Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 443/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 18 stycznia 2022r. sygn. akt VII K 281/21.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów prawa procesowego, a to art.2 §2 k.p.k. w zw. z art.7 k.p.k. art. 410 k.p.k. i art. 424 §1 k.p.k., które miło istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez dokonanie istotnych ustaleń w sposób dowolny i sprzeczny tak z zasadami logiki jak i przeprowadzonych dowodów, a to w szczególności poprzez:

-

ustalenie, że świadek K. B. (1) zawarł z pokrzywdzoną umową w imieniu oskarżonego, a sama pokrzywdzona kontaktowała się z pracownikiem oskarżonego, podczas gdy z zeznań pokrzywdzonej wynika, że szukając wykonawcy remontu dostała dane kontaktowe do K. B. (1), a sam K. B. (1) przedstawił oskarżonego podczas oględzin jako swojego pracownika;

-

ustalenie, że doszło do spotkania, w trakcie którego miał dojść do przekazania przez K. B. (1) środków pieniężnych pochodzących od pokrzywdzonej oskarżonemu, podczas gdy zeznania świadków w tym zakresie są niewiarygodne;

-

ustalenie, że oskarżony przystąpił do umowy z pokrzywdzoną w listopadzie 2018 roku nie zamierzając jej wykonać, podczas gdy z treści sms’ów kierowanych przez K. B. (1) do pokrzywdzonej w okresie 10.2018 - 01.2019 wynika, że opóźnienie w wykonaniu prac wynikało z tego, że to on przebywał ona za granicą i że miał kłopoty z pracownikami.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obrońcy oskarżonego nie zasługiwały na uwzględnienie.

Szczegółowa analiza akt przedmiotowego postępowania wskazuje, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie rozpoznawcze w niniejszej sprawie w sposób prawidłowy, gromadząc i ujawniając wszelki materiał dowodowy, dążąc do wyjaśnienia istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art.7k.p.k., co sprawiło, że zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne. Ponadto Sąd meriti swoje stanowisko w sposób należyty uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, sporządzonych zgodnie z wymogami o jakich mowa w art.424k.p.k. Wymowa dowodów przeprowadzonych w toku postępowania nie pozostawia wątpliwości również dla Sądu Odwoławczego, który w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego daje wystarczające podstawy do uznania, że wina i sprawstwo oskarżonego K. K. w zakresie przypisanego mu czynu, a to przestępstwa oszustwa z art. 286§1k.k. - nie budzi wątpliwości.

Sąd Odwoławczy aprobuje w pełni przyjęte przez Sąd I instancji stanowisko, że podstawą czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie winny być spójne, konsekwentne i rzeczowe zeznania pokrzywdzonej K. M., która dokładnie opisała cały przebieg zawarcia przez nią za pośrednictwem świadka K. B. (1) z prowadzoną przez oskarżonego firmą (...) ustnej umowy o wymianę pokrycia dachowego, wskazując przy tym jednoznacznie, że od początku powyższą usługę miała zrealizować firma oskarżonego, której to wizytówkę z numerem telefonu świadka K. B. oraz oskarżonego wręczył pokrzywdzonej K. B. (3). Zeznania pokrzywdzonej, co do przebiegu zawarcia przez nią z firmą (...) ustnej umowy o wymianę pokrycia dachowego oraz braku jej realizacji pozostają przy tym w pełni zgodne z zeznaniami świadka K. B. (1), który jak wskazał w tamtym okresie był zatrudniony na umowę zlecenie w prowadzonej przez oskarżonego firmie. Świadek K. B. potwierdził także fakt pobrania od pokrzywdzonej na polecenie oskarżonego zaliczki na poczet zakupu materiałów budowlanych, którą to następnie świadek przekazał oskarżonemu na jego polecenie, podczas spotkania w restauracji we W., w którym to spotkaniu uczestniczyli także świadek M. B. oraz D. Y.. Powyżsi świadkowie, choć nie znane im były szczegóły współpracy pomiędzy K. B. (3) i oskarżonym w ramach firmy (...), potwierdzili fakt przekazania podczas ww. spotkania przez K. B. (1) oskarżonemu większej ilości gotówki (ok. 10-12 tys. złotych). Jak wskazali zgodnie ww. świadkowie miały być to pieniądze przede wszystkim na zakup materiałów budowlanych, a także na wypłaty dla pracowników. Relacja wyłaniająca się z zeznań pokrzywdzonej oraz wskazanych wyżej świadków, co do przebiegu inkryminowanego zdarzenia jest spójna, konsekwetna i logiczna. Zeznania wskazanych wyżej świadków i pokrzywdzonej korespondują wzajemnie ze sobą, a nadto pozostają także zgodne z pozostałym pozyskanym do sprawy materiałem dowodowym, w tym w szczególność w postaci korespondencji SMS-owej prowadzonej pomiędzy pokrzywdzoną, a K. B. (3) oraz dokumentacji dotyczącej prowadzonej przez oskarżonego firmy (...).

