Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 maja 2021 roku Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w B. ustalił wysokość emerytury wojskowej G. S. w wysokości 2.777,78 złotych,. Organ rentowy ustalił podstawę wymiaru emerytury na kwotę 5052,34 zł . Wysokość świadczenia została potrącona o kwotę 694, 54 zł z tytułu zarobkowania.

Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 40 ust 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin( Dz U z 2020 r. poz. 586).

Ubezpieczony G. S. złożył odwołanie od powyższej decyzji wnosząc o jej uchylenia w całości i przekazania sprawy „organowi pierwszej instancji" do ponownego rozpatrzenia. Ubezpieczony zarzucił zaskarżonej decyzji : naruszenie przepisów prawa materialnego:

-

art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin w zw. z art. 104 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie prowadzące do uznania, ze osiągany przez niego przychód z tytułu zatrudnienia w 3 Batalionie Łączności NATO stanowi podstawę do zmniejszenia świadczenia emerytalnego na zasadach określonych w przepisach wyżej wymienionych ustaw.

-

art. 13 pkt. 1 lit. b umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Dowództwem Naczelnego Sojuszniczego Dowódcy Transformacji i Naczelnym Dowództwem Sojuszniczych Sił w Europie uzupełniającej Protokół dotyczący statusu międzynarodowych dowództw wojskowych ustanowionych na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego podpisanej 9 lipca 2016 r. ( Dz U z 2017 r. poz. 1179) przez niewłaściwą jego interpretację z pominięciem literalnego brzmienia tego przepisu.

-

art. 91 ust 1 i 2 oraz art. 9 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na nieuznanie prymatu umów międzynarodowych w polskim systemie prawnym

Zarzucił również naruszenie przepisów postępowania dowodowego oraz zasad ogólnych postępowania , w szczególności naruszenia art. 121 i 187 OP , poprzez wydanie decyzji bez wyjaśnienia istotnych okoliczności mogących mieć wpływ na wynik sprawy.

