pracownika stacji paliw ( obsługa klienta, praca na kasie, nalewanie paliwa, dbanie o czystość stacji, wykładanie towaru na półki itp.), po objęciu stanowiska kierowniczego również : składanie zamówień, wprowadzanie towarów do systemu kasowego, przygotowywanie grafik pracy, wystawianie faktur zbiorczych na koniec miesiąca, zapewnienie 24 godzinnej działalności stacji paliw na dobę. Jak wskazywał powód największym problem w miejscu pracy był notoryczny bark pracowników, którzy byliby w stanie pokryć trzy zmiany pracy na stacji, o czym wielokrotnie sygnalizował pracodawcy. Powód zwracał też uwagę, że to na nim każdorazowo ciążył obowiązek zastępowania pracowników, z tym za każdym razem, kiedy pracownik zgłaszał niezdolność do pracy, szedł na urlop czy odchodził z pracy jego obowiązki przejmował, aby zapewnić ciągłość działania stacji, przez co systematycznie musiał pracować w godzinach nadliczbowych i nigdy nie dostał z tego tytułu żadnego dodatkowego wynagrodzenia czy alternatywnie dni wolnych od pracy, o czym informował pracodawcę. Powód wskazywał, że praca w godzinach nadliczbowych zawsze wywołana była koniecznością zapewnienia bieżącej obsługi stacji i pokryciem wakatów pracowniczych. Podał, że od września 2017 r. do grudnia 2019 r. ( z wyłączaniem 4 miesięcy, za które nie posiada ewidencji czasu pracy, przepracował 825 godzin nadliczbowych, co daje każdego miesiąca dodatkowo prawie tydzień darmowej pracy. Jak podano, w godzinach nadliczbowych, powód nie wykonywał obowiązków związanych bezpośrednio z jego stanowiskiem kierowniczym, tylko regularnie zastępował pracowników, których permanentnie brakowało do bieżącej obsługi stacji benzynowej. W godzinach nadliczbowych wykonywał obowiązki podległych mu pracowników, tzn. nalewał paliwo, obsługiwał kasę, wykładał towar, dbał o czystość stacji, a gdyby nie on stacja nie mogłaby nieprzerwanie funkcjonować. Powód nie miał wątpliwości, że pracodawca uczynił sobie z niego tanią siłę roboczą, którą notorycznie wykorzystywał i nigdy nie wypłacił z tego tytułu żadnego dodatkowego wynagrodzenia czy też nie zrekompensował morderczej pracy swojego pracownika dniem wolnym od pracy. Powód podał, że do zasadniczego wynagrodzenia za nadgodziny doliczył dodatek w wysokości 50%, gdyż co do zasady nie pracował w niedziele i święta, a także w godzinach nocnych. Powód wskazał, że wyliczył kwotę za godzinę pracy w następujący sposób: 3.925,00 zł / 160h = 24,53 zł za godzinę pracy, w związku z czym dodatek pieniężny 50% wynosi -12,26 zł. Wyjaśnił też, że z uwagi na fakt, że nie dysponuje ewidencją czasu pracy za okres od stycznia do sierpnia 2017 r., a także za miesiąc marzec 2018 r., luty, maj i lipiec 2019 r., aby uniknąć przedawnienia roszczenia określił przybliżoną ilość nadgodzin za te miesiące, uśredniając tę ilość. Powód przedstawił wyliczenia określające ilość nadgodzin w danym miesiącu i kwotę przypadającą za nie do zapłaty:

1.  Styczeń 2017 r. - 60 godzin nadliczbowych- 1.471,80 zł + 735,60 zł = 2.207,40 zł

2.  Luty 2017 r. - 17 godzin nadliczbowych - 417,01 zł + 208,42 zł = 625,43 zł

3.  Marzec 2017 r. - 15 godzin nadliczbowych - 367,95 zł + 183,90 zł = 551,85 zł

4.  Kwiecień 2017 r. - 19 godzin nadliczbowych - 466,07 zł + 232,94 zł = 699,01 zł

5.  Maj 2017 r. - 10 godzin nadliczbowych - 245,30 zł + 122,60 zł = 367,90 zł

6.  Czerwiec 2017 r. - 15 godzin nadliczbowych - 367,95 zł + 183,90 zł = 551,85 zł

7.  Lipiec 2017 r. -1 godzina nadliczbowa - 24,53 zł + 12,26 zł = 36,79 zł

8.  Sierpień 2017 r. - 30 godzin nadliczbowych — 735,90 zł + 367,80 = 1.103,70 zł

9.  Wrzesień 2017 r. - 209 h - 49 godzin nadliczbowych - 1.201,97 zł (49 x 24,53zł) +

600,74 zł dodatek (50% wynagrodzenia 49 x 12,26 zł) = 1.802,71 zł

10.  Październik 2017 r. - 173 h- 13godzin nadliczbowych-318,89 zł + 159,38 zł =

478,27 zł

11.  Listopad 2017 r. - 226 h- 66 godzin nadliczbowych - 1.618,98 zł + 809,16 zł = 2.428,14 zł

12.  Grudzień 2017 r. - 174 h - 14 godzin nadliczbowych - 343,42 zł + 171,64 zł = 515,06 zł

1.  Styczeń 2018 r. - 234 h- 74 godziny nadliczbowe - 1.815,22 zł + 907,24 zł = 2.722,46 zł

2.  Luty 2018 r. - 194 h - 34 godziny nadliczbowe - 834,02 zł + 416,84 zł = 1.250,86 zł

3.  Marzec 2018 r. - 15 godzin nadliczbowych - 367,95 zł + 183,90 zł = 551,85 zł

4.  Kwiecień 2018 r. -152 h (urlop)

5.  Maj 2018 r. - 181 h -21 godzin nadliczbowych - 515,13 zł + 257,46 zł = 772,59 zł

6.  Czerwiec 2018 r. - 176 h - 16 godzin nadliczbowych - 392,48 zł + 196,16 zł = 588,64 zł

7.  Lipiec 2018 r. -160 h (urlop)

8.  Sierpień 2018 r. - 172 h - 12 godzin nadliczbowych - 294,36 zł + 147,12 zł = 441,48 zł

9.  Wrzesień 2018 r. - 140 h (urlop)

10.  Październik 2018 r. - 240h-80 godzin nadliczbowych -1.962,40 zł + 980,80 zł = 2.943,20 zł

11.  Listopad 2018 r. - 179h - 19 godzin nadliczbowych - 466,07 zł + 232,94 zł = 699,01 zł

12.  Grudzień 2018 r. - 163h - 3 godziny nadliczbowe - 73,59 zł + 36,78 zł = 110,37 zł

1.  Styczeń 2019 r. - 206 h - 46 godzin nadliczbowych - 1.128,38 zł + 563,96 zł = 1.692,34 zł

2.  Luty 2019 r. -17 godzin nadliczbowych - 417,01 zł + 208,42zł = 625,43 zł

3.  Marzec 2019 r. - 190 h - 30 godzin nadliczbowych - 735,90 zł + 367,80 zł = 1.103,70 zł

4.  Kwiecień 2019 r. - 199 h - 39 godzin nadliczbowych - 956,67 zł + 478,14 zł = 1.434,81 zł

5.  Maj 2019 r. -10 godzin nadliczbowych - 245,30 zł + 122,60 zł = 367,90 zł

6.  Czerwiec 2019 r. - 174 h - 14 godzin nadliczbowych - 343,42 zł + 171,64 zł = 515,06 zł

7.  Lipiec 2019 r. - 1 godzina nadliczbowa - 24,53 zł + 12,26 zł = 36,79 zł

8.  Sierpień – 209 h nadliczbowych – 1.201,97 zł + 600,74 zł= 1.802,71 zł

9.  Wrzesień 2019 r. - 221 h -61 godzin nadliczbowych - 1.496,33 zł + 747,86 zł = 2.244,19 zł

10.  Październik 2019 r.- 223 h-63 godziny nadliczbowe - 1.545,39 zł + 772,38 zł = 2.317,77 zł

11.  Listopad 2019 r. - 233 h - 73 godziny nadliczbowe - 1.790,69 + 894,98 zł = 2.685,67 zł

12.  Grudzień 2019 r. - 209 h -49 godzin nadliczbowych - 1.201,97 zł + 600,74 zł = 1.802,71 zł

W odpowiedzi na pozew, wniesiono o oddalenie powództwa w całości, a także o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwany przyznał fakt zatrudnienia powoda, na wskazanych przez niego warunkach. Pozwany podał, że w zakresie obowiązków pracowniczych powoda, jako kierownika stacji paliw było m.in. przygotowywanie grafiku pracy dla pracowników stacji. Ponadto, powód miał możliwość i często prowadził rekrutacje nowych pracowników, a pozwany, w imieniu którego z upoważnienia działał pan R. P., zawierał umowy o pracę z osobami wskazanymi przez powoda. Potwierdzono, że powód co do zasady nie pracował w niedziele i święta, a także w godzinach nocnych, ponieważ pozwany zatrudniał zawsze wystarczającą ilość osób, aby w niedziele i święta, a także w porze nocnej pracowali inni pracownicy pozwanego. Zdaniem pozwanego, potwierdza to tylko fakt, że powód, który ustalał grafik pracy pracownikom stacji, miał możliwość takiego zorganizowania pracy na stacji, żeby samemu nie pracować w niedziele, święta i w porze nocnej, a także w godzinach nadliczbowych. Pozwany zaprzeczył jakoby na stacji paliw prowadzonej przez pozwanego brakowało pracowników, którzy byliby w stanie zapewnić trzyzmianowy (lub dwuzmianowy) system pracy bez pracy powoda w godzinach nadliczbowych. Pozwany zaprzeczył jakoby powód wielokrotnie sygnalizował , że na stacji zatrudnionych jest za mało pracowników, nigdy nie zgłaszał również, że to na nim ciąży obowiązek zastępowania pracowników, a zgodnie z § 17 ust. 1 regulaminu pracy obowiązującego u pozwanego: „Pracownik jest obowiązany zawiadomić swojego przełożonego o wszelkich przeszkodach w procesie pracy". Pozwany podał, że do dnia otrzymania odpisu pozwu w niniejszej sprawie, nie wiedział nic o rzekomej pracy powoda w godzinach nadliczbowych. Podkreślono również, że pozwany nigdy nie wyrażał zgody na pracę powoda w godzinach nadliczbowych w żadnej formie, ani pisemnej, ani ustnej, ani nawet dorozumianej. Natomiast zgodnie z § 8 ust. 2 pkt 1 regulaminu pracy obowiązującego u pozwanego: „Pracownik zobowiązany jest w szczególności przestrzegać czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy". Dodatkowo, § 13 ust. 3 regulaminu pracy stanowi, że „Przebywanie pracownika na terenie zakładu poza godzinami pracy dozwolone jest tylko po wyrażeniu na to pisemnej zgody przez pracodawcę bądź osobę przez niego upoważnioną". Biorąc pod uwagę, iż w umowie o pracę powoda wskazane był wymiar czasu pracy - 160 godzin miesięcznie oraz fakt, iż to powód ustalał grafiki pracowników stacji, w ocenie pozwanego, powód przebywał na terenie zakładu pracy niezgodnie z regulaminem pracy, ponieważ robił to poza ustalonymi godzinami pracy, bez zgody wyrażonej na piśmie przez pozwanego bądź osobę do tego upoważnioną (pana R. P.). Pozwany zauważył także, że zgodnie z § 29 ust. 21 regulaminu pracy obowiązującego u pozwanego: „Pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych wykonują, w razie konieczności, pracę poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych". Prawo do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych przewiduje natomiast § 29 ust. 22, który stanowi: „Kierownikom wyodrębnionych komórek organizacyjnych za prace w godzinach nadliczbowych przypadających w niedzielę i święto przysługuje prawo do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych w wysokości określonej w art. 151 ¹ § 1 k.p., jeżeli w zamian za pracę w takim dniu nie otrzymali innego dnia wolnego od pracy". Jednak jak zauważył powód „co do zasady nie pracował w niedziele i święta, a także w godzinach nocnych". Z ostrożności procesowej, pozwany kwestionował również ilość godzin nadliczbowych wskazaną przez powoda, bowiem w załączonych do pozwu listach obecności, wszystkie dane wpisane są odręcznie przez powoda, który mógł je uzupełnić w sposób dowolny, niezgodny z rzeczywistością. Pozwany podkreślił, że w przedmiotowej sprawie nie wstępowała ani konieczność prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii ani szczególne potrzeby pracodawcy, w związku z czym nie może być mowy o wynagrodzeniu za pracę w godzinach nadliczbowych. Podkreślono, że powód świadczył pracę jako kierownik odrębnej jednostki organizacyjnej pozwanego (stacji paliw), natomiast jak stanowi art. 151 ⁴§ 1 k.p.: „Pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych wykonują, w razie konieczności, pracę poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych, z zastrzeżeniem § 2". W ocenie strony pozwanej, powód nie powołał żadnych dowodów na okoliczność istnienia przesłanek do wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych oraz zlecenia mu wykonywania takiej pracy przez pozwanego.

Na rozprawie w dniu 30 lipca 2020 r. powód przyznał, że zgadza z zapisami z elektronicznej ewidencji czasu pracy przedstawionymi przez pozwanego.

Pismem z dnia 12 marca 2022 r. powód rozszerzył powództwo, w ten sposób, że zamiast żądanej kwoty 38.077,65 zł, zażądał kwoty 49.999,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot wskazanych w wariancie drugim opinii biegłego za poszczególne miesiące do dnia zapłaty, z tym, że za miesiąc grudzień powód domaga się kwoty 857,10 zł ( w celu uniknięcia konieczności uiszczenia opłaty od pozwu).

Pozwany w piśmie z dnia 26 kwietnia 2022r. wnosił o oddalenie rozszerzonego powództwa i podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Stanowiska stron pozostały niezmienne do zakończenia procesu.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód J. K. był zatrudniony początkowo przez M. S. jako pracownik stacji paliw, a od 27 kwietnia 2016 r. jako kierownik stacji paliw. Operatorem stacji był (...) S.A.W dniu 12 listopada 2019r. nastąpiło przejście części zakładu pracy na nowego pracodawcę H. (...) Rondo (...). z o.o. w W..

Powód od dnia 1.10.2017r. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony z wynagrodzeniem zasadniczym w kwocie 3500 zł brutto a od 1.01.2018r. z wynagrodzeniem 3.925 zł brutto. Dodatkowo powód otrzymywał premię, zależną od wyników sprzedażowych stacji (nazywana też premią uznaniową, prowizją). Powód nie był informowany o zasadach wyliczenia premii. Powoda obowiązywał 8 godzinny dzienny czas pracy i 40 godzinna tygodniowa norma czasu pracy. Z założenia powód miał pracować 5 dni w tygodniu, 8 godzin dziennie. Wynagrodzenie miało być płatne do 10 dnia miesiąca kalendarzowego , następującego po miesiącu za który służy wynagrodzenie. Jeżeli ustalony dzień wypłaty wynagrodzenia jest dniem wolnym od pracy , wynagrodzenie wypłaca się w dniu poprzednim.

Do obowiązków powoda jako kierownika należało: ustalanie grafiku podległych pracowników i zapewnienie 24 godzinnej działalności stacji paliw na dobę, składanie zamówień, wprowadzanie towarów do systemu kasowego, wystawianie faktur zbiorczych na koniec miesiąca, rozliczanie kasjerów, był też odpowiedzialny za kolekturę totolotka, wyrażanie zgody na urlopy wypoczynkowe. Dodatkowo powód przeprowadzał rozmowy kwalifikacyjne z kandydatami na pracowników i wybierał osobę, z którą miała zawarta być współpraca.

dowód:

- umowa o pracę z 30 czerwca 2015 r. – k. 19

- powierzenie obowiązku kierownika stacji paliw- k. 20

- zawiadomienie o przejściu części zakładu pracy na innego pracodawcę – k. 21

- umowa o pracę z 29 września 2017 r. – k. 22

- aneks do umowy z 2 stycznia 2018 r. -k. 26

- świadectwo pracy – k. 24

- karty wynagrodzeń – akta osobowe

- zeznania świadka R. P. – protokół elektroniczny z dnia 30 lipca 2020 r. ( od 00:37:00 do 01:27:14) -k. 183v-186

- zeznania świadka P. K.- protokół elektroniczny z dnia 8 października 2020 r. (od 00:06:43 do 00:23:21) -k. 195v-196

- zeznania świadka K. G. (1) – protokół elektroniczny z dnia 3 grudnia 2020 r. ( od 00:06:13do 00:19:18) – k. 215v-216

- przesłuchanie powoda J. K. – protokół elektroniczny z dnia 8 października 2020 r. (od 00:50:39 do 01:37:10) – k. 197v-200

- przesłuchanie za pozwanego M. S. – protokół elektroniczny z dnia 8 października 2020 r. ( od 01:40:15 do 02:12:14)- k. 200-201v,

-informacja o dodatkowych warunkach k. 17 akt osobowych ,

-regulamin pracy k.97v

Zgodnie z wymogami operatora, na stacji paliw, pracownicy pracowali na dwie zmiany od 6-18 i od 18-6. Wymagane było, żeby do dyspozycji klientów i na kasie pracowały dwie osoby plus pracownik podjazdowy, a dodatkowo obecny miał być kierownik. Obecność w pracy ewidencjonowana była za pomocą kart magnetycznych, pracownik odbijał kartę kiedy wchodził i wychodził pracy, a dodatkowo wpisywał się na listę obecności. Incydentalnie powód nie potwierdzał swojej obecności przy użyciu karty, gdy jej zapomniał lub dodatkowo przyjeżdżał do pracy . Weryfikacją czasu pracy pracowników zajmowały się kadrowe pozwanego. Miały miejsce bardzo częste sytuacje kiedy na zmianie była niedostateczna ilość pracowników i powód musiał pełnić obowiązki pracownika sklepu (obsługa klienta, praca na kasie, nalewanie paliwa, dbanie o czystość stacji, wykładanie towaru na półki). Przyczyną realizowania obowiązków szeregowego pracownika stacji przez powoda były: zwolnienia chorobowe, urlopy pracowników, brak kadry.

Kiedy powód pełnił obowiązki pracownika stacji, pracował w większym wymiarze czasu pracy. Pracownicy po 12 godzinnych zmianach nie chcieli zostawać dłużej, powód miał to na uwadze zostając dłużej w pracy a także fakt określonej ustawowo liczby nadgodzin , której pracownicy nie mogą przekroczyć . Dłuższy czas pracy od 6.00 do 18.00-20.00 powód ewidencjonował. Zdarzało się również, że pracował w sobotę lub niedzielę. Powód nie odbijał karty jak przyjeżdżał na godzinę , półtorej. Powód posiadał zastępcę- zastępcę kierownika do września 2018 r. był nim M. G., który w przypadku nadgodzin, otrzymywał za nie wynagrodzenie, ale w stawce podstawowej, bez dodatku za godziny nadliczbowe.

dowód:

- zeznania świadka A. L.- protokół elektroniczny z dnia 30 lipca 2020 r. (od 00:14:18 do 00:35:16) – k. 182v-183v

- zeznania świadka P. K.- protokół elektroniczny z dnia 8 października 2020 r. (od 00:06:43 do 00:23:21) -k. 195v-196

- zeznania świadka M. G. – protokół elektroniczny z dnia 8 października 2020 r. (od 00:23:59 do 00:46:48) – k. 196v- 197v

- zeznania A. T. (1) – protokół elektroniczny z dnia 5 lutego 2021 r. (od 00:05:34 do 00:40:37) – k. 236v-237

- przesłuchanie powoda J. K. – protokół elektroniczny z dnia 8 października 2020 r. (od 00:50:39 do 01:37:10) – k. 197v-200

Powód jako kierownik stacji zgłaszał do wydziału kadr pozwanego zapotrzebowanie na pracowników, kiedy wiedział, że ktoś rezygnuje z pracy, albo będzie na dłuższym zwolnieniu chorobowym, nie zawsze jednak rekrutacja nowego pracownika była skuteczna, z uwagi na duże wymagania i niskie zarobki. Na stacji wisiały ogłoszenia o potrzebie zatrudnienia pracowników.( k.183)

dowód:

- przesłuchanie powoda J. K. – protokół elektroniczny z dnia 8 października 2020 r. (od 00:50:39 do 01:37:10) – k. 197v-200

- zeznania świadka A. L.- protokół elektroniczny z dnia 30 lipca 2020 r. (od 00:14:18 do 00:35:16) – k. 182v-183v

W Hotelu (...) obowiązywał regulamin pracy i wynagradzania. Zgodnie z regulaminem pracy :

- §29 ust. 21 : Pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych wykonują, w razie konieczności pracę poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych;

- §8 ust.2 pkt 1 : Pracownik zobowiązany jest w szczególności przestrzegać czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy;

- 13 ust. 3: Przebywanie pracownika na terenie zakładu poza godzinami pracy dozwolone jest tylko po wyrażeniu na to pisemnej zgody przez pracodawcę bądź osobę przez niego upoważnioną.

dowód:

- regulamin pracy- k. 93-102

- regulamin wynagradzania – 103-104

- zeznania świadka K. G. (1) – protokół elektroniczny z dnia 3 grudnia 2020 r. ( od 00:06:13do 00:19:18) – k. 215v-216

Przed 2019 r. powód pytał dlaczego nie otrzymuje wynagrodzenia za nadgodziny i usłyszał, że nie przysługuje mu ono, bo jest kierownikiem. Żaden kierownik zatrudniony u pozwanego, prowadzącego również działalność hotelową, gastronomiczną, nie otrzymywał wynagrodzenia za nadgodziny.

dowód:

- zeznania A. T. (1) – protokół elektroniczny z dnia 5 lutego 2021 r. (od 00:05:34 do 00:40:37) – k. 236v-237

- przesłuchanie powoda J. K. – protokół elektroniczny z dnia 8 października 2020 r. (od 00:50:39 do 01:37:10) – k. 197v-200

Miała miejsce sytuacja, kiedy pracownice stacji zwróciły się o pomoc do pracodawcy, bowiem uważały, że powód nieobiektywnie rozdziela premie uznaniowe i wskazały, że nie chcą z nim dłużej pracować.

dowód:

- zeznania świadka R. P. – protokół elektroniczny z dnia 30 lipca 2020 r. ( od 00:37:00 do 01:27:14) -k. 183v-186

- przesłuchanie za pozwanego M. S. – protokół elektroniczny z dnia 8 października 2020 r. ( od 01:40:15 do 02:12:14)- k. 200-201v

Umowa o pracę z powodem została rozwiązana przez pracodawcę bez wypowiedzenia w dniu 8 stycznia 2020 r. ( na podstawie art. 30§1 pkt 3 k.p. w zw. z art. 52§1 pkt 1 k.p ) Powód odwołał się od rozwiązania umowy do Sądu Pracy. Sąd w sprawie IVP 33/20 uwzględnił odwołanie powoda. Przedmiot sprawy nie dotyczył pracy powoda w godzinach nadliczbowych.

dowód:

- świadectwo pracy – k. 24-25

- oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia – akta osobowe powoda

-okoliczności znane sądowi z urzędu

Powód w badanym okresie przepracował łącznie w pełnych godzinach 7 514 godz.

przy obowiązujące normie czasu pracy6 008 godz.

w związku z tym powód z tytułu przekroczenia dobowej normy czasu pracy w badanym okresie przepracował 1.506godz. Nie nastąpiło przekroczenie średniej tygodniowej normy czasu pracy.

Powód nie otrzymał wynagrodzenia za prace w godzinach nadliczbowych wraz z dodatkiem w następujących kwotach 16751,13zł za rok 2017r. przy czym za kolejne miesiące poczynając od stycznia 2017r. kwoty: 451,56zł, 1906,73 zł, 1004,25zł, 1567,42zł, 1586,56zł, 1247,81zł, 769,68zł, 1456,60zł 1608,44zł, 1372,78zł, 2492,68zł, 1286,62zł , 15 903,60 zł za 2018r. przy czym za kolejne miesiące poczynając od stycznia 2018r. kwoty : 2535,84zł, 1518 zł, 1073,75zł, 1220,66zł, 1331,43zł, 867,03zł, 1127,27zł , 1322,28zł, 1320,01zł, 1954,56zł, 935,45zł, 667,32zł, i 18.164,52zł za rok 2019r. przy czym za kolejne miesiące poczynając od stycznia 2019r.kwoty: 1053,51zł, 366,89zł, 1070,47zł, 1548,77zł, 1278,84zł, 642,01zł, 317,44zł, 1944,72zł, 2116,41zł, 1760,64zł, 4387,47zł, 1677,35zł. ( k.287-288)

dowód:

- opinia biegłego z dnia 9 lutego 2022 r. – k. 271-360

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie ustalony został na podstawie złożonej przez strony dokumentacji, dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości, zeznań świadków i stron. Sąd dał im wiarę w zakresie w jakim dowody ze sobą korespondowały, były spójne, logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym. Sąd odniesie się szerzej w dalszej części uzasadnienia.

Podstawową kwestią sporną, było ustalenie czy powód z uwagi na przekraczane norm czasu pracy powinien uzyskać prawo do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. W tym zakresie należy zwrócić uwagę na przepis art. 151 ⁴ § 1 k.p., zgodnie z którym pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych wykonują, w razie konieczności, pracę poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych, z zastrzeżeniem § 2. Kierownikom wyodrębnionych komórek organizacyjnych za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w niedzielę i święto przysługuje prawo do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych w wysokości określonej w art. 151 ¹ § 1 k.p., jeżeli w zamian za pracę w takim dniu nie otrzymali innego dnia wolnego od pracy (art. 151 ⁴ § 2 k.p.). Badając powyższe, należało również zwrócić uwagę na zapisy regulaminu pracy, obowiązującego u pozwanego, gdzie w §29 ust. 21 ustalono, że : pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych wykonują, w razie konieczności pracę poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych;

Dodatkowo wobec podniesionych przez pozwanego zarzutów, ocenić należało, czy powodowi przysługuje wynagrodzenie za nadgodziny w takiej ilości i wysokości, na jaką się powoływał (zgodną z II wariantem zawartym w opinii biegłego), badając również to czy pracodawca udzielił powodowi zgody na godziny nadliczbowe. Bezsporne było to, że wysokość wynagrodzenia za godziny nadliczbowe powoda, przedstawiała w sposób prawidłowy tabela zamieszczona w pkt, 2.1.1 opinii biegłego z zakresu rachunkowości.

Zastrzeżenia do opinii złożył pozwany pracodawca, wskazując, że jest ona oderwana od realiów sprawy i treści obowiązującego u pozwanego regulaminu pracy tj. §29 ust. 21 , § 8 ust.2 pkt 1, §13 ust. 3. Pozwany podkreślił, że powód w spornym okresie wykonywał pracę kierownika stacji benzynowej i nie przysługiwało mu wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych. Wskazał również na błędne wyliczenie ilości ewentualnych nadgodzin i ich przeliczenie, ponieważ biegły wyliczył czas pracy powoda w godzinach nadliczbowych w oparciu o dane z ewidencji, tj. pełną godzinę wraz z minutami, o której powód miał rozpocząć lub zakończyć pracę, a nie w oparciu o pełnie godziny, w których powód miał rozpocząć lub zakończyć pracę. Uznano, że jeżeli powód ustalił swój czas pracy od 8-16 to powinien w tym czasie pracować, a fakt przyjścia do pracy np. o 7.40 (przy rozpoczęciu pracy o 8.00) nie może być brany pod uwagę w rozliczeniu ewentualnych nadgodzin. Pozwany zarzucił również, że biegły nie mógł samowolnie, bez poparcia w materiale dowodowym, przyjmować 8 godzin pracy powoda, w sytuacji gdy czas wejścia i wyjścia powoda z pracy nie był w danym dniu zaewidencjonowany. Za sprzeczne z zasadami logiki pozwany uznał twierdzenia biegłego, że z jednej strony nie doszło do przekroczenia średniotygodniowej normy czasu u powoda, a jednocześnie przepracował on 1500 godzin nadliczbowych.

Należało wskazać ,że przepis art. 151 ⁴ § 1 k.p., odnosi się do pracownika zajmującej stanowisko kierownika wyodrębnionej komórki organizacyjnej. Piśmiennictwo i judykatura zwraca uwagę na 2 elementy wyróżniające tę grupę pracowników. Pierwszy odnosi się do uprawnień kierowniczych takich osób. Nie ma tu znaczenia źródło tych uprawnień (postanowienie umowy, zakres obowiązków, a nawet faktyczne wykonywanie pracy), ani też nazwa stanowiska, lecz to czy dana osoba faktycznie realizuje zadania kierownicze, w szczególności organizuje lub nadzoruje pracę innych pracowników, udziela im zwolnień do pracy lub wpływa na zatrudnianie nowych pracowników. Drugi element stanowi organizacyjnie wyodrębniona komórka, którą ta osoba kieruje. Również nie ma znaczenia nazwa takiej komórki, a nawet jej wielkość, czy też ujęcie jej w schemacie organizacyjnym zakładu. Istotny pozostaje jej faktyczne wyodrębnienie, polegające na ustaleniu zadań danej jednostki, odrębnych od zadań innych komórek.

Powód kierował organizacyjnie wyodrębnioną jednostką pozwanej spółki. Jednak zdaniem sądu powód mógł domagać się wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych mając na uwadze następujące okoliczności.

Po pierwsze w/w przepis ten nie znajduje zastosowania do pracownika kierującego zespołem pracowników, który wykonuje pracę na równi z członkami kierowanego zespołu (np. kierownicy zmiany, brygadziści), a także w przypadku struktur tworzonych jedynie przejściowo dla realizacji doraźnych zadań (zob. Kodeks…, pod red. K. Barana, teza 2.3 do art. 1514; Ł. Pisarczyk [w:] Kodeks..., teza 1 do art. 1514; T. Duraj, Pojęcie „kierownika wyodrębnionej komórki organizacyjnej” w świetle kodeksowych przepisów o rekompensacie za pracę w godzinach nadliczbowych, MoPR 2013/7, s. 344-345. Por. także wyroki Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2005 r., II PK 383/04, OSNAP 2006/7-8/112, z dnia 8 marca 2011 r., II PK 221/10, OSNAP 2012/9-10/111, z dnia 22 czerwca 2016 r., III PK 118/15, Legalis nr 1508326).

Powód podczas pracy poza obowiązkami kierownika wykonywał także pracę na równi z członkami kierowanego zespołu, gdyż jak potwierdzili świadkowie pracownicy stacji stał na kasie , nalewał paliwo, wykładał towar, obsługiwał klienta, dbał o czystość stacji. (k.183, k.195v, k.197), Świadek L. wskazał na proporcje ,że powód w biurze był 2 godziny , potem wchodził na kasę i pracował do końca zmiany( k.183).

Sąd przyznając powodowi prawo do wynagrodzenia miał także na uwadze ,że kierownicy wyodrębnionej komórki organizacyjnej nie nabędą, co do zasady, prawa do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, jeżeli świadczą taką pracę „ w razie konieczności”, co ma szerszy zakres znaczeniowy niż przesłanki pracy nadliczbowej. Mogą oni zatem wykonywać pracę w wymiarze przekraczającym czas wynikający z harmonogramu, jeśli uznają to za konieczne, zwłaszcza, że to właśnie oni często samodzielnie decydują o organizacji czasu pracy i w największym stopniu posiadają wiedzę o potrzebach pracodawcy (por. Kodeks…, pod red. K. Barana, teza 3 do art. 151 ⁴).

Powód nie domagał się wynagrodzenia za dojazdy w weekendy, czy też krótsze dojazdy jako kierownika tylko za dłuższy czas pracy od poniedziałku do piątku.

Nawet gdy dłuższy czas pracy w dni powszednie dotyczył tylko obowiązków kierowniczych to trzeba mieć także na uwadze , że nie można tej grupy pracowników pozbawić prawa do wynagrodzenia wówczas, gdy wskutek niezależnej od nich, wadliwej organizacji pracy, są zmuszeni do systematycznego przekraczania normalnego czasu pracy. Pozostają oni bowiem objęci normami czasu pracy, a tym samym – ich obowiązki winny zostać określony w taki sposób, aby mogli je wykonać w ramach tych właśnie norm. Omawianego przepisu nie można więc traktować jako upoważnienia pracodawców do wprowadzania rozwiązań organizacyjnych, które w założeniu rodzą konieczność stałego wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych. Praca taka nie może tym samym mieć charakteru stałego. W takim bowiem wypadku – jako błędnie zorganizowana przez pracodawcę – przerzucałaby ryzyko ekonomiczne na pracownika, co uznać trzeba za sytuację niedopuszczalną (zob. A. Sobczyk, Kodeks pracy. Komentarz, Legalis 2017, teza III.1. do art. 151 ^{( 4)} ; Kodeks…, pod red. K. Barana, teza 5.3 do art. 151 ^{( 4)} ; Ł. Pisarczyk [w:] Kodeks..., teza 4 do art. 151 ^{( 4)} ; T. Duraj, Pojęcie…, s. 343; R. Sadlik, Pracownicy zarządzający zakładem pracy a czas pracy, MoPR 2015/10, s. 528; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2013 r., II PK 70/13, Legalis nr 819283

Powód jak wynika z przesłuchania powoda , zeznań świadków pracowników stacji, a także elektronicznej ewidencji czasu pracy pracował znacznie dłużej niż obowiązujący powoda wymiar czasu pracy. Większa liczba godzin pracy nie była pracą sporadyczną, co wynika z ilości godzin wskazanych przez biegłego. Powód przekraczał standardowy czas pracy z uwagi na braki kadrowe. O tym że występowały świadczą nie tylko słowa powoda, świadka A. L. , M. G.. P. K. ale także złożone przez pozwanego listy obecności i elektroniczna ewidencja czasu pracy. Wynikało z nich ,że bardzo często zdarzały się nieobecności pracowników z powodu urlopu, chorobowego, urlopu macierzyńskiego czy rodzicielskiego. W tym czasie powód pozostawał dłużej w pracy i zastępował nieobecnych pracowników. Trzeba mieć na uwadze ,że miało być dwóch pracowników na zmianie na kasie na zmianie dziennej plus powód , plus podjazdowy zwłaszcza w okresie letnim i dwóch pracowników na zmianie nocnej. Świadek A. T. (1) wskazała nawet, że z tego co jest jej wiadomo pracownik na podjeździe miał być cały rok( k.236v) Obecność powoda zapewniała w minimalnym zakresie tą obsadę dając łącznie troje, czworo i tylko czasami pięcioro pracowników w ciągu doby. Sąd nie daje wiary ,że pracodawca nie wiedział o takiej pracy powoda trwającej kilka lat mając na uwadze prowadzoną elektroniczną i papierową ewidencję czasu pracy zarówno powoda jak i innych pracowników. Ewidencja była przekazywana do kadr. Jak podała świadek A. T. były listy obecności z godzinami i bez , była także elektroniczna ewidencja na potrzeby prezesa( k.235v) Zdaniem sądu jeżeli tego prezes pozwanej lub świadek R. P. zatrudniony na stanowisku dyrektora nie analizowali , to obciąża to pracodawcę, a nie pracownika. Powód jak wynika z zeznań świadków pracowników stacji nie tylko wykonywał obowiązki kierownika ale także regularnie wykonywał obowiązki szeregowego pracownika. Co istotne dłuższy czas pracy był wynikiem zapewnienia obsady i tych nadgodzin domaga się powód. Jak zeznał, co także wynika z ewidencji krótkich godzin dojazdu czy oczekiwania na paliwo nie odnotowywał. Wbrew stanowisku pozwanego dłuższy czas pracy na zmianach to zapewnienie bieżącej obsługi stacji. ( k.199) Sąd dopytywał powoda co oznaczały dojazdy 50% na 50 %. Dodatkowo trzeba mieć na uwadze, że przepis art. 151 ⁴ § 1 k.p. nie znajdzie zastosowania do pracownika kierującego zespołem pracowników, który wykonuje pracę na równi z członkami kierowanego zespołu co miało miejsce w przypadku powoda. Także w sytuacji gdyby dłuższy czas pracy stanowiły tylko obowiązki kierownicze to nie pozbawiłoby powoda prawa do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, mając na uwadze ogromną liczbę nadgodzin powoda. Jak już wskazano kierowników nie można pozbawić prawa do wynagrodzenia wówczas, gdy wskutek niezależnej od nich, wadliwej organizacji pracy, są zmuszeni do systematycznego przekraczania normalnego czasu pracy.

Pozwany podał ,że winę za taką organizację pracy ponosi powód. Sąd nie podzielił tego stanowiska. Powód mógł jedynie prowadzić rozmowy kwalifikacyjne co czynił, na stacji wisiały ogłoszenia w sprawie zatrudnienia. Umów o pracę nie zawierał jednak powód, zatem niedobory kadrowe nie mogą go obciążać. Świadek A. T. zeznała ,że obsada była stała, był komplet pracowników, co nie wynika jednak z list obecności. Świadek ostatecznie podała, że nie jest w stanie policzyć ile powinno być osób.( k.236v) . Świadek K. G. zeznała ,że obecnie ( w dacie złożenia zeznań ) na stacji pracuje 12-14 osób, a więc znacznie więcej niż w czasie pracy powoda. Listy obecności złożone przez pozwanego obrazują 10 osobowy skład pracowników przy czym część z nich była w pracy nieobecna z powodów urlopów wypoczynkowych, macierzyńskich , rodzicielskich, czy też były nieobecności spowodowane chorobą.

Pozwany wskazał także ,że to powód organizował grafiki i od jego decyzji zależała obsada. Należy zwrócić uwagę, że krótsze lub dłuższe nieobecności pracowników były na porządku dziennym, a powód mógł stworzyć obsadę tylko z grona osób nie korzystających z usprawiedliwionej nieobecności w pracy.

Pozwany podnosił również, że to w interesie powoda był taki skład osobowy, za wyniki stacji dostawał premię. Pozwany nie wykazał jednak aby powód dokładnie wiedział jak jest wyliczana jej wysokość. Nie ma w tym zakresie żadnych dokumentów w aktach osobowych powoda. Nie znały zasad premiowania także kadrowe, co wynika z zeznań świadka A. T. (1) czy K. G. (1) a na listach płac premie miały różne określenia( premia wynikowa, uznaniowa , prowizja). Oczywistym jest, że powód musiał wiedzieć, że zła praca , złe wyniki stacji nie będą premiowane , jednak sąd nie zgodził się z oceną ,że dłuższa praca powoda była celowo uzasadniona premią. Jest zgodne z doświadczeniem życiowym, że pracownik stara się uzyskać premię, lecz nie jest zgodne aby pracownik chciał przez kilka lat pracować setki dodatkowych nadgodzin nie znając zasad wyliczenia premii i nie wiedząc ile uzyska. To braki kadrowe były zasadniczym powodem dłużej pracy powoda co wynika z list obecności , która wskazuje na nieobecności , rotacje pracowników, wielokrotnie brak 5 osobowego składu pracowników w ciągu doby, a w okresie wiosenno- letnim sześcioosobowego ( wraz z podjazdowym) .

Była podniesiona w sprawie przez stronę pozwaną, także okoliczność zwolnienia się pracowników niezadowolonych z premii , nie wynika jednak z ewidencji czasu pracy aby w II połowie 2019r. były inne nieobecności niż spowodowane urlopem i chorobą, urlopem wychowawczym i macierzyńskim. Powód wskazał ,że zwolnienie pracowników było w końcu roku 2019r. Powód za miesiąc grudzień 2019r. nie domaga się wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w całości z innej przyczyny, jednak wpłynęło to na mniejszą wartość roszczenia o zapłatę , której domagał się powód.

Pozwany argumentował także, że nie można uwzględniać pracy powoda przed rozpoczęciem zmiany . Zdaniem sądu, jeżeli w tym czasie powód wykonywał pracę, a nie wynika z materiału dowodowego aby czekał po stawieniu się do pracy z jej rozpoczęciem, to także ten czas powinien być zaliczony do czasu pracy powoda. Jak wynika z ewidencji powód stawiał się do pracy przed 6.00, po 6.00, po 7.00 rano i logicznym jest dla sądu ,że w tym czasie powód pracował. Nie jest logiczne aby powód od 5.50, , 6.15 , 7.30 czy innych godzinach czekał pół godziny, godzinę , dwie z rozpoczęciem pracy. Żaden ze świadków pracujących z powodem nie wskazał ,aby powód po przyjściu na stację nie zajmował się pracą.

Pozwany zarzucił również, że biegły nie mógł samowolnie, bez poparcia w materiale dowodowym, przyjmować 8 godzin pracy powoda, w sytuacji gdy czas wejścia i wyjścia powoda z pracy nie był w danym dniu zaewidencjonowany. Należy wyjaśnić jak podał biegły na k.6 opinii ,że biegły analizował przypadki braków w elektronicznej ewidencji . Porównywał obecność z ewidencją papierową i wówczas za taki dzień przyjmował podstawowy czas pracy. Takie rozwiązanie należy uznać za logiczne, nie obciąża ono także pozwanego dodatkowym wynagrodzeniem wobec braku uznania nadgodzin za takie dni.

Za sprzeczne z zasadami logiki pozwany uznał także twierdzenia biegłego, że z jednej strony nie doszło do przekroczenia średniotygodniowej normy czasu u powoda, a jednocześnie przepracował on 1500 godzin nadliczbowych. Biegły wyjaśnił jak obliczał czy występuje przekroczenie normy średniotygodniowej w pkt. 4.1.2 opinii.

W tym miejscu należy zwrócić także uwagę na art. 151 ¹ . § 1 kp Za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości:1)100% wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających:

a)w nocy,

b)w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy,

c)w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy;

2)50% wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu niż określony w pkt 1.

Istotnym jest § 2 tego przepisu który stanowi ,że dodatek w wysokości określonej w § 1 pkt 1 przysługuje także za każdą godzinę pracy nadliczbowej z tytułu przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, chyba że przekroczenie tej normy nastąpiło w wyniku pracy w godzinach nadliczbowych, za które pracownikowi przysługuje prawo do dodatku w wysokości określonej w § 1.

Skoro powód otrzymuje wynagrodzenie i dodatek z tytułu przekroczenia normy dobowej, to nie mógłby otrzymać ich także z tytułu przekroczenia normy średniotygodniowej .

Sąd zasądził wynagrodzenie powoda za pracę w godzinach nadliczbowych według zasad wynikających z art. 151 ¹ . § 1 kp

O odsetkach orzeczono na mocy art. 481§ 1 kp c w związku z art. 300 kp. Powód żądał odsetek od 1 każdego miesiąca po miesiącu przepracowanym jak wynika z pozwu , gdzie podano datę dzienną i miesiąc. Taką samą zasadę tj. początek miesiąca została przyjęta przy żądaniu odsetek od danego miesiąca.

Wynagrodzenie miało być natomiast u pozwanego płatne do 10 dnia miesiąca kalendarzowego , następującego po miesiącu za który służy wynagrodzenie. Jeżeli ustalony dzień wypłaty wynagrodzenia jest dniem wolnym od pracy , wynagrodzenie wypłaca się w dniu poprzednim. Zatem daty odsetek wskazano wyroku od następnego dnia, kiedy wynagrodzenie miało być wypłacone, biorąc pod uwagę także dni wolne, co zmieniało terminy wypłat wynagrodzenia w kilku miesiącach. Powyższe zasady i terminy wypłat zdecydowały o konieczności oddalenia powództwa co do części żądanych odsetek .

Rygor natychmiastowej wykonalności, co do kwoty 3925 zł ( ostatnia wysokość wynagrodzenia powoda u pozwanego) , został nadany na podstawie art. 477 (2) § 1 k.p.c.

Przy podejmowaniu rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów procesu Sąd kierował się przepisem art. 98 § 1 i § 3 w zw. z art. 99 kpc. Zgodnie z tymi przepisami strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), to jest – w przypadku strony reprezentowanej przez radcę prawnego – poniesione przez nią koszty sądowe, koszty osobistego stawiennictwa oraz wynagrodzenie radcy prawnego, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego radcy prawnego.

Sąd orzekał o kosztach zastępstwa procesowego pełn. powoda w oparciu o art. 98 par. 1 i 1(1) kpc i mając na uwadze przepisy par. 9 pkt. 2 i par. 2 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 pkt.4 i art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od pozwanego jako strony przegrywającej postępowanie opłatę od pozwu , od uiszczenia której powód był zwolniony na mocy ustawy mając na uwadze pełną wartość przedmiotu sporu tj. 49.999zł razy 5 % tj. 2500zł po zaokrągleniu do pełnych złotych , koszty biegłego 3030zł i świadka 152,31zł.

Sędzia Alina Kordus-Krajewska