Spójne i konsekwentne zeznania pokrzywdzonej K. M. oraz wskazywanych wyżej świadków K. B. (1), M. B. i D. Y., w zestawieniu z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności w postaci dokumentacji dotyczącej prowadzonej przez oskarżonego firmy (...) oraz korespondencji SMS-owej prowadzonej przez pokrzywdzoną i świadka K. B. (1) - przesądziły o uznaniu oskarżonego K. K. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, a to przestępstwa oszustwa z art.286§1k.k., polegającego na tym, że w listopadzie 2018r. we W. prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą BilKAR K. K. doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem K. M. w kwocie 10 000 zł w ten sposób, że bez zamiaru realizacji zawarł ustna umowę o wymianę pokrycia dachowego w budynku przy ul. (...) we W., przy czym nie wykonał żadnych prac remontowych budynku, zaś pobraną zaliczkę w w/w kocie przywłaszczył, czym działał na szkodę K. M.. Powyższe jednocześnie przesądziło także o odmowie nadania przymiotu wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego K. K., który konsekwentnie w toku całego postępowania nie przyznawał się do popełnienia zarzuconego mu czynu.

Ustosunkowując się szczegółowo do zarzutów obrony w zakresie błędnego - w ocenie obrony - ustalenia, że oskarżony przystąpił do umowy z pokrzywdzoną w listopadzie 2018r. nie zamierzając jej wykonać, wskazać należy, że do przypisania przestępstwa oszustwa z art.286§1k.k. konieczne jest ustalenie, że sprawca działał z zamiarem niewywiązania się z zaciąganego zobowiązania. Przy czym podkreślić należy, że chodzi tu nie o jakikolwiek zamiar, tylko zamiar bezpośredni i to istniejący w chwili zawierania umowy. Zamiar to zaś określony art.9§1k.k. proces zachodzący w psychice sprawcy, wyrażający się w świadomej woli zrealizowania przedmiotowych znamion czynu zabronionego, przy czym zamiar zarówno bezpośredni jak i ewentualny oznacza zjawisko obiektywnej rzeczywistości, realny przebieg procesów psychicznych. O istnieniu zamiaru oszustwa można wnioskować przede wszystkim na podstawie dokładnej analizy strony przedmiotowej konkretnego czynu. Istotne z punktu oceny zamiaru oszustwa są przy tym nie tylko działania oskarżonego podjęte przed zawarciem umowy i pobraniem zaliczki, ale i także to jak oskarżony zachował się już po rozporządzeniu mieniem przez pokrzywdzoną ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 29 maja 2018 r., II AKa 442/17; wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 14 marca 2018 r., II AKa 37/18). Jak wskazano w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 22 lutego 2018r., II AKa 22/18, przy ustalaniu zamiaru sprawcy oszustwa, nieprzyznającego się do popełnienia czynu, należy brać pod uwagę okoliczności, na podstawie których można byłoby wyprowadzić wnioski dotyczące realności wypełnienia obietnic złożonych przez sprawcę (zobowiązań) osobie rozporządzającej mieniem, takiej jak w szczególności jego możliwości finansowych (zwłaszcza brak środków płatniczych), skalę zobowiązań, długotrwale trudności w wykonywaniu bieżących zobowiązań.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że oskarżony rozpoczął działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu konstrukcji i pokryć dachowych pod nazwą (...) w dniu 18 czerwca 2018r., a to na krótko przed inkryminowanym zdarzeniem. Przed przystąpieniem do umowy nie dysponował stosownymi materiałami do wykonania prac, po przyjęciu zaś zaliczki od pokrzywdzonej na poczet materiałów budowlanych nie dokonał zakupu materiałów, ani też nie wpłacił środków na konto firmowe. Jak wskazał świadek K. B. (1), oskarżony przyznał mu się, że środki te stracił, po czym oskarżony przestał utrzymywać kontakty tak z świadkiem K. B., jak i nie odbierał połączeń od pokrzywdzonej, która dzwoniła na wskazany w wizytówce jego firmy numer telefonu. Poza dokonaniem pomiaru dachu i wyceną, a potem pobraniem zaliczki oskarżony nie wykonał na rzecz pokrzywdzonej żadnych prac remontowych budynku. Powyższe zachowanie się oskarżonego zarówno przed zawarciem umowy i pobraniem zaliczki, jak i już po rozporządzeniu mieniem przez pokrzywdzoną ewidentnie wskazuje na brak u oskarżonego w momencie zawierania umowy i pobrania zaliczki zamiaru wywiązania się z przyjętego zobowiązania i nakierowanie jego działań jedynie na osiągnięcie korzyści majątkowej cudzym kosztem. Za powyższym przemawiają także dane zwarte w karcie karnej oskarżonego.