Odwołujący wskazał, że nie mają wobec niego zastosowania przepisy art. 40 ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, art. 104 ust. 2, art. 104 la-6 , ust. 8 pkt. 1 i 2 oraz ust. 9 i 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zdaniem odwołującego, przywołaną ustawą emerytalną pojęcie przychodu nie dotyczy personelu cywilnego NATO, którego jest członkiem na podstawie zatrudnienia w 3 Batalionie Łączności NATO w B. . Specyficzny status prawny personelu cywilnego NATO został bowiem szczegółowo uregulowany w szeregu umów międzynarodowych zawartych pomiędzy państwami - stronami TRAKTATU Północnoatlantyckiego jak również między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a właściwymi Dowództwami Sojuszniczymi NATO. Odwołujący wskazał, że art. 13 pkt. 1 lit. b umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Dowództwem Naczelnego Sojuszniczego Dowódcy Transformacji i Naczelnym Dowództwem Sojuszniczych Sił w Europie uzupełniającej Protokół dotyczący statusu międzynarodowych dowództw wojskowych ustanowionych na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego stanowi, że zgodnie z art. 7 ust.2 Protokołu Paryskiego oraz przepisami dotyczącymi personelu cywilnego NATO, Międzynarodowi Pracownicy Cywilni NATO są zwolnieni z wszelkich podatków, jak również składek na polskie świadczenie społeczne i emerytalne, które są pobierane od pensji lub wynagrodzenia wypłacanego z tytułu świadczenia przez nich pracy w charakterze Międzynarodowych Pracowników cywilnych NATO. Powołując się na powyższe wywiódł, iż otrzymywane przez niego wynagrodzenie, jako zwolnione z obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne, nie podlega przepisom ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin a tym bardziej ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która to, jako ustawa systemowa obejmuje dokładnie wskazane tytuły do ubezpieczeń społecznych. Ponadto, uzyskane przez niego zarobki nie podnoszą wymiaru świadczenia emerytalnego, gdyż praca w trakcie emerytury może wpłynąć na jej wysokość tylko wówczas, gdy uzyskiwane w ten sposób przychody podlegają ubezpieczeniom społecznym. Zmniejszenie z tytułu zarobkowania przy jednoczesnym braku wpływu uzyskiwanych przychodów na wysokość świadczenia kłóciłoby się z zasadą równego traktowania wszystkich ubezpieczonych, wynikającą z art. 2a ust. 1 i 2 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Takie regulacje godziłyby, przede wszystkim, w gwarantowaną konstytucyjnie zasadę równości obywateli wobec prawa, uregulowaną w art. 32 ustawy zasadniczej, która oznacza jednakową ochronę każdego podmiotu prawa przez stanowione przez państwo normy prawne oraz zakaz nieuprawnionego uprzywilejowania lub dyskryminacji przez prawo. Stosowanie art. 104 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w przypadku uzyskiwanego przez niego wynagrodzenia, jako pracownika cywilnego, z tytułu zatrudnienia w NCIA CSU w B., budzi również niemałe wątpliwości z uwagi na ratyfikowane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej umowy pomiędzy R. RP a Dowództwem Naczelnego Sojuszniczego Dowódcy Transformacji, a także umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Dowództwem Naczelnego Sojuszniczego Dowódcy Transformacji i Naczelnym Dowództwem Sojuszniczych Sił w Europie, uzupełniającej Protokół dotyczący statusu międzynarodowych dowództw wojskowych ustanowionych na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego, przede wszystkim, ze względu na zasadę prymatu stosowania umów międzynarodowych przed prawem krajowym. Odwołujący podkreślił, że w oparciu o międzynarodowe przepisy prawa, pracownicy cywilni NATO nie otrzymują świadczeń z polskiego systemu zabezpieczenia społecznego, jak również nie wpłacają do niego składek. Zatem, przychody te korzystają ze specjalnego uprzywilejowania, co winno być respektowane przy wykładni norm prawa polskiego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje.

Bezspornym jest, że ubezpieczony G. S. ma ustalone prawo do emerytury wojskowej od dnia 1 marca 2014 r. decyzją Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w B. z dnia 11 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 31 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin.

W dniu 17 maja 2021 r. G. S. złożył oświadczenie do Dyrektora Biura Emerytalnego w B. oświadczenie , z którego wynika, że od dnia 1 kwietnia 2021 r. jest pracownikiem w 3 Batalionie Łączności NATO w B. a w chwili obecnej pobory przekraczają 130 % średniego miesięcznego wynagrodzenia.

(okoliczności bezsporne)

Sporną pozostawała okoliczność czy przychód osiągnięty przez ubezpieczonego G. S. z tytułu zatrudnienia w 3 Batalionie Łączności NATO uzasadnia zmniejszenie świadczenia emerytalnego na podstawie art. 40 ust 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin.

Zgodnie z treścią powyższego przepisu w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, emerytura lub renta inwalidzka ulega zmniejszeniu na zasadach określonych w przepisach art. 104 ust. la-6, ust. 8 pkt 1 i 2 oraz ust. 9 i 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie więcej jednak niż o 25% wysokości tej emerytury lub renty inwalidzkiej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. W razie osiągania przychodu, określonego w ust. 1, w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, kwota emerytury lub renty inwalidzkiej ulega zmniejszeniu o 25% jej wysokości (art. 40 ust. 3 ww. ustawy).

Wyżej cytowany przepis normuje przesłankę nakazującą zmniejszenie świadczenia, którą to przesłanką jest „osiąganie przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego", W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin nie ma definicji „działalności podlegającej ubezpieczeniu społecznemu". Dokonując językowej i systemowej wykładni tego wyrażenia należało zatem odnieść się do powszechnego systemu ubezpieczeń społecznych . Szczegółowo kwestie te zostały unormowane w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Stosując wykładnię racjonalnego ustawodawcy należy zgodzić się ze stwierdzeniem, że „ działalność" , jaką ubezpieczony wykonywał na rzecz 3 Batalionu Łączności NATO może podlegać obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, jeśli zostałaby zakwalifikowana do jednej z kategorii tytułów ubezpieczenia społecznego , o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy systemowej. W ocenie Sądu Okręgowego, zatrudnienie ubezpieczonego przez 3 Batalion Łączności NATO może zostać zakwalifikowana do kategorii umowy o pracę o której mowa w art. 6 ust 1 pkt 1 ustawy systemowej i stanowi obowiązkowy tytuł do ubezpieczenia emerytalno-rentowego jako rodzaju ubezpieczenia społecznego. (Nie znajduje zastosowania art. 7 pkt 3 ustawy systemowej regulujący zasady dobrowolnego ubezpieczenia emerytalno-rentowego, ponieważ jednostka zatrudniająca skarżącego ma swoją siedzibę w Polsce. Wynika to wprost z umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Dowództwem Naczelnego Sojuszniczego Dowódcy Transformacji (HQ SACT) dotyczącej ustanowienia i wsparcia Centrum Szkolenia Sił Połączonych (JFTC) NATO na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podpisanej 13 kwietnia 2005 r. w Brukseli)

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że osiągany przychód z tytułu zatrudnienia w 3 Batalion Łączności NATO musi być uznany za przychód w rozumieniu art. 4 pkt 9 ustawy systemowej. W regulacji tej za przychód uznaje się bowiem „przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu: zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia integracyjnego i stypendium wypłacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a także z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak również z tytułu współpracy przy tej działalności lub współpracy przy wykonywaniu umowy". Nie ulega wątpliwości, że w przypadku braku innych regulacji przychód z umowy o pracę zawartej z pomiędzy 3 Batalionem Łączności NATO podlegałby składce na ubezpieczenie społeczne. W konsekwencji oznacza to, że przychód osiągany z tytułu zatrudnienia w w/w jednostce jest przychodem z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego w rozumieniu art. 40 ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym. Skutkiem tego jest dopuszczalność obniżenia świadczenia emerytalnego.

W ocenie Sądu, inna interpretacja stałaby w sprzeczności z konstytucyjną zasadą równości obywateli wobec prawa (art. 32 Konstytucji RP) i zasadą równego traktowania wszystkich ubezpieczonych (art. 2a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych). Przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stoją bowiem na gruncie równego traktowania wszystkich ubezpieczonych, a zasada równego traktowania dotyczy w szczególności warunków objęcia systemem ubezpieczeń społecznych; obowiązku opłacania i obliczania wysokości składek na ubezpieczenie społeczne; obliczania wysokości świadczeń; okresu wypłaty świadczeń a także zachowania prawa do świadczeń (art. 2a ustawy systemowej). Ponadto przepisy z zakresu ubezpieczeń społecznych mają charakter norm bezwzględnie obowiązujących. Sytuacja, w której - hipotetycznie - jakaś grupa osób o tej samej cesze relewantnej - tutaj emerytów wojskowych, zatrudnionych w strukturach NATO - wyłączona zostałaby spod regulacji, która prowadzi do zawieszenie ich prawa do emerytury, przy ziszczeniu się określonych w ustawie okoliczności - naruszałaby interes publiczny poprzez łamanie zasady równego traktowania wszystkich X ubezpieczonych, a tym samym godziłaby w konstytucyjną zasadę równości obywateli wobec prawa (art. 32 Konstytucji RP).

Sąd Okręgowy powołuje się na motywy uzasadnienia Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 2017 r. III UZP 4/17, LEX nr 2289693

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 K.p.c. oddalił odwołanie, o czym orzekł w punkcie 1 wyroku.

W punkcie 2 wyroku orzeczono o kosztach zastępstwa procesowego na podstawie art. 98 K.p.c. w zw. z art. 99 K.p.c. w ,zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.