Odnosząc się do wskazywanej przez obronę korespondencji SMS pomiędzy K. B. (3), a pokrzywdzoną - w skazać należy, że świadek w swych zeznaniach nie przeczył, że to on prowadził powyższą korespondencje z pokrzywdzoną, a także tłumaczył, czemu to nie poinformował pokrzywdzonej o zaistniałej sytuacji i podawał jej kolejne powody przedłużania się prac, licząc, że wyjaśni sytuacje z oskarżonym i jak wskazał nie wiedział co ma powiedzieć.

Następnie w kontekście podnoszonego przez obronę zarzutu naruszenia art. 410 k.p.k. wskazać należy, że naruszenie treści tego przepisu następuje poprzez oparcie orzeczenia na okolicznościach nieujawnionych w toku rozprawy głównej, bądź też przez pominięcie przy wyrokowaniu ujawnionych w toku rozprawy głównej okoliczności tak korzystnych, jak i niekorzystnych dla podsądnego. Nie stanowi zaś naruszenia przepisu art.410k.p.k. dokonanie takiej czy innej oceny dowodu przeprowadzonego lub ujawnionego na rozprawie ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 27 maja 2021 r., II AKa 16/21).

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu oraz nie dopatrzenia się w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia, brak było podstaw do wnioskowanej przez obronę zmiany zaskarżonego wyroku.

3.2.

Błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez bezzasadne przyjęcie, że działanie oskarżonego wypełniło znamiona zarzucanego mu czynu, podczas gdy uważna analiza materiału dowodowego zebranego w sprawie wskazuje na to, że nie zostały wykazane żadne okoliczności dotyczące strony podmiotowej i przedmiotowej tego czynu, tj.

-

nie ustalono, że świadek B. działał w imieniu oskarżonego;

-

nie ustalono, że w chwili zawierania ustnej umowy o wykonaniu remontu dachu przez K. B. (1), K. K. kierował się bezpośrednim zamiarem wprowadzenia pokrzywdzonej w błąd.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrony jest niezasadny.

Nie powielając w tym miejscu argumentacji zaprezentowanej w pkt 3.1, która odnosi się także do powyższego zarzutu obrony, podkreślić trzeba, że błąd w ustaleniach faktycznych ( error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku"), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Może on więc być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art.7k.p.k.), np. błąd logiczny w rozumowaniu, zlekceważenie niektórych dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonującym, bezpodstawne pominięcie określonych twierdzeń dowodowych, oparcie się na faktach w istocie nieudowodnionych itd. Przy czym błędne ustalenia faktyczne są konsekwencją wadliwych wniosków wywiedzionych z właściwie ocenionych dowodów lub pominięcia wynikających z tych dowodów okoliczności. Nie jest więc wewnętrznie spójne zarzucanie jednocześnie dowolnej oceny dowodów i błędu w ustaleniach faktycznych co do tego samego rozstrzygnięcia ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 13 grudnia 2018 r., II AKa 379/18;wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 30 października 2019 r.,II AKa 296/19).

Jak już zaś wyżej wykazano - ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art.7 k.p.k. W tym zakresie argumentacja zaprezentowana przez skarżącego sprowadza się zaś jedynie do subiektywnej polemiki z dokonanymi przez Sąd Orzekający ustaleniami stanu faktycznego i jego oceną dokonaną przez organ orzekający w sprawie, którą Sąd Odwoławczy w całości zaaprobował.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu oraz nie dopatrzenia się w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia, brak było podstaw do wnioskowanej przez obronę zmiany zaskarżonego wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 18 stycznia 2022r. sygn. akt VII K 281/21.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i dokonanych na podstawie oceny tych dowodów ustaleń faktycznych, Sąd Odwoławczy uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie popełnienia przypisanego mu czynu, a to przestępstwa oszustwa z art.286§1 k.k. nie budzi wątpliwości. Omówione wyżej zarzuty obrony mające na celu zanegowanie sprawstwa i winy oskarżonego okazały się nieskuteczne, gdyż za ich pomocą obrońca nie zdołał podważyć dokonanej przez Sąd I instancji oceny w tym przedmiocie.

W sprawie nie dopatrzono się nadto uchybień, które podlegałyby uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia - wobec czego wyrok Sądu Rejonowego utrzymano w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art.29 ust. 1 ustawy - Prawo o adwokaturze, kosztami nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym obciążono Skarb Państwa. Zasądzona z tego tytułu kwota - wynosząca 516,60 zł (w tym VAT) - została ustalona w oparciu o § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata.

III.

Rozstrzygnięcie oparto na podstawie art.627k.p.k. Wysokość zasądzonej kwoty ustalono na podstawie § 11 ust 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

IV.

Orzeczenie oparto na podstawie art.624 §1 k.p.k. - uznając, że uiszczenie przez oskarżonego kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową oraz brak dochodów. Oskarżony jest osobą o wykształceniu podstawowym, bez zawodu. Nie posiada majątku i nie pracuje. Ma dwoje dzieci. Przebywa obecnie w zakładzie karnym.

7.  PODPIS

SSO Marcin Sosiński

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy w zakresie popełnienia przypisanego mu czynu.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana